Tanuki-Anime

Zazwyczaj łączenie wielu komponentów w anime nie wychodzi na dobre. Natomiast Arakawa under the Bridge jest według mnie bardzo udanym kolażem.

Kto chce może odbierać to na poziomie czystej komedii absurdu. Ktoś inny wyłapie elementy satyry i parodii. Jeszcze ktoś może zagłębić się w pytania i przemyślenia egzystencjalne, których jest tu pełno. Anime jednym słowem wielowarstwowe

Zacytuję fragment komentarza Chociana:

Nie rozumiem czemu to anime zbiera takie słabe oceny. Jest to pierwsza seria, której odcinki można oglądać w liczbie jeden na dzień, a jednocześnie nie pozostawia niedosytu.
Naprawdę świetny humor, duuużo nawiązań do różnych rzeczy, a przy okazji przybliżające też troche inny sposób patrzenia na świat

Mnie ten serial rozczarował, owszem było trochę zabawnie, za warstwę komediową dałem 6/10, jednak spodziewałem się ostrzejszej satyry. Bezdomni to w Japonii duży, skrzętnie ukrywany problem. Rząd niczego nie ułatwia, nie tworzy żadnych programów wsparcia, wręcz przeciwnie – zachowuje się agresywnie likwidując tylko obozowiska, wprowadzając różne zakazy pozyskiwania metali dla skupów, czy zwyczajnie nie przeciwdziałając wyzyskiwaniu bezdomnych, gdy dorywczo pracują. W tym sensie trochę satyry jest, bo faktycznie to obozowisko musi sobie radzić ze wszystkim bez wsparcia, nawet szkołę mają własną :) Jednak w realu, to życie bezdomnym ratują głównie organizacje pozarządowe, z reguły religijne z US i UE, miło, że trochę do tego nawiązali postacią Siostry i jego ciasteczek. Jednak można odnieść wrażenie, że według autorów tego anime, to bezdomnymi są głównie chorzy psychicznie, co już kompletnie mija się z prawdą, bo w Japonii żeby trafić na bruk wystarczy porządnie podpaść swojemu szefowi w korpo i nikt cię już nie zatrudni, a jak umiesz tylko dodawać słupki na kalkulatorze, to wkrótce lądujesz pod mostem… I taka prosta rzecz – jak w Japonii nie masz stałego adresu, to nigdzie niczego nie załatwisz, nawet telefonu jak się zepsuje, po prostu nie istniejesz…
Bardziej mi się podobało jak kwestia bezdomnych została pokazana w również komediowym Hinamatsuri – o wiele bardziej prawdziwie.
Dla zainteresowanych 2 krótkie filmiki o bezdomnych w Osace, wiadomo Osaka to jak na Japonię luzackie miasto :), w Tokio bezdomni mają dużo bardziej przekichane:
[link]
[link]

Oceniłam na 6. Patrząc na to bardziej powierzchownie, dała bym 7, ze względu na humor, na to, że nawet trochę się pośmiałam i zaciekawiło mnie na tyle, że zamierzam obejrzeć drugą serię. Niestety, z drugiej strony uważam, że ta seria jest strasznie płytka i wzbudziła we mnie pewien niesmak ponieważ postacie w niej przedstawione są osobami chorymi psychicznie, a autorzy skupili się tylko na dowcipach wynikających z ich natręctw, lęków itd, nie zgłębiając wcale tych problemów, tylko pokazując ich jak się pokazuje klaunów w cyrku. Uważam, że takiego rodzaju postacie oczywiście mogą być zabawnymi bohaterami, ale w tym przypadku przywykłam raczej w gatunku komediodramatu, jestem w stanie sobie przypomnieć wiele filmów i książek w których to się udało. Tutaj całkowity brak takiego wyważenia, trochę jak śmianie się z niepełnosprawnych. Jeszcze jakiś czas będę to trawić, obejrzę kontynuację, myślę, że moja ocena może ulec zmianie na gorsze.

Arakawa Under the Bridge jest komedią z unikalnym humorem, oczywiście nie wszystkim może on przypaść do gustu. Osobiście jestem wręcz zachwycony całą serią i żałuję tylko, że wcześniej nie zabrałem się nią.

Jak wiele innych tyłów z studia SHAFT albo powoduje albo maksymalny entuzjazm albo maksymalne odrzucenie. Mi osobiście bardzo przypadło do Gustu.

Humor – jest.
Nietypowe miejsce akcji – jest.
Ciekawi bohaterowie – są.
Przewidywalność – je… hmm, hej widział ktoś przewidywalność?

Długo szukałem czegoś tak zabawnego i wreszcie to znalazłem. Jeżeli nie lubicie schematów, nudzą was oklepane gagi, a słowo normalność już dawno przestało mieć dla was znaczenie, to jest to seria której szukacie.

Jak dla mnie jedyną wadą tej produkcji jest to że można się przyzwyczaić do tej absurdalności i z czasem (2 sezon) można przewidywać co najprawdopodobniej się stanie. Jednakże w pierwszym sezonie nie ma na to szans praktycznie w każdym odcinku poznajemy jakąś nową osobę i nie ma szans na domyślenie się co z nią „jest nie tak”.

Openingi (1 sezon i ten w 5tym odcinku pierwszego sezonu) oraz ending są genialne, a sama muzyka w anime genialna.

 kliknij: ukryte  Co ciekawe nawet pomimo lawiny absurdu po kryjomu są tu ukryte dość poważne tematy typu: czym jest normalność lub co tak naprawdę daje ludziom szczęście. Odpowiedź nie zostaje podana, ale obserwując poczynania bohaterów można stwierdzić że nie ważne kim się jest lub gdzie się mieszka, ważne jest aby cieszyć się życiem i dać upust temu co nam leży na sercu (nawet jeśli społeczeństwo tego nie popiera)

Oglądać! =]

Ta seria jest tak inna, że ciężko nawet porównać ją z jakąkolwiek inną produkcją tego typu. Z pewnością niedorzeczny humor jest tu na najwyższym poziomie. Jedni pokochają za to tą komedię, innym wyda się ona całkowicie dziwaczna. Tak czy inaczej z pewnością warto spróbować poświęcić jej trochę wolnego czasu.

Co więcej, pod grubą warstwą absurdalnych sytuacji i postaci tworzących niezłą mieszankę humoru można odnaleźć kilka ciekawych, życiowych przesłań, na które spogląda się z uśmiechem na twarzy.
Dobra pozycja dla osób poszukujących oryginalności i zakręconego humoru w dobrej graficzno­‑muzycznej oprawie, 8/10.

10/10. Po pierwsze za humor. Żadne anime oprócz Lovely Complex i Panty&Stocking, nie wywołało we mnie takiego śmiechu. Ogólnie w anime nie ma dobrych komedii, Japończycy w większości animcach, są po prostu sztywni, a tutaj? Wyśmienite. Do tego przeplatanie humoru z filozofią, to co SHAFT i ja lubimy najbardziej.
Po drugie: filozofia. Czasem w niektórych produkcjach, filozofia, którą daje nam główny bohater w swoich przemyśleniach, jest po prostu nie trzymająca się całości. Tutaj? Chwytliwe i najczęściej bardzo mądre teksty.
Po trzecie: postacie. Tutaj nie da się nie lubić kogokolwiek. Chociaż moją faworytką była Nino.

Co prawda sequel był lepszy od 1. sezonu, pod względem humoru. I może i będę nieobiektywna, ale uważam, że tego nie można ot tak nie lubić. Jest sympatyczne, kreska bardzo ładna, muzyka bardzo dobra. I tutaj, nie chce urażać fanów, ale… to jest tysiące razy od Bakemonogatari. Dlaczego? Bo Bakemonogatari to ja oglądałam chyba z miesiąc. Nie mogłam się zabrać za to, a temu anime towarzyszyła strasznie ciężka atmosfera. No i każda z postaci których po prostu nienawidziłam. A w Arakawie wręcz przeciwnie.
To tyle ode mnie.

Bardzo fajna i prześmieszna seria. Jest powiewem świeżości wśród podobnych do siebie serii. Arakawa wyróżnia się pod względem bohaterów,humoru i ogólnego założenia. Bohaterowie mają ciekawe osobowości i da się ich lubić. Osobiście ubóstwiam siostre :d . Jedyną postacią jakiej nie trawiłam była Maria. Muzyka tez jak najbardziej na plus. Ocena 8 i biorę sie za 2 sezon.

... lecz seria i tak jest warta poświęconego czasu. Redakcyjnie uznana za szrot [śr. 6,18]. Niesłusznie. Świetnie dobrana Nino­‑san jest jedną z moich ulubionych postaci kobiecych. Jej nieszablonowy charakter nie opiera się na agresywnym ADHD co w anime się praktycznie nie zdarza. Opanowana, ma własne zdanie, jest po prostu urocza w tym co robi.

Na plus: niezależny klimat; odtrudka na szkolne, kloniaste komedyjki, gdzie główny bohater przynajmniej raz na ep musi być wyzwany od hentai'i; miejsce akcji to własny zakątek świata, egzotyczny, fascynujący; związek głównych bohaterów jest paradoksalnie bardziej naturalny niż zwykle, nikt nikogo nie bije za źle skonstruowane zdanie itd.; sissy­‑face u Rica i Gwiazdy :3 w drugiej serii jest tego jeszcze więcej; opening.

Na minus: bohaterowie poboczni, Gwiazda i Sister są ok, ale pozostali zdecydowanie odstają, to zbyt wyeksploatowane motywy; niedosyt scen Nino+Ric, gdy akcja skupiała się ściśle na tej dwójce, ani przez chwilę się nie nudziłem; drażni mnie że przez cały pierwszy sezon Ric jest nieakceptowany przez towarzystwo; brak wyraźnego zakończenia.

opening moglbym sluchac w kolko,ending tak samo(takich przypadkow moze mialem ze 3 by oba utwory mi sie podobały).Obejrzałem pierwszy odcinek i przypadło mi do gustu więc posłuchałem recenzanta i nie żałuje.To anime ma z pewnoscia specyficzny,oryginalny klimat (co powinno cechować każdą dobrą produkcje)mimo zastosowanych schematów,chocby w postaci Ric'a którego cześć zachowań pokrywały sie z Araragim,czy sadystycznej małolaty,nie mówiąc już o siostrze(a właściwie bracie ;P) z syndromem żołnierza która na myśl przywodzi mi Sousuke z FMP! .Moja ocena to 8.Ideał to nie jest ale fakt ze obejrzałem na raz o czymś świadczy.A co do postaci to ulubiona to oczywiście Nino potem siostra.

Mnie się bardzo podobało. Nie oczekiwałam w przeciwieństwie do recenzenta żadnych mądrych przemyśleń, jedynie rozrywki, więc się nie zawiodłam. Przyjemnie się ogląda, grafika jest moim zdaniem w porządku, faktycznie widać rękę SHAFTu, zaś oba openingi przypadły mi do gustu.
Postaci rzeczywiście się nie rozwijają, ale to nie przeszkadza – ich zachowania są nie raz do bólu oczywiste, ale przecież tu chodzi o odmóżdżenie, a nie rozwiązywanie problemów psychologicznych. Za to niektóre pomysły z pewnością są oryginalne i zaskakują.
Ogólnie plusik za stworzenie nietypowej, nieharemowej i ciepłej komedii.

Z dużą dozą nieufności podchodziłem do pierwszego epka ale po drugi już wiedziałem, że obejrzę je do końca i nie żałuję. Fani SZS się nie zawiodą xD.

Seria jest hermetyczna, ale to normalne przy tego typu seriach. Nie rozumiem czego część osób komentujących oczekiwała. To, że w każdym odcinku nie będzie fajerwerków jest rzeczą oczywistą. Seria nie wydała mi się strasznie nudna skoro byłam w stanie obejrzeć nawet dwa odcinki pod rząd :D Nie dałabym za fabułę 5 lub 6, bo parodia to takie anime w którym trudno coś takiego ocenić. Nie ma w tym przecież jakiejś wielkiej spójności. Wydaje mi się, że ocenianie fabuły jest nie na miejscu. To tak jak z SZS – kocham to anime, ale nigdy nie śmiałabym oceniać fabuły. Inną sprawą jest, że moim prywatnym zdaniem, Sayonara… szybciej zaczęła przechylać się po równi pochyłej niż Arakawa…

Pierwsze epki rewelacyjne, pokładałem wiele nadziei w tej serii, niestety im dalej tym nudniej. Tak od 5­‑6 odcinka seria przestała mieć to coś. A więc pół na pół, jak dla mnie siedem z minusem.

nie rozumiem czemu to anime zbiera takie slabe oceny. jest to pierwsza seria której odcinki można oglądać w liczbie jeden na dzień, a jednocześnie nie pozostawia neidosytu. Naprawdę świetny humor, duuużo nawiązań do różnych rzeczy, a przy okazji przybliżające też troche inny sposób patrzenia na świat. Nie wiem czego ludzie oczekują bo anime, skoro Arakawa Under the Bridge im nie pasuje. Polecam.

Mi się podobało fajne zabawne anime z grupka zabawnych i dziwacznych bohaterów :)
Polecam!

Absurdalne komedie? Uwielbiam. Ale ta do mnie w ogóle nie trafiła. Poziom humoru jak w tytule – spod mostu. Dialogi momentami beznadziejne, tematyka ujdzie, ale mogło być lepiej. To chyba pierwsze anime, którego nie cofałem w momencie przegapienia jakiejś sceny czy kawałka dialogu – tak jakoś miałem przeczucie, że niewiele tracę. Jest spora grupa ludzi, którzy znaleźli w tej serii coś dla siebie, jednak ja kiepsko się przy niej bawiłem, więc nikomu jej nie polecę.

Świetna, cieplutka komedia. Siostra jest prze­‑genialny, absurd goni absurd, anime wciąga i uzależnia. Banda świrów zamieszkała pod mostem:).

Od początku mnie zainteresowało :D Stosunek tego faceta do życia był genialny! Dużo humoru ;)

Absurdalna komedia w dobrej oprawie? Brzmi nieźle, ale ile można? Pierwsze 4 odcinki obejrzałam z przyjemnością, dalej było trochę ciężej, pod koniec zastanawiałam się po co to oglądam. Gagi zamiast śmieszyć, po paru odcinkach męczą. Z radością powitałam zwiastun jakiejś ciągłej intrygi- tylko po to by rozczarować się brakiem rozwiązania. Jeśli mogę to do czegoś porównać to do porcji spaghetti z małą ilością sera i sosu- na początku smaczna, pod koniec zostaje trudna do przełknięcia klucha.

8/10 – Bardzo dobra komedia, oryginalne gagi, ładna kreska i świetny OP. Moim zdaniem po prostu świetne i tyle. A i Hiroshi Kamiya ! Ten Pan, który użyczył głosu Oriharze Izayi w Durarara!!

za humor, postaci i muzyke ode mnie pelna dyszka. dokladnie to, czego oczekiwalam. a ending „sakasama bridge” mnie bardzo zauroczył. polecam.

... zgadzam się z recenzentem. Nie mniej jednak ode mnie to anime otrzymało 9/10 za ABSURD. Może i gagi były powtarzalne, a humor nie zawsze był wysokich lotów ale ja od dawna miałem ochotę na takie anime. Dostałem to czego chciałem, czyli odmóżdżacz w wersji hardcore.

Zabil mnie cytat z Fallouta „War. War never changes” :D