Tanuki-Anime

Mitsuki Kouyama (lat 12, diagnoza: złośliwy rak krtani) musi na te pytania odpowiedzieć. I to szybko, bo rzeczony rok to naprawdę mało czasu dla kogoś, kto chce zostać międzynarodowej sławy gwiazdą muzyki pop, a do tego odnaleźć ukochanego oddalonego o pół świata. To wielkie brzemię dla dziewczynki w tym wieku, a życie utrudnia jej dodatkowo krąg „krewnych i znajomych Królika”, na czele z antypatyczną babką i lekarzem domowym, robiącym wszystko, by pomóc małej pacjentce (czyli usunąć problem wraz z kompletem strun głosowych i jakimikolwiek szansami na karierę piosenkarki).

Na szczęście istnieją shinigami. Nie „shi­‑co?”, tylko shi­‑ni­‑ga­‑mi. Takie miłe istotki (coś pośredniego między demonem, aniołem a bogiem), ganiające z kosami, łukami i innym równie przyjemnym ekwipunkiem. Ich podstawowym zajęciem jest przenoszenie dusz zmarłych w zaświaty. Para z działu pediatrycznego zostaje właśnie przysłana z poleceniem przypilnowania potencjalnego objawienia rynku muzycznego i zapobieżenia wszelkim próbom przedłużenia jej życia.

A teraz pytanie:
- Ile czasu minie, zanim dwa demony (puszyste królicze uszka i latające maskotki w standardzie) zostaną owinięte wokół palca dwunastolatki? (dostępne „koło ratunkowe”: telefon do przyjaciela).
Inny zestaw? Bardzo proszę:
- Jak w ciągu roku zrobić z dwunastolatki szesnastoletnią idolkę tłumów, korzystając „tylko” z krwi dziewicy i demonicznych mocy zaświatów?

Full Moon wo Sagashite („W poszukiwaniu pełni księżyca”) jest serią powstałą na bazie mangi Ariny Tanemury, znanej między innymi z opublikowanej w Polsce Kamikaze Kaitou Jeanne. Ma charakterystyczną dla tej autorki grafikę, bardzo przyjemną dla oka, choć chwilami nieco przesłodzoną. Jeśli dodać do tego ścieżkę dźwiękową, stworzoną przez śmietankę japońskiego popu (umieszczone w serialu piosenki pochodzą z kilku płyt popularnych wykonawców i są przez nich śpiewane), otrzymamy produkt technicznie niemal doskonały.

Adresatami tego anime są przede wszystkim rówieśniczki głównej bohaterki, więc fabuła, jakkolwiek zajmująca i dobrze skonstruowana, jest lekka w odbiorze (ale w żadnym razie nie prymitywna). Tematy poważne i mroczne są przedstawiane w pełnym świetle dnia, przez pryzmat osoby zdeterminowanej, aby z życia brać wszystko, co najlepsze. Szczerze polecam to anime wszystkim (niezależnie od płci i wieku), których dopadła chandra i przygniótł „bezsens egzystencji”, oraz tym, którzy chcą zobaczyć po prostu kawałek dobrego filmu.