Tanuki-Anime

Można się zaangażować w oglądanie odcinków ale po 5 epizodzie.
Ciekawe postacie oraz rozwiązania każdej z nich, dobrze sobie poradzili z wielością postaci. Podobała mi się zamiana ról dominacji wampirów a ludzi a później rzezi ludzi na wampirach i pokazanie że ludzie nie są bezbronni oraz bezwzględność człowieka.
Muzyka naprawdę spoko, jeżeli chodzi o animację to nie jestem wielkim fanem ale pasowała do klimatu.
polecam tylko fanom goru, sam nie jestem więc raczej nie wrócę do tytułu.

Szkoda, że nie mam zbyt wiele czasu, aby dogłębnie przeanalizować, to co niedawno skończyłem oglądać, ale myślę, że do tego czasu zostało już chyba wszystko napisane na temat tej pozycji, więc za wiele nikt nie straci. Dlatego na wstępie ograniczę się tylko do dwóch słów: Fantastyczny seans.
Świetna, tajemnicza, niesamowicie wciągająca, pełna grozy i niepokoju, a zarazem prawie bezbłędnie poprowadzona historia, bardzo dobrze dopełniona przez dwa dodatkowe epizody, które są obowiązkowe i uderzają chyba jeszcze bardziej pod względem wyjaśnień i emocjonalnym niż końcówka serialu telewizyjnego.
Solidna, a nawet rzekłbym bardzo dobra jak na tamte czasy oprawa wizualna. Animacji nie było za wiele, ale stylistycznie i klimatem na pewno nadrabiała braki w innych elementach. Mnie z pewnością kupił taki styl.
Pięknie napisane postaci, których jest od groma i prawie każda przedstawia innych sposób myślenia, a także działania w odpowiedzi na dziejące się wydarzenia. Nie można też za bardzo się z nikim zżyć, ani komuś kibicować, bo może to się dla nas źle skończyć.
Perfekcyjna muzyka, za którą jest odpowiedzialny Takanashi Yasuharu. Myślałem, że ten gość już mnie pozytywnie nie zaskoczy po fantastycznej muzyce do Shippuudena, a tu proszę, jakie miłe zaskoczenie po latach. Nie będę tu dużo pisał, bo w gruncie rzeczy kwestia to subiektywna, ale mnie taki klimatyczny ostów kupił w 100%. Pasował w każdym calu do klimatu i tematyki historii, a cała playlista, jaka w tym serialu występowała z miejsca wylądowała w mojej bibliotece ulubionych. A dzieję się to tak w przypadku tylko tych serii, które na to, według mnie, zasłużyły.

Do pełni szczęścia zabrakło mi tylko wyjaśnień co się stało,  kliknij: ukryte  po tym jak prawdopodobnie doszczętnie spłonęła cała Sotoba, bo wątpię, że zastępy straży zdołały to powstrzymać. Co z pozostałymi mieszkańcami, którzy zdołali uciec na czele z doktorem Ozakim, bo przecież straż na pewno znalazła multum ciał, oni też cali we krwi, więc musiały być jakieś pytania innych ludzi, przesłuchania, rozprawy sądowe itd. Po prostu zabrakło mi wstępnej konfrontacji z ludźmi z zewnątrz, z poza Sotoby. Co z mnichem i Satoko? Wiemy, że zwiali, ale co planowali dalej? Chciałem zobaczyć jakieś ich pierwsze decyzje po tych wydarzeniach. No i… skąd Natsuno wziął dynamit?! – nie no, czepiam się. :P

Podsumowując, niezapominany dla mnie tytuł, który z miejsca staje się jednym z moich ulubionych i do którego na pewno będę wracał wspomnieniami za każdym razem, jak odpalę muzykę jaka tu występowała, a ostatnio dzieję się to praktycznie non stop.

Oglądałam dawno, ale często powracam do niego myślami. Na pewno jedno z lepszych anime, które oglądałam. Że tak pozwolę sobie przetłumaczyć komentarz, który w języku angielskim zamieściłam pod jednym z AMV do tej serii:

To naprawdę wspaniała seria, bardzo refleksyjna i niemal filozoficzna. Ukazuje, że nic nie jest czarne ani białe, nikt dobry ani zły, wszystko, cały świat i większość sytuacji, są po prostu szare. Nie było łatwo wziąć w ,,Shiki” żadnej ze stron. Obie miały swoje powody, ale i swoje winy, obie krew na rękach. Anime to pokazuje też, jak brutalne potrafi być życie, jak ciężkie decyzje trzeba czasem umieć podjąć dla większego dobra. Oczywiście w tym ,,prawdziwym życiu” wampirów nie ma, ale, jak wiemy, to metafora.
 kliknij: ukryte  Zakończenie również było szare. To smutne, że wampiry zostały wymordowane. Żaden w końcu nie prosił o to, by stać się jednym z nich, żaden tego rzeczywiście nie lubił, przez większość czasu po prostu cierpieli, tęskniąc za swymi rodzinami (i nie mając nawet gwarancji, że owe rodziny dołączyłyby do nich po hipotetycznym ugryzieniu), zmuszeni pić krew swoich dawnych przyjaciół i sąsiadów, by zwyczajnie przeżyć, będąc bezgranicznie nienawidzeni i niezrozumiani przez ludzi, na których im nadal zależało. To jest niesamowicie przykre. Po prostu.
To, co przydarzyło się ludziom z Sotoby, jest jednak równie smutne. Wampiry pojawiły się znikąd, burząc dotychczasowy spokój życia niewinnej, prowincjonalnej społeczności, zabijały ich i ich bliskich, musieli żyć w ciągłym strachu, nigdy nie wiedząc, na kogo padnie następnym razem. Paradoksalnie, aby zabić ,,potwory”, musieli wyzbyć się własnego człowieczeństwa. To w końcu, jak już ustaliliśmy, byli wciąż ich dawni znajomi, a co najważniejsze czujące, wrażliwe istoty. Sytuacja już wcześniej wymogła na nich zresztą częściowe szaleństwo, by uchronić przed całkowitym; by jakkolwiek odnaleźć się w swoim chorym położeniu, musieli uprościć sobie widzenie rzeczywistości i ujrzeć w wampirach bestie, nie myśleć o ich cierpieniu ani niczym, co mogłoby poruszyć serce. Tak było łatwiej, inaczej nie byliby w stanie ich powybijać, a to, niestety, było jedynym wyjściem. Nieważne, jak smutna jako widz byłam, widząc, jak umierają w cierpieniach, to była konieczność, inaczej zabici i przemienieni zostaliby kolejni ludzie, potem kolejni i kolejni, aż w końcu, zapewne, cały świat. I teraz patrzcie – trzeba było zrobić coś takiego, żeby się uchronić, widz to wie. Widz nadal płacze nad losem wampirów. Mimo to, widz patrzy na nich palących się w świetle dziennym, krzyczących, męczących się, i z łzami cieknącymi po policzku mówi; ,,tak trzeba…”... no złoto.
Uwielbiam scenę, gdy po tym całym szalonym masowym mordzie wampirów Chizuko brała sobie onigiri. Jej dłoń pokryta była krwią, z czego zdała sobie sprawę, wyciągając ją po jedzenie – i na krótką chwilę prawdopodobnie zdała sobie sprawę również z tego, co tak naprawdę uczynili. Cofnęła rękę, ale w końcu sobie ten nieszczęsny ryż wzięła – przerażona okrucieństwem tego, co zaszło, zdecydowała kontynuować moralne dystansowanie się od sprawy, żeby po prostu nie oszaleć. Ta scena była idealna, cudownie napisana, tak głęboka, jak się dało, naprawdę dziwię się, że nie należy do tych znanych, ,,ikonicznych” scen z anime.

I tak, jak zazwyczaj mam w nosie, kiedy ktoś jedzie po którejś z moich ulubionych serii i w myśl słów ,,Dooobraaa, weź tam, ty tracisz, nie ja” przewijam takie komentarze, tak opinii, jakoby ,,Shiki” było płytkie, nieudane czy jakkolwiek złe, nie umiem zdzierżyć, chociaż nawet nie jest tym moim najulubieńszym anime. Polecam każdemu, nawet jak nie lubi wampirów – i tak prezentuje zupełnie inne spojrzenie na nie, niż się ogólnie przyjęło, więc nie ma większego sensu się tym sugerować

Po 2­‑3 latach przerwy obejrzałem drugi raz i mi się jeszcze bardziej spodobało. Zachęcam każdego do obejrzenia (pierwsze odcinki MOGĄ się wydawać nudnawe).

Zawiodłam się trochę na tym anime zapowiadało się na dobry horror z klimatem, muzyka, klimat, wszystko trzymało poziom… Motyw z Megumi nawiedzającą  kliknij: ukryte  głównego bohatera w snach przyprawiał mnie o ciarki.
Od momentu kiedy przyjaciel głównego zakończenia stal się shiki anime zaczęło tracić klimat… zamieniło się to w wojnę miedzy dwoma gatunkami. W późniejszym etapie scena z zabiciem żony przez ozakiego była spoko, ale to tyle. Fabularnie też nie wypada za dobrze, dużo nie do powiedzeń. Mogli bardziej rozwinąć historie Sunako. Zakończenie bez konkretnego podsumowania skończyło się na wybiciu Shiki z wioski… Pochwalam anime za dramaturgie, pokazuje to, że shiki też mają uczucia – może nie cierpią fizycznie, ale odczuwają ból psychiczny i też pragną żyć, nie mając wyboru polując na ludzi… Seria bardzo fajnie pokazuje ludzkie zachowania i rozterki, wybory moralne.

Zamaskowano spoiler. Serio…
Moderacja

Jak dla mnie anime zajebiste i mega wciągające. Potrafili też fajne napięcie muzyką uzyskać, a jak chodzi o moja interpretacje ...  kliknij: ukryte  Dużo osób piszę, że zbyt pobłażliwie była ukazana śmierć ludzi, natomiast jak Shiki umierali to wielka tragedia.
Niby tak, tylko że jak dla mnie ludzie którzy ożywali byli dalej sobą. Zaczynali zabijać, bo ktoś wyżej powiedział im że mogą i jest to teraz w porządku. Niektórzy przecież nie chcieli zabijać to byli szantażowani że ich rodzina zostanie zabita lub ze oni sami zostaną zabici lub umrą z głodu (a ze byli tylko ludzmi w ciele potwora to robili to ze strachu i swoich słabości, to takie ludzkie…), niektorzy byli po prostu samolubni i nie chcieli być sami, wiec stwierdzili ze przecież mgą żyć tak jak wcześniej ze swoja rodzina wiec ich pozabijają i może odrodzą się (Nao ewidentnie miała problemy sama ze sbą i nie mgła sbie poradzić z traumatycznym dzieciństwem, wolała zabić swoje dziecko, boo może akurat odrodzi się ono takie samo jak ja i nie bde juz sama i bde miała dalej szczęśliwą kochającą rodzinkę, ale tak jak mówie to ona już jako człowiek była psychiczna, a nie przez naturę shiki). Zresztą jak ktoś miał silne morale za życia jak pielęgniarka Ritsuko to i po przemianie wolał umrzeć niż kogoś zabić. I mimo przemiany potrafiła być wierna swoim wartością. No i w ostatnich odcinkach pokazali, ze nie trzeba przemiany w wampira, żeby pokazać, ze ludzie maja okropną naturę. Gdy uwierzyli, ze walczą za wioskę i mgą zabijać wszystkich jak leci, łącznie z ludźmi którzy zostali jak na razie tylko ugryzieni czy na podstawie samych podejrzeń o bycie po stronie shiki. Tak troszkę odchodząc od anime, były robione eksperymenty na studentach. Na miesiąc połowa uczestników eksperymentu była więźniami w więzieniu o zaostrzonym rygorze, a druga polowa ich „katami”. Na początku haha hihi to nasi koledzy i byli i tak dla nich mili, ale po niecałym miesiącu naukowcy musieli interweniować bo niektórzy „więźniowie” o mało nie zostali zakatowani przez ich „opiekunów”. Coś jak psychologia tłumu. Także jak dla mnie obydwie rasy tak naprawdę ukazywały słabości ludzkie, a śmierć shiki była po prostu lepiej ukazana, żebyśmy mogli lepiej ich psychikę zrozumieć i motywy.

Zacznę od tego, że anime jest dobre, a muzyka to cudo i ode mnie ma 10/10, nawet użyjemy jej do projektu o Auschwitz.  kliknij: ukryte  Jednakże, to tłumaczenie zachowania Shiki i stawianie ludzi za złych jest po prostu nielogiczne. Ludzie też zabijają zwierzęta, by żyć, ale umówmy się, my nie robimy tego według pobudek, jesteśmy wszystkożercami. Sunako chciała zrobić wioskę śmierci, uważam, że powinna mieć wbity kołek w serce, nienawidziłam jej i jej usprawiedliwiania wyrządzonego zła. Śmierć powinna przyjść tylko raz, dlatego cieszę się, że mieszkańcy zaczęli rzeź, mścili się za bliskich, rodzinę. Nie chcieli jeszcze raz tego przeżywać.

Co można było powiedzieć zostało już w komentarzach powiedziane. Natomiast moją niechęć budzi to… wręcz obrzydliwe tłumaczenie motywów Shiki  kliknij: ukryte  (szczególnie jęczenie Sunako) – „Zabijam by przeżyć i to nic złego, dlaczego oni mnie chcą zabić?”. Skoro wszystko zostało sprowadzone w takim tłumaczeniu do biologicznego aspektu kto kogo pożera i w jaki sposób, to wówczas ludzie z Sotoby mieli nie tylko pełne prawo, ale wręcz obowiązek wyrżnąć w pień wszystkich Shiki po kolei jak leci jako ofiary swoich drapieżników. Mało tego! Moralnie było to dobre. W końcu – ofiara winna mieć prawo się bronić tak samo jak drapieżnik atakować. Toteż tak jak bawół kopie lwa, który go atakuje to tak samo człowiek wbija kołek w serce nieumarłego. Idąc tym tropem szkoda, że musiało minąć niemalże 20 odcinków żeby mieszkańcy tej wiochy połapali się, że to walka na śmierć i życie.

Przeciętniak z głupstwami, nieścisłościami pokroju:
- Ludzie w wiosce umierają, reakcja innych jest niesamowicie irytująca, nikt z tym nic nie robi, każdy odbiera to jako „Ah, meh no jakoś tak wyszło”. Natomiast gdy giną Shiki – wielkie oburzenie ;_;.
- Niby Shiki nie może wejść do domu, chyba że zostanie wcześniej zaproszony (Raz otworzone drzwi dla Shiki zostają otwarte na zawsze)  kliknij: ukryte  Dlatego głupstwem dla mnie było gdy Tokujirou krzyczał, że nie chce być umieszczony w klinice podczas gdy kilka dni wcześniej Kyouko zaprosiła do środka Tatsumiego (W końcu wkroczył do kliniki by zabrać Setsuko, żonę Tokujirou) więc nie byłoby problemu by wejść do kliniki…
Ale nic nie równa sie z hiprokyzją Seishina, który odwraca się od swojego najlepszego przyjaciela tylko dlatego, że ten  kliknij: ukryte  zrobił sekcję i zabił swoją żonę, która została przemieniona w Shiki mówiąc, że zabijanie kogokolwiek czy to Shiki czy Człowieka z jakiegokolwiek powodu jest złe a tymczasem wiedział, że Shiki zabijają ludzi dla własnej zachcianki…
Mimo, że anime ma tylko 26 czy 27 odcinków niesamowicie się dłuży i po połowie odcinków akcja stoi w miejscu Niby Ozaki, Natsuno i inni wiedzą co sie w ich wiosce dzieje, ale nic z tego nie robia aż do ostatnich odcinków, gdzie mogliby już dawno wziąć sprawy w swoje ręce ale nie lepiej jeszcze poczekać aż więcej osób w wiosce zginie…

Ogólnie powiem tak, do 10 odcinka oglądało się super wchłoniłem z zainteresowaniem lecz później zaczęło się męczenie i irytowanie. Można obejrzeć ale lepiej nie oczekuj, że jest to wybitne dzieło…

Anime ukazuje choroby ofiar w bardzo specjalistycznym aspekcie – pada wiele medycznych pojęć i prowadzone są dyskusje niczym w dr Housie. Autorce umknęła jednak podstawowa sprawa – w przedstawionej historii shiki potrafi wypić jednorazowo ok. pół litra krwi. Jak mówi doktor, po utracie ponad litra ofiary zaczynają być bardzo chore i zaczynają się objawy wstrząsu krwotocznego i niewydolności wielonarządowej, po około dwóch umierają. I to jest prawda, ale dotyczy jednorazowej utraty krwi w szybkim czasie! W ciągu kilku­‑kilkunastu godzin po utracie 0,5 l krwi organizm uzupełnia utraconą objętość. Oczywiście czerwone krwinki nie regenerują się tak szybko, więc krew jest coraz bardziej „rozcieńczona”. Oznacza to jednak też, że z każdym posiłkiem shiki wysysa mniej krwinek w takiej samej ilości krwi, posiłek jest coraz mniej pożywny a ofiara coraz mniej traci. Oczywiście doprowadzi to do ciężkiej niewydolności i prawdopodobnie do śmierci po pewnym czasie, jednak u zdrowej osoby na pewno nie w ciągu 4 dni i nie w mechanizmie wstrząsu krwotocznego.

W dodatku anemię wymagającą hospitalizacji i bezwzględnych przetoczeń krwi dzieli w czasie od śmierci co najmniej kilka dni. Niemożliwość wykonania badania morfologii krwi na poczekaniu w najmniejszych choćby szpitalu i wyniki na drugi dzień to też fikcja, mają tomograf za miliony a nie mają prostego aparatu za kilka tysięcy? Nawet jeśli byłby zepsuty, wystarczy mikroskop i płytka do ręcznego liczenia. Ozaki raz czy dwa wspomina, że chce wysłać pacjentów z nieznaną chorobą do instytutu czy kliniki uniwersyteckiej, jednak nigdy tego nie robi. To jest chyba naturalna myśl w przypadku gdy młodzi zdrowi pacjenci umierają na dziwną chorobę którą rozpoznaje na pierwszy rzut oka, jednak każda próba diagnostyki czy leczenia jest nieskuteczna. „Poprzednich 20 pacjentów miało te same objawy i umarło, hmm, dam witaminy i niech leży w domu w łóżku, może się poprawi”. W żaden sposób nie jest uzasadnione złamanie wszelkich procedur i pominięcie oczywistych opcji terapeutycznych. Wydaje mi się że autorka chciała osadzić akcję we współczesności, zbyt późno orientując się że taki poziom odcięcia od świata jest w dzisiejszych czasach po prostu niemożliwy.

Anime byłem zachwycony niemal do końca, ostateczne wrażenie nieco popsuła stronniczość twórców.  kliknij: ukryte  Rzezi na shiki doskonale udało się pokazać, że łatwo jest szafować życiem innych w filozoficznych debatach kiedy własna śmierć jest daleko. Autorzy jednak usilnie starają się przedstawić problem w świetle „czy można winić kogoś, gdy zabił by przeżyć?”. Tyle że shiki nie zabijają by przeżyć, zabijają dla luksusu posiadania własnego małego królestwa. Dramaty zabójców są uwydatnione, podczas gdy rozpacz i pryskające marzenia umierających ludzi są gdzieś na marginesie. Seshirou  kliknij: ukryte  zaś unika jakiejkolwiek oceny. Jego neutralność ściąga śmierć na bliskich, lecz zupełnie się tym nie przejmuje. Twórcy chyba też nie, ot stało się i już. Przez jego decyzję śmierć wszystkich mieszkańców wioski stała się kompletnie bezużyteczna, a cały cykl zapewne powtórzy się w innym miejscu. Brakuje mi jakiejkolwiek refleksji, poświęca się mu ogromną ilość czasu a w żaden sposób nie widzimy konsekwencji jego decyzji. Ta postać jest niedokończona, z pełnoprawnej postaci stał się jedynie fabularnym uzasadnieniem dla  kliknij: ukryte  ucieczki Sunako.

Nie rozumiem też, jak można mieć jakąkolwiek wątpliwość co do moralności działań shiki. Czy mogę zabić innego człowieka jeśli potrzebuję jego wątroby, serca, nerki, bo bez nich umrę? Oczywiście że nie. Więc dlaczego w ogóle zastanawiamy się, czy można zabić dla „narządu” krwi?

Klimat super, postaci niektóre się spodobały inne mniej, ale przesłanie jest jak dla mnie niezwykle pozbawione logiki i irytujące.

Najgorsza jak dla mnie jest postać Seishina, który  kliknij: ukryte  porzucił swojego przyjaciela, dlatego że ten „zabił” swoją zmarłą żonę. Potem powiedział, że zabijanie jest złe, nieważne czy ludzi czy shiki, podczas gdy ta jego mała faworytka Sunako wyssała życie już z niejednego człowieka. Pomimo, że wiedział że oni odbierają życie to stanął po ich stronie. Czy to nie czyni z niego największego hipokryty w całym anime? No mogłabym to przeboleć, gdyby był tylko tak ukształtowany jako postać, no bo  kliknij: ukryte  sympatyzuje z shiki, bo czuje, że też jest „porzuconą przez Boga istotą”, ale nie, autorzy wyraźnie chcą nam przekazać, że zgadzają się z poglądami Seishina, podczas gdy Ozaki zostaje pod koniec przedstawiony jako  kliknij: ukryte  bezwzględny morderca, który zaczyna wbijać kołki „biednym” shiki.

Najgorsze jak dla mnie jest to, że  kliknij: ukryte  o ostatnich odcinkach dopiero mówimy jako o rzezi. Dopiero wtedy kiedy zaczynają ginąć shiki. Bardzo irytowało mnie, że śmierci mieszkańców często nie zostały przedstawione jako wielkie tragedie dla ich rodzin, ale czasem potraktowane po macoszemu: ano umarł sobie, poubolewajmy trochę nad jego śmiercią, ale to nic takiego. A za to śmierci shiki zostały pokazane jako wielkie tragedie. Tak jakbyśmy mieli się okropnie smucić, gdy umierają istoty które odbierały życia, ale śmierci zwykłych porządnych ludzi nie traktować jako niczego wielkiego. Kiedy ludzie umierają ze zwykłej anemii to nie jest wcale takie ekscytujące, ale kiedy zaczyna się wbijanie kołków i odcinanie głów to nas to ma szokować. Teraz się pytam gdzie ta bezstronność w śmierci? Przecież wyraźnie widzimy, że śmierć przez wyssanie ostatniej kropli krwi nie jest tak straszna jak śmierć przez przedziurawienie komuś serca. Abo przynajmniej takie mam wrażenie oglądając to anime.

Oprócz Seishina ogromną hipokrytką staje się Sunako.  kliknij: ukryte  Na początku, gdy ją poznajemy niezwykle nonszalancko wypowiada się o śmierci innych ludzi. Ze stoickim spokojem przyjmuje śmierci mieszkańców wioski. Mówi, że nie ma nic złego w zabijaniu i każdy przecież umrze. Ha, Ha! Dobry żart, najwyraźniej nigdy przedtem nie stanęła w obliczu własnej śmiertelności i tylko dlatego może tak się wypowiadać, tylko dlatego, że jej to po prostu nie dotyczyło. Jednakże kiedy zakołkowano Chizuru to swoje poglądy wyrzuca do kosza i nagle, kiedy dotyka jej to osobiście, to zabijanie wcale nie jest w porządku. Czyli najwyraźniej można zabijać, ale tylko osoby, które nie są ze mną w żaden sposób powiązane, wtedy to jest okej.

Z powyższych powodów, pomimo iż na początku klimat wydał mi się interesujący a gdzieś w środku serii naprawdę mnie wciągnęło, to jednak ostatnie odcinki mnie niesamowicie irytowały i wytrwałam tylko dla postaci Ozakiego i Natsuno, które na szczęście mnie nie zawiodły. Konsekwentnie doprowadziły do końca to co sobie zamierzyły i to w co wierzyły.

PS Pomimo, że na początku myślałam, że Megumi będzie mnie strasznie irytować, to jednak tak nie było. Ta nigdy nie ukrywała jak samolubna i pokręcona była. Za tę szczerość u mnie zapunktowała.

Jakoś nic mi nie podeszło w tym sezonie, więc zabrałam się za „klasykę”. Seria jest wciągająca i przemyślana, ale przedstawione pod koniec racje obu stron konfliktu nie wydały mi się równorzędne. Fakt, ludzie  kliknij: ukryte  walczący z shiki dopuścili się wielu nadużyć i przy okazji ucierpiało kilka niewinnych osób, ale sam argument, że „trzeba jeść by przeżyć” nie do końca tłumaczy działania Sunako i jej rodziny.
Z ustaleń Ozakiego wynikało, że pierwsze  kliknij: ukryte  ugryzienie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, dopiero podpijanie przez 4 lub więcej razy z rzędu ma śmiertelne skutki. Dlatego w mieście można by codziennie bez przeszkód  kliknij: ukryte  pożywiać się inną osobą. Nawet w przedstawionej w serii wiosce nie stanowiłoby to problemu. Sotoba miała chyba około 1300 mieszkańców, więc cała rodzina Kirishiki wraz ze służącymi mogłaby spokojnie  kliknij: ukryte  na niej pasożytować gryząc jedną osobę raz w miesiącu lub rzadziej. Prędzej czy później każdy z mieszkańców zostałby choć raz ugryziony przez co, dzięki kontroli nad umysłami ofiar, wieś stałaby się bezpiecznym schronieniem bez konieczności przemieniania lub zabijania wszystkich mieszkańców. Oczywiście wioska złożona z samych shiki byłaby dla nich znacznie przyjemniejszym miejscem do życia, ale cóż…

Gdybym miał w skrócie określić o czym tak naprawdę jest „Shiki”, to powiedziałbym, że to opowieść o ludzkich granicach- ich wytaczaniu, refleksji nad nimi i przekraczaniu ich.

Pierwsze 2, 3 odcinki kazały mi się mocno zdystansować do serii, pomimo pozytywnych opinii. Nie na tyle, żeby myśleć o zrezygnowaniu, ale jednak mój entuzjazm trochę ostygł. Zaczęło się to powoli zmieniać gdzieś koło czwartego odcinka, a nim dotarłem do połowy tego anime, to już byłem wciągnięty nie na żarty.

Zastanawiałem się nad negatywnymi aspektami „Shiki”, ale jeśli mam być szczery, to raczej ich nie dostrzegam. Nie dlatego, że to arcydzieło stulecia i jest takie Och! i Ach!, co to to nie (choć prawda, że jest to anime z tych wyższych półek- bez dwóch zdań). Po prostu mam wrażenie, że seria ta została stworzona z dużą pieczołowitością i dokładnością, aby wszystko było na miejscu. Nie znalazłem tutaj zbędnych elementów (choć niektóre z początku takie mi się wydawały), gorszych pomysłów, czy niepasujących do siebie koncepcji.

To, co mnie zawsze najbardziej interesuje i zwracam na to najwięcej uwagi, to bohaterowie. Nawet jeśli dane anime nie do końca się klei, ale postacie są dobrze skonstruowane, to jestem w stanie powybaczać co poniektóre mankamenty serii. W „Shiki” bohaterowie są stworzeni naprawdę cudownie i zostałem nimi oczarowany. Nawet jeśli niektórzy działali mi na nerwy, to absolutnie nie mógłbym ich zaliczyć do nieudanych projektów.

Zdecydowanie na największe wyróżnienie zasługuje tutaj doktor Toshio Ozaki- choć o tym przekonałem się prawie na samym końcu. Jest to bohater wielowymiarowy i bardzo skomplikowany. Nie oznacza to bynajmniej, że jest zaskakujący czy nieodgadniony- co to, to nie- już po kilku odcinkach możemy wyrobić sobie o nim konkretne zdanie i jego postawa/osobowość do samego końca raczej się nie zmieniają. Pomimo tego jednak trzeba przyznać, że jest to gość, nad którym trzeba dłużej się zastanowić i przyciąga dużo uwagi. Posiada ogromną dozę charyzmy i wielopoziomowości.

Co do bardziej rozbudowanych i ciekawych postaci, zaliczyłbym również Sunako, Seishin'a i Masao. Pierwsza- to bohaterka kilku twarzy- nie mam na myśli oszukańczej natury, a raczej kilka różniących się od siebie elementów jej osobowości. Z jednej strony jest świadoma tego kim jest i akceptuje swoją naturę, czemu daje wyraz w postaci swojej opiekuńczości i pouczeń „mniej doświadczonych” Shiki i poszukiwań dlań i siebie świata w którym będą mogli wieść „normalne” życie. Z drugiej jednak strony mamy małą dziewczynkę, pełną obaw, wyrzutów sumienia, poszukującą katharsis i odpowiedzi na sens swojego cierpienia, ponieważ nie może go dostrzec, zrozumieć. Z jednej strony mamy osóbkę naturalnie stosującą duże dawki czarnego humoru, lubiącą się przekomarzać i będącą ciekawą świata, z drugiej strony bardzo dojrzałą bohaterką, mającą unormowany pewien system wartości i wyrobione poglądy na sprawy trudne i skomplikowane, na przykład dotyczące życia i śmierci.

Masao jest niezwykle ciekawym i bardzo wyrazistym przykładem człowieka toksycznego. Jego przerażająco niskie poczucie własnej wartości jest odreagowywane w postaci okrutnej ironii, egoizmu i całkowitej obojętności na ludzkie cierpienie. Jeśli już występuje u niego jakaś dawka wrażliwości, to jest ona filtrowana poprzez własne ego i samopoczucie. Postać niby niezbyt skomplikowana, a jednak warta uwagi.  kliknij: ukryte  Żałuję tylko, że po przemianie w Shiki odszedł na dalszy plan.

Seishin jest bardzo trudny do oceny i podsumowania. Nawet na końcu serii, a może nawet szczególnie na jej końcu. Choć początkowo wydaje się człowiekiem o wyrobionym światopoglądzie i ideologii, to jednak okazuje się, że nie są one tak jednoznaczne, jak mogłoby się wydawać. Szczerze powiedziawszy Seishin irytował mnie przez większość serii, co jednak nie sprawiało, żebym go „olał”. Mimo wszystko siedział mi w głowie i nie bez przyczyny, jak się później okazało.

Moją całkowicie subiektywną uwagę przyciągali również: Tooru- z nim dość szybko się zidentyfikowałem i  kliknij: ukryte  uważam, że ciut za szybko przeszedł na „złą stronę mocy”. Ritsuko- która może i do wybitnych postaci nie należy, ale jej idealizm i wierność samej sobie były naprawdę fajnie wykreowane (i jako jedyna podtrzymywała mnie w wierze w ludzkość), oraz Yuuki (ojciec Natsuno), który posiadał ciekawą kombinację wrażliwej duszy romantyka z ubogim duchowo racjonalistą.

Pomysł na fabułę, choć nie jakoś szczególnie oryginalny, został dość wyjątkowo (jak na anime) poprowadzony. Ogromne brawa za konstrukcję i dobrze poprowadzoną akcję, ponieważ zostało to zrobione po mistrzowsku- z rozsądkiem, umiarem i dużą dokładnością. Wszystko trybiło jak w szwajcarskim zegarku.

Kreska nie bardzo mnie ujęła, ale też nie była odpychająca. Ta stylistyka jest dość niecodzienna, ale uważam, że jak najbardziej w granicach normy. Nie można też zarzucić twórcom jakiegoś pójścia na łatwiznę, bo absolutnie nie można tu mówić o uproszczonych projektach postaci, czy słabych tłach. Co do wspomnianych w recenzji fryzur- osobiście jestem fanem takich „bajkowych” włosów, jeśli tylko nie mają one na celu zamaskowanie mdłych projektów postaci.

Soundtrack uważam za dobry, mam jednak drobniuteńkie zastrzeżenia; klimat tła muzycznego jest bardzo melancholijny, z mała dawką grozy, dlatego w dłuższej perspektywie był dość ciężki do strawienia. Zabrakło mi tutaj lżejszych kompozycji, które w zwyczajnych scenach trochę rozluźniałyby tę mocno przytłaczającą atmosferę.

Wracając do pierwszego akapitu mojej wypowiedzi: uważam, że „Shiki” opowiada o ludzkich granicach. Czym są granice moralności, słuszności, ideałów i poglądów? Co grozi za przekroczenie tych granic? Czy człowiek może pozostać tym kim był, jeśli przejdzie tę nieprzekraczalną linię? Kiedy mamy prawo podejmować takie decyzje i czy w ogóle mamy?

Doktor Toshio przekracza granicę jako pierwszy z ludzi. Kieruje się troską o swoją wioskę i poszukiwaniem sprawiedliwości w poczuciu beznadziei. Dokonuje kontrowersyjne decyzje, które nie są pozbawione uzasadnień. Czy ma jednak do tego prawo?

Przemienieni Shiki poprzez fizjologię i szantaż psychiczny zostali zmuszeni do mordu na, niejednokrotnie, swoich bliskich i przyjaciołach. Było to tłumaczone zaspokajaniem naturalnych potrzeb, choć dobrze wiemy, że było w tym, oprócz nielicznych przypadków, sporo dobrej zabawy i zupełnego zrelaksowania. Czy Shiki mieli prawo do dokonywania swoich czynów?

 kliknij: ukryte  Czy mieszkańcy miasteczka naprawdę postąpili słusznie rozpoczynając polowanie na Shikich? Czy nie przekroczyli granicy między sprawiedliwością i słusznością, a zemstą i zwierzęcą wściekłością? Czy mieszkańcy Sotoby będą mogli kiedykolwiek wrócić do normalnego życia, po tej masakrze, która się odbyła przy pomocy ich własnych rąk?

A co najważniejsze: gdzie właściwie przebiegają te granice? Kto jest zdolny określić kiedy kończy się pierwsze, a zaczyna drugie?

Czy odwrócenie się od problemu i przyjęcie postawy neutralnej (Seishin) jest dobre, złe, a może gorsze od tego, co dokonali inni?

Są to fajne kwestie do namysłu i dyskusji. Seria godna dziesiątki. Początkowo chciałem wystawić bardzo mocną ósemkę, jednak 2, 3 ostatnie odcinki przekonały mnie, żeby wystawić dziewiątkę. Nie wystawiłem dziesiątki z prostego powodu- nie jest to mój gatunek, w którym się lubuję i jest to dla mnie seria bardziej do stymulująca intelektualnie i moralnie, niż dobra rozrywka i łechtanie moich estetycznych i ideowych smaków. Z tego i tylko z tego powodu nie będzie dychy, która dla mnie jest równoznaczna z dodaniem do ulubionych.

„Shiki” polecam każdemu lubiącemu ambitne serie i nie są mu straszne cięższe klimaty.

Idealne! Klimatyczne, tajemnicze i mroczne. Akcja się rozkręcała powoli (ale to jest zaleta!). Dopracowane w każdym szczególe! Polecam obejrzenie!

Bardzo ciekawe, wciągające anime. Na początku dość wolno działa się akcja, myślę, że mogli by to rozegrać w mniejszej ilości odcinków (co nie oznacza, że były nudne lub dłużyło się oglądanie). Fabuła moim zdaniem była naprawdę dobra i dopracowana. Moją ulubioną postacią została Sunako, polubiłam ją i rozumiałam jej tok myślenia. Z zakończenia wynikałoby, że powinna powstać druga seria, w końcu kto by nie chciał zobaczyć dalszych losów  kliknij: ukryte  Sunako i Seishin, którzy uciekli do miasta, lub kto wie, może i pojechali dalej. Zdecydowanie chciałabym wiedzieć jak to się dalej potoczyło. Co do  kliknij: ukryte  pożaru to dobrze przemyślany pomysł. Jak dla mnie anime perfekcyjne ♥

Shiki zostawiłem sobie na „deser”, uprzednio oglądając już podobne Higurashi oraz Another. I szczerze powiedziawszy trudno mi porównywać je wzajemnie, można powiedzieć, że każde z tej trójki wyróżnia szczególnie zakończenie,  kliknij: ukryte  (W Higurashi mamy happy end, Another mini­‑masakra, a w Shiki dostajemy pełnokrwistą rzeź) ale klimatycznie i fabularnie znacząco się różnią.
Zdecydowanie najmocniejszą stroną Shiki jest jej dwuznaczność, drugie dno, znajdziemy w serii pełno metafor (opowieść o Kainie i Able może być przykładem).
Fabularnie seria wypada niestety tylko dobrze, ponieważ zdarzają się wpadki, tutaj wolę odesłać do postu Fey i dodam, że jeśli by prześledzić całość serii to znajdzie się ich o wiele więcej. Samo podłoże psychiczne też jest dość mocno naciąganie, już pomijam ostateczną rzeź, ale samo podejście ludzi do dziejących się wydarzeń jest raczej zbyt naiwne i tak jakby obojętne, nazbyt bierne. Tyle, że nie pasuje tylko narzekać to muszę stwierdzić, że ukazanie natury ludzkiej oraz natury Shiki wyszło dosyć ciekawie. Oboje mieli wspólny cel – chęć przeżycia, przy czym na Shikich trwało fatum – musieli żywić się ludźmi, więc z tego wynika, że współistnienie nie miało prawa zaistnieć; taki już jest los gdy pośród dwóch ras, jedna nie potrafi przeżyć nie krzywdząc drugiej. Właśnie dzięki temu dostajemy takie czy nie inne zakończenie, z metaforycznym zatracaniem się ludzkości we własnym kodeksie moralnym (Martwi nie należą już do świata żywych, więc zwróćmy ich do należytego miejsca). Niemal miałem taki uczucie, że iż więcej krwii pojawiało się na człowieku, tym mniej stawał się on ludzki. Zabijał shiki, ponieważ racjonalność jak i jego światopogląd (ludzki) traktował shikich jako zło, demony czy wygnańców, którzy utracili spokój duszy. „Shiki zniszczyły równowagę świata życia a śmierci, więc ją przywróćmy pozbywają się ich!”.
Natomiast stawiając się po stronie wampirów widać ich desperację, czują oni odrzucenie (wielokrotnie uświadamia nam to Sunako), mimo tego chcą dalej żyć z nadzieją dalszą egzystencję w świecie żywych, jakby nie godzą się, ze śmiercią i pragną wierzyć, że ich rodzina do nich dołączy. Zyskują wolność, a ich prawdziwa natura zostaje odkryta.
Mogę śmiało stwierdzić, że bohaterowie są główną siłą tej serii.
Bohaterów jest pełno i każdy odrywa swoją część roli. Osobiście mi jednak brakło lepszego uzasadnienia ich decyzji (wewnętrznych rozterek) przez co trzeba samemu się domyślać, dlaczego ów bohater wybrał właśnie taką drogę. W szczególności tutaj bohaterów można oceniać po czynach oraz nastawieniu przez co okazale niektórych się znienawidzi, a innych polubi. Bowiem większość odnosi się wprost symbolicznie zachowaniem względem „wampiryzmu” – wszyscy widzą w tym „przekleństwo”, ale każdy inaczej na nie reaguje (najlepiej widać to na przykładzie, doktor<->młody kapłan). Wskazując ulubioną postać anime niezaprzeczalnie była by to Megumi, ze względu , że mam słabość do yandere (*.*) (szczególnie podobał mi się jej ubiór z pierwszego odc. z parasolką). Z tych nielubianych to zapewne Natsuno, od początku do końca nie lubiłem gościa.
Graficznie było dość średnio, karykatury ludzi trochę szły mi na oczy, ale przynajmniej ubiory bohaterów były ładne, przy czym postacie potrafiły się „przebierać” w trakcie serii.
Muzycznie openningi ani endingi nie były jakoś wybitnie przepiękne, wpadały w ucho, ale żadnych większych emocji nie odczułem przy słuchaniu, jednak jeśli chodzi o klimatczyność względem serii to wydają się być odpowiednie. Dźwięki w tle były nieco ponad przeciętną, ale to nie ten poziom by mnie zachwycić.

Za całokształt wystawię słabe 9/10, ze względu, że seria mi się spodobała i raczej doszukiwałem się głębszego dnia, co mi się niezbyt często zdarza. (Możliwie, że dokonałem własnej nadinterpretacji, ale przynajmniej to świadczy, że coś wyjątkowego zauważyłem w tym anime).

To jest moje ulubione anime, oglądałem je rok temu, jesli się nie mylę to też podczas przerwy swiątecznej, i teraz oglądam po raz drugi i efekt nadal ten sam.

To anime to arcydzieło, istny majstersztyk, takiego czegos brakuje na rynku anime! 10/10

Bardzo dobra seria z fenomenalną, moim zdaniem, ścieżką dźwiękową. Op i ed dają radę, ale dopiero to co wnoszą kompozycje Yasuharu Takanashiego wgniata w fotel. Może i powtarzalne to i oparte w gruncie rzeczy na jednym motywie, ale nadal niebywale klimatyczne i świetnie wpasowujące się w klimat serii.

Nawet tym, którzy nie zamierzają się za Shiki zabierać polecam poświęcić kilka minut i przesłuchać sobie z ost'a np. „Day and Night” albo „Shi­‑ki”. Dla mnie eargasm.

Ogólnie zgadzam się z twoją recenzją ale moim zdaniem fabuła 10/10, anime powstało w oparciu o książkę jednego z najlepszych pisarzy, i było to cos nowego na rynku anime. Anime było dobrze przemyslane i trzymało w napięciu do samego końca, więc nie rozumiem dlaczego „tylko” 8.

Zgadzam się również, że można było troszkę skrócić ( do 18, 19 odcinków). Też miałam nadzieję, że skoro były historie Sanuko i Chizuru, to i powinna być Seishirou. Coś z jego młodości, albo początki ''wampiryzmu''. Według mnie ciekawa postać. Oczywiście moim nr 1 jest Natsuno.
Openingi są cudne, ale jeszcze lepsze endingi.
Fryzury- dziwaczne, to fakt, ale wryły się w pamięć. Dzięki temu Shiki też. :)


8/10

W końcu udało mi się zakończyć tę serię! Oglądałem ją kiedy jeszcze wychodziła i nie pamiętam już z jakich powodów, przerwałem oglądanie w połowie. Długo zwlekałem z ukończeniem „Shiki”, ale obejrzałem wszystko od początku. Nawet mnie to powtarzanie nie przynudziło, a tylko na więcej czekałem!
Szczerze mówiąc, ciężko znaleźć horror anime, który potrafi przerazić i nie wywołać przeciwnej reakcji, czyli wybuchu śmiechu. Czy „Shiki” się to udało? Niezupełnie.
Pierwsze moje wrażenie było pozytywne. Mała wioska, nowi lokatorzy, tajemnicze zaginięcia i zgony… To, co się może wydarzyć dalej nasuwa się samo, mnie jednak zachęciło do odkrywania kolejnych wydarzeń. Poza tym zachwyciła mnie bardzo grafika. Wygląd postaci, którego nie spotkałem wcześniej w anime, żywe kolory włosów oraz dziwne ich formy w połączeniu z muzyką, nadawały świetny klimat tej serii, jako horrorowi. Włosy imo są świetnym rozwiązaniem, bo łatwo wpadają w pamięć i „charaktery” się potem nie mylą.
Pomimo tych elementów, każdy z kolejnych pierwszych odcinków jakoś niespecjalnie mnie do oglądania zachęcał. Dopiero potem, kiedy już zaczęło się coś dziać i przestali siedzieć na miejscu, to się wkręciłem. Przed samym końcem niestety wszystko zaczęło hamować, a trochę szkoda…
Może zacznę od tego, co mi się nie podobało.  kliknij: ukryte  O ile przez te kilka pierwszych odcinków było m.in. przedstawienie postaci, budowanie klimatu, następnie eskalacja przejmowania wioski przez shiki, tak pod sam koniec klimat zanikł, a rozpoczęła się już tylko bezmyślna rzeź. Dobrze, że mnich i Sunako temu zaradzili.
Z drugiej strony podziwiam autorkę, że z początku znienawidzonych przeze mnie shiki udało się zrobić ofiary, na których śmierć przyszło mi potem patrzeć z żalem. Aż się ucieszyłem kiedy zobaczyłem zdrowego mnicha z walizką. Pierwsza moja reakcja wobec Sunako to było – „Idź i znikaj stąd chore dziecko”. Może to brzmi zabawnie, ale podobne odczucia miałem wobec innych postaci. Na przykład z doktorem, ale on niestety przeszedł odwrotny proces (od lubienia do nienawiści…).
Nie podobało mi się też to, że autorka chyba sama nie widziała co zrobić z niektórymi postaciami. Tak, część miała ogromne znaczenie dla fabuły, a były to nawet te, po których bym się nie spodziewał takiej roli. Jednakże niekoniecznie fajne było to, że jedne z postaci  kliknij: ukryte  (głównie Natsuno) były kreowane na jedne z głównych bohaterów przez kilka pierwszych odcinków, tylko po to, żeby potem pojawić się praktycznie wyłącznie na końcu. Z częścią nie wiadomo co się w ogóle stało  kliknij: ukryte  (na przykład Nao, chociaż pokazali jej historię i liczyłem od niej na coś więcej od niej…), niektórzy tam sobie byli, żeby sobie być  kliknij: ukryte  (na przykład Matsuo – po co autorka go tam w ogóle wpychała), a o reszcie nie wiadomo natomiast nic  kliknij: ukryte  (wilcza służąca lub Seishirou – wydawał się być ważną postacią, ale nie wyjaśniono jak się spotkał z Sunako, ani dlaczego z nią jest – bo chce i ją akceptuje, ok…).
 kliknij: ukryte  Jeśli chodzi o samą fabułę to naprawdę nie rozumiem momentami zachowania tych ludzi. W 4. odcinku zginęło już 20 ludzi, podejrzewali epidemię, z którą nie mogą sobie poradzić (nie znali przyczyny zgonu nawet), a oni nie zrobili nic i nie poprosili o pomoc kogoś z zewnątrz. Niech sobie ludzie giną dalej. Nie rozumiem też zachowania ludzi z wioski. Później, właściwie to codziennie ktoś ginął, ale oni nie robili sobie z tego nic. Czy w Japonii taka znieczulica społeczna to coś normalnego? Zresztą ta wioska jakoś bardzo na końcu świata nie było, skoro wybudowali tam ładną i nową klinikę :p (dla mnie to już coś…). Nie mówiąc już o tym, że najpierw mieszkańcy nie potrafili uwierzyć dzieciakowi (a nawet dwójce), że shiki istnieją, a potem doktor nie potrafi znaleźć przyczyny tych wszystkich śmierci i dzięki spotkanemu przez przypadek chłopcu dostaje olśnienia, że za wszystkim stoją złe wampajry!
Cóż, nie jestem w stanie idealnie oddać wszystkich swoich przeżyć i przemyśleń związanych z tą serią, ale na pewno jej nie zapomnę. To już jakiś plus. Ponadto fabuła momentami jest świetna. Było kilka chwil, które mnie przeraziły – jak na anime to wielki sukces. Szkoda, że sama historia jest nierówna, a przedostatnie odcinki pozostawiają niesmak.
Każdy na pewno znajdzie swoją ulubioną postać. Dla mnie byli to Tatsumi, Sunako i Megumi. Na temat grafiki pisałem już wyżej, a o muzyce pisał zapewne każdy przede mną, ale powtórzę – jest boska.

To moje ulubione anime. Jedyne w swoim rodzaju. Atmosfera jest niepowtarzalna. Żałuję jedynie, że nie zabrałam się za nie wcześniej.
A po obejrzeniu dostałam oświecenia. Przez tydzień nic innego mi się nie podobało, bo nic nie dorównuje Shiki. 1 opening jest wspaniały. Muzyka w tle, kreska, bohaterowie, wszystko składa się we wspaniałą całość.
Zastanawianie się czy oglądać czy nie jest grzechem. Naprawdę, cudo, cudo.

Wszyscy się zachwycają, a ja tak średnio. Przyznaję, że obejrzałam dosyć szybko – chciałam wiedzieć co będzie dalej i jak to się potoczy, ale trudno mi było zignorować nieścisłości: kliknij: ukryte 
- po pierwsze – shiki nie mogły wejść do domu nie zaproszone, zatem jak Megumi weszła do domu Thoru i go zabiła?
- po drugie – shiki podobno w dzień śpią i nic nie jest w stanie ich obudzić – więc jak Sunako mogła stać w dzień w oknie, albo reszta wampirów w ciągu dnia uciekała przez te tunele? Jeśli powinni spać?
- po trzecie – właściwie jak brak Kaori się uwolnił? Bo tego nie wyjaśniono, albo przeoczyłam.
- po czwarte – jako osoba zainteresowana psychologią ludzką muszę powiedzieć, że anime BEZNADZIEJNIE oddało stan ludzi po stracie bliskich. Tak, na początku tragedia, przeżywanie płacz ale po paru dniach „jakoś z tym żyją”. Ludzie, żałoba potrafi ciągnąć się latami. Szczególnie jeśli straci się dziecko. Bywa, że ludzie zamykają się na miesiąc w domu, nie wychodzą do świata, popełniają samobójstwa z żalu. Tutaj niczego takiego nie było. Był pierwszy szok i żal, potem jakoś się żyło i dopiero przy wielkim mordowaniu shiki znowu obudził się w nich żal.
Ktoś powie – wokół umierało mnóstwo ludzi więc nikt nie miał prawa zbyt przeżywać żałoby. Guzik prawda. Oddali to beznadziejnie i nikt mnie nie przekona że było inaczej.

Jeśli chodzi o postaci – było kilka świetnych jak doktor(mój faworyt) lubiłam też tą pielęgniarkę(Ritsuko) chociaż irytowało mnie to, że po zobaczeniu Nao absolutnie nic z tym nie zrobiła. Podobała mi się Kaori(szczególnie jej przemiana pod koniec) i jej młodszy brat. Natsuno czy jakoś tak tez ostatecznie zyskał moją przychylność.

Natomiast zdecydowanie irytował mnie mnich(rozmemłany filozof, który zdradził swój gatunek), Sunako która niby była kobietą uwięzioną w ciele dziecka i irytowała się gdy ktoś ją jak dziecko traktował, a mimo to cały czas jak dziecko się zachowywała. I te jej pseudofilozofie też tego nie zmieniły – kto ma często do czynienia z dziećmi wie, że one też zastanawiają się nad sensem świata i zadają różne ciekawe pytania. I taka Nao – zabiła całą swoją rodzinę, w tym synka… Dla mnie mastka, która krzywdzi własne dziecko nie zasługuje na żadne współczucie, nie ważne jakie były jej powody.

Kreska – nie była tragiczna, ale nie wiem co ćpał człowiek od fryzur.

I na koniec irytuje mnie postawa widzów – szkoda shiki, ludzie źli. Być może została pokazana brutalność i potworność natury ludzkiej(trochę przerysowana jak dla mnie) ale i tak opowiedziałabym się po stronie ludzi. „Shiki tylko chcieli przeżyć”, ktoś powie. Zatem wyobraź sobie, że przyjdzie ci taki i zabije kogoś z rodziny, bo tylko chciał przeżyć, nie miej mu za złe… Zabójstwo to zabójstwo. Dla mnie byli tylko mordercami, którzy udawali ludzi.


Muszę natomiast zdecydowanie pochwalić serię jeśli chodzi o muzykę. Genialna.

Dobre anime. Nie doprowadziło mnie do łez, nie wstrząsnęło, ale zmusiło do przemyśleń. Tego właśnie oczekuję od anime. Dużo z tego co uważam o Shiki jest już zawarte w komentarzu kirci pode mną, ale powiem krótko. Stroje i fryzury -maksymalnie dziwaczne, ale zdołałam się przyzwyczaić (chociaż wilkołak wyglądał przekomicznie). Szczególnie wymyślne stroje Megumi przypadły mi do gustu, jednak skąd ona je brała, co noc nowy? Wyniosła wszystkie ciuchy z domu? Ale co na plus -postaci. Doktor świetny, mój faworyt. Zdecydowany, odważny (i ten zarost hehe). Natsune, Natsume czy jakkolwiek on się zwał (pamięć do postaci mam kiepską) początkowo iNTrygujący, potem trochę iRytujący. Wieczna twarz badassa, ale w sumie dało się go lubić (dobrze, że tylko z początku jest główną postacią, więcej charakteru miał wspomniany doktorek). No i co mi się jeszcze podobało -dużo postaci, które wydają się płytkie, nudne, irytujące (np. taka Chizuru), ale z bliższym poznaniem stają się bardziej żywe i przekonywujące. Polecam wszystkim (jednak jeśli ktoś liczy na morze flaków, to trochę się zawiedzie -w sumie, nie licząc krwawych odcinków specjalnych, nie ma tak dużo).

Na samym początku chciałam tylko zaznaczyć, że jako całość anime mi się podobało, i wystawiłam mocne 7, chociaż sama końcówka spokojnie zasługuje na 8.

ALE… teraz sobie pomarudzę, powytykam i powyliczam wszystko co mnie irytowało i przez co rzuciłabym tym anime w kąt, gdyby nie dwie postacie.
I to jest w większości (chociaż nie wszędzie) kwestia gustu i sprawy subiektywne, nie chcę się z nikim kłócić.

Po pierwsze, nie przesadzajcie z tym, że wszystko jest tak genialnie rozplanowane. Fabuła na dobrą sprawę jest prosta jak metr drutu, i gdyby wszystko było niby tak przemyślane, to nie znalazłby się tu ten błąd:
 kliknij: ukryte  zostało powiedziane, że shiki o wschodzie słońca zasypiają mocnym snem i nie da się ich obudzić (chyba że po prostu wystawi się je na słońce), wstają dopiero po zmroku – tymczasem w scenie kiedy mieszkańcy wybrali się w dzień do Kanemasy by sprawdzić, kim naprawdę są jej mieszkańcy, Sunako i Chizuru stały sobie w oknie.
Zabrakło mi też dokładniejszego wytłumaczenia, kto i kiedy łapie ludzi w miastach i przywozi ich do wioski jako pokarm dla nowo­‑przemienionych shikich, chociaż to akurat szczegół.
Gorzej z motywem kłótni Natsuno i Tohru o to, że na dobrą sprawę wampiry nie musiały zabijać ludzi, żeby się napić. Tohru wtedy jako­‑tako to wyjaśnił, że głód, że świnia, i niby miało to sens, ale jakoś mogły się powstrzymywać od natychmiastowego zabijania ludzi, których gryźli przez kilka nocy, żeby ich przemienić – interesujące.
I nie podobał mi się też motyw nazywania tych „specjalnych” shikich wilkołakami. Nie mieli w sobie absolutnie nic z wilkołaków (poza „uszkami” Tatsumiego), to było całkowicie niepotrzebne i bzdurne. Wystarczyła inna nazwa.

Po drugie, problem z tym, co pierwsze rzuca się w oczy podczas seansu. Kreska jest dla mnie po prostu brzydka. Szpiczaste brody, nienaturalnie chude sylwetki. Animacja też nie jest jakoś specjalnie płynna, ale trzyma poziom, są o wiele gorsze pod tym względem serie.
Ale to pikuś.
Najgorsze są te kretyńskie fryzury. Dotrwałam do końca, ale jakoś nie twierdzę, że dodają serii uroku. Wręcz przeciwnie, przeszkadzały mi cały czas, nawet jeśli częściowo się przyzwyczaiłam. Był już moment, kiedy myślałam, że już nic gorszego nie zobaczę, a tu trach, pojawia się czyjaś żona/matka z jeszcze debilniejszym uczesaniem.
Do końca seansu miałam nadzieję, że któraś z postaci okaże miłosierdzie i ogoli głowę kolesiowi z niebieskimi włosami i tymi… uszkami. Jak mogę traktować poważnie taką postać?
To samo tyczy się strojów, nie tylko Tatsumiego (chociaż to czerwone wdzianko w którym wyskoczył w pewnym odcinku wołało o pomstę do nieba), ale wielu osób. O kostiumie Seishirou aż wstyd wspominać.
Fajnie też, że ktoś nazywa zwykły zamek „posiadłością w europejskim stylu”. Kogoś chyba poniosła fantazja.
Że niby taka europejska otoczka, że nastrój? To była kompletna katastrofa. I nie, to nie był pastisz, jak w przypadku Hellsinga – te wszystkie elementy to najzwyklejsza tandeta i niestety nic więcej.

Można powiedzieć, że się czepiam – ale czy seria aspirująca do bycia nieco ambitniejszą od reszty, nie powinna też wyglądać nieco poważniej?
Komu się to podoba, temu się podoba – mnie to odstręczało do samego końca.
Uważam też, że „unikalność” serii powinna wypływać z czegoś innego, głębszego niż fryzury i stroje.
Nie trawię kolorowych włosów i nigdy nie stwierdziłam, że dodają czemuś uroku – mogły co najwyżej nie przeszkadzać lub pasować, jak w Star Driver, bo i tematyka nie wymagała zbytniego realizmu.
Ale w Shiki przydałoby się go więcej. Seria wiele by zyskała.
Dlatego też jakoś nie mogłam przez bardzo długi czas wczuć się w ten rzekomy klimat. Bo jak, kiedy przed oczami przebiega mi różowo­‑włosy, roznegliżowany pustak, którego wysłałabym w kosmos z biletem w jedną stronę?
„Klimat” był wręcz zaprzepaszczony przez tę idiotyczną stylizację. W końcu się wkręciłam, ale nie od pierwszego odcinka, nie od drugiego, nawet nie od szóstego… dopiero za połową byłam pewna, że dam radę skończyć to anime.

I tutaj trochę plusów. Przede wszystkim, Muroi i Sunako.
Mnich był od początku moją ulubioną postacią i absolutnie nie uważam go za irytującego. Może nie rzucał się w oczy, ale wbrew pozorom był nie mniej interesującym charakterem niż Ozaki. Dla mnie nawet bardziej. Czy był aż tak niezdecydowany? No nie wiem. Ja w nim widziałam raczej obojętność.  kliknij: ukryte  Wydawało się, że niezbyt zależy mu na własnym życiu, więc i śmierć mieszkańców nie wzbudzała w nim tak wielkiego sprzeciwu, jak w Ozakim. Oczywiście nie cieszyło go to, ale przybrał bierną postawę – skoro tak się dzieje, to się dzieje, i nie powinien w to ingerować. Widać to już w scenach z Ozakim przed połową serii, gdy przychodził relacjonować mu to, czego sam się dowiedział. O wszystkim opowiadał z zadziwiającym spokojem, podczas gdy Ozaki wpadał w szał. To, czy takim zachowaniem kogoś irytował zależy już tylko od tego, czy woli się postacie emocjonalne, które lubią ostro reagować, czy te, które rzadko pokazują emocje. Ja wolę tę drugą grupę, to wszystko.

I nie skłamię jeśli napiszę, że tylko dzięki Seishinowi i tej przedziwnej relacji, jaka łączyła go z Sunako, udało mi się dobrnąć do momentu, w którym seria naprawdę mnie wciągnęła – czyli za połowę.
Z kolei Sunako na początku sprawiła wrażenie rozpieszczonej, mrocznej dziewczynki – na szczęście to tylko pozory. Uwielbiałam jej rozmowy z Seishinem, i jeśli w tym anime padały jakieś głębsze kwestie, to w większości właśnie pomiędzy tą dwójką. Te ich spotkania miały też niesamowity klimat, właściwie do połowy anime, to był jedyny „klimat”, jaki znajdywałam w tej serii.
Najbardziej zaś uwielbiam motyw opowiadania, które pisał Seishin – chyba jedyny wątek, do którego nie mogę się przyczepić, bo został bardzo dobrze poprowadzony. Także jego rozwiązanie mnie nie zawiodło i dało pełny obraz charakteru zarówno samego Seishina jak i Sunako. W dodatku doskonale pasuje do wydźwięku anime i daje możliwość pewnej interpretacji, ale o tym później.

Co do innych postaci, poza Megumi wszystkie były mniej lub bardziej znośne, nawet Tatsumiego całkiem lubiłam, bo przynajmniej czasem miał coś mądrego do powiedzenia.
Ozaki na pewno był jedną z bardziej interesujących i dość nietypowych postaci, a Natsuno… napiszę to pierwszy raz w życiu, ale chyba bardziej bym go lubiła, gdyby z takim charakterem był dziewczyną. Koniec końców jednak zyskał trochę mojej sympatii, pomimo swojej irytującej mrukliwości.

Jest jeszcze jeden plus – muzyka. Jest genialna, wszystkie utwory są klimatyczne, nawet jeśli nie wszystkich słucha się przyjemnie poza anime. Zastanawiałam się, skąd znam to piękne brzmienie, i już wiem: Ayakashi, Mononoke. Nie trzeba więcej pisać.
To ta muzyka ratowała klimat, niszczony kolorowymi włosami, dziwacznymi strojami i tymi pożal się Boże pseudo­‑komediowymi wstawkami. Nie wiem, po co one tam były.

Powoli kończąc… nie żałuję czasu poświęconego tej serii z trzech powodów: Muroi, Sunako, muzyka.

Morał też był bardzo trafiony, chociaż nieco oklepany. Tyle że… no właśnie. Ten morał zgubił się trochę w tej idiotycznej, kolorowej otoczce. Dlatego tak na nią narzekam i zdania nie zmienię – seria, która ma tak poważne i smutne drugie dno, nie powinna być przytłoczona przez masę takiej tandety. A wystarczyło stonować fryzury i stroje. Naprawdę.
Mam wrażenie, że to ważne przesłanie niestety wielu ludziom umknęło w cieniu podskakującego biustu Megumi. I nie, nie przesadzam, w tak krótkim czasie już parę razy widziałam fora, na których ludzie dyskutowali właśnie o jej wyglądzie, ale nikt nie zastanawiał się nad morałem całej historii. Szkoda, bo to właśnie on był najważniejszy.

Ludzie piszą coś o walce dobra ze złem, o shikich jako o wcielonym złu… Dla mnie prawda zaś jest taka, że  kliknij: ukryte  ludzie rzekomo walczący z tym „złem”, okazali się tak samo krwiożerczymi potworami jak ci, których tak się bali i nienawidzili. Jeśli shiki byli wcielonym złem, to byli nim również ludzie – w końcu shiki po przemianie nie stracili swoich osobowości, prawda? Jak dla mnie oznacza to, że nie było tam czegoś takiego jak „wcielone zło”. Doskonale pasuje tu właśnie opowiadanie Seishina i jego znaczenie, podsuwa wręcz genialną metaforę.
Tak więc, ani dobro, ani zło – byli tylko ludzie, czy to żywi, czy martwi. Sunako nie była gorsza niż Ozaki, Ozaki nie był gorszy niż Sunako.
Nie twierdzę, że ludzie zrobili źle mordując shikich. Nie twierdzę też, że zrobili dobrze. Na tym chyba to polega.
Zresztą, przypomnijcie sobie scenę, kiedy staruszek na samochodzie retorycznie pyta Ozakiego, przed czym niby uratowali wioskę. Doskonałe podsumowanie.
A biorąc pod uwagę to, co napisałam o mojej sympatii do Seishina i Sunako, jak dla mnie nie mogło być lepszego zakończenia.
I za właśnie ten wydźwięk i takie zakończenie mogłabym spokojnie dać 8, ale ilość wad, które właśnie wyliczyłam, skutecznie mnie przed tym powstrzymuje.

Nie polecam, nie odradzam. Róbcie co chcecie. Ja będę mieć z tym anime miłe wspomnienia, mimo wszystko.

Z całym sercem moge polecic to anime. Ogladalo mi sie swietnie, jest to prawda, ze dopiero w polowie seria zaczyna sie rozkrecac, ale naprawde warto bylo wytrwac, poza tym nie moge powiedziec ze 1 polowa jest slaba lub nudna, wrecz przeciwnie. Fabula naprawde dobra i interesujaca, grafika troszke odmienna aczkolwiek nadajaca ten tajemniczy i chory klimat, muzyka po prostu swietna :). Podczas seansu mialem wrazenie jakbym nagle znienawidzil ludzkosc, ale to tylko taki moment, spodobalo mi sie glownie to, ze nie moglem sie oderwac od komputera i ze zawsze bylem ciekaw co bedzie w nastepnm odcinku. Jak wspomnialem w temacie, jest to bardzo ciezkie i przygnebiajace a zarazem brutalne i nieco chore anime… Nie ogladalem za duzo takich serii, ale ta mi sie bardzo spodobala i naprawde sklonila mnie do kilku przemyslen. Szczerze mowiac to nie bylo mi szkoda tych ludzi kliknij: ukryte  , a bardziej Shiki, ktorzy byli zabijani w naprawde brutalne sposoby, wtedy jakby role sie zamienily i to ludzie byli tymi seryjnymi mordercami i zyskali lekkie obrzydzenie w moich oczach. Toshio stal sie dla mnie psychopata, ktory nie potrafil sie opanowac, a Natsuno mialem w sumie gdzies. Dodam, ze w tym anime nie ma tak naprawde glownego bohatera, ale moze to i lepiej… W kazdym razie goraco polecam ta serie, za rowno tym ktorzy sa oswojeni z tematem, ale rowniez tym ktorzy maja z horrorami pierwszy raz do czynienia, gwarantuje ze nie zanudzicie sie, ewentualnie mozecie odczuc lekkie uszczerbki w psychice po zakonczeniu serii :)

Jedno z gorszych anime jakie oglądałam. Logika aż woła o pomstę do nieba. Jedyne co mnie urzekło, to pięknie narysowane tło, muzyka i pierwszy opening z endingiem, które naprawdę mają klimat i przyjemnie wpadają w ucho. Mam jednak nadzieję, że już się na podobne anime nie natknę.

Ciekawa i dobrze poprowadzona historia, specyficzna kreska i miła dla ucha muzyka sprawiły, że Shiki oglądało się z rosnącym zainteresowaniem. Wprawdzie nie było zbyt dużo horrorowych elementów, ale klimat i tajemniczość zwłaszcza na początku, były bardzo dobre. Odwołując się do poprzedniego komentarza: tak, lepsze niż Higurashi.

swego czasu natrafiłam na opinie, że jakoby shiki było równie dobre co higurashi, czy hellsing (chociaż za serią tv nie przepadam, to ova jest dla mnie w czołówce)... niestety ale dla mnie shiki to kolejny przeciętniak, oczywiście wśród nowszych serii trzyma jako taki poziom, ale o to nie trudno zważywszy na to, że ostatnio nie powstaje nic poza jakże ambitnym ecchi; Wzruszyłam się raz szczerze przy scenie z zielonowłosą pielęgniarką, ale poza tym śmierć tu czy tam za bardzo mnie nie ruszyła, może dlatego, że bohaterowie tego anime są na tyle denerwujący i nijacy, że mało mnie obeszli; co do kreski to tła były w normie, ale projekty postaci to jakaś pomyłka, jest wśród nich parę lepszych ale te fryzury i ślepia – nic fajnego; muzyka za to bardzo przyjemna, nie licząc openingów i 2. endingu; najciekawsze w tym anime jest to, jaką wywoałało reakcję wśród odbiorców – z opinii, z którymi dotąd się spotkałam większość jest za zmartwychwstałymi – widać, że większość oglądających to zafascynowane zmierzchem dzieciaki, bo nie uwierzę, że ktoś o bardziej racjonalnym światopoglądzie mógł się nabrać na łzawe historyjki potworów, które krzywdzą innych bez mrugnięcia okiem, wiele osób polubiło małą wampirzycę, ja poczułam ulgę, kiedy wreszcie dostała to, na co zasłużyła po tylu latach mordowania; ale żeby nie było akcja była na tyle wciągająca, że specjalnie mi się nie dłużyło, ot kolejne mało ambitne ale za to dobre na odmóżdzenie anime;

Ukryte teksty to SPOILERY!!!
Od czego by tu zacząć… Otóż słyszałam o tym anime bardzo dużo, ale byłam pewna, że to komedia romantyczna jak każda inna. Kiedy z siostrą chciałyśmy coś obejrzeć padło na znany nam tytuł „Shiki”. Patrząc na gatunek do jakiego należy zdziwiłam się. Zagadki i kryminały? No cóż no to zaczynamy. Wszystko zaczęło się normalnie. Wioska i piękna dziewczyna.  kliknij: ukryte  I nagle ooo ona umarła o.O Z siostrą wyciągamy różne wnioski. Myślałyśmy ,że żyje lub coś innego bo to w końcu musiała być główna bohaterka… Z biegiem wydarzeń robiło się dziwniej. Ja i moja siostra myślałyśmy ,że to choroba na ,którą chorują osoby które nie lubią wioski lub te które spotkały się z rodziną z tajemniczego dworu. Później moja genialna siostra i ja doszłyśmy do wniosku ,że to mogą być wampiry. No ,ale było by coś napisane i wgl. I wykluczyłyśmy tą możliwość ,ale z odcinka na odcinka wychodziło na nasze. A kiedy Natsu widział Megumi ,która gryzła Thoru to wszystko było jasne. No ,ale tak szybko zagadka rozwiązana? Na silę szukałyśmy nowych rozwiązań i pytań ,ale na darmo. Mogłyśmy tylko myśleć jak to się skończy. Kryminał zmienił się w dramat lub coś jak horror o wampirach. W napięciu czekałyśmy co dalej i razem przeżywałyśmy nowe fakty. Domyślałam się ,że będą wilkołaki :3 No ,ale wracając do wydarzeń z anime doszłyśmy do wniosku ,że każdy kogo zaczynamy lubić umiera :/ Ale nie przestało być ekscytująco ^^ Kiedy nadszedł czas na ostatnią akcje kiedy to rzeź nie ustąpiła widziałyśmy jak mieszkańcy wariują i zakładałyśmy ,że się pozabijają XD. No, ale wszyscy nam mówili, że jest zaskakujący koniec. Osobiście myślałam ,że to sen Megumi, albo opowiadanie tego młodszego mnicha. Siostra zaś, że wampiry każą im o wszystkich zapomnieć i wszystko powróci do normy. Ale „zaskakujący koniec” nie nadchodził! Skończył się ostatni odcinek ,a my szukamy tego wspaniałego końca. No nic może to był ten koniec? Pogodziłyśmy się z tym i zostawiłyśmy sprawę zamkniętą. Wiele wątków mi się podobało i choćby to jak Megumi „wydoroślała” po  kliknij: ukryte  śmierci.

Anime ogółem świetne! Ładna kreska, ale wkurza mnie to, że tylko „główni” bohaterowie są ładnie narysowani. (zaskoczyły mnie też fryzury  kliknij: ukryte  nawet podejrzewałam, że osoby z dziwnymi włosami są temu wszystkiemu winni. ^^
Bohaterowi mogli być lepsi ,ale dobrze dopracowali Megumi czy też Natsu. Szczerze mówiąc Sunako i ten ...  kliknij: ukryte  wilkołak bardzo mi się podobali. Byli świetni ^^ Z resztą mogło być gorzej więc się nie czepiam.
Co do muzyki to kocham <3 Już openingi znalazły się na mojej komórce i gdyby reszta muzyki była to już bym ją miała XD Stwarzała świetne napięcie ,które doprowadzało do dreszczy.
No i fabuła także świetna. Dobry pomysł tylko wkurzył mnie fakt iż gdzieś w połowie anime to już nie jest kryminał lecz mieszanka innych gatunków. I to, że łatwo można było się domyślić co jest przyczyną  kliknij: ukryte  zgonów za szybko ujawnili prawdę. Ale tak to super!

Naprawdę jedno z najlepszych anime nie wiem dlaczego nie jest bardziej popularne. Moje ulubione anime zawsze lądują na tapet, która zmienia się co 10 min. To anime zasłużyło na pojawienie się w moim zestawie :3 Po za tym bardzo inspirujące anime. (Chcę plakat z Shiki!!!!) ^^" NO to jak najbardziej polecam i… chcę drugą serie ^^ (co prawda nie wiem o czym i jak mają ją zrobić XD )

Kreska 8/10
wizualny rojekt postaci 2/10
Zarys fabuly 9/10
Sama fabula 6/10
Muzyka 7/10

Z braku laku dam mu 7/10. Genialne pomysl zmarnowany przez sztuczne rozciaganie krotkiego scenariusza do 22 odcinkow. Dobra polowe dalo by sie wyciac bez zadnych strat w jakosci a zyskujac duzo na dynamicznosci i spojnosci.
Mozna obejzec jak ktos nie ma nic do roboty, ale generalnie jest o wiele wiecej lepszych pozycji wartych uwagi.

No i najwieksza wada,  kliknij: ukryte  Porzucenie watku Natsuno i Megumi oraz brak ostatecznej konfronatcji pomiedzy nimi powoduje ze zaczynami sie zastanawiac po co w ogole sa oni w tej opowiesci. Natsuno choc jest centralna osoba laczaca kazdy odcinek az do odcinka gdzies 12, nagle zosatnie z niej wypisany bez zandego wyraznego powodu.
Gdyby go calkowicie usunac z anime i skupic sie tylko na tym doktorze calos ogladalo by sie znacznie lepiej

Seria bardzo się wyróżnia na tle innych anime. Jest niebanalna i interesująca, nie próbuje być jednocześnie serialem psychologicznym i kryminałem.
Trochę dziwią mnie komentarze o „kibicowaniu” Shikim. To prawda, że zachowali osobowość, a nawet moralność, ale reprezentowali sobą zło w najczystszej postaci.  kliknij: ukryte  Morderstwo na Shiki było powstrzymaniem zła i nieszczęścia, szerzących się jak zaraza. To właśnie ich cierpienie usprawiedliwiało rzeź, bo nie można pozwolić, żeby dotknęło innych.
Podobała mi się postawa doktora Ozakiego. Nie uważam, że jest zimny i nieczuły. W ocenie tej postaci należy pamietać, że on był najbliżej tego, co się działo. Przez kilka miesięcy obserwował kolejne śmierci, którym nie mógł w zaden sposób zapobiec. Trudno się dziwić, że nie odczuwał skrupułów, gdy wreszcie, zamiast biernie się przyglądać, mógł działać, żeby to powstrzymać.
Podobną postawę prezentuje Natsumo, który jest chyba najbardziej bohaterską postacią w anime, obok Ritsuki.
Postać mnicha była najbardziej dwuznaczna. Z jednej strony wydaje się, że był bardzo moralny, nie chciał mordować nikogo. Z drugiej strony wydaje mi się, że on tak samo jak Megumi, nienawidzil wioski i czuł się w niej outsiderem. W dodatku na pewno fascynowała go śmierć i  kliknij: ukryte  dlatego pokochał Sunako, która była faktycznie obrazem upadku.
Sunako była jedną z postaci chwytającą za serce i muszę przyznać, że też mi się ono ścisnęło, gdy oglądałam scenę w starym kościele, podczas pożaru. To prawda,że była niewinna, ale była najjaskrawszym przykładem zła, jakiego sprawcami są Shiki.
Nie dziwi mnie nawet widoczna satysfakcja  kliknij: ukryte  uczestniczących w rzezi mieszkańców wioski. Wreszcie mogli powstrzymać zlo i cierpienie, którego byli świadkami.
Zarówno wśród Shiki, jak i ludzi widac różne postawy wobec zabijania. Cel zawsze jest ten sam: trzeba zabić, żeby samemu przeżyć i właściwie to jest przesłanie calego anime.  kliknij: ukryte  Różnice są jednak ciągle widoczne: Megumi sama chce zabijać, chce się mścić. To samo podejście jest widoczne w przypadku blondyna uczestniczącego w rzezi. Jednocześnie Tohru wsród Shikich i kilku ludzi nie chce zabijać, uważa to za grzeszne, ale się nie powstrzymuje.
Na pewno warto to obejrzeć.

Po pierwszym odcinku miałam trochę mieszane myśli. Dziwne fryzury faktycznie mnie irytowały, z drugiej strony wampiryzm w postaci ślicznej dziewuszki… Wydawało mi się, że znałam już te schematy. Sięgnęłam jednak po drugi odcinek i powoli, powoli, powoli spostrzegłam się, że nie mogę się oderwać. Jak chyba zostało wspomniane w recenzji. Siłą tej pozycji nie jest horror i przemoc, co owszem jest obecne, ale nie gra głównej roli. Atutem tej serii są postacie i ich reakcje na otaczające ich zło. Spotykamy tutaj cały wachlarz przeróżnych osobowości. Obserwujemy, jak każdy bohater podejmuje jakąś decyzję i zgodnie z nią postępuje. Uderzający jest realizm i głębia ich psychiki. Spokojnie mogłabym uwierzyć, że istnieją ludzie, którzy tak właśnie by postąpili. Nawet mnich, który może mnie irytował, ale jest moim zdaniem dopracowaną postacią.
Podobało mi się również  kliknij: ukryte  uczłowieczenie i dylematy osób, które zostały shiki. Przez to w pewnym momencie człowiek zaczynał mieć wątpliwości, czy ci źli są naprawdę tacy źli?
Shiki to wielowątkowa, barwna opowieść o delikatnym filozoficznym tle. Polecam :)

Naprawdę dobra pozycja. Nigdy nie widziałem dzieła, które ukazaje  kliknij: ukryte  wampiryzm jako tak straszliwą klątwę, powodującą, że dotnkniętym nią można tylko współczuć. Początkowo byłem po jednej stronie, ale im dalej w las tym ciemniej. Czy ta historia mogła się skończyć inaczej? Chyba niestety nie i to jest w niej właśnie przejmujące…

W serii było mnóstwo postaci, które można polubić, lub nienawidzić, ale każdy coś wniosił do opowieści. Momentami wkurzała mnie bierność niektórych postaci (tych, które wiedziały co się naprawdę dzieje), ale czy człowiek mógłby się zachować inaczej na ich miejscu? Nie wiem, może tak, a może nie… Dobrze wybrnął tu doktor,  kliknij: ukryte  wyczekał na odpowiedni moment, ale może trzeba było działać wcześniej?. Właśnie te momenty w serii mnie wkurzały, nie dlatego, że jest to jakiś błąd scenariusza, po prostu wewnętrznie czułem, że być może ja zachowałbym się inaczej… Wkurzające też było to  kliknij: ukryte  z jaką łatwością kolejne lubiane przeze mnie postaci padały ofiarą ugryzień, ale tak samo, działa to na korzyść scenariusza, bo zaskakuje widza.

Świetny klimat, przejmująca muzyka. Mnie design postaci nie przeszkadzał, co więcej, myślę, że jest zaletą serii (np. dziwaczne oczy niektórych postaci, ale oczy w serii odgrywają akurat ważną rolę). Shiki to po prostu anime, które nie pozostawia człowieka obojętnym, skłania do refleksji (np to co robili mieszkańcy wioski pod koniec serii, z jednej strony było to złe, ale czy można było ich winić, to było  kliknij: ukryte  walcz albo „zostań pożarty”, zresztą perspektywa stania się takim shiki, nie jest chyba zbyt kusząca :P. Polecam! Jedynie pewne zwroty fabuły mogły wyglądać inaczej, ale to z mojego punktu widzenia, dlatego nie wystawiam maksymalnej oceny, bo muszę być wierny swoim odczuciom.

Śietna pozycja. Od dawna nie szukałem pozycji godnej uwagi. W końcu coś wbijające w fotel. Może końcówka mogła wyglądądać troszke inaczej. Mogli ją bardziej podkreślić. Godne polecenia patrząc na otaczający nas obecnie syf.

Trudno mi ocenić tą serie. Często jak oglądałam ten tytuł, nie skupiałam się maksymalnie na fabule tylko myślami błądziłam gdzie indziej i prawdopodobnie przez to straciłam połowe zabawy. Bo muszę przyznać ostatnie odcinki wgniotły mnie w fotel i to dosłownie. Ponieważ pod koniec seansu zaczęłam się zastanawiać za kim ja w końcu jestem?  kliknij: ukryte  Okazało się, że shiki nie są takie złe jakie mogłyby się wydawać np. Sunako byłam pewna, że to będzie lolitka, która zabija bez wyrzutów winy a tu nagle okazuje się, że nie chcę tego robić. Bohaterowie są w porządku, można się z nimi utożsamić, podczas seansu przelatuje bardzo miły dla ucha soundtrack. Tylko jest problem- stanowi to co prawda pewien urok w Shiki ale dlaczego fryzury w przeważającej części postaci nie znają prawa grawitacji?

Dawno nie widziałam anime o tak pokręconych bohaterach i relacjach pomiędzy nimi. Mimo iż z początku kreska za bardzo nie zachęcała a ja sama się przyznam, że do tego anime podchodziłam dwa razy, to i tak efekt końcowy bardzo mi się spodobał. Zwyczajność bohaterów aż prosi się o oklaski. Autorka nie stworzyła nieustraszonych postaci, którzy już od razu we wszystko wierzą, zabijają za jednym kopnięciem i bez uczuć wysyłają swoich bliskich na tamten świat „bo są martwi”. Zwyczajność mieszkańców wioski była taka… realna.
 kliknij: ukryte  Najbardziej do gustu przypadli mi Megumi, Tohru i Natsuuno. Dziewczyna, która uparcie dąży do wydostania się z tej wioski i akceptuje swój obecny stan; chłopak, który nie chce zabijać i wilkołak co chciałby się zemścić na swych pobratymcach. Nawet działania mnicha zdołały mnie zaskoczyć. Liczyłam na kogoś kto stworzy coś na wzór inkwizycji i będzie zabijał nieumarłych bez mrugnięcia okiem w imię bożej miłości. Tak się nie stało, jego miejsce zajął doktorek, który niekoniecznie zabijał z tych samych pobudek. Oglądając tą serię nie byłam pewna komu kibicuję. Shiki czy ludziom? Wyszło, że Shiki ale i tak miałam mętlik w głowie. Każda ze stron nie do końca była dobra. Niemniej jednak koniec idealny, miło było patrzeć jak psychika ludzi zmieniła się.
Skoro oceniłam fabułę, to teraz czas na stronę techniczną. Widać, że seria była robiona na niskim budżecie (o czym świadczą przyklejone do tła włosy dziewcząt. xD). Chociaż myślę, że to nie do końca wina budżetu, nie mnie to wiedzieć.
Za to muzyka naprawdę powala na kolana. Taka klimatyczna, idealna. Na tym koniec, naprawdę polecam, na pewno nikt się nie zawiedzie.

Powiem tak: gdybym spotkała autorkę Shiki na ulicy, biłabym jej pokłony. Nie wiem, co trzeba mieć w mózgu, żeby stworzyć coś takiego.

Podobało mi się dosłownie wszystko, fabuła dopracowana w stu procentach, urzekająca muzyka, bohaterowie tak różnorodni, że można w nich przebierać. Każdy znajdzie tu kogoś, kto reprezentuje jego poglądy, kogo znienawidzimy za zachowanie, żeby potem dostrzec drugą stronę medalu: okoliczności, które zmusiły go do takiego a nie innego postępowania. Nie ma dobrych i złych, jak w prawdziwym życiu, i to od nas – widzów, mniej lub bardziej wrażliwych – zależy, na kogo zwalimy winę. Postaci myślą, kombinują jak się da, nie postępują według scenariusza. To anime posiada taki klimat i fabułę, że nawet po ukończeniu seansu człowiek nie umie wrócić do normalnego funkcjonowania, cały czas myśląc o tym, co się wydarzyło na ekranie. Początek nudzi, fakt, ale warto dać szansę chociażby do 4. odcinka.

Najbardziej z wszystkich bohaterów polubiłam doktorka Ozakiego. Miał charakterek, kibicowałam mu do samego końca, chociaż jednocześnie wydawał się jedną z najbardziej melancholijnych postaci.  kliknij: ukryte  Na wojnie często zdarzają się tacy ludzie, którzy poświęcają swoje szczęście dla szczęścia innych. Musiał wyzbyć się uczuć i ratować tych, których się jeszcze dało, nawet kosztem własnej miłości. Współczułam mu, ale klasę to on miał. Trudno ogarniać wszystko i wszystkich, kiedy samemu się niemiłosiernie cierpi.
W ogóle, bohaterowie sympatyczni (wyjątek – mała smarkula Sunako, hipokrytka i dziecko mierzące o wiele za wysoko, chociaż zdarzało jej się powiedzieć od czasu do czasu coś mądrego).
Kurczę, chciałabym zapomnieć o tym anime, by obejrzeć je znowu! Chociaż pamiętam, że po nocach bardzo przeżywałam parę faktów. Na przykład, to, że  kliknij: ukryte  Tohru nigdy się nie dowiedział, że Natsuno ocalał. Robił sobie wyrzuty niemiłosiernie, cierpiał z powodu własnej wrażliwości i uleganiu wpływom otoczenia, a okazało się, że bez sensu. Dodatkowy ciężar na ramionach – Natsuno mógł wykazać się mniejszym egoizmem i chociaż się z nim pożegnać i pokazać, że zmartwychwstał. To by chłopaka nieco podbudowało i może nie zmarłby aż tak nieszczęśliwy.
Ogólnie psychologia Tohru była świetna – to ukazanie, jak stara się walczyć ze swoją naturą, ale jednocześnie desperacko pragnie przeżyć. Błędne koło.
Tak sobie myślę, że zrobiłam podobnie jak on. Znaczy, gdybym musiała zabijać, robiłabym to. Z bólem serca, potwornymi wyrzutami sumienia i nienawiścią do siebie (chociaż bym pewnie tego nie okazywała aż tak wylewnie, jak Tohru), ale bym robiła. Ludzie to jednak egoiści, każdy się troszczy o siebie i bardzo dobrze to tutaj ukazali. Dopiero w obliczu zagrożenia widać, jak przyjaciele, którzy poręczyliby kiedyś, że skoczą za sobą w ogień, szarpią się wzajemnie, uciekając do wyjścia.

Swoją drogą, Kaori też lubiłam. Przyjaciółka pokazała pod koniec, że ma jaja i będzie broniła to, co kocha! Taka nieśmiała, ciepła dziewoja, z której da się wykrzesać o wiele więcej odporności psychicznej, niż byśmy pomyśleli.

Jeszcze, co do fabuły. Wątki powoli i ślamazarnie się gromadzą, historie wielu ludzi przeplatają, żeby pod koniec przemknąć jak pociąg, następując po sobie szybko i sklecając się w całość. Urywają się w najlepszym momencie, by przejść do następnego, że widz szału dostaje (potwierdzone na własnym przykładzie).

Koniec mistrzowski. Tak sobie myślę, że osoba, która pisała pierwowzór, musiała być do mnie w pewnym stopniu podobna. Kompletny troll –  kliknij: ukryte  większość dobrych i ciepłych postaci poumierała, ludzie poświęcili swoich bliskich, by zakończyć incydent z shiki raz na zawsze, a tutaj Sunako i Seishin wyjeżdżają sobie z wioski i wszystko zaczyna się od nowa. Większość widzów miała zapewne wielkie wtf na twarzy, ale ja się uśmiechnęłam. Mocniejszego, bardziej zapadającego w pamięć końca nie mogli stworzyć. I bardziej wkurzającego.

Daję oczywiście czyste 10, chyba po raz pierwszy w historii posiadania tutaj konta. Shiki arcydziełem nie jest – chociaż dla mnie owszem – ale posiada tak prawdziwe do bólu przesłania, że szanujący się Melancholik powinien się z nimi zapoznać. Dają materiał do przemyśleń.

PS. Kreska wkurzała na początku, potem można się już przyzwyczaić, a nawet łapie pewien urok. A studio swoją rolę odegrało należycie, co idealnie odwzorowuje ostatnie zdanie recenzji.

Fajna seria szkoda że nie  kliknij: ukryte  zabili pana muroia i tej dziewczynki na końcu ale trudno daje 8/10

Spoilery się ukrywa.
Moderacja

Bardzo dobre anime. Pochłonęłam je w 2 dni. Muzyka – wprost magiczna. Fabuła – rozkręca się powoli, ale warto czekać. Postaci – psychologiczne podejście, ludzie to  kliknij: ukryte  bestie, które zabiją, aby samemu przeżyć. Z początku mnie irytowały te dziwaczne fryzury, ale to wielu rzeczy można się przyzwyczaić. Nieco nurtują mnie  kliknij: ukryte  te wszystkie wg mnie nie zakończone wątki.  kliknij: ukryte  Jak np. udało się przeżyć temu dzieciakowi, Akirze?  kliknij: ukryte  Kim był brat tej małej brzuchomówczyni? No i zabrakło mi sceny w stylu  kliknij: ukryte  „po wszystkim”. Ludzie z zewnątrz znajdują ciała. Wielka afera. Rozwaliła mnie scena  kliknij: ukryte  herbatki wśród trupów. Była wręcz epicka!
Dla mnie 9/10, gdyż czuję spory niedosyt. 2 sezon byłby jak najbardziej mile widziany. ;)

,,Shiki” znalazło się na mojej liście dosyć przypadkowo. Nie nastawiałam się na arcydzieło – i dobrze, bo bym się zawiodła. Zaczynając od strony technicznej, kreska była raczej ok. Oczy Kirishikich były bezbłędne, ludzi już niebardzo – nienawidzę tego typu kreski. Co do dziwnych fryzur, wąsów a nawet brwi, nie przeszkadzało mi to, taki urok serii i na swój sposób było to nawet ładne. Jeśli chodzi o muzykę, strzał w dziesiątkę. Klimatyczna, idealnie oddaje nastrój anime. Na szczególną uwagę zasługuje pierwszy opening, przynajmniej mnie podobał się on najbardziej. No dobrze, teraz najważniejsze, czyli fabuła. Nic wyszukanego, żadnych poplątanych intryg, nie trzeba się męczyć. To w mojej opinii plus. Początek zapowiadał się ciekawie, potem nuuda, a na końcu wszystko się zwaliło. Choć może to i dobrze. Najbardziej jednak raziło mnie to, że całkowicie spartaczono klimat –  kliknij: ukryte  pierwsze pojawienie się Kirishikich, śmierć i wyjście Megumi z pod łóżka u Tohru, już jako wampir, sama Sunako – wtedy było niemal idealnie, później szkoda gadać. O dziwo, polubiłam kilka postaci – Megumi  kliknij: ukryte  (było mi jej naprawdę szkoda, dziewczyna miała marzenia, najpierw zmielini ją w shiki a na końcu została zabita jakimś traktorem), Tohru  kliknij: ukryte  (pierwszy moment kiedy się popłakałam przy tym anime, kiedy musiał zabić Natsuno), Natsuno  kliknij: ukryte  (do końca miałam nadzieję, że ucieknie z Sunako, Tohru, tym wilkołakiem i pielęgniarką) , Toshio  kliknij: ukryte  (choć pod koniec go znienawidziłam za to, co zrobił żonie) i Sunako (jej historia bardzo mnie wzruszyła). Faktycznie, często myślałam nad tą serią. Nad tym, która rasa powinna przetrwać. Koniec mnie nie zawiódł, w sumie to się cieszę, że skończyło się w ten sposób.  kliknij: ukryte  Choć, może trochę, było mi szkoda shikich – musieli pić krew, by przeżyć. To nie był ich wybór. Ludzie wcale nie zachowali się lepiej od nich mordując ich z zimną krwią. Ale czy tak naprawdę którakolwiek z ras wygrała?

Za przerażająco nudne pierwsze chyba 12 odcinków, ale świetną muzykę i przystępną kreskę przyznałabym 7/10. Seria do obejrzenia, ale nie jest to nic epickiego.

Mam pytanie… Czy ktoś z was zna coś podobnego do Shiki? W sensie, wielowątkowość, straszne klimaty, dramat i ciekawie opowiedzona historia? Niektórzy porównują tą produkcję do sławnego Higurashi, ale tak jak Shiki mnie oczarowało, to przygody Shion, Mion i innych są nieco…nudne?

Polećcie coś. Z góry dzięki.

Dla mnie to jest arcydzieło. Nie obejrzałam może wybitnie wiele, ale jak na razie to chyba najlepsze anime, które widziałam. Oglądałam całość przez to już 2 razy i w żadnym wypadku się nie nudziłam. Przecudowny soundtrack, świetna kreska, klimat, postaci i problematyka nad którą naprawdę jest sens się zastanowić. Nie ma niczego co mogłabym chcieć w tym anime zmienić.

Właśnie skończyłam oglądać Shiki i stwierdzam, iż ta seria jest świetna. Historia, muzyka i postaci ( mimo ich dziwnych strojów, chociaż kilka sukienek Megumi to aż sama chciałabym mieć ) doskonale się komponowały. Płakałam jak bóbr w trakcie i na końcu serii.  kliknij: ukryte  Bardzo mnie wzruszyły losy wampirów. Szkoda mi ich było. Co jak co ale one chciały sobie normalnie pożyć w miejscu, gdzie nie będzie nit na nich krzywo patrzył.

 kliknij: ukryte  Moment jak mieszkańcy zaczynają polować na wampiry uważam za straszny. No dobra, rozumiem, że trzeba się bronić i takie tak ale znieczulica jaka ogarnęła wszystkich mieszkańców była koszmarna ( jedzenie kulek ryżowych zakrwawionymi palcami albo podśpiewywanie sobie przy porządkowaniu ciał ). Najgorszy z nich to był ten taki ogromny gościu z takimi dziwnymi, ogromnymi wąsami, co pracował w sklepie z alkoholem. Własnego syna przebił kołkiem bez skrupułów. Miał chwilowy zastój tylko wtedy jak znalazł tego swojego przyjaciela. Koszmar jakiś. Rzucał się na wszystko co się rusza. Dobrze, że zginął.

Muzyka była genialna. Świetne dobrana, zaczynała się i kończyła w odpowiednich momentach ( drugi opening jest jednym z moich ulubionych ).

Bardzo polecam " Shiki ". Mnie osobiście zaskoczyło podejściem do tematu ( dwie perspektywy : mieszkańców i wampirów ). Jak dla mnie to mogli sobie odpuścić te  kliknij: ukryte  wilkołakiale jako całość anime prezentuje się bardzo dobre. Warto zobaczyć, bo takie anime nie powstają za często.

Bardzo zraziły mnie projekty postaci -są tragiczne i bardzo odstają od reszty tła.To jak pokemony wrzucić w malownicze i bajkowe pejzaże Miyazakiego. To woła o pomstę do nieba .Ja nie będe usprawiedliwiać w żaden sposób wyboru twórców słowami ,że to 'ekscentryczność' czy inne bzdury..Ewidentnie postaci nie komponują się z resztą naprawdę fajnego, tajemniczego i niekiedy ponurego tła ...a to bardzo odstrasza potencjanego widza .Ja już nie mam siły ani zrozumienia dla różowych włosów , fryzur ala jetson ..Anime naprawdę interesujące a porzuciłam bo nie mogłam przełknąć kreski

Moje ulubione anime. Mistrzostwo. Już troche serii mam za sobą i powiem, że ''Shiki'' to prawdziwa perełka. Mąci w głowie i pozostaje na długo w pamięci. Mnie seria wciągnęła od pierwszego odcinka, gdzieś tak do szóstego przymulało, ale potem akcja zaczęła się jakoś porządnie rozwijać. Największy plus serii? Postaci, szczególnie doktor Ozaki *.* Świetny był, tak samo jak Toru  kliknij: ukryte  Ekstra pokazali u niego tą bardziej ludzką stronę Shiki.

Jedyna wada: kreska. Maja reakcja na pierwszy odcinek: Chyba to jakiś żart. Włosy Natsuno przypominają dzikie węże! Potem na szczęście się przyzwyczaiłam.

PS. Opening świetny. Ci, którzy nie są przekonani do obejrzenia shiki, sprawdźcie opening pierwszy. Może zachęci a może nie, mnie zdecydowanie zachęcił.

Początkowo spodziewałem się całkiem czego innego, myślałem o słabym kryminale lub mało ambitnej serii, nic bardziej mylnego, powolny rozwój sytuacji buduje naprawdę dobry klimat, który raczej ciężko znaleźć gdziekolwiek indziej.

Postacie jak już ktoś wcześniej wspomniał były bardziej elementem całej układanki i faktycznie na dłuższą metę raczej ciężko byłoby kogokolwiek z nich polubić, zwłaszcza że każdy miał swoje problemy,

 kliknij: ukryte  najbardziej irytujące postacie jak dla mnie to Matsao(który miał naprawdę duży problem ze sobą, do tego sam jego wygląd przerażał, choć też odegrał gdzieś tam swoją rolę) oraz młodszy mnich – oczywiście też był postacią kluczową, jednak wydawało mi się, że jego decyzje były lekkomyślne i często po prostu nielogiczne, rozumiem, że chodziło tutaj o pokazanie tego, że osoby świeckie też mają swoje problemy, cieszy jednak fakt, że wątek jego poświęcenia(jeśli tak to można nazwać) i próby poznania shiki pozostawiał kilka pytań.

Co do kreski i dziwnych fryzur, stylizacja postaci, dziwny „pusty” wzrok na pewno miał kluczowe znaczenie dla klimatu całości, dziwne fryzury moim zdaniem były dodatkowym zabiegiem(być może testowym?), który nie do końca zdały egzamin, mimo, że niektórym postaciom dodawały elokwencji, to inne postacie wyglądały po prostu dziwnie.

 kliknij: ukryte  Zirytowało mnie trochę wyjaśnienie celu działania całej grupy shiki, myślę, że byłoby lepiej gdyby zachowano nutkę tajemniczości(przykładowo, gdy Megumi pierwszy raz odwiedza Yuukiego w domu, powiedziałbym że wprost perfekcyjnie zbudowany klimat). Również nawiązanie stereotypowe do wampirów – „wbijmy mu kołek lub odetnijmy głowę”, miałem nadzieję na bardziej oryginalne podejście do tematu samego wampiryzmu, nie było źle, bo wszystko było poukładane starannie, jednak „telewizyjny wampir” dla mnie jest raczej czymś zbyt pospolitym.

Generalnie serię można polecić chyba każdemu, kto lubi coś więcej niż nagminny fanserwis, fabułą może nie dorównuje Death Note(jeżeli można to przyrównać), jednak zdecydowanie jest to jedna z lepszych fabularnie serii, którą miałem przyjemność obejrzeć w tym roku.

przez pierwsze kilka odcinków strasznie się nudziłem, myślałem o porzuceniu seri, lecz jakoś przebrnełem i spodobało mi się. ode mnie 7/10 polecam

Mi się spodobało.
Bohaterowie, historia i oprawa graficzna na wysokim poziomie.
Podobnie z oprawą muzyczną.
Anime naprawdę miało potencjał, który niestety nie został wykorzystany. Pierwsze odcinki nie zachwycały, momentami zalatywało aż nudą. Z czasem, gdy akcja zaczynała nabierać tempa moja opinia co do Shiki poprawiała się. Aż do finału, który niestety mnie zawiódł.
Lecz nawet mimo tych minusów, polecam tę serię każdemu, kto poszukuje anime z mrocznym klimatem, genialnymi bohaterami i muzyką idealnie oddającą charakter serii.

napiszę to co myślę o tym anime. Średnie – lepiej już dla rozwoju chwycić książkę Kinga „Miasteczko Salem”, ewentualnie, jak ktoś nie lubi czytać obejrzeć film pt. „Salem's Lot”. Na jedno wyjdzie. Ale oglądanie tego czegoś to strata czasu.

Początkowe odcinki tak przynudzały,że musiałam kilkakrotnie je zatrzymywać.Oczka mi się zamykały. Ciągły wzrost zgonów zaczął mnie zwyczajnie irytować.Nie poddałam się i brnęłam w to dalej. Nie żałuję jednak nie ma się naprawdę czym zachwycać. Anime ma swój interesujący klimat.Skłania do refleksji. Fryzury postaci są naprawdę oryginalne.(dla niektórych straszne). Muzyka łapie za serce , ale… zakończenie beznadziejne. Zawiodłam się , dlatego daję 7 na/ 10.

Na początku flaki z olejem.  kliknij: ukryte  Co odcinek ktoś umiera na nieznaną chorobę, doktorek nie wie co poczynać, chaos.Już chciałam porzucić tą serię, ale coś mnie przy niej trzymało. Nie żałuję.
Akcja powoli się rozkręciła. Działo się!
Na uwagę zasługuję boski OST, szczególnie „Day and Night” .^^

Anime godne polecania. 10/10

Właściwie nie rozumiem, czemu ta seria wywołuje takie emocje wśród fanów anime. Dla mnie była dość nudna i przewidywalna, nie podoba mi się sposób rysowania postaci, a w szczególności ich oczu. Dopiero pod koniec zaczęło się coś dziać, ale niestety to zbyt mało, by uratować cały tytuł. Irytowała mnie postać Megumi, a Natsuno właściwie nie był lepszy. Plusem anime jest pokazanie historii z dwóch stron. kliknij: ukryte  Z jednej – mieszkańcy wioski, mordowani i wystraszeni, chcą pozbyć się Zmartwychwstałych. Z drugiej strony – wampiry, które nie chcą znów umierać, a krew jest po prostu ich pożywieniem i nie widzą nic złego w sposobie jej zdobywania ( przynajmniej większość ) Obowiązują tu zasady dżungli – silniejszy osobnik (wampir) atakuje słabsze (ludzi), aby przetrwać. Dla mnie nie jest to jakieś wyśmienite anime, ale fani takich klimatów mogą rzucić okiem ;)

Wielki szok! Namówił mnie kolega, podchodziłam baardzo sceptycznie a gdy zobaczyłam postacie myślałam, że sobie ze mnie żartuje. Nigdy nie byłam w większym błędzie…
Seria zaskoczyła mnie pozytywnie pod każdym względem, nic nie jest przypadkowe, nawet ekscentryczna kreska. Wszystko wpisuję się i podkreśla mroczny, tajemniczy, lekko złowrogi oraz straszny klimat. Niesamowicie dobre portrety psychologiczne postaci np. Megumi czy Natsuno.
 kliknij: ukryte  Bardzo podobało mi się przedstawienie wątku, zarówno tragedia ludzi walczących o przetrwanie, jak i wampirów, którym przyświecał identyczny cel.
Żeby nie zdradzać więcej, i nie nakreślać fabuły ,potencjalnym zainteresowanym powiem tylko, żeby nie zrażać się bardzo powolnym początkiem akcji – bądźcie cierpliwi a nie pożałujecie!

Cudowne.Ma dokładnie wszystko czego potrzebuję.Tajemnicę,mroczny klimat,jatkę pod koniec.Najbardziej mnie zaskoczyło to że to jest  kliknij: ukryte  o wampirach.Nie czytałem nic o postaciach.Od dłuższego czasu szukam coś poważnego o wampirach.Postacie realistyczne choć niektóre mnie wnerwiają.Co do fabuły to za dużo odcinków.Kilka powinni wywalić.Muzyka doskonale łączy się z klimatem.Podsumowując seria świetna a jak ktoś jeszcze nie oglądał niech się nie zastanawia.10/10

Bardzo polubiłem tą serie. Naprawdę: krew, przemoc, perwersja, śmierć, żółć i flaki czyli potrzeby przeciętnego otaku zaspokojone XD
Warto obejrzeć przed snem.

Świetna historia, doskonali bohaterowie, idealny klimat, dobra oprawa graficzna i…
Nuda.
Nosiłam się z zamiarem obejrzenia tej serii od dość dawna. Zaczęłam – i odpadłam po 2 odc. Potem dociągnełam do 15 i znów przerwałam na długo.

Tej serii nie brakuje niczego i naprawdę zasłużyła na swoją opinię. Ale jednego ma w nadmiarze – czasu antenowego. Zazwyczaj nie mam nic przeciwko powolnemu rozwojowi historii, a zawrotna akcja nie stoi dla mnie na pierwszym miejscu. Mimo to Shiki ciągnie się i ciągnie, a ponury nastrój jeszcze bardziej potęguje to wrażenie.

Pod względem postaci – są naprawdę ludzkie. Maja swoje problemy, zasady, lęki. I kiedy powoli dociera do nich, co się dzieje, reagują bardzo autentycznie. Podobnie ich dylematy moralne są głębokie i mocno oddziałowują na odbiorcę. Nie jest to jednak typ bohaterów, których można bardziej polubić. Są oni jakby częściami układanki, które dopiero razem tworzą całość.

Klimat udało się twórcom stworzyć doskonały. To nie jest seria, w która zyskała miano horroru dzięki litrom krwi, choć i tej nie brakuje. To muzyka, doskonale dopasowane kadry i kolorystyka, a także powoli budowane napięcie dają jej pełne prawo do tego miana.

Wspomniałam o muzyce i grafice - to kolejne rzeczy w tej serii, które sprawiają, że jest wyjątkowa. Bawią się naszymi emocjami, kontrastując ze sobą nawzajem i całą resztą. Razem daje to efekt nie do opisania.

Samej historii nie można nazwać nową, nieznaną – to sposób jej opowiedzenia jest niezwykle dobrze dobrany, tak że oglądając coś, co pokawywane lub opowiadane było dziesiątki razy, nabiera klimatu.

Tylko że połączenie tych wszystkich elementów nie tworzy, jak by się można spodziewać, serii idealniej. Nie rzuca na kolana – przynajmniej nie mnie. Mimo, że dostrzegłam wymienione wyżej zalety, oglądałam na siłę, czasem bardziej chętnie, czasem zmuszając się do przełączenia odcinka. Nudziła mnie rozwlekła narracja, niepotrzebne dłużyzny.

Ale gdyby skrócić tę serię o, powiedzmy, połowę, nie byłaby już tym samym i doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Stałaby się zbyt podobna do dziesiątek innych, straciłaby klimat. Po prostu, nie przemówiła do mnie w takiej formie .

Mimo to, polecam miłośnikom dobrych, autentycznych horrorów.

Jako całość – smutne, chwilami przesadzone (koniecznie widz musiał zobaczyć, jak  kliknij: ukryte  bardzo w mieszkańcach rozwinęła się znieczulica, pozwalając im na zajadanie ryżowych kulek zakrwawionymi rękoma w towarzystwie martwych shiki), pod koniec trudne dla kogoś, kogo rzezie nigdy nie bawią. Jeśli coś mnie przeraziło, to kwestia Sunako, przytoczona niżej przez Kanarię. Brednie zapierające dech.

Shiki oglądałam już jakiś czas temu, jednak nadal miło wspominam to anime. Szczególnie polubiłam Natsuno i doktorka Ozakiego (tak…?). Sama nie wiem dlaczego, po prostu moim zdaniem te postaci mają w sobie „to coś”. Fabuła jak na wampiry też niczego sobie. Po prostu mi się podobało. ; D
Z szerokim uśmiechem na ustach i z całą pewnością 8/10. Polecam!

Moda na wampiry trwa, jednak wszystkie zaprzeczają dotychczasowym wierzeniom. Temat ten zaczyna się wszystkim przelewać i nudzić. Sięgając po Shiki miałam wrażenie, że zaraz skończę seans, zapewne rozczarowując się po pierwszych pięciu odcinkach. Mogę powiedzieć, że miło się pomyliłam. Wszyscy tutaj narzekaja na wolny rozwój akcji, ja się nie zgadzam. Wbrew pozorom ludzie nie są aż tak spostrzegawczy i pojmują nadnaturalne wydarzenia dopiero po jakimś czasie. A wtedy zazwyczaj jest za późno…
Co mnie zaskoczyło? Że nie było żadnych „innowacji”, jeżeli chodzi o tytułowe shiki no i dosyć tragiczny koniec, w którym było duzo krwii.
Za plusa uznaję to, że zadbano właśnie o szczegóły takie jak ubiór. Nie częstym przypadkiem jest to, żeby jedna postac przebierała się każdego dnia inaczej. No i muzyka, która jest melancholijna i niekiedy mroczna, co dodaje klimatu.

Szczerze powiedziawszy, nie sądziłam, że Shiki może mnie powalić na kolana. A jednak. Powaliło i to jak. Pierwsza sprawa: mnóstwo krwi. W każdym odcinku morze czerwieni. Ile keczupu zużyliby producenci filmu…
Druga sprawa: wampiry. A uściślając- shiki- cielesne demony i wilkołaki. Niesamowity motyw i projekty postaci.
Trzecia i chyba najważniejsza sprawa: mądrość życiowa dotycząca początku końca. Śmierć czeka każdego z nas. Anime to idealnie to ukazuje. Postać Sunako, mną wstrząsnęła.
Po pierwszym odcinku zastanawiałam się czy jest sens ciągnąć to dalej. Postanowiłam ciągnąć to dalej i cieszę się z tego. Nie żałuję żadnej minuty.

Anime godne polecenia każdemu…

Mangi nie czytałem, gdyż jestem z tych, którzy wolą anime od mangi, ale uważam, że to jedna z najlepszych produkcji roku. Oczywiście zdarzają się jakieś nieścisłości, ale zapewne wynika, to z ograniczonego czasu antenowego, zaś manga rozwiewa je.

Jest dobre, ale nierówne. Są znakomite odcinki, po których odrazu chce się więcej, ale i takie przeciętniaki.

Fabuła niezbyt skomplikowane, bo wiadomą rzeczą jest, że w końcu ktoś zrozumie co się dzieje na jego podwórku, ale nie o to się rozchodzi. Jest tylko tłem wydarzeń do wytknięcia ludziom, tego kim i czym są.

Przede wszystkim chodzi o samotną walkę doktor, co prawda połączył siły z drugą osobą, co prawda niestety dopiero po jej śmierci, ale wydaje mi się, że o to chodziło tej osobie, żeby zgładzić ich od środka, bo normalnie nie mieli nawet cienia szans.

Nastrój grozy budowany jest od początku, konsekwentnie i znakomicie. Wiele Hollywoodzkich horrorów może tylko
patrzyć z zazdrością na ten tytuł, bo mimo, że był to horror, ale „prawdopodobny” i nadzwyczaj racjonalny.

Ktoś tu pisał, że nie podobało mu się, że główni bohaterowie giną, moje zdanie, jest tylko dwóch głównych bohaterów: dziewczynka shiki i doktor, reszta jest po to żeby im pomagać, Natomiast to że giną ci, którzy byli defatko dobrzy, ale zostali zamienieni, ma tylko pokazać, jak się zachowują – bo każdy z nich ma wybór.

CO prawda zabijali ludzi, ale zabijali, żeby przeżyć – można to jakoś usprawiedliwić, ale żeby zabijali co popadnie i robili z nich marionetki – to już troskę za dużo.

Czy ty jak być obudził się w nowym życiu i ktoś oznajmiłby ci, że jesteś wampirem to:
- czy pragnąłbyś żyć dalej??
- jeśli opowiedziałeś tak, to czy fakt, że musisz zabijać słabszy gatunek, nierzadko rodzinę, przyjaciół nie zmienia twojego zdania??
- jeśli odpowiedziałeś tak, to czy chciałbyś żyć z rodziną, ale nie masz pewności, że jeśli ich „zabijesz” się przemienią?
- jeśli dalej jesteś na tak to w tym momencie stajesz się mordercą;
- w tym momencie zabijasz wszystko co kochałeś, za życia i nic nie jest stanie cię sprowadzić na właściwą ścieżkę, bo już upadłeś… – nie możesz się podnieść.

Tragedią jest to, że wampiry musiały zabijać cele wyznaczone przez „ich dowództwo”, bo chcieli zrobić sobie wesołą wioseczkę gdzieś na krańcu świata, gdzie nikt ich nie znajdzie. Jeśli by atakowały ludzi – jeden raz i pozostawiały żywych, to nawet jestem na tak, ale tu chodziło o ludobójstwo, a fakt, że się przemienili, był im na rękę, bo tworzyli armię potworów – od początku ucząc ich życia po życiu bez zahamowań.

CO więcej, ci ludzie, którzy doświadczyli wielu tragedii – żyjący – nie byli w stanie racjonalnie ocenić sytuacji? Giną ludzie bez powodu, a oni nic – zadufani w sobie, nawet jak umierali na ich oczach najbliżsi. A gdy doktor im otworzył oczy, to co zrobili?? chwycili za broń i zaczęli wielka sieczkę:P Tylko, że zabijali co popadnie stając się mordercami, a na końcu dumni?? tylko z czego jak stali się jak ci shiki, tylko, że jeszcze żyli.

A i kończąc – wampiry nie mogły zaznać spokoju, bo same nie wiedziały, że zostały były tylko narzędziem… po prostu się poddali i uznali, że to co im mówią ich niby „wyzwoliciele” to prawda i należy zabijać co popadnie. Dlatego nie mogli znaleźć spokoju i zrozumienia, o czym w ostatni odcinku się przekonujemy, mimo, że obcowali z ludźmi – stali się potworami…

Człowiek zostawiony przez Boga…

Muzyka jest znakomita – bardo zwracam na to uwagę w anime.

Grafika i kreska – dobra, ok, mnie to nie interesuje, aby się dało obejrzeć.

Bohaterowie dobrze sprecyzowani i przedstawieni.

„Śmierć dla nikogo nie jest okropna.Stary czy młody,dobry czy zły,dla każdego jest taka sama.Śmierć jest bezstronna.Nie ma szczególnie okropnej śmierci.To dlatego śmierć jest taka przerażająca.Twoje zwyczaje,twój wiek,twoja osobowość,twój wygląd…W obliczu śmierci,wszystko to nie ma znaczenia.Śmierć jest okropna,ponieważ niszczy to wszystko.”
Słowa Sunako,które znam na pamięć.Słowa,które pomimo że wypowiedziane przez bohaterkę japońskiej „bajki” są prawdziwe i chcąc czy nie chcąc,zmuszają do refleksji.

Zasadniczo to nie przepadam za tego typu gatunkiem.Chodzi mi tu o  kliknij: ukryte  wampiryAle kto by pomyślał,że z czegoś tak oklepanego może powstać tak dobra seria.
Shiki wciąga od pierwszego odcinka.Stopniowo budowany nastrój grozy jest ogromnym plusem tego anime.Nietuzinkowi bohaterowie również robią swoje.
Ze wszystkich zdecydowanie polubiłam doktora Toshio.Był tak zdesperowany by pokonać shiki,że nie powstrzymała go nawet  kliknij: ukryte  śmierć żony,na której bez żadnych skrupułów przeprowadzał drastyczne eksperymenty. Dla mnie to number one.Obserwując poczynania mojego doktora,na myśl przyszła mi sylwetka bohatera książki naszego rodaka.Mówię tu o Ludziach Bezdomnych S.Żeromskiego.Nie wiem dlaczego,ale doktor Toshio,niemiłosiernie przypominał mi Ozakiego.I nie chodzi wcale o to,że bohater książki Żeromskiego latał z osikowymi kołkami za terroryzującymi wioskę shiki.Nie,nie.Chodzi mi tu raczej o psychologię tych dwóch postaci.Oboje byli osamotnieni w swoimi działaniu,oboje poświęcili swoje szczęście dla dobra innych oraz oboje byli szalenie zdeterminowani.Może to i śmieszne,ale przekazuję tylko moje refleksje.
To dlatego tak bardzo bardzo lubię tego bohatera.
Natknęłam się na komentarze,które zarzucały mieszkańcom wioski maksymalną głupotę.Dla mnie to naturalne,że ludzie nie akceptują istnienia takich istot jak wampiry czy inne zmory.Więc to normalne,że jak  kliknij: ukryte  doktor powiedział,że wioskę opanowały wampiry,to ci mieszkańcy wzięli go za wariata.Ja bym zrobiła tak samo na ich miejscu.No oczywiście  kliknij: ukryte  masowe zgony mogły dać co nieco do myślenia,ale chyba każdy bardziej uwierzyłby w epidemię czy zarazę niż krwiopijcze shiki.
Pozostali bohaterowie również fajni.Pomimo,że szablonowi (czyt.lodowaty Natsuno,dobroduszna Ritsuko czy przemądrzała Megumi) to potrafili wzbudzić sympatię.No może w przypadku Megumi sympatię poczułam gdzieś pod koniec serii,ale generalnie szkoda mi się jej zrobiło (w mandze cała jej historia była o wiele wiele ciekawsza).
A co z kreską,którą oceniacie jako „fe,paskudna,rażąca oczy”.U mnie wprost przeciwnie.Uwielbiam tą kreskę.Te dzikie oczy,figlarne fryzurki,oryginalne wdzianka (płaszcz Natsuno stylizowany na frak -> dla mnie super.)
Najlepiej pod względem wyglądu wypadł właśnie Natsuno,ale również Kaori,Megumi,Sunako i mój Toshio. (i nie ukrywam,że to moi ulubieńcy).Kreska jest dla mnie absolutnie fantastyczna.
Muzyka również genialna.Pierwszy opening prześwietny.Buck­‑Tick stał się jednym z moich ulubionych zespołów,a sceny z opa są nieziemskie ( kliknij: ukryte  abstrakcyjny pocałunek,Sunako w szklanej kuli,kolorowe szkielety)

To co jednocześnie mnie zawiodło,ale i przekonało do tego,że Shiki to naprawdę dobre anime,to fakt,że  kliknij: ukryte  prawie wszyscy czołowi bohaterowie zginęli.Natsuno,Tatsumi (miałam nadzieję,że to on ucieknie z Sunako),Ritsuko,Tohru.Świadczy to jednak o tym,że twórcy odeszli od standardowych zakończeń serii tego typu : wszystkie wampiry zostają wybite,a ludzie – te przewspaniałe istoty egzystują dalej.Takie zakończenie jak dla mnie było idealne.

Shiki to naprawdę dobre anime.Polecam.
Od chwili zakończenia serii w mojej ścisłej czwórce tych „naj”.

Arigato!

Co mnie za bolało kiedy skończyłam oglądać? Niewyjaśnione wątki…
Czegoś chyba nie zrozumiałam  kliknij: ukryte  scena, w której dziewczynka „brzuchomówca” z lalką wchodzi do domu Natsuno i pyta się jego ojca, czy jej brat będzie też mógł przyjść, na co on odpowiada, że tak. Sama nie pamiętam, czy było to powiedziane, kim był ten jej brat??

Anime naprawdę mocne! Nie podobało mi się jednak to, że kliknij: ukryte  te najfajniejsze postaci takie jak Natsuno, Tohru, czy Ritsuko umarły, jednak i tak warto tą serię zobaczyć. Grafika mi się podobała. Nawet te dziwaczne fryzury. Tak jak już ktoś wcześniej napisał, nie wyobrażam sobie tego anime z inną grafiką. moja ocena 9/10

Jeśli szukasz jakiejś pomysłowej, trudnej do rozwikłania tajemnicy, niestety nie trafiłeś najlepiej. Konia z rzędem temu, kto nie domyślił się wcześniej od mieszkańców wioseczki, co jest grane.
Anime jednak mi się podobało. Klimat i postacie były genialne. Ten mrok, na każdym kroku coraz gęstszy… Niesamowite!
Podobało mi się to, że właściwie trudno powiedzieć, żeby któraś ze stron była „tą dobrą”, czy „tą złą”. I ludzie i shiki walczyli o to, by przeżyć – wszelkimi możliwymi sposobami.  kliknij: ukryte  I trudno powiedzieć, by któraś ze stron naprawdę wygrała
Nie jest to lekka i miła seria na nudne, zimowe wieczory. Polecam jednak to anime gorąco, wszystkim, którzy szukają czegoś „dla bardziej wyrobionych widzów”.

Jestem świeżo po obejrzeniu całej serii i cóż mogę powiedzieć…. Plusy : muzyka ! tak mi się spodobała że dwa utworki mam już na odtwarzaczu mp3:)fabuła i mroczny klimat super… Minusy : eh…te fryzury , włosy co to w ogóle miało być przepraszam bardzo ?? :)

Kreska jest absolutnie okropna. Tak tandetnych oczu nie widziałem od czasu Clannada. O fryzurach lepiej nic nie powiedzieć : )

ja jestem na NIE, nie podobało mi się.

Zgadzam się, że nieraz kreska staje się elementem anime, i to właśnie widać w Shiki. Chociaż projekt włosów momentami kojarzył mi się bardziej z jakimiś porwanymi szmatkami.
Najlepsze są moim zdaniem postacie. Tak realistyczne (choć momentami miałam wrażenie, że jednak przerysowane), każdy ma własną historię, poglądy, ci ludzie nie byli sobie obcy. To tworzyło wrażenie realizmu, podobnie jak odrzucanie możliwości istnienia wampirów.
Poza tym podobały mi się rozmowy Sunako z Muroi­‑san. Momentami człowieka nachodzi refleksja (zwłaszcza na sam koniec), kto tak naprawdę jest ofiarą.

Już zamieszczono wiele mądrych i ciekawych komentarzy, więc wskazywanie zalet i wad przeze mnie jest całkiem niepotrzebne. Chciałam jednak powiedzieć, że serii warto dać szansę choćby ze względu na muzykę. Nie każdego zachwyci, ale mnie osobiście niezwykle się podobała i słuchanie jej nawet teraz, wspominając niektóre sceny i tworząc przy niej nowe wspomnienia, daje wspaniałe wrażenie. Polecam!

niz horror, ale z cala pewnoscia jest to dobre anime. Pomijajac jakies przerysowania i drobne bledy logiczne, cala opowiesc jest swietnie zrealizowana, z ciekawymi postaciami i interesujaca fabula. Oczywiscie, zakonczenie rozczarowuje lekko –  kliknij: ukryte  wolalbym, zeby wszyscy z nich byli wybici, a tak… sytuacja sie powtorzy gdzie indziej. Zabijac zeby przezyc? przeciez mozna bylo tylko pic troszeczke, bez zabijania zadnych osob, a mloda wybrala inna, mordercza droge. Przez to nei zasluguje na zycie. A kaplan… facet bez jaj, bez kregoslupa, tak zapatrzony w swoja depresje, ze prawdziwy swiat to dla niego uluda.
Generalnie – polecam, chociaz sam nie jestem milosnikiem wampirow i klimatow okolo­‑horrorowych.

Muszę przyznać, że nieczęsto biorę się za horrory (albo jak w tym przypadku domniemane horrory xD), ale mimo to Shiki mnie wciągnęło. Pierwsze pare odcinków szło mi trochę opornie, ale wmawiałam sobie, że pewnie dalej będzie lepiej i nie powinnam skreślać tego anime tak na samym początku. I dobrze zrobiłam! Jak mnie wciągnęło, to resztę obejrzałam w 3 dni.
A nie było łatwo. Gdy zobaczyłam tę całą otoczkę graficzną, to myślałam, że mnie zaraz c*** strzeli – ach te fryzury! ach te kolory! te szpiczaste nosy i jakieś dzikie oczy! no po prostu!…masakra (i nie, nie zmieniłam zdania nawet po obejrzeniu całej serii, po prostu z czasem nauczyłam się tolerować i nie zwracać uwagi na tę profanację xD – sory jeśli uraziłam kogoś, komu akurat grafika się podobała). Poza tym, gdy zaczęłam oglądać Shiki i po paru odcinkach okazało się, że to historia o wampirach, to myślałam, że normalnie rozp***dolę mój monitor… Od razu napiszę, że po tych wszystkich Zmierzchach, Edwardach o lśniącej skórze, Pamiętnikach wampirów itp. po prostu rzygam wampirami. Nigdy nie pałałam miłością ani do Zmierzchu ani do tych wszystkich zagorzałych fanek tej sagi, wręcz przeciwnie, odrzucało mnie to wszystko. Na szczęście jakoś to przebolałam i oglądałam dalej. To co mi średnio przypadło do gustu to także te wszystkie brutalne sceny w ostatnich odcinkach. Nie jestem jakąś wrażliwą osobą, więc takie lub nawet duuuuuuuuużo ostrzejsze sceny mnie nie ruszają (np. przy tym odcinku z traktorem akurat jadłam obiad i to co widziałam wogóle mi nie przeszkadzało, ba! powiem nawet, że obiad jakoś lepiej mi smakował, chociaż nie wiem czy to było powodem XD), więc nie chodzi mi o poziom brutalności, a raczej o nagromadzenie takich scen – po jakimś czasie zrobiło się to monotonne i zastanawiałam się po co była ta cała historia wcześniej, jak oni i tak  kliknij: ukryte  się na koniec wszyscy powyrzynają. Dla mnie pare, parenaście scen takiej  kliknij: ukryte  „rzeźi” by spokojnie wystarczyło, ale po co kilka odcinków??
Dobra, to by było tyle co do tych słabszych stron (jakoś się rozpisałam, a przecież uważam to anime za naprawdę dobre XD), teraz czas na plusy.
Powiem w kilku słowach:
 – może się nie wydaje na początku, ale bardzo wciągająca fabuła (szczególnie w późniejszych odcinkach)
 – ciekawe postacie, a najlepsze jest to, co dzieje się w ich głowach (do czego może posunąć się człowiek by przeżyć lub dowiedzieć się czegoś -> Doktorek Toshio był genialny)
 – MUZYKA!!! jednym słowem arcydzieło!
W trakcie oglądania podobał mi się tylko pierwszy opening, a muzyka w tle była miła dla ucha, nadająca nastrój i dobrze dobrana. Dopiero gdy jakiś czas po obejrzeniu tego anime natknęłam się na soundtrack z Shiki na youtubie, doceniłam oprawę dźwiękową. Na co dzień nie słucham tego rodzaju muzyki, ale kawałki z Shiki dosłownie mnie oczarowały. Są po prostu piękne. Mają to „coś”, są strasznie nastrojowe i delikatne, no i doskonale oddają charakter tego anime. Mimo że Shiki obejrzałam już parę miesięcy temu, to ciągle wracam do tych piosenek i po prostu odpływam, gdy ich słucham.

No i to by było tyle ode mnie. Moja ocena: 9/10 (albo nawet 9,5 ;P, ale nie mam za bardzo odniesienia do innych tytułów z tego gatunku).

Nie nazwałbym tego horrorem,ale dobrym dramatem już tak.Z postaci najbardziej przypadł mi do gustu Natsuno(choć na początku go nie lubiłem)Toshio,Sunako,Tatsumi i dziadek z burzową brodą.Najmniej Masao(nic chyba dziwnego),Kaori i Seishin.Swoją drogą jest to chyba najśmiesznejsza postać z tego anime lecz nie ze względu na charakter czy role ale na projekt postaci.Nie ważne jaka sytuacja akurat miała miejsce( kliknij: ukryte  np. egzekucja przez Toshio swojej żony)zawsze wybuchałem śmiechem.Zresztą kreska jest chyba najsłabszym ogniwem w tym anime.Fabuła wciągająca ,ost klimatyczne – suma sumarum anime naprawde warte obejrzenia ale jak już pisałem lepiej nastawić sie na dramat.Ode mnie 9.

to polecam ci Higurashi When They Cry, jeszcze lepsze niż shiki( chociaz shiki jest gienalne), niech cie tylko grafika i zaplatana fabula nie zarazi, bo naprawde warto obejrzec to anime ;]

Anime oglądam od niedawna, a Shiki to mój pierwszy oglądany horror. Nie wiedziałam że mnie tak zafascynuje.
Nigdy anime mnie tak nie wciągnęło. Mam nadzieję że Shiki to nie będzie mój jedyny oglądany horror..!

Bardzo mnie wciągnęła ta seria, w 2 dni pochłonąłem, co rzadko się zdarza. na początku nie mogłem przyzwyczaić się do nietypowej grafiki, ale potem stwierdziłem, ze to coś nowego i bardzo pasuje do tej serii i jakoś nie wyobrażałem sobie innej kreski w tej produkcji. emocje, klimat, fabuła, zabijanie wyglądało bardzo oryginalnie, w sumie jeszcze nie wiedziałem horroru tak ciekawie i dobrze zrealizowanego, myślałem, że po obejrzeniu setek serii nic mnie nie zaskoczy, ale widzę, ze średnio co miesiąc znajduje pozycje wyjątkowa :)

Dla takich tytułów jak „Shiki” warto wciąż oglądać anime! Kto by pomyślał, że znajdę taką perełkę! Moim zachwytom nie będzie końca.

Przede wszystkim „Shiki” ma klimat. I to nieporównanie inny od tego, co do tej pory widziałam. Małe, spokojne miasteczko, położone na końcu świata, zapomniane przez wszystkich (oprócz jego mieszkańców). Idealne miejsce dla takiej specyficznej rodzinki. Jak tylko zobaczyłam ich zamczysko to już miałam dziwne przeczucia. Wszystkie te elementy, plus muzyka, od razu mnie zaintrygowały.

Świetni bohaterowie, zwyczajnie rewelacyjni!! W końcu tacy prawdziwi (zrozumienie jednak Seishina nadal jest dla mnie ciężką sprawą)! Patrząc na nich nie zaśmiawałam się w duchu, jak beznadziejnie mało realistyczne są ich reakcje. Przeciwnie – wręcz byłam przerażoną brutalnością ludzkich zachowań. kliknij: ukryte  Aż bałam się, że Ozaki w pewnym momencie kompletnie zeschizuje ze swoją manią odkrycia źródła epidemii. Tym bardziej, że w ogóle nie ruszyła go ta makabryczna sekcja nad ciałem własnej żony.. Śmierć matki też jakoś po nim spłynęła – ale on już chyba po prostu żył walką przeciwko wampirom, stąd może taka reakcja.. Co śmieszne, dla mnie kolorową postacią była również Megumi. Wredna była z niej okropnie dziewucha, ale byłam w stanie zrozumieć jej zażenowanie własną wsią i marzenie by żyć w wielkim mieście. Jej narzekanie na prawdę mnie bawiło! Jej ukochany – Yuuki – też był niczego sobie. Myślałam w pierwszej chwili, że będzie typową męską, przystojną marudą – ale na szczęście jego postać nie została spłaszczona.  kliknij: ukryte  Nawet jego ojciec był całkiem ciekawy. Tak zbagatelizował ochronę Yuukiego, że aż żal było patrzeć na jego nieszczęście po śmierci syna. Również Sunako zaliczam jako plus tej serii.  kliknij: ukryte  Jej słowa na końcu zrobił na mnie wrażenie: czemu ma być tak potępiona, skoro to nie z jej wyboru stała się ona wampirem. Czy to faktycznie jest złe, że ona chce po prostu żyć? Ciężko mi odpowiedzieć na te pytania... Nawet Masao był tak prawdziwie irytujący!!

Na pochwałę zasługują również aktorzy podkładający głosy. Spisali się brawurowo. To dzięki nim wszystkie te postacie były takie krwiste!

Fabuła – miodzio. Może nie ma zabójczego tempa, ale odpowiednio odkrywa i przekuje kolejne kawałki „dziwności” w miasteczku.  kliknij: ukryte  Może nie daje odpowiedzi na wszystkie pytania – bo ja się ciągle głowiłam, który wampir to wszystko zaczął? Jaką historię skrywał niebieskowłosy wilkołak i ten białowłosy facet? Dlaczego ktoś wybrał akurat Sunako? Ale to akurat mały mankament, choć nie obraziłabym się na kontynuację i wplecenie tych elementów.

Może i faktycznie, fryzury niektóre panie miały niemożliwe – ale mnie to nie przeszkadzało. Właściwie – jak to zasugerowano w recenzji – dodaje to unikatowości.

Polecam „Shiki”, najbardziej fanom niegłupich horrorów, a także wszystkim fanom ciekawych opowieści. Ja czułam się jak zahipnotyzowana oglądając to anime, czego dawno już nie uraczyłam, zwłaszcza teraz, w dobie słodkawych, mało realnych tytułów.

Jedno z najlepszych anime 2010 roku. Dobra i wciagająca fabuła i świetne postacie. Polecam!

Muszę przyznać, że dla mnie oglądanie Shiki, a zwłaszcza drugiej połowy było co najmniej interesujące.
Fabuła rzecz drugiej wagi, ale te postacie!
Tyle charakterów, tyle reakcji… Muszę przyznać, że to zazwyczaj postaci są dla nie bardzo ważne. Tutaj nie było może nikogo, kto jakoś szczególnie przypadłby mi do gustu, chociaż wielu bohaterów naprawdę polubiłam. Ale prawdziwą przyjemnością było obserwowanie reakcji, ich postawy wobec różnych sytuacji, sposoby na radzenie sobie z nimi. Podobało mi się zwłaszcza zachowanie Okazakiego i Natsuno – żadnych moralnych problemów i pełna świadomość faktu, że są tylko dwie możliwości: ludzie albo shiki. Należy jak najszybciej dokonać wyboru i zacząć działać, zanim tamci wygrają. Również postawy Ritsuko i Toru były przekonujące i, hmmm, bardzo ludzkie. Właśnie takich skrupułów i zagubienia brakowało mi u całej reszty shiki i wyżej wymieniona dwójka mocno wryła mi się w pamięć (ten wątek moim skromnym zdaniem poprowadzony był mistrzowsko). Sunako też była ciekawą postacią, jej przemyślenia i historia nadawały całości jakąś taką szczególną aurę. Natomiast Megumi działa mi na nerwy, chociaż jak widzę nie mnie jednej. Idiotka, dobrze przynajmniej, że nie słodka, a z charakterkiem, co nie czyniło jej tak irytującą jak mogła być. O Masaomim nawet szkoda gadać, był skrzywionym psychicznie dzieciakiem i denerwował niezmiernie. Na plus mogłabym jeszcze zaliczyć Tatsumiego, Senshina, Akirę i Kaori – sensownie skonstruowane postacie, pozostawiają po sobie pozytywne wrażenia.
Tak, różnorodność charakterów, to zdecydowanie największa zaleta Shiki.
Podstawową wadą tego anime jest niezbyt ciekawy początek. Pierwszy odcinek budzi ciekawość i jest jak najbardziej w porządku. Ale muszę przyznać, że z przebrnięciem przez kilka następnych miałam mały problem. Oglądało się je dobrze, ale irytujące było, że przez ładnych kilka odcinków ciągle ktoś ginie, a nadal nie wiadomo o co chodzi. Mniej więcej od ósmego odcinka coś się zaczyna w tej kwestii zmieniać i od tego momentu nie mogę właściwie nic Shiki zarzucić.
Grafika może i była specyficzna, ale w sumie podobała mi się. Ale dopiero po kilku odcinkach, jak się przyzwyczaiłam. Swoją drogą, projekt Megumi w połączeniu z tym, jak się ubierała, robił rewelacyjne wrażenie.
Muzyka również bardzo przypadła mi do gustu, zwłaszcza drugi opening i ending. Grafika do wszystkich openigów i endingów w ogóle była bardzo udana, w sumie nigdy tego nie przewijałam.
No i cóż, dla mniej to w pewnym pokrętnym sensie jest horror. Oczywiście, wizja przedstawiona w anime była dosyć odległa i raczej trudno jej się bać (chociaż, jak jest się samemu nocą w domu…). Bynajmniej, ludzkie reakcje są już jak najbardziej realistyczne, a obserwowanie ich może prowadzić do dość nieciekawych wniosków. Tak samo jak przemyślenia głównych bohaterów.
Są osoby, które zrozumieją co mam na myśli, nie chodzi o chwilowy strach wywołany szaleńcem z piłą, albo czającym się po kątach zombie, który ewentualnie będzie się śnił po nocach. Chodzi o strach idący dużo dalej, czasami strach przed samym sobą…

już bardziej zryły mi beret ostatnie odcinki School Days niż to „coś”.
Chociaż scena  kliknij: ukryte  badania żonki lekarza, a następnie przeprowadzenie autopsji na prawie „żywym” człowieku – było cokolwiek sadystyczne. I to było dobre.

 kliknij: ukryte  Rozjechanie dziewczyny ciągnikami – nowatorskie, ale brakowało mi jednej ujęcia –  kliknij: ukryte  na rozjechaną głowę.

O reszcie nie będę nawet wspominał – szkoda słów.

Spoilery się ukrywa…
Moderacja

Zabierałem się za to dwa razy. Tj, w momencie kiedy było emitowane oglądałem na bieżąco, ale dałem sobie spokój po chyba 4­‑5 odcinkach, bo zwyczajnie mnie nudziło. Potem przeczytałem tę recenzję i same pochlebne komentarze, obejrzałem od początku i… wsiąkłem. W 3 dni zrobiłem całość, nie żałuję. Choć część bohaterów zachowuje się nielogicznie, sami nie wiedzą czego chcą, no i rażąca różnica w sposobie pokazania, wampirków, a może nawet w ich niekonsekwentnym działaniu gdzie w początkowych odcinkach widz szczerze ich nienawidzi, a w ostatnich może nawet współczuć. Ode mnie 8/10, czekam na OST.

Po 11 odcinku zaczęła mnie irytować sytuacja gdzie każdy nowy bohater był zabijany. A do 20 odcinka mocno zastanawiałem się czemu to jest w kategorii horror. Ciężko jest mi zrozumieć motywy bohaterów i ich tok myślenia. Aczkolwiek przyznam, że warto czekać na finał gdyż jest faktycznie krwawo :D (mmm…)  kliknij: ukryte  Zachwyciła mnie w szczególności jedna scenka, gdzie kobiety odpowiedzialne za składowanie ciał robią sobie przerwę na herbatkę (hehe) całe ufajdane we krwi, i jedna z nich idzie dobić jakiegos vampira poczym zanim bierze w ręke onigiri normalnie wyciera zakrwawiona dłoń o sukienkę…wszytko bez mrugnięcia okiem.

Mimo iż pod koniec twórcy wchodzili w porządny, horrorowy ton, to całość anime nie była zbyt zaskakująca. Fabuła nie tylko nie zaskakiwała oryginalnością, ale wręcz odrzucała powtarzalnością. Autorzy aż do końcówki bali się wejść w brutalniejsze klimaty. Nie chodzi mi tu wyłącznie o brutalność fizyczną, ale psychiczną. Jaką z takich scen dla przykładu jest  kliknij: ukryte  zabijanie własnej żony przez doktora. Szkoda że nie było większej ilości takich akcji, a całość po prostu dłużyła się niemożebnie.

Do najlepszej sceny tego anime typuję tą gdy  kliknij: ukryte  Megumi jest potrącana/rozjeżdżana przez traktory (ta symboliczna scena gdy resztką sił stara się spełnic swoje zuchwałe młodzieńcze marzenie i zostaje katrupiona przez jakże wiejskie pojazdy!) – majstersztyk! :D

Wampiry zawsze są kreowane na bardzo szybkie i silne fizycznie, natomiast wampiry z Shiki są najsłabszymi jakie dane mi było oglądac.

W końcu anime które mnie zainteresowało.
Jak obejrzałam jeden odcinek to się trochę zdziwiłam, ale pozytywnie. Po każdym odcinku chciałam więcej i więcej. Aż tak mnie wciągnęło. Bardzo ciekawy pomysł na postacie. Te włosy i oczy, wszystko to tworzyło klimat jak z horroru. Najbardziej spodobały mi się oczy u Sunako i jej matki. Takie ciemne a może ciemno bordowe?
Także inne postacie były ciekawe. Natsuno i jego charakter. Robił dużo żeby powstrzymać wampiry.
Ubrania były piękne. Pasowały do tego anime.
Grafika aż mnie zaskoczyła. Taka piękna i miła dla oka.
Kolory dość dopasowane i można zauważyć że jest dużo ciemnych odcieni.
Muzyka zrobiła fascynujący klimat. Może to dziwne ale w niektórych momentach można się przestraszyć.
Moja ocena: 10/10
Polecam każdemu to wspaniałe anime!

Ostatni odcinek pozostawił mnie z niesłabnącym apetytem na więcej. Pomijając dziwaczne fryzury, brody czy ciuchy, do których na początku nie mogłam się przyzwyczaić, seria ma niesamowity klimat. Szczególne zapadła mi w pamięć scena  kliknij: ukryte  „pikniku” pośród ciał Shiki. Chętnie obejrzałabym ciąg dalszy, ale jak narazie zadowolę się mangą. Jak dla mnie 9/10.

Wspaniale anime. Bardzo lubie taki powolny rozwoj fabuly.

Grafika jest okropna – dziwnie stojące fryzury, jasne otoczki wokół źrenic i haczykowate nosy… Pierwsze odcinki były ciekawe i miałam tylko nadzieję, że nie będzie tu nic o wampirach… Szkoda

Nie będę się tutaj rozpisywał. To co najważniejsze.
Uwielbiam horrory, a w nich również motywy z wampirami. Wiadomo takie motywy są zawsze przewidywalne i powtarzalne.
Prawda. Jest dość sporo serii które ocieka kiczem z tymi wampirzymi nastrojami, ale są perełki. Istnieją naprawdę niesamowite „wampirze” produkcje, które wgniatają w fotel, mimo iż ten motyw jest, że tak to ujmę „monotonny”, tj. ciągle chodzi o to samo: picie krwi, zabójcze kły, kołki, krzyże itd..
Choć oryginalność dodaje jakiś plus, to nie jest ona najważniejsza. Ważne jest ogólne, stylistyczne i efektowne przedstawienie takiego tworu, a anime Shiki tego dokonało. Sugestywnie przedstawiony mrok i tajemniczość wyciska wręcz z mózgu soki.
I tyle. Może troszkę niezbyt szczegółowo i nieprecyzyjnie, ale uważam iż nie ma co się na tym anime „produkować”, gdyż mój wniosek jest jasny. Ocena 9­‑10/10.

Każdy ma inny gust :P jednemu się podoba drugiemu nie i kropka :P ja osobiście obejrzałam różne produkcje podchodzące pod ten klimat i uważam że jest ono jedne z najlepszych :) klimat jest naprawde świetny :) również ścieżka dźwiękowa mi się strasznie spodobała :) a rzadko zdarza mi się natrafić na taką która bardzo przypadnie mi do gustu :)

Osobiście nie mam nad czym się zachwycać w tym anime. Wyjątkowo przewidywalne, w dużej części nudne, a najgorsze, że usiłujące wmówić widzowi, że jest czymś „głębszym” i „dojrzalszym”. Niestety, mnie poszukiwania tego elementu zaprowadziły w ciemne miejsce, gdzie wiszą wałkowane po raz enty pseudo egzystencjalne i „emo” anime rozważania o sensie życia, samotności i innych duperelach. Czemu duperelach? Nie przez wzgląd na niską wartość wymienianych problemów, ale na ich sztuczne i nieudolne zaprezentowanie. Bełkot, który przeciętnemu widzowi być może będzie się jawił jako poważna i głęboka refleksja. Dla mnie było to mydlenie oczu i próba zbudowania klimatu tam, gdzie nie potrafiono go wykreować fabułą, atmosferą i postaciami.

Miasteczka atakują wampiry. Czy pomysł oryginalny? Nie, ale przecież nie o to chodzi. Chodzi o realizację. Tutaj fabuła obracała się przez większość anime wokół tego samego schematu „gryziemy, gryziemy, gryziemy..”, a tle „tajemnica do rozwikłania” doktora czy to na pewno wampiry gryzą ludzi. Nie było w tym ani napięcia, ani klimatu. Końcówka powiała trochę dobrym pomysłem, ale całość do mnie nie przemawia. Wampiry, oczywiście dla mnie, był w tej serii wyjątkowo żałosne, śmieszne i „młodzieżowe”. Dla wyglądał jak banda bladych cieciów z problemami emocjonalnymi, szczególnie Megumi i spółka, których problemy i huśtawkę emocjonalną szczerze wyśmiałem. Ich zachowanie przypominało mi zdrowo walnięto grupę ćpunów z domu dziecka. I gdyby to była komedia- pewnie by mnie to śmieszyło.

Bohaterowie- nic ciekawego. Błahe problemy, sztuczne zachowania, aż zbyt przerysowane reakcje. Graficznie usiłowano czasem budować klimat „grozy”, ale przepraszam, szajbnięta Megumi może wywołać najwyżęj uśmiech politowania, i żadne zabiegi graficzne nie pomogą. A rodzina wampirów- raczej rozpieszczeni bogacze, którzy gryzą ludzi z nudów. Wampirza córeczka- jej rozważania po prostu mnie śmieszyły. Zero klimatu.

Serie nie zaskoczyła mnie również ani zwrotami akcji, ani nową koncepcją o wampirach. Wybaczą mi niektórzy moje zaślepienie, ale powrócę do klimatu wampirów rodem z „Nosferatu”, „Draculi”, „Hellsinga” czy „Vampire Hunter D”. Wampiry z Shiki i „Zmierzchu” mnie nie interesują.

Dlatego 6/10 prywatnie, obiektywnie 7/10. Widać, coś takiego trzeba po prostu lubić.

Na samym początku dyskusji musimy oddzielić pewne sprawy. Ja nie poruszam kwestii indywidualnych opinii i tego czy komuś dana produkcja się podobała czy nie. Staram się mówić o sprawach technicznych, które są nie do podważenia, obowiązują wszystkich i mogą zostać jedynie niezauważone. Na zasadzie tego co większość tutaj mówi, nie bylibyśmy w stanie przeprowadzać żadnych konkursów czy typować uczestników do różnych nagród. Bo na jakiej zasadzie? Jednym podoba się to, a drugim co innego. Na jakiej podstawie ustala się hierarchie między książkami. Z jakiej racji ta osoba dostaje Nobla, a ta nie? Nie z racji tego co się komu podoba, a za walory techniczne. I ja właśnie brak takich walorów technicznych zarzucam „Shiki”, a wy mówicie „bardzo fajne i inteligentne postacie”.

Zacznę więc od tych nieszczęsnych postaci. Padają głosy „żywi bohaterowie” (rozumiem, że chodzi o dobrze i dokładnie stworzoną postać), „inteligentni”. Teraz proszę szybko wrócić myślami do „Death Nota” i przypomnieć sobie jego protagonistów. Tu mamy poziom inteligencji znacznie wyższy. Pod względem psychologicznym poznajemy bohaterów o wiele dokładniej. Autorzy serwują nam rozbudowane postaci, które niemal każdy problem rozkładają na czynniki pierwsze, dochodzą do rozwiązań metodą dedukcji tworząc o wiele bardziej skomplikowaną fabułę. I to nie jest subiektywne zdanie. Lepszy portret psychologiczny bohaterów „Death Nota” jest faktem. Ich wnętrzu poświęcono więcej uwagi niż bohaterom „Shiki”. To również fakt. Przez porównanie widzimy co jest lepsze i nie jest to postrzeganie subiektywne.

Jeśli chcemy coś rzetelnie ocenić, to nie możemy powoływać się na argumenty w stylu „mi się podobało, mnie zaskoczyło.” Bo na takiej zasadzie możemy podważyć wszystko. Ja powiem tak, Ty nie i wychodzi na to, że w sumie oboje mamy rację. Bo mamy takie, a nie inne zdanie. Nie można wysnuwać takich argumentów, że jeśli ktoś jest mało domyślny, to dana produkcja jest już nieprzewidywalna (nie mówię tego personalnie, a ogólnie). Jeśli doktor siedzi 24h w szpitalu, to już wiem gdzie pojawi się wampir. Jeśli Natsuno wie o istnieniu wampirów i one też wiedzą o tym, że on wie, to wiadomo, że go zaatakują. Teraz trzeba umiejętnie to rozegrać, żeby można było odbiorce zaskoczyć. I co robi autor? Pokazuje jak Natsuno wraca samemu wieczorem opustoszałą uliczką. Zdecydowanie to jest fragment, w którym zastanawiam się co będzie dalej i to, że bohater zostaje zaatakowany akurat w tym momencie jest iście zaskakujące… Właśnie takie sceny burzą napięcie i zarazem są przewidywalne.

Co to sztampowości, to trzeba sobie jasno powiedzieć, że pomysł wcale nie jest nowy i zaskakujący. Wspomniane wyżej „Higurashi” dwie serie + ova i coś tam chyba jeszcze. Recenzent powołuje się na „Miasteczko salem”, pytanie tylko czy „Shiki” wnosi coś nowego i czymś wyróżnia się na tle tych produkcji. Pod stereotypowe podciągnę jeszcze same wampiry. Pytasz czy to źle. Owszem źle bo nie oryginalnie i po najmniejszej linii oporu. Brak oryginalności w postaciach da się zakryć dobrą fabułą, aczkolwiek tu akurat to się nie udaje. Myślę, że gdyby ktoś zajął się skolekcjonowaniem tytułów zarówno książkowych jak i filmowych, w których do małej mieściny przybywają wampiry/zombi czy tym podobne potworności, ty wyszłoby co najmniej kilkadziesiąt pozycji jak nie setka. To jest właśnie brak oryginalności i sztampowość, a co za tym idzie jest to fakt, a nie moją ocena czy opinia.


Jeszcze w sprawie oryginalności podeprę się, wcześniej wymienionym, „Bakumanem”. „Shiki” to kopiowanie pomysłów (atak na małą mieścinę) i powielanie schematów (wampiry). „Bakuman” to pomysł sam w sobie wyjątkowy, pierwszy i niepowtarzalny. Nic takiego o mandze i anime jeszcze nie powstało.

Ps. Co było oryginalne w wampirach, to że ssały krew czy obawa przed słońcem? Rzeczywiście rzadko spotykane motywy…

Kilka argumentów:

- rewelacyjny klimat (zarówno świetny horror jak i niesamowite przygnębienie i wzruszenie to anime powoduje)
- w większości bardzo fajne i inteligentne postacie
- oryginalne podejście do tematu wampirów (choćby zasady ich działania, słabości itp)
- wysokiej jakości oprawa graficzna (w dużej części świetnie budująca klimat)
- bardzo dobre OP/ED i cała muzyka
- najlepszy horror (lub ścisła czołówka najlepszych) jakie zrobili w anime

Niektórzy tu pisali o włosach. Jeśli ktoś ocenia nisko anime na podstawie takiej błahostki to ja tego nawet nie skomentuję.

A odnośnie Megumi to bardzo ją polubiłem (świetny styl) choć to co zrobiła swojej przyjaciółce było przesadą. Mimo to jej kara była przegięciem.

Nikt nie wspomina o Nao, ale to również była jedna z najfajniejszych bohaterek w tym arcydziele. Zarówno przepiękna jak i bardzo przerażająca potrafiła być.


A odnośnie tego co napisał Thorik.To oczywiście tylko jego opinia więc mimo wszystko należy ją tolerować nawet jeśli w oczach większości nie ma sensu.

Jeżeli ktoś mówi, że „Shiki było dla mnie zdecydowanie jedną z najlepszych pozycji ubiegłego roku.” to znaczy, że chyba nie oglądał nic oprócz tego. Zacznę od wymienienia tytułów lepszych od „Shiki”. Niewątpliwie wyżej stoi „Rainbow: Nisha Rokubou no Shichinin”, „Saraiya Goyou”, „Bakuman”, który jeszcze wychodzi, „Dragon Ball Kai”, „Sengoku Basara” (gorsze od jedynki, ale nadal zachowujące klimat), czy nawet mocno średni „Highschool of the Dead”. Tytułów gorszych od „Shiki” jest niewiele, a są to: „Shinrei Tantei Yakumo” i „Iron Man”.
Po pierwsze „Shiki” śmie nazywać się horrorem, a jako taki sprawuje się bardzo marnie. W porównaniu do np. „Higurashi no Naku Koro ni ”, „Shiki” dopiero raczkuje. Cały klimat (o ile takowy w tym anime istnieje) burzy relacja pomiędzy dzieciakami, a dorosłymi. To że młodzi wiedzą o wszystkim przed starszymi jest oczywiste (i oklepane, stereotypowe, sztampowe), ale najzwyczajniej cała akcja jest źle rozegrana, bo nie buduje napięcia, a wręcz irytuje odbiorce. Doktor siedzi, bada masę pacjentów i nic wykombinować nie może, a kapłan, który powinien jako pierwszy zorientować się o co chodzi (dziewczynka odwiedzająca go była bardzo wymowna), wałęsa się to tu, to tam. Zdecydowanie akcja jest prowadzona za wolno (a przy tym nie buduje napięcia), zaś o motywie zaskoczenie, nie można w ogóle mówić. I tak wiemy, że do domu głównego bohatera przyjdzie wampir i że do szpitala też przyjdzie. Oglądając odcinek pierwszy, wiem co będzie w drugim i tak po kolei.
Czyli sformułujmy główne zarzuty:

-brak klimatu

-nieumiejętność budowania napięcia

-sztampa, sztampa i jeszcze raz sztampa

-wampiry nie zyskują jakiegoś nowego oblicza tylko
powielają stare znane wszystkim schematy

-horrorem to to na pewno nie jest

-przewidywalność

-kreacje bohaterów to kolejny minus (ta z różowymi włosami, raz się pojawia, a raz nie. A jej dylematy moralne związane z tym, że jest wampirem, a mimo to kocha, są przedstawione w iście żałosny sposób, bardziej groteskowy niż poważny i skłaniający do jakiejkolwiek refleksji czy współczucia)

Tak więc jeśli za taką produkcję ktoś wstawia ocenę wyższą niż 3/4 to albo nie ma gustu, albo się mało zna i nie potrafi docenić prawdziwych perełek.

Zacznę od przyznania się do tego, że tytułem zainteresowałam się ze względu na pierwszy opening, gdyż Buck­‑Tick to mój nr 1 wśród wszelkich istniejących zespołów, a utwór „Kuchizuke” wprawił mnie w zachwyt. Nie powiem też, że nie zachęcił mnie Gackt w roli seiyuu, choć jego postać była w zasadzie zupełnie niepotrzebna w serii  kliknij: ukryte  (za wyjątkiem może momentu badania mu pulsu przez dr Ozakiego).
No, ale do rzeczy. Powiem tak, że już w trakcie pierwszego odcinka na mojej twarzy wymalowało się wielkie 'WTF?', które było reakcją na kreskę, a szczególnie fryzury co niektórych postaci (lub, jak w przypadku pana Ookawy Tomio, antygrawitacyjna broda). Mało brakowało, abym zaprzestała oglądania, gdyż doszłam do wniosku, że to musi być jakiś kicz. Uznałam jednak, że przeboleję kilka kolejnych odcinków i się zobaczy. No i musiałam przeprosić serię, gdyż okazała się ona strzałem w dziesiątkę. Takie zdanie miałam do bodajże 18 czy 19 epka,  kliknij: ukryte  kiedy to zaczęła się rzeź shiki. Moim zdaniem było to trochę zbyt naciągane i bez sensu. Podobnie nie podobała mi się scena z rozjechaniem traktorami Megumi. Prawdę mówiąc trochę szkoda mi się jej wtedy zrobiło. Kolejnym minusem dla mnie było  kliknij: ukryte  niewyjaśnione przeżycie Akiry oraz fakt przeistoczenia się Seishina w shiki/jinrou. Jak, kiedy i dlaczego? No i ostatnie minuty ostatniego odcinka pozostawiły mi pewien niedosyt i z moich ust wyrwało się „chcę kilka epków więcej.” Niemniej jednak pomimo tych kilku minusów daję ocenę 9/10, gdyż całokształt fabuły i dopracowane, różnorodne charaktery postaci oraz klimat stoją na naprawdę wysokim poziomie.
Bardzo polecam ten tytuł wszystkim, choć miłośnicy wampirów i wilkołaków z pewnością też się będą zastanawiać jak i dlaczego. ;) Mimo wszystko ciekawa odmiana.

... Ktoś spieprzył sprawę. Niby wszystko jest, niedosyt pozostaje.

Tyle pozytywnych komentarzy, przy braku jakiejkolwiek krytyki tego anime jest dla mnie rzeczą dość dziwną (zwłaszcza biorąc pod uwagę oceny użytkowników i reakcji). O tyle dziwną, że aż skłoniło mnie to do napisania tego komentarza. Zacznę od tego, że Shiki od razu uznałem za jeden z ciekawszych tytułów sezonu letniego, który zdecydowanie muszę obejrzeć. Niestety, czekając aż ukarze się większa ilość odcinków dałem się nieco ponieść hurraoptymistycznej atmosferze towarzyszącej tej serii. Po zakończeniu oglądania jedyne uczucie jakie mi towarzyszyło to rozczarowanie. Chciałbym więc ostrzec wszystkich potencjalnych widzów, że mimo tak pochlebnych opinii jest to anime, które nie każdemu przypadnie do gustu i dla bezpieczeństwa lepiej nie nastawiać się od razu na arcydzieło.
Zanim jednak przejdę do sedna zacznę od tego, co dobre. Przede wszystkim klimat i oprawa dźwiękowa – jest mrocznie, wręcz przygnębiająco, ale konkretnie. Początkowe odcinki nie robią piorunującego wrażenia, bo historia jest – co tu dużo mówić – banalna, jednak wraz z rozwojem wydarzeń seria po prostu wciąga i ogląda się ją bardzo dobrze (choć nadal nie miałem poczucia, że jest to jakaś rewelacja) – aż do pewnego momentu. Późno, bo w okolicach 18. odcinka, okazuje się, że twórcy gdzieś zagubili cały polot i poziom serii drastycznie się obniża. Tak „spapranego” zakończenia naprawdę się nie spodziewałem! To prawdziwy kubeł zimnej wody na głowę, który niestety sprawia, że wszystkie miłe wspomnienia związane z oglądaniem wyparowują na rzecz sknoconej końcówki. Oto kilka przykładów:
- wampiry. Miłośnicy wampirzych historii niestety będą musieli oswoić się z nieco inną wizją wampirów i wilkołaków, niż ta prezentowana w większości filmów, gier czy książek. Po pierwsze obydwa byty koegzystują ze sobą, grają w jednej drużynie i są sprzymierzeńcami. Istotne natomiast jest to, że wspomniane wampiry nie są potężnymi nieumarłymi, a okazują się bandą zwykłych nieudaczników, którzy  kliknij: ukryte  zostają po prostu zatłuczeni przez praktycznie nieuzbrojoną grupę mieszkańców wioski, kiedy tylko Ci w ogóle dowiadują się o ich istnieniu. Absurdalnym wręcz przeżyciem dla mnie było obserwowanie, jak przywódczyni wampirów  kliknij: ukryte  w obliczu ludzkiego ataku nie jest w stanie podjąć jakichkolwiek działań, a zamiast tego mazgai się i wykrzykuje głupoty w stylu „ja nie chciałam zabijać i jestem niewinna” – porażka.
- przemoc. Muszę przyznać, że została pokazana w sposób mocny, sugestywny i niejednokrotnie dający do myślenia. Niestety pod koniec twórcom trochę za bardzo puściły hamulce, sprawa wymknęła się spod kontroli i chyba przekroczone zostały granice dobrego smaku. Polowanie na wampiry to istna rzeź (co odnosi się również do punktu poprzedniego), która nie wnosi nic do fabuły i jest chyba sposobem na zapchanie czasu antenowego poprzez leniwe i olewcze doprowadzenie fabuły do końca. Ktoś może powiedzieć, że zostało przedstawione okrucieństwo tego typu sytuacji itd., ale na miłość Boską – ile można? Mało tego, gdybym był szefem studia to sceny takie jak  kliknij: ukryte  jeżdżenie traktorami po Mezumi czy wymachiwanie „biedną” Sunako za nogę przez wielkiego jak szafa osiłka kazałbym wykreślić ze scenariusza – te dziewczynki nawet nie przypominają w tym momencie wampirów z krwi i kości i to po prostu wygląda jak zwykły sadyzm. Ogólnie rzecz ujmując – ilość i sposób przedstawienia przemocy w ostatnich odcinkach to dla mnie jakaś groteska. Nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać.
- beznadziejne kreacje państwa Kirishiki. O ile Chizuru ma jeszcze jakiś udział w historii, o tyle Seishirou to postać absolutnie bezsensowna. Liczyłem na to,  kliknij: ukryte  że ich rola w finale będzie kluczowa, albo chociaż istotna, tymczasem zostali potraktowani po macoszemu. Co do Sunako – patrz punkt wampiry.
- wiele innych irytujących elementów, takich jak m.in.  kliknij: ukryte  to, że Akira Tanaka przeżył nie wiadomo jak i dlaczego mimo że skończył związany jako pokarm dla zmartwychwstałego, pojedynek Yuukiego z Tatsumi, który nie wiadomo czemu miał służyć, bezsensowna wizyta Toshio w urzędzie pełnym wampirów, brak wyjaśnienia jak mieszkańcy wioski mieli zamiar wytłumaczyć przybyszom z zewnątrz stos ludzkich ciał z kołkami w piersi itd.
Do tego wszystkiego dochodzi dziwne/nielogiczne postępowanie Seishina i wrażenie, że całe zakończenie zostało sklecone byle jak i na szybko (nie wiem czy jest zasługa mangi, której nie czytałem, czy też przyczyny są inne).
Wszystko to sprawia, że się rozczarowałem i w tej chwili Shiki zmieniło u mnie kategorię z „jeden z ciekawszych tytułów sezonu leteniego” na „jeden z najbardziej popsutych tytułów minionego roku”.

Ta seria jest zdecydowanie jedną z lepszych serii ubiegłego roku! Co tydzień wyczekiwałam z niecierpliwością na kolejny odcinek ;).
Niestety ostatni odcinek (22) bardzo mnie zawiódł!
Wiele wątków nie zostało wytłumaczonych!!
Oceniam anime na 9/10 ponieważ,  kliknij: ukryte  zakończenie w którym Sunako uciekła z miasta z tym (co najmniej dziwnym -,-) mnichem na pewno mnie nie zadowoliła.

Ponieważ nie wierzę, że recenzentka przeszła obojętnie chociażby obok tej sceny pod koniec 4 odcinka. Jak dla mnie to było coś pięknego zarówno wizualnie jak i nastrojowo. Zresztą już w I odcinku wystarczy tylko spojrzeć na tła żeby zauważyć jak starannie i realistycznie są wykonane. Postacie również bardzo dokładnie narysowali co nieczęsto się zdarza w anime. Powiedział bym, że ocena za grafikę to co najmniej 9/10.

Do Shiki podchodziłam bardzo sceptycznie. Kolejne „horroropodobne coś” twórczości Japońskiej. I z tym podejściem wytrzymałam 2 odcinki i odłożyłam to anime na tzw. lepsze dni. Po jakimś czasie postanowiłam wrócić do tego, odcinków się już nazbierało ok. 20, więc nie musiałam długo czekać na ostatnie dwa. I chwała bogu! Tak wciągającej fabuły, wspaniale zarysowanych bohaterów i realistycznie pokazanego ciągu wydarzeń już dawno w żadnym anime nie widziałam. Bardzo się cieszę, że zabrałam się od nowa za Shiki i bardzo wszystkim polecam. Warto!

Nie ma co dużo pisać gdyż tak perfekcyjnie zrobione anime to rzadkość. Tylko dlaczego aż takie smutne ?
Sam pierwszy odcinek doprowadzał do łez czyli ta historia Megumi.

A to co się stało w 22 odcinku to brak słów.

To była jedna z najfajniejszych postaci w tym anime.

Strona wizualna wprost wspaniała. Pomysł na oczy oryginalny gdyż nie pamiętam tego z innych anime.
Ogólnie grafika i tła wysokiej jakości dzięki czemu bardzo przyjemnie się to oglądało.

Jedyne co to szkoda iż to taki wzruszający dramat. Oceniam anime9.5/10.

Zdecydowanie perełka wśród anime.

Anime całkiem fajne, ale jak na horror to za dużo wątków społecznych, medycznych, wspomnień i wszystkiego. A projektant strojów i fryzur odwalił niezłą*, choć specyficzną robotę robotę- jak całe anime. Ale zakończenie… Nie wyjaśnia właściwie nic, kliknij: ukryte  wszyscy shiki, ku mojemu rozczarowaniu, zginęli I co było w końcu z tą właścicielką restauracji i jej matką? I co było dalej z Sotobą i żywymi bohaterami po tym, co się stało? nie wie nikt…

Kro przypuszczał że nasi skośnoocy bracia potrafią zrobić tego typu anime z wampirami w roli głównej? Ja nie. Tradycyjnie dla siebie, zebrali nieco zbyt wiele elementów i włożyli do jednego worka. Niestety. Mimo wszystko – można przymknąć oko, bo całość jest wyjątkowo udana.
Aby w pełni docenić walory tego co oglądamy, warto być jednak zaznajomionym z kanonem wampirycznej literatury oraz filmu. Nic wielkiego ale Miasteczko Salem, Wywiad z Wampirem oraz Dracula – powinny być nam znane. Najlepiej w wersji książkowej oraz filmowej.
 kliknij: ukryte  Podczas oglądania przyjdzie nam poznać bardzo ciekawą galerię postaci z pierwszego, drugiego oraz trzeciego planu. Większość wypada bardzo dobrze i jest osadzona właściwie. Paradoksalnie, najsłabszym punktem jest Natsuno. Psuje on generalnie dobre wrażenie. N­‑ty zbuntowany nastolatek, arogancki, zarozumiały, który nie potrafi odnaleźć się ani w świecie ludzi ani Shiki. Antypatyczny typek, którego powody działania są wątpliwe i wysoce niewiarygodne. Do momentu gdy żył, byłem w stanie taką postać zaakceptować. Po przemianie stał się jednak nie do zniesienia.
Doktor Ozaki również nie wypada zbyt oszałamiająco. Jego działania systematycznie daje się ponieść coraz większemu obłędowi a działalność jego jak i jego pomagierów rychło staje się gorsza niż tych, których ścigają. Wszak zaczynają dopuszczać się mordów na zupełnie niewinnych ludziach a do całej sprawy podchodzą na zasadzie „kto nie jest z nami jest przeciw nam”. I przestaje mieć znaczenie czy jest człowiekiem czy Shiki. Czekałem na moment podobny do tego z Draculi Coppoli kiedy Van Helsing w chwili opamiętania patrząc na śmiertelnie rannego Draculę i rzucających się na niego z obłędem w oczach Jacka, Arthura i Quinceya wypowiada słowa „w imię boże staliśmy się szaleńcami” (cytat może nie być dosłowny). Nic takiego nie następuje, nie przychodzi żadne opamiętanie a szaleństwo trwa do samego końca, przybierając już nie polowanie, a sadystyczne wyrzynanie. Świetnie widać to w scenie dobijania zawiniętego w wór Shiki by chwilę potem z uśmiechem zasiąść do posiłku z rękami zakrwawionymi, być może krwią sąsiada lub przyjaciela… Któż okazał się gorszy? Ludzie czy Shiki? Cóż leży u podstaw plagi? Sonako, wampirella, dojrzała osoba w ciele dziecka, której jedynym grzechem było to że nie chciała umierać. W swojej dziecięcej naiwności miała marzenie by zbudować niewielką społeczność Shiki, tak by mogła wyjść wieczorem i spotkać na ulicach tylko Shiki oraz… iluzję normalności. Warto zwrócić uwagę że Sonako wcale nie czuła jakiejkolwiek obawy przed świętymi symbolami i świętymi miejscami.
Wątek Sonako i kapłana Muroi był dla mnie najciekawszym w całym anime. Bardzo podobała mi się opowieść Moroia o Shiki, której ostateczny wyjaśnienie poznajemy dzięki Sonako a rzuca ona całkiem nowe światło tak na samego kapłana jak na motywy jego działania. To co początkowo wydawało się irracjonalne, nagle takim być przestaje. Tak Muroi jak Ozaki byli wychowani w cieniu swojego przeznaczenia narzuconego im przez tradycję. Jak sobie z tym poradzili? Czy ojciec Muroia miał te same wątpliwości w swoim życiu? Na to już odpowiedzcie sobie sami.
Można pisać jeszcze długo, bo ciekawych postaci i wątków jest więcej ale wyszłaby z tego zbyt długa wypowiedz jak na komentarz.
Polecam, bo to jedno z ciekawszych anime jakie oglądałem w ostatnim czasie. Dla fanów wampirów – ocena musi być wysoka. Dla wszystkich pozostałych, oczywiście stosownie niższa i należy to brać pod uwagę!

Hymm . . . jednym słowem rewelacja. Bardzo lubię takie mroczne klimaty. Na samym początku serii nie widziałam do końca o co w niej chodzi. Ta ciekawość z odcinka na odcinek stawała się coraz większa więc te 22 odcinki skonsumowałam w 3 dni. „Shiki” ukazuje nam wiele zasad moralnych (dotyczących prawdziwej natury ludzi).

Każda postać miała coś w sobie, od początku podobał mi się mnich ale w ostatnim odcinku zmieniłam zdanie. kliknij: ukryte  Po tym do jakich czynów się dopuścił było straszne. Jednym słowem hipokryta. Nie użyczył swej pomocy przyjacielowi gdyż nie będzie uczestniczył w zabijaniu, a później co innego nam pokazuje ;/

Heh . . . po za postacią mnicha
jestem ogólnie z serii zachwycona. Polecam . . .

Ukryto spoiler. Moderacja

Uważam, że to bardzo ciekawa pozycja:) Po tych wszystkich tytułach, które widziałem, niewiele z nowych potrafi mnie jeszcze czymś zainteresować. Temu anime to się jednak udało:) Z początku może wydawać się nieciekawe, ale później pojawiają się pewne kwestie moralne, nad którymi warto się zastanowić. Podane do stołu w sposób niejednoznaczny, zjadliwe, a nawet smaczne:) Polecam i pozdrawiam:)

Początek cieniutki i drażniący, w chwili gdy powstawały pierwsze odcinki przebywałam na konwencie Balcon 2010 i nie mogłam zrozumieć zachwytów nad Shiki. Wydawało mi się to tandetne, nie upatrywałam w tym hitu sezonu, ba roku. Szybko przekonałam się jednak jak bardzo się myliłam. Z odcinka na odcinek akcja nabierała tempa, oglądałam w takim skupieniu, że 20­‑minutowy ep trwał 5. Zakończenie według większości jest kiepskie, ale według mnie zgrabnie zamyka całą historię, nie ma przedramatyzowania, fabuła nie została też w gwałtowny sposób ucięta. Openingi to cud miód, zresztą cała oprawa muzyczna serii przypadła mi do gustu. Grafika, z początku drażniły te fikuśne, wielokolorowe fryzury, ale z czasem nadały serii tego smaczku, który jeszcze bardziej ją wyróżnia. Fabuła cudna, po prostu wspaniała, dawno nie widziałam tak dobrej opowieści o wampirach. Jakby nie ten kiepski początek to dałabym 10/10, a tak 9/10.

Spodziewałam się miłej odskoczni od rzeczywistości, no wiecie, błahej opowiastki o wampirkach i gothic lolitach. Zostałam zaskoczona, i to bardzo pozytywnie.
Przed momentem skończyłam oglądać. Anime zaczęłam oglądac wczoraj wieczorem i mówię wam, naprawdę wgniata w fotel. Rzadko tak długo gniję przed komputerem, a tutaj po prostu nie mogłam się oderwać.Zakończenie (tak samo jak reszta fabuły) jest świetne i prawdopodobnie tak by się stało w rzeczywistości,  kliknij: ukryte  w końcu jak mogła zakończyć się bitwa między ludźmi a shiki? Z postaci nie lubiłam tylko Megumi. Była arogancką dziewczyną, która  kliknij: ukryte  stała się bezwzględną morderczynią. Chyba jeszcze nigdy tak bardzo nie życzyłam jakiejś postaci śmierci. Okrutna jestem, wiem. nie wiem, kogo lubiłam najbardziej. Każdy miał swój własny charakter, nawet taki paskud jak Megumi był tu potrzebny.
Nie wiem, co mam teraz sądzić.  kliknij: ukryte  Niby ludzie wykazali się szczególnym okrucieństwem: mordowali bez żadnych wyrzutów sumienia, nawet, jeżeli mieli odebrać życie własnemu dziecku. Ale czy my nie postąpilibyśmy podobnie? Bali się śmierci i chcieli się ratować. Tutaj nie można powiedzieć, że ktoś był w stu procentach zły lub dobry. Każdy miał inne zamiary.
Muzyka. Openingi i endingi bardzo mi się spodobały, zarówno muzycznie, jak i wizualnie (no wiecie, to wideo podczas trwania piosenek na początku i końcu). Muzyka w tle była nastrojowa i nadawała serii taki mroczny klimat. Zdecydowanie na plus.
Grafika również mi się podobała. Oryginalny pomysł z oczami wampirów, ludzkie oczęta tez niczego sobie. Projekty fryzur są dziwne i naprawdę wydaje się, jakby te włosy miały własne prawa fizyki, ale i tak przedstawia się bardzo ładnie. Nie wiem, komu się tu może coś nie podobać, ale to w końcu kwestia gustu.
Nie wiem co mnie opętało, ale daję dziesiątkę. Mocną, zasłużoną dziesiątkę. Nic, tylko oglądać. Może nie każdemu może się spodobać, ale ja zostałam bardzo mile zaskoczona.

To teraz ja sie wypowiem na temat tego anime. Na poczatku myslalem, ze fabula pojdzie w calkiem innym kierunku, cos jak w  kliknij: ukryte  Umineko, czyli doktor bedzie chcial udowodnic, ze to jednak epidemia byla, a nie shiki. Troche sie zawiodlem, ze tak nie bylo, ale ciekawilo mnie w jakim kierunku pojdzie fabula. Co prawda, jak sie juz okazalo, o co chodzi, to  kliknij: ukryte  fabula spowolnila. I choc wiadome bylo, jak juz sie skonczy, to i tak bylem zaciekawiony czy po mojej mysli i troche sie zdziwilem. Najlepszym w tym anime jest sama fabula.  kliknij: ukryte  Ludzie, ktorzy stawali sie shiki, nie robili tego z wlasnej woli. Jak juz uzyli, to tak na prawde nie mieli za bardzo wyboru i jak chcieli przezyc, to musieli zabijac. I mimo tego, ze robili to w taki sposob, to ich rozumialem i im wspolczulem. Co do postaci, najbardziej zadziwiajacy byl dla mnie  kliknij: ukryte  ksiadz i jego zachowanie. Szkoda, ze tak malo bylo o  kliknij: ukryte  Natsunie, mimo, ze tak duzo zrobil. Co do  kliknij: ukryte  doktorka, to w sumie bylo wiadome, jak sie bedzie zachowywac od poczatku do konca.
Reasumujac, mi sie seria bardzo podobala. Nawet w ogole nie zwrocilem uwagi na grafike, gdzie ludzie na nia narzekaja. Ciekawi bohaterowie i ciekawa fabula.

Moja „przygoda” z Shiki miała się zacząć i zakończyć na pierwszym odcinku. Co mnie zniechęciło? Wałkowane przez wszystkich: „Borze sosnowy, co to za grafika!”. Nie wiem czy znajdzie się taka osoba, której nie raziły te kanciaste twarze, włosy niczym druty ( w przypadku zielonej pielegniarki, wyglądały one jak jelita) i rHóżowość Megumi. Nie dość, że kreska nie taka, to seria jakoś mnie nie zachęcała. Sięgnełam znów po nią, bo wiele komentarzy było dość pochlebnych i chciałam na własne oczy zobaczyć co ludzie w tym widzą. Ku mojemu zdziwieniu, seria nie okazała sie gniotem, którego się spodziewałam (opis, który zawiera w sobie słowo „wampiry” kojarzy mi się negatywnie) a całkiem niezłą rozrywką. Zaryzykowałabym nawet stwierdzeniem, że grafika nawet pasuje do takiej tematyki. No, bo powiedzmy sobie szczerze, czy wampiry muszą sparklować jak Edłardo z Tłajlajta? W każdym razie, ja się cieszę, że mogłam uświadczyć serii, w której krwiopijcy nie chodzili i nie prężyli mułów w każdym ujęciu, nie emowali kiedy się dało i nie mieli stada bezmózgich cichych wielbicieli, chetnych do bycia honorowymi dawcami krwi.

Jeśli chodzi o postacie, to moim faworytem pozostaje bezapelacyjnie biszny emo ksiądz, który ze znienawidzonej postaci ewoluował w ulubioną. Jest z nim przeciez tyle epickich zdarzeń! Do tego grona dołączyłabym jeszcze doktora Ozaki, najnormalniejszą postać, która rozumuje w sumie logicznie i  kliknij: ukryte  w razie czego, nie ma zaparć przed robieniem eksperymentów na własnej żonie. Moje serce podbił też Natsuno zapylający po wiosce w różowych trampkach xD Kit z tym, że był obiektem westchnień znienawidzonej Megumi, wyglądał jak ćpun i udawał bad boy'a a nim nie był (patrz: trampki). Tytułowe Shiki nie darzę zbytnią sympatią, kolesia­‑kota zwanego Tatsumi od początku nie mogłam zdzierżyć, para Chizuru i Seishirou za rzadko się pojawiała żebym sobie o nich wyrobiła zdanie. Sunako również nie polubiłam bo z reguły nie mogę patrzeć na przesadzone emo dzieci  kliknij: ukryte  bez względu na to ile lat by one nie żyły.


Podsumowując, mimo, że fabuła na poczatku nie zachęca, ciągnie się i ciągnie by przyśpieszyć w okolicy 16 odcinka, warto dać szansę temu anime. A nuż, widelec, okaże się tym ulubionym ;) Ode mnie jak narazie otrzymuje solidną siódemkę.

Świetna seria, trzymająca w napięciu do końca. Gdy zaczynałem oglądać to anime na przy pierwszych odcinkach nasuwała mi się myśl, że będzie to kolejny niewypał. Jednak z biegiem akcji , seria zaczynała coraz bardziej intrygować, wciągać w historię pełną zagadek. Najmocniejszą stroną anime jest fabuła , która wplątana w rzeczywistość małej japońskiej wioski (niczym Hinamizawy), przy bardzo klimatycznej muzyce , tworzy mieszankę wybuchową. Co do postaci , sądzę że są bardzo dobrze zbalansowane, i niema tak naprawdę do czego się przyczepić. Najbardziej kulejącym elementem anime jest prosta grafika, spowodowana najprawdopodobniej niskim budżetem . Jednak biorąc pod uwagę wszelkie inne elementy , widzowi naprawdę wisi czy grafika jest ładna czy nie (to samo tyczy się Higurashi) skoro otrzymuję kawał naprawdę dobrego anime.
Co do zakończenia to trochę mnie zaskoczyło (nie czytałem mangi i nie wiem czy tak samo się kończy) zwłaszcza po tym że można będzie się spodziewać jakiejś kontynuacji :-)
Z góry zakładam że seria pretenduje do miana najlepszego anime 2010r. jak nie na 1sze to na pewno któreś z pierwszej trójki.
A do tego czy Shiki doścignęło „Cykady” .....myślę że jednak trochę zabrakło, ale nie jest to duża różnica :-)

Znakomita seria, zbudowana na bazie mniej lub bardziej widocznych kontrastów. Trzyma w napięciu, w jej połowie dokonuje się interesujący zwrot, swoiste odwrócenie perspektywy. Bardzo ciekawi bohaterowie, o których można wiele powiedzieć, ale na pewno nie to, że są jednowymiarowi. To seria, która pokazuje, że wystarczy zburzyć stary porządek rzeczy, by okazało się, że nic nie jest takim, jakie się wydawało,a nawet było, wcześniej.
Na szczególną uwagę zasługuje muzyka. Wprawdzie oprawa muzyczna nie jest zbyt bogata, ale główny motyw jest jednym z lepszych, jakie słyszałam w anime.

Do 19 odcinka anime oceniam jako Bardzo dobre. Świetna fabuła, cały czas trzyma w napięciu, muzyka również świetnie dopasowana do sytuacji, postacie oryginalne, grafika również niczego sobie. Wszelcy fani dramatów oraz horrorów nie powinni być zawiedzeni. Jeżeli utrzymają zakończenie w takim samym napięciu jestem skłonny podwyższyć notę do 9. Jest to opinia Weterana, który ma na koncie ok. 150 serii anime :) tak więc myślę, że warto.

Co prawda nie znamy jeszcze zakonczenia, ale poki co jest najprawde wysmienite. Wszystko przypadlo mi do gustu od początku, a ten opening to wręcz uzależnia ;) bardzo klimatyczne i wciągające.

`I nie rozumiem co was wścieka w tych oczach i fryzurach. .. Znaczy się fryzury są trochę „kosmiczne” i dziwne,ale na upartego da się przełknąć :) A oczy? Oczy dadają tylko pikanteri.! Na pewno zauważyliście w innych anime,że jak na przykład ktoś umarł to tracił błysk w oku.(np. Maka z Soul Eater. Chociaż była żywa nie miała błysku w oku). Przyznaje ,że mi też się trochę czasami wydawało,że oni całkowicie nie mają oczu,ale jednak te oczy sprawiają,że anime jest jeszcze bardziej mroczne i tajemnicze. :)

`To jest poprostu piękne.! Gdy to oglądałam czułam się tak jak w tedy gdy oglądałam Higurashi ! Piękne.! Od początku wciągnęła mnie tajemniczość tego anime.! Polecam.! Polecam.! POLECAM.!

Właściwie to do obejrzenia Shiki zaczęła mnie przekonywać koleżanka, będąca w trakcie czytania mangi, toteż od samego początku czaiło się dla mnie zagrożenie otrzymania niechcianych spoilerów. Mimo to, właściwie z czystej nudy włączyłam sobie pierwszy odcinek. Z początku akcja powoli się rozkręcała, co było cokolwiek denerwujące. Mimo, że już po kilku odcinków domyśliłam się kto stoi za „epidemią”  kliknij: ukryte  (widok ugryzień „owadów” na skórach „chorych”, rozpoczęcie się wymierania ludzi po przybyciu Kirishikich i ciekawe „objawy” mówiły same za siebie), fabuła wkrótce wciągnęła mnie do tego stopnia, że z niecierpliwością czekałam na każdy kolejny odcinek.
Większość osób, z tego co zauważyłam, nie przepada za kreską Shiki. Mnie osobiście bardzo się ta kreska podoba. Na kreskę mojego ukochanego Higurashi także wiele osób narzekało, jednak w obydwu przypadkach kreska podkreśla klimat, w pewien sposób przyczynia się do budowania atmosfery grozy. Nie zraziły mnie nawet fryzury, za którymi także niektórzy najwyraźniej także nie przepadają. Można się przyzwyczaić. Co do włosów Sunako, nawet do niej pasują. Ona jedna wygląda jak taki ,,rasowy'' wampir. Tym, co mnie zraziło jest raczej kolorystyka. No bo widzę różowe tenisówki i myślę sobie ,,O, to pewnie ta idiotka Megumi!'', a chwilę później okazuje się, że to nie Megumi, a Natsuno. Zdecydowanie denerwujące.
No to teraz bohaterowie… Większość tych ważniejszych postaci całkiem przypadła mi do gustu. Polubiłam Natsuno, jeszcze nie wiem za co, polubiłam Ozakiego, chyba za inteligencję i brutalność  kliknij: ukryte  (no bo jak można nie kochać tej sceny z 14 odcinka, żywcem wyciągniętej z Higurashi, kiedy to do sali operacyjnej wchodzi Seishin, a Ozaki, stojący cały we krwi, nad zwłokami swojej żony, reaguje tylko słowami ,,W samą porę. Pomóż mi to posprzątać.”), polubiłam Tohru, prawdopodobnie z tego względu, że jako nałogowa yaoistka dostrzegłam w jego wypadku możliwość napisania całkiem dobrego fanficka yaoi ze słynną na cały świat parą ,,NatsunoxTohru'', ale to już takie tam moje fanaberie. Najbardziej pokochałam Sunako i Tatsumiego. Oboje z jakiegoś względu przypominają mi Alucarda -.-". No to teraz ci denerwujący, a mianowicie idiotka Megumi, nie rozumiejąca, że Natsuno jej nienawidzi, Seishin, który po prostu wydaje się być głupi, jednak w jego wypadku nie wiem, czy bardziej go kocham, czy nienawidzę, Chizuru, która po prostu tak jakoś napawa mnie nienawiścią  kliknij: ukryte  trudno nawet sobie wyobrazić moje szczęście, kiedy Ozaki ujawnił przed całą wioską, że jest Shiki. Chcę, żeby zginęli.
Trochę się rozpisałam, ale na koniec podzielę się spoilerem, którym zostałam ostatnio uraczona: kliknij: ukryte  Akira nie zmartwychwstanie, a jego siostra i owszem.

Przyznam się szczerze, że początkowe odcinki mnie zanudzały – spekulacje, że to epidemia, mnóstwo nazwisk zmarłych, których nijak nie dało rady zapamiętać, duszny klimat Sotoby, postacie nie dające się polubić, dziwna grafika – wszystko to sprawiało, że po pięciu odcinkach porzuciłam anime i zajęłam się oglądaniem czegoś innego, ale któregoś dnia pod wpływem nudy odpaliłam ponownie wspomniany odcinek piąty i zmusiłam się do szóstego. A potem epizody poszły lawinowo :)
Od czasu kiedy doktor, Natsuno i rodzeństwo zaczęło się orientować w tych dziwnych zgonach, zrobiło się bardzo klimatycznie i momentami dość strasznie. Do tej pory najbardziej poruszył mnie odcinek 18(jestem świeżo po nim), mam tu na myśli głównie sposób, w jaki  kliknij: ukryte  Toshio doprowadził do ujawnienia prawdziwej tożsamości Chizuru. Pomimo całej mojej niechęci do wampirów (w gruncie rzeczy te stworki lubię, ale w Shiki obserwujemy wszystko głównie z perspektywy ludzi, którzy chcą ocaleć i nie musieć zabijać dla pożywienia i to właśnie ludziom kibicuję) zrobiło mi się szkoda tej wampirzycy. Ale to nic w porównaniu z tym, co wydarzyło się pod koniec czternastego epizodu, to po prostu przeszło moje najśmielsze oczekiwania –  kliknij: ukryte  scena, w której zdesperowany Toshio brutalnie eksperymentuje na swojej żonie przemienionej w wampirzycę. Dawno nic w anime mnie tak nie poruszyło, z żalu nad bólem tej kobiety aż mi łza popłynęła, naprawdę. W ogóle byłam tak zaabsorbowana tym fragmentem, że z początku nawet nie zauważyłam, że coś mi z oka cieknie. xD Postacie zdecydowanie dalej nie dają się lubić – oziębły Natsuno, emo Tohru, Masao jak to Masao, głupiutka Megumi, która zrobiła się bezwzględną morderczynią, ale mimo to bez tych bohaterów anime nie byłoby już takie same, chociaż w sumie Akirę i jego siostrę polubiłam. Do grafiki także się przyzwyczaiłam i stwierdzam, że jest nawet ładna. Muzyka jak dla mnie bomba, doskonale oddaje klimat, a drugi ending jest IMO świetny, na okrągło go słucham. W tle przewija się przecudowny motyw, przeważnie pod koniec odcinka, dlatego już poluję na OST. :P
Zobaczymy, jak twórcy zakończą Shiki, wtedy wystawię ocenę. Na razie myślę, że postawiłabym temu mocne 8 z szansą na 9.
Jest to chyba jedna z najlepszych pozycji w tym roku. :)

Z perspektywy obejrzanych odcinków muszę dodać, że anime jest wyśmienitym horrorem i jeśli czytasz komentarze, nie będąc pewnym co do Shiki, to zaufaj mi i odpalaj pierwszy odcinek. Tak jak z początku seria była trochę trudna, bo „edpidemia” dopiero się rozkręcała, tak potem po prostu nie mogłam się doczekać następnego tygodnia, kolejnego odcinka. Widzę rownież, że mój zachwyt nad tym anime nie jest wyobcowany : ) Zaryzykuję stwierdzenie, że Shiki jest fenomenem roku 2010 : ) POLECAM!

...obecnie jestem na 17 odcinku anime i muszę przyznać, że od początkowego uznawania serii za „solidnego przeciętniaka” od kilku odcinków,  kliknij: ukryte  mniej więcej od momentu, gdy wyjaśniło się, że za zgonami w wiosce stoją wampiry, zaczynam uważać serię za genialną. Zacznę nietypowo od rzeczy niby najmniej ważnej, a do tego krytykowanej w tym anime – od kreski. Moim zdaniem jest wspaniała, groteskowe projekty postaci, szczególnie fryzury albo portrety na pojawiających się od czasu do czasu przerywnikach wbijają w fotel i podkreślają klimat tego anime, jednocześnie mroczny, a jednocześnie miejscami groteskowy, przesadzony i ocierający się o kicz  kliknij: ukryte  chociażby scena z urzędem wampirów w najnowszym odcinku… Dla mnie majstersztyk. Fabuła niby sztampowa i dość oklepana, ale zabieg z podzieleniem jej na kilka segmentów –  kliknij: ukryte  najpierw szukania przyczyny „epidemii”, potem przygotowań do walki z shiki nadaje jej świeże oblicze. Postacie są ciekawe w tym, że mimo zupełnej niesympatyczności większości z nich każdy jest w tym anime potrzebny – i głupiutka Megumi, i chłodny Yuki, i bezwzględny Ozaki… Ale najlepszym motywem jest dla mnie to, że  kliknij: ukryte  Kiedy już zaczynamy myśleć, że oto pojawił się ktoś, kto dokopie wampirom… Zostaje pokonany przed podjęciem działań. Świetna sprawa, zaczynająca mi przypominać troche moje ukochane Higurashi no Naku Koro ni. Gorąco polecam!

Po 4­‑ech odcinkach zaprzestałam oglądania tego anime, bo wydawało mi się nudne. Wczoraj postanowiłam jednak obejrzeć pozostałe 7 odcinków, które wyszły do tej pory i… totalnie mi się spodobało to anime!! Wprawdzie fryzury niektórych bohaterów są faktycznie masakryczne, ale poza tym to anime jest super!! Nie mogę się doczekać kolejnych odcinków!!

Zacznę od pochwał.
Otóż to anime wciągnęło mnie na całego, nie mogłam oderwać wzroku od monitora. No cudeńko poprostu!
Ale .... jest jedno ale ... nawet kilka ale ... Nie mogłam zdzierżyć fryzur niektórych postaci. A szczególnie fryzury tej pielęgniarki…co miała zielony kolor włosów i Sunako. Włosy Sunako ... no nie wiem ... mają jakaś własną grawitację, czy co !? O,o
Kolejne ale to to, że nie podobają mi się czarne oczy niektórych wampirów(dla przykładu Sunako). Są może tajemnicze, ale wyglądały jak nie oczy, tylko jakieś dziury .
A jeśli chodzi o oczy innych bohaterów tego anime, to te oczy wyglądały, jak wampirze oczy. Tak więc przez to w pierwszym odcinku pomyliłam Megumi z wampirem.
No właśnie ... jak już jestem w temacie Megumi… nie wiem czemu większość osób jej nie lubi. Być może mają uraz do dziewczyn o różowych włosach (np. przez Sakurę Haruno z Naruto ), ale Megumi jest do lubienia. Jest śliczna, może nie za mądra, ale nie jest taką sierotą jak inne bezmózgie dziewuszyska z innych anime.
Na koniec :
Bardzo, bardzo, bardzo polecam to Anime. Jeżeli chcecie jakieś porządne anime o wampirach, to serdecznie polecam właśnie Shiki .

Mi się trochę skojarzyło z Twin Peaks.  kliknij: ukryte  Śmierć młodej dziewczyny w pierwszym odcinku (Megumi=Laura Palmer), od niej rozpoczynają się tajemnicze wydarzenia, na jaw wychodzą dziwne faktyMoże autorka trochę bawi się konwencją wrzucając do historii motywy z różnych „Miasteczek”, horrorów, thrillerów. Kreska nie jest zła. Jedynie postacie kobiece są dziwnie rysowane, a właściwie to tylko młode dziewczyny, bo te starsze już lepiej się prezentuja. Postacie męskie bez zarzutu. I ciekawe, że każdy ma taki sam kolor oczu co włosów :P.  kliknij: ukryte  Bardzo dobrze, że hałaśliwa, piscząca, irytująca Megumi zginęła w pierwszym odcinku, bo totalnie psuła klimat.

Wciąga… co jak co ale ma coś w sobie. Trochę bolało mnie to podobieństwo do „Miasteczka Salem”, które zresztą bardzo lubię, ale im dalej tym wielki plus u mnie. No i należne do grona którym podoba się soundtrack, tak klimatycznego dawno nie miałam okazje słyszeć, no i opening ... eh boski (kapela Buck- tick jak zwykle nie zawodzi;])
Przedstawienie postaci dość dziwne, zaskakuje ale za to właśnie daje temu anime plus…cos nowe i pomysłowe ... takie „wolne” xD

Strasznie wciąga, 4 odcinek świetny i dosyć przerażający. Oj coś czuję, że to będzie hicior. Jedyna wkurzająca rzecz to te fryzury i co niektóre oczy, ale idzie się przyzwyczaić :)

A mnie się właśnie kreska podoba! Fakt motyw krwiopijców oklepany, ale za to rewelacyjnie przedstawiony. Muzyka po prostu wspaniała, zwłaszcza opening. Jak dla mnie najlepsza pozycja tego lata.

Już po pierwszym odcinku byłam zachwycona. Nie tylko poprzez klimat anime, który jest taki tajemniczy i mroczny. Nie przez muzykę, która świetnie pasuje to niektórych momentów. I nie przez postacie, które swoją drogą mają trochę dziwny wygląd, ale jednak ujmują. To anime ma kilka zalet, ale największym atutem Shiki jest FABUŁA. Z niecierpliwością czekam na kolejny, i kolejny, i jeszcze kolejny odcinek. Byłam tak zainteresowana że musiałam przeczytać mangę. Ale przez to, mam jeszcze większą ochotę na obejrzenie momentu kiedy  kliknij: ukryte  Tohru spotyka Natsuno, kiedy to on zamienia się w shiki. Jestem zachwycona tym anime. Polecam, naprawdę.

Bardzo mnie zaciekawiło. Ten klimat małej wioski, niewyjaśniona epidemia, mała Sunako, która nie lubi jak się tak do niej mówi. Opening jest świetny, ending trochę mniej. Kreska jest okropna, szczególnie Masao mnie odrzuca. Jedyne co mi się graficznie podobało to Sunako  kliknij: ukryte  i Megumi pod łóżkiem.. Ogólnie ciekawe i trochę trzyma w napięciu.

Jeżeli pominąć oklepany motyw wampirów klimat anime jest świetny! Po czwartym odcinku czuję strrrraszny niedosyt :3

obejrzałem 4 dni temu i powiem tyle był przerażający. kliknij: ukryte  najgorsze było to ukrycie pod łóżkiem,właśnie to mnie ruszyło najbardziej.

Na początku coś nie byłam przekonana ale teraz dręczę każdy odcinek. Z pozoru coś że epidemia, a zaraz potem wampiry. Taki sobie ale warto. :)

Niby nie jest źle, ale szału nie ma. Ghost Hunt tej samej autorki uwielbiam, dlatego oczekiwałam czegoś naprawdę dobrego, a jak na razie jest dość przeciętnie. Przeraziłam się, kiedy zobaczyłam twarze bohaterów – w ogóle mi się nie podobają, ale za to pozytywnie zaskoczyła mnie muzyka w tle, gdzieś tam przewija się taki ładny motyw. Opening, okej, pasuje klimatycznie, za to ending wcale mi nie podszedł.
Niedługo pewnie pojawi się pośmiertna Megumi, bo z jakiegoś powodu Yuki znowu zaczął zamykać okno. ;P

Skupiając się na jednym odcinku, ciężko jest stwiedzić cokolwiek. Jednak największym minusem jest kreska. Te ich włosy na początku nie mogłam na nie patrzeć,odpychały mnie, jednak z czasem się przywyczaiłam (czytając mangę) i są dla mnie 'charakterystyczne' i bez nich nie byłoby tego czegoś.. to głupie, ale uwierzcie są o wiele gorzej narysowane postacie. Teraz skupie się na fabule mangi SPOILER i jak coś to nie czytaj i tyle.  kliknij: ukryte  Różowa Megumi tak szybko nie odejdzie z ekranu (przykro mi Ciku. Powróci do życia jako shiki. Na początku, z coraz zwiększającą się ilością śmierci mieszkańców tej wioski, padnie podejrzenie, że jest to epidemia. Jednak doktor Toshio wraz z mnichem Seishin, powoli będą przed nami odkrywać tajemnicę morderstw. Stoją oczywiście za tym shiki(mozna i nazwać to wampirami). Ofiary są gryzione przez 4 dni, aż wreszcie umierają z braku krwi i następuje zatrzymanie akcji serca. Tak, tak shiki raz ugryzioną ofiarę potrafią zahipnotyzować, tak by ofiary grzecznie czekały i wpuszczały ich do domu, za każdym razem gdy chcą. Bowiem shiki nie mogą wejść do czyjegoś domu bez zaproszenia(dość to dziwne!)- ale i tak za każdym razem wchodzą bez problemu,gdyż zawsze choćby z grzeczności pada słowo „Moze wejdziesz?”(nie tak dosłownie oczywiście!). Niektóre nie mogę przebywać na słońcu, niektóre nie mają z tym kłopotów i normalnie chadzają dniem po okolicy. Nie wszystkie też ofiary stają się shiki,niektóre jak to się mówi idą dalej ^^ Jakaś miałam wenę i się rozpisałam, mogłabym też zachaczyć o jakiś wątek romantyczny  kliknij: ukryte  Shiki mimo, że piją ludzką krew, nie mają zachamowań, to jednak nadal posiadają jakieś tam uczucia, których nie potrafią się pozbyć. Megumi nadal kocha się w Yuuki i tak szybko nie bd mógł spokojnie otworzyć okna ^^dobre jest w mandze przedstawione scena, kiedy z dnia na dzień coraz bliżej zbliża się do jego okna. Z lęku spał czasami u kolegi, co i tak go nie uratowało, a przysporzyło kłopotu jego koledze(stał się później shiki). Zobaczymy jak to bd, mam nadzieję, że bd zgodnie z mangą, i nie dadzą jakiś zapychaczy itp. xD

jak dla mnie zapowiada się całkiem ciekawie. dopiero po przeczytaniu komentarzy tutaj i na forum zwróciłam uwagę na rzekome mankamenty kreski – czyli tak naprawdę nie rzucają się w oczy, a jak dla mnie wręcz ich nie ma. rzeczywiście zauważyłam INNY styl, bardziej oldskulowy, ale akurat to bardzo mi się w Shiki podoba. projekty postaci są fajne, chociaż  kliknij: ukryte  yuuki trochę mnie zaskoczył (negatywnie), gdy na wieść o śmierci megumi po prostu stwierdził, że nie będzie musiał zamykać przed nią okna… to było żenujące. aha, i na koniec – podobają mi się te mroczne wstawki. tyle. dziękuję, dobranoc, must watch. : )

Kiedy zna się autora nowelki na której podstawie zrobiona jest seria, mozna mieć albo zbyt wysokie wymagania albo zbyt niskie. To drugie można przeskoczyć, temu pierwszemu trudno sporostać. W tym wypadku mamy do czynienia z pierwszym wypadkiem. Fuyumi Ono znam i uwielbian zarówno za Ghost hunt jak i, a może przede wszystkim za napisanie Twelve Kingdoms. kiedy dowiedziałam się, że wypuszczają kolejne anime na podstawie jej nowelki byłam w niebo wzięta, teraz po pierwszym odcinku jestem trochę zawiedziona. Oczekiwałam duzo więcej, ale może sie jesze rozkreci. Może byc tak jak z TK, pierwszy odcinek odrzuca ale później tylko sie rozkręca.

Jak to się mawia, kreska się nie liczy, sam to popieram, ale lepiej się ogląda jak postacie prezentują się „ładnie”
Dawno nie widziałem tak paskudnie narysowanych postaci, to mnie odrzuca, do tła nie mam zastrzeżeń.Fabuła zapowiada się ciekawie  kliknij: ukryte  mam nadzieję, że tej różowowłosej kukły już nie zobaczę po jej śmierci. Mam też nadzieje że nie dorzucą jakiejś loli dziewczynki ;)
Mangi nie czytałem to nie wiem, na razie wolę czekać na dalsze odcinki w takim przekonaniu i nie liczę też na nic więcej, niż kolejna przeciętna produkcja.
Cóż, teraz tylko czekać do końca serii(o ile wytrwam)

Wyszedł dopiero jeden odcinek i jak dla mnie anime zapowiada się dość ciekawie. Kreska może nie jest najładniejsza, ale muzyka jest cudowna. Bardzo mi się podobała melodia w tle. Opening nie jest zły, pasuje do tajemniczego klimatu anime. Ending osobiście mi się nie spodobał.
Co do fabuły to nie mogę się wypowiadać po pierwszym epie, ale jak wyżej wspomniałam zapowiada się dobra seria. Nie wiem czemu, gdy oglądałam to anime przypomniało mi się Higurashi no naku koro ni xD  kliknij: ukryte  morderstwa, no i początkowe poszukiwania Megumi, którą później widzimy
Już zdążyłam polubić główną bohaterkę xD  kliknij: ukryte  Niby umarła, ale mam przeczucie, że będzie można ją jeszcze zobaczyć xD :P^^ Ciekawą postacią jest dla mnie Yuki no i oczywiście rodzina, która się wprowadziła:P Z niecierpliwością czekam na następne odcinki :)
(Oby tylko twórcy nie zmarnowali potencjału xDDDD)