Tanuki-Anime

- Mikołajki tuż, tuż. Może warto wielbicielom Toradory zrobić mały prezencik? Sugeruję np. takie kotlety Ami.
- W ramach porezentu mógłbyś się po prostu zachować dostojne milczenie. A te kotlety to każdy już widział i zna. Po tylu latach jak coś takiego może być świeże i zjadliwe.
- No nie wiem. Są tacy co nadal gustują.
- Dobra, dawaj o tych jakichś kotletach i Ami. Co to za kombinacje. Bo już nawet nabrałem apetytu?

- Wbrew pozorom sprawa nie jest wcale taka banalna.
- Kotlety niebanalne? Ależ to najtrywialniejsza sprawa na świecie. Mięcho, patelnia i odrobina tłuszczu. Żadna filozofia, nie komplikujmy tego na siłę.
- Matko co ty bredzisz. Oj widać, że „daleko od kuchni” panciowi i to bardzo. Jeśli to ma być porządnie zrobione wymaga trochę zachodu. Ale za to jak to potem smakuje.

- Wróćmy może lepiej do tej apetycznej, jak te schaboszczaki Ami.
- A tak, no właśnie. Odsłona pierwsza. Ami na wakacjach w tej jaskini. Złośliwie pyta Ryui czy bałby się i czuł by się samotny gdyby go teraz zostawiła samego. Sugerując przy tym, że właśnie ma ochotę wyciąć mu taki numer. Ryui odkrywa co kryje się za tym jej jej pytaniem. I odpowiada jej wieczorem na plaży. Tak bałbym się i czuł się bardzo samotny i zagubiony. Ale nie sądzę abyś Ty była osobą mogącą zrobić coś tak paskudnego.

- Myślisz, że ona odnosi się tu do swojej sytuacji i uczuć? Hmm to potwierdzało by nasze przypuszczenie co do natury jej zainteresowania tym chłopakiem. Podejrzewaliśmy, że czuje się biedna, samotna i praktycznie porzucona przez zbyt zajętych karierą i pracą rodziców celebrytów. Dla dziecka to duży dramat i cios dla jego poczucia wartości i bezpieczeństwa. Szuka więc kogoś z inteligencją emocjonalną która pozwoli mu wyczuć to jej zagubienie i ją wesprzeć.
- Tak, dokładnie coś takiego. I dobrze trafiła, cieszy ją, że ten chłopak jest na tyle bystry aby to zauważyć i zrozumieć. Jego też ktoś przecież porzucił więc wie co ona czuje. Do tego to, że ocenia ją tak dobrze bardzo jej pochlebia. Dla niej to najwyraźniej bardzo ważna sprawa. Aby był ktoś ją tak prawdziwie zobaczył.

- Dobra ale gdzie tu te kotlety? Tam było to wyśmienite Curry Takatsu.

- Chwila, coś ty głodzony czy jak? Po festiwalu Taiga nabywa statusu lokalnego bóstwa które uszczęśliwia swoim dotykiem. Przy czym np. smarowanie po łbie i kopniaczki też zaliczają się jako błogosławieństwo. No i są tacy desperaci którzy garną się jej pod tę jakże ciętą rączkę i nóżkę. W całej budzie aż huczy o tym jak w ulu. Tylko ten jeden Ryui zastanawia się, jakże cyniczne jest to, że ona nie może uszczęśliwić siebie samej. Ami początkowo kpi sobie z tej pogłoski.

- Sedno proszę. Gdzie te kotlety!?

- Zaraz, spokojnie, to trzeba 3 minuty smażyć z każdej strony. To wymaga cierpliwości. Dobra, koleżanki z klasy Ami wzdychają, że im też przydało by się trochę szczęścia w miłości. Bo niestety nie mają takiej prezencji jak Ami. Która dzięki urodzie może przecież praktycznie mieć każdego. I im te ciut fartu w miłości bardzo by się przydało. Ale one nie zaznały kontaktu fizycznego z błogosławiącą piąstką Tajgi.

- Narobiłeś mi smaku. Streszczaj się. Do brzegu . . .!

- Ami trochę wbrew swojemu zdrowemu rozsądkowi postanawia jednak sprawdzić czy może jest jakieś ziarno prawdy w tej legendzie. W końcu trochę ją Tajga przy okazji darcia kotów przecież naparzała. I kto wie może teraz będzie miała ciut więcej szczęścia z Ryuim. I jak to w animcach często bywa bez problemu zaraz namierza gościa w markecie. Akurat przy wybieraniu mięska na obiadek.

- Oho no to to teraz wreszcie czaję już te kotlety.
- Tak, chłopak zastanawia się co tu kupić na dobry posiłek dla Tajgi. Chce jej tym poprawić humor po przykrych przejściach z ojcem. No i zrobić konkurencję dla wykwintnych restauracji w których ona ostatnio dzięki ojcu bywała.
- Uuuu, czyli Ami chyba cóś jakby nie pykło? Ten dotyk Tajgi nie zadziałał?

- Owszem, niebywale rozczarowana tym Ami, złośliwie radzi Takatsu aby poszedł z wyborem mięsa na ilość. A nie na jakość, no bo Tajga i tak raczej żarta jest niesłychanie. A dobrze napchana będzie dużo mniej uciążliwa.
- I tu chłopak całkowicie zgadza się z jej diagnozą. Ignorując przy tym jej złość. Szczerze dziękuje za tę dobrą radę jak ma uszczęśliwić małą wściekliznę. Dobijając tym bardzo już rozczarowaną Ami zupełnie.
- Nie ma gość dla niej litości.

- Poruszonej dziewczynie, wymyka się, że Tajga to jednak jest szczęśliwa skoro ma kogoś kto tak o nią dba. Sam zresztą to sobie zobacz: [link]
- Nieźle, ale jak super ktoś piosenkę do tego dobrał. No proszę siadać, i co dalej?

- Ten ton rozczarowania, nie umyka znającemu ją już dobrze chłopakowi. Po wyjściu ze sklepu wręcza on Ami dwie tacki z kupionym mięsem. Dając jej poza jedzeniem pewną cenną radę i lekcję. A mianowicie tę aby nie była dalej takim dzieciakiem i aby najpierw nauczyła się troszczyć o siebie samą. Zrób sobie sama te kotlety, zadbaj o siebie. Doceń się sama, bo na to w pełni zasługujesz. Możesz, potrafisz a nawet musisz to zrobić. Nie szukaj szczęścia w drugim człowieku i w tym co on może zrobić dla Ciebie. Szukaj tej siły w sobie. Dopiero potem myśl o drugiej osobie do bycia razem. Ale najpierw ogarnij porządnie siebie.

- Ładnie. Co tu nam serwują? Kotlecik samoakceptacji, puree samodzielności i suróweczka z poczucia własnej wartości? Bardzo zdrowe i pożywne danie jak widać proponuje jej Ryui. Czuje się tu tę rączkę kucharza.
- Tak, ale zdaje się jest to skuteczna dieta. Biorąc pod uwagę rozmowę jaką Ami potem odbywa z matką. I to co ma do powiedzenia chłopakowi na końcu serii.

- A cóż to ona mówi na końcu?
- Przede wszystkim dziękuje Ryui za ten cenny dar jakim jest przyjaźń którą jej zaoferował. Dostała od niego wszak szacunek i zrozumienie. Miała co prawda apetyt na miłość czyli to samo ale z dodatkiem bliskości i intymności. Niestety to akurat dostała Tajga a nie ona. Zresztą ku rozpaczy sporej części widzów. Niemniej teraz ona już potrafi szczerze i z dystansem odnieść się do siebie i swoich uczuć. Dotrzeć do siebie. Przyznać do strachu, zazdrości i klęski jaką poniosła gdy np. jej bezczelna osobowość została przejrzana przez Tajgę i właściwie oceniona tym plaskaczem.
- Bardzo praktyczna lekcja dystansu do siebie oraz miłości własnej!

Tak, niewątpliwie. Czy to jest przyjaźń czy kochanie? Oto jest pytanie jadąc klasykiem. Ami w końcu przecież docenia tę szczerość Tajgi wobec niej. Sama zobaczyła też jaką maskę nosi ta mała wnerwiająca. Dogadały się i razem zaśpiewały ten świąteczny duecik. Zapewne oglądanie innej maski pozwoliło Ami w pełni dostrzec śmieszność i małość tej osobiście przez nią użytkowanej.

- Czy nie przesadzamy przypadkiem z mistyką tych kotletów? Zapewne będą tacy którzy zarzucą nam zbyt nachalne szukanie głębszych znaczeń w schaboszczaku. Terapia z wieprzowiną w tle? Serio? Oj będą oni bez litości cisnęli z nas bekę.
- Trudno się mówi. W razie czego cios patelnią w czyjś pusty czerep załatwia sprawę. Tak przemoc to podobno nie jest rozwiązanie. Ale jakże często to doskonałe „pacaneum” na złośliwą ironię. Guz będzie piękny, co do ew. szczęścia to są dosyć poważne wątpliwości. Ale jak ktoś chce ryzykować.

- Cóż dalsze tematy wymagają naprawdę sporo czasu i wysiłku. Trzeba by się zmierzyć z tym wychowaniem przez niedojrzałych rodziców co nam zasugerowała pewna ogarnięta babka i traumą jaką to powoduje. Będzie sporo czytania o bardzo trudnych sprawach.
- Ale może kiedyś damy radę coś napisać w tym temacie o Ryui i Yasuko no i Tajdze i jej ojcu.

- Być może. Kto wie zresztą . . . miejmy nadzieję że kiedyś wreszcie przeczytamy całość LN w „jęzka polska”. Swoją drogą wg. mnie tłumacz zrobił tu naprawdę wyśmienitą robotę. Wielki szacuneczek się należy.
- Eeeech . . . serio liczysz na całość LN? Oj Ty to chyba masz zamiar zostać wampirem i żyć te kilkaset lat?

- Marudzisz, masz za tydzień 11 tom mangi. „Doceń panią kundlu” i już nie skowycz.
- Na mikołajki jak znalazł. He, he . . . coś rok temu było . . ?
- Dobra, no klimat świąteczny czas tu zacząć. Wrzucę nam tu ten duecik. Bo natura za oknem robi nam niezłe tło.
- [link]

- A prezent dla mnie to już masz?
- Nie mam pojęcia co kupić.
- Wystarczy przecież zapytać.
- To co byś chciał.
- Najlepiej fajną niespodziankę.
- A to solidna rózga spełnia te kryterium w zupełności.

- Na wszelki wypadek Wesołych Świąt wszystkim. I zadbania o siebie.

Hardkorowy romans z postaciami typu 'edgy', a najgorsza z nich jest Taiga. Postać ta pod koniec dosłownie wybucha emocjonalnie, a wraz z tym wybuchła moja niechęć do niej, która zbierała się po trochu w trakcie całego anime. Przez parę ostatnich odcinków zachowuje się ona jak rozpieszczony dzieciak, a główny bohater niestety postanawia nią niańczyć. Marzyłem wtedy aby coś jej się stało, np. by wpadła pod samochód, lecz nic takiego oczywiście nie miało miejsca.

Inni bohaterowie również są denerwujący, głównie przez to, że są śmiertelnie poważni o to 'kto kogo kocha'. Zazwyczaj oglądam anime gdzie postacie ocierają się o śmierć, więc oglądając tak wielką dramę czułem się dziwnie. To znaczy rozumiem to, ale tutaj przesadzili i wyszło nienaturalnie. Jeżeli oglądam romans (nie komedię), to takiej instensywności nie oczekuję.
5/10

Obejrzałem po raz drugi po ponad 2,5 roku. Moim zdaniem Toradora to jedna z topowych produkcji w swoim gatunku, choć nie idealna i momentami naciągana historia. Wysoko postawiona poprzeczka.

Melodramat i nibykomedia. Smok grzebiący w cudzych śmieciach a Tygrys tchórzem podszyty. Taiga to postać na B: Bezmyślna (najpierw działa potem myśli) Brzydka (no po prostu nieforemna) Brutalna (czytaj:agresywna) Bardzo niezdecydowana i Bardzo dziecinna. Bardzo tchórzliwa (co udowodni dając dyla od „ukochanego”) Serio żal chłopaka. Matka dojrzałością nie grzeszy i taką samą wybrał na dziewczynę.

Oglądałem z przyjemnością, chociaż jest w tej beczce miodu łyżka dziegciu. Już od pierwszych odcinków lekko rozczarowała mnie postać Ryuuji. Miał być „Smok”, postrach liceum o wyglądzie członka yakuzy, a tak naprawdę zaserwowano nam dobrodusznego nastolatka, mistrza kuchni i prawie dosłownie „pieska” Taigi :) Rozumiem, że to miało być tylko śmieszne nieporozumienie, ale jednak szkoda, bo postać Ryuuji mogła sporo zyskać, gdyby rozwinięto ten wątek, przynajmniej na poziomie niezgodności wyglądu z charakterem.
Drugie niewielkie rozczarowanie to końcowe odcinki, ale rozumiem, że większość Japończyków popełniłaby seppuku, gdyby poprowadzono fabułę inaczej,  kliknij: ukryte  a bohaterowie nie powrócili na łono społeczeństwa pogodzeni z losem :) Niestety, finał jest przewidywalny i trochę żal, że nie pokuszono się tu chociaż o jakiś nagły zwrot akcji. I największe rozczarowanie – za mało było Yasuko Takasu :)
Pomimo narzekania polecam, bo warto :)

toradora była cudowna. Poplakalam się pod koniec i szkoda,że nie będzie kolejnego sezonu

Ostatnimi czasy postanowiłam nadrobić niegdyś porzucone bądź wstrzymane serie. I dlatego też włączyłam 1 odcinek Toradora. Pamiętałam to anime jako infantylne i irytujące, lecz jakież było moje zaskoczenie, gdy z odcinka na odcinek coraz bardziej wciągałam się w fabułę. Postacie są pełne, wielowymiarowe i co najważniejsze zmieniają się pod wpływem przeżytych wydarzeń. Dodatkowo relacje między bohaterami ewoluują i zmieniają się razem z nimi. Fabuła jest prosta, jednak w tym serialu najważniejsze są wcześniej wymienione skomplikowane relacje i uczucia.
Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że jest to mój ulubiony szkolny romans. Polecam!

Tora dore obejrzałem dopiero teraz. Oczywiście widziałem wcześniej już wiele shoujo ale loli jako główna bohaterka to coś nie dla mnie.Tym bardziej więc kiedy zabierałem się za seans nie oczekiwałem czegoś co by mnie przykuło do ekranu na tak długo w tak krótkim okresie czasu. Ogląda się świetnie a do niczego się człowiek nie zmusza , praktycznie żaden ep mnie nie nudził i nie irytował , zakończenie też fajne a sama historia naprawdę świetnie poprowadzona. Widać zmiany postaci sensowny rozwój fabuły i fajny finał.Coraz częściej sięgam do starych serii zamiast męczyć nowe.Oferują one niestety znacznie więcej swoją treścią niż obecne choć oczywiście wyjątki są. W swoich zachwytach nie napiszę nic nowego wiec mogę tylko polecić jako wyjątkowe shoujo które warto obejrzeć a tytuł zapamiętać jako pozycje do dołączenia na listę wartościowych serii anime

Jestem dopiero na 10­‑tym odcinku, a już czuję, że będzie to jedno z moich najulubieńszych (mistrz języka polskiego) anime. Zaczynając od pierwszego openingu (dzięki któremu tą serię w ogóle poznałem) poprzez wszystko i na wszystkim kończąc – majstersztyk.

Rzadko wracam do anime, które już kiedyś oglądałam, jednak Toradora! jest w tym przypadku wyjątkiem. Stało się już dla mnie tradycją, że co roku w okresie świątecznym odświeżam sobie to anime. Klasyk sam w sobie. Choć anime z gatunku shoujo oglądałam już wiele, to żadne tak do mnie nie przemówiło jak to. Zdecydowanie polecam.
10/10

Zawiodłam się na fabule, która do 20 odcinka niemalże pozostaje niezmienna. No cóż, trochę się ponudziłam i tyle.

ANIME PO PROSTU GENIALNE!
daje ocenę 10/10!
anime jest:czasami śmieszne, czasami o miłości czyli wzruszające. O gólnie super
]Nie raz się poryczałam, ale też się śmiałam. ;-) !
polecam i pozdrawiam :)
Oliwia

Tak przeglądając inne komentarze, chyba nie będę jedyną, która uważa, że ta seria jest:
1. Przereklamowana
2. Przedramatyzowana
Nie mogę porównywać z nowelką, bo czytałam tylko 2 pierwsze części, ale za szybko polecieli z całym początkiem. Drugi odcinek, a tu już tacy zżyci – a kiedy to się niby stało? Nie wiem. W książce poświęcono na to troszkę więcej czasu. (Nie, nie dlatego, że wolno czytam)
Podobało mi się, ale niektóre odcinki się naprawdę dłużyły, a sporo, albo i większość sytuacji było do bólu nierealistycznych.
Duży plus za parę głównych bohaterów, ale żadnej części ciała mi nie urwało podczas seansu.

Mi się to anime bardzo podobało :)
Co do końca Kończy się dobrze widać że większość osób nie oglądneła wstawki po endingu!

Tak, jak siedzę w anime od dobrych, kilku lat, tak na tyle dobrego wrażenia na mnie nie zrobiła żadna seria z gatunku shojo. Toradora! kupiła mnie w całości. Każda z postaci dostała swoje pięć minut, które było doskonale wykorzystane. Aktualnie czuję się psychicznie zrujnowana przez tę serię. Emocje targały mną cały czas, płakałam kilkakrotnie, ale nad taką serią można wypłakać nawet i morze łez, bo jest tego warta. Świetnie rozpracowana akcja i rozwinięty każdy wątek, a o oryginalności każdej z postaci nie ma co wspominać. Relacje pomiędzy postaciami, zostały przedstawione w na tyle wiarygodny i realny sposób, co prawie czułam, jakbym była częścią tego, co się dzieje na ekranie komputera. Naprawdę, jestem pełna podziwu jak doskonale można rozwinąć potencjał każdej z postaci i pokazać każdą ze stron jej osobowości. Animacja również bardzo dobra, zwłaszcza od 17 odcinka, gdy pojawia się nowy opening.
Minusy? Niewielkie, wręcz jak dla mnie niezauważalne. Jeśli ktoś liczy na typową serię shojo, gdzie od razu się pocałują i jedyna akcja, jaka będzie zawarta w serii, to gdy jedna połówka zostanie przyłapana na rzekomej zdradzie, a potem i tak okaże się to pomyłką, i tak w kółko, to może nie szukać pierwszego odcinka. Producenci i sam autor Toradory!, postawili na prawidłowe i dogłębne zobrazowanie emocji bohaterów, co możne co poniektórych znużyć w połowie serii. Toradora! potrafi nauczyć widza cierpliwości, a przy tym przekazać wiele innych, istotnych nauk.
Pozycja nie do przegadania. Szczerze mówiąc, żałuję, że tak długo zwlekałam z obejrzeniem Toradory!, gdyż jest to jedna z tych najjaśniej błyszczących perełek wśród anime.
Serdecznie polecam!

Swietny humor , fajne postacie ktore mozna polubic zwlaszcza mala waleczna , swietna muzyka opening jest swietny.Cala serie lyknalem w 2 dni wiec ostro wciagnela ale nie zaluje ani minuty jak dla mnie mogli zrobic jeszcze wiecej odcinkow.Polecam

Moja luźna opinia o serialu;
[link]
Zapraszam

Anime warte uwagi ze względu na humor i wątek dwójki bohaterów. Być może to dlatego że mam słabość do takich schematów ale historia MiniTygrysa zapada w pamięć, nie tylko ze względu na to jak buduje się relacje dwójki głównych bohaterów (kto się czubi ten się lubi) ale także na ich rozbudowaną osobistą historię. Wszystko dzieje się naturalnie, coś się buduje od początku a nie wrzuca już gotowe uczucia, to pewnie największa zaleta tego anime.

Ocena: 10/10 Toradora! To moje ulubione Anime. Szczególnie bardzo podoba mi się główna bohaterka Taiga Aisaka <3 Może dlatego że widzę w niej bratnią duszę. Czytając komentarze innych jestem zdruzgotana. Nie rozumiem jak można oceniać bohaterów, ich charakter, wygląd, po zapoznaniu się jedynie z 1 odcinkiem. Taiga Aisaka jest bohaterką, która zmagała się z wieloma trudnościami:rozwodem rodziców, braku tolerancji ze strony rówieśników, budową ciała, brakiem podstawowych umiejętności np. pływanie, jazda na rowerze itp. Kiedy ktoś nie rozumie takiej sytuacji bo nie miał z żadną z nich kontaktu, to naprawdę trudno będzie mu zrozumieć to Aisakę, ale nie oznacza to aby ją oceniać jak najgorzej . Rijuu Takasu również ma liczne problemy związane ze swoim wyglądem czy też z mamą. „Może gdybym nigdy się nie urodził, byłoby lepiej”. Obwiniał się o niepowodzenia różnego typu i brał na siebie bardzo dużo spraw. Była to postać bardzo lubiana przeze mnie, ponieważ on jako jedyny miał chęć pokazania Taidze sekret prawdziwego szczęścia, co to jest praca, zaufanie, miłość, wiara w siebie. Stał się jej przyjacielem a nie tylko „psem”. Minorin również jest wspaniałą postacią. Z początku wydaje się szczęśliwa, pełna radości życia, bez najmniejszych zmartwień.Jednak to tylko pozory bo w głębi duszy ,jak było później wyjaśnione, jest osobą która dąży do swojego celu mimo że jej rodzina nie wierzyła w spełnienie jej marzeń. Ami była chyba najmniej lubianą przeze mnie osobą. Z początku grała rolę słodkiej idiotki z charakterem wrednej modelki. Później dopiero zauważyłam, że i ona jest osobą, która zmagała się z licznymi trudnościami i je pokonała, tak jak najlepszy przyjaciel Rijuu'ego oraz reszta głównych i pobocznych bohaterów. Anime to nie jest typowym „romansidłem”. Zawiera bardzo dużo mądrych nauk i przekazów, których nie widać od razu.Według mnie ocenianie Toradory! po obejrzeniu pierwszego odcinka jest bez sensu i kompletnie nie na miejscu.To Anime bardzo zmieniło moje patrzenie na ludzi i na świat. Pozdrawiam wszystkich fanów Toradory! a autorów tekstów typu „nadziać ją na kawał tępego kija " naprawdę proszę o zachowanie tego typu komentarzy dla siebie, gdyż są one według mnie nie potrzebne i tylko źle świadczą o autorze tych słów. Pozdrawiam i zachęcam do obejrzenia :) ;)

Toradora to jeden z tych kilku obejrzanych tytułów, które odgrzewam sobie przynajmniej raz do roku. Za każdym razem, gdy znowu odpalam pierwszy odcinek myślę sobie, że tym razem na pewno obędzie się bez hype’u. Że teraz na chłodno wyłapię wszystkie błędy serii i zakończę mierny żywot fan boya.

Cóż, niedawno skończył się ostatni odcinek, a wraz z nim moje złudzenia. Werdykt pozostaje, jak co roku, ten sam- Toradora broni się absolutnie na wszystkich frontach i praktycznie nigdzie nie daje sobie nigdzie wetknąć szpili.

Zasługuje na wysoką ocenę za bohaterów, ani jakoś specjalnie skomplikowanych ani złożonych, ale naturalnych i wiarygodnych w swoich poczynaniach, reakcjach i emocjach. Przy całej swojej „normalności” główni protagoniści serii zostali jednocześnie wyposażeni w unikatowe dla nich problemy, spojrzenie na świat, systemy wartości. Dzielą się nimi z widzami i między sobą w licznych dialogach i wewnętrznych monologach, których naprawdę w żadnym momencie nie chce się przewijać albo pomijać.

Zasługuje na wysoką ocenę za historię, która zabiera widza na przejażdżkę po wszystkich możliwych scenach z życia szkolnej bandy znajomych. Zawartość fillerów- minimalna. Bywa wesoło, smutno, poważnie, refleksyjnie. Z całą pewnością nie jest to historia jednej emocjonalnej barwy albo jednego głównego motywu. Przy tym wszystko w Toradorze ładnie się ze sobą klei w logiczną fabularną całość.

Zasługuje na wysoką ocenę za to, że jest doskonałą komedią, z szerokim wachlarzem gagów. A to nie zawsze udaje się osiągnąć, z główną bohaterką jako modelową tsundere, która lubi często gęsto wyżywać się na innej pierwszoplanowej postaci. Ale tutaj takie sytuacje nie ściągają na siebie przeważającej części żartów.

Zasługuje na wysoką ocenę za to, że wszędzie gdzie było trzeba, seria kładzie kawę na ławę. Żadnych niedopowiedzeń, wątpliwości boleśnie zawieszonych w powietrzu. Koniec końców w zasadzie każdy wie, kto do kogo czuł/czuje mięte. Za tym idzie kolejna, sympatyczna zwłaszcza dla „zachodniego” widza rzecz.  kliknij: ukryte  Gdy główni bohaterowie na końcu wchodzą w fazę regularnego związku nie szczędzą sobie czułości, co jest rzeczą oczywiscie zupełnie naturalną, a jednak pomijaną w większości serii spod „szkolno­‑romantycznego” szyldu.

Zasługuje na wysoką ocenę za to, że reżyser i scenarzyści naprawdę wiedzą jak dobrze podać plottwisty lub wyjątkowo emocjonalne momenty z fabularnej karuzeli. Poziom tychże sztuczek- Houdini łamany przez Copperfielda.

Zasługuje na wysoką ocenę za to, że jest serią pełną dyskretnego ciepła i mądrości, przemyconych zwłaszcza w końcowych odcinkach.

Zasługuje na wysoką ocenę za to, że to wszystko co wymieniłem powyżej podaje w świetnej oprawie audio­‑wizualnej. Wspaniale oddano zwłaszcza emocje bohaterów, a animacja poradziła sobie także z co bardziej dynamicznymi scenami (postacie nabiegały się przez 25 odcinków tyle, jakby próbowały rzucić rękawicę Forestowi Gumpowi). Openingi i endingi raczej wpadają w ucho, pierwszy zestaw bardziej żywiołowy i beztroski, drugi- uderzający w poważniejsze, nostalgiczne tony. Pomiędzy nimi kilkanaście melodii tła- wszystkie co najmniej porządne, a niektóre nawet bardziej niż to („Lost my pieces” chociażby)

Zasługuje na wysoką ocenę za pracę seiyuu, która sprawia, że zdawanie się na dubbing powinno być poczytane jako grzech, co najmniej ciężki.

Na koniec zaś, dla mnie, zasługuje na najwyższą możliwą ocenę, ponieważ Toradora kupiła mnie całkowicie: zżyłem się z bohaterami, ich przeżyciami i kłopotami a sama historia, nie odrywająca się specjalnie od dość przyziemnych tematów i wydarzeń, które każdy pamięta ze szkolnych lat, zabrała mnie jak zwykle w fantastyczną podróż.

Szczerze współczuję tym, którzy z wrodzonej alergii na tsundere odbili się od Toradory, bo moim zdaniem naprawdę tracą kawał dopieszczonego w najdrobniejszych szczegółach anime.

Moja ocena: 1/10
Zarejestrowałam się specjalnie po to, żeby ocenić to anime, a bez wątpienia jest ono najgorszym, jakie kiedykolwiek oglądałam (a było ich tyle, że fiu, fiu!)
Pojęcia nie mam, jak można Toradorze dać tak wysokie noty, ale cóż, o gustach się nie dyskutuje. Zadziwia mnie natomiast tak dużo opinii, w których ludzie piszą o rzekomym „realizmie” anime *stawia oczy w słup*
Że… że co..? Realizm, niby? Ja rozumiem, że faktycznie po świecie szwenda się tędy & owędy sporo socjopatów (a spokojnie zaliczam do nich heroinę tego anime – Taigę). W pierwszym odcinku socjopatka chce zarżnąć bidnego chłopaka kataną. Dosłownie – chce go zabić. Jeśli podejdziewmy do tego realistycznie (tak, jak tego chcą piewcy realizmu w tym anime), to mamy do czynienia z osobą o poważnych (bardzo poważnych!) zaburzeniach psychicznych. Wiem, wiem… to przecież anime, gdzie zakładamy pewną umowność świata przedstawionego tudzież zaludniających go postaci – ale ten aspekt animacji(umowność) kłóci się z kolei z wychwalanym przez tak wielu „realizmem”.
Ktoś już napisał, jak to miał ochotę nadziać gały socjopatycznej kurduplicy na krawędź stołu. Ja miałam ochotę na różne rzeczy, naprawdę różne…: nadziać ją na kawał tępego kija (bo pal dla niej zbyt wielki), rozpołowić jej własną kataną, wsadzić na wieki do małego kosza na śmieci, zamknąć toto w pralce i porządnie wywirować, ewentualnie wrzucić do zsypu na śmieci.
Żadna – żadna! – bohaterka nie tylko żadnego szojca, ale jakiegokolwiek innego anime nie działała mi tak na nerwy.
Równie mocno na nerwy działała mi bezjajeczna masa w postaci stękającego „psa” owej bohaterki. Ktoś już o tym wspomniał – przybijam mu piątkę – ja także nie widziałam bardziej wykastrowanego mentalnie męskiego charakteru, ten koleżka to rozlazła do granic możliwości mamałyga.
To, co na ekranie wyprawia Tajga, po prostu przerasta normy tzw. dobrego smaku. Jej obecność podnosi mi ciśnienie i mam ochotę czymś walnąć w monitor – żeby ukatrupić tego kurdupla.
Na plus wychodzą postaci drugoplanowe, Ami jest w miarę realistyczna, tak samo Yuusaku – fajny gość, nawet nad wyraz żywotna Kushieda ujdzie w „tłoku”.
Ale nie para głównych bohaterów: koleżka, pozwalający się traktować gorzej niż kopany przez ulicznych chuliganów kubeł na śmieci & kurdupel, myślący, ze jest osią świata. I żadne gadki o tsundere do mnie w tym wypadku nie przemawiają.
Animacja postaci jest moim zdaniem straszna – krzywa gęba Ryuujiego będzie mi się chyba śnić po nocach do końca świata i o jeden dzień dłużej.
Nie zdzierżyłam.
Musiałam napisać tę recenzję zaraz po zakończeniu emisji ostatniego odcinka.
NIGDY WIĘCEJ.

10/10 za dziewuchy bijące się o względy chłopaków.

A tak na serio, to jestem serią zachwycony. Świetne postacie i jak na tamten rocznik kreska jest bardzo dobra. Jest to również jedna z tych serii, które zjada się na raz.

To jak mniemam 4­‑5 pozycja z tej kategorii, którą obejrzałem i zajmuje u mnie 1 miejsce.
Oglądając to przekonałem się jak bardzo Sakurasou no Pet na Kanojo podkradło zawartość z tej serii. Zwłaszcza odczuwalne jest to w postaciach :|

Został już tylko Clannad z (hitów), ale coś nie mogę się do tej serii zabrać.

Po wielu, wielu rozpoczęciach anime, udało mi się dokończyć.
8+/10
A takie pytanie odnośnie bohaterów i wiki.

uwaga możliwy spoiler


Czy ktoś kto czytał całą mangę/powieść mógłby powiedzieć
czy oni w powieści/mandze  kliknij: ukryte  pobrali się? Na wiki pisze przy Taidze – Ryuuji Takasu (mąż)-- Jestem ciekaw czy spełnili swoją obietnicę…
A nie chce mi się czekać aż JG wyda resztę tomów mangi, już nie mówiąc o LN na którą czekam od maja…

Pozdrawiam fanów Mini Tygrysa

Takie sobie ;)

Na Toradorę trafiłam całkiem przez przypadek. W sklepie, w którym kupuję mangi była promocja i mogłam wziąć jedną za darmo. Ta przyciągnęła mnie ciekawą okładką i tak się zaczęło. Początkowo anime mnie nudziło, wręcz usypiało. Po pierwszych czterech odcinkach zrobiłam sobie przerwę twierdząc, że dam mu szansę ale jeszcze nie teraz. Wróciłam po jakiś dwóch tygodniach i momentalnie się zakochałam. Przede wszystkim pokochałam bohaterów, bo Toradora! była pierwszą produkcją, w której każdy z nich miał orginalny, łatwy do zrozumienia i nie zanudzający charakter. Naprawdę się z nimi zżyłam.. Poczułam jak dobrze zostało to tu przedstawione. Anime ciągnie się dość powoli ale nie rozciąga scen. Co mi się podobało nie wracano też do starych wątków. Kreska była naprawdę piękna a postać Taigi najładniejsza jaką widziałam w anime. Openingów mogłabym słuchać cały czas. Endingu 1 też.. Bardzo orginalny wydał mi się tu też pocałunek, bo nie było w nim nic takiego „pragnę cię” ale same uczucia. Wylałam wiadra łez, śmiałam się i pokochałam bohaterów tak, że nie umiem wyrazić tego słowami. Pozycja obowiązkowa dla każdego otaku!

Ale seria jest warta obejrzenia i przyjemna.
Niby typowy szkolny romansik, ale dużo w nim było romantyzmu i uroku. Czasami dosyć typowych, bądź i nie problemów nastolatków. Czasami… Bardzo przesadne, wyolbrzymione.
Mimo tego każda postać NARESZCIE miała charakter i każdą za coś lubiłam. Szczególnie wredną niebieskowłosą i głównego bohatera.

Seria jedna z tych gdzie wielu specjalistów się już wypowiedziało, jednak ich opinie są tak różne, że ciężko wyciągnąć jakąś średnią. W recenzji, która miała miejsce już jakiś czas temu wskazano na realność bohaterów oraz ich zachowań. Niestety nie sposób się dla mnie z tym zgodzić. Przynajmniej ja, nie zmieniałam swojego obiektu uczuć co jakieś 5 minut. Tak samo, ciężko mi uwierzyć w realność stawiania swojego szczęścia ponad swoje. Cała historia wydaję mi się przez to dość naiwna. Bo wszystko i tak dąży do z góry zaplanowanego finału, nie zostaniemy zaskoczeni nie zostaniemy zachęceni. Całkowitym bez sensem jest zbudowanie na koniec dość chorego haremu, i jeszcze zakończenie tego w ten sposób. Jak dla mnie owy harem miał nadać serii większej powagi i zarazem dramatyczności. Jak dla mnie wyszło sztucznie. W normalnym życiu, przy takich warunkach tego typu zakończenie nie miałoby miejsca. Ktoś zarzuci mi, przecież to tylko anime. Tak zgadzam się, to tylko anime, które chce być bardzo realistyczne a im dalej w las tym więcej dziwactw się pojawia. Jednak ocenę serii dla mnie ratują postacie poboczne. Ami – bardzo polubiłem za dorosłość wśród całej tej dzieciarni. Jej kreacja była prawdziwa poukładana i sensowna. Minori – zarzuciłem, już na początku pewną dla mnie dziwną decyzję, ale to właśnie jej rozmowę na tarasie w willi o gwiazdach, duchach, ufo zapamiętam na naprawdę długo. I to właśnie ta scena przeważyła o całym pozytywnym obiorze tego tytułu, jej klimat, nadał jakiś sens kolejnej głupkowatej bajce o dzieciach, które próbują poznać czym jest miłość. Komedii niestety, tu nie znalazłem, zatem co odnalazłem ktoś zapyta? Historię młodej dziewczyny, która bała się horrorów, ale zarazem je bardzo kochała, która obiecała, że nie będzie już płakać. Pielęgnując szczęście bliskich nam osób sami skazujemy się na cierpienie w samotności… Niestety kolejna seria, gdzie głównych bohaterów z chęcią zaprowadziło by się na pranie mózgu za bark prostej logiki, dedukcji i ogólnej głupoty, ślepoty na zmieniające się wokół nich środowisko. Bardziej sprawiali, chęć dropu tej serii niż kontynuacji. Jednak drugoplanowe postacie po raz kolejny uratowały tytuł. Jak ocenić hmm 7/10 warto obejrzeć ale bez achów i ochów bardziej przez większość odcinków zgrzytanie zębami i przyglądaniu się kiedy koniec :)

Niby super, niby klasyka, 11/10, ochy, achy… No ale nie mogę! Po prostu ku&$# nie mogę! Włączam odcinek, zleci z 7 minut i nie mogę oglądać. Nie wiem co mnie w tej serii tak odrzuca, czy bohaterowie (szczególnie Aisaka), czy ślamazarność akcji, czy Bóg wie co…? Oglądam 7 minut, na resztę się zmuszam i w ten sposób mam obrzydzenie do tej serii na następne 4­‑6 tygodni. Już prawie pół roku mam tą serię w zakładce 'Oglądane', a tak naprawdę nie zabrnąłem do 6 odcinka… Jeżeli ktoś miał tak jak ja (z tą czy inną serią), niechajże mi odpowie pod tym komentarzem co było powodem dla którego tak bardzo nie mogłeś/-aś oglądać danej serii i jeżeli jakoś się przekonałeś/-aś, to jakim cudem (post od anime na 'x' czasu, oglądanie samych gniotów, białko, suple, przejażdżka Kadetem, zakup złotej rybki, cokolwiek…). Będę wdzięczny.

Bardzo udana seria, jedna z najlepszych, jakie oglądałem. Na początku może trochę zalatywać pospolitym romansidłem, ale już bohaterowie rekompensują lekkie fabularne zamieszanie w pierwszym odcinku.
Kiedy ma być śmiesznie, jest śmiesznie, kiedy dramatycznie, jest dramatycznie, i to jest chyba największa zaleta tej produkcji – jest bardzo przemyślana, relacja między bohaterami, nawet tymi, którzy na początku niezbyt się lubią, zmienia się diametralnie, ale nie dynamicznie; brak tutaj przyspieszeń, wszystko rozwija się w odpowiednim tempie i nie ma się ani wrażenia, że akcja się ciągnie, ani że goni na łeb na szyję.

Ciekawe jest to, że to nie jest taki romans, jakie można byłoby się spodziewać – anime odzwierciedla, na tyle, na ile to oczywiście możliwe – jakąś część japońskiej szkolnej rzeczywistości i nie przepuszcza tego przez maglownicę fanserwisu – dostrzec go jak najbardziej można, ale w ilościach znośnych i do przyjęcia, bo nadaje on serii tylko charakterystycznego, ciepłego klimatu.

jakoś nie wciąga mnie to anime, obejrzałam 2 odcinki i jkaoś nie chce mi sie oglądać dalej

Mam takie pytanie, czy wszyscy Japończycy to za przeproszeniem /ciach!/? Czy twórca Toradory chciał pokazać że jego rodacy to idioci? Jak można bać się (baa oddawać komuś swoje rzeczy) z powodu strachu, tylko dlatego że ma przerażające spojrzenie?

Za przeproszeniem czy nie, prosimy o nieużywanie wulgaryzmów i wulgarnych określeń pejoratywnych – Moderacja

Wiele tu widzę osób, którym osobiście postać Taigi wyjątkowo działała na nerwy. Nie ma co dyskutować rzecz jasna z faktem, że każdy ma pewnie taki typ postaci, na który ma, powiedzmy, obniżoną tolerancję. I pewnie nawet typ rozwrzeszczanej, agresywnej złośnicy znalazł by się w takim „nope­‑rankingu” dość wysoko. Co nie zmienia mimo wszystko faktu, że najprawdopodobniej Taiga taka po prostu miała wedle twórców być (a przynajmniej na początku): dziecinna, nieporadna, nadpobudliwa i agresywna. I abstrahując od poziomu tolerancji widza na takie cechy, to w realiach przedstawionej historii wszystko działa jak w zegarku: ci, którzy doświadczają jej ciemnej strony w naturalny sposób reagują strachem/poirytowaniem/krytyką.

Idąc takim tokiem rozumowania, krytykować można by i postacie typowych schwarz­‑charakterów, bo przecież „oni tacy źli i niedobrzy są, strasznie nie lubię jak innymi się robi takie brzydkie rzeczy :<".

A co do samej serii: w swojej wadze to myślę, że absolutnie bezkonkurencyjna (a w moim prywatnym rankingu- ogólnie ulubiona seria. Ale co ja tam wiem :<). W recenzji ładnie rozbito wszystko na czynniki pierwsze, więc dodałbym tylko dodać, uogólniając, że mnie za każdym razem urzeka w Toradorze zrównoważony, logiczny i naturalny bieg całej historii, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju relacji między bohaterami.

'Toradora!' to najlepsza jak dotąd – według mnie – seria (szczególnie miłosna) jaką oglądałem w życiu. W anime tym jest zawarte wszystko, co najlepsze. Począwszy od mało istotnej grafiki, która de facto i tak jest wspaniała, kończywszy na doskonałej muzyce wpisującej się w klimat oraz fabule i postaciach.

Fabuła i postacie .. taak, skoro mowa o nich .. najbardziej realistyczni bohaterowie jakich dane mi było ujrzeć w ciągu wielu lat oglądania różnorakich anime. Po prostu majstersztyk. Każda kwestia, każde posunięcie (nawet te nieprzewidywalne) było tak wiarygodne i realistyczne, że ciężko jest odróżnić je od prawdziwych emocji towarzyszących nam na co dzień.
Fabuła, wbrew pozorom banalna wręcz (bo powtarzająca schematy) nie jest tak do końca prosta. Co prawda wątek miłosny, który dominuje i skłania do oglądania, jest raczej zwykły, bez żadnych nierealnych wątków, to jest w nim coś magicznego, coś, nad czym widz lubujący się w takiego typu anime zatrzyma się, dostrzeże to. Tak jak wspomniałem – realistyczność relacji pomiędzy bohaterami.

Bohaterowie główni, czyli Ryuuji i Taiga. Z początku ciężko przyjąć postawę MiniTygrysa – czyli oczywiście Taigi. Agresywna, rozpuszczona i pewna siebie dziewczyna z nadludzką wręcz siłą i brakiem jakiegokolwiek współczucia. Z kolei Ryuuji, spokojny na pozór chłopak, który nie szuka zwady. Na pierwszy rzut oka – niezbyt pasująca do siebie para. No właśnie, na pozór, bo anime tak dobrze dobrało charaktery, że idealnie się ze sobą uzupełniają i komponują. Aż ciężko w to uwierzyć, i jakie pozytywne zaskoczenie pojawiło się na mojej twarzy, gdy już  kliknij: ukryte  w kilku pierwszych odcinkach wiedziałem, że będą do siebie pasować – i nie pomyliłem się. Myślę najwspanialsze uczucie spełnienia jest wtedy, gdy „ujarzmi się” najtrudniejszą dziewczynę, która będzie następnie najwspanialszą towarzyszką przez całe długie życie. Taiga, z początku twarda, stanowcza – ulegając Ryuuji'emu i jego miłości (na szczęście odwzajemnionej ;)) staje się cholernie sympatyczną i niezdarnie słodką dziewczyną – miodzio.

Anime jest epickie pod każdym względem, nie mogę mu kompletnie nic zarzucić. Według mnie bezkompromisowe 10/10.

Nie wiem co recenzenta skłoniło do wystawienia 10/10 w ogóle, a za postaci w szczególności. To prawda, że w anime nieczęsto zdarzają się bohaterowie szkolnych romkomów/dramatów przesadnie oryginalni, ale patrząc na „Toradora!” to nawet lepiej jeśli nie są.
Postaci drugoplanowe w „Tordora!” są generalnie rzecz biorąc w porządku, ale pewnie głównie dlatego, że są drugoplanowi, a im bliżej pierwszego planu tym gorzej.
Ryuuji nie jest specjalnie oryginalny, co raczej wychodzi anime na zdrowie (taka trochę gorsza wersja Kyona, Tomoyi i paru innych), gdyż dzięki temu wydaje się najnormalniejszy z głównej piątki.
Yuusaku też jest ogólnie w porządku (poza odcinkami kiedy mu odwala, bo chce zwrócić na siebie uwagę).
Niestety żeńska część to dwie hałaśliwe idiotki z ADHD (jedna wredna i pretensjonalna Tsun­‑tsun­‑tsun­‑dere, druga nad wyraz pozytywna „krążąca między wymiarami”) oraz uwodzicielska i trochę sukowata „księżniczka” (ale na tle tamtych przynajmniej niegłupia). W sumie Taiga to połączenie najgorszych cech Ami i Minori. Nie twierdzę, że dobra postać żeńska musi być idealna, bo wtedy byłoby nudno, ale przesada w drugą stronę też jest niewskazana (pewnie nawet bardziej).
Jeśli chodzi o aspekt komediowy to na krótszą metę postaci z „Toradora!” mogą się sprawdzić, ale w przypadku romansowego lub dramatycznego to nie działa gdyż widz powinien zaangażować się w losy postaci, a żeby tak było to dobrze żeby je polubił, chciał żeby im się udało itd. Oczywiście można też chcieć żeby im się nie udało jeśli ktoś np. woli inną postać, ale tutaj raczej nie ma dylematów z cyklu „wolę tę niż tamtą” tylko raczej: niech ona już się odczepi, wpadnie pod pociąg, porwą ją kosmici, spadnie na nią dziesięciotonowy fortepian byleby nie zawracała głowy swoim jestestwem.
Postaci w „School Days” były prawdopodobnie bardziej oryginalne i wbrew pozorom możliwe że bardziej realne niż w „Toradora!”. Była tam nieśmiała Kotonoha (Taiga jest nieśmiała co najwyżej w sferze uczuciowej, a to się tyczy większości osób), żywiołowa Sekai, podstępnych też by się parę znalazło. Również każda miała swoje cele i pragnienia, zalety i wady, słabości i sekrety. Na pierwszy rzut oka prezentowały one pewne zakorzenione w anime schematy – a jednak raz za razem odkrywaliśmy, że postępują inaczej, niż się spodziewaliśmy… wypisz wymaluj „School Days” :-), a tamto za postaci dostało 1/10 podczas gdy „Toradora!” 10/10. Nie twierdzę, że sprawiedliwie byłoby dać 10/10 za postaci „School Days” lub żeby obniżyć ocenę „Toradora!” do 1/10, ale z recenzji nie wynika by się one aż tak diametralnie różniły :-). Co więcej w „School Days”, o ile mnie pamięć nie myli, można zauważyć większą synergię i dyskrecję niż w „Toradora”. No i oczywiście w „School Days” nie tak łatwo przewidzieć z kim ostatecznie skończy protagonista :-).

Mój problem z tym anime polega na tym, że mam zerową tolerancję dla aroganckich małych dziewczynek. Rozumiem wpadanie w złość, rozumiem potrzebę zdzielenie kogoś kijem, rozumiem nawet niechęć do odkurzania, ale… może jeszcze jakieś inne cechy charakteru? Coś, cokolwiek, co odpędziłoby potrzebę powolnego wydłubania jej oczu kantem stołu?
Jej kolega zasługuje na odznakę „męczennik sezonu”. Ja wiem, że to taki schemat, że mała dziewczynka dopada spokojnego chłopaka i go dręczy, bo może, a on to znosi, bo ona jest małą dziewczynką, a on jest spokojny… To za mało, żeby ucieszyć mnie jako widza i jako człowieka xD  kliknij: ukryte  Gdyby tak trafił swój na swego i oboje byliby diabłami wcielonymi, to zupełnie inna sprawa!
Kiedy relacjonowałam przyjaciółce wrażenia z pierwszego odcinka, powiedziała, że powinnam była najpierw zapytać ją o radę. Dowiedziałabym się wtedy, że mi się nie spodoba.

Nie wystawiam oceny, bo obejrzałam tylko ten jeden odcinek, ale (przyjaciółka zna mnie bardzo dobrze) strasznie mi się nie podobał. Może i są tam gdzieś dalej wątki ciekawe, godne uwagi, wyjątkowe, cokolwiek, ale nie mam zamiaru się do nich dokopywać, bo po drodze dostałabym apopleksji.

Byłam naprawdę zaskoczona, bo Toradora przypadła mi do gustu, w przeciwieństwie do innym serii z gatunku shoujo. I chociaż przewidziałam  kliknij: ukryte  związek Ryuujiego i Taigi po pierwszym odcinku, oglądało się naprawdę przyjemnie. Pierwsza połowa była wręcz świetna. Później poziom spadł, by zakończyć się dość absurdalnie, ale polecam tę serię. Jeśli mi, wrogowi romansów się spodobało, to ta seria jest inna, lepsza niż pozostałe ;3

Żałuję, że nie wiedziałem wcześniej o tej serii, jest bardzo dobra na odprężenie i nie ogłupia widza i nie wlepia na siłę słodkości, jak mają to w zwyczaju serie związane ze szkolnym życiem.

Po pierwszych dwóch odcinkach byłem przekonany, że będzie to ciągła głupawka, z dwoma „poważnymi” postaciami w tle, na szczęście fabuła zaczęła po czasie też nabierać trochę na szybkości i nie żałuję, że oglądałem dalej… tak właściwie, to czymś zachęcała do każdego następnego odcinka.

Jeśli chodzi o postaci –  kliknij: ukryte  nie podobała mi się charakterystyka Taigi, sprawiała wrażenie rozpieszczonego dziecka i do tego zrobili z niej postać wyglądającą, jak dziewczyna z podstawówki… charakter z czasem jej się zmienił, choć w pewnym momencie miałem wrażenie, że jej ta cała przemiana była zbyt nagła. Ryuuji to schematyczna postać, miły chłopak, który próbuje pomóc wszystkim i do tego doskonale radzi sobie w obowiązkach domowych, o dziwo dobrym zabiegiem było tutaj danie mu twarzy „ojca chuligana”, bo gdyby zrobili z niego przystojnego rycerza w zbroi na koniu, to nie wiem, czy byłbym w stanie przeboleć jego postać. Postaci drugoplanowe miały też całkiem rozwinięte własne historie, co bardzo mi się podobało – zazwyczaj pomija się to na różne sposoby. Również dziewczyny ani chłopacy nie skrywali jakoś specjalnie swoich uczuć, czasami zdarzyło się im wybuchnąć, czy choćby mocno poirytować, co również mi się spodobało – bo wyglądało to na nieco bardziej naturalną reakcję, można by się uczepić kilku innych rzeczy w zachowaniach ale nie byłoby to nic, co mogłoby zrazić do dalszego oglądania.

Skłamałbym, gdybym powiedział, że fabuła była oryginalna, czy super zachwycająca – była ciekawa na swój sposób i idealna dla rozluźnienia, właściwie to bardzo przyjemna komedia szkolna z domieszką wątków miłosnych i polecam każdemu.

Czytając komentarze miło mi widzieć ,iż większości osób to anime przypadło do gustu. Mimo ,iż premierę miało w 2008 dalej jest komentowane i oglądane przez nowych widzów. Pewniak do miana " must to see " w swoim gatunku.

... Końcówka anime była tak smutna, że się poryczałam T_T Miałam szczerą nadzieję, że będzie  kliknij: ukryte  jakiś happy end i Taiga wróci, ale jednak się pomyliłam… Nawet teraz łzy mi lecą strumieniami! Może dlatego, że dopiero skończyłam oglądać..? Pewnie tak. Nie mogę uwierzyć, że wyjechała! Dalej płaczę :') Anime jest świetne i polecam gorąco, a jeśli ktoś ma słabe nerwy, jak ja, to niech przygotuje się emocjonalnie na ostatni odcinek…
Zamaskowano spoiler.

.. w tym anime postacie nie wykazywały żadnych zachowań wyssanych w palca i 10tka wystawiona przez recenzenta jest jak najbardziej trafna. Każda z nich miała swój własny, oryginalny charakter. Nikt mnie nie denerwował, a to swego rodzaju cud xD Co do końcówki.  kliknij: ukryte  W miejscu gdzie rozgrywa się akcja, śluby w tym wieku to jak największa norma. Słyszałam jeszcze o tradycji gdzie trzeba porwać pannę młodą, żeby ją poślubić. ._. Ta produkcja.. Czy też dzieło, było po prostu.. Piękne. Nie umiem znaleźć innego słowa. Mimo DROBNYCH graficznych wad jak np. czasami zbyt ''oklapłe'' fryzury głównych, męskich bohaterów.

10/10

Ustaliłem sobie zasadę: 2 odcinki co wieczór i do wyrka bo rano trzeba wstać do pracy, ale to anime jest jak narkotyk. W dodatku jego dawka drastycznie się zwiększa w 20 odcinku.

A przy okazji, świetna recenzja.

Dobranoc…  kliknij: ukryte  jeszcze tylko jeden odcinek…

Początek bardzo mi się podobał. Śmieszne gagi, świetna atmosfera i sympatyczni bohaterowie. Seria idealna do odprężenia. Czego chcieć więcej? Przy pierwszych szesnastu odcinkach doskonale się bawiłam, ale potem poziom anime zaczął drastycznie spadać. Nie tylko fabułę mam tu na myśli, bohaterowie zmienili się nie do poznania. Minorin w trybie emo, Ryuuji, który nie wie, czego chce… I Taiga – najpierw była irytującą tsundere, a potem rozpłakaną męczennicą. Mnie taka metamorfoza nie przekonuje. Na szczęście, Ami miała choć trochę oleju w głowie i to dzięki niej obejrzałam „Toradorę!” do końca. Gdyby nie ona i jej logiczne zachowanie, nie wytrzymałabym taniego melodramatu, który zaatakował moje oczy w ostatnich odcinkach. Jako szkolna komedia anime sprawdza się idealnie, lecz jako romans? Moim zdaniem – nie. Zbyt wiele dramatyzmu i nierealistycznych zachowań postaci zepsuło mi seans.

Podsumowując, według mnie, „Toradora!” zasługuje na ocenę 7/10 za zabawne sytuacje i początkowo interesującą fabułę. Szkoda, że zmarnowano potencjał tej historii, bo gdyby końcówka nie była tak przekombinowana, serię oceniłabym zapewne na 9/10.

Gdyby nie Taiga Aisaka, dałbym 8/10. Niestety jako że jest jedną z głównych bohaterów anime i kręci się w kadrze przez sporą część czasu antenowego, skutecznie zepsuła mi przyjemność z oglądania tej serii. Jeszcze nigdy nie miałem ochoty wepchnąć jakiejś postaci anime, do dołu pełnego wygłodniałych szczurów, a tu proszę. Ja rozumiem że nowe doświadczenie, że bohaterka budzi emocje, tylko ja się pytam, czemu akurat takie?!

Nie mam nic do typu tsundere i tsundero­‑podobnych, ba nawet takie postacie jak Senjougahara Hitagi z Bakemonogatari czy Inaba Himeko z Kokoro Connect bardzo lubię i ciepło wspominam. Więc można to było zrobić dobrze, a zrobiono karakana, który umiej jedynie krzyczeć, bić i obrażać innych.
Już początkowe sceny, gdy główny bohater karmi małą, rozwydrzoną niewdzięcznicę, sprząta jej dom i pomaga w planie wyznania miłość Yuusaku, za co zostaje nazwany psem i kilkukrotnie obrażony z góry przekreśliły dla mnie tę postać

(BTW Postaci tak brutalnie pozbawionej jaj przez scenarzystów jak Ryuuji, to jaj jeszcze nie widziałem. Dobrze przynajmniej że nie jest to typ emo­‑depresyjny i stara się coś robić).
Podsumowując, dobra komedia, niezły romans, ale za Taigę tylko 6/10. Polecam osobą z dużą dozą tolerancji na bohaterki „miłe inaczej”.

Na początku wydaje się zwykłe romantyczne anime… Jednak to coś więcej!
Oczywiście pierwsze odcinki zabawne z lekką nutą romantyku. Jednak wraz z rozwinięciem akcji jest coraz ciekawiej i anime zaczyna bardzo wciągać. Ale ostatnie odcinki to była bomba romantyzmu!!! Takie to słodkie… Jedno z najlepszych anime ,które nie tylko daje śmiech przy oglądaniu ,ale też samo wspomnienie rodzi uśmiech na twarzy. Można było przewidzieć tylko jedną rzecz ,która jest mało istotna bo jak to się potoczyło… Czekam na kontynuację i to koniecznie! Mam nadzieje ,że będzie bo anime rewelacyjne! Polecam każdemu kto lubi romantyczne i słodkie zakończenia!!!!!!!

Anime epickie. Fajne postacie, ciekawe wątki i mega zakończenie, choć przyznam, że już w połowie serii podejrzewałem, że tak się to zakończy :) Jednej rzeczy jednak nie rozumiem. Może ktoś mógłby mi wyjaśnić? Pytanie jest lekko spoilerowe.  kliknij: ukryte  Czy Ami była zakochana w Ryuujim? No bo w jednym odcinku go podrywała, w następnym mówiła, że go nienawidzi. Pogubiłem się. To jak to było między nimi?

Nareszcie się za to wzięłam…
przez większą część odcinków dziwiłam się „czemu wszyscy, aż tak to zachwalają… jest dobre ale nie wyśmienite… na osiem zasługuje, ale aż tyle dych?”
Po zakończeniu… sama wystawiłam 10! ^^
Naprawdę fajna seria, choć największym atutem jest właśnie zakończenie.
Poza tym oczywiście trafny humor, bohaterowie… muzyka też całkiem całkiem – szczególnie pierwszy op mi się spodobał. Tylko że cały wybuch świetności tego anime skoncentrowany był tylko na zakończeniu, a przez całą resztę… no cóż… Toradora trzyma wysoki poziom, ale przez większą część jest po prostu dobra.
Mimo wszystko, pewnie jeszcze wrócę, by podziwiać losy „Kieszonkowego Tygrysa” i nie jeden raz będę wspominać parę scen z łezka w oku ^^.

No cóż… jestem świeżo po obejrzeniu serii, więc też emocje sprowokowały moją ocenę – 10… jak ochłonę to pewnie będzie 9, bo wciąż wielki plus za zakończenie ;)

HAHA! Ale jedno jest pewne… zostałam fanką Inko­‑chan >:P

Do tej serii podchodziłam sceptycznie… Mimo dobrych recenzji i poleceń kilku fanów anime nie zabrałam się za nią od razu i mogę powiedzieć, że szkoda, bo jest świetne. Przeplata się w nim humor, trochę gorzkiego smaku życia, refleksje nad dojrzewaniem…naprawdę bardzo mi się podobało, a na końcówce to łezki się w ślepiach kręciły. Polecam gorąco.
Daje ocenę 9/10 ;) i oczywiście wpisuję na listę anime do których sięgnę jeszcze nie raz nie dwa.

Bez wątpienia najlepsza komedia szkolna jaką widziałem. Oglądałem ją lata temu, teraz powróciłem, i muszę przyznać, że przez te wszystkie lata nie spotkałem tak dobrego anime.
Wielki plus.

Jestem przeciętną, czternastoletnią fanką anime. Do tytułów jakie obejrzałam od jakiś 20 minut zaliczyć można „Toradora'ę”. Dodam jeszcze, nim zacznę komentować anime jako takie, iż: oglądnęłam cztery serie „Zero no Tsukaima”, lubię haremówki, a mój ulubiony charakter to tsundere… dlaczego więc czuję niedosyt?

Na tytuł anime natykałam się kilka, może kilkanaście razy. W końcu (nie bez zachęcenia mnie przez moje koleżanki­‑otaku) zabrałam się do pierwszego odcinka. Fabuła z początku wydała mi się naciągana  kliknij: ukryte  Przykro mi, ale dziewczyna z drewnianym mieczem przyszła zabić niebieskowłosego kolegę? Przywykłam do niej jednak szybko. W Ryujim zobaczyłam kogoś, kogo w wieku lat dziesięciu uważałam za ideał mężczyzny  kliknij: ukryte  (sprząta, gotuje, a przy tym nie jest tępy… tylko ten wzrok). Taiga bardzo przypominała mi Louise z „Zero no Tsukaima”, o którym wspomniałam wcześniej – niska, długowłosa tsundere, o tym samym głosie (musicie wiedzieć, że ZnT było jednym z pierwszych moich anime i czuję doń ogromny sentyment). Kitamura… ten mnie irytował swoją niedomyślnością, mimo to był sympatyczny.  kliknij: ukryte  Szkoda biedaka, cały czas jego miłości odrzucały go, a on, mimo to, potrafił być wesoły. Minori wolę opuścić bez komentarza, za dużo by on zdradzał, podobnie jak opis Ami, którą bardzo polubiłam.

Grafika… grafika jest bardzo dobra, ale przyznam, że bardziej do gustu przypadły mi projekty postaci z „Hatsu­‑koi limited!”, które nie zniewalały pięknem i takim dopracowaniem. Miały jednak oczy w normalnym rozmiarze. „Toradora!” nadrabia jednak tłami. Są ładne i dopracowane. Nie to co „Mushishi” co prawda, ale to zupełnie inny gatunek.

Jeśli zaś chodzi o muzykę, to polubiłam pierwszy opening i ending. Oddawały one, moim zdaniem, cały charakter serii. Cicho zaś przyznaję, że czasem nucę początek openingu.

Myślę, że będę do „Toradory!” będę wracać.

Im bardziej jakaś seria jest chwalona, z tym większym sceptyzmem do niej podchodzę.

Tak było też w tym przypadku. Zachęcające komentarze, twierdzące, że ta seria jest wyjątkową szkolną historią zachęciły mnie do zapoznania się z tą pozycją. A że komedie szkolne są już tematem bardzo oklepanym i wykorzystanym do cna, nie spodziewałem się niczego odkrywczego. A tu.. niespodzianka? Nie do końca.

Seria niewątpliwie jest urokliwa, gagi są śmieszne, jest mnóstwo zabawnych momentów, bohaterowie są sympatyczni, a przy tym każdy jest inny, każdy jest indywidualnością. Nie da się ich pomylić, nie są też irytujący, choć w przypadku Taigi zaczęła mnie wkurzać mniej więcej od połowy serii.

Tu dochodzimy do kwestii fabuły, która jest.. bardzo typowa. Mamy trójkąt romantyczny, niespełnione miłości, problemy rodzinne, bo w każdej szanującej się serii bohaterowie pochodzą z rozbitych rodzin lub są sierotami, tak. Rozumiem „kryzys ideii rodziny”, ale pojawia się to stanowczo zbyt często.

Abstrahując od tego, to anime wyróżnia się spośród innych tego gatunku swoją sympatycznością, zabawnymi bohaterami. I tylko tym, bo rozwiązania fabularne są miejscami dość nielogiczne, choćby zachowanie głównej pary z związku z ich rodzicami. Nieraz zachowali się jak szczeniaki z przedszkola, bardzo niedojrzale, a mają po 18 lat bodajże.

Pocałunki w ostatnim odcinku.. ach, ach :D Pięknie ukazane, bardzo dobra scena.

Mimo pewnych wad, serię ogląda się nieźle. Gdyby nie udane elementy humorystyczne, moja ocena poszłaby znacząco w dół.

Co tu dużo pisać anime wprost genialne, choć fabuła nieco oklepana i wtórna. Lecz projekty postaci, ich psychologiczne tło jest niesamowite. Reakcje postaci nie przesadzone, a bardzo naturalne, zachowanie Minori, które denerwowało mnie przez większość odcinków zrozumiałem dopiero w przedostatnim odcinku. Reakcja Taigi w klasie, gdy dowiedziała się o akcji w górach, jak dla mnie świetna. Grafika i muzyka na bardzo wysokim poziomie, przynajmniej w moim guście, zwłaszcza ten motyw ala smyczkowy, między innymi z wspomnianego momentu w klasie. Jedynie czego mi tu zabrakło to ilości odcinków, ponieważ przynajmniej w moim odczuciu, ucierpiały na tym postacie. Tak bogate charaktery powinny mieć więcej czasu aby „dojrzeć”. Raczej nie ma co liczyć na drugą serię, a od początku powinno się podzielić Toradora na 2 serie, do akcji w górach i po tejże wycieczce. Seria w czołówce mojego prywatnego rankingu, a Taiga znalazła się na pierwszym miejscu, jej przeobrażenie, reakcje i charakter dla mnie „cud miód i orzeszki”, najlepsza tsundere jaką dano mi było oglądać. kliknij: ukryte  Akcja z pocałunkiem, jej ucieczka by wydorośleć i powrót w ostatnim odcinku, działają na uczucia, choć uczuciowy za bardzo nie jestem Tylko czemu tak mało???

Ok, jednak nie oprę się pokusie drobnej refleksji.

W świecie anime jestem jeszcze mocno nieopierzonym żółtodziobem, więc nie mam tu specjalnie pola do wymądrzania się. Przy ocenie każdej serii na dalszy plan odkładam rozbijanie na czynniki pierwsze fabuły czy konstrukcji postaci, muzykę, „kreskę”. Kieruję się tym, co dzieje się ze mną po skończeniu ostatniego odcinka. Jeżeli zaczyna się gorączkowe poszukiwanie w necie recenzji, artworków, tropienie OVA oraz tropienie newsów i przypuszczeń odnośnie kolejnej serii, a z głowy przez najbliższe kilka dni wyjść nie może piosenka z openingu/endingu serii, to wiem, że trafiłem w sedno. Po jakimś czasie widzi się błędy i niedoróbki danego anime. Dla mnie jednak najważniejsze zawsze pozostaje to, co czuję w tych pierwszych dniach.

Tyle tytułem wstępu. Można się chyba po nim domyśleć, jaka jest moja opinia o historii Taigi i Ryujiego. Naprawdę nie przypuszczałem, że, bądź co bądź, komedia romantyczna wywoła u mnie tak silną reakcję. Ja, chłop ponad dwudziestoletni, o gruboskórnością nosorożca, niewzruszony przy większości scen miłosnych wynurzeń, jakie mi było dotąd dane oglądać, zanotowałem na okoliczność śledzenia Toradora! parę zawstydzających momentów własnej słabości, kiedy oczy, mówiąc delikatnie, nieco mi się spociły. Cholera, i pocą się nadal gdy niektóre z tych scen przywołuję sobie w pamięci! Nie spodziewałem się po sobie tego, że  kliknij: ukryte  już w okolicach 8 odcinka wiedziałem, że złapię niesamowitego wkurwa, jeżeli ta historia na finiszu wyglądać będzie inaczej, niż w pięknej scenie na początku 25 epka ( pocałunek Ryujiego i Taigi- autentyczny majstersztyk, perfekcja. I to w momencie w którym zaczynałem się dziwić, że zakochana dwójka jakoś nie okazuje sobie za wiele czułości).

W sprawie innych walorów tej serii, czyli niewymuszonego humoru, wielowymiarowych i ewoluujących postaci wypowiadać się nie będę- dużo lepiej zrobili to przedmówcy. Gdybym miał się do czegoś w Toradora!, to może ewentualnie do tego,  kliknij: ukryte  że miłość Taigi i Ryujiego wyskoczyła trochę jak pajacyk z pudełka. Jasne, były sceny, które odkrywały przed widzem, co tak naprawdę dzieje się w serduchach bohaterów. Ale nie było u nich tego widać w normalnym zachowaniu- choć oboje niebywale peszyli się przy swoich „jawnych” sympatiach- Kitamurze i Kushiedzie. Ale wydaje mi się, że to po prostu kolejny smaczek, który podrzucili nam twórcy. Ryuji i Taiga odnaleźli siebie, znaleźli to coś „delikatnego i słodkiego”. Spędzanie razem czasu było dla nich tak naturalne i oczywiste, że nawet tego nie zauważali. I to jest właśnie przejaw tego „poziomu wyżej”, tego czegoś, co stoi ponad pierwszym zauroczeniem, szczenięcą miłością czy może nawet ponad normalnym ,zdrowym związkiem. To jest ten najdroższy na świecie skarb. Odnalezienie. Dwie połówki jednego jabłka. Brzmi naiwnie i infantylnie, ale jak widać jednak się zdarza. Choćby i tylko w anime.
9/10.

to romansidło łączące dramat i komedię i w takim znaczeniu możemy oceniać tą serię. Zresztą uważam,że każde anime można oceniać i porównywać tylko i wyłącznie w stosunku od tych z tego samego gatunku. Co prawda zdarzają się wyjątki, które nie można zakwalifikowując do jednego gatunku, ale to rzadkość.

Co mogę powiedzieć, im dalej w las tym lepiej, niemniej uważam, że od połowy do 3 odcinka przed końcem – to najlepsze odcinki, koniec to tylko wyjaśnienie, abo takie musiało być, trochę się przedłużyło, bo starano się poświęcić czas każdej osobie. Widzimy wszystkie znane motywy, można rzec, że nic nie może nas zaskoczyć, jednakże fabułą wciąga, bo jest ciekawa i jest przystępnie podana widzowi, toteż całość ogląda się miło i przyjemnie. Kreska jak dla mnie jest specyficzna, nie wiem,czemu ale to chyba 3 tytuł jaki widziałem, gdzie kreska jest czymś więcej niż tylko grafiką – ma jakby własną historię, współgrającą z bohaterami. Naprawdę rzadko zdarza mi się coś takiego oglądać. Oppening ciekawy i dość specyficznie klimatyczny, muzyka – współgrała z resztą, a wszystko złożyło się na to, że otrzymaliśmy coś co nam jest znane, ale w fajny sposób pokazane, toteż dzięki temu taka wysoka ocena.

Co do zakończenia – widać, że nie wszyscy oglądają „endingi”:P a tu w ostatnim odcinku takiego zwyczajnego nie ma. Zakończenie takie jakie powinno być – tego oczekiwałem, bo gdzie trzy się biją może skorzystać jedna. A i jedno słowo: gdyby się odważyła wcześniej, byśmy mieli od 1/3 zupełnie inną serię.

Dałem 10/10, a serię obejrzałem 2 raz, bo w tej oklepanym gatunku łatwo się sparzyć, próbowałem obejrzeć jedne z nowszych serii tj. z ostatniego 10 lecia, które jeszcze nie oglądałem, ale na ogół po 5 epkach następował koniec więc obejrzałem sobie jeszcze raz Toradorę, bo warto, z jednej strony, żeby się pośmiać, bo zawiera wiele gagów itp, a z drugiej troszeczkę zobaczyć to z innej perspektywy.

Polecam all.
Pozrawiam.

Postacie – wielowymiarowe (czasem tylko odrobinę zbyt dramatyczne) i wzbudzające empatię (nie ma żadnej która by działa mi na nerwy na dłuższą metę).
Animacje – wysoka jakość i te drobne szczególiki które można dzięki temu wyłapywać wzrokiem (np. kliknij: ukryte  bardzo krótka linia serca Ami).
Humor – przedni (ostatnimi czasy anime z rzadka mnie rozśmieszają, temu się to udało w niemal każdym odcinku)
Scenariusz – trzymający poziom i logiczny!
Zakończenie – dobrze zgrane i „dojrzałe”, choć wolał bym w roli księżniczki Ami­‑tan (no ale to tylko moje osobiste odczucie).
Ocena końcowa – 8,5/10 serdecznie polecam fanom niesztampowych komedii obyczajowo­‑szkolnych

Nietypowi bohaterowie, Nietypowe ujęcie tematu, Nietypowe miejsca akcji – ot chociażby klasyczna wycieczka szkolna. W zwykłej haremówce oczywiście wszyscy lecą na okinawę, by była okazja do wrzucenia jak największej ilości fanserwisu. A tutaj, nie spojlerując, zmiana klimatu, co jest dużym plusem i powiewem świeżości :D ;)
Anime tak pozytywne, że gdyby stworzyć konwersję do „sali samobójców” Główni emo rzygali by tęczą(cytując N.K).
Żeby nie było – Jesteś fanem Tsundere? Masz dosyć oglądania coraz głupszych gagów w romanso­‑haremówkach?
za dużo fanserwisu? obejrzyj „toradorę” na pewno nie będziesz żałował. I nie wzbraniaj się dużą ilością odcinków – uwierz mi, około odc. 20 będziesz żałował że nie ma kolejnych 20 :)

Ee, co wy gadacie. Że niby typowy romans? Nie powiedziałabym. Toradora bardzo wyróżnia się na tle innych schematycznych romansideł tak bardzo, iż ośmielę się stwierdzić, że jest najlepszą produkcją swojego gatunku. Typowy romans to przystojniak, nieśmiała dziewka i tłum zakochanych w nim panienek. Nie zobaczyłam żadnego z tych elementów w Toradora, dlatego stwierdzam, że seria w pełni zasługuje na wysoką ocenę. ; ))

Jak myślicie jest szansa, że powstanie 2 seria?

ponieważ oglądałem te serie drugi raz(bo kiedyś już ją widziałem) postanowiłem podnieść moją ocenę z 9 na 10, jak dla mnie ta seria jest genialna. Jeszcze pewnie kiedyś wrócę do tego anime! Szczerze polecam!

Przeczytałam kilka pochlebnych recenzji, komentarzy na temat tego anime. Do tego jest to mój gatunek: romans ;) Więc zdecydowałam, że obejrzę to anime. Niestety, po kilku pierwszych odcinkach myślałam (4), że zrezygnuję. Więc zrobiłam sobie przerwę ... wróciłam do niego po kilku dniach. Jak na początku było dla mnie po prostu dobrze = piszę tu dalej o tych pierwszych odcinkach ( humor był, bohaterowie stereotypowi byli) tak później już tylko oglądałam z zapartym tchem co dalej do samiutkiego końca. Polecam wszystkim jako chwilę wytchnienia, żeby się pośmiać, a czasami nawet wzruszyć :P

a co to? mamy swieta?
hop! Toradora! jeszcze raz! moim ulubionym gatunkiem sa tepe naparzanki, a to ogladam juz 4 raz…
powinni specjalnie dla tego anime wprowadzic trzy gwiazdki oznaczajace „ulubione” i podniesc skale oceny do 20 ^^
ulubieni bohaterowie ze wszystkiego co widzialem. nuff said.

z początku człowiekowi wydaje się ,że to kolejna oklepana szkolna komedia romantyczna jednak z odcinku na odcinek zaczyansz dostrzegać coś więcej niż kolejny oklepany schemat. Całkowicie mnie zaskoczyła ta seria. Ostatnie 10 odcinków jest na prawde świetne. Cała serie miła dla oka , warta obejrzenia. Rzadko daję tego typu serii wysoką ocenę jednak ta seria z czystym serce zasługuje 9/10. Gdybym nigdy nie obejrzał NANY to pewnie kliknąłbym 10 :) Serdecznie polecam i pozdrawiam wszystkich fanów anime!

Anime jest: świetne, zabawne, wzruszające i po prostu genialne. Można je oglądać w kółko i nigdy się nie znudzi.
Wszystko po prostu mnie oczarowało a sam koniec był po prostu… no i nie mogę znaleźć słów żeby je opisać. Je TRZEBA obejrzeć!

<Rozmarzona> Dawno oglądałąm, ale nie będę się rozpisywać, bo strony nie starzy. Jedno z anime, które powinno stać się kultem ,a nieobejrzenie oznacza grzech. Doprawdy, mam tylko jedno określenie. – ...Czysta…Doskonałość….

I nic tu dodać, nic ująć.

Cóż, chyba nie do końca pojmuję nietuzinkowość tej serii. Czyżby coś mnie ominęło? Bo według mnie z schemat niezbyt różni się od przeciętnej szkolnej komedii romantyczne – dwójka ludzi, różna pod każdym możliwym względem, nawet w kwestii wyglądu, w dodatku nie pałająca do siebie zbyt gorącym uczuciem od samego początku, po czym zmuszona współpracować razem w wyniku zwykłego zbiegu okoliczności. W dodatku wiele scen jest nagminnie powtarzanych, a każdy odcinek składa się teoretycznie z tych samych elementów. A więc dlaczego moja ocena to 8 w skali 10? Ponieważ gdyby tak odłożyć na bok schematyczność serii, wyjdzie nam naprawdę dobra mieszanka – począwszy od złożonych charakterów bohaterów aż po wzruszające scenerie, które naprawdę wydawały się nieprzewidywalne. Akcja ciągnęła się z początku nużąco – do 15 odcinka byłam święcie przekonana, że to anime nie zasługuje na ocenę wyższą niż te oscylujące w granicach 6. I wówczas zaczęłam się zastanawiać nad sukcesem całej serii, skoro wszystko kończy się tak samo. Dopiero akcja świąteczna była odcinkiem przełomowym, zamieniając zwyczajną komedyjkę na jesienny wieczór w istotnie wiarygodną historię miłosną. Co za tym idzie – dramatyzmu w kolejnych odcinkach było aż w nadmiarze, ale gdyby przyrównać to do poprzednich było całkiem przyzwoicie. Wydaje mi się, że twórcy nie do końca pragnęli stworzyć coś tylko i wyłącznie zabawnego. Chcieli stworzyć coś wiarygodnego – i udało im się. Jednak cała historia nabrała sensu dopiero wtedy, gdy w sprawę zostali wmieszani inni przyjaciele.
Ano właśnie – co do postaci. Nasz Takasu był chłopcem­‑aniołem o twarzy potencjalnego mordercy. To zestawienie było wyjątkowo dobre, bo budowało pozory. Jednak w porównaniu do uroczej Taigi, tygrysa­‑mściciela, był wyjątkowo potulnym barankiem. Wydaje mi się, że dwójka głównych bohaterów została dobrze dobrana, choć Takasu nie był zbyt intrygującą postacią. Był po prostu miły. Z kolei Minorin wydawała mi się naprawdę dobrze wykreowanym charakterem, choć zaczęłam to doceniać dopiero w ostatnich odcinkach. I wydawało mi się, że sama przeczyła swoim słowom - kliknij: ukryte  bo w końcu poświęciła swoje szczęście na rzecz kogoś innego, a sama instruowała kogoś innego, by tego nie robić. Kitamura był dla mnie „w porządku”, choć, mimo ważnej roli, nie był zbyt zachwycającą postacią. No i Ami – prawda w prawdzie, czyli za kurtyną oschłej lalusi kryła się inna postać, odkryta dopiero przez prawdziwych przyjaciół.
Jeśli chodzi o zakończenie – nie do końca satysfakcjonujące, ale przynajmniej niespodziewane. W dodatku scena pocałunku jest definitywnie najlepszą, jaką kiedykolwiek widziałam. To także działa na plus całej serii.
Co jeszcze? Niesamowite metafory. Taaaak. Za to należy się naprawdę pochwała. Niektóre przyrównania były trafne, a jeśli się ich nie rozumiało – wówczas cała seria dla potencjalnego widza stawała się tylko komedią romantyczną.
Jestem zadowolona, że obejrzałam tą serię. Nie wiem czy zapadnie w mojej pamięci, ale uważam ją za po prostu dobrą. Z tego co pamiętam manga bardzo mi się podobała, ale widzę jednak jakąś chociażby niewielką przepaść pomiędzy dziełem pisanym a animowanym. Nie zaboli jak nie obejrzysz, ale jeśli jesteś zwolennikiem gatunku – pora zasiąść i uruchomić pierwszy odcinek!

Jestem oczarowana tym anime tak bardzo, że ciężko znaleźć mi jakąkolwiek wadę. Oczywiście może to wynikać z tego, że jestem świeżo po obejrzeniu, ale uważam, że to jedna z lepszych komedii romantycznych. Za główny atut tej serii uważam bohaterów. Postacie począwszy od tych głównych do tych drugoplanowych są bardzo ciekawie wykreowane. Nie ma postaci, której bym nie polubiła. Najbardziej przypadł mi do gustu Ryuuji, który jak dla mnie na tle głównych bohaterów innych serii tego gatunku niesamowicie się wyróżnia. Po prostu wzbudził we mnie ogromną sympatię i znalazł się wśród moich ulubionych męskich postaci. Taiga początkowo mnie irytowała, ale bardzo szybko zmieniłam zdanie. Bardzo podobało mi się obserwowanie, jak uczucia poszczególnych postaci się zmieniają w trakcie serii. Grafika jest bardzo ładna, a projekty postaci dość przyjemne dla oka, muzyka też jest sympatyczna i pasuje do klimatu całej serii. Zakończenie jest bardzo dobre, nie pozostawia dużo niewyjaśnionych wątków, więc nie mam mu nic do zarzucenia. Poza tym Toradora! zawiera jedną z najpiękniejszych scen pocałunku jaką kiedykolwiek widziałam! Po prostu niesamowicie dobra seria, którą ja bez zastanowienia oceniam na 10.

Ominąłem nietuzinkowość tej serii? Widzę same schematy, więc nie mam pojęcia czym się w co drugim poście zachwycacie. Wykonanie dobre, niemniej nie miał bym nikomu za złe gdyby ta seria pozostała mi obca. Wady biją z monitora używając solidnej artylerii. Poważnie. Potrafię wymienić kilka tytułów, choćby School Rumble, Junjou Romantica, Nyan Koi czy nawet B Gata H Kei, które IMO zostawiają Toradorę przynajmniej odrobinę z tyłu. Byłem w stanie podać ich aż 4, chociaż ilość obejrzanych przeze mnie romansów jest niewiele większa. Moje zarzuty to przewidywalność, nieprzyjemne charaktery postaci oraz zwyczajność tego anime. To wszystko już conajmniej 10 razy widzieliśmy. W przypadku wcześniej wymienionej czwórki przynajmniej nie musiałem się zmuszać do oglądania, ale to już wina złego rozłożenia… właściwie braku rozłożenia na sezony.

Mógłbym pozostać przy tym, że anime jest po prostu dobre i nic więcej, aczkolwiek znajduje się ono w czołówce najbardziej popularnych serii. Wymagam zaten więcej. Nawet w swoim gatunku jest tylko jedną z solidniejszych produkcji.

Jestem świeżo po obejrzeniu całości i moja ocena to tak jak poprzedniczki 9.5
Świetne, szczerze mówiąc to spodziewałam się takiego obrotu spraw trochę;). Ale nie powiem, że anime było schematyczne. Również sądzę, że nie wszystko jest naprostowane.  kliknij: ukryte  Ta końcówka z ucieczką Taigi była niezrozumiała troszeczkę. Po co to zrobiła? No tak wierzyła w niego, ale przecież chciała z nim być. Nie ogarniam. Ogólnie fajnie tylko te dwa ostanie odcinki pomącili i zostawili jakby mieszany posmak..

Tutaj nie ma co komentować, Toradora była jednym z najlepszych romansów, jakie widziałem ostatnimi czasy. Zaczyna się dość niewinnie, świetnie dopasowano postaci, wrzucono trochę humoru. A kończy… no cóż, można powiedzieć, że niespodziewanie, no i zdecydowanie zbyt smutno. Za to zakończenie poleciała ta połówka punktu. No niestety, ale jak dobre anime by nie było, zawsze coś można w nim spaprać, co producenci na ogół robią.  kliknij: ukryte  O co w ogóle z tym chodziło? Wspólną ucieczkę zaplanowali, byli przygotowani już, a tu nagle z nikąd pojawia się matka Taigi i jakimś cudem Aisaka owej matce przebacza, wyjeżdża z nią, bez pożegnania z Ryuujim, który to akceptuje bez słowa. A potem to ich nagłe ponowne spotkanie (po napisach końcowych), którego wiele osób nie widziało (z powodu umieszczenia właśnie po napisach końcowych), a które i tak niczego nie prostuje, tylko pozoruje happy end.

No cóż, mimo, że to anime wydano w 2008, wciąż liczę, że powstanie kontynuacja serii, która przynajmniej naprostuje parę spraw. J.C.Staff ma do tego okazję, bo wiele osób polubiło serię, więc na spadek oglądalności skarżyć się by nie mogli.

Jak napisałem w temacie, 9.5/10.

Rzeczywiście to anime jest ciekawe, ale niestety skończyło się tak, a nie inaczej, więc można sobie tylko dopowiedzieć co mogło się zdarzyć dalej. Chciałbym, aby jakieś anime miało po prostu zakończenie jednoznaczne (nie mówię o tasiemcach). Moja ocena to 9,5/10. Przede wszystkim ciekawa fabuła, postacie w większości oddają realia. Ta animka daje nadzieję, że mogą być nadal dobre tytuły. Dźwięk spełniał swoje ciężkie zadanie. Kreska też byłą interesująca. Na początku bałem się co to może być, gdyż bohater był taki charakterystyczny. Nie mogłem się do tego anime przekonać, ale warto było oglądać.

Omijalem ten tytul jakis czas, ale to chyba nawet lepiej, bo dzieki temu ostatnie pare dni ta seria strasznie poprawila mi humor. Bardzo dobre anime, z ciekawa i nie banalna historia, interesujace postacie, dobrze wywazona akcja. Troche boli standardowy dla anime brak jakiegos zdecydowanego zakonczenia, ale chyba oni po prostu tak maja. Pewnie oni to ogladaja i po tych 20 sekundach po napisach wiedza juz wszystko, bo sie to wpisuje w jakis schemat kulturowy, ale ja naprawde nie mialbym nic przeciwko 5ciu minutom slodzenia na dowidzenia, zeby ugruntowac moja pewnosc co do zakonczenia ;)
Polecam.

Anime całkiem, całkiem ale zakończenie do bani. Daję 9/10

zgadzam się we wszystkich kwestiach z recenzentem.

zdecydowanie polecam tą serię wszystkim fanom czystych komedii romantycznych. to było pierwsze romansidło, które obejrzałam jednym tchem i chętnie kiedyś rewatchnę. znacząco wybija się z szarej reszty.
poza tym, scena pocałunku jest najbardziej epicka ze wszystkich anime <3

Ciekawe, oryginalne postacie, całkiem sporo zabawnych momentów, troszeczkę wzrusza. i ładna kreska;].

Początek podobny do większości romansów – 2 osoby na początku się neinawidzą, łaczy je sekret (nic oryginalnego), właściwie po 5 sekundach 1 odc. wiadomo kto z kim będzie. Po co czekąc na to aż 25 odc? 15 by wystarczyło i nie wynudziłabym się tyle. Niby całkiem przyjemnie się oglądało, ale chwilami było nawet wkurzajace. Beznadziejne zakończenie:  kliknij: ukryte  żenujący pomysł z ucieczką i ślubem i sielankowe zakończenie… tak było by całkiem znośnie… a tu nagle Taiga nie wiadomo czemu jedzie do matki z którą nie mogła porozmawiac nigdy wczesniej, ale teraz oczywiscie musiała. nie mogła tez pojechac tam z ryuujim, zachowac się jak człowiek i normalnie rozwiązywać problemy – bo wtedy nie było by tego „pięknego” zakończenia ze zdjęciem i ogromnego zaskoczenia w 25 odc.. Po co? Zeby wyjść poza schemat? Trzeba było wymyśl coś innego na początku, a nie jeszcze bardziej psuć to anime.

Oczywiscie nei było jakieś straszne – ale po recenzji i ocenach spodziewałam się o wiele więcej.

Oglądałam to już dość dawno i nie potrafię do końca zrozumieć tak wysokich not. Nie wystawiłabym tu 1 ale wszelkich 8,9,10 też nie, bo seria dla mnie była ok ale nie nadzwyczajna. W sumie nawet nie wiem dlaczego stawiam taką ocenę, przyznaje bez bicia, ale Toradora mnie nie urzekła i stawiam 6. Ale cóż, wspominałam że oglądałam to dawno, więc chyba zabiorę się za Toradorę jeszcze raz i może moje wrażenie się zmieni, albo chociaż je uargumentuję.

Jednak skomentuje. Bez wahania moge stwierdzic ze jest to najlepszy szkolny romans… chociaz nie, wroc. Najlepsze romansidlo -wogole- (oraz jedno z najlepszych anime jako takich) jakie do tej pory dane mi bylo ogladac.
Nie jestem osoba, ktora lubi ogladac ponownie anime, ktore juz wczesniej widziala. I tez tego prawie nigdy nie robie. A juz szczegolnie nie w przypadku romansow. Dlatego tez uwazam, iz fakt, ze wlasnie zaczynam ogladac Toradora trzeci raz swiadczy tutaj o czyms sam w sobie.
Jest to anime zaprawde wyjatkowe. Niby nie majaca w sobie nic nadzwyczajnego fabula. Niby typowe, nie wyrozniajace sie niczym szczegolnym postaci. Niby. Ale co ja tu bede wywody prawic. Recenzja ujela to wystarczajaco dobrze. Tak – wspaniale sportretowane postaci oraz ich rozwoj. Tak – niby zwyczajna, a jednak zupelnie nie_zwyczajna fabula. Tak – wrecz niespotykany realizm oraz dbalosc o szczegoly. Wreszcie tak – anime pod kazdym wzgledem wybitne, wyjatkowe, po prostu niespotykana perelka ukryta pod plaszczykiem typowego szkolnego rom­‑kom'a.
Krotko mowiac: ogladac, ogladac, OGLADAC!!!

PS. Co do zakonczenia…  kliknij: ukryte  Nie podzielam, szeroko przyjetej zdaje sie, opinii jakoby bylo ono zepsute. A i owszem, na poczatku ucieczka Taigi mnie tez wybila z „fabulowego balansu”, jednak gdy wezmiemy pod uwage postaci, ich przezycia, rozmowy, wnioski etc. nie mozemy tego zaklasyfikowac jako rezultatu nielogicznego, czy tez nie pasujacego do fabuly/charakterow postaci. Przyznaje, ze nie jest to zakonczenie ~idealne~, ale z drugiej strony: czy zycie, takie prawdziwe, kiedykolwiek uklada sie idealnie? Zreszta – czy po tym, jak Taiga byla swiadkiem pogodzenia calej rodziny Ryuuji'ego, jest to jakimkolwiek zaskoczeniem, iz ona zapragnela tego samego dla niej oraz swojej matki? I ze nie czekajac, postanowila tego dokonac natychmiast, nic nikomu przedtem nie mowiac?
Tak wiec jak dla mnie, dobrze jest tak, jak jest. Rzeczy idealne rzadko bywaja piekne, czesciej nudne. A juz napewno nie sa lepsze od tych 'realnych', ktore mimo, ze na pierwszy rzut oka mniej zrozumiale, sa o tyle ciekawsze, lepsze, a jako wynik – o ile piekniejsze.

Mnóstwo osób polecało mi to anime. Słyszałem , że jest zabawne , wzruszające i wciąga od początku. To wszystko prawda , anime jest prześwietne , ale… zakończenie (a właściwie ostatnie 2 odcinki) jest moim zdaniem tragiczne.  kliknij: ukryte  Wątek z ucieczką – naciągany i głupkowaty.Na szczęście reszta odcinków to po prostu mistrzostwo. Dlatego ode mnie Toradora ma 10/10 , a o zakończeniu postaram się nie myśleć.

Cóż .. najpierw do tego anime podchodziłam dość specyficznie, bo wiedziałam, że jest ono bardzo „rozchwytywane”, ale już po pierwszym odcinku zauroczyłam się. Bywały momenty w których szczerzyłam się do monitora i klaskałam jak głupi dzieciak, ale bywały też takie przy, których czułam ścisk w gardle i udało mi się uronić łezkę. Plusem jest to, że nie dodali do takiej serii zbyt dużo scenek z cyckami i majtkami, w sumie takie sceny dotyczyły tylko naszej modeleczki. Jeśli chodzi o miłość .. strasznie skomplikowane, ale zarazem tak bardzo banalne. O dziwo nie było postaci, która bardzo by mnie denerwowała .. tzn .. Minori była chyba moim typem .. też była dziwaczką .. a co do Ami .. Ami to Ami .. próżna, chamska, rozpieszczona, ale potrafiąca zaskoczyć. Taiga najpierw wydawała mi się strasznie dziecinna .. bo taka była, ale mimo to obdarzyłam ją sympatią, bo potrafiła wykazać się prawdziwą dojrzałością. Do postaci męskich nie mam zastrzeżeń. Anime oceniam baaardzo wysoko.

Ogółem bardzo ciepłe i pogodne anime. Przyjemnie się oglądało.
Postaci są naprawdę zróżnicowane i ciekawe, aczkolwiek nie znoszę Ami. Wiem, wiem – po prostu w anime musi być ktoś, kto chce pokrzyżować plany głównego bohatera, mieć paskudny charakter, i tak dalej… Ale po prostu jej nie cierpię.
Soundtrack jest naprawdę cudowny. Piosenki są ciepłe, niektóre żywiołowe, podkreślające dynamikę i akcję, inne melancholijne i spokojne. Wszystkie jednak są delikatne i lekkie. Bardzo przyjemne dla ucha.
Grafika jest na dość wysokim poziomie, postaci są naprawdę śliczne.
 kliknij: ukryte  Jedyne co mnie naprawdę zdenerwowało, to zakończenie. Moim zdaniem kompletnie bezsensowny jest wątek ucieczki Taigi i Takasu. I nie wierzę, że ich – zdawałoby się – rozsądni przyjaciele będą tak ich wspierać w tej sprawie. Gdyby moi przyjaciele uciekali z tak błahej przyczyny, starałabym się ich zrozumieć i im pomóc, ale nie w ten sposób, w jaki zrobili to bohaterowie Toradory!. Przecież to była idiotyczna decyzja, to nie było rozwiązanie problemów, to była od nich ucieczka. Poza tym bardzo rozczarował mnie wyjazd Taigi. To anime powinno zakończyć się wesoło, pogodnie, radośnie. Przeprowadzka Taigi niemal nie daje szans na rozkwit jej związku z Ryuujim…
Podsumowując – anime naprawdę urocze i warte obejrzenia, lekkie i przyjemne. Na pewno będę je miło wspominać i nieraz do niego wrócę, aczkolwiek nadal będę czuć małe rozczarowanie, jeśli chodzi o zakończenie.

swierzo po obejrzeniu ;p
zakonczenie bylo przewidywalne, ale tak jest zawsze w tego rodzaju seriach.
 kliknij: ukryte  odcinek kiedy wyznaja sobie milosc na moscie powiniemn byc ostatnim, a tu jeb, watek z ucieczka, dziadkowie, itd. przeciagneli za bardzo. a w polowie ostatniego kiedy taiga uciekla, szok, WTF? co tu sie wyprawia w ogole ;P dobrze ze chociaz w creditsach sie wyjasnilo, bo juz myslalem ze jednak czerwona go zdobedzie ;p. a tekst przewodniczacego gdy robili zdjecie mnie rozwalil ;p „prosze robic szybciej to zdjecie, bo moja boska moc jest juz na wyczerpani” czy jakos tak xd
anime przecietne, ale to dlatego ze nie gustuje w takich, ale musialem obejrzec cos normalnego, sexy commando i saga hare+guu zrobilo mi troche wode z mozgu ;P a noty z recki mnie zachecily.

co do postaci, to wkurzala mnie ta czerwono wlosa kolezanka, caly czas sciemniala o swoich uczuciach, byla taka zaklamana ze az patrzec na nia nie moglem, byla zbyt dobra, mila zyczliwa – ludzie, tak nie mozna zyc!! po co sie oszukiwac?. za to bardzo polubilem ami, byla bezposrednia, szczera i wiedziala jak wkurzyc otoczenie,  kliknij: ukryte  pomijajac te pierwsze 4­‑5 odcinkow gdzie „chodzila z glowa w chmurach” blee, o taidze trudno mi sie wypowiadac, nie czesto spotykam takie cos, ale tez ja polubilem na pewien sposob, szczegolnie te jej nieudane rozmowy z przewodniczacym na poczatku ;p reszta po prostu byla.
fabula, byla jakas? ;P

anime 7/10

jeszcze intro z poczatku bylo dobre, drugie intro w zyciu ktorego nie chcialo mi sie przewijac przy ogladaniu ;P dodatkowy + za to.

o tak, najpierw wahałam się codo Toradory!, ale postanowiłam je obejrzeć i nie zniechęciłam się, aż do samego końca  kliknij: ukryte  (który niestety okazał się dnem. jednak przy wielu momentach zarzało mi się prawie płakać , zwłaszcza przy odcinku, gdy  kliknij: ukryte  nieprzytomna Taiga wyznaje, że kocha Ryuuji'ego, fabuła dostarczyła mi wielu wzruszeń

zastanawiam się jednak czemu większość osób tak źle ocenia Taigę nawet nie oglądając wszystkich odcinków Toradory!.Przecież, gdzieś tak w połowie serii Taiga stała się osobą z uczuciami, wcześniej po prostu nie miała przyjaciół, dlatego czasem byłą wreda, ale później się zmienia…i dlatego jest właśnie moją ulubioną bohaterką, a moja ocena dla Toradory! równa się +10!!! ;)

Nie jestem zachwycona tym anime, może dlatego, że nie gustuję w tym gatunku, aczkolwiek nie było złe. Podoba mi się charakter Taigi, ale za to nie znoszę papugi Ryuuji'ego. Niektóre wątki humorystyczne były bardzo udane. Koniec był dość przewidywalny, trochę go zepsuli.

Nie ruszają mnie teksty, że to nieoryginalne anime. Nie oglądałam ich duża, a te które widziałam odstręczały mnie swoim niewybrednym humorem i jednowymiarowymi postaciami.Tutaj tego nie ma. Humor jest głównie sytuacyjny, często absurdalny. Postaci zmieniają się w miarę rozwoju akcji i wszystkie, bez wyjątku, są niesamowicie sympatyczne.
Wiele osób narzekało na zakończenie. Dla mnie wszystko złożyło się w logiczną całość. Poza tym to przecież ekranizacja light novel, dość wierna.
Polecam osobom które tak jak ja sądzą, że istotą komedii romantycznej nie jest wymyślanie na siłę czegoś oryginalnego, ale pokazanie świetnie znanej historii w taki sposób, że ciągle trzyma nas w napięciu. Pozdrawiam

Powiem to wprost:najbardziej zepsute zakonczenie jakie widzialem,co wiecej martwi mnie to ze zakonczenie przewidziałem w 1 odcinku(co nie było jakieś heroicznie trudne)jednak miałem nadzieje że się ono nie sprawdzi.Niestety jak zwykle ktos je musial zepsuć.Szczerze to od 1 odcinka Taiga była najbardziej znienawidzoną postacią w tym anime.Jej rozmiary oraz wiele innych aspektów jej charakteru(i nie tylko)wskazywały mi 1 postać…..:Shana z SnS.Temu chyba nikt nie zaprzeczy.Strasznie mnie denerwowało wszystko co z nią związane,najchętniej bym ją wyciął albo postawił w jakiejś roli 2 planowej jako statysta,obserwator przyglądający się w cieniu obiektowi swoich westchnień.Natomiast niezwykle przypadła mi do gustu Ami.Charakter miała rozbrajający,w dodatku projekt postaci przyjemny dla oka no i 3 powód:przypominała mi Chidori z FMP:niektóre jej cechy charakteru iii… włosy??w sumie liczyłem na to że  kliknij: ukryte  z nią bedzie coś wiązał Ryuuji a nie z dnerwujący karzełkiem(mówią że miłość jest ślepa co jak widać Japońskie studia produkcyjne próbują usilnie udowodnić)Zresztą jak można być tępym do tego stopnia by nie zrozumieć tych  kliknij: ukryte  sygnałów które mu wysyłała ehh…..zaczynam wątpić w ludzi. Lecz teraz z innej beczki:jak zauważyłem w innych anime Japonia to najwyraźniej ojczyzna zakompleksionych ludzi.Rozumiem 14,15 lat.Tu pojawiło się 17.To już było przegięcie(tak samo jak rozwiązanie akcji ale o tym później).Nie jestem w stanie uwierzyć w to ze ludzie mogą tak dziwnie zachowywać się w tym wieku.Chyba że mieli traumatyczne dzieciństwo.Zresztą pasowało by to do Taigi z jej wyglądem 10 latka.Ja nie wiem czy to jest jakieś zboczenie genetycznie ale prosze panie chroń nas od zUego.Wracając do sprawy.Dla mnie cała ta postać:to po prostu kpina(już pomijając problemy z SnS typu„co zrobię jeśli zje bento nie tylko Shany/Yo..yo..yoshida(nudna postać i denrwująca,tej nie przebije już nic chyba))Głos + wygląd + zachowanie = Porażka [porażka](definicja na podstawie encyklopedii popularno­‑naukowej wyd. PWN)-Taiga.Następny minus to taaaaaaaaak…głowny bohater.Nie to żebym go nie lubiał.Druga z moich ulubionych postaci po Ami.Jednak mimo wszystko głupota w takim stopniu rozwinięta powinna być karana(lub leczona).Po prostu brak mi słów żeby opisać mój wyraz twarzy po niektórych scenach.I wcale nie chciałem żeby to miało pozytywny wydzwięk.Szczerze mówiąc zastanawiałem się czy mam się śmiać czy płakać z jego głupoty a w zasadzie z głupoty scenarzystów(lub mangaki który to tworzył o ile takowy istnieje(o mini tygrysie nie wspominając).Hmmmmm tyle by było wad chyba.Trochę sporo co nie??Być może dlatego że nie jestem fanem takich serii,a być może dlatego że nie gustując w takich produkcjach patrze obiektywnym okiem na całokształt.Lecz zalet też nie jest mało.Aaaaa właśnie, zapomniałem dodać:po przeczytaniu niezbyt pochlebnych opinii o specjalu postanowiłem ostrożnie przewinąc ,jak się okazało słusznie bo takiej porażki nie spodziewałbym się nawet po reprezentacji Polski w piłce nożnej.W tym już nawet nie chodzi o sprawy takie jak czy cos jest bezsensu czy dobre.To wykracza poza takie normy oceniana.To tak jakby porównywać jedzenie lodów do przeprowadzki.„Coś może istnieć lecz nikt tego nie zauważa ponieważ nikt nie wierzy że można to wynaleść.Chyba że znajdzie się ktoś kto nie wie że nie da się tego wynaleść i to wynajdzie” parafraza A.Einsteina.Jak widać jest możliwe stworzenie coś jeszcze głupszego niż wszystko dotychczas.Teraz muzyka­‑całkiem dobrze odwzorowywała sytuacje na ekranie i była miła w odbiorze.Kreska­‑całkiem dobra choć mogliby sie chociaż postarać rysować dorosłych ludzi jak dorosłych.Przykład:matka Ryuujiego która jak dla mnie to powinna być w wieku syna.Ale mimo wszystko na plus.Fabuła:początkowo ciekawa(szczegónie kliknij: ukryte  początkowe odcinki z Ami przysparzały mi powodów do śmiechu które dobrze że w ogóle były)później zrobiła się irytująca,na końcu słaba szczegónie ostatnie kilka odcinków podupadło na jakości.Zakończenie uratował  kliknij: ukryte  wyjazd Aisaki.Mimo to i tak nie zniweluje to całkowicie zniesmaczenia powstałego po wczesniejszym przedstawieniu.Bohaterowie.To kolejny problem bo w jednej chwili mogłem lubić daną postać a w drugim już mnie doprowadzała do szału.Tu przykładem jest Kushieda.Z pozytywnych to tak jak już wymieniłem:Kawashima,nauczycielka,haruta.Pozytywnym aspektem na pewno też jest praktycznie brak fanserwisu.Podsumuje to tak:
1.po pierwsze:współczuje Japońskim dziewczynom jeżeli aż takie batalie rozgrywają się z powodu miłości.
2.Jestem zwolennikiem serii z wartką akcją,strzelaninami,walkami itp. itd.Zdanie które głosiło że to anime dla wszystkich potraktowałem jako sprawdzian.I swoich sił i opinii recenzanta.I mimo licznych wad które wymieniłem to nie nudziłem się(co jest raczej zaskakujące po moim wcześniejszym repertuarze)a także miło mi się oglądało mimo niekiedy żenujących chwil bo w końcu życie jest zbiorem przypadków i absurdów,nie można aż tak tego krytykować w końcu napewno inna kultura tak wpłynęła na taki sposób przedstawienia postaci.Być może dlatego że jestem troszeńke starszy to patrze na to z tej perspektywy ale to nie zmienia faktu że głowny temat jest rzeczą ponadczasową,że rzeczywistość i życie nie jest takie jakbyśmy sobie to wymarzyli.Zresztą wiele zachowań było też bardzo naturalnych więc trzeba spojrzeć na to też tej strony.Swoją drogą i tak wywarło ono na mnie duże wrażenie gdyż sam bym siebie nie podejrzewał o oglądanie czegoś takiego.A jednak nie przerwałem emisji na moim monitorze i dotrwałem do końca.Coś ta seria w sobie ma.Suma sumarum­‑koniec patetycznych tekstów:ocena 7 ode mnie za zakończenie które przewidziałem w 1 odcinku i wątek miłosny w złej kombinacji.Strasznie się rozpisałem….

Poprawiono spoilertaga.

Morg

Na tle innych shoujo bardzo fajna. Nie ma tu uganiania się i przymilania dziewczyn względem głównego bohatera co mnie bardzo denerwuje. A takie łażenie występuje w wielu innych anime. Kolejnym + jest prawie brak tego durnego fanserwisu, który zwykle jest podawany w za dużej ilości i tylko psuje serie. Mi postacie się podobały, a fabuła powiedzmy sobie szczerze: to było tylko rozwijające się uczucie, a reszta odc fabularnie nie były więcej jak przeciętne. Jakieś tam wycieczki, bal itp.Takie odc są praktycznie w każdym szkolnym romansie. Moim zdaniem Toradora jest bardzo przyjemną serią ale zbyt zawyżoną. Dając bohaterom 10/10 to moim zdaniem trochę nietakt w stosunku do wielu innych serii, gdzie bohaterowie są dużo lepsi/oryginalniejsi/bardziej realistyczni. Niepotrzebne skreślić. Wszak bohaterowie są ciekawi ale nie jest to na pewno dzieło sztuki czy 8 cud świata. Seria bardzo dobra i jak dla mnie jedna z najlepszych w swoim gatunku czyli shoujo/komedia szkolna, a oceniając już ogólnie to fajna, aczkolwiek gwiazd nie widać. 7,5/10 i polecam.

Właśnie skończyłem oglądać po raz drugi całą serię. Pierwszy raz widziałem ją jakiś rok temu i właściwie przez nią zainteresowałem się w zasadzie niemęskim gatunkiem shoujo.

Później obejrzałem całą masę różnistych Clannadów, Kanonów i innych romansideł (nie tylko od Key'a ;). W zasadzie widziałem wszystko z tego gatunku, co tylko przyszło mi do głowy, co znalazłem na tej stronie i co udało mi się wygooglać.

I po tym roku niezmiennie twierdzę, że to jak dotąd najbardziej kompletna, najbardziej wiarygodna, dopracowana i po prostu piękna historia. Nigdzie nie widziałem tak dobrze, logicznie rozwijanych postaci – a pamiętając o tym, że za pierwszym razem to właśnie podobało mi się najbardziej – podczas drugiego seansu na rozwój zwróciłem szczególną uwagę. Tym razem sposób poprowadzenia bohaterów zrobił na mnie jeszcze większe wrażenie – a w szczególności to, jak różne duże zmiany sygnalizowane były drobnymi gestami i wydawałoby się nieistotnymi półsłówkami na kilka odcinków wcześniej.

Gdybym mógł wystawić ocenę, dałbym 10,5 w skali do 10 ;) Dla mnie to arcydzieło tego gatunku i wzór do naśladowania dla przyszłych scenarzystów. Jednym słowem – prawdziwa perełka!

Jedno z moich ulubionych anime 99/10 – moja ocena!


;)

Dobra seria, ale z wnerwiającym zakończeniem i zdecydowanie nie dla ludzi świeżo po seriach wymienionych niżej.

 kliknij: ukryte  Doskonale opisuje ją równanie:
(Shakugan no Shana) + (Zero no Tsukaima) – MAGIA = Toradora!

1) Seiyuu podkłającą głos do Taigi rozpoznałbym z zamkniętymi oczami (ta sama co podkładała głos Shanie/Louise w w/w seriach)
2) Jeśli chodzi o wygląd, to Taiga to taka Louise przefarbowana na blond.
3) Ryuuji to z kolei wykapany Yuji z Shakugan no Shana, tym razem bardziej względem charakteru niż wyglądu.
4) Ike z Shakugan no Shana = Kitamura, tego nie skomentuję.
5) Baka inu! -> naprawdę, dość tego nasłuchałem się w Zero no Tsukaima, ile można?
6) Urusai, urusai, urusai! -> j/w z Shakugan no Shana.

Jedynymi oryginalnymi postaciami były Kawashima i Minori, co mnie bardzo zaskoczyło i wniosło niewielki powiew świeżości.

Ot tyle.

Toradora to jedno z najlepszych anime jakie oglądałam. Przyznam że w połowie z lekka mi się znudziło, ale wytrwałam do końca i nie zawiodłam się =] Anime 8/10;]

PS. Nie radze oglądać OVA – Dno;[

Po okolo 15 odcinkach myslalem, ze w koncu (po kilkunastu latach ogladania anime) znalazlem tytul, ktoremu nic nie brakuje. Wszystko bylo swietnie, ale im blizej ostatniego odcinka, tym bardziej balem sie o zakonczenie.

 kliknij: ukryte  No i słusznie sie bałem. Ostatnie dwa odcinki zniszczyly wszystko, akcja przyspiesza strasznie, jakby pozostale odcinki byly robione przez zupelnie innych tworcow. Wielu z was tak bardzo sie podoba scena pocalunku. No fajnie, ze w koncu sie doczekalismy, wiele anime konczy sie na wyznaniu milosci i rumiencu na twarzy obojga bohaterow. Moim zdaniem pocaleunek (czyt. uswiadomienie sobie przez bohaterow co naprawde czuja) powinien przyjsc wczesniej. Kolejne wydarzenia mialyby wtedy sens, moznaby bylo je dokladniej przedstawic zamiast przeskoczyc nad nimi, wstawiajac ostatnia scene na pocieszenie.

Podsumowujac. Anime polecam wszystkim, dla fanow romansu pozycja obowiazkowa. Końcówka  kliknij: ukryte  niestety rozczarowuje. Jest wiele anime, które dały mi do myslenia, dały mi powod do płaczu i chwile refleksji. Toradora zostawi tylko miłe wspomnienie przyjemnie spedzonego czasu.

Kiedy buszowałem po youtubie, oglądając ciekawe momenty z anime, zupełnym przypadkiem trafiłem na scenkę z pierwszego odcinka Toradora. Była wręcz przezabawna, postanowiłem obejrzeć kilka odcinków i odpadłem. Nieczęsto zdarza mi się śmiać do monitora, zazwyczaj ze względu na lokatorów się powstrzymuję, lecz tamtym razem, kiedy leżałem na łóżku około 1 w nocy po prostu nie mogłem przestać.
Jestem zachwycony tym anime, trzymało mnie od samego początku świetnym humorem i nietuzinkowymi bohaterami do samego końca wciągającą i mimo wszystko zaskakującą fabułą.
Polecam je wszystkim :)!

Toradora średnio mi się podobało, mi też przypomina trochę Clannad, a że Clannad nienawidzę, to to anime także nie polubiłam. Postacie są całkiem ciekawe, zwłaszcza Taiga i Ryuuji.

Najpierw trochę się wahałam, czy obejrzeć, czy nie. W końcu włączyłam pierwszy odcinek i… od razu się wciągnęłam. Toradora! wydała mi się znajoma, w końcu znalazłam sobie coś w klimatach Clannada (wiem, wiem, to nie jest bardzo podobne, ale mi się kojarzyło- choćby to, że w obu z początku jest zabawnie, potem nieco smutniej.  kliknij: ukryte  A zakończenie, byłam bliska płaczu. W ogóle miałam doła przy końcowych odcinkach. Dobrze, ze jednak nie skończyło źle.

Postacie- nie cierpiałam Ami i Minori, dopiero potem je polubiłam. Fajnie, że Ami nie okazała się skończoną idiotką, podobało mi się rozwinięcie tej bohaterki. Taiga i Ryuuji- ich nie da się nie lubić… Kitamura trochę zniknął w tle, ale gagi z nim były świetne.

Do grafiki miałam problemy z przyzwyczajeniem się, ale z czasem stała się jedną z moich ulubionych. Za największą zaletę uważam to, że każda z tych postaci miała po kilka(naście) strojów i fryzur, nie było nikogo, kto przez całą serię dysponowałby jednym i tym samym ubraniem. O tła też zadbano… z resztą, o tym więcej w recenzji, zgadzam się z nią w 100%.

Do 22 odcinka chciałem dać 9, ale ta końcówka to istne DN0 i wodorosty. Dlatego tylko 7.

to trzeba zobaczyc .... Trzeba zobaczyć
nawet nie umiem tego napisac ne… ;)

'Toradora!', było naprawdę wyjątkowym anime. Spodobało mi się i każdy kolejny odcinek, oglądałam z wielkim zainteresowaniem. Nie myślałam, że anime o sql może mnie tak zaciekawić. Oglądałam Clannad, ale jakoś specjalnie mnie nie zachwyciło. Za to 'Toradora!' zyskuje u mnie 3 miejsce w 'Moje ulubione anime'. Naprawdę polecam!

Zbudowane nieźle, ale poprowadzone już gorzej.

Świetne, ale przewidywalne.

Toradora! jest jedną z najlepszych serii w swoim gatunku.

Wszystkie postacie mają swój urok, każdą z nich da się polubić. Moimi faworytkami są Taiga i Ami – każda z nich jest zupełnie inna, każdą lubię na inny sposób.
Taiga jest uparta, udaje, że nic jej nie rusza, zachowuje się agresywnie, a jednocześnie, przy bliższym poznaniu okazuje się być niezdarną, uroczą osóbką, która chowa w sobie mnóstwo ciepła przeznaczonego dla najbliższych. Z pewnością przez całą serię ta postać bardzo się rozwija. Ami natomiast uwielbia grać, tworzyć maski, do których potem tak się przywiązuje, że boi się rozstania z nimi. Nie wie, co ludzie pomyślą o jej prawdziwym „ja”, więc skrzętnie ukrywa swoją osobowość. Jednocześnie, nawet jeśli nie chce tego po sobie pokazać, widać jak bardzo troszczy się o przyjaciół, wiadomo, ze nie są jej obojętni, choć ona okazuje to na swój pokrętny sposób. To właśnie Ami pozostaje tak zwanym „głosem rozsądku”, jedyną normalną w momencie, kiedy wszyscy pozostali wariują z powodu uczuć. Jest też doskonałą obserwatorką i to właśnie ona przez cały czas widzi uczucia innych.
Ryuuji także zyskał sobie moją sympatię, można powiedzieć, że wyróżnia się trochę na tle innych postaci męskich występujących tego typu produkcjach. Natomiast niezmiennie bawił i dziwił poziom jego bystrości – i to nawet, jeśli Ami podsuwała mu pewne rzeczy prawie pod sam nos.
Minori i Kitamura – obie postacie lubiłam, obie troszkę straciły w moich oczach podczas seansu. Jednak Minori jest jedną z ciekawszych postaci, jakie spotkałam w anime. I mnie nie irytowała. Smuci odsunięcie Kitamury na dalszy plan w drugiej połowie serii.

Fabuła jest raczej typowa dla serii szkolnych. Mamy wycieczkę klasową, festiwal kulturowy, basen itp. W przypadku Toradory! pojawia się ten szczególny klimat, który sprawia, że oglądając serię po twarzy błądzi uśmieszek. Pierwsza połowa spełnia też swoją rolę komediową – wiele scen wywoływało u mnie ataki chichotu. Natomiast w drugiej połowie robi się już poważniej, co wrażliwszym osobom (w tym mnie) zdarzało się, że oczy wilgotniały. Mnie to odpowiada, zwłaszcza, że taki zabieg doprowadził do porządnego zakończenia, co niestety jest w anime rzadkością…

Muzyka bardzo mnie przypadła do gustu i do teraz od czasu do czasu zdarza mi się słuchać tych utworów. Zwłaszcza pierwszy opening, którego słucham od roku i jeszcze mi się nie znudził.
Seiyuu spisali się bardzo dobrze, czego zresztą należy się po takiej obsadzie spodziewać – Yui Horie, Rie Tanaka, Rie Kugimiya… trzeba wymieniać dalej?

Grafika. Mnie się podoba. Podoba mi się kreska. Ale przecież nie tylko o to chodzi. Przy ocenie grafiki nie chodzi przecież tylko o sposób rysowania postaci, ale też o płynność w ich poruszaniu, tła itp. Moim zdaniem jeśli chodzi o to pierwsze, nie ma się do czego przyczepić. W przypadku teł – tak jak z kreską innym się spodoba, innym nie.

I tak na koniec, odnośnie niektórych komentarzy niżej:

Po trzecie, ja tam jakoś symbolizmu w tym anime się nie doszukałem. Niby anime mówi o tym żeby iść cały czas do przodu, nie uciekać i zdobywać tego co się chce własną siłą, a mimo to bohaterowie robią co innego (np, oddanie Ryuujiego, Taidze przez Minorin, oraz ucieczka głównych bohaterów). Za takie przesłanie ja dziękuję.

No właśnie w tym rzecz, że nikt nie ucieka. Minori może i próbowała, ale Ami szybko uświadamia jej, ze nie tędy droga. Minori „oddaje” Ryuujiego Taidze, ale to nie jest ucieczka, to jest spowodowane tym, ze Minori uważa, że Taiga potrzebuje Ryuujiego bardziej.
Ami jako bystra osoba wie, że sprawa jest z góry przegrana, więc wycofuje się nie chcąc jeszcze bardziej mącić.
Yuusako uciekła, to prawda, z tym, że ona nigdy nie mówiła, że to coś złego.
Natomiast jeśli chodzi o  kliknij: ukryte  ucieczkę naszej parki, to Ryuuji jeszcze zanim wsiedli do pociągu uświadamia sobie, że w ten sposób niczego nie osiągnie. Uświadamia mu to zresztą ucieczka matki. Oni tam pojechali po to, żeby pogodzić Yuusako z rodzicami.
A, i ostatnia rzecz, jeśli chodzi o uciekanie, czyli  kliknij: ukryte  wyjazd Taigi. Zapewne nie zwróciłeś uwagi na to, co ona powiedziała w 24 epku. A powiedziała, że jej ojciec zbankrutował „i zwiał”, a ona powinna się wyprowadzić do matki. W to tylko wmieszała się sprawa z ucieczką. Zakochali by się czy nie, Taiga nie jest w stanie sama się utrzymać, więc musiała wyjechać.

Jeśli chodzi o toczącą się trochę niżej dyskusję:
bzdurą jest osądzanie o cokolwiek recenzenta i twierdzenie, że recenzja jest zła. Możliwe, że niektórzy tego nie wiedzą, ale recenzja jest to jedna z najbardziej, jeśli nie najbardziej subiektywna forma pisemna. Zresztą, zgodnie z wymogami Tanuki, autorka napisała o czym jest seria. Nakreśliła fabułę, w informacjach są podane gatunki do jakich to anime należy. Za całym szacunkiem, ale czego wy się ludzie spodziewacie po szkolnej komedii romantycznej? Ten gatunek stawia przede wszystkim na wiarygodne postaci i relacje między nimi, które pokazuje za pomocą wydarzeń z życia codziennego. No i na humor. To wszystko Toradora! zawiera i niczego więcej się od niej nie oczekuje.

Muzyka, animacja i fabuła wprawiają widza w błogi nastrój. Są i elementy humoru, który zwłaszcza w pierwszych odcinkach serii może rozbawić do łez. Cóż jak każda seria i ta ma wielkie grono zwolenników, jak i mnóstwo nieprzychylnych opiniotwórców. Dla mnie cała seria była genialna i nie dla tego jak niektórzy piszą, że podobać się może tylko 16latkom, bo tak się składa, że mam ich grubo ponad 19, tylko ze względu na urok i przyjemne odczucia po obejrzeniu każdego kolejnego odcinka. Co prawda to prawda, że Taiga i Ryuuji byli sobie przeznaczeni od samego początku i to było widać (mam wrażenie, że opinie takie są wygłaszane także przez wcześniejsze czytanie recenzji -gdzie ja sam się na to nacinam mimo iż czytam tylko kilka pierwszych zdań). Reasumując należę do zagorzałych fanów serii i tak już pozostanie. Po prostu ma ona w sobie to coś, a zakończenie z iście melodramatycznymi elementami jest genialne, i jest to nieliczne anime, w którym pasuje ono idealnie, i nic bym w nim nie zmienił. Szczerze z chęcią zobaczył bym serię 2 gdyby zaczęli produkować, choć nie wyobrażam sobie fabuły do niej. Tu jest skomponowana całość, początek i koniec, gdzie tylko kilka postaci zostaje z wpół niewiadomym losem. Ale się kurde rozpisałem :D koniec.

Zaczyna się niewinnie, ale im dalej w las, tym bardziej potrafi oczarować. Czuć tutaj takie wewnętrzne ciepło, optymizm. Postaci są bardzo ładnie skonstruowane, śliczna, dość szczegółowa kreska, bardzo ładna animacja, muzyka bardzo ładnie podkreśla obraz. A scena pocałunku jedyna, niepowtarzalna i wyjatkowo udana. Brak fanserwisu to zdecydowana zaleta. Nie rozpisuję się dalej, bo w pełni zgadzam się z recenzentem. Szczerze polecam, nawet osobom, które nie lubią szkolnych komedii, bo Toradora! to na prawdę coś więcej, niż zwykła historyjka.

Co tu dużo mówić – uwielbiam to anime. Z początku Taiga bardzo przypominała mi wyglądem i niektórymi cechami charakteru Louise Zero, z Zero no Tsukaima, ale wraz z rozwojem akcji, zauważyłam, że Aisaka jest bardziej złożoną, i w nieporównywalnym stopniu lepiej przedstawioną postacią. Kocham Takasu, i Kitamurę, i uważam, że bardzo dobrze tu wypadło niestandardowe dobranie postaci oraz ich charakteru. Brakuje tu fanserwisu, co mnie szczerze ucieszyło. Jeśli chodzi o grafikę, myślę ,że była bardzo dobra, jak zauważył recenzent, wielka dbałość o szczegóły. Tła również ładnie przedstawione. Polecam obejrzeć – warto.

Cóż, obejrzałem serię niemalże jednym ciągiem tak mi się spodobała. Bardzo dobrze przedstawione postaci, szczególnie Minori i Ryuuji, których najbardziej polubiłem z całej gromadki, choć oczywiście pozostałym również niczego nie brakowało. Fabuła była… standardowa, ale bynajmniej w tym momencie nie używam tego słowa jako pejoratywu, wprost przeciwnie, jej zwyczajność jest jej największą zaletą. Zakończenie mogłoby być ciut lepsze moim zdaniem, ale poza tym maleńkim szczególikiem wszystko jest świetne. Bardzo ciepło mi się zrobiło na sercu po tym seansie (co ostatnio nie trafia się znowuż tak często) i między innymi za to i za atmosferę serii jestem jej bardzo wdzięczny. Zdecydowanie polecam, bo cóż innego pozostaje zrobić?

Przypadek nacelował mnie na tą serię, a że ostatnio trafiały mi się anime opętane motywami ecchi, to z tym większą przyjemnością odkrywałam odcinek po odcinku, jak fajna może być fabuła o młodzieży i niczego jej nie brak, gdy nie pojawia się tam temat seksu. Ogólnie rzecz mi się podobała, choć nie jest to uwielbienie. Elementem, który mnie raził była zbytnia gwałtowność i fizyczna i słowna Taigi, nawet jak na tsundere zbyt często upadlała swego przyjaciela – są granice. Kompletnie nie czułam też roli Minori. Niby była najlepszą przyjaciółką Taigi oraz obiektem westchnień Ryuuji'ego, ale jej osobowość słabo została wpleciona w warstwę psychologiczną historii, ja w żadnym momencie nie zostałam przekonana, że ona faktycznie żywiła jakieś uczucie do R. i że nie poszła za głosem serca ze względu na Taigę. Zakończenie mnie zirytowało. Niekoniecznie jestem fanką „żyli długo i szczęśliwie”, ale wariant obrany przez autorów pozostawił niesmak, bo to było rozwiązanie w stylu deus ex machina.

Poniżej ładna dyskusja się wywiązała… dla mnie w kategorii romansów szkolnych Toradora wypada bardzo dobrze. I Już:)

Z reguły recenzje anime przedstawione na Tanuki pokrywają się z moimi odczuciami… W tym jednak przypadku mam wrażenie, że recenzent nie skończył jeszcze 16 roku życia albo jest to zwykła prowokacja
(nie będę rozdwajał się już nad faktem, że do recenzji dodane zostało streszczenie).

A więc:
- Muzyka? Mdła, bez polotu do tego tragiczne openingi, żałosne w swej prostocie.
- Grafika? Przeciętna, wręcz do bólu. Puste tła, marne ocieniowanie, nijaka kreska.
- Postacie? schematyczne, niezaskakujące, borykające się z głupimi problemami: Bohaterka bijąca swojego kolegę-„psa” (oryginalne…inaczej) i jej ojciec którego postępowania nie rozgryzłby żaden psycholog,
modelka która przechodzi cudowną przemianę pod wpływem paru słów (?), standardowe kółko miłosne (a raczej kwadracik)...Jest tego więcej – gdzie najgorzej chyba wypada przewidywalność bohaterów.
Fabuła? Gdzie? Co tu jest fabułą?

Anime zasługuje jak dla mnie może na 4 lub 5 w skali do 10. Jest Przeciętne, a przestawione w nim problemy są tak prawdziwe jak piersi Pameli.

Ten komentarz pozwoliłem sobie wstawić gdyż lekko zdenerwował mnie fakt, że szukając po ocenach porządnego anime jak „Musishi” czy „Seirei No Moribito” (Które mają porównywalne oceny) i MARNUJĄC CZAS, trafiłem na gumowego kotleta odgrzewanego po raz setny.
Do tego ktoś próbuje mi wmówić, że ta guma to pierwszej klasy cielęcina podawana na królewski stole.

Uważam, że tak właśnie to anime powinno być ocenione. Natomiast recenzja ze strony na literę A uważam, że zbyt niską ma ocenę toradory.

W tym anime podobało mi się wszystko i trzeba bardzo nie lubić wszelkich tsundere (do takiego stopnia, że przysłaniają logiczne myślenie) żeby nisko ocenić to anime.
Mogę łatwo stwierdzić, że również graficznie anime jest wysoko jakościowe co ma duże znaczenie gdyż przyjemniej się ogląda.
Muzyka i to nie tylko op i ed również są bardzo miłe dla ucha i można słuchać tego w kółko.
No o i oczywiście fabuła jest ciekawa i dosyć oryginalna, a postacie są sympatyczne i łatwo ich polubić.

Nie wierzę w te uwielbienie dla jeszcze jednej typowej komedii romantycznej. Po prostu padam. Możecie sobie wmawiać i mydlić oczy nieistniejącą symboliką, seria jest oryginalna niczym klapki kubota. Rozwijanie postaci jest żałosne, nielogiczne, i niezwiązane z ich dotychczasowym charakterem.
Och postacie, niska tsundere, oczywiście Rie Kugimiya i jej miły i sympatyczny wybranek serca. Jakie to ciekawe i innowacyjne, było by jeszcze bardziej gdybyśmy dodali typową wariatkę, i sztywnego okularnika, dobrego kumpla bohatera.
Seria jest kiepska, nic dodać nic ująć, krzyż na drogę, bym nigdy nie musiał oglądać Toradora:Brotherhood.

Nie będę się rozwodził nad tym tytułem. Jestem po prostu urzeczony. Toradora! oraz Bokura Ga Ita to zdecydowanie dwa najlepsze szkolne romansy, jakie widziałem. Czy jest coś jeszcze na podobnym poziomie?

Ps. Jeśli komuś zechce się odpisać, proszę po prostu o podsunięcie tytułów. Nie trzeba mnie przekonywać, że Toradora! nie była warta ocen, że były w niej błędy. Wszystko mi jedno – po prostu mnie urzekła i szukam czegoś równie dobrego.

Seria ma aż 25 odcinków, osobiście naprawdę myślałem, że twórcy pokażą coś więcej, ale po kolei.
Zacznę od tego, że seiyu spisali się świetnie, choć głos Taigi bardzo mnie irytował, a to dlatego, że mam wielki sentyment do „Zero no Tsukaima”, tam Louis była idealna, a Taiga to jej istne podobieństwo, ba, można powiedzieć, że wszystko jest zerżnięte od ZnT i przedstawione w realnym świecie.
Druga sprawa tyczy się postaci (pomijając kwestie podobieństwa głównych bohaterów do tych z serii ZnT) wydaje mi się, że grają oni takich wspaniałych ludzi, a tak naprawdę każdy kryje pod sobą „maskę”.
Minori – jak dla mnie wrzucona tylko po to,  kliknij: ukryte  żeby Taiga i Ryuuji mogli się w sobie zakochać; Ami – ona była świetna, szkoda że twórcy zapomnieli znaleźć jej miejsca w tej serii; Ryuuji – o ile na początku był świetny, to w późniejszym okresie można powiedzieć, że to uczuciowy dureń; Taige i Kitamure zostawiam samym sobie.
Muzyka była dobra, opening był świetny, do endingu nie mogę nic zarzucić, dobrze wykonana robota ot co.
Fabuła  kliknij: ukryte  i tu katastrofa, schematyczne anime, czemu już po 2 odcinku byłem w 100% pewny, że Taiga i Ryuuji będą razem? i to jeszcze żeby czekać aż 25 odc? w 12 odc. seriach jest więcej zwrotów akcji niż tu. Niestety.
Kresce nie mam nic do zarzucenia, chociaż wydaje mi się, że brakuje jej dojrzałości, dziwne wrażenie, nie potrafię wytłumaczyć.
Podsumowując kanon gatunku to nie jest, obejrzeć warto, ale znam lepsze serie „na start”

„Ta fabuła, te postacie, te ich charaktery…

Są jak prawdziwe…

Nie…

Wydaje mi się że to jest prawdziwe…

Nie…

To jest prawdziwe…

Tak nadzwyczajnie prawdziwe, realistyczne i piękne…”

Właśnie takie odczucia targały mną podczas oglądania tego wybitnego anime, istnego dzieła sztuki…
Teraz wszelkie romantyczne anime, przy „Toradora” wydają się być jakimś kiczem, tandetą, ewentualnie czymś przeciętnym… Pomijając anime typu akcje, horror, sci­‑fi itd. bo to już temat z innej beczki…
Chociaż nawet… o dziwo, jeżeli miałabym teraz wybierać jedno z pomiędzy np. Toradora, Higurashi no Naku Koro ni, Utawarerumono, Death Note, Rosario + Vampire, Kanokon, Bleach, Neko no Ongaeshi (które również ubóstwiam)... Wybrałabym bez zastanowienia anime „Toradora”...

Nie wiem czy mogłabym się doszukać tutaj jakichś wad… Tych raczej zwyczajnie tutaj nie ma!

A zalet… Cała masa… Mogłabym powiedzieć że wszystko jest tutaj zaletą:
- postacie i ich charaktery z których na czołówkę wybijają się: Taiga, Ryuuji i Kitamura…
- fabuła, realizm… znowu „To jest prawdziwe… (i piękne)" oraz najwspanialsza scena  kliknij: ukryte  pocałunku Taigi i Ryujji'ego przy której uwalniało się we mnie niesamowite wzruszenie, poczucie ogromu wspaniałego uroku… Nie da się tego opisać… A jeżeli nawet się da, byłyby to wszelkie najwspanialsze i pozytywne słowa…
- grafika, projekt postaci – krótko: wszystko po prostu śliczne, inaczej nie mogłabym sobie wyobrazić…
- ścieżka dźwiękowa – to samo co powyżej… Jednak to co najbardziej chciałabym pochwalić, to pierwszy opening „プレパレード” który jest po prostu cudowny tj. wersja oryginalna, jak i wersja postparade mix… Mogłabym słuchać tego codziennie…
Itd. itp. ... Itd. itp. ... Itd. itp. ...
Mogłabym pisać, pisać i jeszcze raz pisać o tym anime jeszcze więcej, ale zbyt dużo by dominowało by tu tych samych „och­‑ów” i „ach­‑ów”...
Powstrzymam się tylko do takiego „skromnego” komentarza… A korci mnie nadal by coś jeszcze dodać, coś jeszcze ująć, coś jeszcze pochwalić…

Zapomniałam o ocenie… Jednak nietrudno się chyba domyśleć że postawiłabym 10/10 i nawet jeszcze więcej gdyby się dało…

Scalono komentarze. Moderacja

Dla mnie 10/10 i tyle. Siedzę po uszy we właśnie tego typu produkcjach, czyli komediach romantycznych, i na lepszą na razie nie trafiłam. Zwłaszcza, że tego typu produkcje niemal zawsze zawierają mnóstwo fanserwisu, a ja tego nie lubię.
Postacie bardzo realistyczne, ciepłe ich zachowania wydają się raczej naturalne. Moją faworytką jest zdecydowanie Taiga, ale Ami ze swoją dwulicową naturą tez wysoko się pulsuje (zwłaszcza, że jedynie ona przez cały czas zdaje sobie sprawę z tego co się wokół niej dzieje i dostrzega uczucia innych). Ogromnym plusem jest postać Ryuujiego, nareszcie różniąca się od fali innych głównych bohaterów, wszystkich jednakowych. Jeśli chodzi o Kitamurę i Minori, to obie postacie lubiłam, i obie straciły w moich oczach w trakcie oglądanie (Kitamura – podczas odcinków o przewodniczącej, Minori – w odcinkach okołoświkątecznych [17­‑19, potem na szczęście wraca do normy])
A wracając do zachowania się bohaterów to były one na tyle realne, że wszystkie emocje przenosiły się na mnie. Uśmiechałam, się gdy one się uśmiechały, płakałam razem z nimi (a to drugie tyczy się zwłaszcza Taigi.. do teraz mi się łezka w oku kręci jak sobie przypomnę ten 19 ep, i jej płacz…) I w tym miejscu gratulacje należą się seiyuu, zwłaszcza Rie Kugimiyi (mojej ulubionej…), która idealnie wczuła się w postać Mini­‑Tygrysa
Jeśli chodzi o zmianę klimatu serii, to przecież właśnie tego należało się spodziewać, zresztą ile można oglądać sceny typu „baka inu”. W końcu jakby nie patrzeć jest to komedia romantyczna, i problemy z uczuciami pojawić się prędzej czy później muszą.
Zakończenia bardzo, ale to bardzo mi się podobało – i błagam, nich go nie psują drugą serią, jedyne co akceptuję to OVA.
Jedyne, co mi tu zgrzyta to odcinek 24 – ale jak napisane było w recenzji, jest to uzasadnione. Bo mimo wszystko to  kliknij: ukryte  „wsparcie przyjaciół” było przesadzone i trochę nienaturalne. Ale nie wiem, co wy ludzie macie do zakończenia, które jest przecież zupełnie jasne (o ile ktoś obejrzał do końca ending) a którego można się przecież było spodziewać po obejrzeniu jednej z pierwszych scen pierwszego odcinka (patrz: pierwsze spotkanie Smoka i Tygrysa.. xD). I właśnie zakończenie między innymi tak podwyższa moją note. A to dlatego, że mam już dość zakończeń w stylu „i wszyscy byli przyjaciółmi i żyli długo i szczęśliwie” znane m. in. z Ourana, PGE, Fruits Basket…
No i jest jeszcze coś, o czym wspomnieć muszę. A mianowicie  kliknij: ukryte  scena pocałunku Taigi i Ryuujiego. Była absolutnie boska, idealna i totalnie kawaii. Naprawdę, lepszej w żadnym anime nie widziałam, i prawdopodobnie nie zobaczę..
W każdym razie, żałuje jedynie tego, że nie natknęłam się na tę serię później (a natknęłam się na prawie samym początku mojego zafascynowania anime), ponieważ teraz w każdej innej serii z tego gatunku, widzę masę niedociągnięć, których w Toradora! nie ma. Jak to świetnie ujęła moja koleżanka „Po Toradora!, wszystko wydaje się takie beznadziejne…”
Mam przykre przeczucie, że już takiego anime nie spotkam… Takiego, które tak mnie wciągnie, rozbawi i wzruszy.
No i tym kończę swój wywód

Jako że za nami już połowa wakacji, a mi strasznie się nudziło postanowiłem powrócić do oglądania anime po miesięcznej przerwie. Jako że potrzebowałem czegoś lekkiego w te upalne dni padło na dość nową serię „Toradora”
Do serii nie podchodziłem ze zbytnim entuzjazmem, jak również do całej reszty serii typu, mała, płaska, brzydka złośnica i jej „sługus”, którego wyzywa od psów.
Pierwsze co wpadło mi w oczy to uproszczenie postaci i ogólnie średnio prezentująca się kreska. „Jednak kreska to nie wszystko” – pomyślałem. Fabuła nawet prezentowała się dobrze, lecz od razu byłem przygotowany na to że  kliknij: ukryte  i tak pod koniec anime nasza para głównych bohaterów się zejdzie. Wciąż jednak wmawiałem sobie, „ta seria jest dość nowa, więc może nie będzie powielać schematów i czymś mnie zaskoczy…”. Nie zaskoczyła…
Seria na początku była nawet przyjemna, choć denerwowało mnie zachowanie Taigi, przejadły mi się już te wszystkie małe złośnice, które różnią się tylko kolorem włosów i rozumiem że na tym miała polegać seria, ale mnie po prostu już to irytuje. Dalej wprowadzono Ami, która moim zdaniem była najlepszą postacią Toradory (dodatkowo chyba jedyną dobrą)i na tym wszystko co dobre się skończyło. Czym dalej w las, tym gorzej. W pewnych momentach zastanawiałem się po co ja to w ogóle oglądam?
Niestety, w mojej głowie pewien głos mówił „może ta seria się jeszcze jakoś ciekawie rozwinie, dodatkowo oglądnąłeś już tyle odcinków!”. To było błędem że go posłuchałem i oglądałem tą serię do końca. Najsłabszą postacią pierwszoplanową (?) jak dla mnie była Minorin. Jak na początku traktowałem ją neutralnie i myślałem sobie, „Co ten Ryuuji w niej widzi?”, to z biegiem czasu poważnie zaczęła mnie irytować. Jej ciągłe zmiany charakteru w pewnych momentach serii i naiwność denerwowały mnie coraz bardziej. Samo zakończenie to dla mnie Fail, który pogrążył tą serię do końca.  kliknij: ukryte  Minorin gada coś o tym żeby zdobywać co się chce własną siłą, a sama później oddaje Ryuujiego, Taidze, nie będąc nawet pewna czy Ryuuji ją kocha. Dodatkowo przez pół serii wszyscy mówią żeby nie uciekać i stawić czoła problemom, a i tak główni bohaterowie uciekają do dziacków. A gdy wracają, to Taiga wraca do matki, mówiąc że już nie będzie uciekać. -.- Na dodatek wraca po roku jakby nigdy nic. Zwykłe gadki­‑szmatki i tak nic nie dające pod koniec serii.
A już totalnym Epic Failem jak dla mnie było  kliknij: ukryte  rzucenie w kąt wątku miłosnego między Ryuujim i Ami, spowodowane głupotą tego pierwszego (a raczej twórcy anime).
Widać że twórcy chcieli wprowadzić na siłę trochę dramatu do serii. Niestety nie udało im się to i w pewnym momencie nie wiedziałem czy oglądam komedię, czy rozterki sercowe 10 latków niepotrafiących wyznać swoich uczuć Ryuujiemu. A sama zmiana zdania przez Ryuujiego pod koniec serii jet dla mnie śmieszna.  kliknij: ukryte  Przez całą serię chciał podbić serce Minorin i nie zmieniał zdania prawie do ostatnich odcinków, aż tu nagle BACH!!! Znienacka zaczyna rozumieć że kocha Taigę… To tak sztucznie wyglądało że szkoda gadać. Ja osobiście liczyłem do końca że wybierze Ami, która najlepiej do niego pasuje, ale przeliczyłem się.

Podsumowując:

Plusy:

- Ami, jako chyba jedyna porządna postać w tej serii.
- Papuga Inko. Choć może gagi z nią były trochę kiczowate, to mi się bardzo podobały.
- Czasami śmieszne sytuacje.

Minusy:

- Głupota głównego bohatera.
- Minori i jej wahania charakteru (nastrojów?)
- Taiga za całokształt, a szczególnie koniec.
- Zostawienie przez twórców Ami samej sobie.
- Charaktery postaci.
- Kreska, która jest tak słaba/przeciętna że nawet w obecnych odcinkach anime „Bleach” jest dużo lepsza (a osobie piszącej recenzję „Toradory” na Tanuki polecam wizytę u okulisty skoro oceniła grafikę na 8/10)
- Gadki szmatki bohaterów, z których i tak nic nie wynikło.
- Sztuczny do bólu dramat.
- Zakończenie.
- Całokształt.

Anime oceniam maksymalnie na 5 lub 6 na 10, na więcej na pewno nie zasługuje.
Najbardziej jednak bawią mnie wypowiedzi „znafcuff” piszących że ta seria to „Arcydzieło!!!11one”. Polecam wam powrót do oglądania „Naruto” lub „Pokemonów” bo arcydzieła jak dotąd nie było wam dane ujrzeć.
A ja? Czy uważam że zmarnowałem czas oglądając tą serię? Tak i nie. Z jednej strony ta seria była strasznie schematyczna i przewidywalna, dodatkowo miała więcej plusów niż minusów, a z drugiej strony była momentami nawet zabawna i można było do pewnego momentu poczuć taki miły, ciepły klimat, którego już dawno nie czułem. Jednak ostatecznie muszę przyznać że czas zmarnowałem, ponieważ mogłem oglądnąć jakąś dużo lepszą serię anime. Sam anime oglądam już od 4 lat (nie licząc lat dziecięcych), a ostatnią bardzo dobrą serię anime widziałem rok (?) temu, a był to Code Geass. Niestety, choć muszę nadrobić zaległości w anime, to jednak widząc Toradore wydaje mi się że na bardzo dobre anime będę musiał poczekać jeszcze rok lub dwa.
Jedynie teraz mogę się pocieszać iż oglądnięcie tej serii to nowe doświadczenie, a samo zakończenie daje mi do zrozumienia że na szczęście nie powstanie już druga seria tego przeciętniaka.
P.S: Gdybym mógł, to napisałbym bardziej obszernie na temat tego anime, ale wyszłaby recenzja, a nie ja tu jestem recenzentem.

Pozdrawiam!

Chciałabym dodać coś do poprzedniego komentarza, jako, że nie mam możliwości edytowania poprzedniego, a po prostu muszę coś dopisać.

Obejrzałam serię po raz drugi, w sumie musiałam rozładować stres po obejrzeniu „Higurashi (...)", a że pokochałam wprost Toradorę! obejrzałam ją. Poza tym, z doświadczenia wiem, że po drugim obejrzeniu serii zauważa się o wiele więcej szczegółów. Z perspektywy czasu i ponownego obejrzenia doszłam do następujących wniosków:

Po pierwsze: Pomyliłam się co do Ami i przewodniczącej. Nic nie poradzę, że były do siebie bardzo podobne. Ale teraz sytuacja jest dla mnie o wiele jaśniejsza! :)

Po drugie: Spojrzałam na sprawę  kliknij: ukryte  rozwijania się uczuć Ryuu względem Taigi jeszcze raz. I zauważałam wszystkie najdrobniejsze szczegóły w ich relacjach. Myślę, że  kliknij: ukryte  Ryuuji już dużo wcześniej czuł coś do Taigi, ale nie potrafił tego w sobie wytłumaczyć, i ukrywał się pod maską pozornej miłości względem Minorin. Ale już od około 14 odcinka coś się zmieniło, a wszyscy wokół delikatnie 'sugerowali' mu, że Taiga sie w nim zakochała. On zaś też wykazywał zachowania nie zawsze koleżeńskie ;)

Po trzecie:  kliknij: ukryte  ucieczka zakochanych również stała się dla mnie bardziej przejrzysta. Zrozumiałam, ze chodziło im o brak akceptacji rodzin, problemy w domu i w ich samych. A że mieli oboje chwilę słabości i odkryli w sobie uczucie do siebie, uciekli od tego wszystkiego, co im po prostu przeszkadzało. Jednak zdali sobie sprawę, że ucieczka od smutku bynajmniej go nie likwiduje.

Po czwarte i ostatnie:  kliknij: ukryte  ucieczka Taigi pod koniec ostatniego odcinka bynajmniej nie była bezsensowna, może trochę w dziwnych okolicznościach, ale nie bez sensu! Ona po prostu, zobaczywszy, jak rodzina Ryuu się godzi i przebacza, pojechała do matki nadrobić stracony czas. A przecież, po napisach końcowych, wróciła do swego ukochanego! A minął ponad rok… miłość zwyciężyła próbę egoizmu i czasu ;)

Oceny nie zmieniam. Toradora! wciąż jest dla mnie perełką wśród oceanu tandety. I zdania prawdopodobnie nie zmienię :)

Chyba zdarzył się cud bo zgadzam się w pełni z recenzją na tej stronie, a przeciętnie na 20 recenzji zgadzam się z trzema.
Uważam, że anime to jest bardzo zaskakujące i to jego duża zaleta. Uwielbiam te sceny dramatyczne, których nie można się spodziewać.
Zawsze lubiłem najbardziej w anime te zwroty akcji i coś CZEGO SIĘ NIE SPODZIEWAŁEM.
Jakby to była kolejna nudna lub jeszcze gorzej głupia fabuła i postacie to bym uznał to anime za przeciętne.
A naprawdę Toradora jest wspaniała bo ciekawa historia o miłości z dużą dawką znakomitej komedii jak również oryginalnymi i sympatycznymi postaciami.

Napiszę tak jak większość poprzedników, arigatou kami­‑sama za takie anime, ale ostatnie sześć odcinków było dość irytujące, nie pasujące do reszty serii. Co nie zmienia faktu że pocałunek bohaterów był najlepiej zrealizowany niż gdziekolwiek kiedykolwiek widziałem­‑świetne. Ale to zamieszanie z ucieczkami, przegięcie i to wyraźne.

A ja się z opinią recenzenta nie zgodzę. Na pewno przesadził w swojej ocenie. Podczas oglądania bardzo często irytowały mnie zachowania bohaterów, a na nich bardzo ucierpiał realizm tej serii. No bo nie bardzo normalne wydaje mi się zachowanie, kiedy to osoba dowiaduje się, że płeć przeciwna wie o jej uczuciach- to ona biega po pokoju, wydziera się i stroi przy tym miny rodem z Higurashi no naku koro ni (tzn. jakby była torturowana). To strasznie kaleczy całą serię, które w sumie była całkiem przyjemna. Takie dramatyczne chwile nie były dla mnie ani wciągające, ani pasjonujące – dla mnie po prostu to co działo się na ekranie było śmieszne i nie na miejscu.

8/10 to wszystko co można wyciągnąć z niezłej kreski, przyjemnej muzyki, fajnych postaci i przeciętnej fabuły. Co do ocen to czasem wydaje mi się że ludzie nie nie do końca czują 10 stopniową skalę 1,5,10 i nic pomiędzy ( ze szczególną paranoją do stawiania 10 jak tylko coś im śię choć trochę spodobało, nieco zaskoczyło albo przynajmniej nie powieliło schematów). Ludzie 10 przeznaczona jest dla ARCYDZIEŁA, które swoją formą i treścią przejdzie do historii. To jest zwyczajna sezonowa ciekawostka i nie ma co stawiać na pokaz kosmicznych not tylko dla tego że konkurencja robi jeszcze gorsze produkcje.

Podobną tematykę porusza Lovely Complex ale tam relacja między głównymi postaciami jest o niebo lepiej przedstawiona. Toradora ma naprawdę fajne postacie drugoplanowe bo główna para – dziewczyna z adhd i głęboko zadumany worek treningowy nie robią na mnie szczególnego wrażenia. Serię oglądało się miło i za to brawa ale do 9 jeszcze jej brakuje.

Ogólnie „Toradora” nie było złe, choć oglądałem już anime, gdzie była postać identyczna do Taigi. A mam na myśli anime „Kare Kano” . I tam była ta mała dziewczynka o imieniu Tsukasa, która też miała ADHD i problemy rodzinne(tzn z tatusiem)... no i na dodatek wygląda identycznie jak Taiga. No coż mało wychodzi teraz anime z oryginalnymi postaciami, ale ogoolnie calkiem spoko to anime było^^

„Toradora! jest nie tylko jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą serią w swoim gatunku…” – cytat z recenzji, co ja bede wiecej pisal…

Ogladalem juz dosyc dawno temu, i ciagle jestem pod wrazeniem jej klimatu…

Według mnie jedno z najlepszych romansów ^^
Nie było nic przesłodzonego , przesadzonego w tym wszystkim . Ryuuji i Taiga 4ever !

I nie zgadzam się z niektórymi komentarzami na ich temat . Moim zdaniem Ryuuji z czasem pokochał Taigę , ale trudno przecież w pewnym momencie powiedzieć " Tak kocham Taige a Midori mam głęboko gdzieś ". Poprostu wkońcu doszedł do tego jakim uczuciem darzy Tygrysa i tyle .

A ta scena z pocałunkiem ... Kawaii! Normalnie NAJLEPSZA scena jaką widziałam w anime ( a troche ich oglądałam ) ^^

Szczerze to nie wiem, czy dwa komentarze są dozwolone, ale w poprzednim skupiłem się głównie na wyrażeniu swojej opinii (niepochlebnej) o zbyt wysokiej ocenie, zamiast o serii w moim odczuciu. Więc w tym napiszę, co o tej serii myślę, bo nie mogę się powstrzymać (właśnie 3 raz ją obejrzałem :D ).

Pierwsze co chciałbym napisać, to to, że jest to jeden z najlepszych romansów szkolnych jakie oglądałem. Widziałem mnóstwo haremówek i szkonych miłości, czy to w anime czy w mandze, ale Toradora! pozostanie u mnie w pierwszej 5 najlepszych romansidełek :P.

Po pierwsze, konstrukcja gatunkowa tego anime jest doprawdy wspaniała. Romans i komedia są tutaj świetnie rozdysponowane, a gagi, co tak rzadko się teraz uświadcza, są śmiesze, oryginalne, a pare raz zbierałem sie przez nie z podłogi. Seria rozpoczyna się głównie przewagą gatunku komediowego, ale wraz z rozwojem anime akcent komediowy jest coraz słabszy, ale nie zanika całkowicie, a elementy romansu i poważne motywy zaczynają grać pierwsze skrzypce. Pod koniec seria doprawdy staje się poważna, ale (DZIĘKI KAMI­‑SAMA) nie przedramatyzowana. Nie odczuwa się przestojów, zwolnienia akcji, choć są odcinki mniej ciekawe, lub takie, które w sumie nie mówią o niczym. Świetnie zostały wymyślone różne „sytuacje” w których nasi bohaterowie się znajdowali (bal, boże narodzenie, festiwal, wycieczka, ucieczka itp.), były ładnie wykreowane i dość sensowne, jak na anime. A sceny z wycieczki w góry (w pokojach) żywo przypominały mi moje dawne wyjazdy :P. Ah, też tak to kiedyś wyglądało :).

Jeśli chodzi o bohaterów to Ryuuji i Taiga są genialni, naprawdę dobre postacie, na początku biły mnie swoją banalanością, ale na szczęście wszystko się później zmieniło. Postacie drugoplanowe były różnorodne, o własnych charakterach i problemach, co naprawdę mi sie podobało. Ami to była chyba najoryginalniejsza postać jaką dotąd widziałem w szkonych romansach anime. Reszta też trzymała poziom, choć Midori mnie irytowała co nie miara.

Co do samej fabuły i wydarzeń to cieszył mnie przede wszystkim  kliknij: ukryte  happy end. Bo powiem szrzecze, że ostatni odcinek był naprawdę słaby, podczas gdy powinien być najlepszy/ Piękna była ucieczka Taigi i Ryuujiego, a pocałunek był genialnie zrealizowany i popłakałem się jak dziecko. Ale wciśnięcie tej ucieczki Taigi w ostatnim odcinku to coś kompletnie bezsensownego, głupiego, wkurzającego i nieprzemyślanego. I tego twórcom nie wybaczę do końca życia. Nie było jej i nie było. No myślałem już, jak się zaczęły napisy, że strzele po serii samobója z bombą na plecach w japońskiej ambasadzie krzyczą „Za taige i Ryuujiego! Toradora forever!”. Ale miałem w pamięci inne anime, więc dotrwałem do końca i na szczęście pobeczałem się na epilogu, jak taiga wróciła a on jej powiedział wreszcie, że ją kocha. I żyli długo i szczęśliwie! Kawaii. Ale i tak uważam, że zwykły powrót razem do szkoły byłyby znacznie lepszy

Wystawiam temu anime 8/10, byłoby, naprawdę, mocne 9/10, ale ostatni odcinek obniżył mi całą notę. Mam nadzieję, że 2 serii nie zrobią, bo po ostatnim epie boję się, że coś schrzanią, albo przedramatyzują i przetragizują (w ostatnim byli blisko) wszystko.

Ogólnie to zaskoczeniem paring nie był, bo wiadomo było, że Smok i Tygrys skończą razem, zapowiadało się na to od początku. Polecam każdemu fanowi romansów. Bye Bye

Toradora potrafi wzruszyć i rozśmieszyć. Dobrze ukazuje relacje między ludzkie. Jedyne co mi nie pasuje  kliknij: ukryte  to miłość Ryugiego do Tajgi. Nie wiem może jestem ślepa ,ale nie zauważyłam by on żywił do niej jakieś głebsze uczucia do czasu aż Taiga została zmuszona przez Minori do wyznania mu miłości. za to właśnie oceniam to anime na 7/10

Toradora!- anime sympatyczne, śmieszne, ciepłe i dramatyczne oraz idealnie wyważone. Moim zdaniem wszystko fajnie oprócz tytułowej sprawy. Bardzo dobra muzyka oraz kreska wspaniale ze sobą współgrają. Moja ocena 8/10

Dobra, wyjaśnijmy sobie kilka kwestii. Po pierwsze, jestem maniakiem romansów, to prawda. Po drugie, Toradora! to świetny romans, naprwadę. Wzruszający, oryginalny, z ciekawymi i ewoluującymi bohaterami. Tak, wszystko prawda. Ale absolutnie, przenigdy 10/10! W życiu! Nie zasłużyło. 10 to anime wybitne, to dzieła sztuki japońskiej animacji, perły, ambitne, realistyczne, z realistycznymi psychicznie bohaterami, widowiskowe, trzymające napięciu, w fabule jakiej NIGDZIE indziej w innej serii nie uświadczymy, albowiem 10­‑tki są JEDYNE w swoim rodzaju, jedyne. A tutaj wszystko jest naprawdę fajne, naprawdę cacy, choć zakończenie irytujące. Ale jest to u mnie max 8/10 czyli bardzo dobrze.

Naprawdę, 10 to powinny dostawać serie po prostu wyjątkowe, a nie bardzo dobre. Ech, polecam Toradore! wszystkim fanom romansów. Dobra fabuła, wspaniała miłość i ciekawi bohaterowie zafundują wam naprawdę jedną z lepszych serii romantycznych.

Ale naprawdę, dawanie takiemu anime 10/10 to według mojej opinii gruba przesada, liczona w dwóch oczkach

8/10. Polecam

Dość już mam głupich szkolnych haremówek, pseudodramaty jak Clannad też mnie nie ruszają, a Toradora! dostaje ode mnie pełną dyszkę. Za oryginalnych, pełnokrwistych i wielowarstwowych bohaterów, za muzykę (szczególnie oba openingi, polecam pełne wersje), wreszcie za realistyczne wyrażanie uczuć. Bardzo wszystkim bez wyjatku polecam, nawet osobom mającym alergie na ten gatunek.

Dlaczego? Bo tak. Właściwie to siedzę tylko w anime z tego gatunku, takie lubię najbardziej. Oglądałam ich już dziesiątki… a tylko Toradora! tak wbiła się w moje serce. Za co? Za Taigę – cudowną dziewczynę, która WCALE NIE JEST KOPIĄ LOUISE, bo Louise z ZnT to wredna s…, która tylko zirytować potrafi, a Taiga ma w głowie i w sercu dużo. I nie robi z siebie idiotki. Za Takasu – „mafioza” o złotym sercu… według mnie jego wygląd jest świetny, wreszcie różni się od reszty bohaterów­‑klonów, którzy są identyczni i nic sobą nie reprezentują. Za design, brak ecchi, cycków na wierzchu i gaci na twarzy – to jest TO! Wreszcie coś, co stoi na wysokim poziomie i nie jest durnym zapychaczem dla „buzujących hormonów” szalonych 13 itd.
A co do ostatnich odcinków – ludzie, ale Wy jesteście beznadziejni. Toradora! powstała na podstawie Light Novel i trzyma się zakończenia z opowiadania. No może poza jednym… w wersji pisanej na końcu BYŁ ŚLUB. Trzeba było to ogarnąć zanim zaczęliście oglądać, a nie teraz narzekać xD Według mnie – WIELKI SZACUNEK dla twórców, za trzymanie się pierwowzoru i stworzenie niebanalnej serii oraz postaci, które zagościły w moim sercu i umyśle już chyba na stałe :) Jeszcze raz 10/10.

Po czterech odcinkach dałem sobie spokój… nie mam zielonego pojęcia co wy ludzie w tym widzicie… kolejne anime o szkolnej miłości… widziałem już takich sporo. To anime nie wyróżnia się kompletnie niczym od tych, które już dawno temu widziałem. Postaci dostały tu 10??? Za co? Główny bohater to idiota, dający się kopać na każdym kroku a ta mała jest porywcza i ... kopia Louise z ZnT :/ BEZNADZIEJA!

Rzadko daję tak niską ocenę ale w tym wypadku nie dam więcej za coś co widziałem już wcześniej… 2/10

anime wciagnelo mnie dopiero po ok 6 odcinku….jednak charaktery i postawy bohaterow byly od samego poczatku interesujace…sama sie sobie zdziwilam gdy Taiga wywolala u mnie pozytywne emocje. Jednak postac, ktora najbardziej polubilam jest Ami. Jest najbardziej realistyczna. Skrywa swoje prawdziwe „ja”...pod jej zgrywanym egoizmem tak naprawde jest czula i mila osoba, ktora widzac cierpienie lub jakies problemy innej osoby stara sie jej pomoc. Słowa pocieszenia i otuchy przeksztalca tak zeby mimo wszystko nie ujawnic tego co czuje…nietuzinkowa postac.

Zbyt dużo widziałem żeby było dla mnie wielkim zaskoczeniem że Ryuuji Takasu i Taiga Aisaka się w sobie zakochają to było dla mnie oczywiste od samego początku ale miałem małą nadzieje że może jednak się tak nie stanie.Widać jeszcze musimy trochę poczekać na jakieś zmiany w fabule.Mimo już jak dla mnie do bólu schematycznej fabuły, Toradore oglądało mi się naprawdę przyjemnie,miło było popatrzeć jak Takasu i Tajga zmagają się ze swoimi miłosnymi rozterkami.Odcinek w którym Tajga walczyła z przewodnicząca samorządu klasowego był świetny:)Ogólnie ujmując anime godny obejrzenia.

Widzę że ostatnio panuje jakaś dziwna moda na nazywanie każdego anime gdzie występuje więcej niż jedna dziewczyna lubiąca głównego bohatera harem. Anime jest rewelacyjne lecz to nie jest żaden harem lecz świetne i realne przedstawienie miłości. Nie ma tu narzucających się postaci, które konkurują o głównego bohatera lub pokazują mu że go kochają. Wszystko jedynie polega na obserwacji postępowań innych osób dlatego nazywanie tak tego anime jest nie na miejscu.
Poza tym największą zaletą tego anime wcale nie jest wątek miłosny lecz poszczególne postacie i ich zachowania tj mimika, reakcje, naturalność, postępowanie itp. O muzyce też nie można powiedzieć nic złego gdyż jest doskonała i nie tylko 2 openingi i 2 endingi (szczególnie te drugie wersje), ale również muzyka w tle, która szczególnie mi się podobała. Kreska jest także staranna i jakościowa choć wygląda na dosyć prostą.
Minimalne wady jakie to anime posiada w ogólnym rozrachunku są niczym więc 9/10

Kolejny „taki sam” harem. 5/10

Skłamałabym mówiąc, że to anime jest nic nie wartą chała, bo nią zwyczajnie nie jest.Moim zdaniem jednak nadal nie zasługuje na 10.Owszem są oryginalni bohaterowie, niezła fabuła, ciekawa muzyka i przyzwoita grafika ale…Został w nim  kliknij: ukryte  pewien schemat, który w tym przypadku mocno mnie irytował (Minorin była moją faworytką) czyli „Główny bohater & główna bohaterka forever and ever”.Wygląda na to, że w haremówkach jest to niestety regułą.Poza tym ostatnie odcinki mocno kuleją w porównaniu do reszty
Ocena ode mnie : 7/10

mi szkoda bylo minori w ostatnich odcinkach :o kliknij: ukryte  w ogole myslalem ze takasu bedzie z minori a tu taki zonk takasu nagle dowiedzial sie ze kocha taige no prosze widocznie zmienny jest huh kliknij: ukryte  ale anime bardzo dobre, moje ulubione postacie to minori(heh) i ami ze to ze jest wredna s*** :D

Anime bardzo dobre, jednak nie wszystko w tego anime mi się podobało. Wszystko było dobrze, póki nie zacząłem oglądać ostatnich odcinków.

 kliknij: ukryte  Taiga i Pies spotykają swoich rodziców. Rozpoczyna się kłótnia pomiędzy Psem a jego matka. Pies doprowadza ja do łez(osobę, która się o niego troszczyła cale życie, która go kochała najbardziej na świecie i było to w tym anime widać), widząc to ucieka bez żadnej reakcji itp. Następna scena jest gdzieś na jakimś moście. Taiga gada z psem, a po nim w ogole nie widać, zeby się matka przejmował. I teraz najlepszy moment… wraca do domu i co robi? Wchodzi i mówi tak jak gdyby nigdy nic „Jestem” . Masakra. Dowiaduje się, ze jego matka uciekła iiiiii nic „poradzi sobie, jest dorosła” Rozumiem, ze kłótnie pomiędzy rodzicami a dzieckiem są częste, ale w sytuacji kiedy doprowadza się matkę do płaczu i reakcja ze strony dziecka jest lekko obojętna to chyba jednak coś nie tak jest. No i do tego parę odcinków wstecz, pies strasznie się przejął, ze jego mama jest chora i to przez niego. To było normalne zachowanie, miał wyrzuty sumienia itp, ale 100 x bardziej pies powinien mięć wyrzuty w sytuacji, którą doprowadził, sprawiając iż jego matka się popłakała…no ale cóż.

Druga sytuacja. Wszyscy są w szkole. Taiga wręcza czekoladki, które zrobiła na walentynki wszystkim. Dochodzi do niemilej sytuacji kiedy Laska­‑ADHD prowokuje ja aby pokazała swoje prawdziwe uczucia. Taiga ucieka. Pies uświadamia sobie, ze ja kocha. Wybiega razem z Laska­‑ADHD za nią. Prawie ja złapali. Juz myślałem, ze w końcu coś fajnego się wydarzy, ale…nieeeeeee. ADHd sie wywróciło i nagle Pies zapomniał o Taidze i poszedł z ADHD do pielęgniarki. No i co jest najlepsze? U pielęgniarki nie było, po nim poznać, ze w ogole przejął się cala ta sytuacja^^

Gdyby nie te parę dziwnych sytuacji, to byłoby to jedno z fajniejszych anime, które niedawno powstaly. A ogolnie to 7/10 :P

Jedno z najlepszych Anime jakie w życiu widziałem ... było po prostu Idealne pod każdym względem ... ja chce jeszcze raz :<

Dlaczego akurat MAX? Wiele osób pisało, że znajdują się niedociągnięcia w ostatnim odcinku, nagła zmiana uczuć bohaterów i całe te dramatyzmy. Wiele osób pewnie nie zauważyło głębi w tym anime. W kilku odcinkach widzieliśmy mniej więcej, co czuje Taiga do Ryuuji'ego i na odwrót. Duża część osób mogła tego nie zauważyć, ponieważ praktycznie cały czas oboje ukrywali te uczucia, w ogóle o nich nie mówili. Nie chcieli tego zaakceptować, ponieważ darzyli jednostronną miłością(otwarcie rzecz jasna…) inne osoby. Później możemy zauważyć zmiany w zachowaniu Taigi i Ryuuji'ego. Niby cały czas się ze sobą kłócili i dogadywali, ale tak naprawdę widać było, że coś jest między nimi. Na temat postaci, wyglądu anime, itd. nie będę się rozpisywał, ponieważ ocena mówi sama za siebie, zresztą pewna osoba niżej(ten dłuuugi tekst ^^) napisała ładnie wszystko i na temat :D

Piszę to do wszystkich osób, które obejrzały lub zamierzają obejrzeć Toradorę (tak na przyszłośc xD). Dużo osób od razu, kiedy zaczyna się ending, wyłączają anime. Jednak może czasem warto zobaczyć, co jest dalej! Na różnych stronach, co chwilę mogę zauważyć komentarze, że końcówka została nierozwiązana, wątek przerwany i niedokończony. Dlatego polecam zobaczyć, co zostało pokazane w Toradorze w ostatnim odcinku po endingu ;)

A tak poza tym świetne anime :D
Też daję 10/10

Wybaczta ale nie rozumiem niektórych komentarzy. Dawno nie widziałem tak wciągającej, dopracowanej serii. Najciekawsze że najmłodszy już nie jestem a mimo to historia opowiedziana w tym anime nie wydała mi się głupia i dziecinna. Jak dla mnie jedno z najlepszych anime jakie kiedykolwiek widziałem :D

Jestem po drugim odcinku serii i bardzo mi się spodobała. Postanowiłam nawet, że nie będę czytała żadnych spojlerów, żeby nie zepsuć sobie przyjemności oglądania. Ale dzięki ostatniej komentującej mojej plany szlag trafił, dziękuję jej za to bardzo…

Toradora! jest serią na pewno zasługującą na uwagę, jednak uważam, że nie każdemu się spodoba. Dlaczego? Ponieważ myślę, że dużo ludzi ma odczucia podobne do moich, czyli:
Pierwszy odcinek lekko mnie odstraszył. Ta złość Taigi i jej niezdolność do rozmowy lekko mnie zirytował. A jeżeli mówimy tutaj o realistyce w tej serii to wydaje mi się, że raczej mało kto wchodzi komuś w nocy do domu przez okno i próbuje go zabić drewnianym kijem, przez jakiś głupi list miłosny. Jednak uznałam, że może to był jedyny w miarę racjonalny i oryginalny na tle innych podobnych serii, pomysł na rozpoczęcie znajomości bohaterów, więc sięgnęłam po kolejny odcinek. Nawet nie zauważyłam kiedy mnie ta seria wciągnęła. Oglądało mi się ją bardzo lekko i przyjemnie, aż straciłam rachubę w odcinkach. Ale wszystko co dobre, szybko się kończy. W okolicy 20 odcinka, po raz pierwszy zasięgnęłam aby zobaczyć, który to numer i zostawiłam tę serię „na potem”. Kiedy sięgnęłam po nią ponownie, mocno się rozczarowałam.  kliknij: ukryte  Szybki i nagły zwrot akcji, a także ta kumulacja dramatyzmu na końcu zaczęła mnie irytować. Gdy zaczęłam oglądać 23 odcinek, nie wytrzymałam i po prostu go pominęłam. Zbyt dużo sztucznej/naturalnej dramaturgii się tam wdarło. Uznałam, że dwa ostatnie odcinki poradzą sobie bez 23. Nie myliłam się, bez problemu zrozumiałam o co chodzi już na początku 24 odcinka. Kiedy dobrnęłam tak do końcówki 25, dostałam strzał w plecy. Zakończenie zupełnie mnie zdezorientowało i całkowicie zmieniło moje zdanie o serii. O ile dziwna była decyzja Taigi, to jeszcze głupsze i mało realne, wydaje mi się to, że zostawiła wszystkich tak po prostu – bo taką miała ochotę. A na pocieszenie „wręczyła” im zdjęcie gwiazdy. Ah, jakież to było błyskotliwe z jej strony. Koniec, końców, nie wiem dokładnie jak ta seria się skończyła – czy Taiga będzie z Takasu, czy nie. A bardzo nie lubię kiedy twórcy zostawiają nie do końca zakończony wątek, chyba, że dadzą nam na tyle dużo jasnych podpowiedzi, że sami będziemy mogli ułożyć sobie zakończenie. A niestety wydaję mi się, że w Toradorze! takich wskazówek nie zostawili.

Zamaskowano spoilery.
Moderacja

Dlatego moja ocena, z 9/10 spadła na 7,5/10

Oczywiście to szkolna komedia romantyczna z odrobiną dramy, więc doszukiwanie się jakiś rewelacji byłoby głupotą.
Mimo tego jak na ten sam w sobie głupawy gatunek, Toradora! jest zaskakująco dobrą pozycją.

Dam 8.2/10 co biorąc pod uwagę gatunek tego anime jest u mnie ewenementem, warto obejrzeć.

Niestety, nie moge wysoko ocenić tego anime i daje takie państowe 7. Dlaczego?
Za totalnie odpuchający poczatek przepełniony dziwnymi ekscesami głównej bohaterki. Także za zakończenie, które nie trzymało już nawet poziomu początku. Dla mnie te anime było dobre między ósmym a dziewiętnastym odcinkiem, z kulminacją na piętnastym. Reszta to jakby zupełnie inna bajka.

... i byłam pewna, że żadne anime nie wciągnie mnie tak bardzo. Oj bardzo dziękuję, że się tak pomyliłam! Toradora to jest to. Przez kilka miesięcy wręcz żyłam od soboty do soboty czekając na jej przetłumaczoną wersję. W środy ok 21 oglądałam po japońsku (to nic że nie rozumiałam), w piątki po angielsku (to już trochę więcej rozumiałam albo siedziałam przed komputerem ze słownikiem) by wreszcie w sobotę móc zrozumieć wszystko! To były emocje ;) Chociaż od początku domyślałam się jak się skończy to zostałam mile zaskoczona, bo nie jest to seria przesłodzona. Od pierwszego odcinka także bardzo polubiłam bohaterów co było bardzo fajnym uczuciem :) A jaka to była tragedia jak wyszedł ostatni odcinek (tragedia bo fajnie choć trochę niejasno się skończyło i mnie przerażała wizja braku kolejnych odcinków), przez kilka dni nie wiedziałam co ze sobą zrobić czekając z małą nadzieją chociaż na odcinek OAV. Pamiętam, że niektóre odcinki oglądałam po kilka razu choćby dlatego że za pierwszym trochę nie rozumiałam zależności między bohaterami. Toradora to to…
Polecam polecam polecam ;)

Zacznę od tego, że ów komentarz będzie dość długi, więc tym, którzy dotrwają do końca – gratuluję ;p
Przyznam, że sięgnęłam za tą serię czystym przypadkiem. Polecano mi ją od dawna, ja jednak jakoś nie potrafiłam się za nią zabrać. Dwa dni temu wpadłam w wielki dołek, załamałam się dość poważnie. A że do tego doszła jeszcze choroba, zabrałam się za tą pozycję po przeczytaniu recenzji na TANUKI. I nie żałuję!

Przede wszystkim, jest to komedia romantyczna. Jeden z moich ulubionych gatunków anime. Za takie zabieram się z ogromną przyjemnoscią, zwłaszcza, gdy nie ma w nich co rusz akcentów czysto ecchi. To anime jest dowodem dla WSZYSTKICH, że pozycja bez końskiej dawki fanserwisu może być nawet bardziej udana!
Toradora! urzekła mnie przede wszystkim postaciami. Każda z nich ma baaardzo barwną, zróżnicowaną osobowość, postaci nie są schematyczne czy przewidywalne.

Od samego początku pokochałam małą Taigę, śliczną złośnicę, na zewnątrz niczym skała, w środku – bardzo wrażliwa. Jest bardzo warstwowa. Wszyscy boją się jej, nikt nie próbuje nawet zrozumieć motywów jej zachowań. Bo łatwiej przecież po prostu się bać, prawda? Dziewczyna zamknęła się w skorupie potworka i pokazywała się tylko ze złej strony (poza Kitamurą i Minorin, oczywiście). Do czasu poznania Ryuuji’ego. Śledzimy jej przemianę duchową, zmniejszanie dystansu do innych, przemiany  kliknij: ukryte  jej uczuć w stosunku do wiecznie wiernego Ryuuji‘ego . To właśnie Taiga jest jedną z tych postaci w anime, które dało się przeze mnie lubić od POCZĄTKU do KOŃCA.
Dalej jest Ryuuji. Wysoki, sympatyczny. Ale wygląda na 'bandziora'. Na swój sposób wrażliwy, chce się zmienić, aby go lubiano. No i spotyka taką Taigę, ona powala go – i wszyscy zauważają, że w sumie taki straszny nie jest. Ryuuji jest przy tym bardzo oryginalną osobą w świecie anime- nie rozgląda się cały czas za wielkimi biustami czy udami, jest uczciwy, pedantyczny (^^) i ma żyłkę do gotowania. Przy tym wszystkim, jego zachowania sprawiały, że się uśmiechałam. I nadal się uśmiecham :)
Następnie zabiorę się za Minorin. (Nie)dojrzała, śliczna, energiczna dziewczyna. Żadna tam słodka idiotka z wywalonymi piersiami. Gra w softballa, zawsze zachowuje zimną krew (nawet, gdy bucha jej z nosa ;]), deklaruje każdemu chęć pomocy i jest najlepszą przyjaciółką Taigi – akceptuje ją taką, jaka jest. Widzi przy tym różne dziwne rzeczy; ale nie, nie jest paranoiczką, która ciągle krzyczy do męskiej części bohaterów: “widzę zjawy, kyaaa, pomocyyy!”. I za to ją szanuję. ;]
Teraz Kitamura. Spokojny, miły, opanowany, całkiem przystojny i inteligentny. Przyjaciel Ryuuji’ego, który nie zważa na jego ‘ciemną stronę’ – wygląd. Docenił on, że tak naprawdę chłopak jest dobrym przyjacielem i inteligentnym człowiekiem. W ogóle, Kitamura sprawia wrażenie, jakby w każdym szukał pozytywnych cech. Bardzo go polubiłam, zwłaszcza, że przed całą szkołą potrafił  kliknij: ukryte  wyznać, że pokochał obiekt westchnień znacznej większości mężczyzn w szkole, Ami.
No i została Ami. Ona z pewnością jest najbardziej warstwową osobą w Toradora! . Piękna modelka, z idealną figurą i umiejętnościami aktorskimi ;-) nie umie otwarcie okazywać uczuć, o czym przekonujemy się po  kliknij: ukryte  wyznaniu Kitamury względem niej. Okazuje się potem, że darzy go uczuciem, ale jest przy tym troskliwa i… trzeźwo myśląca. Potrafiła przewidzieć zachowanie Kitamury, gdyby się dowiedział o wzajemności z jej strony . Widać, że nie do końca była rozpieszczana przez życie, a mimo wszystko radzi sobie, a wręcz zgrywa twardą. Mimo jej ‘wybryków’ da się ją polubić ;)

Dalej fabuła. Zauważyłam, że oceny właśnie co do tej części anime są najbardziej skrajne. Ja postawię się po stronie tych, którzy ją pochwalają. Przyznaję, że wystąpiły dwa dość poważne fabularne niedociągnięcia, jakim były:
-  kliknij: ukryte  dość szybki, nienaturalny wręcz rozwój uczuć Ryuuji’ego względem Taigi .
A także
-  kliknij: ukryte  dziwna, przesadzona nieco ucieczka zakochanych w przedostatnim odcinku
Jednakże poza tymi dwoma aspektami nie mam nic do zarzucenia.

Grafika jest po prostu śliczna. W pewnych miejscach grafika jest tak płynna, że aż usta milczą, dusza śpiewa. Tła są dopracowane, kolory odpowiednio dobrane. Dziewczyny są prześliczne i bez nieprzeciętnych biustów i ogromnych dekoltów. (wyjątkiem jest mama Ryuuji’ego, ale tam jest to elementem jej “imagu” ;] ). Oczywiście, nawet w aspekcie graficznym zauważa się kilka niedociągnięć, ale o nich już nie będę pisać – recenzent(ka) mnie wyręczyła ;)

No i muzyka. Przyznaję, że wtapia się często w tło, ale wychodzi to serii na dobre. Jest klimatyczna, miła dla ucha, a także oddaje zawsze charakter akcji. A seiyuu dobrani są wyśmienicie. Głosy idealnie (!) pasują do postaci. Niektóre sceny naprawdę doprowadzają do łez. Moment, gdy  kliknij: ukryte  Taiga wybiega za Ryuuji’m i przyznaje się przed sobą, że go kocha, ukazuje wielki ból, smutek i rozterkę. . Moment, kiedy  kliknij: ukryte  Ryuuji, a potem Taiga wpadają do rzeki, był po prostu wspaniały. To zażenowanie w głosie, mmm ^^

Tym, którzy dotrwali do tego miejsca, gratuluję. A ja z czystym sumieniem wystawiam Toradora! ocenę “10”. Dlaczego? Bo inne anime tego typu oceniane przez nas często na 7,8, a nawet 9 nie umywają się do tego tytułu. Pomimo niedociągnięć, jest to z pewnością przykład niezmarnowanego potencjału, jak również forma baaardzo przyjemnego spędzenia wolnego czasu. Obejrzałam to w niecałe dwa dni, a to coś znaczy, prawda? J polecam WSZYSTKIM, a już dla wielbicieli gatunku jest to pozycja OBOWIĄZKOWA.

10 .

Toradora to jedno z tych anime, za które zabrałam się całkiem przypadkiem. Z nudów, nie koniecznie wielce zachęcona krótkim wstępem na temat fabuły, włączyłam sobie pierwszy odcinek… a potem drugi… a potem trzeci… a potem… aż w końcu ilość episodów mi się skończyła.
Muszę przyznać, że od strony fabuły, mimo wszystko, anime bardzo przypadło mi do gustu. Tempo akcji było średnie – wyważone idealnie, pozostawiając czas widzowi, w którym ten możę utożsamić się z wybranym bohaterem, zrozumieć niektóre wątki, czy po prostu zagłębić się w ten kolorowy świat – w tym przypadku – bardzo podobny do realnego. Tylko pod koniec, akcja trochę przyśpiesza, trochę widać dramatu, ale seria kończy się naprawdę wspaniale.
Bohaterowie. Cóż… Powiem tyle. Najbardziej polubiłam małą, waleczną lecz za razem nieśmiałą Taigę, która po cichu wkradła się do mojego serca, zdobywając tym samym moje uznanie. Wydaje mi się jednak, że nie tylko ona, lecz każdy bohater jest bardzo wiarygodny, przedstawia obraz młodego człowieka wkraczającego w świat dorosłych, starających uporać się ze swoimi uczuciami, toteż problemami czającymi się w wielkiej niewiadomej którą to jest przyszłość. Dzięki temu, że zostali oni wykreowani w taki a nie inny sposób, widz łatwo wyszukuje swojego ulubieńca w gronie ciepłych i jakże barwnych charakterów.
Jedną z zalet tego anime, jest także grafika. Wszytsko utrzymane w ciepłych barwach, animacja ruchu płynna, oraz – tak jak zauważył recenzent – mimika twarzy bardzo dopracowana. Jedyne co trochę mi przeszkadzało, to drobne zniekształcenia końćzyn w niektórych momentach. Czasem wydawały mi się poprostu jakieś… Ale może to tylko ja.
Muzyka była ładna. Nastrojowa, choć ja osobiście aż tak dużej uwagi na nią nie zwróciłam. Podobał mi się pierwszy opening. Po prostu cudo. Lecz oprócz tego, ostatni endning. Obu tych utwórów słuchałam bez końca.
Kikla słów na koniec…? Wspaniała, ciepła historia o rosnącym uczuciu dwóch młodych ludzi, ozdobiona śliczną kreską i miłą dla ucha, przyjemną muzyką. Poprostu doskonale spędzony czas, późnym popołudniem, z gorącą czekoladą i ciastkiem w ręku.
„Skrzynia skarbów znaleziona na dnie oceanu”.

Nie żałuje ani jednej minuty spędzonej z tą serią

Powiem tyle- anime bardzo dobre, ale mogło być lepsze. Z przykrością muszę stwierdzić, że mniejwięcej w połowie trwania seri pułap wyraźnie opada, a fabuła staje się łatwiejsza do przewidzenia. Tendencja spadkowa nie omija również postaci ( zwłaszcza Taigi ), które wykazują płytsze myślenie i emocje w zestawieniu z poprzednimi odcinkami.

8.5/10

..ej bym nie chciał. Dobrze że to już koniec, tak dobrej serii. Zakończenie mogło by być lepsze chociaż nie jest złe.

Polecam jak najbardziej.

9.5/10

GENIALNA! Ryuuji to jeden z najlepiej wykreowanych postaci męskich tego gatunku :) Ach ta jego determinacja w sprzątaniu… xD

Przede wszystkim autorzy bardzo dobrze pokazali głównych bohaterów. Nie były to tylko bezmyślne postaci, których celem było wygłupianie się ku uciesze publiczności. Z fascynacją obserwowałem, jak zakorzenione w schematach postaci ewoluują w coś więcej. Tak, postaci powinny dostać 11/10. Grafika niestety zbyt piękna już nie jest. Zdecydowanie nie zasługuje na 8/10, raczej na 6/10. Charadesign jest fajny, ale czasem wykonanie woła o pomstę do nieba. Jak dla mnie przyprawienie serii sporą dozą dramatyzmu było dobrym posunięciem, bo zmieniło odrobinę charakter serii. Muzyka jest przyjemna, choć nie jest to nic nadzwyczajnego. Samo zakończenie trochę mnie zawiodło, ale mogę to przeżyć. Mimo wszystko patrząc na Toradorę, jako jedną z najlepszych komedii romantycznych mogę bez problemu zgodzić się z wysoką oceną, jaką wystawiła Daerian.

W pełni zgadzam się z wystawioną oceną. Nie wiem dlaczego z jakiegoś powodu ludzie oceniają to anime naprawde skrajnie ale ja należe do tej grupy która uważa je za wybitne. PRzecieżta seria w 100% realizuje załorzenia romansu szkolnego(to chyba najliższa jej kategoria)i do tego bardzo przyjemnie się to ogląda. Tak więc świetnie zrobione postacie + ciekawa historia wiec czego chcieć wiecej.

Nie chce mi się pisać, więc skopiuję swoją wypowiedź z forum ansi i tylko wprowadzę drobne zmiany ;P

To anime wciągnęło mnie bez reszty. Może i schematyczne, ale nie zmienia to faktu, że Toradorę! oglądało mi się bardzo przyjemnie. Świetni bohaterowie i fabuła, kreska i muzyka… mogło być lepiej. Chociaż oba opeeningi i endingi, jak dla mnie, były bardzo miłe dla ucha.

Imo Toradora! to jeden z najlepszych romcomów, które się ostatnio ukazały, wybijał się ponad przeciętność, która ostatnio coraz częściej towarzyszy anime.

Ode mnie 9/10

zgadzam sie z recenzja, wg mnie rowniez jedno z najlepszych anime z tego gatunku:)
9/10
a ost ep sugeruje, jakby tworcy planowali zrobic c.d
ale jak to czesto bywa, na planach moze sie zakonczyc

My Polacy mamy chyba jakąś inną mentalność, bo z tego co czytałem to amerykanie/ anglicy niezwykle wychwalają sobie ostatni odcinek, ale jak dla mnie to on właśnie spowodował obniżenie mojej oceny dla Toradora (z 9 na 8). Po prostu nie mogłem- nie mogłem połapać sie w motywach jakimi kierowały bohaterami. Toż to kolidowało z poprzednimi ich przyrzeczeniami/ marzeniami/ itd.

Oceniam na 9 z czysto subiektywnych przyczyn nie podobało mi się zakończenie
Po pierwsze jak zaznaczył recenzent akcja nagle przyspieszyła dla mnie za bardzo
Po drugie powiedzmy że mniej więcej rozumiem powody ostatniej decyzji Taigi ale ten ostatni „czasowy przeskok” – nie zdecydowanie nie
Ale ogólnie genialne anime

Z przyjemnością oglądałem tą serię. Myślę, że zasługuje na uwagę. Dziesięć to chyba jednak ciut za wysoko. Ogólnie seria klasyfikuje się gdzieś w okolicach siódemki, ale fabuła i decyzje podejmowane przez postacie, bardzo przypominają realne życie, zwłaszcza to jak uczucie dojrzewa. Za to przyznaję dodatkowy punkt. Czyli 8/10

[‘Z pewna dozą nieśmiałości’ chciałam przeprosić za długość komentarza, lękam się iż będzie dłuższy od recenzji, ale z racji tego, że to moje ulubione anime, że ukochałam je całym sercem, gotowa jestem zaryzykować ( nawet jeśli chodzi o telefony z pogróżkami i martwe tygrysy na wycieraczce!)]
Toradora będzie dla mnie wyjątkową. Sama do końca nie rozumiem dlaczego. Były w niej powielane schematy, było odgrzewanie kotletów i odsmażanie jajek. A jednak, właśnie to myśląc o niej, o jej końcu czuję dziwny żal. Nic jeszcze nie wzbudziło we mnie tylu emocji. Autorom udało się na tyle ‘wsiąknąć’ w moje serce, że przez te pół godziny w tygodniu problemy bohaterki były moimi problemami, jej śmiech moim śmiechem, jej łzy moimi łzami. Współczułam jej, cieszyłam się z nią, trzymałam kciuki za każdy gest i każde słowo. Interakcje miedzy bohaterami były przedstawione tak naturalnie, tak powoli i rzeczywiście ( może poza  kliknij: ukryte  ‘przebudzeniem miłosnym’ Ruyjiego, zabrakło mi na to z dwóch odcinków, Taiga dojrzewała do swojego uczucia. ), że miałam wrażenie, że podglądam czyjeś zwykłe życie. Ta interesowna znajomość przeradzająca się w koleżeństwo, w przyjaźń,  kliknij: ukryte  w miłość . Same charaktery postaci, zarówno głównych bohaterów jak i tych mniej (ale jednak bardzo) ważnych ewoluowały, ‘wychodziły poza swoje ramy, przedstawiały nowe barwy, zachwycały nowym smakiem’. Zboczeniem moim, jest wybieranie ulubionej postaci. Tu wybór padł na Taigę. Co dziwniejsze jednak, nie znaczy to, że nie lubiłam innych postaci żeńskich (w innych seriach zazwyczaj pojawienie się jakiejś niechcianej twarzy kończyło się rzutem poduszką w monitor) Ami była bezczelna i snobistyczna. Jednak wbrew pozorom jej wyborom folgowało szczęście  kliknij: ukryte  Taigi. Jej sceptycyzm i trzeźwa ocena sytuacji(walory wizualne nie miały tu żadnego znaczenia! Ta… ^^ ) zaskrobiła sobie zresztą rzeszę fanów. Minorin w wersji śmiesznej była cudowna, w wersji dołującej już mniej, jednak siły charakteru i lojalności nie można jej odmówić. Postacie drugo/trzecio planowe, choć pojawiały się rzadziej, potrafiły przykuć sobą uwagę, rozśmieszyć, a i czasem nieźle namieszać. No i główna para. Długo zastanawiałam się, w czym lepszy jest Tygrys i Smok. Przecież nie można odmówić Taidze podobieństwa do Louise, do Shany… Wymyśliłam. Pokochałam tę parę chyba za partnerstwo. Bo choć padały podobne wyzwiska, próbowano budować podobny stosunek, to jednak, Ruyji był wszystkim dla Taigi, Taiga wszystkim dla Ruyijego i choć Takasu okazał się wyjątkowo tępy jeśli chodzi o samą miłość, to był wystarczająco silny, aby przeciwstawić się Taidze w odpowiednich momentach. Potrafił nią wstrząsnąć, nie kwilił, nie puszczał krwi z nosa[Kanako…], nie był zwykła ciapą, jakie dostają zazwyczaj ‘w parze’ tsundere. Największym zaskoczeniem była Taiga. Owszem, uwielbiałam jej buntowniczą wersję, bezpretensjonalność, brak obycia, ale to jak zaczynała ufać ludziom, powolutku, po kroku, było takie inne.
Zdałam sobie sprawę, że mogłabym patrzeć na relacje tej dwójki jeszcze i przez pięć sezonów. I nie musiałyby być to miłosne wyznania, balkony, złote rumaki i podróż w chmurach pośród śpiewu cherubinków. Ich osobowości nadają wyjątkowości każdej scenie, bez względu na to czy byłoby to obieranie ziemniaków, czy zwisanie głową w dół z trzepaka.
Od strony wizualnej było dobrze. Nie znam się na tym ‘zawodowo’, jednak z pełną świadomością laika, mogę powiedzieć, że (prócz paru odcinków) oglądałam mimikę bohaterów widząc ich prawdziwe emocje a i prezentowali się przednio.
Pochwalić chciałam także seiyuu Taigii, pani podkładająca glos odwaliła kawal dobrej roboty. Moment gdy  kliknij: ukryte  Taiga wybiega, krzyczy za Takasu, było słychać rzeczywiste cierpienie. Tak samo scena wyznania, w śnieżycy. Głos idealnie odzwierciedlał to co chciało od dawna powiedzieć serce .
Openingi i endingi wpadają w ucho, a i treść jest naprawdę ładna.
Jeszcze jedno było piękne w Torzedorze. Symbolika. Tu każdy gest, każde ściśnięcie pięści, odklejona ‘lata’ od ściany, zmarszczenie noska, czy zaciśniecie zębów miało swoją przyczynę.
Toradora będzie dla mnie wyjątkowa. Nawet jeśli to infantylne i naiwne. :)

Anime wspaniałe! Tak jak zawsze z daleka obchodziłam szkolne haremówki, tak tę obejrzałam od deski do deski i jeszcze mi mało. Szczególnie spodobała mi się grafika, która z początku nieźle mnie przeraziła. Ale z każdym kolejnym odcinkiem zaczęłam doceniać dokładność wykonania postaci i przede wszystkim płynność ich ruchów. O realizmie już nie wspominam, bo wszystko zostało powiedziane w recenzji. I opening… Pierwszy opening należy do czołówki moich ulubionych.

A teraz wady: zgadzam się z poprzednikami co do jednego, mianowicie, że schrzaniono ostatni odcinek i że w ogóle od pewnego momentu zaczęło pojawiać się za dużo dramatyzmu, a za mało humoru.

I właśnie przez to moja ocena spadła z 10 do 9/10. Ale mimo wszystko anime genialne i stanowczo warte poświęcenia mu czasu.

Obok Midori no Hibi i Chobbits to najlepsza komedia romantyczna jaką widziałem. Nie unika jednak typowych felerów gatunku, 10 na pewno bym jej nie wystawił.

Za to oceniając ją jako produkcje w swojej klasie, pośród innych podobnych gatunkowo, to takowa ocena była by faktycznie zasłużona.

Pozytyw, jak najbardziej. Przede wszystkim seria ma WIELKIEGO plusa za niemal całkowity brak fanserwisu, którego potoki zalewają nowiutkie serie i powodują odruch wymiotny. Już za samo to „Toradora!” otrzymuje punktów 7.
Bohaterowie są ciekawi, chociaż nie zawsze pasują („odmiana” Kitamury była porażką, a Ami miała niewiele do powiedzenia).
Końcówka została spaprana,ale nie aż tak bardzo. Oby tylko nie robiono 2go sezonu :/

Ogólnie: 8/10. 2 punkty odjęte za niektóre zbyt dramatyczne sceny

Anime dobre w swoim gatunku ale nie rewelacyjne, do doskonałości mu trochę brakuje. Z czystym sumieniem daje 7/10:)

7,5 normalnie wystawił bym 8,5 ale seria dostała o demnie -1 za przesadzony dramatyzm pod koniec

Seria ta zasługuje na bardzo mocne 9. Od strony fabulrnej anime jest faktycznie bardzo realistyczne, postacie zachowują sie tak jak ludzie, podejmują nie zawsze słuszne decyzje, marzą, są bardzo złożone.
Graficznie w 90% super niekiedy cos sie psuło ale i tak jest tego niewiele.
Udźwiekowienie: OK! Pierwszy OP faktycznie wpada w ucho i tam juz zostaje. Dlaczego 9? Trudno powiedzieć, oceniam wedle swojego gustu i brakuje tu czegoś co by mnie „uderzyło”, dltego świetnie ale nie perfekcyjnie.

Gorąco Polecam , gdyż naprawde warto się zapoznać.

Jak dla mnie to Anime zasługuje na wyższą ocenę np. 20. Jest po prostu wypas i tyle. Jestem po 15 odc. i mógłbym je oglądać przez cały dzień. Polecam każdemu – najbardziej mi się podobają ciekawe osobowości postaci, a szczególnie strasznookiego Ryuuji'ego.

Na pewno nie zasługuje na 10, co najwyżej na 8. Kawał dobrej rozrywki o ile ktoś lubi Shane/Luise itd. Ja nie lubię więc pewnie nawet 6 bym nie postawił ale cóż gusta i guściki.

pojawił się rozdźwięk w opiniach, a to znaczy, że jest dobrze – seria nie przechodzi bez echa ;)
osobiście uważam ją za jedną z lepszych serii z ostatnio wyprodukowanych. Sympatyczna, wciągająca i bez zbędnych dłużyzn.
a 1szy opening pomimo pierwszego (upiornego) wrażenia jakie na mnie wywarł, po parokrotnym przesłuchaniu okazał się być jednym z tych utworów, które zawsze czają się gdzieś „tuż za rogiem” w zakamarkach umysłu, zawsze gotowe „wychnąć”. Słowem – ma coś w sobie ^^

Projekt jest wyjątkowo udany ale nie na 10. Chyba każdy zauważył, że mniej więcej od połowy serii cos zaczęło się psuć jeżeli chodzi o jakość. Naciągane odcinki, przesadne dramatyzmy, mylące zwroty akcji – podczas, gdy każdy już w zasadzie znał zakończenie w połowie serii. Dlatego też, Anime jak dla mnie jest na ocene 7­‑8/10 ale nie 10/10. Tak jak pisałem przewidywalność, mocno przesadzony dramatyzm pod koniec serii i liczne upychacze powinny odebrac tej pozycji pare gwiazdek. No ale kto co lubi. Tak czy siak Anime bardzo fajne, przyjemne i czasem mozna sie zasmiac. Pozdrawiam

ja nie zgodzę się z poprzednikami. Seria jak najbardziej zasłużyła na dziesiątkę. Czemu? Bo to realistyczna, luźna komedyjka, jedna z najlepszych w swym gatunku. zdecydowanie 10.

Tak jak poprzednicy, uważam serię za niezwykle sympatyczną i wciągającą, jednak na dziesiątkę nie zasłużyła.

Toradora to kawał dobrej roboty, dopracowanej praktycznie pod każdym względem. Jednak najwyższa ocena należy się tytułom, które NAPRAWDĘ się czymś wyróżniają. Tutaj zdecydowanie wystarczy ósemka lub dziewiątka.

Absurdalnie wysoka ocena absurdalnej serii. Jest to pewna perełka na tle morza schematycznych haremówek, ale nie przesadzajmy. Maks 8. Na minus należy zaliczyć bezsensowny ostatni odcinek, który całkowicie zdemolował jakiś względnie „logiczny” tok wydarzeń. Do plusów dorzucić higurashi­‑like wybryki Minori~n i rozwałki w wykonaniu Taigi, co zawsze podbudowywało akcję :)

Nom przyznam, że oglada się toto świetnie,
ale tak wysokich not nie wystawię ;]
wesoło­‑komediowo­‑głupkowata seria typu każdy z każdym, ot co ^^' miło się przy tym ubawić, także POLECAM
moja ocena to 7

ach, a co do openingu…. „guri guri” xD
mnie delikatnie mówiąc rozłożył na łopatki i powalił na podłogę swoim niesamowitym tekstem melodią i najróżniejszymi wstawkami….