Tanuki-Anime

Kim jest Dolores? To typowa nastolatka, nieco narwana, naiwna, nieznająca świata i okrutnych praw nim rządzących. Ma złote serce, jest wrażliwa i uczuciowa. Co chwila zalewa się łzami, to z rozpaczy, to znowu z radości. Słowem – nic nadzwyczajnego. Jedynym, co różni ją od reszty dziewcząt, jest fakt, że Dolores jest mechem. Najnowszej generacji robotem bojowym, za którego każde państwo oddałoby swój dziesięcioletni budżet. Oddało, gdyby tylko mogło ją kupić – a nie może, ponieważ jedyną osobą, której Dolores się słucha (na ogół), jest jej ukochany wujek, James Links. To, że „wujek” pojęcia nie ma o istnieniu piętnastometrowej siostrzenicy, zaś ich pierwsze spotkanie owocuje wysłaniem za nim (oraz dwójką jego dzieci) listów gończych z ofertą pokaźnej nagrody za schwytanie morderców i terrorystów, to już całkiem nieistotne szczegóły. Tym bardziej, że Dolores wydaje się być jedynym kluczem do odnalezienia uznanej za zmarłą żony Linksa. W końcu, jaki problem dla trójki normalnych, zdrowych ludzi i jednego nieco rozhisteryzowanego robota może stanowić pokonanie kilku rządów i międzynarodowych konsorcjów, udowodnienie własnej niewinności, a wreszcie odnalezienie kobiety, która wedle wszelkich posiadanych informacji zginęła w kosmosie wiele lat temu?

Przyznam, że Zone of the Enders Dolores,i trudno jest mi przypisać do konkretnego gatunku. Całość jest robiona jako film przygodowy, ale wielu scen nie powstydziłaby się dobra komedia. Fabuła, choć stosunkowo prosta, jest spójna i dobrze skonstruowana, choć zdarzają się fragmenty całkowicie oderwane od głównego wątku, i wstawione jakby dla żartu. Ani grafika, ani muzyka nie zachwycają urodą, ale też nie można im zarzucić jakichś poważniejszych błędów. Warsztatowo Zone of the Enders Dolores,i jest animką przeciętną i nie wyróżniającą się z tłumu. Proponowałbym ją raczej ludziom mającym ochotę na chwilę oddechu przy czymś lekkim i przyjemnym w odbiorze, niż tym, których pociąga kino akcji.