Tanuki-Anime

Ode mnie 3/10, bo to jedna wielka telenowela. Ładna grafika, kilka refleksji i tyle. Za to dużo pretensjonalnego bełkotu i stworzonych z wyrachowaniem scen, które w zamierzeniu mają „kupić” widza. Już sam wątek  kliknij: ukryte  „chcemy być parą, ale jesteśmy rodzeństwem” spowodował u mnie chęć walenia głową w ścianę. Toż to istna „Moda na sukces”. To anime zalicza zresztą tyle wpadek i tanich chwytów, że nawet nie sposób wszystkiego wymienić. Fabuła tej produkcji jest totalnie prościutka –  kliknij: ukryte  kiedy okazuje się, że obie pary poszły na randkę do szkoły (jedna do kurnika, druga do sali sportowej), od razu wiadomo, że się spotkają. Kiedy wsiadają na motor wiadomo, że będzie wypadek. Kiedy bohater jedzie rowerem, by dogonić odjeżdżająca Hirumi (swoją drogą ona miała mieszkać w sąsiednim bloku, a nie na Księżycu. Cała ta wyprawa jest tak ukazana jakby przeprowadzała się na inną orbitę. Co za ckliwy chwyt!), wiadomo, że z niego spadnie i się poobija. Schemat goni schemat i tak, jestem świadoma tego, że takie produkcje właśnie na tym się opierają. Ale sukcesem jest właśnie pokazanie schematów w nowym wydaniu, spojrzenie na nie pod innym kątem, a to anime tego nie robi. Może gdybym obejrzała tę produkcję z założeniem, że to parodia utartych schematów, a nie niskiej klasy melodramat, to miałabym z tego seansu jakąś przyjemność. Chociaż nawet i to założenie jest wątpliwe.
Wracając jeszcze jednak do kwestii motoru. Cały ten motyw jest nadzwyczaj kretyński!  kliknij: ukryte  Brat Noe, który sam ukręcił sobie pętle na szyje mówiąc, że zrobi dla Hiromi wszystko (znowu tanie sztuczki twórców) w związku z tym zamiast popukać się czoło i zapakować wariatkę w kaftan bezpieczeństwa zgadza się wsiąść na motor w środku zimy i pojechać „tam gdzie nie ma śniegu” (za to z pewnością tam gdzie żyją twórcy głupich, łzawych harlequinów). Oczywiście rozbijają się, a motor się pali. Mało tego, ta scena jest ukazana tak nierealistycznie, że widzowi nie pozostaje nic innego jak parsknąć histerycznym śmiechem pt. „dlaczego ja to w ogóle jeszcze oglądam?!”
Odnośnie bohaterów – na początku to Noe najbardziej mnie irytowała, bo odniosłam wrażenie, że twórcy na siłę starają się przedstawić ją jako oh­‑jakże­‑oryginalną osobowość, ale w miarę postępowania akcji odkryłam, że Noe przy Hiromi jawi się jako opoka mądrości i normalności. W kwestii Noe drażniło mnie też z początku to,  kliknij: ukryte  że nie mogła pojąć tego, że ktoś jej nie chce, a jej zachowanie jest zwyczajnie natrętne. Do tego jeszcze motyw starszego brata, który wręcz wymusił na bohaterze tę relacje. „Jeśli nie spotkasz się z Noe przestane spotykać się z Hiromi”. Przepraszam, czy osoby, które to wymyśliły przedawkowały brazylijskie telenowele?
Mimo tego jakoś się jednak do tej bohaterki przekonałam i fragmenty z nią uznaję za najfajniejsze. Hiromi, to osobna para kaloszy. Straszna sztywniara i antypatyczny charakter. Kiedy w którymś z ostatnich odcinków  kliknij: ukryte  sama stwierdziła, że staje się coraz gorszą osobą, miałam ochotę złożyć jej owacje na stojąco za porażającą przenikliwość. Poza tym niemal w ogóle jej nie poznajemy i do końca serii jawi się raczej jako papierowa, sztuczna i negatywna postać. Pytanie roku co główny bohater w ogóle w niej widział i dlaczego ją wybrał. Ich relacja została przedstawiona skrajnie nierealistycznie.  kliknij: ukryte  Dialogi ograniczały się do „wchodzę, wychodzę, wróciłem, witaj w domu” i tak aż do znudzenia! Mieszkamy w jednym domi, nic o Tobie nie wiem, ale jestem w tobie zakochany/a. Widz jednak nie dostaje żadnego konkretnego wyjaśnienia skąd ta miłość właściwie się wzięła i co takiego zobaczyli w sobie bohaterzy, że pod koniec przysięgają sobie miłość do grobowej deski mimo, że wygląda to tak jakby byli dla siebie kompletnie obcymi osobami.
Podobnie zresztą przynajmniej początkowo wygląda relacja bohatera z Noe, ale na szczęście potem się nieco pogłębia.  kliknij: ukryte  Jednak na początku uczucia bohatera w stosunku do Noe bardzo szybko się zmieniają i w zasadzie nie ma to żadnego wytłumaczenia. Z dna na dzień ni z tego ni z owego Shinichirou nagle zaczyna się nią interesować i nawet mówi jej że ją kocha. Co to w ogóle ma być? Jakiś rozwój psychologiczny by się przydał? wczoraj go irytowała, dzisiaj ja kocha? Mimo tej pierwotnej nielogiczności potem staje się oczywiste ze między bohaterem, a Noe jest dużo ważniejsza więź, bo to ona go inspirowała i nakłaniała do „latania”. Dlatego co najmniej zagadkowe jest dlaczego twórcy sprawili, że skończył z tak płytką i nijaką osobą jaką jest Hiromi.
Słabo wypadają również postaci drugoplanowe – plączący się po obejściu chłopak, przez pół serii zastanawiałam się kto to w ogolę jest. Głupiutka, słabo zarysowana przyjaciółka Hiromi.  kliknij: ukryte  Skrajna niedojrzałość Aiko gdy obarcza bohatera winą za rozpad związku – scena kompletnie oderwana od rzeczywistości. Przedstawienie relacji w rodzinie bohatera leży i kwiczy. Nie wiem czy chcieli sportretować totalnie dysfunkcyjną rodzinę, czy po prostu im nie wyszło. Nie otrzymujemy odpowiedzi na pytanie dlaczego syn nie pomyślał o tym by zapytać ojca o całą tę sprawy z siostrą, ani dlaczego ojciec od razu nie wyjaśnił mu szczegółów, tylko zbył go krótką odpowiedzią.
Luk logicznych, gaf fabularnych i przedramatyzowanych zagrań jednak nie koniec.  kliknij: ukryte  Motyw bójki w bodajże 9 odcinku – dlaczego pobito głównego bohatera? Za Hiromi? Naciągane! Motyw bijatyki między dziewczętami – żenujący pomysł! Scena w której Noe wtyka palec w plaster na nosie bohatera – idiotyczne! Największe zaś stężenie głupoty to anime osiągnęło, gdy bohater zaczął niszczyć napisaną przez siebie książkę, którą miał pokazać ojcu i jak wynika z fabuły zaprezentować na rozmowie w wydawnictwie. Ja rozumiem nastoletni dramatyzm, ale może jednak trochę rozsądku zamiast przesadnych gestów?
Realizm? Jaki realizm? Chyba iście harlequinowy. To jedna wielka wydmuszka. Śliczna grafika, pretensjonalne refleksje, a w środku pustka.
„Kiedy jest czas na łzy? Kiedy twoje serce drży.” Chryste panie, normalnie głębia kałuży. A takich banałów jest w tym anime pełno. Mój ulubiony dialog :
 kliknij: ukryte  - Wcale nie zachowujesz się okropnie. Jesteś wspaniała.
- To dlatego, że uprawiam sport.
Dno. Czuję się zażenowana.
Przykro mi. Nawet metafora kogutów i świetna grafika tego szajsu nie ratują. Napisałam tak długi komentarz, bo może ktoś go przeczyta i to go powstrzyma przed traceniem czasu na to „dzieło”. Ja żałuje, że go straciłam.

Oceniam serię na 8, a to u mnie dużo.  kliknij: ukryte  Poza tym Shinichiro kochał zarówno Hiromi jak i Noe. Widać to w scenie, kiedy Noe wraca do szpitala. Po prostu musiał się na coś zdecydować. Noe była świetna. Oczywiście w rzeczywistości taka postać nie byłaby zdolna do normalnego życia, więc może  kliknij: ukryte  na końcu popełniła jednak samobójstwo.

Anime przedramatyzowane, poprzeplatane wątki szkolno­‑komediowe z dramatem i to w sposób niezbyt przystępny.
Ja wiem że anime miało swój głębszy sens, ale dla mnie jako osoby która jest dosyć poważna, nie robiło to wrażenia. Bajeczka o Raigomaru czy utracie łez to naprawdę strzał w uczucia.
Najgorszy był wcześniej wspomniany brak balansu między komedią a dramatem,  kliknij: ukryte  w jednej chwili mamy gorączkowe poszukiwania Noe, aby w następnej chwili zobaczyć ją śpiącą w kurniku, rozumiem kontekst sytuacji ale dla mnie było to po prostu nierealistyczne, tak samo jak chwycenie koguta nad brzegiem morza i rzucanie tekstów o lataniu. Mogę znieść wiele rzeczy, ale nierealistyczne zachowania działają na mnie jak płachta na byka.
Odnoszę wrażenie że twórcy chcieli stworzyć jakiś romans, a wątek główny był pisany na szybko, na kolanie, sorry ale mnie historia nie rusza, może gdyby bohaterzy byli kilka lat starsi (notabene jedną z bohaterek jest dziewczynka rzucająca klątwy) a motyw z kogutami zastąpić czymś innym.
Miałem dać 5/10, ale ostatnie minuty (od krótkiego timeskip'u) anime, są zrobione w taki sposób, że sprawia iż anime zapadnie w pamięć nawet osobom którym nie wystawiły mu 10. głównie dzięki takim zagraniom jak kliknij: ukryte  ukazanie bohaterów, ścieżka dźwiękowa czy krajobrazy (m.in kwitnąca wiśnia) + skłaniają do przemyśleń nad dalszymi losami bohaterów. Końcówka była dobra,  kliknij: ukryte  nie był to podręcznikowy happy end, ani jakaś mega tragedia, chyba najbardziej realistyczne kilka minut anime (nie licząc wątku romansu, przyjaciela głównego bohatera).
Nie kibicowałem żadnej bohaterce, z góry wiedziałem którą wybierze, ale moją sympatią obdarzyłem „Ai­‑Chan”.
6/10

Odcinek 7, zasada romansów nr.xxx:  kliknij: ukryte  miły gość, szczególnie przyjaciel gł. bohatera, w sprawach sercowych ma przesrane.
Wydaje mi się że już kilka razy widziałem motyw  kliknij: ukryte  wystawiania do wiatru miłego kolesia, w anime z gatunku romans. Nie jest to posądzanie o plagiat, tylko taki ciekawy fakt.

Dajcie spokój. Latające koguty, przepraszanie za byle co i beznadziejne zakończenie. Nuda. Moja ocena 5/10.

Na początku przyznam od razu, że nie często zdarza mi się oglądać serie dramat/romans, bo są po prostu nie w moim typie. Wolę czysto rozrywkowe seriale pokroju Highschool DxD czy Buso Renkin. Niemniej przyznać muszę, że pomimo „męczenia” pierwszych 4 epizodów, następne obejrzałem „jednym tchem”. Historia niby prosta, ale to właśnie ta prostota niesamowicie urzeka widza i „ciągnie” do tego anime. Nie często zdarza mi się wzruszyć, jednak to anime chwyta za serce. Mnie osobiście podobało się tu prawie wszystko. Sceneria, nieśpieszne prowadzenie fabuły (co przy moich upodobaniach zwykle jest skreślającą serię wadą), postacie i ich przedstawienie oraz brak fanserwisu, co uważam za wielką zaletę w tego typu serii.
Napisałem prawie gdyż niezdecydowanie głównego bohatera momentami doprowadzało mnie do ciężkiej irytacji. Poza tym zakończenie całości to istne przegięcie pały! Zgadzam się z Iskierką. To zakończenie psuje całe wrażenie z tej serii, BEZNADZIEJA. Odniosę się jeszcze do ścieżki dźwiękowej, która nadaje całości niepowtarzalny klimat. Nie ważne czy to podczas seansu, czy w odsłuchu z płyty, soundtrack jest NIESAMOWITY, jestem oczarowany. Kikuchi Hajime stworzył wręcz perfekcyjne dzieło, do którego aż chce się wracać.
Zarówno serię jak i soundtrack Polecam wszystkim, mimo, ze to niby anime dla dziewcząt, dla mnie osobiście było miłą odmianą i odskocznią od wszechobecnego w tej chwili ecchi.

Ogólnie to nie jest zła seria, tak na prawdę byłaby jedną z moich ulubionych romansówek, gdyby nie zakończenie. Nie przekonała mnie do siebie Hiromi ani trochę. Była żałosną suką przez większość swojego czasu antenowego. Uwielbiałam Noe odkąd pojawiła się na ekranie, i nie potrafię wybaczyć twórcom, co jej zrobili. Przesłanie wyszłoby lepsze gdyby  kliknij: ukryte  jej łzy były spowodowane szczęściem, że to z nią Shinichiro chciał zostać. Ostatni odcinek popsuł mi humor na miesiąc, nie mogłam się pozbierać, bo za bardzo doceniłam charakter Noe…

Podobało mi się:) <- Myślę, że będzie to dla Ciebie wystarczająco zachęcający komentarz jeśli dodam, iż mam na koncie takie bogactwo obejrzanych serii, że ciężko mi znaleźć teraz coś, co mnie zainteresuje.
Skaczę od jednej, do drugiej, jak Gucio z „Pszczółki Mai” z kwiatka na kwiatek, w poszukiwaniu pozytywnego doznania, rozpoczynając i nie kończąc.. (//)
Komentowaną serię rozpocząłem i dnia tego samego ukończyłem. Upewniłem się przy okazji, iż jeszcze potrafię..

Co po seansie?

Satysfakcja? – owszem, jest.
Niedosyt? – głównie względem Noe i Aiko, wciąż mnie
trawi..
Przemyślenia? – się pojawiły.
Łezka w oku? – się kręciła.
Chęć spekulacji odnośnie zakończenia animacji? – obecna i gotowa.


//Jestem prawdziwym mężczyzną¹⁾, choć przy właściwej interpretacji, różnie to może wróżyć naszej populacji..²⁾³⁾//


¹⁾„Prawdziwy mężczyzna kończy… kiedy chce”

— Leszek Miller


²⁾„Prawdziwego mężczyznę poznaje się nie po tym, jak zaczyna, ale jak kończy.”

— Leszek Miller


³⁾„Rymy sobie składam, jak Mickiewicz Adam”

— Leszek Miller?!

Siedzę na koniu.

W pewnym momencie trochę się obawiałem żeby nie skończyło się tak jak kliknij: ukryte  School Days ale na szczęście nic takiego nie miało miejsca. kliknij: ukryte  Ciesze się że wybranką została Hiromi której przez całą serie kibicowałem ale szkoda trochę Noe. Do tego grafika która odwzorowuje istniejące miejsca a także wygląd postaci i muzyka co sprawiło że muszę dać 10/10

Nie pomyślałabym, że jakiekolwiek anime sprawi, że będę mogła wracać do niego tyle razy ( widziane koło 7 razy w całości), żeby powtarzać kwestie razem z bohaterami… a jednak pojawiło się True Tears. Może to się wydawać przesadą, jednak w tym natłoku pozbawionych głębszego sensu i wrażliwości tytułach znaleźć tak " czystą " serie to cud!
Anime wydaje się mieć bardzo prost plan: chłopak, 2 dziewczyny, niezdecydowanie. Jednak subtelność wykonania nadaje szczególnie pozytywny efekt.
Bardzo ładna kreska, co prawda nie jest specjalnie wyjątkowa ale bardzo staranna od początku do końca. Muzyka dobrze się wpasowuje, podkreśla komizm lub dramaturgie ( zależnie od momentu ) kliknij: ukryte  uwielbiam moment na plaży gdy dochodzi do „pożegnania” Shinichirou z Noe – może to przez muzykę, sentyment czy zawód ale zawsze sięzwruszam.. Postacie nie są specjalnie wykreowane, większość z nich jest bardzo przeciętna… większość nie znaczy wszyscy! Noe wzbudza sympatie od początku do końca. Wydaje się być inna od reszty postaci: trochę dziwna, dziecinna, interesująca – w kontraście do niezbyt skomplikowanej reszty. Niesamowicie pozytywna postać, ulubienica większości widzów,  kliknij: ukryte  stąd nie male rozczarowanie, gdy główny bohater zamiast niej wybiera Hiromi
Polecam każdemu, kto od serii wymaga trochę więcej niż durna komedia romantyczna. :)

Oglądałam to bardzo dawno. Zawsze polecam znajomym to anime gdy chcą popatrzeć na romans/dramat. Fabuła może nie zawiera wielkiej akcji ale właśnie dzięki temu posiada specyficzny,miły klimat. Podoba mi się design postaci. Choć mała uwaga- Hiromi i Noe mają taką samą buzię/twarz- jedynie zmieniono kolor oczu,włosy(tak wiem, wiem, w wielu anime tak jest lecz liczyłam, że tutaj tego nie napotkam).

 kliknij: ukryte  mam zastrzeżenie co do końcówki- liczyłam,że bohater zwiąże się z Noe, bardzo ją polubiłam

Może mała ciekawostka : Jako „gówniara” z 4 klasy podstawówki oglądałam to anime. Wtedy wydawało mi się nudne, bo nie rozumiałam jego „boskości”. Po primo mam do niego wielki sentyment, bo to moje pierwsze anime. Po secudno boska muzyka, która jest super przyjemna, uwielbiam ją. Nawet nie potraficie sobie wyobrazić jaki uśmiech wywołała na mojej twarzy, kiedy usłyszałam ją po 4 latach – wzruszenie, emocje nie do opisania. Dla mnie to anime jest jednym z najlepszych z serii „romans” jakie oglądałam. Wszystko jest miłosną układanką, w której ciągle gubi się potrzebne elementy. Nie widziałam w żadnym anime takiej zawiłości jeśli chodzi o związki : Punkt A zakochał się w punkt B, ale punkt B kocha punkt D, natomiast punkt D czuje coś do punk C, ale punkt C woli punkt A. Jednakże łatwo się w tym wszystkim połapać i bardzo przyjemnie się ogląda. Noe ukradła wszystkie moje cechy i sposób zachowywania się. W dodatku moje życie układa się podobnie do życia owej bohaterki. Być może to nie przypadek, że to anime było moim pierwszym ? Kreska zasługuje na pochwałę, w dodatku świetnie przedstawiono festiwal, na którym jeden z głównych bohaterów występował. Jedyny minus jaki zauważyłam to przegięcie z dramaturgią w danej scenie. Ale takie przegięcie, dla mnie odczuwalne jako widza zdarzyło się tylko raz. Czułam się wtedy jakby bohaterka miał zaraz umrzeć – nie było to potrzebne i zepsuło klimat, zamiast go podbudować. Podsumowując : Genialne anime, które zasługuje spokojnie na 9/10, ponieważ myślałam, że końcówka anime wzbudzi we mnie refleksje, jak cała reszta serii – jednak się przeliczyłam i zawiodłam na zakończeniu.

Jeszcze sześć godzin temu, jakieś tam anime z top 50 w gatunku romans [czego oglądanie brzmi jak wyrok] teraz… teraz prawdopodobnie pierwsza dziesiątka w moim personalnym rankingu.

Nie mogłem sobie odmówić obejrzenia całości za jednym kęsem. Wchłonąłem bohaterów, ich problemy. Przez ten czas podobnie jak oni traktowałem sercowe dylematy jako największy problem tego świata. Who would've guessed it? Moim zdaniem jest to zasługa bardzo dobrej reżyserii. Łatwo się wczuć, poznajemy historię kawałek po kawałku i do końca nie wiemy co właściwie siedzi w głowach bohaterów. Widz zostaje oczarowany przez Noe nie tylko za sprawą ślicznej buźki dziewczyny. W moim przypadku wielkie wrażenie wywarły kategorie w jakich odbiera świat. Ubóstwiam jej inność, inspirującą, momentami infantylną.

A teraz prawdopodobnie klucz do tego, dlaczego się tym wszystkim tak zachwycam. W realnym świecie występki tego typu nie mają miejsca. Przykładowo gdy przedstawiano Noe zamiast „sugoiii, kolejna ładna buźka, ciekawe którą wybierze” miałem w głowie „chyba musiałbym żyć 500 lat, aby kogoś takiego spotkać”. Chciałbym, aby świat funkcjonował inaczej ... cóż…

Z przyjemnością oglądałam to anime :) Jedyną rzeczą do jakiej mogę sie przyczepić to to, że historia mogła się jeszcze rozkręcić, ale została po prostu urwana i zakończona. Jednak samo w sobie ma klimat ;D Kreska była świetna. Anime z pewnością bardzo dobre. Może mnie aż tak szczególnie nie powaliło, ale przyjemnie się ogląda :) Mogę to polecić wszystkim tym, którzy po ciężkim dniu chcą się odprężyc przy komputerze i dobrej herbacie ;D

Fabuła mogła być rzeczywiście ciekawsza.
jednak kreska, koloryt, muzyka sprawiają,że bardzo przyjemnie ogląda się to anime.

jedynie nie mogę zrozumieć Hiromi, a rczaej po porostu jej nie polubiłam. Postacie Noe oraz Ai­‑chan były o wiele bardziej urzekające, zabawne, pełne życia. Noe była zakręcona ale jednocześnie niezwykle wrażliwa. Inspirowała Shinichirou, dopingowała go. Hiromi jak dla mnie pozostaje sztuczna, sztywna i taka ugrzeczniona z małą złośliwością w tle. Jednak nie można mieć wszystkiego ;)

Anime jak najbardziej godne polecenia.Podobała mi się kreska,postacie i fabuła.No i nie mam nic przeciwko wymyślnym fryzurom w anime ;p .Tutaj przedtawiony był realizm i kurczaki .Wszystko tworzyło zgraną całośc.Co do muzyki to polubiłam op.10/10

Anime spoko, nie powalające, ale przyjemne… Ciekawe i skłaniające do refleksji;]

Poza tym muzyka fajna, op zapadł mi w pamięci:d Kreska okej.

Główną siłą napędową tej serii jest prostota . Miłość ukazana w sposób prosty lecz nie banalny . Bez zbędnego patosu rodem z Hollywood…

Technicznie bez zarzutu . Choć muzyka mogłaby być nieco bardziej zróżnicowana . Postacie płytkie , bez polotu .

Ode mnie 8 / 10 za wspaniałą pierwszą połowę opowieści .

i bardzo spokojne anime. Co prawda glowny bohater jak zawsze zdecydowaniem nie grzeszy, ale to w koncu kanon gatunku, wiec nic innego spodziewac sie nie mozna bylo. Troche wkurzala nienaprawiana tygodniami klatka.  kliknij: ukryte  A z innych rzeczy – hiromi byla jedyna kandydatka na 'ta' dziewczyna, po prostu ze wzgledu na tekst „don't leave me behind” – widac bylo, ze kazde inne rozwiazanie skonczylo by sie dosc dramatycznie. Noe jednak byla godna konkurentka, i sam nie bylem pewien, jak to sie skonczy. Szczerze powiedziawszy, to w chwili, gdy Shinichirou zaczal z nia chodzic, przesadzil. Ale – coz, niezdecydowanie, kanon itp. Dodatkowo, motyw z aiko byl rowniez swietny, i sceny z jej udzialem uwazam za najlepsze w tym anime. Wrocila do miyokishiego, ale pytanie, czy naprawde to jest to czego chce, czy juz zawsze bedzie traktowac go jako substytut? sam pewnie wybralbym wlasnie ja.

I nie zgodze sie z autorem recenzji, ze celem Shinichirou bylo zobaczenie lez Hiromi. Od samego poczatku chcial byc ta osoba, ktora spowoduje, ze ona nie bedzie wiecej plakac, i chcial po prostu narysowac jej prawdziwy usmiech. Ciesza przemiany zachodzce wsrod czlonkow rodziny, i jednoczesnie dodatkowo rosnie szacunek do hiromi jako postaci dramatycznej, gdy dowiadujemy sie, z czym musiala sie zmagac, gdy ktos ja dosc paskudnie oklamal, mowiac o jej pochodzeniu.
Pewnie anime moglo by byc lepsze, ale – nie wiem, jak mozna by to osiagnac;) calosc bardzo realistyczna, bardzo fajnie poprowadzona, szkoda tylko, ze Noe musiala pocierpiec przez niezdecydowanie Shinichirou. Moze pomoglo jej to przezwyciezyc pewne rzeczy pozniej, ale, do licha, mogla to przezwyciezyc majac przyjazna dlon, a nie piesc;)
polecam.

Anime jak najbardziej wpaniałe ostatni odcinek bardzo mnie wzruszył i mogę powiedzieć że to nie lada wyczyn w moim wykonaniu^^ (mało które anime o tiej tematyce mnie wzrusza i dlatego uważam je za świetne). Oczywiście jestem zła jeśli chodzi o zakończenie bo Noe jak dla mnie była lepszą kandydatka;P Daje 10/10 mimo że zakończenie nie było takie jak chciałam ^^

Anime spodobało mi się od samego początku. I chociaż wiedziałam, że Schinichiro wybierze  kliknij: ukryte  Hiromi, to cały czas miałam nadzieję, że mimo wszystko to Noe zostanie jego dziewczyną. Jak dla mnie jedno z fajniejszych anime. Daję 9/10 bo nie spełniło moich oczekiwań co do zakończenia.

Ukryto spoilery. Zniesmaczona moderacja.

Anime jest naprawdę godne uwagi. Będę miała po nim miłe wspomnienia. Chociaż mi ani razu mi się oczy nie zaszkliły (: A jeśli chodzi o to komu kibicowałam to… na początku Hiromi, bo Noe mnie irytowała. Ale później role się odwróciły. Szkoda, że nie wybrał  kliknij: ukryte  Noe T.T A z bohaterów najbardziej lubiłam Noe, Aiko i Nobuse (tak mu było?). Więc… na dzień dzisiejszy anime ma ode mnie 7/10

Poprawiony spoiler. Moderacja

Zacznę od tego, że ten gatunek anime, jest dla mnie najbliższy i zawsze powodował u mnie miłe wspomnienia.
Kto czytał Video Girl Ai lub oglądał Clannad może czuć lekki niedosyt. Nie fabuły czy akcji, tylko że to anime ma tylko 13 odc. Muszę szczerze przyznać, że ja uroniłem zły i myślę, że słowo uroniłem jest bardzo delikatne, gdyż tak naprawdę to ciężko było mi oglądać końcówkę z szklanymi oczyma i mokrym t­‑shirtem. Trzeba powiedzieć, że Noe to bohaterka bardzo oryginalna inna od wszystkich dlatego była taka interesująca.

Ogólnie po tym anime, stwierdziłem, że na tapetę ustawie sobie Hiromi i Noe, znalazłem ładna tapetę, gdzie dwie gwiazdy stoją do siebie plecami i mają smutne twarze… nie mogłem patrzeć na to nawet 20 minut musiałem to zmienić bo czułem taki ucisk w klatce piersiowej jak by mi mama umarła. Naturalnie polecam dla mnie 9/10

Anime jest naprawdę fajne aż do ostatniego odcinka (lub przed ost. nie pamiętam nie w tej chwili w którym z nich wszystko staje się wiadome) ... a potem przychodzi ostatni odcinek i… no cóż… moja mina po tym kiedy już WSZYSTKO stało się jasne, wyrażała konsternację „dlaczego nikt mnie nie ostrzegł przed TĄ nadjeżdżającą ciężarówką, natomiast ta ciężarówka zmierzała prosto do celu (najwyraźniej miała nawigację)" :P Chociaż serię ogląda się bardzo przyjemnie i naprawdę nie nudzi to płaskość i przewidywalność finału zabiera całą radość :-/

Poważne zastrzeżenie kieruje w kierunku oceny ścieżki dźwiękowej. Zgodzę się, że w True Tears nie zaświadczymy muzyki na miarę Death Note'a bądź Fate/Stay Night, niemniej jest ona bardzo dopracowana i faktycznie sprzyja budowaniu klimatu tego anime. Pamiętam, że sam soundtrack gościł u mnie w Winampie jeszcze przez wiele miesięcy po obejrzeniu serii.
6/10 to zdecydowanie błędna ocena.

wróciłem, witaj w domu, dziękuję za posiłek, nie ma za co, nic ci nie jest… i tak przegadane całe 13 odcinków.

Jak się ogląda, żeby nabić sobie kolejne anime „na liście”, to rzeczywiście True Tears może wydać się nudne. A wcale nie tak trudno jest ZROZUMIEĆ jego przekaz, wystarczy tylko obejrzeć to sercem, nie oczami ;)Polecam wszystkim romantykom i odradzam tym, którzy lubią nieskomplikowane nawalanki+ecchi, bo to anime zupełnie im się nie spodoba :)  kliknij: ukryte  Jeśli obejrzeliście do 5 odcinka i uwielbiacie Noe… to możecie zaoszczędzić sobie zawodu i zakończyć oglądanie ;))

` , # Świetne anime , najlepsze jakie oglądałam , bardzo mi się spodobało , gorąco polecam , !

... po oglądanych przeze mnie tzw. " pustakach”. Ciepłe, emocjonalne anime. Tu widz więcej wyczuwa niż widzi, a to już sztuka. Każdy bohater miał swoje 5 minut. Seria o zdecydowanie dobrej długości – akcja rozwija się równomiernie, spokojnie, ale nie nudzi. Zapałałam sympatią do Shinichiro – fajny facet. Polecam – w sam raz na długie jesienne wieczory z kubkiem kakao.

Bardzo, ale to bardzo dobre anime. Klimatem trochę przypomina mi mój number one czyli Kanona 2006. W True Tears zabrakło (naszczęście bądż niestety) wątków paranormaloych. Także postacie zachowują się tu bardzo racjonalnie. Anime dla wyrobionych widzów, bo nie uświadczymy tu zbytnio humoru(oczywiście czasem się uśmiechniemy pod nosem) czy dynamicznych ujeć. Jest za to świetna muzyka, piekne widoki i tła oraz doskonali bohaterowie u których w sposób mistrzowski ukazano uczucia. Serial nie tylko dla fanów anime. Bracia i siostry – jeżeji wasze mamy lubią niezbyt mądre acz płaczliwe telenowele, czy też filmy z serii okruchy życia, to pokażcie im True Tears. Coś o wiele bardziej ciekawego, pięknego i magicznego. To tyle – pozdrawiam.

Jedno z lepszych ktore widzialem Polecam kazdemu chcialbym moc obejrzec podobne…

Nie spodziewałbym się po sobie że w sumie szkolno­‑haremowy melodramat tak bardzo mi się spodoba. Fanserwisu i innych głupot brak, i dobrze. Sympatyczni, realistyczni bohaterowie, porządna fabuła, muzyka ok, śliczna kreska. Polecam absolutnie wszystkim, można to również spokojnie pokazać osobom które nie oglądają anime.

Bo to jedna z lepszych pozycji w tym gatunku. 8/10

A wiecie , co? Mi się badzdzo podobało!
Hmm… niestety dla mnie jestem zwolenniczką Noe.
Darzę ją takim uczuciem jakby naprawde istniała.A przez ten napis pod śniegiem który już stopniał : KOCHAM CIĘ NOE to nie przespałam rycząc całą noc T.T
Kurcze! Czemu to się tak skończyło !?

Dość dobre anime ciekawi bohaterowie dobra muzyka i ładna animacja na pewno są plusem True Tears.Fabuła też niczego sobie wontek z tytułowymi łzami jest ciekawy.Choć momentami troszkę zawiało nudą to ogólnie była to dość ciekawa historia polecam to anime wszystkim

ode mnie 8/10

Jest to ANIME ktore napewno zapamietam na dłuzszy czas. Polecam.
 kliknij: ukryte  Shininchiro ma pod butem karalucha xD

Realizm w anime? Jeśli można streścić Modę na Sukces w 13 odcinkach, to twórcom True Tears rzeczywiście się to udało. Są oczywiście plusy, i to dosyć znaczące, grafika, muzyka, czy refleksyjne przesłania. Twórcy dali nam do spróbowania ciastko, które ładnie wygląda, ładnie pachnie, ale czy dobrze smakuje? To już trzeba ocenić samemu, jeśli kogoś ineresują zawiłe wielokąty romantyczne to ok. A jeśli nie, radzę spróbować choćby np. „Ef- a tale of memories”. Krótkie, romantyczne i z przesłaniem i bez zbędnych udziwnień. A True Tears daję 5/10

Szczerze powiedziawszy obejrzałem to w wakacje. Moje seanse True Tears nastąpi tuż po seansach podobnych tytułów tj. Kanon, Clannad oraz MySelf;YourSelf. Szczerze powiedziawszy to jest z niewielu tytułów spod gatunku Romans w których nie zirytowała mnie końcowa para. Szczerze powiedziawszy zapewne dlatego, że Obie bohaterki tj Noe i Horimo miały w sobie coś, co sprawiało, iż czułem do nich sympatię i chyba tylko ze względu na to mogę to polecić. Reszta jest nie tyle zła co po prostu przeciętna, jeśli lubisz czasem obejrzeć coś spod znaku Romans to powinno ci dostarczyć satysfakocjonującej dawki „rozrywki” jeśli nie jesteś fanem tego gatunku to raczej polecałbym coś innego i lepszego.

Anime ogólnie zostawia po sobie pozytywne wrażenie, jednak nie uświadczy się tu dobrej fabuły.

ja jestem zdecydowanie zwolenniczką romansów ale „true tears” nie przypadło mi do gustu. Owszem podobała mi się grafika i muzyka ale fabuła…
nie jest zbyt orginalna.
 kliknij: ukryte  Znowu główny bohater(shinichiro) wybrał tą z niezbyt ciekawą przeszłością,spokojną cichą,o długich brązowych włosach,w której oczywiście kochał się od początku. Z bohaterów podobał mi się oczywiście brat Noe i Ten kumpel Shinichiro (nie pamiętam jak się nazywał),zaś osobiście wolałam dużo bardziej Noe od Hiromi(strasznie mnie irytowała z tą swoją miną zbitego psa),a przenośnia z kurczakami była dosyć ciekawa :)
dałabym 7 ale tylko za walory fizyczne
(muzyka itp.) :)

nie było takie złe, chociaż te kurczaki do dziś śnią mi się po nocach, ale to one sprawiły, że anime różniło się od innych.
co prawda nadal nie rozumiem przesłania jakie te kurczaki za sobą niosły, ale to się wytnie^^".
przyjemne i lekkie – w sam raz żeby odpocząć od poważniejszych pozycji ;)

Oglądałem w wakacje :)

Mile zaskoczenie – tylko te kurczaki – rozumiem, że chodzi o przenośnię jednak trochę to psuło wszystko – wydawało się takie infantylne.

Daję 8/10 :)

Piękne anime. Pamiętam, że z niesamowitym zniecierpliwieniem czekałam na każdy kolejny odcinek! Wszyscy bohaterowie bardzo mi się podobali, byli realistyczni, mieli uczucia i marzenia. Każdy był inny, jak to w prawdziwym świecie. Opening naprawdę mnie zachwycał i zachwyca nadal, czasami lubię go sobie obejrzeć i powspominać te czasy, kiedy owe anime oglądałam.
Osobiście nie kibicowałam Hiromi, ale Noe. A wszystko to się wzięło z tego, że Hiromi była taka… Przesadzona. Zupełnie jak te wszystkie idealne stworzenia z haremówek. Cudowne, piękne, doskonałe i wszyscy się w nich kochają. Dobre, wszystko dla wszystkich tylko nie dla nich, delikatne a ich długie włosy wieją na wietrze. Właśnie z tym niestety kojarzyła mi się Hiromi. Natomiast Noe była bardziej wyjątkowa, rzadko kiedy zdarza się taka postać w anime. Naprawdę bardzo ją polubiłam, jej brata także. Właśnie, co do brata – przystojny i super, to było takie piękne, że tak kochał swoją siostrę.
Dlatego w pewien sposób byłam rozczarowana wyborem głównego bohatera, ale w pewien sposób rozumiałam go. No i wszystko skończyło się szczęśliwie.
Naprawdę piękne anime. Polecam młodym dziewczynom, fankom realistycznych romansów. Bo to naprawdę historia, która mogła się przydarzyć w realnym świecie każdemu.

Zdecydowanym plusem tego anime była 'akcja' w każdym odcinku. Oglądając co tydzień po jednym przegryzałam nerwowo usta, bo za każdym razem nie byłam pewna " Czy wybierze moją faworytkę? Czy te słowa znaczyły coś wiecej?” Aż do ostatniego odcinka nic nie było wiadomo.
Większosć oglądających na pewno kibicowała Noe. No tak, była przesympatyczna, orginalna, zabawna i wprowadziła wiele momentów, wywołujących uśmiech na buzi.
Ha! A ja sie wyłamałam. Bo ja kibicowałam Hiromi! Pierwszy raz chyba wybrałam, tę bardziej cichą, te spokojniejszą. Ale to chyba przez siłe jej charakteru. Bądz, co bądz, żyła tyle czasu, bez rodziców, w rodzinie która jej nie akceptowała itp itd.
 kliknij: ukryte  dlatego tak sie cieszę że wybrał Hiromi! Należało jej sie, dużo wyciarpiała, także przez niego.
Pamiętam z nią szczególnie dwa momenty.
 kliknij: ukryte  pierwszy, gdy jedzie na motorze, razem z bratem Noe <swoja drogą, seksowny był ;))> i mijają Noe I Shinichirou.
Drugi, to moment, gdy Hiromi już opuszcza dom. Jedzie samochodem, a chłopak z karaluchem pod butem zaczyna ją gonić. Ta melodia, to jak stara sie nabrać prędkości, to jak ona wyczuwa, że jednak jest za nią, jak niezdarnie biegnie, jak w końcu sie spotykają. Kurczę, to naprawde było ładne! ;)
Na brawa i gwizdy zasługuje jeszcze grafika i opening.3 miechy gościł na mojej mp3, uparciuch!

Zwolennicy Hiromi łączmy się!<jak znajdzie się choć jeszcze jeden będę w szoku ;)>

_______________________Anka__________
Standardowe już P.S. Ale peace and love, nie bijcie!

„Prawdziwe Łzy” ????

Nie uroniłem ani łezki oglądając to anime. Po oglądnięciu Kanon'a i Clannad'a mój pokój był zasypany górą chusteczek, a tu nic. Szczerze w ogóle tak jest zakręcone to anime, że mało zrozumiałem o co tu w zasadzie chodzi.

Jedyna reflaksja jaka mnie naszła to „zgłodniałem, bo straciłem tyle czasu”.

Cóz… nie zniechęcam ale mnie się nie podobało.