Tanuki-Anime

dobre anime przesiąknięte wspaniałym humorem w tym bezdusznym i brutalnym świecie

Świetne anime. Polecam każdemu. Zwłaszcza zakończenie :-)

Wydaje mi się jednak, że nie każdy je odczytał.  kliknij: ukryte  Mugen i Gin ZGINĘLI Dowodów na to jest kilka.  kliknij: ukryte  1. Mugen ciężko ranny wybuchł wraz z gościem na wózku. 2. Gin walkę mógł tylko zremisować co jest wyraźnie wskazane. 3. Dziadek zabity w chatce cudownie ożywa. 4. Po rozstaniu w scenie podczas napisów końcowych Mugena mija Sara zabita kilka odcinków wcześniej. Co prawda widać jej tylko nogi ale o pomyłce nie ma mowy. 5. Sezonu 2 nie ma i nie będzie. Moim zdaniem tak przedstawione zakończenie miało na celu zachowanie pogodnego klimatu jaki ta seria miała. Albo też  kliknij: ukryte  Fuu pod wpływem śmierci wszystkich bliskich jej osób stworzyła sobie fałszywe wspomnienia wydarzeń na wyspie. Gdyby naprawdę przeżyli drużyna nie rozeszła by się po świecie.

I tak patrząc na zakończenie mogę ocenić to anime na 8/10 :-)

Anime nierówne.Pomysł na fabułę , jest ciekawy , ale nie wciąga.Trzeba zmuszać się do obejrzenia kolejnych odcinków.Jedynie świat samurajów został tu dobrze przedstawiony.Fabuła jest przeciętna.Postacie nie zachwycają Mugen , Jinn i Fuu nic specjalnego nie prezentują , a reszta postaci nie ma się czym pochwalić.Ogólnie jest całkiem nieźle pod tym względem , ale mogło być lepiej.Grafika jest dobra lub bardzo dobra to już zależy od gustu.Według mnie jest tak pomiędzy dobrą , a bardzo dobrą.Muzyka jest bardzo dobra , połączenie hiphopu z niehiphopowymi piosenkami wychodzi ciekawie.Ogólnie seria jest całkiem niezła , ale mogło być lepiej.Ocena 7/10(lekko nacięgnięte).Ogólnie to niezbyt polecam.

Samuraje w rytmie hip­‑hopu? To nie może się udać, a jednak…
Samurai Champloo to taki miks wszystkiego co powinno zawierać dobre kino przygodowe.
Dwójkę bohaterów o zupełnie różnych temperamentach, takich jak spokojny ronin Jin i chaotyczny pirat Mugen, łączy tylko wymuszona obietnica dana nastoletniej dziewczynie o imieniu Fuu. Ekipa wyrusza w podróż przez wzruszającą ale i zabawną Japonię w poszukiwaniu słonecznikowego samuraja.
Ścieżka dźwiękowa anime tworzy niesamowity klimat uzupełniony kilkoma ending'ami jak np. podstawowe „shiki no Uta”, czy zapadające w pamięć „san francisco”.
Seria nabiera tempa i nie zwalnia ani na moment. Polecam.

.
+Mugen, chcę go więcej!
+całkiem fajne pojedynki, szczególnie Mugen i jego chaotycznie­‑dynamicznie­‑nieprzywidywalny styl ^^
+każdy odcinek to mniej więcej nowa historia
+Gin także w porządku, świetnie się uzupełnia z Mugenem

-niewykorzystane wątki poboczne oraz głównych bohaterów
-słabe zakończenie

Gdy tylko po raz pierwszy zobaczyłem Mugena i usłyszałem jego tekst „I'll take you all bitches on!” – wiedziałem, że polubię tego gościa ^^. Ogólnie całe anime przyjemne w odbiorze, kreska okay, ale jeśli chodzi o tą hiphopową muzykę, to prawie w ogóle jej nie bylo jak dla mnie.

Co mi się nie podobało, to że tak naprawdę słabo wykorzystano relacje pomdz. głównymi bohaterami lub niektóre wątki po prostu urywają np.  kliknij: ukryte  chciałbym aby rozwinęli uczucia Fu do Mugena, bo ew. coś do niego bardzo mocno czuje or  kliknij: ukryte  ta „przyszła” żona Mugena; zakończenie także rozczarowuje  kliknij: ukryte  że się rozchodzą i elo, a i rozumiem, że to takie eee dyplomatyczne, klasyczne zakończenie, ale błagam, tyle było o tej przyjaźni, że żeby ich podróż nigdy się nie skończyła, uczucia Fu do Mugena a tu tak to spłycicli pozostawiając spory niedosyt.

Swietne anime. Licze na druga serie

Naprawdę trudno ocenić mi tą produkcję… Z jednej strony zachwycony brat, a z drugiej ja i moja raczej negatywna opinia. Teoretycznie najistotniejsza w filmie jakiegokolwiek rodzaju jest fabuła, a ściślej to, czy wciąga, czy też nie. Otóż fabuła Samurai Champloo w ogóle mnie nie ruszyła. Jak grochem o ścianę. Strasznie dłużyło mi się oglądanie i w przeciwieństwie do niektórych produkcji, które miałem już okazję zobaczyć, w tym wypadku nawet raz nie wyczekiwałem następnego odcinka z wypiekami na twarzy. Bez względu na jakość anime, kończąc jego oglądanie, najtrudniej rozstać z bohaterami. W końcu człowiek patrzy na te same gęby przez kilka godzin, przeżywa z nimi różnorodne przygody i jednym słowem – zżywa się z tymi buźkami. Pierwszy raz bohaterowie nie specjalnie przypadli mi do gustu – chyba najlepiej w tym względzie wypadła Fū, a z reguły postacie żeńskie spływają po mnie, jak woda po kaczce. Także w ogóle nie tęsknie. Mimo wszystko nie dziwię się wysokiej ocenie, gdyż przypuszczam, iż większości osób rzeczone anime może się spodobać. Do mnie najprawdopodobniej nie trafiła – bądź, co bądź dość nowatorska – forma przedstawienia fabuły, czyli fakt, iż większość odcinków to osobne, raczej nie związane z głównym wątkiem, historie. Humor raczej też do mnie nie trafił, choć ten w moim przypadku jest dość specyficzny i z reguły nie trafia. Na plus wyróżniają się: ostatnie trzy odcinki, choć i tak szału nie było, bardzo zachęcającą kreskę, dobra muzyka i fakt, że w treść fabuły starano się wpleść kąsek kultury i historii Japonii. Podsumowując, najsłabsze anime, jakie na dziś dzień oglądałem.

Zabierałam się do tego kilka razy, ostatnio, zmęczona Bleachem, stwierdziłam: a co mi tam, oglądam!

I… Oł men. Od razu się zakochałam.
Bohaterowie, fabuła, kreska, muzyka, a przede wszystkim humor! Serio, dawno się tak nie wciągnęłam. Rzeczywiście, nieraz jak oglądałam, zastanawiałam się, co obecna akcja ma wspólnego z ogólną fabułą (poszukiwania pana Słonecznika), a już szczególnie wbił mnie w fotel (ale nie z zachwytu, a ze zdziwienia bardziej) odcinek o wskrzeszaniu itd., który był tak kompletnie, przepraszam za wulgaryzm, ciach, że po prostu oniemiałam. Ale i tak obejrzałam do końca i jestem z siebie dumna, bo warto.

A i tak baj de łej: osobiście nienawidzę hip hopu, ale openning sprawił, że chyba zrewiduję swoje poglądy na temat tej muzyki. Peace.

Za wulgaryzmy się nie przeprasza, wulgaryzmów się tu nie używa – Moderacja

Przeczytałem dobrych nasćie komentarzy po części zgadzam się z nimi wszystkimi – tylko czemu taka wysoka ocena !!!!
zrobie krótkie porównanie: Samurai Champloo a Afro Samurai

*W obydwóch anime fabuła prostym patykiem pisana jednakże w AS była bardziej dramatyczna i spójna a w SC odcinki baaaaardzo rozjerzdżają sie z fabułą i nawet jak by zrobili 5 – 10 odcinków mniej nie naruszyło by fabuły.

*hip hop w AS cały czas jakiś dobry podkładzik poleci a w SC ten hip hop widać tylko na openingu.

*Oprawa graficzna hmmm w AS bardzo dobry shading i gruby kontur natomiast w SC czysto i klarownie poprostu ładnie bez rewelacjii

*Humor – nie bede oceniał bo każdy ma swój gust jednakże w AS`ie pośmiałem się bardziej (ale jak mowie – kwestia gustu)

*Bardzo dobrze wywarzone zachowanie postaci nic na przymus, nawet Fuu w SC nie była irytująca miała świetne docinki do Mugena i Jina , ale docinki druha afro nie raz kładły mnie na kolana.

Mógłbym tak porównywać i porównywać lecz nie bede zanudzał, ogółem Samurai champloo jest fajną pozycją z ciekawymi postaciam lecz czuje wielki a może i nawet ogromny niedosyt patrząc na ocene z góry mówie że jest zawyżona dam max 5 za postacie humor czystą i klarowną grafike (nie mylić z dziełem sztuki tj byosoku czy wonderful days itp) kilka miłych fajnych żartów. Ponieważ słucham hip hopu, rapu ok 15 lat nie mniej J­‑music Ponieważ natura hip hopu (w wiekszej mierze) wywodzi się że spiewa się o życiu i codzienności życia gdzie w rapie jest ten temat zawarty ale bardziej opierający sie na bitch…s, slu..s money&drugs a gdzie w Samurai Champloo cokolwiek z tych dwóch trendów muzycznych (bez wymówek mi tutaj o odcinku z graffiti).
W Afro Samuraju ta mieszanka była tak widoczna że połączenie było genialne – czarny samurai palący niewiadomo jakiego herb`a
a i zabluźnić się zdażyło tak więc mieszanka wybuchowa. Molotov który pije się jednym łykiem. Wszyscy którzy wystawili komentarze 9 lub 10 dla SC obowiązkowo zabrać się do serii AF.


Bardzo dopisuje się do komentarzy :
'hersa' – ostatnie odcinki to jak krew z nosa
'MahoutsukaiMairo' – bohaterów i fabułe łatwo rozgryźć nawet po 2 odcinku
'Sir Mavins' – muzyka jest totalnie do bani, ślamazarna, wręcz nużąca
'kacek_' – 2 raz już nie obejrzę. Czemu ludziom się tak podoba?
'Agu' – Nie rozumiem fenomenu Samuraja Champloo

O tym anime
Fabuła- przewidywalna do bólu.
humor- i to było sporo. Czasem gadki Fuu, czasem zachowania chłopaków.
Muzyka- no i tu +. Lubię muzę typu hip hop czy techno i do samurai champloo pasowały idealnie.
Postacie- nic dodać nic ująć.

POLECAM…obejrzeć ostatnie 4 odcinki. To była istna męczarnia, jeszcze nigdy nie oglądałam anime tak niepowiązanego z głównym wątkiem, zresztą niepowiązanego z niczym. Humor…? Hmm… no taaaaak się uśmiałam…masakra. Niestety zawsze naiwnie wierzę, że coś się rozkręci i oglądam do końca. Moja wina.

Jeżeli chcecie obejrzeć coś o niczym to gratuluję, trafiliście na dobry tytuł.

Jedyny plus? Głos Kazuya Nakai, który osobiście uwielbiam.

Kupiłem box z Samuraiem Champloo ponad rok temu. Obejrzałem do 9­‑go odcinka i jakoś tak wyszło, że je porzuciłem i zapomniałem. Dosłownie przedwczoraj postanowiłem, że jednak do niego wrócę i… voila! Obejrzane. A tak poza tym, nie rozumiem narzekań na odcinek z baseballem. Jak dla mnie, Samurai byłby niekompletny gdyby nie ten epizod. Po nim mam ochotę na komedię w tych klimatach :P

Bardziej podoba mi się poprzednia recenzja. Tę ocenię na 6/10.

To jedna z dziwniejszych serii o samurajach jaką zdarzyło mi się obejrzeć. Długi czas trzymałam się od niej z daleka ze względu na swoistą niechęć do hip­‑hopu, ale znajomy przekonał mnie bym spróbowała obejrzeć chociaż pierwsze dwa odcinki. Przyznaję, że nie było najgorzej. Oryginalność serii i moja nieopisana miłość do wszystkiego co samurajskie sprawiły, że szybko przebrnęłam przez seans.
Plusem jest grafika, widać, że studio się postarało. Muzyki nie jestem w stanie obiektywnie ocenić, bo jak już wyżej wspomniałam hip­‑hopu nienawidzę, choć nie uprzykrzała mi oglądania.
Na koniec dodam, że główna bohaterka nie za bardzo przypadła mi do gustu, ale już dwaj towarzyszący jej panowie byli ciekawymi osobnikami.

Całkiem przyzwoity serial. Lubię kalsyczne tematy anime, a tutaj pomimo pewnych testów z hip­‑hopem autorzy całkiem ładnie trafili w mój gust.
Polskie wydanie na bardzo dobrym poziomie za całkiem przystępną cenę – POLECAM

Jedno z lepszych jakie widziałam :) interesujące, postacie też mi się podobają. jak już zaczęłam oglądać, to nie mogłam przestać. Ciekawy, poryty klimat :)

Anime na swój sposób wyjątkowe, mimo iż ze swoim hip hopem sprawia wrażenie komedii to jednak jest w dużym stopniu dramatem anime przyjemnie się oglądalo.

Jestem dopiero na drugim odcinku (czuję opory w stosunku do kreski), więc nie mogę się jeszcze wypowiadać o treści, ale bohaterów łatwo rozgryźć. Mam wrażenie, że to się szybko rozpadnie, chociaż znając życie i zapotrzebowania anime wszyscy zostaną przyjaciółmi. Wydaje się, jakby Mugen i Jin mieli po dwadzieścia parę lat, a Fuu co najwyżej siedemnaście. No i relacje między Mugenem a Jin przypominają mi przyjaźń Natsu i Grey'a z Fairy Tail (nawiasem mówiąc świetne anime). Nie wiem, jak to się skończy, ale jeśli ma ich łączyć tylko wspólny cel, to chyba skończy się moja przygoda z tym anime. W każdym filmie, czy czymś w ten deseń powinna być przyjaźń. Jeśli nie ma – anime nie jest dla mnie.

Jedno z lepszych anime, jakie miałam okazję ostatnimi czasy obejrzeć… Piękna kreska, grafika, muzyka która o dziwo pasuje idealnie do treści, mimo że jest nie z tej epoki. I do śmiechu, i do wzruszeń. Cała trójka bohaterów ma coś do zaoferowania widzowi, są po prostu… interesujący! I te walki… Polecam.

Jedno z najlepszych anime jakie widziałem  kliknij: ukryte  echh jedyne to co nbie kolneło to to że Mugen 3 razy umierał i cudownie wracał do Życia akcja, dużo śmiechu poprostu cud miód i malina 10/10

można się pośmiać, powzruszać ( rzadziej :]), poemocjonować… wszystko na miejscu
kreska dynamiczna + wg mnie… świetne tła.

soundtrack wpasowuje się idealnie w klimat… a opening powoduje… że głowa i ramiona same się poruszają :}

polecam wszytkim

Anime o samurajach podane w klimacie hip­‑hopowym – tego nigdzie nie znajdziecie!Humor jest ok.Walki bohaterów i przygód są świetne.Fabula jest świetnie pokierowana,co ma dla widza same dobre strony.
Japonia za czasów ery Edo jest dobrze ukazana i to co się w tedy działo.Opening trafnie podkreśla charkater anime i wprowadza widza w przygody Mungena i spółki.
Style walki to raczej nigdzie nie zobaczy się.W innych tytułach czasami są te same oklepane style walki.
Polecam!!!9/10 choć możne schodzić na 8 :P:P.

Fanem.. czy raczej aktywnym „uczestnikiem” subkultury hiphopowej jestem od ponad 10 lat, wiec na temat muzyki, pomyslu i smaczkow (odcinek z battle na graffiti – kto zrobi taga w najbardziej niedostepnym miejscu – miazga, tak to wlasnie sie robi!!!) z przyczyn oczywistych nie bede ocenial (skali nie ma na to jak dla mnie), nie mniej inna rzecz zasluguje na pochwale: najlepsze (choreografia, animacja, pomysly, style) walki na miecze jakie kiedykolwiek widzialem w anime!!!!!!! aaaaa…dla mnie bomba – 10/10 choc, jak wspomnialem powyzej – bardzo subiektywna ocena

Anime godne polecenia. Na pewno przypadnie do gustu fanom Bebopa bo uczucia towarzyszące oglądaniu tych serii są podobne. 9/10

Może od razu na wstępie zaznaczę, że przed przystąpieniem do tej serii nie czytałam ani recenzji ani nie miałam żadnych informacji na jej temat, poza kilkoma obrazkami zalegającymi gdzieś w zakamarkach dysku twardego.

Kiedyś miałam manię na anime z samurajami, i zdobywałam wszystko co się z tym łączyło, więc ta seria znajdowała się w moim posiadaniu już od dłuższego czasu, a obejrzałam ją teraz po prostu z nudów. Na 'dzień dobry' całkowicie przeraził mnie opening. Moje uszy zostały zaatakowane jakimś dziwnym hip hopowym kawałkiem, a na spotkanie czegoś takiego, chyba nawet w przyszłym wcieleniu nie byłabym przygotowana. Pomyślałam sobie, że anime + hip hop to połączenie nie dla mnie ale oglądałam dalej. I bardzo dobrze, bo potem było już tylko lepiej. Dużo lepiej. :)
Mimo, że jestem dziewczyną zawsze lubiłam dobre, nawet mocno krwawe walki. I pod tym względem to anime całkowicie trafiło w moje gusta. Dobrze skonstruowane, dynamiczne i bardzo plastyczne walki są tym co nie często można znaleźć w anime, a pod tym względem Samurai Champloo zasługuje na wysoką notę.
Fabuła została umiejętnie poprowadzona, a wszystkie wątki poboczne, które przybliżają nam postacie i przeszłość bohaterów płynnie się z nią komponują. Za to kolejny plus. Oczywiście nie można zapomnieć o genialnym humorze, który towarzyszy nam od pierwszego odcina przez całą serię. Można się porządnie uśmiać. :)
Nigdy nie miałam problemu ze wskazaniem ulubionej postaci w anime. Jednak w tym wypadku nie jestem w stanie tego zrobić. Zarówno Jin jak i Mungen, którzy są jak dzień i noc zajęli w moim rankingu równorzędną pozycję. Mają w sobie coś co trudno opisać, a co widza, a przynajmniej mnie, niesamowicie do nich ciągnie i wywołuje falę sympatii. Są specyficzni – to fakt. Ale moim zdaniem lepszych dwóch oryginalnych bohaterów niż setka identycznych, zlewających się w jedno. I tutaj trzeba wspomnieć właśnie o świetnej konstrukcji bohaterów. Każdy ma swoją przeszłość, która rzutuje na teraźniejszość, podejmowane decyzje i cela jakie sobie nasi bohaterowie wyznaczają, a w ich przypadku wydaje się to bardzo prawdziwe i logiczne. Ja z mojej strony w tym aspekcie twórcą nie mogę nic zarzucić.
Niesamowicie się cieszę, że nie odrzuciłam tego anime po niezbyt pociągającym openingu, który, muszę przyznać, później nawet zaczął mi się podobać. Na pewno wrócę jeszcze nie raz do tego tytułu i będę go oglądać z taką samą przyjemnością jak za pierwszym razem.
Gorąco polecam tą serię! Zwłaszcza fanom machania mieczykiem. ;)

10/10 ode mnie. Baaaardzo satysfakcjonujące i świeże.

Pierwszy raz widzę sztukę miksowania rodem z hiphopu materiału jakim są wątki postaci w filmie. Tutaj jest to momentami zrobione perfekcyjnie. Pomysł wydaje się szalony w rzeczywistości jest bardzo stylowy i przemyślany. Druga sprawa bardzo dużo zwrotów akcji i nieprzewidywalności jak na jeden odcinek. To anime jest bardzo dobrze zrobione. Naciągany jest trochę motyw głównej dziewczyny, a dokładniej naciągane są motywy jej działania. Reszta miała być akcją, ale zwykle wywiązuje się bardzo ciekawie i powoli. Nie chcę spoilerować dlatego więcej nie będę pisał w temacie polecam. Osobiście anime nie trawię i większość oglądam jak nie mam nic lepszego do roboty. To jest jednym z wyjątków które daje mi radochę kiedykolwiek tylko odpalę.

Fajne i przyjemna seria tak dla odpręzenia.Sredniowieczna Japonia i charakterologicznie współcześni bohaterowie.Fajny opening a muszę powiedzieć że nie jestem fanem hipm hopu polecam.

Naprawdę bardzo dobre anime.
Momentami nudnawe, fakt, ale całkowicie rekompensuje mi to kreska, ogólnie klimat, oraz konstrukcja dwóch głównych bohaterów, Jina i Mugena – miażdży mnie pod każdym względem.
Jeśli chodzi o Fuu, to wszystko fajnie, ale jakoś mimika mi nie podchodzi…
Ogólnie – POLECAM.

To anime zwyczajnie mnie znudziło. Podobały mi się niektóre sceny, ale całośc wypada na minus. Jak dla mnie- naprawdę nic odkrywczego, ciekawego, oryginalnego… Nie rozumiem fenomenu Samuraja Champloo.

Mi Samurai Champloo przypadł do gustu. Nie wiem czemu autor recenzji tak objechał bohaterów. Wdg mnie oni właśnie zachowują się człowieczo a nie jak jakieś lolity z katanami. Co do zabijania- zbytnia wrażliwość i zbytnie porównanie do Cowboya B. Kiedyś ludzie nie cenili życia tak jak kiedyś. Wróg to zabić. Za małe uczynki robiono ludziom straszne rzeczy kiedyś- dlatego sądzę, że akurat ta uwaga o zabijaniu była bez sensu jeżeli by spojrzeć przez okulary przeszłości. A połączenie Mugen vs. Jin jest fajnym pomysłem – to jak postawić rapera przed urzędnikiem państwowym i zażądać by walczyli na słowa. Tak to lekkie anime w który mnie trzeba się za bardzo skupiać bardzo mi się spodobało. A hip­‑hopowa muzyka i te przerywki to zaczęłam ubóstwiać- a hihopu przecież nie słucham. może to przez openingową Drogę Samuraja ;]

Szkoda słów to po prostu trzeba zobaczyać :)

Ocena 9+

Bardzo dobre anime. Jedno z lepszych w swojej kategorji. Bardzo oryginalna i udana seria. Wiele ciekawych nawiązań do innych produkcji, m.i. w 23 epku do Gantz, oczywiście wszystko w przyjemnej posypce komediowej w sosie z dobrej muzyki, genialnie dobranej do akcji i interesującej fabuły. Nic tylko polecić każdemu.

10/10.

Muzyka+kreska+pochlastany montaz=seria ktora mozna ogladac wiele razy dla samego klimatu, tajemnica tkwi w bohaterach:)

Moim zdaniem anime było rewelacyjne – pojedynki, postacie, grafika, fabuła no i humor. O tym, że całość opierała się na kulturze Hip­‑Hopu to już nawet nie wspomnę, jest to dla mnie potężny plus jako że sam do niej należę.

Jedno z najlepszych anime jakie do tej pory obejrzałem. Akcja, walka, humor i nie tyko, czego więcej chcieć… przedłużenia. Polecam wszystkim fanom anime.

Widzę, że zdania są podzielone;] Niektórym muzyczny styl przypadł do gustu inni wybrzydzają, no ale to jest naturalne, nie ma się co o to sprzeczać;p Fanem hip­‑hopu nigdy wielkim nie byłem (w szczególności polskiej odmiany bez urazy). Za to samurajowie to love <3. Stereotypowe pytanie: czy jedno można połączyć z drugim? Jak kto sobie życzy. Ktoś nie lubi „hh” to wiadomo, że seria zubożeje w jego przypadku. Nie zbuduje sobie porządnego klimatu do oglądania. Mnie się ta mieszanka spodobała, nawet bardzo. Sam nie wiem czemu, po prostu mnie te bity przyciągają. Pierwszym razem, jak usłyszałem, że to właśnie takie połączanie lekko się zniechęciłem. Właśnie byłem po serii Samurai 7 i myślałem, że ciężko będzie przebić ten poziom. Teraz porównując sobie to wspomniana wyżej seria wygląda bardzo blado. W Samurai Champloo bohaterowie to kawał dobrej roboty. Może i takie postacie się trafiały, ale nigdy nie były tak charakterystyczne z tych serii, które obejrzałem. Mają w sobie to coś, nie są płytkie, ich zachowania zawsze odpowiadają charakterom, a nie, że nagle są bardzo ckliwi. Chociaż trafiły się dwa momenty z Mugenem, kiedy to stał się taki pokorny, ale sumienie też posiadał, nie ma się mu co dziwić;]Fabuła. no cóż… Ona nie ma być jakaś głęboka czy tajemnicza, mamy jeden cel i się go trzymamy. Przecież to nie NGE albo CB, tutaj jest totalny luz i trzeba go złapać;p Kiedy się podchodzi do tej serii jako krytyk o szuka błędów to się je znajdzie, ale chyba nie po to się ogląda daną serię. Można się porządnie odstresować i oglądać nie myśląc za wiele. Kreska bardzo łatwo wpada do oka, chociaż niektóre momenty i miny bohaterów albo ich wizerunki w oddali, to już kamień na sercu się robi… Oczywiście serii nie pojmie tak samo pokolenie 30­‑latków i młodzieży. Ci drudzy zdecydowanie bardziej otworzą się na to anime. Seria ma swoje wady, ale nie zauważa się ich, kiedy ktoś się wciągnie, zapewniam. Dopiero teraz, jak drugi raz miałem przyjemność spędzić czas przed Samurai Champloo dużo mankamentów zauważyłem, ale wybaczam to twórcą;p Tak ogólnie to serię polecam ze względu na wielką dynamiczność i samą przyjemność z oglądania. U mnie top topów jeśli chodzi o „miecze”;];];]. Brawo Watanabe.

Zastanawiające jest, a właściwie była odpowiedź na pytanie: czy połączenie hiphopu i tematu samurajskiego ma sens?
Odpowiedź najprostsza – NIE. Takie, a dokładnie TO połączenie, w tej serii nie wyszło na dobre.

Wg mnie muzyka jest totalnie do bani, ślamazarna, wręcz nużąca. W scenach walki można spokojnie spać. Żeby nie dać ZERO, dam 3/10, bo w końcu hiphop nie jest taki zły.

Kreska natomiast jest niczego sobie, czasem wręcz urocza. Poza tym, dokładna, szczegółowa.
Momentami, oczywiście momentami, nie przesadzałbym z jakimś zachwytem. Ocena 7­‑8/10.

Fabuła. No, Matko boska – kulawa.
Istotą serii jest podróż trojga towarzyszy, od punktu A do B. Zero jakiejś tajemniczości.
Tak, pod koniec mamy przedstawiony cel, dlaczego taki a nie inny. Ale jest to podane w anemiczny sposób. Dowiadujemy się… dobrze, może być. Nawet nie trzeba się zastanawiać, a co jeśli byłoby inaczej? Sens podróży w poszukiwaniu Słonecznikowego samuraja…bez komentarza.
Teraz tak. Mamy sobie trzech bohaterów, znamy cel, a po drodze dowiadujemy się też trochę o przeszłości męskiej części zespołu. No wszystko ładnie i pięknie, ale historie facetów to juz do innego anime się nadają. Mało tego, można by je rozwinąć i nakręcić z ich udziałem zupełnie inną serię. No, a Sara? To już tragedia
I właściwie to koniec postaci, bo ci wszyscy, którzy się po drodze przewijają raczej nie zasługują na wspomnienie. Byli, są albo już ich nie ma i tyle. Płakał po nich nikt nie będzie.

Ponarzekałem, ponarzekałem, ale nie wyrzucałbym tej serii z pamięci.
Walki – pomimo muzyki do kitu, są one naprawdę ekstra. Szybkie, dość dokładne, dynamiczne, konkretne. Warto je obejrzeć.
Bohaterowie – dumny i wyniosły Jin, zarozumiały i deko głupkowaty Mugen oraz Fuu. Przyznaję, że stanowili całkiem ciekawy zespół. Chyba najbardziej to podobał mi się „spokój” Jina na tle odzywek Mugena (pyskaty, że hej!). Niektóre teksty były naprawdę niezłe.

Odnośnie wydania, muszę stwierdzić, że zupełnie nie rozumiem „cenzury środkowego palca”, zwłaszcza że języczek jakim się posługują w tym anime wcale do kulturalnych nie należy.
Napisy czasem za krótko trwały, czasem wyprzedzały kwestie bohaterów, a czasem forma gramatyczno­‑stylistyczna mnie powalała.

Ogólna ocena to 5,5/10.

od kilku miesiecy chodze z włącoznym programem samurai_champloo_fangirling.exe i przyznam ,że bardzo mi z tym dobrze.

elo muzyka, elo rysunki, elo historia, elo mugen, elo jin, elo pyzy, elo mugenxjin.

ANIME JAK NAJBARDZIEJ POLECAM ;p

Oulnie anime wyróżnia:
- pomysłowość, kurde serio brak mi w innych anime, co oglądam Nowości i świeżości S.Champlo to ma
- Kreska muza MIODZIO
- I kurde jak zawsze sklejona całość dobrze Nie ma sekundy że chciałem przewijać odcinek jakiś do przodu bo mnie scenka nudziła

To anime według mnie ma same zalety A to ze zgrałem je na płytę co robie z jakimś 10 % anime co oglądam mówi za siebie

Przyznam się bez bicia, że pierwsze minuty Samurai Champloo nie wzbudziły we mnie sympatii, przede wszystkim jak zobaczyłam opening, jakoś nie przypadł mi do gustu. Ale jedno wiedziałam – to będzie orginalne anime z niekonwencjonalnym poczuciem humoru. I miałam rację, hai! Skusiłam się i obejrzałam calutką serię! I nie żałuję, ojjjj… NIE! Zawsze największą uwagę zwracam na to, jak twórca kreuje w swoje postaci. Wiedząc, że jest to dzieło Watanabe, byłam pewna, że zrobi to po mistrzowsku, jak w Cowboyu Bebopie, czy Wolfs Rain. No i znowu miałam rację, hehehe;) Trzy postacie, które uzupełniały się nawzajem, a razem dawały niesamowitą dawkę emocji i powodowały niezłe reakcje wybuchowe.:DDD Mugen­‑człek, który nie zna czegoś takiego jak umiar, spokój, opanowanie. Jego demoną jest bezpośredniość, spontaniczność, dzikość, nieodpowiedzialność ( momentami wkutwiało mnie to w NimxD ). Totale przeciwieństwo Jina ( ahhh… kocham!:* ), który jest spokojny, rozsądny, tajemniczy, małomówny i który nie szuka sobie zaczepki.xD Ale łączy ich jedno­‑świetny sposób walki i pociąg do pojedynków, poczucie honoru i godności, jak na samuraja przystało.;) Jeśli zaś chodzi o Fuu, to według mnie nie dawała od siebie tak dużo w tym anime, choć bez Niej i tak nie było by już to samo. Starała się być takim sklejaczem pomiędzy Mugenem a Jinem. Była jaby to ujać, silną ręką, potrafiła czasem postawić ich do pionu, a czasem w ogóle Jej się to nie udawało.xD Jako trójczyna wypadają wyśmienicie! Humor, który panuję w Samurai Champloo jest nie do pobicia! Najbardziej rozbawił mnie odcinek o żarciu, basbeluu i bid boksie i grafitixD Motyw jak Fuu robiła się gruba, gdy za dużo zjadła, mnie powalał.:DDDD Oprócz humoru podobało mi się bardzo, że twórca ukazał także tą ciemną i ciężką stronę życia. Niektóre odcinki, to aż chwytały za serducho. Proporcje byly zachowane w kwestii humoru a powazniejszej tematyki. Bardzo mi się to podoba w tym anime! Muzyka oczywiście tez jest wielkim atutem, hai! Endin jest przecudny!:* Stawki hip­‑hopowe, przerywniki i różnorodne motywy związane z kulturą hip – hopu wykonane zostało perfekcyjnie! W ogóle sam pomysł jest bardzo orginalny.;) W końcu, coś co mnie w anime zaskoczyło. Kreska też obłędna! Od razu mi się spodobała jak zobaczyłam pierwszy odcinek! Jest taka nietypowa, choć momentami niedopracowana, ale można to wybaczyć.;) Szkoda tylko, że brak mi takiego większego i głębszego wyjaśnienia co tam i owo u Naszych bohaterów się zdarzyło, dużo tu niejasności, ale cóż… nie można mieć wszystkiego:P Fakt, że w tym anime, a są to czasy Edo, można zobaczyć faceta, który robi Bid Boks, chłopców, którzy malują grafiti, Amerykanów, którzy grają z Japończykami w baseboll czy uprawianie hazardu. To mnie bardzo intrygowało w tym anime i zadziwiało. To dodawało takiej ponadczasowości, dzięki temu te anime miało swój własny wymiar. Oooo… Tak! Samurai Champloo, to coś wspaniałego!^_^

Wspaniałe. o! Moja ulubiona postać to Mugen (^^. Poza tym ciekawy pomysł. dopracowani bohaterowie. Nieziemskie sceny walk. I nawet mi sie zakończenie podobało.  kliknij: ukryte  Nic nie szkodzi że sie rozstalki, i tak było super.

<sub>Proszę o używanie tagu do ukrywania spoilerów!
Wrrrrrr…

M.</sub>

Seria ta nie jest wybitna,ale świetnie nadaje się jako relaks przed czymś lub po czymś „większym”. Realizm nie jest najmocniejszą stroną tego anime,ale przecież nie o to chodziło:P Nie raz śmiałam się oglądając Samuraja,a nawet wpadła mi w ucho muzyka chociaż na co dzień nie słucham hip­‑hopu. Natomiast niezbyt spójna fabuła między odcinkami nie przeszkadzała mi w ogóle, moim najulubieńszym anime jest Cowboy Bebop co może trochę tłumaczyć;)

Po obejrzeniu wolf's rain i bebopa spodziewałam się czegoś lepszego, jestem szczerze rozczarowana, oprócz muzyki nie znalazłam w tym anime nic interesującego, fabuła jakaś taka nieciekawa a i same postacie mało wiarygodne…

Nie lubie hip­‑hopu i miałam mało styczności z anime o samurajach. Mimo to seria mi się bardzo podobała! Choć wg mnie daleko jej do Cowboy Bebop. Dopiero od połowy zaczyna pojawiac sie wiecej motywu Słonecznikowego Samuraja, choc ja sporo o nim wczesniej juz sama domysliłam się. Ending jest piękny i zakończenie również, choć  kliknij: ukryte  według mnie oni na pewno potem znów się spotkają i będą razem podrózować. Przy końcówce zresztą nie mogłam oderwać się od ekranu i świeczki w oczach mi stanęły.  kliknij: ukryte  Bardzo się cieszę, że jednak Jin i Mugen przeżyli, choć mocno naciąganie. Nikt po takim czymś by nie przeżył, no ale… Ostatnia scena ich pojedynku, jak łamią sobie miecze – świetna po prostu!. Jak dla mnie seria 8/10, parę wad, ale warto było obejrzeć. No i nie lubie takiego sposobu prowadzenia fabuły, luzne teoretycznie niepowiązane odcinki. Choć nieraz się uśmiałam przy niej! Polecam.

Wspaniała seria, szczególnie świetnie wpleciono elementy humorystyczne, czego można było się spodziewać, jeśli reżyserem jest nie kto inny jak Shinchiro Watanabe AKA Nabeshin, znany szczególnie z takich tytułów jak Excel Saga czy Cowboy Bebop. Ciekawie wplecione wątki historyczne jak choćby prześladowanie chrześcijan.
W sumie jedyną wadą jest dla mnie słaby opening, który obejrzałem może 2 razy. Poza tym muzyka całkiem dobrze pasuje do sytuacji.
Zaliczyłem w 2 dni i zdecydowanie polecam dla wszystkich, których nie razi połączenie klimatów samurajskich i hip­‑hopu.

Fabuła – Nie lubię odcinkowego prowadzenia serii…Oprócz wątku poszukiwań, co odcinek nowa historia, za czasem dowiadujemy się o przeszłości bohaterów. Żadnych wielkich zwrotów akcji nie ma. Humor jakoś mnie nie rozbawił, uśmiechnąłem się tylko kilka razy(baseball ;]). Oraz końcówka…Nie, żeby była zła, ale innej się spodziewałem… kliknij: ukryte  I żyli długo i sczęśliwie. The end. Niee, to nie tak miało wyglądać…

Postacie – Nie licząc tego, że Mugen i Jin w porównaniu do innych to pół­‑bogowie to większych zgrzytów nie ma.

Grafika – Bardzo dobra. Tak jak animacja.

Muzyka – Nie lubię Hip­‑Hopu…Ale o dziwo pasował do tej serii. Oraz ending ! Poezja !

Inna sprawa to walki. Największy plus Szampona. Fenomenalne ! Każdy z bohaterów ma swój własny styl. Mugen walcząc tańczy „bred gensa”(Andriuuuu, nasz lingwisto ! ;]), Jin to typowy Samurai. Również ich przeciwnicy używają rozmaitych technik walki oraz broni. Można obejrzeć dla samych pojedynków.

I mimo, że to, co napisałem to w większości plusy to oglądałem łącznie 3 miesiące…Po prostu mnie nie wciągnęło. Dokończyłem, bo nie lubię skończyć serii w połowie, ale 2 raz już nie obejrzę. Czemu ludziom się tak podoba?

6/10

Doskonałe anime. Cowboy Bebop był latami 70 w opakowaniu S­‑F, samurai champloo to za to współczesność w opakowaniu historycznym. I przez to znów jest anime do bólu oryginalnym (no chyba że porównamy je do CB, wtedy jest już trochę gorzej). Właściwie podobieństwa do swego poprzednika mamy wszędzie – epizodyczna fabuła, szalony humor, nietypowa muzyka (w CB jazz i S­‑F, tu hip­‑hop i samuraje), specyficzna narracja… Jak dla mnie to zaleta. Taki niby całkiem inny, a jednak podobny do CB. Co do muzyki – świetna, ale tylko w zestawieniu z obrazem (tą z CB mógłbym słuchać w kółko). Co do grafiki i animacji – rewelacyjna. No i postać Mugena mi do gustu przypadła – bardziej tańczy brekdensa niż walczy.

Nie czytałem waszych komentarzy zanim obejżałem i bardzo dobrze ;) Jedna z niewielu serji które można zaliczyć moim zdaniem do klasyki. Gorąco polecam, zwłaszcza tym którym podobał sie Cowboy Beebop

Anime dość ciekawe.Grafika nawet..nawet..;)polecam osobom które lubią walki samurai.Daje 8/10.

Mimo, że hip­‑hop staram się obchodzić szerokim łukiem to już po pierwszych sekundach openingu poczułem, że to anime mi się spodoba. No i się nie zawiodłem. Chociaż faktycznie główny wątek jest nieco mało wiarygodny, to dość szybko się o tym zapomina. Poszczególne historyjki mają niesamowity klimat budowany przez wspaniąłą oprawę muzyczną, graficzną i choreografię walk. Główni bohaterowie są dość stereotypowi i w pewnej mierze prości, co jednak nie przeszkadza w przywiązaniu się do tych postaci. Szalony humor zupełnie mi nie przeszkadzał i był na tyle zgrabnie wpleciony w całość, że nie zakłócał odbioru ani nie burzył nastroju. Jedynie zawiodło mnie nieco zakończenie.  kliknij: ukryte  Widać twórcy wybrali ścieżkę optymizmu, który dość razi. Z Mugena i Jina zrobiono nadludzi, których nie sposób zabić. Wypada to komicznie na tle wszystkich walk, w których wrogowie najczęściej umierają po jednym cięciu. Z jednej strony nie chciałem śmierci, czy chociażby kalectwa (dłubanie kijem w przebitej dłoni zazwyczaj zostawia niemiłe konsekwencje) bohaterów, ale coś mówi mi, że serii wyszło by na lepsze, gdyby ta dość mroczna historia zakończyła się dramatyczniej.W każdym razie gorąco polecam tą serię, która może spodobać się szerokiemu gronu widzów. Mamy efektowne walki, nastrojowe lokacje, wspaniąła animacje i muzykę, nieco szalonego humoru i kilka lekkich morałów. Na tą chwilę jedno z moich ulubioncy anime.

P.S. Endingowa piosenka jest cudowna.

Anime doskonałe pod każdym względem (mimo iż nie jestem fanem hip­‑hopu i techno, to muzyka też wypadła świetnie). Troche mnie rozczarowało jednak zakonczenie, ale i tak wszystkim serdecznie polecam :)

Mrrr… i na tym zakończyć bym mogła mój komentarz;)Ale tego nie zrobię [gomenasai]... Samurai Champloo jest dość brutalną anime (akcja „Slice&Dice” w końcu) pełną bezsensownej przemocy. To anime oświetlone burdelowymi czerwonymi lampami i obślinione przez głodującą trójkę głównych bohaterów… taaak to takie mini streszczenie co można tam znaleźć. Samurai Champloo to przeurocza bajeczka ociekająca krwią samurajów – istna rozkosz! Polecam równie gorąco, jak gorące są ich wymarzone kluseczki [brzmi dwuznacznie, wiem]...

Niesądziłem że tak mi się spodoba, i bylem bardzo mile zaskoczony kiedy skończyłem oglądać to anime. Bardzo, bardzo polecam.

ps. kliknij: ukryte  odcinek z „meczem” bejsbolu oglądałem ze 5 razy i zakażdym razem walałem sie po ziemi ze śmiechu

Jak się chce, to wszystko można, nie? Nawet połączyć samurajów z hip­‑hopem. Kiedy ostatnio jakikolwiek utwór z tego gatunku muzycznego wciągnął mnie tak bardzo, jak opening tego anime? Chyba w podstawówce, jeśli dobrze pamiętam.

Szczerze polecam Samurai Champloo. Nie jest to ideał, ale świetnie się ogląda.

Fajne anime, bardzo zabawne, ciekawie miesza kulturę hiphopową z tradycyjną japońską. Ładne, przyjemne, nie wymagające myślenia a przy okazji nie głupie… Jako przerywnik pomiędzy czymś ambitnym, pasuje jak ulał. Ja sie bawiłem przednio!

Grafika 9/10
Fabuła 7/10
Postaci 7/10
Muzyka 9/10

Anime to jest wyjątkowo udane, ale raczej nie zaliczył bym go do wybitnych. Fabuła opowida o losach samotnej dziewczyny i dwóch samurajach, którzy wyruszyli razem z nią w długa podróż w poszukiwaniu 'słonecznikowego samuraja'. Seria zgrabnie łączy elementy dramartyczne z wszechobecnym humorem. Fabuła może nie jest specialnie orginalna, ale jej mocną stroną są interesujące postacje. Szczególnie główni bohaterowie pozytywnie wyrużniają się na tle innych samurajskich indywidułów. Na szczególną pochwałe zasługuje oprawa graficzna. Sceny walk są bardzo dobrze zrealizowane i warto obejrzeć ten tytuł choćby dla nich. Co do oprawy muzycznej.. zależy kto czego słucha:)
Z pewnością anime godne uwagi, ale nic ponad to.

Samurai Champloo jest świetnym anime, w którym najważniejszym punktem programu jest poczucie humoru. Lubię anime, których akcja dzieje się w okresie samurajów i szogunatu. SC wyrużnia się na tle innych anime tego typu bardzo pomysłowym scenariuszem, genialną muzyką i niepowtarzalnymi bohaterami. Serdecznie polecam to anime!

obejrzałam juz calą serię…jestem pod wrażeniem ^^ Jest świetna, po Hagarenie to moja ulubiona seria ^^ Bardzo dobrze łączy humor z momentami dramatycznymi! na poczatku miałam do tej serii jedno „Ale” nie podobały mi się oczy Fuu…uważałam, że nie pasują do reszty…ale przyzwyczaiłam sie XD Oceniam Samurai Champloo na 10/10 ^^

ps.GTN nie bij, przetłumacz!

Od 7 lat interesuje sie m&a i naprawde z czyms takim sie nie spotkalem.To „cos” innego,arcydzielo, ktore zdecydowanie odbiega od standardow.

Aniem moim zdaniem bardzo spoko :) zadko zdarza sie takie „dziwne” pomieszanie typow a tutaj fajnie ze soba wspolgra i oglada sie naprawde przyjemnie… czas poswiecony na ta anime nie uwazam za czas stracoy a niektore motywy i pomysly dlugo jeszcze bedzie sie pamieta :]

podchodzilem do tej serii jako kolejnej schematycznej opowiesci o samurajach, ale skoro bylo na wtedy na topie, wiec postanowilem, ze i ja sie skusze. zaczelo sie od calkowicie niestrawnego openingu, a potem…
potem juz tylko i wylacznie pozytywne wrazenia. fajna kreska, swietna dynamiczna animacja, brak jakiejkolwiek schematycznosci. ogladajac wczesniej „cowboy bebop” od razu rzucily mi sie w oczy pewne podobienstwa. w tym anime po prostu ciezko cokolwiek przewidziec, poniewaz jest dzikie i szalone jak jeden z glownych bojaterow – mugen. poza tym anime powala swoim humorem.  kliknij: ukryte  kiedy doszedlem do okolo 20 odcinka i zobaczylem akcje z baseballem to juz prawie plakalem ze smiechu. czegos takiego jeszcze nie widzialem w zadnym anime. po tej serii nie nalezy oczekiwac jakis glebokich doznac (chociaz mozna swobodnie znalezc kilka motywow, gdzie w bohaterach odzywaja sie glebsze emocje). to po prostu kawal swietnie wykonanej opowiesci o samurajach w ktorej na kazdym kroku rzadzi humor. szkoda tylko, ze tak szybko sie konczy…
muzyka – 7+/10, akcja 10/10, postacie 9+/10

ogólnie jeden z najlepszych anime o samurajach jaki widziałem. jedyne, co odrzuca to opening, bo jest TOTALNIE niesłuchalny, nawet jak na hip­‑hop (blah)

dziwi mnie przede wszystkim fakt że Avellana dostrzega dziury w fabule(też jestem uważnym widzem a nie zauważyłem ich), być może po prostu nie w słuchała sie dobrze w dialogi. to samo tyczy się bohaterów – ich postępowanie daje się w pełni zrozumieć tylko jeśli naprawde uważnie słucha się tego co mówią(no i może potrzeba jeszcze troche wrażliwości i wyobraźni)

Postaci z tego anime dostają ode mnie 9/10. Nie są to po prostu kolejni „rycerze bez skazy i zmazy”. To awanturnicy, którzy chlastanie kataną kochają ponad wszystko.
A kreska i animacja to czyste 10/10. Mało które anime ma taką płynność.

Samurai Champloo to niesamowita i oryginalna seria anime, którą każdy maniak japońskiej animacji zobaczyć powinien.I choć do niedawna uważałem, że w temacie anime zobaczyłem już wszystko co trzeba,to ogladanie tej serii sprawiło mi miłą niespodziankę i do cholery…był to dobrze spędzony czas.Gwarantuje,że seria stanie się równie kultowa co Cowboy Bebop.

Do piątego odcinka sobie dawkowałem a później zaaplikowałem całą serię.
Sceny walki urozmaicone. Częste dowcipne wtręty przy czym dwa odcinki śmieszyły mnie nieziemsko (gdybym wiedział co nieco o japońskiej kulturze to pewnie miałbym więcej powodów do smiechu). Nie ma dwóch odcinków o identycznej specyfice (niektóre urozmaicenia oczywiste ale wszystko zgrabniutkie). Przyjemnie pooglądać japońską produkcję bo nie przeszkadza gdy odcinek budzący egzystencjalny niepokój sąsiaduje z odcinkiem przepełnionym głupwym poczuciem humoru, które nie całkiem chwytam.

nigdy nie przepadałem za mangami ale gdy kolega przyniósł mi wszystkei odcinki tej mangi
poprostu zwarjowałTA GRAFIKA i muzyka(kocham hip hop)
zwala z nóg juz po 10 min ogladania
naprawde trzeba to zobaczyc sciagnałęm sobie soundtrack który bardzo POLECAM świetny jezeli ktoś chce jakies odcinki lub soundtrack mój mail cabasa@wp.pl
LUDZIE NAPRAWDE WART TO OBEJZEC

„I powiem szczerze – nie wzbudza mojej sympatii bohater, któremu do zabicia człowieka wystarczy fakt, że człowiek ten stoi przed nim i jest uzbrojony. Obu im zabijanie przychodzi zbyt łatwo”

Muszę napisać, że właśnie najbardziej podoba mi się w tej serii dziki Mugen, który zabija z ogromną łatwością. Jest bardzo dobrym wojownikiem, który nie kieruje się zadnymi zasadami.
I właśnie dlatego tak bardzo lubię to anime. Sceny walki bardzo mi się podobają chociaż bohaterowie mogliby być bardziej bezduszni.