Tanuki-Anime

...minęło, od kiedy skomentowałam cztery pierwsze odcinki. Trzy kolejne dawkowałam sobie, jak wyrafinowaną używkę. To musiał być dobry nastrój, dobry czas, mózg w pełni wypoczęty, aby móc zasmakować każdej z przypraw tego dania…

Postaram się wyrażać swój zachwyt krótko. Nastrój, emocje, klimat, akcja, relacje międzyludzkie, muzyka, niesamowite wyczucie reżyserskie… Perfekcja. To jedna z najlepszych produkcji anime, jakich miałam zaszczyt doświadczyć. 10­‑ka, bez chwili zawahania.

Myślę, że wiele osób miewa czasem taki nastrój, że szwenda się po internecie, ma chwilę wolnego czasu, którą chciałby spędzić w sposób trochę inny niż na co dzień… Szuka chwili zapomnienia, myśli dominuje chęć doświadczenia czegoś innego... I pewnego dnia przy takiej wędrowce włączyłam pierwszy odcinek Kara no Kyoukai. O serii wcześniej wiedziałam tylko jedno, za muzykę odpowiada Yuki Kajiura, więc spodziewałam się czegoś dobrego.

Myliłam się.

Napotkałam coś absolutnie zniewalającego. Czekają na mnie jeszcze trzy filmy, ale już teraz przeczuwam, że wystawię jedną z rzadkich w moim animowym życiu 10­‑tek.

Razi tylko pokręcona chronologia, poza tym super, a muzyka to już 11/10; dość przyciężkawy horror/tajemnice, ale jak się człowiek wkręci to ogląda 2h filmy po nocy bez przerwy

Ta część jest 10/10.  kliknij: ukryte  Rudy zginął.

Liczyłam na głęboką, poruszającą serię jak Aoi bungaku series, dojrzałą i na poziomie. Dostałam gniot, w który wplątano:
 kliknij: ukryte  -magię
-narkotyki
-schorzenia psychiczne
I gdy czegoś nie dało się wytłumaczyć, to używano do wyjaśnienia absurdu i niespójności  kliknij: ukryte  magii. Oglądałam anime chronologicznie, to też przyjrzałam mu się uważniej. Cudowna muzyka, grafika, tło, miejsca – w niektórych odcinkach aż żal, że całe anime zostało tak zepsute, przez niektóre sceny. Bo klimat miało. Ale fabuła – może dla fanów Tokyo Ghoula. Całe mnóstwo niespójności i niepotrzebnych wątków. Głównego bohatera kochał każdy – klasyk. Zmarnowany potencjał, nie jest to seria, która zapadnie mi w pamięć. W pamięć natomiast zapadnie mi atmosfera niektórych odcinków. Zniszczona przez absurd. Anime byłoby dużo lepsze gdyby zdecydowano się, czy stawiają na  kliknij: ukryte  magie czy smutne animko o sensie życia. Mnóstwo zbędnych filozofii, naciąganych, po prostu głupich.

Krótki treściwy komentarz – bo już późno:)

Produkcja stoi na dobrym poziomie fabularnym, muzyka bardzo dobra.

Jak już zauważyłem we wcześniejszych komentarzach (do nich również się przyłączam), anime nie robi aż takiego wrażenia jak chwali go recenzent, czy chociażby wysoka ocena.

W ten tytuł naprawdę trzeba się bardzo mocno wczuć przy jego oglądaniu, stworzyć dobrą do oglądania atmosferę i na pewno będzie lepiej smakowało:)


Za dużym minusem uważam długości odcinków – ostatni 2 godzinny można było by spokojnie okroić z niepotrzebnych scen o co najmniej 20­‑30 minut.

Uważam że ocena jest bardzo dobrze trafiona jak dla kara no kyoukai i jeśli ktoś będzie bazował na moim komentarzu czy obejrzeć ta produkcje to niech sprawdzi sobie 1 epizod ów produkcji. Jeśli trafi w gust śmiało polecam.
Jeśli nie, to niech nie traci czasu.

ciekawe anime,fajna muzyka i kreska i przedewszystkim normalne i poważne postaci,co jest bardzo ważne dla mnie,nie lubie przesłodzonych sweet lolitek i te irytujące głosiki,bleee.

Słyszałam tyle wspaniałych rzeczy o Kara no Kyoukai, że zaczęłam wątpić w swój intelekt, kiedy nie doświadczyłam pozytywnych odczuć i szczęka mi nie opadła z wrażenia. Cieszę się, że tu zajrzałam, bo przynajmniej wiem, że nie tylko mnie zawiodły oczekiwania.

Zacznę od plusów, do których zdecydowanie należy animacja (choć przyznam, że walki uważam za nieciekawe) i muzyka Yuki Kajiury. Bardzo przypadły mi do gustu lokacje, zwłaszcza bambusowy las i budynek mieszkalny w piątym filmie, choć nawet i puste mieszkanie Shiki ma swój urok. Dom^? Touko Aozaki również prezentuje się ciekawie. Niestety, wrażenia estetyczne i klimat to nie wszystko, żeby uczynić historię interesującą.

Powiem szczerze, że spodziewałam się głębi – w końcu filmy zostały pozbawione chronologicznego porządku nie bez powodu. Na początku starałam się zwracać uwagę na każde słowo wypowiedziane przez bohaterów i zastanawiać nad dialogami, ale z czasem stało się to nużące. Nie widziałam w tym nic szczególnie odkrywczego ani interesującego. Niemniej jednak, zależało mi na tym, żeby zobaczyć tę historię do końca.

I, naturalnie, zawiodłam się. Myślałam, że zakończenie sprawy zabójstw z drugiej części zwali mnie z krzesła i będę uderzać głową o podłogę w głębokim zastanowieniu, dlaczego wcześniej nie wpadłam na takie rozwiązanie, skoro wszystkie elementy układanki jasno na to wskazywały. Nie byłam przygotowana na takie rozczarowanie, które prawie skończyło się wyłączeniem ostatniego filmu w połowie.

Przyznam, że według mnie antagoniści zawsze byli poniekąd słabi. Niektórych lubiłam, innych nie, ale żaden z nich nie wywarł na mnie większego wrażenia. Z wyjątkiem ostatniego, którego od początku znienawidziłam, ale nie za jego czyny, niestety. W moim mniemaniu to najgorszy typ przeciwnika, ponieważ nie ma w nim absolutnie nic ciekawego. Zastanawiałam się nad jego motywami i doszłam do wniosku, że są zwyczajnie kulawe. Przeciętny  kliknij: ukryte  psychol i morderca, jakich nie brakuje w fikcji. O ironio, nie widzę w nim nic specjalnego.  kliknij: ukryte  Myślę, że został wspomniany w poprzednich częściach, ale dalej uznaję go za świeżą postać. Czuję się wybitnie niezadowolona, że za tymi morderstwami stał właśnie on – nudny Lio Shirazumi, który pojawił się wyłącznie po to, aby oczyścić Shiki z zarzutów i dać innym pretekst do ględzenia o źródle, zabójstwie, rzezi i człowieczeństwie. Nigdy nie nazwę żadnego antagonisty intrygującym, jeśli nie potrafi istnieć bez obecności głównego bohatera czy też głównej bohaterki. Innymi słowy, gdy nie jest w stanie obronić się o własnych siłach.  kliknij: ukryte  Poważnie, dlaczego niby ktoś taki jak on miałby być interesujący? Nie rozumiem. Mało to takich schematycznych postaci?

Ubolewam nad tym, bo naprawdę wciągnęłam się w siódmy film, ale czar prysł, kiedy tylko pojawił się antagonista. Zresztą, prędzej czy później zawsze nadchodził moment, kiedy miałam wszystkiego serdecznie dość i tylko czekałam na koniec albo łudziłam się, że będzie lepiej. Piąta część zapowiadała się ciekawie. Oglądałam z przyjemnością i naprawdę spodobał mi się pomysł z zapętleniem. Szkoda tylko, że na scenę wkroczył kolejny średnio ciekawy przeciwnik, a chwilę później zaczął się chaos i wyrywanie scen. Artystyczny przekaz? Być może, ale to wcale nie znaczy, że film automatycznie staje się lepszy. Niektórzy lubią taką formę, ale mnie to męczyło i zepsuło przekaz, dlatego nie nazwę tego pozytywną cechą.

Mam też zastrzeżenia, jeśli chodzi o zakończenie. Głównie chodzi o zachowanie  kliknij: ukryte  nieśmiertelnego Kokutou.  kliknij: ukryte  Chyba coś ominęłam, bo wcześniej nie zauważyłam, żeby Lio miał dla niego takie specjalne znaczenie, że zabicie go uważa za czyn niewybaczalny. Wyszłoby na to samo, gdyby nic nie mówił. Oprócz tego, że Shiki nie straciłaby palca, a on sam dalej miałby oko. Rozwinęli swój romans? Tak, ale nie podoba mi się to, w jaki sposób twórcy tego dokonali.

Myślę, że bohaterowie ogólnie wypadli dość słabo. W Shiki jest coś, co mnie odrzuca. Chyba chodzi o siłę. Wszelkie przeszkody są dla niej niczym, a i wydaje mi się, że później zabrakło czasu na wewnętrzne rozterki. Powiem, że Mikiya mnie nie denerwował swoim podejściem, nie licząc siódmego filmu.  kliknij: ukryte  Niemniej jednak, ich śmierć w ogóle by mnie nie obeszła, a nawet uważam, że takie zakończenie byłoby lepsze.

Od samego początku do serii filmów podchodziłem z rezerwą (jak się okazało słusznie). Pierwsza część historii nie zachęciła mnie do dalszego seansu, jakieś manekiny, trochę filozofowania, ale bez większego ładu czy składu. No i ponad pół odcinka zajęło głównej bohaterce zjedzenie loda, na którego gapiła się już na samym początku. Słowem – kiepsko.
W drugim filmie (jak zresztą we wszystkich częściach, które oglądałem) za często widać było przestoje, tzn. miejsca w których nic się nie działo poza gapieniem się w ścianę albo ciszą. Ja rozumiem, że był to celowy zabieg, ale w żaden sposób nie budowało to klimatu (jeśli już to powodowało nawarstwianie nudy).
 kliknij: ukryte  W drugiej części gościu pilnował kolesiówy, myśląc że jak będzie tkwił przed jej chatą to nie będzie mogła nikogo zabić (bo w razie czego by to zgłosił albo miał nadzieję, że ze względu na jego obecność chcica jej przejdzie), lol. Problem w tym, że to nie był blok czy wieżowiec z jednym wyjściem… Ten przykład pokazał mi, że na ciekawych (czyt. nie postępujących jak upośledzeni, w anime które nie jest komedią) bohaterów również nie mam co tu liczyć.
W trzeciej części natomiast najwięcej chyba było buraków. Zaliczam do nich np. to, że zgwałcona dziewczyna idzie z obcym facetem do jego mieszkania. Głupio pyta się czy może płakać… No i sztuczny dialog Kokutou z Touko:
-Kokutou.
-Tak!?
-Pożycz mi kasę.
-Nieee…
który chyba miał być śmieszny, a w rzeczywistości służył jedynie jako zapychacz dialogów i czasu antenowego (kolejnym przykładem jest scena, w której ta młoda najpierw mówi, żeby Touko kontynuowała, by chwilę później zmienić zdanie, typowe w kiepskich animcach). Bezcelowe, nieśmieszne i nieciekawe. Smętne flashbacki o przebitych misiach przelały czarę goryczy i rzuciłem KnK w diabły. Obok Code Geassa, Fate/Zero i Elfen Lied najbardziej przereklamowane anime jakie znam.

Genialna seria :D tylko oglądając trafiamy w sam środek uniwersum Type moon bez zbyt wielu wyjaśnień
przed zapoznaniem się z serią polecam obejrzeć Fate stay night; fate/zero

co nieco wyjaśni zagadnienia w serii

Co za grafikaaaa…. Łoooo….!!!!!

Tyle mniej więcej pamiętam. No dobra, była jeszcze fabuła, fenomenalny budynek mieszkalny (genialna miejscówa, szacun dla pomysłodawcy), jakiś pusty blok do wyburzenia, posiadłość za bambusowym lasem, piękna kobieta, szalony naukowiec i jeszcze kilka klimatycznych miejsc (jestem świadom pokręconej składni i szyku zdania ;) ) i piękna muzyka. Był klimat, miejscami przegięty. I była grafika… Tak pięknej grafiki wcześniej i później nie widziałem w żadnym anime (ocena subiektywna, a anime dużo widziałem).
Nie umiem polecić, nie umiem nie polecić. Było by lepsze bez magii. Gdyby to wszystko wytłumaczyć pseudonauką albo w miarę rozsądną logiką… Wtedy byłoby arcydziełem.

Robi wrażenie, ale spodziewałem się czegoś więcej.

Jest mrocznie, intrygująco, momentami dałem się przestraszyć, ale nie czułem się przykuty do ekranu, czasem zerkałem na pasek przewijania.

Fabuła nie jest skomplikowana, bo tak naprawdę niewiele wiemy o otaczającym bohaterów świecie, nie wiadomo, jakie zasady nim rządzą, mimo że to współczesność, a gdy wprowadza się elementy i zdolności nadnaturalne, to dobrze byłoby wiedzieć skąd to, po co, czy są jakieś ograniczenia, cokolwiek. Tymczasem widza stawia się przed faktem dokonanym, a do fabuły można wepchnąć kogokolwiek i cokolwiek bez żadnego tłumaczenia.

Nie ułatwia tutaj sprawy epizodyczność, każdy odcinek jest luźną historią, powiązaną jedynie głównymi bohaterami, o których na dobrą sprawę też niewiele wiadomo. Ona jest niebezpieczna, ma tajemnicze moce i świecące oczy, on jej towarzyszy i widać, że łączy ich pewna więź. Osobiście lubię wiedzieć o bohaterach więcej, zwłaszcza że dialogów mówiących wprost, kim są i co się dzieje, jest niewiele.

Miałem problemy z polubieniem postaci, ale tliła się we mnie nadzieja na nietypowe,  kliknij: ukryte  drastyczne zakończenie, dopóki nie zniszczono całego klimatu patetycznym happy endem. Poziom nie jest równy, odcinek szósty jest zdecydowanie bardzo słaby, cała ta sprawa z  kliknij: ukryte  wróżkami... Szkoda gadać.

Ogromny potencjał, świetna animacja, bardzo dynamiczne ujęcia, kapitalna grafika i muzyka, która świetnie współgra z anime i nadaje się do słuchania jeszcze na długo po seansie.
Ale niezbyt udany scenariusz, którego piękne wykonanie nie zastąpi.

7/10, bo punkt za wrażenia estetyczne.

Być może, a czy musi? Zależy, czego oczekujemy. Na pewno piękna muzyka i grafika, po raz kolejny dziękuję Yuki za wspaniałą muzykę. Nie będę się rozpisywać na temat fabuły i postaci. To ogólnie gra.
Ale jeśli anime opiera się na klimacie, to trzeba go utrzymać. A gdzieś tak w 4 filmie… zniknął. Ale było jeszcze ok. 5 film – NUDA Coś potwornego. 6 podobnie – Harry Potter pod osłona tragizmu i thrilleru? NIE. Pierwsze trzy na pewno były lepsze, niż reszta. No siódmy… Mógł być lepszy. Obrócenie wszystkiego nagle w żart i taka metoda „uklepiemy, będzie ok”... Mógł się lepiej skończyć, nastąpił w połowie taki nagły bieg to końca. Fabuła dość prosta, ja wszystko zrozumiałam, trzeba uważnie oglądać.
To całe pokazywanie wszystkiego bez pardonu, z wątkiem miłosnym i spekulacje na temat ludzkiej psychiki – trzba być bardzo uważnym, żeby się nie zamieniło w kicz (czyt.: film 5; film 6).
Ogólnie dobry potencjał, ciekawe postaci, intrygująca nawet… Ale seria lekko zaniedbana. Filmy połączone razem moga dać wrażenie, że seria jest na 1. Ale moje zamiłowanie do klimatu części 1­‑3 i 7, sprawiły, że na resztę przymykam oko. 8/10

Komentarze podobne do mojego już się pojawiały, ale i tak muszę gdzieś napisać o swoich odczuciach. Zresztą, po to w końcu są komentarze, poniższa opinia jest moja, subiektywna i proszę, żeby nikt nie skakał na mnie z własnym zdaniem, jeśli się nie zgadza, bo tu się nie ma o co zgadzać, kwestia gustu.

Po pierwsze, 7 filmów stanowi niby całość, a jednak są strasznie nierówne. Drugi film podobał mi się najbardziej, prawdę mówiąc tylko tam poczułam jakikolwiek „klimat”, pierwszy i niestety ostatni raz. Zaś szósty film był zdecydowanie najgorszy, nie zliczę ile razy przewracałam oczami.

Dwa, kwestia fabuły. Jak dla mnie, całą historię można by zamknąć w góra trzech filmach, wliczając w to drugi, czwarty i ostatni. Dalej, strasznie nie podoba mi się motyw… nazwijmy go, kryminalny. Np. w filmie piątym praktycznie wszystko zostaje wytłumaczone w połowie, a reszta motywów jest jak wzięta z… powietrza. Genialny pomysł, tłumaczyć widzowi pewne zasady działające w tym świecie razem z tłumaczeniem intrygi – no super, równie zaskakujące, jak skład wody mineralnej.
To samo zresztą w filmie szóstym.

Następna rzecz, nie wiem jak u innych, ale ja muszę polubić postacie, żeby interesowała mnie historia (lub przynajmniej uważać je za postacie dobrze zrobione) bo gdy nikogo nie polubię, to naprawdę mało mnie obchodzi, co się stanie. W Kara no Kyoukai nie polubiłam nikogo a wręcz czułam do nich niechęć, i to nie taką, że charakter autentycznie mnie odrzucał, bo był jak żywy – zwyczajnie nudzili mnie, potwornie mnie nudzili.

I tak się zastanawiam, a nawet się martwię, może coś przegapiłam? A może tylko mam takie wrażenie, bo liczyłam na coś niesamowitego, a dostałam średnią mieszankę romansu, thrillera i dramatu.
Albo tak mało mnie to interesowało, że to, co się okazało, wydawało mi się zbyt oczywiste i nie potrafiłam dojrzeć czegoś niesamowitego? Nie wiem, wiem za to, że się rozczarowałam i czuję niesmak.

Ostatnia rzecz – Kajiurę uwielbiam zawsze, więc nie ma o czym mówić.
Animacja świetna, ale sam sposób rysowania już średnio. Postacie strasznie do siebie podobne, zwłaszcza kobiece. To chyba kwestia autora. W pewnym momencie Shirazumi wyglądał jak panna z Shingetsutan Tsukihime – więcej chyba nie muszę mówić.
Z bliska jeszcze jakoś to wyglądało, ale gdy, powiedzmy, postaci kadrowane były od pasa w górę, mogłam „podziwiać” twarze składające się z oczu, bo reszty prawie nie było widać, i dziecięcych, pucołowatych policzków. No fuj.

Ostatnia rzecz, o której chyba nikt nie pisał – seiyuu. Że Sakamoto i Suzumura to wiadomo, nie trzeba pisać. Dla mnie zaś największym plusem był Souichiro Hoshi w roli Lio. Zazwyczaj seiyuu ten gra role, niestety, jakichś uke chłopczyków gdzie nie może się popisać, tymczasem głos ma po prostu świetny. Szkoda, że to jedyna tego typu rola, w której go słyszałam.
I w sumie dla mnie to największy plus tej produkcji.

Podsumowując, jeśli komuś się podobało i zobaczył w tym coś niesamowitego, to fajnie, nie mam zamiaru się kłócić, czy to produkcja głęboka czy nie. Do mnie po prostu nie przemówiło i mi się nie podobało. Nie chciałam zostawiać tego po tym, jak i tak widziałam już 4 filmy na 7, więc dokończyłam, marnując tym samym kilka godzin swojego życia. No trudno.
Ani nie polecam, ani nie odradzam, zdania są tak podzielone, że każdy musi sam sprawdzić, czy warto.

nie będę się rozpisywać,świetnie wygląda od strony graficznej, świetna muzyka, przebogata historia.Bardzo
podobały mi się postacie z którymi Shiki walczyła były bardzo ciekawe ale głównym bohaterom też nic nie brakowało. BARDZO POLECAM DO OBEJRZENIA ale faktycznie nie każdemu może przypaść do gustu anime bardzo przegadane i trzeba bardzo uważnie oglądać by nie zgubić wątku.

Zacznijmy od tego, że na trzecim odcinku KnK zasnęłam. Nie, to nie metafora. Zasnęłam dosłownie. Oglądałam odcinek w środku dnia, po dobrze przespanej nocy, a i tak nie wyrobiłam – seans tak mnie znużył, że wcisnęłam pauzę i padłam na łóżko.
Nie jest więc to seria, która w jakikolwiek sposób trzymała mnie w napięciu. Przez większość czasu męczyłam się strasznie: za mało, za wolno się działo. I nie chodzi mi tylko o akcję sensu stricto, z walkami na magię i na noże, tylko o inne rzeczy: fabułę, rozwój relacji między postaciami etc.
W swojej ogólnej ocenie serii postaram się jednak być względnie obiektywna, bo rozumiem, że to, co mnie wynudziło, dla innych stanowi pewnie dużą zaletę serii.

Fabuła. Dziewczyna walczy z „duchami” za pomocą swoich nadprzyrodzonych mocy, jednocześnie poszukując własnej tożsamości i odpowiedzi na pytanie, co łączy ją z byłym kolegą z klasy. Brzmi o wiele ciekawiej, niż wypada w rzeczywistości. Na plus zaliczę poszarpaną chronologię, prostotę głównego wątku (tak, prostotę) oraz fakt, że wszystko układa się względnie spójnie, a pozostawione przezscenarzystów luki nie drażnią.
„Interesujących” dialogów nijak się nie dopatrzyłam, ale przynajmniej przez większość czas nie były pseudofilozoficznie­‑bełkotliwe.

Postacie. Coś mi w nich początkowo kompletnie nie grało, aż w końcu zrozumiałam, że główna dwójka pasowałaby mi dużo bardziej, gdyby pozamieniać ich płciami. Shiki to /typowy/ mroczny facet z anime w ciele kobiety, a Mikiya to /typowa/ zakochana w w/w mrocznym typie dziewczyna. Jak już załapałam ten stereotyp, zaczęli się zachowywać w stu procentach przewidywalnie. Nie zrozumcie mnie źle – lubię, kiedy w anime pojawiają się „silne” kobiety oraz „wrażliwi” faceci, bo to zawsze odejście od schematu, ale mimo wszystko postacie wydały mi się jednowymiarowe i średnio charyzmatyczne.
Wątek miłosny z jednej strony strasznie naciągany (Mikiya zakochuje się „ot tak”; w pewnym sensie ignoruje fakt, że jego ukochana może być masową morderczynią – miłość na serio rzuciła mu się na mózg), a z drugiej strony urzekał swoją siłą i naturalnością. Zakończenie nawet­‑nawet mnie poruszyło (a przypominam, na 90% tej serii spałam, zamiast się wzruszać).
Jedyną postacią, która prawdziwie mi się spodobała, była Touko. Choć poznajemy ją całkiem nieźle i to od wielu stron (odcinek piąty, w którym demonstruje swoją moc, wymiata), to jednak do samego końca otacza ją jakaś aura tajemnicy – i bardzo dobrze.

Grafika. Prawdziwy majstersztyk, tu zgadzam się z recenzentem. Dałabym jej 9/10 (a nie 10/10) tylko dlatego, że na tle przecudownego, dopracowanego drugiego planu, projekty postaci wypadają zaledwie „ładnie”, są mniej szczegółowe.

Muzyka. Yuki Kajiura to jedna z moich ukochanych kompozytorek w grach i anime, jeśli nie TA ukochana numer jeden (powiedzmy, że ma konkurencję…), jednak w KnK nie wykazała w pełni swojego kunsztu. Mało tu instrumentalnych kawałków, które prawdziwie zapadałyby w pamięć i nadawały się do samodzielnego słuchania, chociaż kilka jednak się znajdzie (muzyka do końcowej walki z piątego odcinka towarzyszy mi na okrągło od tygodnia). Oczywiście, zdanie „nie wykazała w pełni swojego kunsztu” w przypadku Kajiury dalej oznacza, że jest to soundtrack bardzo dobry, tyle że nie wybitny.
Utwory Kalafiny (czyli po części również Kajiury) są za to naprawdę świetne.

Na koniec jeszcze jedno. Kompletnie nie zgadzam się z recenzją w kwestii piątego odcinka. Moim zdaniem to najlepsze dwie godziny w całej serii; właściwie dałoby radę oglądać je jako samodzielny film. Podobały mi się: fabuła, poszarpana narracja, przeskoki między poszczególnymi scenami, klimat ( kliknij: ukryte  mózgi w słojach, ogrywające wciąż na nowo ostatnie chwile swojego życia – to bardziej makabryczne niż reszta serii), finałowa walka (chyba najbardziej „epicka” w całej serii), a także bohater towarzyszący Shiki – recenzent napisał, że „był kompletnym baranem, irytującym konusem i w ogóle nie mam pojęcia, po co się tam pojawił” ...hm, może dlatego, że to był Emiya Shirou z F/sn? :D Jak dla mnie, świetne cameo – nie jedyne zresztą w całej serii.

Podsumowując: kompletnie nie wiem, czy mam polecać, czy wręcz odradzać oglądanie tego anime. Mimo pięknej oprawy audiowizualnej, wynudziło mnie srodze. W końcu nie samym „klimatem” człowiek żyje.

Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek oglądał serię z tak dobrą kreską i oprawą audio – 10/10 bez zastanowienia.

Jeśli chodzi o samą fabułę(jeśli można tak to nazwać) to jest ona podana bardzo chaotycznie, taki jest oczywiście zamysł i tworzy spójną całość ale momentami niektóre sceny wydają się być nie do końca przemyślane.

Seria jest głęboka i na pewno nie chodzi tutaj o jakąś akcję, z tym, że momentami ciężko pojąć jest logikę czy w ogóle rozumowanie postaci – dziwne wnioski bez podstaw, mimo wszystko całkiem dobrze oglądało mi się 5 odcinków – dwa ostatnie niestety zajeżdżały nieco taniochą i popsuły mi nieco wizerunek zarówno głównej bohaterki jak i całej serii.

To najlepsze anime jakie kiedykolwiek widziałem. Genialna fabuła z genialną muzyką i grafiką.
Za pierwszym razem nie rozumiałem ale oglądałem ze względu na jedyne takie anime gdzie nic się nie dzieje jednocześnie się dziejąc.
6 i 7 część trochę gorsze ale i tak świetne.

Oglądałem tą serię 5 razy pod rząd i za 3 razem załapałem już wszystko co było potrzebne do zrozumienia tego wszystkiego, jednak za każdym kolejnym razem odkrywałem coś innego.

Przeskoki w czasie i ta tajemniczość to tylko i wyłącznie napędza to anime.

Grafika najlepsza jaką kiedykolwiek widziałem i to samo tyczy się muzyki, która powala (szczegulnie endingi).

Gdyby ta seria była puszczana w Polsce to z pewnością bym poszedł na to wszystko bo było by warto.

Ocena: 10/10


PS: Ciekawy pomysł z tym epilogiem :D Nie zrozumiałem go do końca, ale kreska była w nim świetna.

Pierwsze 3 odcinki – oglądałem jak zaczarowany. Później bardziej mnie to nudziło, niż się podobało. Czekałem tylko, aż coś będzie się dziać. Przy 6. myślałem, że zasnę. Poza tym wątki są zbyt pomieszane i nawet jak zaczną intrygować (o ile coś się z tego skuma, a o to też nierzadko jest ciężko), to wiele z nich nie ma kontynuacji. Co do odcinka 7. – mam mieszane odczucia.  kliknij: ukryte  Sama końcówka trochę zajeżdżała taniochą i wcale nie poruszała tak, jakby zapewne autorzy chcieli, ale ta część jak dla mnie ogólnie wyszła na plus, bo w przeciwieństwie do 4., 5. i 6. nie chciało mi się nawet wyłączać napisów końcowych… Seria ma dość nierówny poziom. Jest część rzeczy, która może się bardzo spodobać, ale i też nie brakuje wad i to całkiem dotkliwych… Więc ciężko wystawić ocenę dla całości. Choć jak policzę sobie średnią z tego, jak oceniłem poszczególne części, to wychodzi spokojnie przynajmniej 8/10. I taką ogólną ocenę wystawiłem.

Prosze was, nie rozumiem podniecania sie tym anime. Było o niczym, połowa wątków nie została zakończona do tego nie byłam w stanie polubić żadnego z bohaterów. ŻADNEGO.
Muzyka rzeczywiści była genialna i animacja ale nic więcej.

Nie mogłam się napatrzeć… muzyka też jest genialna. Co do samego anime raczej zgodze sie z pozostałymi komentarzami że pierwsze 5 odcinków super ale 6 i 7 nie wyszły za dobrze i trochę spłyciły cała serię. Epilog też mi się nie podobał - kliknij: ukryte  zrobili z tej Shiki jakieś niewiadomo co

Pierwsze 5 filmów były doskonałe, ale 6 i 7 były tak beznadziejne, że nie mogłem uwierzyć, że to nadal Kara no kyoukai. Zdecydowanie oglądnąć warto, ale dwa ostatnie lepiej ominąć.

Świetna seria, polecam. Przepiękna grafika, filmy 2­‑7 oglądałem już na projektorze bo po pierwszym czułem jakby coś się marnowało. Jedyny mankament to te przeskoki w czasie, najpierw oglądamy od tyłu potem skok do przyszłości, a potem teraźniejszości. Dużo rzeczy z fabuły zostało nie dopowiedzianych ale właśnie zabieram się za oglądanie epilogu i pełnometrażówki wiec mam nadziej na rozwiązanie wielu spraw.  kliknij: ukryte  W ostatnim filmie prawie zwymiotowałem jak był ta scena ze ślinieniem, zakończenie mogło by być troszkę bardziej tragiczne, w sumie byłem mocno zaskoczony happy endem ale mile zaskoczony.

Sugoi : 3, bardzo dobra Muzyka, piękna kreska, fabuła również dobra, chociaż czasem się można pogubić trochę.
Fajna kreacja głównej bohaterki :-) Jak dla mnie – miło spędzony czas i niezmarnowany.

Co do anime,było średnie.A końcówka,to już zupełna przybitka…
Jeśli chodzi o oceny tu poniżej to nie rozumiem.Jeśli ktoś daje ocenę 7,8,9 to anime musi być naprawde dobre, a często spotykam się z opiniami, że kiepskie, nudne, a i tak dają bardzo wysoko(to się tyczy wszystkich anime). Więc prosiłbym o sprawiedliwe ocenianie.
Jedna osoba mówi: Tak, doskonałe. Daję 8
Druga osoba mówi: No, średnie.Raczej nie polecam. Może być pomiędzy 7 a 8.

I jaki tu sens oceniania?Zastanów się czy anime zasługuję na aż tyle i czy ci się podobało, czy NIE!?

Długo czekałam na recenzję KNK i się nie zawiodłam (a wymagania, jako, że to moja ulubiona produkcja, miałam spore). Jednak jest punkt z którymi się nie do końca zgadzam. Autor zauważa, że w KNK nie ma szczególnie rozwiniętej fabuły. W pewnym sensie tak, ale trudno uznać to za zarzut, skoro film wydaje się mieć na celu ukazanie wewnętrznego świata Shiki. Fabuła jest raczej pretekstem i zarazem niezwykle atrakcyjnym tłem, ma nie rozpraszać, bo chodzi o Shiki (warto zwrócić tu uwagę na epilog, w którym fabuły w ogóle nie ma. Jest tylko rozmowa wyjaśniająca kolejne zagadki dotyczące bohaterki). Zresztą zagadek do rozwiązania w filmie i tak jest bez liku. KNK obejrzałam dwa lata temu, a do dziś zdarza mi się odkryć coś nowego i zrozumieć kolejny fragment układanki. W tym kontekście nadmiar fabuły mógłby chyba tylko zaszkodzić.
Tak na marginesie, autorowi nie podoba się odcinek 5, w którym typowej fabuły, zagadek do rozwiązania było najwięcej (mi się akurat podobał najbardziej, ale to już kwestia gustu)

Odnośnie anime:

6 film oceniam jako jeden z najlepszych gdyż szczególnie lubiłem Azakę więc Shiki i Azaka razem to świetny pomysł. Poza tym ta animacja podczas walki była ładniejsza niż w innych filmach (to jak walczyła Azaka).

Jednak zgodzę się z JJ co do filmu 7. Niezbyt im się udał bo był zbytnio bajkowy. Szczególnie to co zaprezentował w tym filmie Mikiya było jawną głupotą. Jak na zakończenie mogli się bardziej postarać. Poza tym nigdy nie lubiłem epizodycznych przygód. Najlepiej się ogląda anime gdzie wszystko jest jednym ciągiem fabularnym i tworzy całość. Oczywiście te filmy były na tyle dobrze skonstruowane, że i tak oceniam je wysoko.

A teraz odnośnie recenzji:

Do mnie najmniej chyba trafił film z numerem pięć. Po pierwsze, był stanowczo za długi, i czasem ciągnął się niemiłosiernie. Po drugie, towarzyszący. Shiki drugoplanowy bohater był kompletnym baranem, irytującym konusem i w ogóle nie mam pojęcia, po co się tam pojawił, ponieważ tylko zawadzał, zarówno mnie, jak i bohaterce. Po trzecie, klimat za bardzo zaczął przypominać produkcje typu shounen. Antagonista z kosmosu, z manią wielkości, któremu nie podoba się świat, i dramatyczna walka na techniki magiczne, która przebiegała według znanego wszystkim schematu. Tak jest, właśnie tego z użyciem techniki zarezerwowanej niegdyś dla pana Nostradamusa, czyli przewidywania i przepowiadania. Ja wiedziałem, że użyjesz takiej techniki, więc użyłem innej, ale ty też to wiedziałeś, więc wcześniej się przygotowałeś, ale to i tak bez sensu, bo to wszystko iluzja, gdyż ja i tak o wszystkim wiedziałem, ale zaskoczyłeś mnie, że i na to miałeś niezłe kombo do skontrowania. I tak w koło Macieju. Błe. Zepsuło mi to troszkę klimat i mocno zirytowało.

Widzę, że najbardziej zagmatwany (złożony) film oceniłeś najniżej :)
Te właśnie zwroty akcji, zaskakiwanie widza spowodowały że był wyjątkowo dobry. Za długi ? To nawet lepiej, że długi gdyż tyle powinny trwać filmy. Jednak zgodzę się co do tamtego chłopaka w tym filmie. Był nędzny i nieciekawy. Jednak to był jedyny film gdzie pokazali prawdziwą siłę Aozaki Touko.

Mikiya jest oazą spokoju, inteligentnym i wrażliwym facetem, który wie, czego chce

Bez przesady z tą inteligencją. Owszem dało się go lubić, ale szczególnie w ostatnim filmie potrafił zirytować widza.

Ach, muzyka. Jest to najpiękniejsza ścieżka dźwiękowa, jaką słyszałem

A tą wypowiedź muszę potraktować jako żart. W bardzo wielu anime były lepsze ścieżki dźwiękowe jak chociażby w rewelacyjnym Macross Frontier (serial i film) czy ze starszych anime może być „Noir, Tsubasa Chronicles, Fate Stay Night, Vampire Princess Miyu” i wiele innych.

Bardzo dobre postacie, interesujące dialogi, dużo
świetnych scen walki i niezwykła atmosfera nie pozwalały mi na wyszukiwanie wad.

Prawdę mówiąc filmy były dosyć nudne (bardziej ciekawy był 6). Podsumowując ogólnie te 7 filmów to wypada słabiej niż Fate Stay Night. Jedyne co to lepsza była strona wizualna.

Ocenił bym je średnio 8.5/10.

Ale przyznaję, że końcówka jest mocna, a co jeszcze lepsze, satysfakcjonująca

lolwut?

Pierwszym pięciu filmom wystawiłbym oceny w okolicach 9­‑10. Kiedy pojawił się szósty – z idiotycznym wątkiem siostrzyczki rodem z cienkich haremówek – miałem nadzieję, że to chwilowy wypadek przy pracy… A potem przyszedł finał cyklu, a z nim – płacz i zgrzytanie zębów. Nie dość że spieprzył fabułę, starannie budowaną w sześciu poprzednich odsłonach cyklu, to twórcom udało się upchnąć w nim typowe dla anime wady, których tak umiejętnie do tej pory unikali – głównie pseudofilozoficzny i pseudopoetycki bełkot oraz tanie morały(pamiętajcie, drogie dzieci – NARKOTYKI TO ZŁO). Trudno wyobrazić sobie skuteczniejszy sposób na zepsucie klimatu. Ogólnie „siódemka” zdecydowanie obniżyła moją ocenę całego cyklu.

Dla Yuki Kajiury, odpowiedzialnej za muzykę z KnK, ciężko wymyślić jakieś nowe komplementy ;) Dodając do tego oprawę od ufotable dostajemy najlepszy cykl filmowy anime ostatniej dekady, nawet pomimo jego słabszych momentów i szumów w fabule. Tak mroczny obraz miasta jak w KnK nie powstał chyba jeszcze nigdzie w formie animowanej. Jeśli ktoś przepada za ciężkim klimatem może śmiało spróbować.

I zasadniczo, zapożyczenie elementów zaszło w drugą stronę niż się wydaje. KnK powstało w formie tekstowej 2 lata przed grą Tsukihime i jest niejako jej prototypem – stąd tyle widocznych zbieżności (łacznie z imionami i wyglądem niektórych postaci). O jakości samej ekranizacji Tsukihime wypowiadał się tutaj nie będę ;) ale warto w tym przypadku znać kolejność powstania. Chociaż oficjalnie oba światy (poza zasadami działania magii) łączy jedna postać – pojawiająca się tylko w Tsukihime ale blisko spokrewniona z tutejszą panią Aozaki. Umieszczenie Tsuki w tytułach powiązanych będzie bardzo na miejscu, chociaż może z odpowiednim wyjaśnieniem.

ps I pamiętajcie, że truskawki powinny mieć kolce :)

Klimat – miażdży,
Muzyka – 3/4 soundtracku mam w odtwarzaczu od prawie roku i mi się nie nudzi
Główna bohaterka – po prostu ciekawa postać, które nie tak łatwo spotkać
Pojedynki – paradox spiral fight to jeden z najlepszych pojedynków jaki widziałem
Fabuła – może nierówna, ale bardzo dobra
No i motyw nawiązujący do Shingetsutan Tsukihime też wypada na plus, oglądać w ciemno(a słuchać to już na pewno!).

Krótko i po żołniersku – dopracowany pod każdym względem thriller. Mamy ciekawie skonstruowaną i piekielnie interesującą fabułę, kapitalnie zarysowane charaktery postaci, piękną grafikę oraz cudowną muzykę świetnie wpasowaną w akcję opowieści. Z racji dość drastycznych scen i generalnie ponurego wydźwięku, produkcja może dla wielu okazać się niestrawna, więc myślę, że tytuł zostanie doceniony głównie przez fanów gatunku.

Od czego by tu zacząć? Właśnie obejrzałam ostatnia cześć i nadal nie mogę się otrząsnąć. To jedno z najlepszych anime jakie widziałam. Zaczynając od przepięknej grafiki (widoki, postacie, bardzo detaliczne miejsca), przechodząc do ciekawych bohaterów i świetnej fabule (chociaż widzenie lin życia nie było oryginalnym pomysłem) a na mroku i brutalności kończąc ( która jednakże nie była zbyt przesadzona). Przez to ostatnie oczywiście jak już inni wspomnieli anime nie nadaje się dla dzieci i młodzieży. Natomiast całej reszcie osób gorąco polecam to obejrzeć.

Momentami należało się trochę bardziej skupić by nie pogubić się w fabule ale całość jest jak najbardziej warta obejrzenia:) poleca 21 letni otaku xD

Powiem tak:jezeli Rafaello wyraża więcej niż 1000 słów to Kara no Kyoukai zawstydziło Rafaello.Zaczne od grafiki.Gdyż cięzko nawet mowić o mocnym punkcie w tym aspekcie.Nawet jesli fabułaby na dnie rowu mariańskiego,bohaterowie schematyczni do bólu a muzyka wywoływała u mnie odruchy wymiotne i tak bym to obejrzał.Lepszej grafiki nie jestem w stanie sobie wyobrazić w anime.Czasem zastanawiałem sie czy to film(z udziałem luzi nie fikcyjnych bohaterów)czy naprawde anime.Animacja,tła itd.Przyczepićsie można tylko do projektu postaci ale nie ze wzgledu na to iż są słabo narysowane ale raczej dlatego że nie są wybitnie narysowane bo cała reszta na takie miano zasługuje.
Fabuła­‑troszkę pokręcona ale wszystko sie układa powoli i wyjasnia.I nawet kopnieta chronologia mi nie przeszkadzała.W końcu retrospekcje są niezbędne(w tym przypadku)do wyjaśnienia tego i owego.Fabuła zawierała taże wątki filozoficzne jak i nawet wątek romantyczny w dodatku z happyendem co mnie ogromnie zaskoczyło(pozytywnie)gdyż nie wiązałem zbytnich nadziei na to w mieszance gatunku horror i dramat i romans(ktory poprowadzony był bardzo przyjemnie a przede wszystkim naturalnie bez kompleksiarstwa uczestników oraz powoli lecz skutecznie)
Bohaterowie autentyczni,niesztampowi.Z jednym wyjątkiem(w moim odczuciu)a mianowicie Kokutou Mikiya.Facyfistyczny do bólu.W dodatku tekst w stylu „ej zabiłas kogoś ale spoko,nie ma sprawy” rozkłada ręce.Muzyka­‑jedna z lepszych jakie słyszałem.Ogólnie 10 bo więcej się nie da lecz gdybny się dało na pewno bym taką ocene wystawił.Polecma każdemu.

na dzis dzien.. najlepsze anime jakie kiedykolwiek ogladalem.. a widzialem ich w zyciu juz bardzo duzo!
zdecydowanie nie jest dla dzieci.. raczej dla starszego widza.. jest powazne, w przewazajacej czesci smutne i trzymajace w napieciu.. duzo przemocy, krwi, brutalnosci..

ale ma w sobie to 'cos' .. magie, ktora przyciaga do ekranu :) jesli jestes fanem tajemniczych, mrocznych opowiesci z nutka romantyzmu – polecam goraco !

no w koncu obejzalem koncowke.
Malo jest takich tytulow i moze dobrze, bo mozna je docenic. Anime nie dla dzieci, to w zasadzie nawet nie jest anime tylko porzadny kawalek kina uchwycony akurat technika filmu animowanego. Ktos tu napisal ze fabula niespolna, fakt z poczatku to bylo niesamowicie pogmatwane, ale wciagalo. Postacie sa prawdziwe, cala oprawa jak ktos przyrownywal do Shingetsutan Tsukihime jest ciekawym tlem i niczym wiecej tak naprawde. I tak wlasnie powinno byc. Postacie sa prawdziwe…po raz pierwszy chyba odkad ogladam ten gatunek, a troche juz go ogladam. Grafika, muzyka i animacja poprawne, fabula…no z tym moze byc maly problem bo chwilami sie gubilem, zwlaszcza jesli chodzi o czestotliwosc z jaka ukazywaly sie kolejne hmmm… odcinki. Ale po finalnym 7 filmie moge powiedziec ze to jest jednak jedno z najlpeszych anime i filmow w ogole, jakie do tej pory widzialem.

Mojm zdaniem to bardzo dobre anime fakt że fabuła czasem się plącze ale mi to nieprzeszkadzało w oglądaniu.Ponad to muzyka jest naprawdę dobra mogła bym na okrągło słuchać endingów. Co do kreski też nie mam zarzutów mi jak najbardziej pasuje, to co teraz napisze może wydać się dziwne ale krew w tym anime jest piękna taka naturalna. Myśle że to anime jest warte polecenia chodź to oczywiste że nie każdemu się spodoba u mnie jest wysoko na liście, ale oczywiście to tylko moje zdanie;)

Anime owszem, pod względem wykonania graficznego i oprawy muzycznej daje radę, ale co z fabułą ?
Postaci są wiarygodne, ale nie przedstawiają żadnego indywidualnego podejścia ze strony twórców (to już było!). Nie to jest jednak najgorsze. Główny wątek fabularny ciągnie się jak guma do żucia a sama historia nie szczędzi widza przed totalnym ''wysmęceniem'' (podczas tych sześciu odcinków przechodziłem niewyobrażalne tortury). Liczne zapożyczenia min. Shingetsutan Tsukihime sprawiają, że ogólna ocena wypada jeszcze niżej.
Dlaczego sięgnąłem po tą serię ? Jedynie ze względu na kompozytorkę, która zyskała moje uznanie tworząc ścieżkę dźwiękową do bardzo udanych produkcji np. Le Portrait de Petite Cossette

Ja łyżkę dziegciu pierwszy odcinek – jak dla mnie zupełnie bez sensu. Wizualnie też nie rewelacja i mam tu na myśli animację (tła w mniejszym stopniu).

Tak więc fanom nie­‑smutów i sensownej fabuły odradzam.

Co tu można powiedzieć… jeden z najlepszych filmów (i nie mówię tu tylko o anime) jaki widziałem; może nie aż tak dobry jak KnK5, ale niewątpliwie #2 w serii. Tego właśnie brakowało w F/sn – tutaj czuć TYPE­‑MOON, ten specyficzny klimat… Sporo w tej części było elementów 'romance' – ale podanych doskonale, bo nic nie było przejaskrawione czy przecukrzone… historia o miłości bez zbędnego wyolbrzymiania tego.
Podsumowując – rewelacyjny film, i całkiem ciekawy happy end (ale, ale… to jeszcze nie koniec – zobaczymy jaki tak naprawdę ending będzie w ostatniej części). Jak dla mnie 10/10.

Pozostaje tylko żałować, że to nie ufotable tworzy film Unlimited Blade Works…

No dobra… ochłonąłem, więc mogę już coś napisać. Anime liczone jako cała seria filmów jest jednym z najlepszych jakie kiedykolwiek wyszły. Animacja powala na kolana, tak graficznie jak i fizycznie, jest to absolutne arcydzieło. Muzyka nie ustępuje miejsca grafice i po prostu masuje me uchy, ścieżka dźwiękowa jest tu naprawdę na najwyższym poziomie, mało które anime może stać obok. Postaci są tu naprawdę wspaniałe… główna bohaterka po prostu urzeka swoją tajemniczością i nie ukrywa faktu bycia tsundere. Ma dość mroczną przeszłość (mogłoby tak powiedzieć wiele osób) i źle się z tym czuje, co przejawia się w jej agresji. Jej chłopak to ostoja spokoju i opanowania, jak mało który bohater potrafi się odnaleźć nawet w najbardziej krytycznej sytuacji. Jego siostra jest zazdrosna o swojego brata, jakby chciała zachować go tylko dla siebie ale chyba przekonała się co do jego wybranki. Ich przełożona to worek pełen prezentów… jest tajemnicza, niepoznana, chowa wiele tajemnic, niechętnie dzieli się swoją wiedzą, przez co jest naprawdę interesująca. Ich przeciwnicy są wyraźnie źli, co jest tu akurat dość dobrze pokazane. Nie znaczy to, że wszystkie uczynki „tych dobrych” są postrzegane przez resztę publiki za słuszne. Fabularnie jest to chyba jedna z najlepiej opowiedzianych historii jakie dane mi było zobaczyć… i nie uważam tak jak niektórzy, że chronologia w tej serii filmów jest skopana, wręcz przeciwnie… proponuję obejrzeć filmy jeden za drugim a okaże się, że wszystko jest tu jak najbardziej na swoim miejscu.

Marzę o tym by wydali to w Polsce na Blu­‑ray'u.
Ocena za całokształt… bezapelacyjnie 10/10.

Anime należy do mojej ścisłej czołówki. Wciąga od pierwszej części i nie zawodzi aż do końca. Serię cenię za: wyraźne postacie, mroczną fabułę z kopniętą chronologią, dynamiczne walki z ładnymi efektami, rozsądną dawkę zjawisk nadprzyrodzonych, nastrojową muzykę, ciekawy wątek romantyczny ... i pare innych drobiazgów :). Recenzentom współczuję obiektywnego szukania wad ;).

Wrazenia bardzo pozytywne, zakonczenie serii bardzo dobre (po napisach koncowych tez cos jest dla fanow)
1 3 i 7 epizod to naj naj filmy ktore niesamowicie mi sie podobaly.

Tylko zaluje ze nie ma wiecej czesci.
Grafika swietna, muzyka dobra, fabula doskonala (jak dla mnie).

Siódmy KnK to jeden z nielicznych filmów, na który z niecierpliwością czekam. Liczę na to, że z nim seria stworzy idealną, spójną całość i wtedy będę mogła ze spokojnym sumieniem wystawić jej 10­‑tkę.

Kiedy obejrzałam Tsukihime, poczułam niedosyt. Seria jak tylko rozkręciła się to już był koniec. Gdzieś przeczytałam, że Kara no Kyoukai jest w podobnych klimatach więc raczej sceptycznie zabrałam się do oglądania. Mój sceptycyzm trwał jakieś 5 minut. Potem zwyczajnie opadła mi szczęka i tak już zostało przez 6 części.
Co jest mocną stroną KnK? Wszystko. Doskonale zsynchronizowana muzyka (i to jaka muzyka!) ze scenami (niektóre z nich obejrzałam po 10 razy!), klimatyczna fabuła, „kopnięta” chronologia, która jak się dobrze przyjrzeć, wyjaśnia w filmie o wiele więcej, aniżeli gdyby historie były przedstawiane po kolei. Doskonała grafika. Te elementy składa się na wyjątkowy klimat, sprawiający, że anime dosłownie wbija w fotel. Widziałam może anime piękniejsze od tego (5cm na sekundę, beyond the clouds), ale żadne nie zrobiło na mnie takiego wrażenia jak KnK. Dla mnie to mistrzostwo. Polecam obejrzenie go więcej niż jeden raz. Za pierwszym razem zostajemy powaleni klimatem serii. Za drugim- zaczyna się rozumieć o co tak naprawdę chodzi i wyłapuje się różne ukryte smaczki. Dzięki temu przyjemność oglądania anime za drugim razem była dla mnie taka sama jak za pierwszym

A ja trochę na przekór przedmówcy skomentuję właśnie tak: genialne anime. Moje ulubione. Obejrzałam je już kilkakrotnie i za każdym razem byłam pod jego ogromnym wrażeniem. Fantastyczna muzyka. Yuki jest świetną kompozytorką, ale w tej serii przeszła samą siebie. Muzyka doskonale pasuje do scen. Grafika rewelacyjna. Fabuła – widać trochę zapożyczeń, ale i tak jest niezmiernie ciekawa. tochę zawiła, ale dzięki temu za drugim razem przyjemność oglądania anime jest porównywalna.
Odkąd obejrzałam KnK, jest dla mnie punktem odniesienia dla innych anime. 10/10

Jedno z moich ulubionych anime.
ps. Możnaby w tytułach powiązanych dać Shingetsutan Tsukihime – oba anime łączą ci sami bohaterzy i ich moce, jednak przedstawiają oddzielne fabuły.
ps2. Niedługo ma wyjść 7 (ostatni) odcinek.