Tanuki-Anime

Jestem właśnie po 9 odcinkach. Dokończę już z tzw ,,konieczności”. Miałam większe nadzieje- mroczne magical girls- czarodziejki zabijające wiedźmy brzmi całkiem ciekawie, nieprawdaż? No właśnie. Brzmi.
Denerwuje mnie sama Madoca. Nie potrafiłam jej polubić- owszem, nie mam nic do wrażliwości, ale ona jest taka nijaka, nic nie umie zrobić- ma marzenie zostać czarodziejką, etc. Ale ciągłe płakanie co chwila i bezużyteczność? Inne postacie też niezbyt przypadły mi do gustu. Na plus grafika i muzyka.

Mój boże, to się nie powinno stać. Czy naprawdę nie można zostawić marki wraz z jej godnością i trzeba dusić wszystko do ostatniego grosza?

Na podstawie gry – kupa.
Trailer sugeruje, że też będzie kupa.

Jedyna dobra wieść, to ta, że zabiera się za to shaft.

Witam was, otóż nie za bardzo rozumiem końcówki. Wyjaśni ktoś, onegai?  kliknij: ukryte  No bo wiemy, ze Madoka sie poswiecila i ze zabija wszystkie wiedzmy. Ale jaka to robi roznice? Czarodziejki sa nadal i nadal musza z czyms walczyc, tylko ze zamiast zamieniac sie w wiedzme po prostu znikaja. Ale jaka roznica, czy ktos zamieni sie w wiedzme czy zniknie? I tak go nie ma. Jedyna roznica to chyba tylko taka, ze czarodziejki wiedza, ze pewnego dnia znikna – tak mowila Mami na koncu. Nie rozumiem wiec,na czym polegalo to poswiecenie sie Madoki?

Ryszalam przez pol serii

Pomysł i realizacja byłaby na 10/10 gdyby nie dłużyzny mające na siłę udowodnić, że to szkolne anime. Serio? Jakby wyciąć te wszystkie szkolne dyrdymały, tak od 1/3 anime, kiedy to przestają być istotne, to byłoby dużo lepiej – zapewne chodziło, o osadzenie trójkąta miłosnego, bo przecie on szkolny, no nie??? -_-
Ale ogólnie całość mocno na plusie, dobrze, że krótkie – bardzo to tu pasuje.
PS: próbowałem obejrzeć kinówki i nie dałem rady.

Kocham to anime. Moje ulubione na obecną chwilę, jestem zakochana. A jeszcze może 2 lata temu nigdy bym sobie nie uwierzyła, że zostanę fanką tak tragicznego anime. Ale jednak, gusta widać się zmieniają XD. Może zacznę od fabuły, która moim zdaniem jest naprawdę ciekawa i przemyślana. Niestety już lata temu zaspojlerowałam sobie jak się tylko da, bo byłam pewna, że obejrzeć tego nie dam rady (jak horrory). Żałuję, że nie mogłam zapoznawać się z nią odcinek po odcinku. Niesamowicie to też przygnębiające. Podczas rewatchu całej serii musiałam poprosić oglądającą ze mną przyjaciółkę, żebyśmy odpaliły jakieś rąbnięte parodie na odreagowanie depresyjnego nastroju. A widziałam to już tyle razy! Seria, filmy, pojedyncze sceny… A jednak działa. Nie płakałam (dobra, raz przy ostatnim odcinku) ale deprecha wylewająca się z tej serii dobija nawet za którymś z kolei razem.
Bohaterki są fajne, Madoka nie irytowała mnie jak widać wielu, polubiłam ją. Jednak moją ulubienicą jest Homura.
Jeśli chodzi o muzykę, to ocena po prostu 50/10. Nigdy nie słyszałam lepszej według mnie ścieżki dźwiękowej. W czymkolwiek. Było wiele świetnych w różnych filmach, może i tak samo świetnymi, to prawda, ale w przeciwieństwie od OST Madoki, nie posiadają one osobnego folderu na moim telefonie ze 119 utworami ;). A ending „Magia” to moja ulubiona piosenka. Poza Madoką także.
W kwestii grafiki: jest genialnie i nie najlepiej zarazem. Tła (wersja Blu­‑Ray) są śliczne a labirynty wiedźm i same wiedźmy to poezja, niesamowicie kreatywne, jak normalnie nie przepadam za surrealizmem (no, obrazy Salwadora Dali nawet lubię xd) tak tutaj jestem zakochana. Ciekawa jest architektura Mitakihary, takie wszystko jest tam dziwne xD. Kto normalnie buduje taką szkołę albo trzyma w pokoju dwadzieścia krzeseł?! xD Albo buduje wielką łazienkę po czym montuje tam tylko umywalkę? xD Minusem grafiki jest rysowanie postaci. Dziewczyny po oddaleniu wyglądają jak karykatury samych siebie. Ruchy w większości (może nie jakoś specjalnie naturalne) w sumie mi nie przeszkadzały lecz tej koślawości nie można nie zauważyć. Przynajmniej można się pośmiać przy Meduka Meguka XD. Za to projekty postaci są w porządku. Podobają mi się choć szkoda, że są tak uproszczone (głównie fryzury). Mimo to, choć niby „kawaii” to jednak mają w sobie coś niepokojącego. Oczy (te kreskowane cienie tęczówek i w ogóle…) wydają mi się raczej „creepy” niż urocze. Podwójne kontury twarzy także dają mi takie wrażenie.

To anime jest po prostu cudowne i niesamowite. Mój ukochany animiec XD. Daję 9/10 za część grafiki i ulubione ;).

Tak artystycznej grafiki do tej pory w anime jeszcze nie spotkałem, wspaniała gra świateł i kolorów. Za grafikę 20/10.
Jako że brzydzę się magią, anime otrzymuje punkty karne -10/10.
Fabuła i pomysł na świat przedstawiony rewelacyjne, 9/10.
Ocena końcowa: 9/10.
Zdecydowanie wybitne anime, perełka. Swoją wyjątkowością zasiada w zaszczytnym gronie koło innej perełki w świecie anime, Pandora Hearts, tyle że MSMM posiada piękne zakończenie. No i jeszcze na tej samej półeczce zasiada Tengen Toppa Gurren Lagann, a co :-)

Naprawdę bardzo mnie to anime zaskoczyło , pozytywnie oczywiście , myślałem że będzie to jakaś przesłodzona komedyjka , a tu coś nieco poważniejszego 8/10 ode mnie

okej, to pewnie dość niepopularna opinia, ale… kompletnie się zawiodłam na Madoce.
Zanim wylejecie na mnie beczkę smoły i obtoczycie w piórach, zacznijmy od początku. O tym tytule usłyszałam już dosyć dawno, zresztą chyba na Tanuki właśnie. Przez kilka lat jakoś ciągle nie mogłam znaleźć czasu, a ciekawość rosła i rosła… a wraz z nią moje oczekiwania. Raz nawet się przymierzyłam, ale byłam w mało wytrwałym towarzystwie i odpuściłyśmy sobie po dwóch odcinkach. W końcu kilka miesięcy temu siadłam z moją przyjaciółką­‑z-którą­‑oglądam­‑anime, zdeterminowana obejrzeć serię nawet, jeśli mnie zabije. I obejrzałam. I… nie zrozumcie mnie źle, widzę dlaczego seria jest tak popularna- nie tylko pokazuje magical girls od ewidentnie ciemniejszej strony  kliknij: ukryte  (w niewielu tytułach możemy zobaczyć pierwszoplanową bohaterkę umierającą w bodajże drugim czy trzecim odcinku), ale muszę przyznać, że wątek Homury i jej przyjaźni z Madoką był poruszający. Moje niezadowolenie bierze się też pewnie z zdecydowanie zawyżonych oczekiwań. Biorąc to wszystko pod uwagę, poniżej przedstawiam moje zdanie w mojej ulubionej formie- punktów.
Zacznijmy od samego założenia fabularnego. Nie powiem, całkiem mi się podobał taki mroczny pomysł na uniwersum i same czarodziejki. Mam jednak jedno „ale”. Za późno! Nie będę ukrywać, że jestem typem osoby, która często spoileruje sobie całą fabułę przed oficjalnym poznaniem jej, ale w tym przypadku to nie było szukanie spoilerów- powiązanie czarodziejek z wiedźmami było na tyle kluczowym elementem serii, że nikt szczególnie nie starał się go ukryć. Patrzenie, jak przez te wszystkie odcinki bohaterki nie mają o niczym pojęcia było dla mnie naprawdę męczące, a, o ile dobrze pamiętam, dowiedzieliśmy się o tym na tyle późno, że nie za bardzo mieliśmy czas docenić ten fakt.
Dalej idą bohaterki i były one dla mnie chyba największym mankamentem. Rozumiem, że twórcy chcieli stworzyć pozory słodziachnej serii o słodziachnych czarodziejkach, by potem raz po raz dawać nam po twarzy faktycznym stanem rzeczy, ale nawet przy takim podejściu trzeba znać granice! Madoka była dla mnie tak absolutnie nieznośna, że nie jestem pewna, jak mam to ubrać w słowa. Powiedzmy tylko, że zamiast zamierzonej (jak sobie wyobrażam) parodii słodkiej głównej bohaterki, która jednocześnie jest postacią ciekawą i niegłupią, była w moim odczuciu po prostu słodką główną bohaterką. Inną postacią działającą mi na nerwy była Homura. A szkoda, bo miała szansę naprawdę przypaść mi do gustu, a tak właściwie zepsuła to jedna rzecz – dlaczego nie mogła o wszystkim powiedzieć?! Rozumiem, że nie ogłosiła Madoce o istnieniu czarodziejek, ale jeśli tak bardzo jej zależało, żeby jedną nie została, czy nie byłoby sensownym posunięciem poinformować ja o zagrożeniu, jakie się z tym wiąże? Było przecież tyle dobrych okazji! Zresztą nie mówienie, o co chodzi jest problemem również innych bohaterek – chociażby to, że Madoka nie obroniła Homury, gdy Sayaka oskarżała Homurę o  kliknij: ukryte  śmierć Mami. Sayaka, swoją drogą, irytowała mnie właśnie nieuzasadnioną wrogością w stosunku do Homury i wręcz idiotycznym zaufaniem w stosunku do Kyubeia. No błagam, jak można czemuś takiemu wierzyć?! Ale muszę przyznać, że jej postać stała się o wiele bardziej interesująca po jakimś czasie. Kyoko była w porządku, a jej historia była całkiem ciekawa.
Kolejna sprawa- grafika, a także animacja. Słowa nie wyrażą, jak bardzo moje oczy cierpiały podczas seansu. Nie dość, że projekty postaci są do bólu uproszczone, przesłodzone i w mojej opinii wyglądają jak zanimowane rysunki z mangi (szczególnie rzucały mi się w oczy… oczy Madoki), dziwnie kanciaste i jakby bezkształtne, a w dodatku matka Madoki wygląda jak dwudziestolatka. I tak najgorsza była animacja. Może i jestem wybredna, ale dla mnie to nie było nawet śmieszne. Sposób, w jaki jedna, nawet nie jakoś szczególnie dopracowana sekwencja była bezczelnie wykorzystywana raz po raz sprawiał że chciało mi isę płakać. Zauważyłam też przypadłość częstą dla anime opartego na mandze lub powieści- jako że w oryginale postaci często mają bardzo długie kwestie, które na papierze wystarczy po prostu napisać w większym dymku, widać, że twórcy anime nie za bardzo wiedzą co zrobić podczas tych kwestii i w związku z tym mamy długie ujęcia, podczas których jedna osoba mówi, a kamera ukazuje nam albo jedną klatkę z poruszającymi się ustami i ewentualnie oczami, albo musimy przez kilka sekund oglądać jakiś element tła. Nie powiem, chwilami było to zgrabnie rozwiązane- podobał mi się np. wykład Kyubeia o czarodziejkach, skierowany do Madoki, podczas którego dostaliśmy jakąś surrealistyczną sekwencję z krzesłami. Podejrzewam, że miło to jakieś znaczenie symboliczne, ale jestem za leniwa, żeby go poszukać. Tak czy owak, zarówno grafika, jak i animacja są okropne, ZA WYJĄTKIEM wiedźm i ich labiryntów, które dla kontrastu były prawdziwym majsterszykiem. Skoro już jestem przy elementach okołowizualnych, to wspomnę tez o muzyce, co do której mam dwie rzeczy do powiedzenia. Po pierwsze, to prawda, że muzyka użyta w odcinkach była naprawdę niezła i klimatyczna, ale jak dla mnie powtarzała się trochę zbyt często i po jakimś czasie zaczęła męczyć. Po drugie, wiem że to całkowicie kwestia gustu i to, co napiszę jest bardzo subiektywne, ale nie wiem jak anime może mieć tak denny opening i tak fantastyczny ending. Gdyby zamienili je miejscami, pewnie byłoby mi łatwiej przebrnąć przez te wszystkie odcinki. Jeśli miałabym jeszcze coś dodać do tematu dźwięku, to seiyuu też kompletnie nie przypadły mi do gustu i przysięgam, za każdym razem kiedy Madoka otworzyła usta, mój słuch odrobinę umierał.
kończąc już, bo nieźle się rozpisałam, zakończenie. nie będę się nad nim wywodzić, bo, primo, jestem trochę za głupia, a secundo, w tym momencie byłam już tak negatywnie nastawiona, że chyba nic by mnie nie zadowoliło. Muszę jednak przyznać, że całkiem mi się podobało i jest to chyba pierwszy przypadek, w którym ktoś wypowiedział naprawdę sensowne życzenie, a końcówka- z Homurą i bratem Madoki- wywołała u mnie niejakie wzruszenie. Tak więc kończę już, bo najwyraźniej zwyczaj pisania idiotycznie długich komentarzy ostał się u mnie przez ten rok nieatywności w społeczności otaku.

Napiszę tak… jestem osobą, która wyjątkowo próbuje szukać w anime czegoś więcej niż tandetnego fanserwisu. No i tak kończę często waląc głową w mur. Na szczęście Madoka mnie nie zawiodła i pokochałam serie całą sobą. To z pewnością nie jest anime dla osób, za przeproszeniem, gapiących się w ekran i w ogóle nie myślących. Nie cierpię tego, ale to kolejne anime, na które jest hejt przez to, że komuś nie chce się myśleć. Bycie melancholikiem jednak ma jakieś te dobre strony. W każdym razie… pierwsze odcinki na pewno nie są powalające, ale gdy się to przejdzie to akcja zaczyna się rozkręcać i kończymy ostatni odcinek nie mogąc pojąć, że zaczynaliśmy ze zwykłą serią mahou shoujo (bo na początku rzeczywiście można mieć mylne wrażenie). Postaci są motorem napędowym serii – tak jak być powinno – to oni budują fabułę, a nie jakieś przypadkowe pomysły scenarzystów. Nie zgadzam się w żadnym w razie, że jest na odwrót. Jak ktoś nie rozumie, dlaczego ktoś coś zrobił, po co, w jakim celu to marsz oglądać od nowa aż mózg zacznie pracować. Muzyka jest świetna. Idealnie pasuje, a ja do tej pory puszczam sobie jakieś jej kawałki. Co do grafiki – rzecz zależąca czysto od gustu. W mój trafia idealnie. Świat wiedźm ma ciekawy pomysł. Postaci jak według wielu nie mają wybitnej kreski – tak mi się spodobały. Taaa… to przez to, że zdzierżyć nie potrafię super realistycznych rysunków postaci. Taaa… wiem, że mam „spaczony” gust. Fabuła wymaga troszkę od nas… myślenia. Kto się nie zastanowił za dobrze nad tym, co obejrzał to może powierzchownie stwierdzieć, że jest to mroczne Sailor Moon. Jak kto uważa, ale wiele go omija. Life is brutal i w ogóle, i gnioty typu Elfen Lied czy Rozen Maiden dostają 9/10 za… sama nie wiem co… A wiele lepszych serii jest omijana szerokim łukiem przez werdykt większości. Nic z tym nie zrobisz…
Anime zdecyodawnie na plus. Zresztą to jedno z moich ulubionych.

Obejrzałam i mam taką tam jedną wątpliwość, nie wiem czy ktoś już to zauważył, ale późno jest, a jutro muszę wcześnie wstać, więc jakoś nie chce mi się przekopywać przez te wszystkie komentarze :)
Mianowicie.  kliknij: ukryte  Czy gdzieś było powiedziane, że Homura może się przenosić w czasie do skutku? Z tego co zrozumiałam, ona prosiła o możliwość powrócenia do chwili, w której jeszcze nie poznała Madoki, aby móc ją uratować. Rozumiałabym, że w domyśle raz. Chyba, że to rzecz, która uciekła gdzieś w tłumaczeniu.

Mahou Shoujo Madoka Magica jest jednym z moich ulubionych anime. Uwielbiam klimat tej serii, a historia Madoki pochłonęła mnie tak bardzo, że zakończyłam seans tego samego dnia, którego ją zaczęłam.

Uwielbiam postacie w tym anime. Najbardziej urzekła mnie Homura. Cudowna postać. Bardzo polubiłam również Kyoko, która zdobyła moją sympatię od pierwszego pojawienia się na ekranie. Według mnie te postacie zasługują na pochwałę.

Grafika jest oryginalna. Zwykły świat nie należy do najpiękniejszych (chociaż mnie się spodobał), ale świat wiedźm z pewnością potrafi zachwycić. Surrealistyczny, zupełnie oderwany od rzeczywistości – fenomenalny.

Muzyka to bajka. Świetnie wpasowuje się w klimat serii. Ściągnęłam sobie większość utworów i bardzo chętnie je sobie przesłuchuję. Zresztą utwory komponowała Yuki Kajiura…to mówi samo za siebie.

Czy warto oglądnąć? Według mnie tak. Nie mogę obiecać, że ten tytuł przypadnie Wam do gustu, lecz ja pokochałam Madokę. Mam jednak nadzieję, że nie porzucicie serii ze względu na grafikę bądź kilka pierwszych odcinków. Serdecznie polcam :)

Jeżeli chodzi o mahou shoujo, niewiele wiem o tym typie anime, kojarzyło mi się głównie ze słodkimi dziewuszkami w uroczych strojach, na przywdzianie których poświęcają przynajmniej minutę w każdym odcinku i jest to okraszone migającymi światłami i nadmiarem różu oraz jakąś kiepską pioseneczką. Właściwie spodobał mi się pomysł na 'Mahou Shoujo Madoka Magica'. Nieco mroczny klimat tej serii różni się od tego radosnego ratowania świata przy nie zastanawianiu się nawet dlaczego się taką moc otrzymało. Tutaj faktycznie to wszystko ma jakiś sens. Fabuła trzyma niezły poziom, choć nie jest specjalnie zaskakująca. Gorzej sprawa wygląda jeżeli chodzi o bohaterów tej serii. Dla mnie najgorszą wadą była główna bohaterka. Może sprawdziłaby się jeszcze jako postać drugoplanowa, ale nie potrafiłam jej zdzierżyć jako głównej postaci. Dosyć ciężko ogląda się serię, w której bohater aż tak irytuje, zwłaszcza słuchając jak to wszyscy inni bohaterowie ją kochają, jaka to ona nie jest wspaniała i że oczywiście tylko ona może uratować świat. W takich rolach jednak najlepiej sprawdzają się chyba totalnie nieinteresujące postacie bez charakteru. Poza Madoką jest jeszcze kilka dziewczątek, które nie powalają złożonością charakterów, ale przynajmniej nie są tak jednolite jak główna bohaterka i można w ich przypadku mówić o czymś w rodzaju osobowości.
Strona techniczna jest wielką zaletą Madoki. Muzyka jest piękna i doskonale wpasowuje się do klimatu i do konkretnych momentów. Żadnych uwag. Gorzej jest natomiast jeżeli chodzi o grafikę. O ile tła, animacja czy świat wiedźm przedstawione są bezbłędnie i bywają momenty zapierające dech w piersiach, projekty postaci są tragiczne. Już dawno nie widziałam tak brzydkiej kreski, zwłaszcza w anime, w którym występują głównie postacie żeńskie. Madoka jest chyba najbrzydszą postacią jaką kiedykolwiek widziałam w anime. Kształt twarzy i oczów sprawiają, że bohaterki wyglądają jak kosmitki.
Jest to dobre anime, bo coś wyróżnia je spośród reszty tytułów tego typu. Całkiem niezłe, ale arcydzieło to na pewno nie jest. Daję więc 7/10 nieco zawyżone, bo mimo wszystko nie uważam żeby zasługiwało na tak wysokie oceny jakie otrzymuje. Gdy już po dwóch czy trzech odcinkach człowiek zda sobie sprawę z czym to się je, reszta serii nie będzie już stanowiła żadnego zaskoczenia.

Dla niektórych Madoka była anime ówczesnego sezonu. Inni twierdzili, że anime roku, mimo że w 2011 bardzo dobrych serii nie brakowało (Steins Gate, Fate Zero, Chihayafuru, Usagi Drop…). A ja zaryzykuję twierdzenie, że jak dotąd Madoka to anime dekady.

Anime oglądałam dobre 3 lata temu, oglądałam ponownie ze 100 razy (ha ha) potem filmy…I nigdy nie widziałam tej słodkości o której dużo osób rozprawia. Chodzi mi o epki 1­‑2, po których niektórzy dostają spazmów i też ataku serca. What?  kliknij: ukryte  Tak, ta scena z Walpurgisnacht w pierwszych minutach 1 odcinka była taka urocza, że rzygać tęczą można. Bohaterki ciągle robiły kyaaa~, często były pantsu shoty, te wiedźmy takie urocze, transformacje całe w różowych bąbelkach i serduszkach…;__;
Bez sarkazmu, to tam nic się aż takiego słodkiego nie dzieje. Może tylko jedzą ciasta u Mami.

Co do całego anime- arcydzieło, według mnie najlepsze anime na świecie. (co nie znaczy że nie ma wad) Piękna muzyka, jeny­‑co­‑za­‑kreska (filmy), bohaterki wcale nie takie jednowymiarowe jak się wydają (zwłaszcza Madoka, kto sądzi że jest głupia i nic nie robiła tylko beczała, ten niestety pół oglądał a pół gapił się w monitor) Zakończenie było po prostu idealne. Nie chcę się rozpisywać, bo wielu zrobiło to za mnie i to lepiej.

100% polecam, ale zależy dla kogo. Najlepiej fanom oryginalnych i niekonwencjonalnych anime.

Madoka jest specyficznym tytułem,który rózni sie od innych tytułów tego gatunku mahou shoujo. Nie ma za dużo słodkości i lukru polanego oprócz samych postaci,bohaterek i lekkiej kreski. Z połączeniem groteskowych scen walk z wiedźmami wychodziło ciekawie. Jednak same próby dodawania do słodkiej animacji takich jak to ujmę „wycinanek” mających dodać mroku sytuacji jakoś mnie nie zniewalało. Tu twórcy w moim zdaniem lekko chybili. Sama postać bezuczuciowego Kyubeya jako na pozór słodkiego stworzonka,które wykorzystuje ludzi do pozyskania energii jest też słabe z względu,że taki motyw już był wielokrotnie już wykorzystywany. Na pewno wiele osób zostało ujętych tą serią przez wykorzystanie elementu pozoru, na który miało się nabrać widza. Samo to,że Homura przez całe 12 odcinków stara się ratować samą Madokę i sytuację przez podróże w czasie jest powieleniem pomysłu z innych tytułów nie tylko anime,ale filmów z gatunku fantastyki naukowej.
Nie mogę zaprzeczyć,że seria jest zła. Złożoność fabuły jest dobra od początku do końca trzyma się wszytko razem.
Jednak nie mogę tego uznać za coś odkrywczego. Tylko bardziej jako nowe spojrzenie na gatunek mahou shoujo. Widząc ilość tytułów mang wychodzących pod nazwą „Madoki” można powiedzieć,że tytuł sprzedaje się dobrze. Jak to często bywa nowe lub odświeżone serie mają mocny nacisk na popularność zdecydowanie pośród nastolatków,które chłoną często wszytko jak leci.
Oceniam muzykę na 4/5 bo musi pasować do serii i zdaje egzamin.
Ogólnie stawiam ocenę 7/10 serii. Ostrzegam,że lepiej nie przesadzać z nadmiernym ekstraktacją na punkcie takiej lub innej serii bo się przeje.

Zawsze mówiłem, że każdy ma chociaż jedno takie Anime które wszyscy kochają (albo raczej -> prawie niemożliwym jest zobaczyć negatywną opinię) ale ty kompletnie nie trawisz/nie rozumiesz fenomenu. Tak samo jest na odwrót (Dużo nie cierpi , ty lubisz) ale to nie dotyczy tego.

No i dla mnie Madoka jest takim anime. Długo podchodziłem do tego tytułu, bo i kreska i magiczne dziewczynki kompletnie mi nie podchodziły. Kreskę przebolałem, bo np. w Higurashi dziecinna kreska w 1ep mnie odpychała, sugerowała sielankowy harem, a skończyło się moim ulubionym Anime. Ale Madokę wszyscy kochają więc musiałem obejrzeć. 1 odcinek i… magiczne dziewczynki, strasznie dziecinny nastrój, labirynt tego nie uratował, generalnie nic nie zmienił. Widziałem już podobne tła i dla mnie nie nadało to klimatu. Bardzo lubię SHAFT, ich styl w Bakemonogatori pokochałem, ale tutaj, to dalej dziecinne anime z innym backroundem. Ale w głowie miałem Higurashi i jego 1.ep więc dalej byłem dobrej myśli. Odpaliłem kolejny i kolejny i tak 6 odcinków w sumie cierpiałem. Nic wartego uwagi, kompletnie. Madoka ciągle płacze, reszta jakieś tragiczne dialogi, bez klimatu, czekanie kiedy w końcu zrozumieją, ze życzenia nie spełniają się bez kosztów (oklepane strasznie) i że kot ma złe plany. Generalnie już 2 lub 3 epizodzie było wiadomo czym są wiedźmy. 7 tak samo. Tam jedynie końcówka odcinka która była naprawdę dobra. 8 odc, scena w pociągu, brawa za to. No i to co miało być szokiem w 8 odc, jak mówiłem to było nie mal przedstawione w 2 odc. Do 8 odcinka dla mnie ocena 3/10, maks 4.

Ostanie 4 odcinki były już naprawdę spoko. Motyw dosyć oklepany ale fajnie przedstawiony. Jednak 4 spoko odcinki to za mało. Podobał mi się bardzo styl zakończenia, chodzi o to, że nie było dosadnie nic wyjaśnione. Jak się oglądało jednym ciągiem to jednak było dosyć jasne, mimo to brawa za to. Sam finał jakiś specjalnie wyjątkowy nie był. Styl i animacje w ostatnich epach już dużo bardziej mi się podobały, szczególnie 9 odcinek. Jednak i tak to było dla mnie tylko w porządku 6/10. Jednak nie zatarło to złych wrazeń po 2/3 serialu. Ogólna ocena dla mnie to 4/10. Ewentualnie 5/10 :)

P.S. Dużo osób często mi mówi jak wystawie dosyć negatywną opinię, że zacząłem oglądać już z negatywnym podejściem. Jednak już wiele lat temu przyswoiłem sobie pewien system (i polecam go wszystkim, wydaje się najbardziej fair). Otóż zawsze podchodzę do oglądania tak, że będzie w porządku, na pewno nie złe, ale też nie jakoś dobre -> 6/10, tak by nie nastawiać się ani negatywnie, ani specjalnie pozytywnie, program zweryfikuje czy jest lepiej czy gorzej od 6. Przynajmniej nie mam jak większość moich znajomych -> tony 10 i 9 :D

Więc jak, jestem osamotniony w opinii całkowicie? :P

Wyśmienite anime powinno posiadać genialną fabułę, muzykę budującą napięcie, ciekawe postaci oraz finał zapierający dech w piersi. Mahou Shoujo Madoka Magica spełniła wszystkie te warunki.
W komentarzach zauważyć można, że większość podchodziła do tego anime dość sceptycznie. Tak było i ze mną. Ale tutaj sprawdza się powiedzenie nie ocenia się książki po okładce. Skusiłam się więc na obejrzenie.
Po skończeniu bardzo długo zastanawiałam się nad wieloma różnymi rzeczami. Anime miało na mnie taki wpływ, że nie mogłam w nocy zasnąć… Tak… Emocje, jakie daje mi udana seria nie stygną szybko.
Jeśli chodzi o samą ocenę: jak już napisałam, fabuła była po prostu idealnie zaplanowana, nic się nie wykluczało. Do grafiki można się przyzwyczaić (mi osobiście przeszkadzała tylko na początku) i myślę, że jest specyficzna. O muzyce mogę śmiało powiedzieć, że Yuki Kajiura skomponowała utwory nie do opisania. Ostatnią rzeczą, jaka została, to bohaterki. Każda ma inny charakter, inny sposób patrzenia na świat. Polubiłam każdą z nich (może z wyjątkiem Mami. Zauważyłam, że wielu z was nie darzy sympatią tytułowej bohaterki… Mnie oczarowała swoją chęcią bycia przydatną. Ja także czułabym się źle, gdybym miała stać z boku i jedyne, co robić, to się przyglądać… Co do pozostałych – Homura zaintrygowała mnie upartością i dążeniem do celu, Kyoko – swoim wrednym charakterkiem, Sayaka – poświęceniem dla innych, Mami… kliknij: ukryte  śmiercią? Szczerze powiedziawszy, był to jeden z powodów, dla których kontynuowałam oglądanie…
Po obejrzeniu serii dwa razy i trzech filmów, wystawiam ocenę 10/10.

Wtórna seria, bohaterki mają głowy jak Dizzy z gry na Pegasusa. Poziom emo mnie zniszczył, po czymś takim bohaterki mogłyby wziąc wiskacza od mamusi Madoki i same sie nawalic.

Obejżałam połowę jednego odcinka i… no po prostu nie mogłam dalej. Chcę się bardzo z fabułą zapoznać, bo wszyscy o wspaniałości puella magi śpiewają, ale niestety kreska jest po prostu straszna. Nie jest ani oryginalna (z tego pierwszego odcinka) ani ciekawa, jest po prostu straszna. Animacja konwersacji Madoki i jej matki… no aż się skrzywiłam. Trochę szkoda bo fabuła brzmi ciekawie :(

Mogę się mylić, ale jeden z utworów ze ścieżki dźwiękowej – „Salve, terrae magicae” – bardzo przypomina mi średniowieczną muzykę do tańca Saltarello, szczególnie w wersji Dead Can Dance.

Tak przy okazji, nie chcę nowego komentarza do recenzji tworzyć. Padło w niej zdanie:

Ending w serii wykonuje Kalafina, czyli naturalnie został on również napisany przez Yuki.

Yuki to przypadkiem nie jest imię? W takim przypadku nie lepiej użyć nazwiska? W takim przypadku wygląda to trochę na brak szacunku dla kompozytorki, a wątpię by była koleżanką autora recenzji…
Nie, żebym coś zarzucał, chcę się tylko dopytać.

Do Madoki podchodziłam z rezerwą. Czemu? Nie wiem,ale nie pomyliłam się. Fabuła jest nudna jak flaki z olejem. Fakt wyłamanie się ze schematu było, ale co z tego skoro twórcy piętnaście razy serwowali nam przesadzony dramatyzm, który po jakimś czasie zaczynał po prostu nudzić i wkurzać. Z postaci najbardziej polubiłam Mami, ale to kliknij: ukryte  ona jako pierwsza odeszła. Co do reszty mam mieszane uczucia. Kyoko była znośna, Sayaka wkurzająca,Homura nudna a Madoka… właśnie Madoki prawie tam nie było. Naprawdę nie rozumiem jakim cudem w nazwie serii pojawia się to imię. Przecież rola Madoki sprowadzała się do płaczu, użalania się nad sobą i kliknij: ukryte  uratowaniu czarodziejek życzeniem na końcu. Fakt na końcu się popisała, ale przecież to mogła być każda inna osoba oprócz Homury. Kyoko na przykład.Wygląd postacie był na prawdę ohydny. Wyglądały jak namalowane kredkami mydlanymi a świat wiedźm niezbyt mnie ruszył ale tła. One były cudowne i po prostu magiczne. Szczerze nie polecałabym tego nikomu. Szkoda czasu.

Anime to pozostawiło dość mieszane uczucia. Nie była to słodziutka i przewidywalna seria, ale ten „dramatyzm”, który kilka razy na odcinek doprowadzał Madokę do płaczu, był dla mnie trochę absurdalny. Plusem były nieprzewidywalne zwroty akcji. Zakończenie pozostawiło lekki niesmak (kolejna porcja dramatyzmu), ale ostatecznie nie oglądałam tego po to, by się zachwycić. Było w porządku, lecz nic ponad to. Dobrze, że zarwano z konwencjami magical girls i to jest głównym magnesem tego anime.

yyy… Dafuq?! Taka była moja reakcja na ostatni odcinek. Świetny klimat budowany przez jedenaście odcinków zmienił się w… nawet nie wiem w co! Wiem że zakończenie nie było jakoś szczególnie urzekające. Niby mógłbym dać 6/10 i mieć z głowy, ale coś nie pozwala mi tego zrobić. To anime jest inne niż wszystko, więc nie mogę go oceniać tak samo jak np. Shingeki no Kyojin. Z pewnością seria jest oryginalna, posiada nietypową kreskę (wiedźmy), i w miarę ciekawą fabułę, ale czy warto ją obejrzeć? Na to pytanie każdy odpowie sobie sam gdy już obejrzy.

Wybaczcie, ale takie są moje odczucia po przeczytaniu tego tekstu. Mam wrażenie, że autor całkowicie skupił się na audiowizualnej stronie tego serialu, pomijając wszystko to co było w nim najważniejsze. Nawet nie starał się dostrzec drugiego dna, które decyduje o wartości tej serii. Inspiracją był tu oczywiście ,,Faust” –  kliknij: ukryte  Kyubey i jego kontakt, ale można się tu też doszukać śladów mitu o Syzyfie –  kliknij: ukryte  Homura, pojawia się też Arystotelesowski bohater tragiczny –  kliknij: ukryte  Sayaka, jak także seria zadaje pytanie o etyczną stronę utylitaryzmu – czy potrzeby większości są ważniejsze niż potrzeby jednostki? – o naturę ludzką: czy jesteśmy bardziej egoistyczni czy altruistyczni?, i porusza tematykę: czy mamy wolną wolę czy też rządzi nami przeznaczenie –  kliknij: ukryte  patrz Homura starająca się bezskutecznie ,,naprawić” linie czasu… Są tu też echa ,,Matrixa” –  kliknij: ukryte  ludzie wykorzystywani jako źródło energii -, czy też motywy zaczerpnięte z chrześcijaństwa:  kliknij: ukryte  patrz ostateczny los Madoki. Najbardziej jednak podobało mi się to, że ,,Puella Magi” jest chyba najtrafniejszą, znaną mi alegoryczną opowieścią o dorastaniu – o czasie, w którym odkrywamy, że świat nie jest doskonały, i że nasz idealizm może być wykorzystany przeciw nam samym:  kliknij: ukryte  i to właśnie robi Kyubey, wykorzystuje naiwny idealizm dziewczyn aby je skorumpować. Bardzo podobał mi się ten motyw: ostatecznie droga do piekła jest czasami wybrukowana dobrymi intencjami.

Także nie zgadzam się co do oceny postaci dokonanej przez autora i roli jaką spełniają one w fabule. Jest dokładnie odwrotnie niż autor napisał: ,,Madoka” to tzw. ,,character driven show” – to właśnie postacie są motorem napędzającym fabułę, ich życzenia są powodem wszystkich rozgrywających się zdarzeń. Natomiast życzenia te stanowią odbicie charakterów naszych bohaterek, dając nam wgląd w ich psychikę. A same postaci są tylko pozornie archetypiczne: prawie każda z nich ma ukrytą głębię, każda z nich ma wyraźnie zarysowaną osobowość, każda ma zrozumiałą motywacje, prawie każda w trakcje przebiegu fabuły rozwija się i zmienia swoją postawę życiową, każda praktycznie jest niejednoznaczna: począwszy od wspomnianej przez autora recenzji matki tytułowej bohaterki, która jest alkoholiczką, ale poza tym dobrą kobietą, a skończywszy na Kyubeyu,  kliknij: ukryte  który teoretycznie spełnia rolę diabła, ale w istocie jego cele są jak najbardziej szlachetne, chodź metody ich osiągania są cokolwiek wątpliwe. Można się oczywiście zastanawiać czemu niektóre postaci czasami nie postępowały w najbardziej logiczny sposób, ale takie pytanie wynika właśnie z niezrozumienia charakteru naszych bohaterek. Moja ulubienica Sayaka jest idealistkom, to jej cecha charakterystyczna i to właśnie ów idealizm sprawia, że nie zachowuje się ona racjonalnie i to właśnie on jest powodem tego, iż nasza bohaterka  kliknij: ukryte  zaplątuje się w spirale samonienawiści. Nie umie zaakceptować tego, że ona również jest zdolna do egoizmu oraz nienawiści i ten brak akceptacji dla samej siebie jest przyczynkom jej upadku. To klasyczna cecha bohatera tragicznego: hamartia – fatalna wada charakteru postaci, która jest przyczyną upadku postaci.

Jedyne w czym zgadzam się z autorem recenzji to ocena strony wizualnej ,,Puella Magi”, która jest MOCNO NIERÓWNA – czasami tła wyglądają bardzo ciekawie i plastycznie, czasami są zaś statyczne i nieruchome, czasami postacie wyglądają ładnie i dynamicznie, czasami jednak wyglądają dość kanciasto. Nie zgodzę się jednak co do oceny scen walki, które prezentują się więcej niż poprawnie – są zarówno dynamiczne, widowiskowe jak i pomysłowe. Zgadzam się jednak co do oceny postaci Madoki, która jest faktycznie dość jednowymiarowa i absolutnie niewiarygodna z psychologicznego punktu widzenia – w przeciwieństwie do swych koleżanek nigdy nie zmienia swoje postawy i nie rozwija się jako postać. Ale nie mogę powiedzieć, że jej nie lubię bo jej optymizm jest dość zaraźliwy. Tylko, że Madoka sprawdza się jedynie jako symbol, a nie jako pełnokrwista postać.

,,Puella Magi” nie jest doskonała, ale uważam, że autor recenzji był dla tego serialu nico zbyt surowy bo skupił się na drugorzędnych elementach tego serialu, zamiast zastanowić się nad tym o czym ów serial rzeczywiście traktował i co tak naprawdę sprawia, że jest on wyjąktowy?

Dość długo się zbierałem do obejrzenia tej serii, ale nie zawiodłem się w sumie. Faktycznie jest to ciekawe i nowatorskie podejście do produkcji spod znaku Magical Girls, jednak chyba faktycznie przeznaczone przede wszystkim dla fanów tegoż gatunku. Jasne, ma swoje wady, ale stanowi naprawdę ciekawą wycieczkę w świat groteskowej psychodeli.

Kolejna przygoda z SHAFTEM dobiegła końca. Nie jest mi chyba dane zrozumieć animatorów i scenarzystów tego studia, bo znów miało być oryginalnie, ładnie i wyjątkowo, a wyszło… po prostu pusto.

Może zacznę od tego, że od początku nie wiązałam z tą serią specjalnych nadziei (gdyby tak było, wstawiłabym pewnie marną dwójkę za rozczarowanie), po prostu chciałam to obejrzeć idąc z prądem i „zaliczyć” jakiś superpopularny tytuł. Tylko właściwie skąd ta popularność? Do ostatniej sceny mówiłam sobie, że muszę dać temu anime szansę, zastanowić się mocno przed ostateczną oceną – ale w końcu spojrzałam prawdzie w oczy – to jest fabularne DNO. I myślę, że to wcale nie jest wina scenariusza ani pomysłu czy konwencji, a tylko i wyłącznie kreacji bohaterek. Każda z dziewczyn to po prostu papierowa laleczka, w stu procentach schematyczna (a najbardziej w tych momentach, kiedy próbuje swój schemat przełamać, czego przykładem jest Homura). Fakt, że pierwsze dwa, trzy odcinki są zmyłką, ale potem łatwo się domyślić choćby tego,  kliknij: ukryte  że Homurcia jest „tą dobrą”, Kyoubey to jakaś pokemonowata, wredna menda z kosmosu (no bo chyba nie z zoo?) i wielu innych.

Przerażenie bohaterek po tym, jak olśniło je, że kliknij: ukryte  poprzez kontrakt tracą w pewien sposób duszę było po prostu śmieszne. No tak, ale to gimnazjalistki, więc można chyba założyć, że głupota wpisana jest w schemat tworzenia nastoletnich postaci. Moją ulubioną sceną pozostanie na zawsze ta, w której nasza mądra i zdolna Madoka wspaniałomyślnie  kliknij: ukryte  wyrzuca duszę przyjaciółki na jezdnię. Wyborne.

Przechodząc pomału do plusów, zatrzymam się przy grafice, która nie była zupełnie brzydka, ale na kolana mnie również nie powaliła. Animacja była skrajnie niechlujna, oszczędzanie na klatkach też nikomu na dobre nie wyszło. Jednak jest coś, co spodobało mi się bardzo – wielkie, puste przestrzenie. O ile w przypadku Bakemonogatari podobna koncepcja doprowadziła do zrujnowania klimatu, o tyle w tej serii sprawdziła się znakomicie. Każde miejsce, w którym znalazły się bohaterki było obdarzone osobliwą aurą, budującą doskonały klimat (i za to pierwsze trzy z moich sześciu gwiazdek). Animacja wiedźm również na zdecydowany plus.

Co jednak przeważyło o tym, że anime dostało ode mnie 6/10, a nie 3 czy 4, to muzyka. Już wcześniej zetknęłam się z kompozycjami Yuki Kajiury i to był bardzo miły romans z muzyką, który miałam przyjemność powtórzyć podczas oglądania „Mahou…”. Ten OST to perła i tyle w temacie. Kiedy odechciewało mi się wysłuchiwać paplania bohaterek, zamykałam oczy i skupiałam się w całości na doskonałych utworach.

Powinnam chyba coś napisać o samej Madoce, ale to dla mnie ciężki orzech do zgryzienia. Z jednej strony nic tylko piszczy, głupkowato się uśmiecha albo udaje, że umie myśleć (rozmowy z matką). Ale z drugiej pasuje do swojej roli jak ulał i, co tu dużo gadać, mam osobiście niesamowitą słabość do słodkich, niewinnych postaci, nawet o tak głupiutkim wyrazie buziulki.

Całość chyba tylko dla fanów gatunku.

Gatunek mahou shoujo nie należy do moich ulubionych, dlatego też z początku nie mogłam przełknąć przesłodzonego klimatu, jaki zaserwowali nam twórcy, ale wytrwałam i jestem z siebie dumna. Wraz z rozwojem akcji anime nabiera trochę ostrzejszego wyrazu. Celowo użyłam słowa „ostrzejszego”, ponieważ trudno mówić o jakiejkolwiek mroczności w tytule z tak specyficzną, okrąglutką kreską. Mimo to grafika (jak i dość dobra muzyka) jest zdecydowanie największym atutem tejże serii.
Niestety „Madoka…” wypada gorzej fabularnie – może nie jest do bólu przewidywalna, jednak niekiedy łatwo było domyśleć się kolejnych posunięć bohaterek. Same postacie zresztą nie wzbudziły u mnie sympatii; na ten przykład weźmy tytułowa bohaterkę, której to usposobienie można wyrazić za pomocą dwóch słów – Mary Sue. Moim zdaniem jedynie Sayaka wyróżniała się pozytywnie spośród czarodziejek.

Produkcja zdecydowanie dla fanów gatunku, szukających nowych wrażeń i odmiany. Jestem pewna, że będą oni zachwyceni.

Naprawdę świetne anime. Po prostu polecam każdemu kto jeszcze tego nie oglądał. Muzyka Yuki Kajiury doskonale się w to wkomponowała, choć przyznam, że nie była zbytnio odkrywcza.
Najbardziej podobały mi się postacie, które same w sobie były majstersztykiem.
Madoka – Przyznam, że na początku mnie bardzo irytowała, ale poźniej doszłam do wniosku, że to było celowo zamierzone przez twórców. Madoka od początku była naiwna i to czyniło ją wyjątkową. Nie doświadczyła wcześniej okrucieństwa tego świata dlatego martwiła się o wszystkich i chciała im pomóc, więc kiedy musiała widzieć te wszystkie  kliknij: ukryte  śmierci swoich koleżanek i te wszystkie magical girls, które się zmieniły w wiedźmy to myślę, że ją samą to niszczyło od środka. Tak myśląc to to pokazuje, że ludzie nie są gotowi na brutalną prawdę, nie lubią jej jeśli nie pokrywa się z ich wyobrażeniem.  kliknij: ukryte  Jej życzenie też samo w sobie nie było złe. Chciała ocalić wszystkie te dziewczyny przed ich lękami i złymi emocjami co prowadziło do zamienienia się w wiedźmy . Więc sądzę, że główna bohaterka udała im się w zupełności. Madoka była taka jaka powinna być. :D
Homura – Tu akurat twórcy pokazują, że nie można wszystkich od razu oceniać, bo w końcu okazało się na samym końcu, że ona była  kliknij: ukryte  dobra, choć już zmęczona tym wiecznym cofaniem czasu i przeżywaniem tego samego. Więc wypracowała sobie po tym wszystkim przekonanie, że cokolwiek, by nie zrobiła to nic się nie zmieni… Trochę smutne i czy ja wiem czy w tych czasach my poświęcilibyśmy się tak dla przyjaciółki? No nie sądzę.
Sayaka – Typowy przedstawiciel myślenia jak nastolatka i jednocześnie najbardziej dla mnie rzeczywista postać. Bo w końcu emocje wzieły nad nią górę i zrobiła to co zrobiła, by w końcu  kliknij: ukryte  coraz bardziej żałować swojej decyzji i zamienić się w Oktavię (dla mniej kumatych tak nazywają jej wersję wiedźmy).Chociaż odebrałam też wrażenie, że sama siebie nie obwiniała za to (jak to zwykle bywa) tylko tą swoją zieloną przyjaciółkę, która go jej „ukradła”
Mami – Dla mnie najsłabsze ogniwo jeśli chodzi o potacie. Ja rozumiem nie miała wyboru, bo w końcu nie chciała  kliknij: ukryte  umrzeć w tym wypadku samochodowym , ale jakoś to mnie nie wzieło. Oczywiście ona była przedstawicielem samotności, że co ona robi z ludźmi, ale najmniej ją kupiłam. Może dlatego, że  kliknij: ukryte  zgineła prawie na samym początku , ale taka prawda.
Kyoko – Nie do końca zrozumiałam jej przesłanie. Owszem  kliknij: ukryte  zrobiła to wszystko dla ojca, który później się o tym dowiedział i mówiąc łagodnie nie był zadowolony Coś jak, że nie ma wiary w lepsze jutro i wie, że musi zabijać wiedźmy, bo to wszystko co jej pozostało? Nie chciała żeby ktokolwiek się do niej zbliżał, a jednocześnie łakneła tego. Taka ludzka natura :D.  kliknij: ukryte  Przyznam, że poryczałam się kiedy odeszłą wraz z Sayaką.
Ale, bądź co bądź nic, ale to nic, nie przebije Kyuubeya ^.^ Zakochałam się po prostu w jego totalnie racjonalnym myśleniu i dziwieniu się dlaczego ludzie tak reagują na śmierć bliskim im osób. Tak mnóstwo osób go hejtuje, ale ja go po prostu wielbie. X.X
Pozycja jak najbardziej w moim top10 i zapewne jeszcze nie raz wrócę do tego anime <3

O ile w mojej osobistej liście ulubionych serii wiele tytułów bije się o drugie miejsce, o tyle mój numer jeden od dawna jest niezmienny. Zgadza się, mówię o Mahou Shoujo Madoka Magica!

Wyłączyłam anime po pierwszych kilkunastu sekundach (jeszcze przed otwarciem wrót przez Madokę). Odłożyłam, zapomniałam. Potem znowu zainteresowałam się serią, za sprawą przeczytania pewnego okropnego spoileru (radzę nie rozwijać osobom, które jeszcze nie oglądały!) –  kliknij: ukryte  śmierć Mami Tomoe w trzecim odcinku – który jednak zachęcił mnie do obejrzenia (i tak radzę Wam nie rozwijać!). Często zastanawiam się, co by było, gdybym nie natrafiła na ten spoiler. Owszem, jestem trochę zła, ale zdaję sobie sprawę, że to właśnie dzięki temu obejrzałam serię. Dla mnie to było naprawdę nieprawdopodobne, że w tym gatunku z różowowłosą bohaterką w roli głównej  kliknij: ukryte  jakaś postać może stracić życie. To było wbrew wszystkiemu, co myślałam pierwotnie.

Szybko wczułam się w anime. Cudowny klimat, genialna muzyka Yuki Kajiury (szczególnie „Sis, Puella Magica!”, choć reszta nie odstaje poziomem) i wspaniały ending Kalafiny. Grafika na początku trochę mnie odstraszała, ale polubiłam ją.

Anime bardzo interesujące. Zapewne dlatego, gatunek mahou shoujo uważałam za świat słodyczy. I tak też się zapowiadało, prawda?  kliknij: ukryte  Niestety, koniec słodyczy skończył się tam, gdzie było ich najwięcej – w barierze Charlotte. Ale dalej nie mogłam w to uwierzyć. Mahou shoujo? Śmierć? Halo? Możecie mnie wyśmiać, ale… Ósmy odcinek, łza Sayaki upada na Soul Gem. Myślałam, że to zmieni żywot czarodziejki na lepszy. Wiecie, już nie chce walczyć z wiedźmami, więc wróci do ludzkiej postaci. Jak tak teraz pomyślę o zderzeniu moich oczekiwań z rzeczywistością… Cóż, „troszeczkę” się pomyliłam.

Czas na ocenę bohaterek. Być może jestem dziwna, ale Madoka nie irytowała mnie. Chciała być pożyteczna dla innych ludzi, ale Homura ją blokowała. To, że Madoka słuchała bardziej doświadczonych od siebie, działa dla mnie na jej korzyść. Ostatecznie znalazła wyjście z trudnej sytuacji.  kliknij: ukryte  Choć z zapowiedzi filmu można wywnioskować, że prawa nowego świata są bardzo zbliżone do poprzedniego. Poświęcenie Homury jest godne uwagi. Od początku mnie zaintrygowała, a później – wraz z poznaniem jej przeszłości – moja sympatia do niej wzrosła. Im więcej razy oglądam Madokę, tym bardziej lubię Sayakę – postać, która na początku nie przypadła mi do gustu. Mogłam nie lubić jej dlatego, że nie słuchała bardziej doświadczonych, odrzucała pomoc i później się użalała. Czyli… typowa nastolatka. Jej sposób życia nie był taki cool jak Homury, nie była inteligentna (bynajmniej nie mam zamiaru nikogo obrażać) i odpowiedzialna jak Mami, nie miała też tak silnej osobowości jak Kyouko.  kliknij: ukryte  Warto też dostrzec, że Sayaka nie wiedziała, że Mami związała Homurę wstążkami. Dla niej to naprawdę mogło wyglądać tak, że czarnowłosa czekała na śmierć Mami, aby się wtrącić – a tak naprawdę ruszyła na pomoc tak szybko jak mogła. Nie sądzę, aby Madoka wszystko sprostowała. Mami została przedstawiona jako bardzo pozytywna postać, ale według mnie da się znaleźć jej ciemną stronę, to samo zresztą dotyczy każdej dziewczyny.  kliknij: ukryte  Szkoda, że nie mogliśmy poznać blondynki lepiej, ale to zapewne jeszcze się zmieni. Kyouko na początku nie grzała mnie ani nie ziębiła, potem wiele zyskała. I, wreszcie… Kyubey. Zdecydowanie najbardziej ciekawa postać.  kliknij: ukryte  Osobiście uważam, że nie jest on zły, ale na ten temat można sporo dyskutować ;) W tym anime nie wskazałabym żadnego czarnego charakteru, choć w tej kwestii zdania są podzielone.

Wiele myślę i zastanawiam się nad anime, pomimo tego, że być może minął nawet i rok od mojego pierwszego obejrzenia serii. Im więcej się ogląda, tym więcej zauważa się detali. Każdy rewatch to dla mnie odkrycie czegoś nowego.

Wizualnie anime naprawdę jest magiczne, fabularnie też zobaczyłem to czego chciałem. Jednak po obejrzeniu całości mam nieco mieszane odczucia. Wiem, że na pewno „Puella Magi Madoka Magica” jest dramatem, ale realizacja tego gatunku w tej serii wypadła co najwyżej poprawnie. Nie twierdzę, że źle ale do miana epickiego trochę brakuje. Odczuwalna jest pewna dysproporcja w budowaniu napięcia, szczególnie w kontekście finału, co do którego być może miałem zbyt wysokie oczekiwania.
W każdym razie warto zapoznać się ze światem Puella Magi, głównie ze względu na niesamowity klimat, muzykę i specyficzną kreskę.

Tak sobie przeszłam przez te kilkanaście komentarzy i stwierdziłam, że chyba sama coś napiszę. Pamiętam jak mniej więcej rok temu włączyłam sobie pierwszy odcinek Madoki. Byłam strasznie zdezorientowana. Później już samo poszło. Jestem fanką niekonwencjonalnej kreski, więc grafikę pokochałam z miejsca, mimo wyłamanych kolan i Shaftowych przewróceń głowy przez ramię. Trzeba przyznać, że wersja telewizyjna ma sporo błędów graficznych- szcześciopalczasta Homura, Soul Gem Mami w rozmiarze głowy. Polecam więc obejrzeć Blue Ray, gdzie wszystkie te pomyłki zostały wspaniale poprawione, włącznie z kolorystyką.
~*~
Zwróciliście może uwagę na runy w każdym odcinku? Bądź na fakt, że każda wiedźma, z którą walczyły dziewczyny, była kiedyś taką samą czarodziejką, jak one? Gdy to sobie uświadomiłam, zrobiło mi się jakoś tak… przykro?
~*~
Do moich ulubionych postaci należy Sayaka, bez wątpienia. Nie znoszę Mami, dla mnie była taką ach i och. Słodziutką, zbyt słodziutką dziewczyną, która chciałaby zbawić cały świat, ale tak, żeby przy okazji wyjść na wspaniałą i cudowną. Zresztą, każda z postaci miała w sobie coś. Coś pozytywnego, bądź negatywnego.
~*~
Było wiele scen, przez które w tym świecie zostałabym wiedźmą, czyli po prostu wprowadzały mnie w rozpacz. Ciężko było mi zrozumieć wiele rzeczy za pierwszym razem. Całość obejrzałam może z pięć razy? *uhuhuh, fanatyczka!*. Zainteresowałam się także dramą (druga jest zupełnie bezsensu -.-'), czekam na lipcową mangę.
Ogólnie, anime jest dla mnie czymś wspaniałym. Nie potrafię podchodzić do niego bez emocji. Często analizuję poszczególne odcinki, próbuję zrozumieć naprawdę wiele symboli. Kurczę! Poczytajcie angielską wikię, ile tego dziadostwa jest!
Polecam z czystym sercem i ludzie, nie patrzcie żesz na kreskę.

Widząc niską ocenę za postaci i wiele negatywnych komentarzy na temat samej Madoki, stwierdziłam, że trzeba w końcu napisać, że wbrew pozorom (a każdy, kto obejrzał tą serię wie, że pozory trzymać potrafi) nie jest ona typową, naiwną, głupiutką dobrą duszyczką, lecz na taką jest tylko stylizowana. Puella Magi trzeba obejrzeć przynajmniej 2­‑3 razy żeby dostrzec głębię niektórych wątków jak również charakterów. W przeciwieństwie do wielu innych bohaterek serii shoujo Madoka nie siedzi tylko i nie zalewa się łzami nad swym losem, ale próbuje używać głowy do rozwiązywania problemów. Jest też na tyle inteligentna (czego brakuje wielu innym bohaterom anime) żeby próbować zasięgnąć obiektywnej opinii z zewnątrz (matki), bez wyjawiania wszystkim tajemnicy swoich przyjaciółek.
Ma także bardzo logiczne i realistyczne podejście do różnych spraw –  kliknij: ukryte  po śmierci Mami, którą znała zaledwie od kilku dni, nie myślała nawet, żeby życzyć sobie jej wskrzeszenia. Była jednak skłonna ulec Kyuubeyowi w sytuacji, gdzie jej najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa, Sayaka, była w niebezpieczeństwie.
Poza tym uważam, że gdyby Madoka nie była tak „dobrotliwa”, końcówka serii wypadłaby na bardzo naciąganą.  kliknij: ukryte  Tzn. jeśli już ktokolwiek miałby być na tyle wspaniałomyślny, żeby poświęcić życie dla dobra świata, to byłaby to właśnie Madoka Kaname.
Wątpię też, czy zyskałaby aż tak ogromną… sympatię nieśmiałej i niezdarnej Homury, gdyby miała „ostrzejszą” osobowość.

Warto też dodać, że Madoka jest mocno bazowana na postaci czternastoletniej Gretchen z „Fausta” Goethego. Cała ta naiwność, niewinność pochodzi właśnie od niej, więc wskazanym byłoby zapoznać się z książką przed obejrzeniem serii.

MSMM plasuje się na mojej liście top 5 anime. Gdy zobaczyłam obrazek, na którym to widniały ubrane na kolorowo, uśmiechnięte panienki, pomyślałam, że to kolejne Sailor Moon, albo Tokyo Mew Mew, którego nie trawię. Tak więc myliłam się. Już po obejrzeniu trzech odcinków, anime to wciągnęło mnie totalnie. (Ach, to dlatego łyknęłam całą serię na raz..:) Do kreski od samego początku nie miałam nic. Fabuła? Zaje*ista. Muzyka? Też. Połączenie czarodziejek z psychodelicznym światem wiedźm, to coś, co tworzy idealną harmonię. Wracając do muzyki: jest ona świetnie dopasowana do danej akcji. Myślę, że Madoka trafi w gust większości fanów anime. To tyle ode mnie ;) 10/10

Mahou Shoujo Madoka Magica, jest jednym z lepszych produkcji jakie miałem przyjemność oglądać. kliknij: ukryte  Co prawda nie miało swoje drobne wady, ale jak nie trudno zauważyć
jest to odwrócenie Magic Girls o 180 stopni, ba wprowadzenie unikalnego tła, jak na inne serie Mahou Shoujo okazało się świetnym pomysłem.  kliknij: ukryte  Podsumowując anime
Mahou Shoujo Madoka Magica za oprawę graficzną ma ocenę dobrą, prawda nie to co w mandze, różnica jest olbrzymia, ale można przyzwyczaić oko, chyba że ktoś najpierw czytał mangę to może trochę zbulwersować, no trudno, pretensje do studia które, pracowało nad M.S.M.M. Muzyka epicka, świetnie pasowała do nastrojów panującym w tym anime.  kliknij: ukryte  Postacie, też nie odstępowały od całej reszty (grafika, muzyka), chodzi mi o te walkę która, działa się w ich głowach, dziewczyny naprawdę dostawały nieźle na psyche w końcu nie ma się co dziwić, zostać tak oszukanym. Ogólnie Mahou Shoujo Madoka Magica oceniam na 10, podobało mi się i nie mam zastrzeżeń, myślę że anime te może przypaść do gustu innym.

Obejrzałem całe 12 odcinków i w zasadzie szybko zakpowałem się co kombinuje ten Kyuubey. Nie podobało mi się tempo rozwoju wypadków. O ile jestem fanem krótkich serii, tak w tym konkretnym przypadku Madoka powinna mieć ze 24 ocinki, gdzie przyjaźnie, wartości i rozkminy psychologiczna byłyby właściwie rozwinięte. Moglibyśmy dzięki temu lepiej wczuć się w relacje między bohaterkami. A tak? Różowa dziewczynka, która nic nie wie co się dookoła niej dzieje, po 10 biernego patrzenia na to jak walczą jej przyjacióki, zrozumiała, że chce być bardziej papieska od papieża. I kuźwa udało się jej, bo durny skunsk nie wziął pod uwagę, że po wielu tysiacach lat, narodzi się taka niesamowicie błuskotliwa i szczwana osoba , która rozpier***li mu system. Dziękuję dobranoc. Zakończenie tej serii było durne do bólu.

Mam pytanie. Otóż chyba nie oglądałam za wnikliwie i przeoczyłam moment, kiedy  kliknij: ukryte  Kyoko zdradza swoje życzenie i nie mogę go znaleźć.  kliknij: ukryte  Dlaczego to życzenie zabiło jej rodzinę? Z góry dzięki za odpowiedź.

Beznadzieja. Od kwadratowych twarzy i oczu począwszy, przez totalne pustki w tle, irracjonalne zachowania bohaterów, męczący przebieg akcji, durnowate 3D efekty, aż po niedopasowaną (skądinąd dobrą) muzykę Yuki Kajiury. Całość jest po prostu kiepska technicznie i odpychająca w scenariuszu.

Jak dla mnie totalne dno. Nie chce obrażać fanów Mahou Shoujo ale najbardziej z całej serii lubiłam Kyubei'a.
Ponadto Madoka jest strasznie irytująca.
Kreska odpychająca.
Fabyła jakaś jest ale niezbyt wciągająca.

Mahou Shoujo Madoka Magica polecali mi wszyscy. Że niby tak odchodzi od typowego mahou shoujo, takie oryginalne i w ogóle. Przez pierwsze… 8 odcinków? Wręcz musiałam się zmuszać do dalszego oglądania. Ale wraz z wychodzeniem kolejnych przekręctw, a raczej niedomówień ze strony Kyuubeya, zaczęło robić się interesująco. Jeśli chodzi o kreskę – dziewczyny są narysowane w sposób dla mnie poprostu straszny, nie cierpię takiej kreski. Ale tła, a szczególnie wiedźmi, robią wrażenie. Najlepszym punktem serii jest zdecydowanie muzyka. Ending i theme Madoki na pewno zbrzydł już moim sąsiadom :P. Ostatnie dwa odcinki były poprostu piękne,  kliknij: ukryte  szczególnie poświęcenie Madoki i przeszłość Homury. Wciąż jednak się zastanawiam, czy warto było? Dla samej muzyki i chwytającego za serce końca? Osobiście – daję 8/10.

Tak sobie czytam komentarze dotyczące tego i nie tylko tego anime i dochodzę powoli do pewnego wniosku. Otóż spora część komentujących nie uważa anime czy postaci za udane jeśli anime skończy się dobrze lub postać jest dobra. Tu na przykładzie Homury, kilka osób pisało, że strasznie nie podoba im się, że Homura okazała się jednak tą dobrą. Ci ludzie nie potrafią zrozumieć, że niektóre postacie poprostu lepiej wypadają gdy są dobre, lub poprostu w innym wypadku nie mogły by prawidłowo odegrać swojej roli. Oczywiście są anime w którym potrzebne są złe i egoistyczne postacie, ale odnoszę wrażenie, że co niektórzy chcieli by widzieć tylko i wyłącznie tego typu charaktery w każdym anime.

Na początku oglądałam z grymasem na twarzy bo nie mogłam się przyzwyczaić do abstrakcyjnego ukazywania wiedźm, ale moje podejście zmieniało się wraz z rozwojem fabuły. Na prawdę ciekawy pomysł. Kreska postaci mnie nie zachwyciła, jednak pejzaże a zwłaszcza zachody słońca – przepiękne! Kolejny plus to muzyka. Plus? Co ja mówię!!! Toż to najmocniejszy punkt tego anime! A ending jak na razie na okrągło w moim playerze :) Soundtrack po prostu genialny, każdy dźwięk dopasowany do akcji jaką mamy na ekranie. No perełka!

10/10 genialne nawet dla tych którzy nienawidzą magii i słotkich dziewczynek bo to jest po prostu rzeź a nie słotkie dziewczynki!

Mnie się bardzo podobało. Grafika i muzyka genialne. Madoka mnie trochę wkurzała z tym swoim niezdecydowaniem ale reszta bohaterek była bardzo dobrze „skonstruowana”, że się tak wyrażę. Końcowe odcinki mnie zagięły zupełnie. Nie wpadłabym na takie zakończenie.

Za każdym razem jak widziałam Kyubey'a to  kliknij: ukryte  miałam ochotę mu łeb urwać. w sumie odkąd go zobaczyłam to miałam do niego jakieś ale. coś mi nie pasowało. i w sumie miałam rację. ta mała cholera powinna zginąć raz na zawsze.

Nie oglądałam za dużo magical girls ( tak w sumie to oglądałam chyba dwa ) więc nie za bardzo ogarniam temat ale z tego co widziałam mogę rzec, że Mahou Shoujo Madoka Magica jest anime oryginalnym, przedstawiający ratujące świat stadko nastolatek w innym świetle i chyba na tym polega jego fenomen. Polecam. Czasu spędzonego nad tą serią nie można nazwać zmarnowanym.

W tekście są liczne nieoznaczone spoilery, czytać tylko po obejrzeniu całości!!!

Po pierwsze: nie znam mangi. W dużym skrócie: zmarnowany potencjał a.k.a. lekko stuningowany banał o przyjaźni. Pierwsze odcinki nie do zniesienia – przesłodzone do porzygu. Potem  kliknij: ukryte  best koleżaneczki wplątują się w coś o czym nie mają pojęcia (po co spytać o podstawowe rzeczy, bohaterki to idiotki idealistki), pojawiają się różnice pomiędzy przyjaciółeczkami, zaczynają się kłótnie, a beztroski świat się wali wraz z odkrywaniem kolejnych „ukrytych zapisów” kontraktu i następstwami jego zawarcia… Ogólnie całość wypada średniawo, trochę to wszytko za bardzo skrócone by pokazać postacie w sensowny sposób – wyjątkiem jest Sayaka. Pokazanie jej stopniowej przemiany wypadło fajnie. Oczywiście widz od początku widzi w białym pchlarzu coś dziwnego i niepokojącego (świetny pomysł z brakiem mimiki), ale oczywiście nie nasz bohaterki, nawet po jego krętactwach. Tym chyba nie zaskoczę nikogo: Madoka jest super hiper „uśpionym” kozakiem, ale nikt niczego jej nie mówi o tym wprost aż do finału, drażni to cholernie. Motyw z „czasem” pod koniec serii też naciągany i nielogiczny bo daje nieograniczone możliwości, a widz ma przed sobą tylko tą jedną „słuszną”. Przy finalnym życzeniu popłakałem się ze śmiechu – widać gimnazjalistki mają jednak mózgi – kto by pomyślał… Zakończenie, naiwne jak cholera (przyjaźń ponad los wszechświata), ale jego następstwa mi się spodobały, bo nie ma przesłodzonego happy endu.

Muzycznie arcymistrzostwo! To co stworzyła Yuki Kajiura ciężko opisać słowami. W moim przypadku ta sama sytuacja co z Noir. Anime nie zrobiło na mnie specjalnego wrażenia, ale muzyka zasługuje przynajmniej na 15/10 i nie przesadzam. A OP i ED słabiutkie.

Graficznie jest ładnie i oryginalnie (ujęcia twarzy cholernie mi się podobały), ale ten „inny wymiar”... ciekawe, ale nie moja bajka, nie podobało mi się to. Muszę jednak przyznać, że ta scena walki w czerni i bieli wyszła rewelacyjnie.

Ogólnie pomysł jest niezły, ale wszystko rujnuje główna bohaterka (wiem, że ona ma taka być by story miało sens, ale jest irytująca), a poboczne też słabo zarysowane – na plus tylko Sayaka. Można było to zrobić jeszcze mocniejsze i bardziej mroczne, a wyszło jak wyszło… Szczerze to miałem wywalone na „kolejny odcinek”, zero napięcia, zżycia z bohaterami, sensownej akcji czy pokazanych uczuć dłużej niż przez jedną scenę na odcinek. I chyba jestem „inny” bo mnie stosowanie do ratowania wszechświata systemu opartego na dziewczynkach nie ruszyło i wydało się sensownym rozwiązaniem. Zamiast słodkiego story o gimnazjalistkach z marzeniami, mamy lekko gorzkie. Co zapamiętam ? Absurdalnie duża liczbę ujęć jak  kliknij: ukryte  jedna z czarodziejek żre ;) Bez rewelacji, ale warto zobaczyć dla kreski, „innych wymiarów” gdzie toczą się walki, kilku oryginalnych pomysłów i BOSKIEJ muzyki.

Ukryto spoilery. A na przyszłość radzę się zapoznać z tagiem „spoiler” i zacząć go używać. Moderacja

Jestem właśnie po zakończeniu seansu MSMM. Anime wciągnęło mnie całkowicie i naprawdę bardzo miło mnie zaskoczyło. Piękna muzyka, nietuzinkowa fabuła, dosyć fajne postacie. Właśnie i skoro o postaciach mowa to naszła mnie taka refleksja, że zwykle bohaterki pokroju Madoki denerwują widza, ale z drugiej strony myślę,że większość w życiu chciałaby spotkać taką osobę o gołębim sercu, akceptującą nas bez względu na wszystko…

Nie ukrywam, że to anime jest miłą odmianą po ociekających lukrem tworach tego gatunku, ale mimo to, byłam nim rozczarowana. Cóż, spodziewałam się czegoś więcej, po jednym z najlepszych anime sezonu, niż przedramatyzowanych przygód grupki przerażonych i zapłakanych dziewczynek w kolorowych sukieneczkach.
Z jednej strony dawno nic nie znudziło mnie tak, jak pierwsze dziesięć odcinków tego anime, co było zapewne spowodowane faktem, iż wiedziałam jak się ono skończy.
Z drugiej jednak strony, tak bardzo chciałam obejrzeć to zrywające ze schematem zakończenie, że właściwie tylko dla niego obejrzałam te pierwsze dziesięć odcinków…
No i dawno nie widziałam już tak irytującej różowowłosej bohaterki. Właściwie jedyną, jaka przychodzi mi do głowy, jest Sakura Haruno z Naruto – równie dużo czasu zajęło jej zrozumienie, że stanie z boku i naprzemienne zachwycanie się i zamartwianie, to trochę za mało, by ocalić świat.

Okazuję się, że nawet słodziutka seria Mahou Shojou nie musi wcale być taka „słodka”. Całe szczęście bo o tylu takich samych serii z tego gatunku można rzygać tęczą. Madoka jednak jest inna. Projekty postaci nie powalają na kolana jednak to nie sama oprawa się liczy, liczy się fabuła, bohaterowie. Było jednak parę minusów:

1. Główna bohaterka- irytująca jak dla mnie. Głupawa i ogólnie nie przepadałam za nią.
2. Jak dla mnie stanowczo za mało odcinków.

Nie chcę się za bardzo rozpisywać o serii samej w sobie, bo komentarzy jest już zbyt dużo i nie napisałbym raczej nic nowego. Za to zastanawiają mnie dwie rzeczy – włączyłem sobie przed chwilą pierwszy odcinek by przejrzeć parę scen.
Zwróciliście uwagę, jak wielki jest tam klejnot duszy Mami? Wygląda to tak, jakby twórcy zmienili zdanie co do jego wielkości od 2. odcinka. Jeżeli tak jest, to aż dziwne, że cała seria jest tak dobrze pomyślana, a tu taki babol…
Druga sprawa – też dotycząca pierwszego odcinka…  kliknij: ukryte  Czemu Kyubey, uciekając przed Homurą, prosi o pomoc Madokę, skoro później dowiadujemy się, że nie da się go tak naprawdę zabić? No chyba że to było takie jego celowe zagranie, by ją zwabić… i możliwe, że jednocześnie chciał ukryć fakt, że posiada wiele ciał, stąd w ogóle ta cała ucieczka… A Homura bez względu na to, czy wiedziała już wtedy o jego nieśmiertelności, czy nie (tego w sumie nawet nie pamiętam, o ile w ogóle da się to wydedukować z późniejszych odcinków), musiała stwarzać pozory. Taka moja teoria :)

W październiku do japońskich kin mają wejść trzy filmy Madoki. Dwa pierwsze mają streścić serię TV, a ten trzeci ma opisywać zupełnie nową historię. Może to będzie na podstawie którejś z mang (np. Kazumi, Oriko), albo o Sonico, ale nie wiem. Tylko tak myślę.

Dno i 1337km mułu, dlatego daje 10/10 ;-)

The Greatest Anime of All Time.
Sayaka & Kyouko <3
Dzięki rewatchowi mocno zyskały u mnie także Homura i Madoka, wcześniej w favach miałem tylko dwie 'Puella Magi', teraz już cztery. Może wpływ na to miał fakt, że oglądałem wczoraj całą serię jednym ciągiem, wiec jedenasty odcinek uderzył mnie mocniej niż po dwumiesięcznej przerwie wymuszonej tsunami podczas oryginalnej emisji? A może po prostu dlatego, że teraz, po dziesiątkach dyskusji, byłem bardziej wyczulony na detale? Sam nie wiem, ale podobało mi się wyjątkowo i cieszę się, ze jeszcze raz oddałem się serii. Ehh, znowu będę spędzał całe godziny słuchając OSTu, szukając artów etc.
Zatwierdzam swoja poprzednia ocenę, 10/10.

Bardzo fajne anime.Najbardziej lubię Kyoko.Ja tak średnio lubię Homurę.Nie chce żebyście rzucali się na mnie z powodu tego ,że Homura nie jest moją ulubioną postacią. Za anime 8/10.

Te anime całkowicie mnie zaskoczyło, mimo że czytałam na początku recenzję i domyślałam się czego powinnam się spodziewać.  kliknij: ukryte  Przede wszystkim, od pierwszego odcinka czekałam aż Madoka zmieni się czarodziejkę, byłam pewna że na samym początku, że to z tym rozpocznie się cała przygoda, a tu…? na samym finale. I jeszcze akacja czarodziejek zmieniających sie w wiedźmy, a potem cofanie czasu Akemi. Miałam po tym takie schizy, cały czas o tym myślałam.
Madoka tez mnie trochę wkurzała, ale w sumie da sie przeżyć. Nawet ona nie zdołała spieprzyć tego anime.
Dla mnie rewelacja

nie czytałem wszystkich komentarzy, więc nie wiem, czy ktoś zwrócił na to uwagę, ale to anime bardzo przypomina mi „Serial Experiments Lain”

Na początek chciałbym zaznaczyć, że przesłodzone pierwsze odcinki, to zmyła! Po obejrzeniu serialu odniosłem wrażenie, iż twórcy celowo stworzyli zawiązanie akcji tak a nie inaczej, aby przyciągnąć konkretną widownię, gustującą w tego typu historiach po to, by później przemycić coś poważnego. Jeśli nie jesteś fanem cukierkowej grafiki i problemów dorastających dziewczynek, zagryź zęby na pierwsze 2­‑3 odcinki. Opowieść stopniowo zmienia się w mroczną, poruszającą historię a cukierkowa grafika staje się niemal ironiczna. Kiedy o grafice mowa – to przesłodzony styl mi jako fanowi Deatch Note czy Darker Than Black raczej nie pasuje, jednak sceny akcji w „labiryntach” to prawdziwy majstersztyk. Tła i animacja udająca „wycinanki” wygląda niczym wyciągnięta rodem z dziecięcego koszmaru. Wrażenia dopełnia znakomita oprawa muzyczna – na uwagę zasługuje szczególnie outro.

A i jeszcze jedna rzecz – twórcy dołożyli wszelkich starań, aby pozatykać dziury logiczne i fabularne. Sytuacje, kiedy widz myśli sobie: "[facepalm] jezu, weź go zastrzel póki masz drania na muszce” nie występują. Zarówno zachowania, jak i motywacja poszczególnych postaci jest spójna i zrozumiała (choć często nie od razu)

Ogólnie polecam, z tym, że choć jestem fanem dubbingów angielskich, to jednak tym razem angielska wersja wyszła średnio (albo to japońska jest wyjątkowo dobra)

Anime ogólnie jest fajne, ale ma kilka znaczących wad, ukazujących się  kliknij: ukryte  głównei na końcu Tak, jak na początku sądziłam, że wadą jest to przeciąganie tego typowego zachowania Madoki na całą serię, tak teraz tak nie uważam. Oczywiście, ta cała cukierkowa grafika i niektóre sceny były tylko „przykrywką”. Od początku widać, ze jest coś „nie w porządku.”. Jednak muszę się przyczepić. Otóż, za prawdziwą fabułę, za to, co ma nas zainteresować brałam właśnie: zachowania Homury, problemy Sayaki, a sama Madoka, po kilku docinkach zdawała mi się być poboczną postacią. Dlatego tytuł „Madoka Magica…” wydawał mi się nie do konca odpowiedni. Mniejsza jednak o to. Przez serię mieliśmy trochę dramatu, intrygującą historię i przede wszystkim mroczny klimat. A w ostatnim odcinku  kliknij: ukryte  weszło coś w rodzaju science­‑fiction (?) a Madoka nagle stała się najważniejsza i w ogóle cały seans skupiał się na tym, jak Madoka zbiera odwagę, a Homura krzyczy „To okropne!” (to drugie mogłabym przeżyć). A ten rozwlekły wątek Madoki każe mi myśleć, że jej wcześniejszy płacz itp. miały być traktowane na serio.Nie przeszkadzałoby mi to, gdyby nie było tu tego mrocznego klimatu zwłaszcza w odcinkach 8­‑10. Samo zakończenie… Byłam gotowa pwoiedzieć: tragiczne (w potocznym tego słowa znaczeniu) jednak dosłownie ostatnia scena mi się podobała i w miarę pasowała do reszty. Zgadzam się, że to raczej postaci robiły coś na rzecz fabuły, ae nie przeszkadzało mi to. Więć gdyby patrzeć na całokształt, moja ocena bardzo by się obniżyła, ale jako że nawet po przeglądzie odcinków po zakończeniu oglądania, nie czułam tak bardzo tego dramatyzmu, mogę ocenić pozytywnie. Grafika bardzo mi się podobała, zwłaszcza tła. Postaci czarownic mnei zaskoczyły. Jakoś nie dbałam o animację, była nawet w porządku. Muzyka super, zwłascza ED i muzyka w tle są świetne. Rozwalił mnie nieco OP, który czasami pojawiał się po nieco mocnych (może przesadzam) scenach. Homura, jesteś super! Ogólnie 9/10
PS. Może niektórzy pomyślą, że nie potrafię się wzruszyć albo co, ale według mnie te niektóre sceny z płaczem po prostu tu nie pasowały. A mimo to  kliknij: ukryte  ostatnia scena na długo pozostała w pamięci.

Mi się strasznie spodobało, oryginalna historia i ta muzyka…. ending jest boski.
Zaczęłam oglądać to anime bo w klepie internetowym znalazłam maskotkę Kyubeya, spodobała mi się (kawaii :3) jednak zastanawiało mnie co mu z tych uszu sterczy i postanowiła to anime obejrzeć co trwało równiutkie 6 godzin ;>
Do tej pory nie wiem co mu z tych uszu sterczy, ale za to wiem, że 'Mahou Shoujo Madoka Magica' to wspaniałe anime o wzruszającym do łez zakończeniu ^^ i na pewno nie żałuję czasu, jaki mu poświęciłam ... Polecam :)

Oglądam to anime kolejny raz. Za każdym razem podoba mi się jeszcze bardziej. Nie wiem czemu wszyscy tak się czepiają Madoki. Według mnie jest spoko. Za to wkurzała mnie Sayaka. Mami…no cuż. Nie wiem czy mogę się o niej wypowiedzieć. Gdyby poświęcono jej choć 2..no dobra, choć 1 odcinek więcej mógłbym ją nawet polubić. Kyouko jest świetna. Te ząbki był y po prostu g­‑e-n­‑i-a­‑l-n­‑e. Homura jakoś mnie nie powaliła, chociaż jest jedną z najważniejszych postaci w tym anime. Mimo wszystko za postaci daję 10/10. Za fabułę też. Za grafikę dam 9/10, bo podobały mi się sceny z wiedźmami. Muzyka jest też bardzo fajna i posuje do tego anime, więc dam 9,5/10. I love MSMM. Daje tej serii 10/10 i mam nadzieję, że kiedyś powstanie podobna.

Muszę przyznać,że to chyba jedno z najlepszych, jeśli nie najlepsze anime jakie zdarzyło mi się obejrzeć. Oglądam je już trzeci raz i za każdym razem wciąga mnie tak samo, mimo że wiem co się stanie. Po prostu perfekcja. A co do osób krytykujących Madokę : ciekawe co wy byście zrobili gdyby  kliknij: ukryte  wszyscy dookoła ciebie umierali, a wy nie moglibyście nic zrobić hę?

Spodziewałam się naprawdę banalnej fabuły, gdzie czarodziejki walczą ze złem, bo chcą uratować świat, odcinki mają ten sam schemat, a walkę wygrywa potwór, gdy nagle bohaterka używa super ataku i jest szczęśliwe zakończenie (wywnioskowałam tak po obrazkach Madoki, które widziałam przed rozpoczęciem oglądania). To jasnowidzenie mi nie wyszło. Fabuła wciąga tak, że nie można się oderwać. I to nie dlatego, iż odcinek jest niedokończony (nie umiem tego dokładnie wytłumaczyć na przykładzie anime, dlatego powiedzmy, że Madoka to książka – chodzi o to, że jest rozdział, który kończy się słowami: „Homura weszła do pokoju, a tam nagle…” i koniec, trzeba przeczytać kolejny rozdział, aby dowiedzieć się, co się stało – tutaj nie ma takich sytuacji).

Przejdę do grafiki. Nie przepadam za sposobem, jakim rysowane są twarze, ale tragedii nie ma. Przyzwyczaiłam się. W pełni wynagrodził mi to świat wiedźm.

Czas na bohaterki. Muszę przyznać, że Madoka mnie nie denerwowała. Nicnierobienie było na miejscu. Sama wolałabym obserwować czarodziejki, zanim stałabym się jedną z nich.  kliknij: ukryte  Dzięki temu Madoka, przed zostaniem magiczną dziewczyną, zdała sobie sprawę z ryzyka (patrz: śmierć Mami), a także o oddzieleniu duszy od ciała. Zawarła kontrakt w ostateczności i wtedy była już pewna swojego życzenia.

Za to Sayaka bardzo mnie irytowała. Nigdy jej nie polubiłam, a biorąc pod uwagę, że potem było jej dużo… Aczkolwiek potrafię ją zrozumieć. Co nie zmienia faktu, że i tak mnie denerwowała. Żywię do niej też osobistą urazę ^^

Mami była fajna.  kliknij: ukryte  Umarła szybko, ale zdążyłam ją polubić. Jednak nie odczuwam żalu. Bycie czarodziejką, tak czy owak, i tak przedłużyło życie Mami. Podoba mi się jej styl walki, theme także.

Homurę także polubiłam, ale nie od razu. Nie przepadam za takimi postaciami. Jej chłód wydawał mi się wymuszony.  kliknij: ukryte  Zaczęłam ją rozumieć po tym, jak powiedziała, że dużo razy widziała czyjąś śmierć. Polubiłam Homurę, kiedy zobaczyłam jej przeszłość. Tak się zmienić dla jednej osoby. Tyle wycierpieć. Samotnie. W dodatku nikt nie wiedział, ile się namęczyła…

Kyouko to też fajna postać. Podoba mi się jej wygląd.  kliknij: ukryte  Szkoda, że zawarcie przez nią kontraktu nie przyniosło nikomu nic dobrego, wręcz przeciwnie – same szkody.

Muzyka cudowna, zwłaszcza polubiłam „Magię” Kalafiny (ending), „Sis, Puella Magica!”, „Credens justitiam” (theme Mami) i „Decretum” (theme Sayaki).

Serię oceniam wysoko. Szkoda, że się skończyła, ale nie chcę kontynuacji. W sumie nie ma nic do dodania, nic do ujęcia.

Oglądałam już wiele anime z mahou shoujo…
Powtarzane schematy, kawaśne panienki, zuo zwalczane machnięciem różdżki i śpiewem… A tu proszę!
W końcu coś innego w świetnym wykonaniu. Najbardziej podobały mi się sceny walki.  kliknij: ukryte  Strzelby, miecze, włócznie, łuki ! To jest to !
Do tego cudowne tło, od którego nie można oderwać wzroku.
Pomysł na samą fabułę – niebanalny i oryginalny
 kliknij: ukryte  Dusza oddzielona od ciała, która zmienia się w wiedźmę, Inkubatory o wiecznym, mrocznym uśmieszku…
Co do bohaterek nic nie mam. Owszem, postać Madoki dla niektórych może wydać się irytująca, ale przecież dziewczyna ma gołębie serce i troszczy się o najbliższych. Wkurzająca natomiast była Hitomi.  kliknij: ukryte  jak tak bardzo kochała tego skrzypka, to czemu nie odwiedziła go w szpitalu?
Najbardziej lubiłam Mami.  kliknij: ukryte  Przeżyłam szok na jej śmierci ;-;
Muzyka rewelacyjna, szczególnie ending Kalafiny.
OST prześliczny <3

11/10. Polecam wszystkim. Piękna historia o przyjaźni i cierpieniu!

To nie tak, że mi się nie podobało. Najlepsza z tego wszystkiego była muzyka, ale byłam rozczarowana… postaciami. Madoka była straszna _ _. Sayakę lubiłam,  kliknij: ukryte  ale to co z nią zrobił Kyuubey… Popłakałam się. No i oczywiście jej najlepsza przyjaciółka, której imie wypadło mi z głowy. Ta z zielonymi włosami.  kliknij: ukryte  Jak można zabrać przyjaciółce faceta? Rozumiem, że mogła się zakochać… ale jakoś nie widziałam jej przy łóżku niepełnosprawnego Kyoske. =/ Co do Maki…  kliknij: ukryte  za szybko zginęła. Dopiero zaczynałam ją lubić, a tu, TRACH! I jej już nie ma. Nawet nie płakałam, byłam po prostu w szoku. Sakura… Sakura była śliczna i miała fajne ząbki. =3  kliknij: ukryte  Oczywiście jej brak człowieczeństwa miejscami przerażał. To tak trochę jej wina co stało się z Sayaką. Ale oczywiście jej przeznaczenie było nieuniknione. Przyjaźń Sayki i Sakury mi się podobała. <3 I oczywiście przeszłość Sakury… Hidoi. A na koniec Homura. Jak w każdym anime, samotniczka, którą polubiłam najbardziej ze wszystkich postaci.  kliknij: ukryte  Okazuje się, że nie zawsze taka była. Poświęciła parę lat życia dla irytującej Kaname Madoki i jak na tym wyszła? Pozostaje jeszcze Kyuubey.  kliknij: ukryte  Nie spotkałam się jeszcze z anime, w którym zwierze (bo to zwierze, nie? O_o) nie przyjaźni się z głównymi bohaterami, a wręcz przeciwnie, ma ich za nic.

Trochę się rozpisałam. Ale końcówka była najgorsza. Może jestem skłonna dać 7… nie, 8/10 ... albo 8.5, bo muzyka była wspaniała. I kreska też była spoko. Nie przeszkadzała i nie zachwycała.

Ogólnie to fajne anime i w ogóle… Ale to zakończenie… No, nie jest szczytem moich marzeń. 7/10

Anime jest tak świetne, że aż trudno mi to opisać! Zaczynając to oglądać nastawiłam się na Sailor Moon w lepszej oprawie- o tak lekkie i przyjemne :) Wskazywała na to kreska i projekt postaci i pierwsze kilka odcinków faktycznie wyglądało tak jak typowe Magic Girl… Kolejne odcinki wciągały mnie coraz bardziej i bardziej, nie mogłam oderwać się od ekranu. Na koniec oczywiście płakałam( jestem bardzo uczuciowa ;)) i miałam jakąś taką chandrę przez tydzień. Wszystko od postaci (no może Madoka trochę denerwowała) do grafiki i zakończenia mi się podobało.
Ps. Kyubei mnie przerażał od 1 odcinka. Ta jego wiecznie uśmiechnięta buźka- zgroza ;p

Napiszę krótko – grafika w tym anime jest po prostu wstrętna, a pomysły na czary i używanie magii zwyczajnie głupie. Nie rozumiem jak takie coś może mieć tylu fanatycznych adoratorów.

Puella Magi Madoka Magica zalicza się do mioch ulubionych tytułów. To jest świetne.. (w sumie to sama Madoka była okropnie irytująca i to jest ten jeden, mały minus ;o). Świetny pomysł na anime. Na początku myślałam, że to kolejne przesłodzone czarodziejki idą ratować świat a tu nagle POZORY MYLĄ :) Miłe zaskoczenie.

Moje ulubione anime. Ma tylko jeden minus – grafikę .moja ocena 9/10

Fabuła, kreska, muzyka, psychodelia, :3 oraz mesjanizm. Ocena: 8/10!

Czemu wszyscy jej tak nienawidzą? Dla mnie była świetną postacią (na pewno mniej denerwującą niż jej niebiesko włosa przyjaciółka). Na początku mi też wydawało się, że to taki bakłażanek co się tylko płaszczy, ale Madoka nie robiła nic bo Homura jej na to nie pozwalała. Zresztą nic­‑nie­‑robienie było bardzo mądre, więc po co się czepiać? Ale dobrze, na razie nic nie robi, płaszczy się i jest bakłażankiem i w sumie mam odczucia zupełnie neutralne.  kliknij: ukryte  Zaczęłam ją naprawdę doceniać po retrospekcjach Homury. Z tego co pamiętam Madoka była wtedy jedną z sensowniejszych czarodziejek, a zakończenie każdego cofnięcia(?) zawsze strasznie mnie wzruszało.

I oto wśród krzyków i płaczu wyłania się nr 1 (słownie: jeden) na liście „top najbardziej irytujących (anty)bohaterów/ek anime”. Zwycięzcą dzisiaj jest Kaname Madoka.
Jak można było… jak można było tak świetne anime zbeszcześcić czymś takim jak jest postać Kaname Madoki? To jakiś żart/zemsta za nieudane dzieciństwo twórców? Ubóstwiam NGE i nienawidzę Shinjiego całym sercem i duszą, ale to co w ciągu tych 13. zrobiła Madoka z moją skalą irytacji jest nie do przebicia i bohaterek evangeliona może tylko oglądać plecy nowej liderki w kategorii „jak wykończyć chłopa głupotą, durnym płakaniem przez 90% czasu anime etc.”. Nigdy bym nie pomyślał, że jestem w stanie przez kilka odcinków kląć na głos z irytacji na jakąś postać i że będą mnie bolały uszy od usłyszenia choćby jednego jej słowa. Masakra jakaś! Mało tego. Mahou Shoujo jest tak dobra, że po prostu nie sposób się oderwać od seansu pomimo takiego „epic fatal over 9000 giga faila” jak tytułowa bohaterka (czyżby w tym kontekście to że anime jest dobre było wadą? hmm…). I siedzę z wypiekami na twarzy, no bo chcę zobaczyć co jest za rogiem, wykrzykując wyzwiska niczym dobry szewc czasów sapkowskich. I niby to zachowanie jest jakoś tam usprawiedliwione czy to fabularnie czy też po prostu typem charakteru, no ale bez przesady, ileż można. WTF?
Jest to ewenement i gdyby tylko troszkę tytuł ten był słabszy, na pierwszy plan wylazło by skomlenie madoki i to by była tragedia.
Tutaj właśnie widać jak dobre jest to anime, że pomimo tak wielgachnej „rozpadliny” na całym obrazie, potrafi się obronić i podsumowując: wciąga, dostarcza dużo ciekawych doznań, a i jest nad czym pomyśleć. Co do grafiki. Przede wszystkim pasuje jak ulał, tyle.

P.S.
Sorka za ten wywód, ale tak zirytowany to nie byłem nawet jak pośliznął się Wawrzyniak :P

Anime budzi zmienne emocje.
Na początku chciało mi się rzygać wyglądem postaci i ciężko było mi pojeść do tej serii ale do 3 razy sztuka.
Za 3 razem postanowiłem obejrzeć do końca i nie żałuje anime jest genialne.
Po 4 odcinku przyzwyczaiłem się do wyglądu i głosu postaci. Muzyka w anime jest doskonale dopasowana.
Fabuła rozkręca się od 1 odcinka, jest coraz lepiej i lepiej. kliknij: ukryte  Pomysł z absolutem, którym staje się główna bohaterka prze bajeczny
Anime oceniam na zasłużone 9/10

Jedno z najlepszych anime jakie do tej pory obejrzałem. Genialne ,stopniowe przechodzenie ze słodkiego anime w coraz to mroczniejsze. Klimat ,ah cudowny, graficznie oryginalnie i bardzo ładnie. Końcówka mnie wzruszyła a postaci były naprawdę fajne,budziły emocje. Najlepsze anime roku 201

właśnie wczoraj „łyknąłem” Mahou Shoujo Madoka Magica, nie będę się za wiele rozpisywał oglądając tą serię do 9 epizodu miałem ochotę rozpirzyć swój monitor. Wszystkiemu winna była Madoka Kaname. Dopiero obejrzenie 3 końcowych epizodów pozwoliło mi zmienić zdanie o głównej bohaterce Madoce. Co tu by jeszcze napisać anime zupełnie nietypowe, zaskakujące, dające do myślenia. Polecam wytrwałym fanom gatunku.

 kliknij: ukryte  Nie wiem, czy da się to zobaczyć w całości,ale jeśli ktoś czepia się animacji, czy pustego tła, to może spróbuje zobaczyć wersję wydaną na blu­‑ray bp według mnie jest o wiele bardziej dopracowana graficznie(zwłaszcza walki z wiedźmami) niż ta emitowana w japonskiej telewizji.

Ja tak króciutko, seria byłaby naprawdę za…. gdyby nie Madoka, szczerze, w każdym epku miałem ochotę włożyć ręce w monitor i nawalać jej irytującą głową o ścianę…
Dołączę się jeszcze do ogólnego zachwytu nad muzyką naprawdę rewelacyjna.
Osobiście polecam, bo Mahou Shoujo Madoka Magica to porządne anime, pod warunkiem że starczy nam cierpliwości dla głównej bohaterki.

Anime świetne, zwłaszcza muzyka idealnie się komponuje w akcję. Postacie ciekawie zarysowane, grafika dziwna aczkolwiek przypadła mi do gustu. Mam jedynie 2 zastrzeżenia tzn. ostatni odcinek, trochę mi podpadł. Zwłaszcza życzenie  kliknij: ukryte  Madoki, mogło być trochę inne, np aby inkubatorzy nie znaleźli nigdy ziemi, lub po przepełnieniu klejnotu dusz czarodziejki (jakoś dziwnie mi się to pisze), nie zamieniały się w wiedźmy a kończyły swoją przygodę z magicznymi mocami i wracały do normalności. Drugi mój zarzut to za mało, ale na szczęście jest szansa na drugi sezon. Przytaczam słowa pana Urobuchi: „We won’t let Madoka go”. Więc trzeba być dobrej myśli i czekać, „a (może) będzie nam dane”.
Zamaskowano spoiler.
Moderacja

Aż nie wierzę, że anime, które na zagranicznych portalach zostało anime ROKU, ma tutaj taką słabą ocenę o.o

Bezczelnie się przyznam – na początku anime było nudne (typowe mahou shoujo) i zostawiłam sobie je na później. Poczekałam ze 3 miesiące i pomyślałam, że dam temu jeszcze szansę. Dobrze zrobiłam. Później akcja zaczęła się rozkręcać, wciągając mnie w to coraz bardziej. Koncówka mnie zaskoczyła, nawet miałam wrażenie, że to było yuri, a za tym gatunkiem jakoś nie bardzo przepadam, ale nieważne.
Polecam anime wszystkim. Nie dajcie się zwieść pierwszym, zwyczajnym odcinkom ;)

Mam wrażenie, że już nigdy nie spojrzę na serie Mahou Shoujo tak jak kiedyś, a sporo się takich serii naoglądałam. A na pewno pytania o cenę za super moc pozostaną we mnie na długo.
Madoka jest niesamowicie intrygującą, wciągającą i wywracającą spojrzenie na niektóre rzeczy serią. Nie będę się rozpisywała, bo zrobili to inni przede mną, ale powiem, że zdecydowanie warto. Nawet jeżeli pierwsze odcinki nie zachwycą, jak było w moim wypadku, tak końcówka wbije w fotel. Do tego fantastyczna muzyka, z genialnym endingiem na czele i nietypowa, psychodreliczna animacja. Krótko pisząc, polecam z całego serca.

Usunięto mi komenta, nie wiem why, wiec napisze jeszcze raz ze anime NUDNE,NIECIEKAWE,GLUPIE,DZIECINNE z OKROPNYMI bohaterkami. anime udaje ze jest ambitne i o czyms wiecej ale NIE JEST

Pojawiaja sie spoilery, wiec po prostu ukrywam cały kawał tekstu, by po odkryciu czytało się bez przeszkód :P

1. Mahou Shoujo Madoka★Magica – zdecydowany faworyt w moim prywatnym rankingu na anime roku 2011. Żadne inne nie ma się co porównywać. Ogólnie jest to jedna z najlepszych serii jakie widziałem, a jeśli nie brać pod uwagę DBZ (wiadomo, sentyment, dzieciństwo, choć nie tylko, w końcu oglądałem mając też 16 lat), to może nawet zgarnąć pierwszą lokatę. Jedyny konkurent to ef – a tale of memories, rozstrzygnie planowany od dłuższego czasu rewatch obu serii :]
Najciekawsze jest to, że nie dość, że anime ma raptem 12 odcinków, to jeszcze pierwszy z nich mnie odrzucił. Nie dropnąłem tylko i wyłącznie dlatego, że robił je lubiany przeze mnie Shaft oraz usłyszałem całkiem pozytywne opinie w temacie na temat kolejnych dwóch odcinków. Z pozoru zwykłe mahou shoujo niby w klimatach Shaftu, ale z drugiej strony z paskudną kreska rodem z Hidamari Sketcha. Przełom nastąpił w trzecim odcinku, gdy okazało się, że wcale nie jest tak słodko jak się zapowiadało… Wtedy rozpoczęła się ostra jazda bez trzymanki. Odświeżanie TT w czwartkowe wieczory co parę minut by obejrzeć odcinek jako pierwszy i w żadnym wypadku nie dać się zaspoilerować, wielogodzinne dyskusje na /a/ w dniu i dzień po emisji odcinka, reszta tygodnia zapełniona czytaniem opinii na rozmaitych stronach i zdobywaniem artów… „one hell of a ride”.  kliknij: ukryte  Od momentu schrupania Mami tylko jedna rzecz nie przypadła mi do gustu – gadka o entropii. Cała reszta to czysta perfekcja, łącznie z niesłusznie deprecjonowanym zakończeniem.
Uwielbiam postać Kyuubeya, jego złowieszczą aurę, kamienną twarz wiecznie wyrażającą niewzruszony uśmiech :3, całkowity brak człowieczeństwa, zerowy kręgosłup moralny przy jednoczesnym przekonaniu, ze robi coś słusznego i niezrozumieniu zarzutów dziewcząt.
Ubóstwiam pairing Kyouko x Sayaka, ich zróżnicowane a jednak podobne charaktery, głębię postaci i szybki rozwój na przestrzeni serii, przemianę Kyouko, ponownie odnajdującej w sobie dobre intencje, pragnącą uchronić Sayakę kroczącą zgubną drogą od błędów, które sama popełniła, potęgujące się uczucie i przejmujący, wgniatający w fotel finał. Na dodatek ich relacja została wzbogacona wspaniałym character song, który po kolejnym, którymś dziesiątym przesłuchaniu utwierdził mnie w przekonaniu, że jednak lubię Kyouko równie mocno co Sayakę, uprzednio samotną favkę.
Zarazem doskonale rozumiem Sayakę, postać tragiczną, zawsze wierną swym twardo ustanowionym ideałom, konsekwentną w egzekwowaniu kar na wrogach ludzkości, wiedźmach i ich podwładnych za czyny niezgodne z pojmowaną na jej sposób sprawiedliwością. Dziewczynę pragnącą jedynie pokoju, ciepła, dostrzeżenia jej uczuć ze strony ukochanego, a jednak nieszczęśliwą, skazaną na niepowodzenie i zapomnienie przez jej najdroższego, nieuchronnie zagłębiającą się w rozpaczy i własnej niemocy, aż do przerażającego końca.
Podziwiam upór Homury w dążeniu do zmiany przebiegu wydarzeń, walkę z nieubłaganym losem, przeznaczeniem, za każdym kolejnym razem prezentującym jeszcze gorszy scenariusz wydarzeń, sprzeciwianiem się, zdawałoby się, nieubłaganie fatalistycznemu światu. Jestem pod wrażeniem jej oddania ukochanej przyjaciółce, która wyciągnęła do niej pomocną dłoń i pomogła się przemienić, upartemu dążeniu do lepszego świata, w drodze przez niszczące psychikę piekło, raz za razem, w upragnionym celu.
Czuję się zauroczony aurą, jaką roztaczała wokół siebie Mami, mentorka Madoki i Sayaki. Jej ciepłem, zdecydowaniem, chęcią zaimponowania podopiecznym, pokazaniem im ulotnego piękna obowiązków magicznej dziewczyny. Zdolnością inspiracji otoczenia, rozbudzania nadziei i wiary w własne siły. Troską o najdroższe uczennice i nieustannym dawaniem przykładu dla ich dobra. Jej nagła śmierć okazała się szokiem, czymś niespodziewanym, przełamującym schemat, zmieniającym oblicze serii, utwierdzającym widza w przekonaniu, że ma do czynienia z nieobliczalnym, wyjątkowym dziełem.
Wreszcie, Madoka, główna bohaterka, oaza dobroci, czystości, o nieskazitelnym sercu, martwiąca się o wszelkie problemy jej bliskich, pragnąca pomóc ze wszystkich sił, jednakże ograniczana przez fakt bycia jedynie małą, bezbronną dziewczynką, niknącą w obliczu zagrażających jej potęg, Do samego końca opierająca się zakusom głównego antagonisty, wbrew wszelkim przewidywaniom dołączająca do szeregów wojowniczych obrończyń ludzkości dopiero w końcówce serii, pilnie chroniona przed wszelkimi niebezpieczeństwami, a ostatecznie zbawiająca świat, kosztem własnego istnienia w świadomości uratowanych przez nią ludzi, za wyjątkiem najbardziej oddanej jej Homury.
Dodajmy do tego niepowtarzalną, oryginalną, pełną symbolizmu i niedomówień stylistykę graficzną Shaftu, genialną oprawę muzyczną przygotowana przez najwybitniejszą japońską kompozytorkę, Yuki Kajiurę, jednocześnie pamiętając, że to autorski projekt ze scenariuszem napisanym przez Gena Urobuchiego a otrzymamy murowany hit, najlepsze anime roku i jedną z perełek w historii, niewątpliwie wyznaczającą przyszłe standardy, wpływającą na rynek M&A.

A jest nim zakończenie,jak dla mnie zbyt przewidywalne (ale nie do końca). Jak to oglądam to miałem wrażenie że twórcom wyszło coś o niebo lepszego niż się spodziewali i nie umieli tego zakończyć. Seria jak najbardziej godna polecenia. I w mojej ocenie najlepsze Magic girl po MKR i dużo lepsze niż mój był nr2 Uta­‑kata.

Przyznam szczerze, że to anime zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. Do pierwszego odcinka usiadłam z pewnym dystansem, no bo przecież – jak sobie do tej pory myślałam – co jeszcze można wymyślić w kwestii magical girls..? Okazało się, że jednak całkiem sporo. Z tego też względu – za nieszablonowość i łamanie schematów gatunku z prawdziwą klasa i polotem – daję z czystym sumieniem 10. Grafika – nie powiem, oryginalna, ale zupełnie nie przeszkadza w odbiorze, a dodaje całej serii specyficznego uroku (chociaż nie każdemu może przypaść do gustu – zwłaszcza projekty wiedźm). Jedyny minus to momentami uboga animacja, dlatego tutaj daję 8/10. Muzyka – idealnie dobrana, ostatnio króluje na mojej playliście (zwłaszcza ending w wykonaniu Kalafiny… aż ciarki chodzą po plecach!) – 10/10. Postacie – to chyba najsłabszy punkt w odniesieniu do całej serii – na uwagę zasługuje na pewno chłodna i zdystansowana Homura, dość interesująco prezentuje się tez Kyuubei, poza tym – raczej bez rewelacji: bohaterów oceniam więc na 8/10. Podsumowując – mocne 9/10. Czy oglądać? Jak w temacie!:)

Jeśli ktoś kiedykolwiek powie że to anime to badziewie, to niech wie, że ma o jednego wroga więcej. ;> Animek świetny ~pożarłem go w dwa dni~ !!! Może i zakończony „Happy Endem”, ale nie takim jak się spodziewałem. ;( Ale co tam.. Kocham to anime ! <3 ;3 <3

Anime naprawdę warte uwagi. Pochłonęłam to w dwa dni. Ale ostatni odcinek jak zwykle ktoś mi musiał zepsuć oglądanie. -,-" Taki dramatyczny i decydujący a wszyscy pytają czemu siedzę w kącie i płaczę do telefonu (tak oglądałam to na komórce, jak oglądam anime w komputerze to wszyscy mi się gapią… a z telefonem jest szansa że uda mi się gdzieś zaszyć. zazwyczaj siadam za kanapą XD).
Ajej. To było naprawdę świetne. :3 Sądziłam na początku, chyba tak po 3 odcinkach, że będzie fajne, ale nie przewidziałam że tak bardzo mi się spodoba.
Tak bardzo… Jak bardzo? Tak, że daję 10 i zaznaczam ulubione ^^

j.w.
oglądałam kiedys taki gatunek, każda przemiana dziewczynek była słitszit , że tak powiem.
anime różni się od innych, ciekawe i obejrzałam je w 2 dni ^__^ podobało mi się, chociaż zakończenie mogło być bardziej 'happy' XD

Do „Madoki” podchodziłam bardzo ostrożnie. Dlaczego? Po pierwsze, bo naczytałam się pozytywnych opinii i jakiś tam statystyk gdzie zajęły pierwsze miejsce. Po drugie, małe dziewczynki z kolorowymi włosami i piskliwymi głosikami miały ratować świat, znowu. Aaaha. Po odwlekaniu dobrych kilku miesięcy, byleby tego tylko nie oglądać chwyciłam za 3 inne pozycje. Dopiero kilka dni temu postanowiłam, że: „dość czekania i zwlekania, oglądnę to wreszcie!”. No i zaczęłam…

Jak przeważnie mam dość i wyłączam głośniki przy piskliwych głosach (np. taki Bakugan z dubbingiem, potrafi zabić, albo pozostawić poważny uszczerbek na zdrowiu!) tu nie było z tym problemu. Cała rozpacz Madoki jest dla mnie zupełnie uzasadniona.  kliknij: ukryte  Przecież nie chciała oddać swojej duszy za byle co, tak „hop siup”. No może tylko czasami było troszkę przedramatyzowane, co dało się znieść. Muzyka jest bardzo dobrze dopasowana. Najbardziej spodobał mi się utwór „You Should Become a Magical Girl”. Nie podobał mi się raczej ten „drugi świat”, ale trzeba mu przyznać, że był intrygujący i oryginalny. Ogólnie: pozytywne zaskoczenie. Poszło naprawdę gładko i nawet bez zgrzytów.

„Madoka” jest dowodem, że czarodziejki to nie tylko uczennice, które zmienią kolczyki, założą koronę i BAM! Nikt ich nie poznaje!
Wcześniej hasło „magicial girls” zawsze kojarzyło mi się z „Sailor Moon’em” (no ewentualnie z Witch’em. Lol). Teraz będzie głownie z „Mahou Shoujo Madoka Magic’ą”. Ode mnie mocne 8 ,a zastanawiam się nawet nad 9. Myślę, że warto obejrzeć , tym bardziej że ma tylko 12 odcinków. Jeśli wyjdą jakieś OAV’ ki to z chęcią obejrzę (na co chyba nie warto liczyć, no ale, ale…) Widzę, że jest też manga, ale czy jest to to samo co anime?

Chyba pierwszy raz w gatunku (no dobra, nawet jeśli nie obejrzałam zbyt wiele produkcji tego typu) spotykam się z tym, że  kliknij: ukryte  główna bohaterka tak późno (w ostatnim odcinku!) staje się czarodziejką. W ogóle ta seria powiela wiele schematów, wywracając do góry nogami, mój dotychczasowy obraz anime z gatunku magical girls. Chyba największe wrażenie zrobiło na mnie zakończenie, takie… nieprzewidywalne? Choć z początku ciężko mi było polubić kogokolwiek, to później chyba wszystkie bohaterki w jakimś stopniu, zdobyły moją sympatię.  kliknij: ukryte  Och, jaka ja byłam zła, kiedy Kyoko umarła!
Bardzo podobał mi się świat przedstawiony, zupełnie jakby działo się to w przyszłości, a jednocześnie… niekoniecznie.
Odrzucały mnie projekty postaci. Z czasem się przyzwyczaiłam, ale… jakoś tak mi się nie podobają. Niezbyt przekonywały mnie te zastosowania graficzne przy wiedźmach (wycinanki niczym z gazet, rysunków dzieci itp), dla mnie wyglądało to… komicznie.
Muzyka to chyba największy plus tej serii. Już w pierwszym odcinku zwróciłam uwagę na ścieżkę dźwiękową. No i ten psychodeliczny ending… O_o
Ogólnie rzecz biorąc, to podobało mi się, ale w moim mniemaniu zasługuje wyłącznie na mocne 8, wyżej bym nie dała. Bardzo ciekawy pomysł, choć z początku może nie budzić zainteresowania.

Anime w pełni zasługuje na każde dobre słowo, które o nim powiedziano. To bardzo wciągająca i wzruszająca historia od początku do końca.

Choć pisząc recenzję dał bym pięć na pięć gwiazdek.

proste, jak się nad tym zastanowić: magical girl to po prostu… „czarodziejka” (przecież „czarodziejka” ≠ sailor moon :])

Jej,jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się,że nie wiedziałam jaki komentarz napisać do obejrzanego anime…

Ok.Już zbieram myśli,usuwam z buźki żałosną minę i piszę…
Naprawdę zaskoczyło mnie zafascynowanie tym tytułem.W recenzji czytamy,że twórcy Madoki chcieli odświeżyć nieco,klasyczny schemat anime o Magical Girls.I muszę przyznać,że w pewnym stopniu im się to udało.Dostajemy opowieść o  kliknij: ukryte  dziewczynie,która została Magical Girl i zyskała zdolność cofania się w czasie.Jednak pożałowała swojej niestety nieodwracalnej decyzji i wielokrotnie przeżywała te same dni,aby tylko nie dopuścić by jej przyjaciółka popełniła ten sam błąd – przy czym to właśnie ta przyjaciółka jest tutaj tą najważniejszą hero.
Tak.Pomysł oryginalny,ale fakt faktem i tak wyszło coś co dostało się na listę moich koszmarów (obok Tokyo Mew Mew).Ale dlaczego Madoka tak mi…nie przypasowała?
1.Bo byli tam BEZNADZIEJNI bohaterowie.Znowu musiałam patrzeć na „poświęcające się dla ludzkości,biedne,niedocenione dziewczątka”.Wrr ile można?Czy chociaż jedna z nich nie mogła być egoistką i gdy ten zwierzaczek przyszedł do nich z propozycją,to po prostu wywalić go za drzwi,okno czy inną rzecz przez którą można coś wyrzucić?Jasne była tam jedna (ta co ciągle coś wcinała),która nie za bardzo przejmowała się innymi,no ale i tak była ta
MAGICAL GIRL – czyli jednak pomagała ludzkości,nie? MADOKA – chyba najbardziej irytująca bohaterka anime,jaką kiedykolwiek widziałam (zaraz za Nagisą z Clannada,Asashiną z Melancholy of Haruhi Suzumiya oraz Yoshidą z Shakugan no Shana).To właśnie ona była tą,która zamiast cieszyć się faktem iż ma rodzinę,przyjaciół,kasę i SZCZĘŚCIE,wolała stać się obrończynią porywanych przez wiedźmy..żałosna była po prostu…
2.Kreska,którą zostały „narysowane” postacie.Straszna!
Małe,okrągłe głowy,rysowane flamastrem oczka,słodkie kolorki,cieniutkie nóżki ~~
A projekt szkoły? To nie była szkoła,tylko jakiś zakład zamknięty,w którym chodzą delikwenci w białych charakterystycznych kaftanach zawiązywanych na plecach…
Tła pojawiające się w świecie wiedźm były za to prześliczne.
3.Zasada: „skoro twórcy obdarzyli mnie różowymi/żółtymi/czarnymi/czerwonymi włosami to muszę mieć różowa/żółtą/czarną/czerwoną sukienkę,a do tego różowe/żółte/czarne/czerwone buty,a w butach różowe/żółte/czarne/czerwone skarpetki,a na głowie różowe/żółte/czarne/czerwone wstążki,a na rękach różowe/żółte/czarne/czerwone rękawiczki oj sorry oczy tez muszę mieć różowe/żółte/czarne/czerwone”...uff może lepiej byłoby gdyby każda nosiła szary T­‑shirt? I kłopot z dobieraniem barw z głowy
4.Animacja przypominała Dysneyowską produkcję o dwóch rysowanych myszkach (tak,chodzi o Myszkę Miki i Mini,ale nie w kolorze,kojarzycie?)
5.Gdzie Ci mężczyźni? W Madoce panuje jakiś niż demograficzny co do płci nie­‑żeńskiej
6.Beznadziejny op.
7.Dlaczego główna bohaterka zachowuję się jak element tła? Tytuł 'głównej bohaterki' należy się tutaj Akemi Homurze,już pisałam czemu.
8.Twórcy chcieli,ażeby potencjalny widz po koniec seansu poczuł smutek i żal za biedną Madoką.Tylko niby czemu miałabym jej żałować? Sama tego chciała.Ha!Trzeba było nie zgrywać Supermana M­‑A-D­‑O-K­‑A!!

Podsumowując,
DOBRZE CI TAK TY RÓŻOWA KLUCHO!!
Anime dostało 1,pomimo ślicznych teł,ale sorry tło ma być tylko dodatkiem…

Nastawiłam się na coś naprawdę odbiegającego od wszelkich schematów i… rozczarowałam się. MSMM nie było najgorsze, jednak dużym minusem były postaci. Czy na prawdę dużym wysiłkiem byłoby stworzenie jakiś chociaż troszkę mniej przesłodzonych i schematycznych bohaterek? Szczerze to nie polubiłam żadnej postaci. W dodatku zakończenie było dużym rozczarowaniem. Oczekiwałam czegoś oryginalnego i zaskakującego.

Tak jak już ktoś wspominał  kliknij: ukryte  przy tej całej historii z cofaniem czasu miałam silne wrażenie jakbym oglądała Higurashi, co sprawiło że w moich oczach seria straciła na oryginalności.

Miałam chociaż nadzieję że MSMM jakoś mnie poruszy, wzruszy, będzie dla mnie smutniejsze (co trudne nie jest, bo łatwo się wzruszam i płaczę na filmach), ale w tym aspekcie też się zawiodłam (możliwe że to kwestia tego że nie polubiłam postaci).

Mimo wszystko nie jest tragicznie, grafika (nie kreska a tła) mi się podobała, a fabularnie było dobrze gdzieś do  kliknij: ukryte  akcji z cofaniem czasu.
Niemniej jednak nie rozumiem zachwytu nad tym anime. C:

Z natury nie lubię czegokolwiek traktującego o magicznych dziewczynkach/wróżkach bla bla co przemieniają się za pomocą jakiś pierścionków itepe i w ogóle, ale Mahou Shoujo Madoka Magica zaskoczyło mnie, bardzo pozytywnie, fajnie skontrastowana kreska – przesłodzone bohaterki w mrocznym świecie, opening na początku mnie wkurzał jak wszystko o magicznych dziewczynkach, ale po paru oglądnięciach z rzędu bardzo mi się spodobał, fajny psychodeliczny klimat i zakończenie nietypowe, co jest dla mnie plusem, dodatkowo bardzo dobra muzyka, szkoda, że główny motyw zaledwie parę razy użyli w całym anime :-s

na poczatku oglądania serii nie byłam zbyt zachwycona, ot myślałam zwykła seriia o dziewczynkach ratujących świat. Cóż jednak się myliłam. zainteresowało mnie jawne czerpanie z filozofii (lub religii jak zwał tak zwał) buddyjskiej. struktura świata gdzie każde życzenie (pragnienie) wywołuje odpowiednią przeciw reakcje, jest to zasada biegunowości. wszystko każda emocja pozostawia po sobie jakieś piętno pozytywne lub negatywne. tak samo jak to co spotkało Madoke można porównać do stanu najwyższej nirvany gdzie człowiek nie może już egzystować w normalnym świecie.

A co do tego anime jeszcze to tak zaczęłam się zastanawiac czy jest coś takiego za co oddałabym życie.Długo myślałam ale nie wymyśliłam nic

Obejrzałam serię z nadzieją na to, że nie będzie to typowe „mahou shoujo”. Nie zawiodłam się. Zastanawia mnie tylko jedno:  kliknij: ukryte  dlaczego Homura, aż tak poświęcała się dla Madoki? Nie wierzę, że to tylko przez przyjaźń. Porzuciła wszystko, żeby tylko ją uratować. Wiedziałam, że nie będzie żadnego yuri, ale wyglądało to tak jakby Homura kochała Madokę (nie, nie próbuję się wszędzie doszukać lesbijskich związków :P) Trochę dziwne, ale podobało mi się to.

Anime bardzo fajne. Na długo pozostanie w mojej pamięci, ze względu na swą oryginalność. Grafika jak dla mnie piękna i wyróżniająca się. Na plus są też świetne bronie (a nie jakieś powydziwiane czary) oraz bardzo ładne stroje. Fabułą nie raz mnie zaskakiwała, było inaczej niż przypuszczałam.
Ok, teraz minusy. Okropni bohaterowie. Główna bohaterka to jakaś pomyłka, jej przyjaciółka także. Kyoko oraz Homura (szczególnie ta pierwsza) na początku były interesujące, można by powiedzieć, że je trochę polubiłam, ale z biegiem czasu srogo się zawiodłam.  kliknij: ukryte  Kyoko, nieprzewidywalna, żądna walki, dbająca tylko o siebie, stała się miła, gotowa była się poświęcić za przyjaciół, inni nie byli już jej obojętni. O Homurze często nie wiedziałam co myśleć, raz ją lubiłam, a raz nie. Ostatecznie wyszło na NIE.
Wygląd wiedźm mnie zaskoczył, ale jak dla mnie były one po prostu dziwne. Tak samo z zakończeniem.  kliknij: ukryte  Madoka bogiem, wolne żarty.
Miałam wielki problem z ocenieniem tego anime. Plusów jest prawie tyle samo co minusów, a im dalej oglądasz tym jest gorzej. Na pewno nie jest ono przeciętne, ale nie zasługuje na miano wspaniałego. 7/10

Bardzo fajne anime .Nie spodziewała się tego po przeczytaniu fabuły.Bardzo mi się podobało.Grafika była bardzo oryginalna a projekty postaci podobały mi się.Wiedźmy z taką grafiką w anime spotkałam się po raz pierwszy .Zaskoczyło mnie to ale bardzo pozytywnie.Co do muzyki juz w pierwszym odcinku na samym początku spodobała mi się ta nutka co leciała więc co do tego nie mam żądnych zastrzeżeń.Polecam to anime.Tylko nie skończyło się tak jakbym chciała ale to nic

Nie podzielam zachwytów nad tym serialem. Fabuła dość kiepska, może dlatego, że nie przepadam za zrzucaniem wszystkiego na przeznaczenie oraz za zabawami z czasem. Do tego mazgajowata główna bohaterka, zero charakteru. Za to graficznie bardzo ciekawie pomyślane. 6/10.

Wyszło całkiem przyzwoicie – nie mam sie specjalnie do czego przyczepić –  kliknij: ukryte  ci „kosmici” posiadając taka moc mogli wymyślić jakiś lepszy sposób pozyskiwania energi…  – Taki mix „SE. Lain”+„Angel Beats!”+„czarodziejki z księżyca :P”+American McGee's Alice :>
8/10

Wszystkim spadła ocena ze względu na zakończenie. Prawie. Ciekawe, czemu ? Czytałam na bieżąco wszystkie komentarze, uwielbiałam zagłębiać się w spekulacje, jak zwykle. Tyle, że zawsze jak je czytam, do którejkolwiek serii anime, czy książki, filmu, na koniec zgrzytam zębami. Wszyscy są niezadowoleni, bo przewidzieli zakończenie ! No, to faktycznie, straszne. Jest rzeczą NIEMOŻLIWĄ by jeden reżyser, czy ich cała grupa stworzyła historię, której żaden z ją śledzących nie odgadł, nie domyślił się. Poza tym, dobrze skonstruowana historia, ma przesłanki, musi być logiczna, musi dawać możliwość domyślenia się, rozgryzienia zamysłu autora. Zaskakujące, gwałtowne zwroty akcji ? Jak najbardziej,ale wszystko musi mieć sens, nie może to być wyjęte z rękawa. Fani mieli mnóstwo propozycji zastępczych dla Madoki, ale nie dogodzi się wszystkim. Ona miała właśnie taka być dobra, łagodna, słodka, chcąca pomóc wszystkim, jak właśnie typowe, główne bohaterki. Czy chęć pomocy, uratowania wszystkich, wiedząc, że jest się jedyną osobą do tego zdolną jest aż tak rażąca, aż tak nieludzka? Na płaszczyźnie anime, Madoka była osaczoną zewsząd dziewczyną, której życie się wywróciło nie tylko do góry nogami, ale zostało jeszcze parę razy przeturlane. Ona nie miała celu być oryginalną, by widzowie za ekranami jej przyklaskiwali,a znaleźć wyjście z sytuacji, tak sformułować życzenie by jedno­‑jedyne mogło wszystkim i nie obróciło się w Zło. Nie myślała „muszę teraz zrobić coś dziwnego,żeby aż oczy wybałuszyli,ludzie na mnie patrzą” a „muszę to skończyć raz na zawsze”. Zachowała się jak człowiek, nie jak bohaterką,co, paradoksalnie,czyni ją jak najbardziej dobrą,realną postacią. Wybrała to,co wydało jej się najlepsze i w mojej skromnej opini wszystko inne w końcu w Zło by się obróciło, a sprawa i tak była wystarczająco zapętlona i co raz to trudniejsza. No,ale gdzie tam moja opina, skoro akceptuję, że ktoś może chcieć się poświęcić, to znaczy, że jestem po prostu bardzo mało wymagającym widzem, prawda ? Dla mnie nic to nie psuje. Inne dziewczyny nie były jak Madoka, jedna się taka znaleźć musiała, poza tym, gdyby właśnie nie to jej rozpaczliwe pragnienie przydania się komuś, bycia w czymś dobrą, zaniżone poczucie własnej wartości, nieumiejętność sprecyzowania czego chciałaby dla siebie, stanowiła oś fabuły. Bez tego, Homura nie miałaby po co skakać w czas, nie byłoby gry z Kyuubeyem.
Nie psuje,a wręcz zachwyca. Wśród komentarzy i spekulacji fanów od początku pojawiały się nawiązania do „Fausta”. Mnie się one spodobały,obszerne wyjaśnienia,porównania, zwłaszcza,że książkę tę przeczytałam od deski,do deski i bardzo lubiłam. Kiedy patrzyłam jak na „Fausta” w wersji mgical girl (czyn karkołomny, nigdy bym nie pomyślała wcześniej,że to możliwe, więc i ogromnej dokładności w tym nie wymagałam), cieszyłam się jeszcze bardziej i od początku wiedziałam, jak to się skończy, w najmneijszym stopniu mnie to nie rozczarowało. Skoro bawili się tak w wyszukiwanie symetrii, to czemu nie poszli dalej ? Zakład Boga z diabłem o duszę Fausta zakończył się zwycięstwem Boga, gdyż Faust odnalazł szczęście w Pomaganiu Ludziom! Przestał myśleć o sobie i dopiero wtedy zaznal szczęścia, poświęcał się tak,jak poświęciła się Madoka, było to jedynym, co mogło uchronić jego duszę od ostatecznej dewiacji! Zakończenie nie jest cukierkowe, właśnie dlatego, że Madoka dobra, ale cenę zapłacić musi, nikt nawet nie pamięta o jej poświęceniu, mimo, że tak naprawdę sam fakt iż całe Uniwersum się zmieniło, jest już największą możliwą czcią ku jej pamięci. To ma być cukierkowe ? Świadomość, że ktoś tam wykazał czysty (choć dla mnie, Madoka od początku nawijająca,że chce być użyteczna i nic więcej, nie robiła tego tylko dla innych) altruizm jest mdląca, czy krzepiąca ? Pokazali tez w zakończeniu, że nigdy nie ma białych bez czarnych, że nawet jeśli nie ma wiedźm, nieszczęście zawsze będzie istnieć i zawsze znajdzie drogę, a walczących w jej obronie nadal będzie to kosztować życie. Ona nadała tylko sens temu powołaniu, spełniła wizję Sayaki, można powiedzieć.
Maiłabym masę napisania o samym anime, bohaterach, ale w tej chwili nie mogę, jakby to głupio nie brzmiało,a tymczasem nie chcę deletować skoro już się tak rozpisałam i odważyłam wypowiedzieć.

Tak przeglądałem raz na internecie, co by tutaj ciekawego obejrzeć.
Wchodzę na na jedną stronkę i śledzę sobie listę anime.
Doszedłem do litery „M”. Widzę Mahou Sensei Negima. W sumie dobre to było anime, tylko nie widziałem drugiej serii. Pomyślałem, że może by tak obejrzeć.
Ale mój wzrok „zjechał” na poniższy tytuł, tj. Mahou Shoujo Madoka Magica. No cóż… coś znowu związane z mahou, więc postanowiłem, że zobaczę recenzję i jakieś „zrzutki”.
Recenzja mnie zaciekawiła, ale przez dołączone screen'y pomyślałem: „Czy to jakiś aby kicz nie będzie?”. Z ledwością, ale się przemogłem, zacząłem oglądać pierwsze odcinki i pomyślałem: „Jaki ja jestem durny…”
Coś tak wspaniałego nie zasługiwało na żaden upór, przed rozpoczęciem seansu. Wielki wstyd i zażenowanie z mojej strony. ;)
Gdy obejrzałem sobie pierwszy odcinek, to odnośnie grafiki która występowała w tym anime nie wiedziałem co rzec. Wydawała się dziwna, inna i momentami mocno surrealistyczna.
W trakcie oglądania drugiego odcinka, uznałem, że jednak jest niesamowita (w sensie jak najmocniej pozytywnym) i cieszyła/zadowalała mnie, aż do końca serii.
Jednak racją będzie, że jeżeli chodzi o inne osoby oglądające to anime, zdania odnośnie kwestii wizualnej anime będą podzielone. Będzie się albo podobać, albo nie. Kwestia gustu.
Odnośnie seiyuu, ścieżki dźwiękowej nie mam co się również przyczepiać. Doskonale brzmiący aktorzy głosowi i odpowiednio dobrana muzyka oraz inne dość klimatyczne dźwięki, nie zasługują moim zdaniem na żadną krytykę. Również zachwycił mnie mocno opening i (zwłaszcza) ending.
Ogólne wrażenie, czyli jak wyczuwalny jest klimat i jak „wypisana” została tutaj fabuła, zasługuje na największe względy. Choć temat jest niezbyt oryginalny tj. czarodziejki i wiedźmy, to wykonanie po prostu… jest po prostu rewelacyjne.
Pamiętam, że zaskoczył mnie 10 odcinek gdzie fabularnie myślałem iż, akcja zaczyna tworzyć alternatywną ścieżkę wracając w pewnym sensie znowu do przeszłości (początku anime). Myślałem, że znowu następne anime naśladuje motyw wielu ścieżek wziętych z gier np. visual novel, eroge. Już miałem „wybuchnąć płaczem”, że pewno spartaczyli tym rozwiązaniem tak pięknie już idące anime. Ale po dalszym przejrzeniu odcinka zrozumiałem w czym rzecz i negatywna wielowątkowość prysła. Znów mogłem dalej z radością napawać się pięknem tego anime.
Przy takim uwielbieniu tej serii, nie potrafię wymienić wad. Może i jakieś istnieją, ale są dla mnie niewidoczne, a więc nieistotne.
W mojej prywatnej liście rankingowej były cztery pozycje na pierwszym miejscu, które otrzymują ode mnie 10/10 i które nie potrafię określić które lepsze. Są to: Higurashi no naku koro ni, Toradora, Ore no imouto ga konna ni kawai wake ga nai i Bakemonogatari.
Teraz dochodzi do tego piąta pozycja:
Mahou Shoujo Madoka Magica
Bezsprzeczne 10/10. Polecam.

Świetne anime. Serię obejrzałam w 1 dzień ,odcinek za odcinkiem. Mega wciągające i wzruszające. Kreska moim zdaniem odpowiednia do tego anime, nadaje mu psychodeliczny klimat. Muzyka też na dobrym poziomie . Fabuła jest bardzo dobrze prowadzona, twórcy niczego nie spieprzyli oprócz ostatniego odcinka bo jak każdy chyba, chciałam aby był trochę bardziej szczęśliwszy. Postacie są bardzo fajne,można je polubić , Najbardziej polubiłam Sakurę <tą z jedzeniem> . Była świetna. Ogólnie anime zasługuje na ocenę 10 za całokształt i plasuje się u mnie na 2 miejscu w ulubionych, napewno będę do niego nie raz wracać .

Nastawiłam się pozytywnie. Ciekawa grafika, przedstawienie wiedźm, tajemniczy charakter  kliknij: ukryte  oraz umierająca już na początku Mami rozbudziły mój apetyt. Dodatkowo wychudzona Mokona, która okazuje się zwykłą świnią. I wszystko byłoby piękne, gdyby nagle kultowa bohaterka nie zamieniła się w zwykłą beksę. Błagam, myślałam, że mi tego oszczędzą. Nie mogli zrobić z Homury bezuczuciowej wysłanniczki z ponurej przyszłości, albo nawet zapętlić, że to ona za każdym razem staje się przyczyną decyzji Madoki (np. że to ona jest Walpurgi's Night)? Taki banał na sam koniec.
Jedyne, co tak naprawdę zrobili w porządku to Mami, która ukazuję podstępne działanie Kyuubeya, oraz Sayakę. Reszta mnie zawiodła.

tytułem wstępu mam już ponad 21 lat :) Ale i tak po przeczytaniu tej owocnej recenzji , skusiła mnie ona na tyle ,aby to anime zobaczyć ,tak z ciekawości , mimo,że nie przepadam za tego typu gatunkiem. Ale ale , pierwsze wrażenie to kreska… troszkę nie przyzwyczajona jestem i mnie jednak denerwowała , ale jakoś się przyzwyczaiłam. Anie jednym tchem pochłonęłam , przesuwając niektóre fragmenty to fakt. Oglądając w bardzo dobrej jakości doszłam do wniosku ,że graficznie jest dobre ,szczególnie tła podczas wal i walki były dopracowane do perfekcji. Muzyka – tak polubiłam ją i mam już u siebie wgrane wszystkie kawałki. Sama fabuła na tyle mnie pochłonęła,że przez 1 noc zobaczyłam i zostało to anime zapamiętane.Akcja szybo brnie naprzód , więc widz się nie nudzi . Sama byłam ciekawa , o co tak naprawdę tu chodzi. Jedynie końcówka skojarzyła mi się ,nie wiem czemu z NGE. Polecam , nie tylko najmłodszym, bo to naprawdę mroczne czarodziejki

xxx Co by tu napisać po tych wszystkich komentarzach? Anime fantastyczne, oceniłam 10/10, co nie znaczy,że było idealne;P. Średnio mi się podobała grafika postaci- plusem były oczy wyglądające na ręcznie rysowane,ale reszta…nie bardzo. Nie mogłam zrozumieć też, czemu po śmierci Mami reakcja Sayaki była prawie żadna, zero łez, nic? Dziwne to… Baardzo mi się podobała ale i zaskoczyła grafika wiedźm­‑kto teraz robi takie animacje? Wszędzie tylko ta komputerowa grafika, brrr. Opening… dziwny trochę, zapowiada kompletnie inną historię niż ukazana w anime. Ending- achh… Jak ja kocham Kalafinę!! Postaci- moją ulubioną jest Homura. Tak,tak nie Madoka a czemu? Homura wydaje mi się najbardziej prawdziwa, chociaż Madoka też nie jest zła. Reszta wypada bladziej, zwłaszcza Sayaka. Kyubey? Przerażał mnie z odcinka na odcinek coraz bardziej. Oczywiście musiałam się popłakać ;) nie wyrobiłam w odcinku 10- jak silną ona musiała mieć wolę by w kółko to powtarzać?! Ja wolałabym się zabić.. Jak strasznie przy tym cierpiała ;( Na początku odcinku 12 też poszły mi łzy, ale zawsze tak mam, gdy widzę,że ktoś poświęca swoje życie dla innych. Polecam to anime wszystkim wrażliwym na świat :)

Anime moim zdaniem warte zobaczenia jedynie dla graficzno­‑surrealistycznych wstawek ze świata wiedźm. Chociaż nie, dla tych fragmentów to właściwie można poprzestać na paru odcinkach, nie trzeba się katować całością…Co do samych graficznych eksperymentów to można je uznać za udane lub nie, ale zobaczyć warto chociażby po to żeby wyrobić sobie jakieś zdanie w tym temacie. Ja sobie wyrobiłem i szczerze mówiąc jako ciekawostka to może okej ale w większej dawce to średnio strawne…

Natomiast fabuła to „perełka”. Bełkot o dziewczęciu lubiącym cierpieć za miliony wciśnięty w opowiastkę o czarodziejkach z księżyca w gotycko surrealistycznym sosie. Tak pokrótce można by toto streścić. I tu można by zamknąć cały temat tego „odkrywczego” dzieła.
Ale mam ochotę popastwić się jeszcze trochę, więc jak kogoś bardzo denerwuje moje podejście do tej serii to proszę oszczędzić sobie czytania reszty.

 kliknij: ukryte  Główną bolączką zaraz po fabule są postacie.
Zacznijmy od naszej tragicznej heroiny…
Madoka Mega Masochistka swoim niezdecydowaniem i naiwnym podejściem do świata mogła wywołać u widza rozstrój nerwowy . Czy można uznać za rozsądne że dziewczyna która jest bezsilna w świecie czarownic, w którym grozi dosłownie urwanie głowy(co widziała na własne oczy) naraża siebie i osoby które muszą bronić jej żałosnego zadka i lezie tam raz za razem. Więc w końcu jak to jest dba o swoje przyjaciółki czy nie ? Czy też takie zachowanie jest przejawem bezmyślności­‑czytaj głupoty? Ogólnie to jest jak postać z horroru która zawsze wejdzie do ciemnego pokoju pełnego potworów…
Gdyby chociaż życzenie przy kontrakcie chciała użyć do zniszczenia rasy szatańskich króliko­‑koto­‑lisów z kolczykami to poczułbym się odrobinę usatysfakcjonowany. Ale nie ona nie myśli o odwecie „nadstawia drugi policzek”. Poświęca się i życzy sobie pochłonąć cierpienie wszystkich zagubionych wiedźm i rozpłynąć się w dziesiątym wymiarze -mówiąc krótko Mega Masochistka…

Popatrzmy teraz na Czarnowłosą Wiedźmę Niezależną (niezależna bo zwierzak -kosmita nie wie z kim zawarła kontrakt) Homurę. Kolejny bardzo rozsądnie zbudowany charakter…
Z bliżej nie zrozumiałych powodów Homura całe swoje życie, rodzinę i przyjaciół porzuca dla Madoki którą poznała w pierwszej pętli czasowej. I znając ją zaledwie przez miesiąc- od wyjścia ze szpitala do nocy Walpurgii- postanawia aż tak się poświecić pozostawiając dosłownie wszystko. Czy ktoś naprawdę jest w stanie to przełknąć?

Trochę bardziej przekonujące są koleżanki Madoki ze szkoły. Poświęcenie przez Sayakę swojego życzenia dla kochanego i podziwianego chłopaka jest jak dla mnie do przyjęcia. Tak samo jak późniejsza rozpacz i uczucie że nie zasługuje na miłość gdy dowiaduje się że w sumie to jej ciało jest tylko skorupą.
Również Hitomi druga z koleżanek, nie świadoma całego zamieszania z magią zachowuje się w sposób całkiem rozsądny czytaj normalny dla dziewczyny w wieku szkolnym.

Początkowo względnie przekonujące jest też zachowanie małego potworka­‑kosmity Kyubeia. Widzi on w ludziach tylko źródło energii niezbędnej dla przetrwania swojej rasy, wiec nie dba o „detale” takie jak samopoczucie przyszłych bateryjek.
Ale logiczne z jego punktu widzenia działanie jakim jest natrętne staranie się zdobycia łakomego kąska­‑Madoki­‑nagle zostaje porzucone. I to na rzecz szczerego przyznawania się że traktuje ludzi jak bydło rzeźne. Super inteligent z prastarej komicznej rasy podcina gałąź na której siedzi i płoszy „zwierzynę” pohukując radośnie : „Jesteś akumulatorem moja droga!”
Nie ma uczuć, więc nie zdaje sobie sprawy że dziewczątka poczują się raczej średnio szczęśliwe z taką wiedzą ?
No dobra uczuć nie ma a co z tą inteligencją też mu wyszła w trakcie trwania serii ?

Jako wisienkę na szczycie tortu zwanego Przekonujące Postacie potraktujmy zachowanie matki Madoki która wypuszcza córeczkę ze względnie bezpiecznego miejsca jakim jest szkoła w burzę podczas której dosłownie rozwalają się budynki- dlaczego? Bo ufa swojej dziewczynce… Nie wiem jaka matka by się na coś takiego zgodziła. Ale no cóż, może osoba odpowiedzialna za scenariusz była sierotką z sierocińca i wydawało się jej – jemu że takie rozegranie tej sprawy wyjdzie bardzo naturalnie i że wszystkie matki tak dbają o swoje pociechy…

No dobra dość tego pastwienia się… Jak chcecie to i tak oglądniecie ;)

Postanowiłam jednak obejrzec, bo zbyt duży szum w okól tego anime nie pozwolił mi zignorowac tej pozycji.
Na początku nie podobało mi się wcale, później nieco bardziej, a w połowie zaczęło mnie wciągac. Oczywiscie, są rzeczy które w serii mnie rytowały np opening, który według mnie pasuje do bajki dla 5 latków… Mogłabym zaakceptowac go w serii komediowej, a madoka do takich nie nalezy. Jakoś tak mi to się gryzie ze sobą, no ale nieważne – kwestia gustu :)
Pomimo drobnostek seria naprawdę mi się spodobała bo jednak nie jest przeciętna. Owszem, nie jest genialna, nie jest moją ulubioną jednakże wyróżnia się na tle innych anime, które miałam okazję obejrzec. Fajnie, że twórcy wpadli na całkiem oryginalny pomysł. Mozna się czepiac, że nie wszystko jest logiczne, że nie wszystko jest wyjaśnione, ale wydaje mi się, że bardziej należy się skupic na przesłaniu niż na nieścisłosciach w fabule. I własnie za to przesłanie daje dużego plusa, może nie jest jakies odkrywcze, ale podoba mi się ten dramtyzm sytuacji, który jest taki realny, pomimo, że kreska i wszystkie animacje są takie abstrakcyjne. Generalnie polecam, nie radze nastawiac się na trzęsienie ziemi, ale może się spodobac, zaciekawic a nawet wzruszyc. I najważniejsze: nie zniechecajcie sie po 1szym odcinku, bo niestety na początku anime sprawia o wiele gorsze wrażenie niż po obejrzeniu całości.

Wszyscy się zachwycają a ja widząc opening, kreskę, durna madoke i generalnie wszystko jestem zirytowana po połowie 1szego odcinka. Nie wiem, czy to jakiś zart, czy po prostu muszę byc cierpliwa i oglądac dalej….

Seria jak najbardziej godna polecenia. Na mnie zrobiła w każdym razie duże wrażenie, a prawdę mówiąc nie spodziewałam się tego po tej serii. Nigdy wcześniej nie oglądałam magical girls, ale w takim wydaniu warto. Sama fabuła jest niezwykle wciągająca i zagadkowa. Co do kreski. Nie każdemu może się podobać, bo jest dość specyficzna, ale mi jakoś szczególnie to nie przeszkadzała :P Bohaterki również przypadły mi do gustu i muzyka, która wspaniale oddawała klimat całego anime. A ending genialny tak samo jak op. Moja ocenia to 9/10 :) Oglądać! Nie zrażać się, że to magical girls^^

Anime dobre ale depresyjne. Strach się bać gdyby w takiej konwencji nakręcili Sailor Moon.

Seria według mnie mocno średnia, może młodzież się jara teraz czymś takim, ale mi podobała się tylko dziwaczna oprawa artystyczna i styl podczas walk w innych wymiarach (naprawdę fajnie to wyglądało). Cała reszta to jednak już nie moja bajka, na tych niby smutnych/wzruszających momentach parskałem ze śmiechu. Ostatnie dwa odcinki nie licząc króciutkiej walki były tak nudne i przegadane, że prawie odpadłem.

Lubię anime studia Shaft, ale na tym się zawiodłem, niech lepiej trzymają się komedii, niż pseudo dramatów z małymi dziewczynkami.

Krótko mówiąc kolejne „otaku arcydzieło”, którego taki głupi obcokrajowiec jak ja nie potrafi dostrzec.

Jak dla mnie na plus wyróżnia to anime tylko genialna muzyka oraz cudowna oprawa graficzna, z jaką mamy do czynienia przy wiedźmach…no i Kyuubey^^. Bohaterki są naprawdę przeciętne oraz sztuczne i w sumie faktycznie to fabuła ciągnie je za sobą, a nie ich zachowania ciągną fabułę. Mnie to niestety odebrało całą przyjemność oglądania, w odróżnieniu od recenzenta.
 kliknij: ukryte  Chociażby przemiana jaką przeszła Homura po tych wszystkich skokach w czasie, wydała mi się strasznie naciągana, przez to, że właściwie wydarzyła się nagle.
Swoją drogą do dzisiaj nie rozumiem, dlaczego jak zmienił się jej ten charakter na silniejszy musiała rozpuścić włosy… Co do Madoki- gdyby nie opening oraz fakt, że pojawia się ona chyba najczęściej w anime, to w życiu nie powiedziałabym, iż jest to główna bohaterka:P. Była zbytnio „bez wyrazu” jak na takową…
Co do fabuły – może jak na magical girl jest w miarę oryginalna(na pewno nie jest to jednak pierwsze anime z tego rodzaju o tak mrocznym klimacie), ale w ogólnym rozrachunku schematyczna i bardzo prosta, oczywiście z lekko patetyczną, a zarazem „dramatyczną” końcówką. Tak szczerze to przez większość odcinków zwyczajnie się nudziłam (uprzedzając komentarze- uwielbiam serie nastawione bardziej na klimat, niźli na akcję, o ile jednak posiadają one coś więcej poza owym klimatem), a żeby pojawiły się łzy w moich oczach musiałabym chyba obierać cebulę, bo naprawdę nie rozumiem co było tam takiego wzruszającego…

Szczególnie polubiłem główne bohaterki i fabułę. Jednym słowem to jeden z najlepszych wyciskaczy łez

Mi się nie podobało.
Po pierwsze dziewczynki naprawdę kretyńskie, poza tą czarną i Madoką zachowywały się całkowicie impulsywnie i nielogicznie. Mimo wszystko ludzie się aż tak nie zachowują. Wobec tego pewne fakty, które miały być diaboliczne i złe wraz z logicznym uzasadnieniem na tle głupoty Shoujo były naprawdę bardziej zachęcające niż powinny.
Wytłumaczenie mechaniki uniwersum mocno kuleje. Po prostu jest całe bez sensu. Twórcy powinni bardziej skupić się na samych mahou shoujo, a nie odwoływać się do praw termodynamiki. Do końca też zresztą nie wiadomo o co chodzi i całość mimo wyjaśnień po prostu nie tworzy całości.
Poznajemy po kolei historie wszystkich bohaterek, a ja się pytam po co… Szczególnie że wszystkie są analogiczne.
Wprowadzono kilku bohaterów, których można było lepiej rozegrać, szczególnie rodzina Madoki.
Poza tym jeszcze „wspaniałe” zakończenie.
Na plus niewątpliwie klimat, oryginalna kreska, pastelowe kolory. Niezły pomysł na fabułę, niestety przejedzony.
Muszę też przyznać że jest niebanalne przesłanie: nie należy postępować impulsywnie, decyzje trzeba podejmować powoli, rozważać różne możliwości i nie kierować się chwilowym uczuciem.

Seria jak najbardziej warta polecenia. Pierwsza rzeczą która zwróciła moja uwagę jest pesymizm który bije z większości odcinków oraz psychodeliczne sceny – oj uwielbiam to. Muzyka bije wszelkie rekordy jak na mój gust. Grafikę ciężko ocenić gdyż wydaje się przeciętna choć mila dla oka w większości scen, w tych z udziałem wiedźm jest po prostu zachwycająca.

Jak zobaczyłam „maho szodżo” w tytule zrezygnowałam. Zachęcił mnie spoiler ze  kliknij: ukryte  śmiercią Mami. Mocny spoiler ale warto było obejrzeć : DD
Soundtrack już wrzuciłam na telefon i słucham na dobranoc… MAMI I KYUUBEY FTW !

Anime na pewno warte obejrzenia, ale jednak nie nazwałabym tego ani przełomem ani niczym innym w tym stylu. Zdecydowanie nie podobało mi się zakończenie. Nie to, że było niezrozumiałe tylko takie jakieś… mało oryginalne. Po prostu liczyłam na coś lepszego niż ujrzenie Madoki w roli  kliknij: ukryte  zbawcy świata, czego można było się łatwo domyślić. Mi najbardziej podobały się odcinki gdzieś 5­‑9 (wtedy się strasznie wciągnęłam w Madokę), ale potem jakoś entuzjazm mi wyparował. Po za samym zakończeniem historia mi się podobała, postacie były całkiem całkiem (no może z wyjątkiem Madoki, która czasem potrafiła mnie zdenerwować swoim kolejnym płaczem). Do tego świetna grafika i dobra muzyka. Ode mnie 7/10 i spokojnie mogę je polecić jako dobre anime.

Ludzie słabo oceniają to Anime, ponieważ kończą po łaskawym obejrzeniu 2­‑3 odc. WEDŁÓG MNIE jest to jedno z najlepszych Anime ever. Tam nic nie idzie dobrze, wszystko wali się od samegopoczątku- dodaje to motzno do klimatu. No i oczywiście muzyka- mimo, że często się powtarza, to jest naprawdę świetna. A animacja… nigdy tak bardzo nie urzekły mnie oczy postaci, mimo, że nie są błyszczące i lśniące, to takich fajnych oczu nigdzie indziej nie znajdzieesz. A dzięki fabule zapewne niedługo powstanie nowa religia- madokizm.

Uważam, że dobrze, że zrobili początek w klasycznym stylu Mahou Shoujo, bo dzięki temu doświadczenie tych emocji będzie przywilejem cirpliwych. 10/10 ( Subiektywizm motzno, kto nie lubi smutnych klimatów niech obniży o 1/2 gwiazdki w dół.

Anime całkiem, całkiem. Grafika to jak dla mnie 10, świetna. Postaci? No tu już gorzej, chociaż Kyubey był całkiem fajny. Fabuła… hmmm… na początku nie było zbyt ciekawie, trochę głupich rozwiązań, ale ta krytykowana przez wielu końcówka właśnie była bardzo dobra, i ta seria sporo dzięki temu zyskuje, wyjaśnione zostaje prawie wszystko, trzeba tylko wykazać się odrobiną inteligencji i ze zrozumieniem nie powinno być problemu. A pomysł z wielkim piątkiem i to nawiązanie kliknij: ukryte  (Madoka zbierająca żal, rozpacz tych Czarodziejek na siebie) do Jezusa, hihi… super. No i na pewno należy pochwalić muzykę +. Ogólnie nie przepadam za Magical Girls, ale Madoka jest zdecydowanie warta obejrzenia. Ocena 7/10.

Nie rozumiem zbytnio ludzi, którzy czują się zdezorientowani po końcówce i przez to anime ma u nich niskie noty. To znaczy, że wcale nie próbowali go zrozumieć, poszukać odpowiedzi. A szkoda.

Bardzo dobrze jest to wyjaśnione tutaj: [link]

i nic więcej dodawać nie trzeba.

Anime to bez wątpienia najsmutniejsze magical girl.

Z drugiej strony te radośniejsze magical girl nie muszą być gorsze. Taka Nanoha to przykład arcydzieła wśród normalniejszych magical girl czyli takich nie nastawionych na maksymalne wzruszenie widza.

Na początku warto byłoby wspomnieć, że kiedy pojawiły się zapowiedzi, to Madoki wcale nie miałam zamiaru oglądać, bo uznałam, że z magical girlsów wyrosłam. Dlatego byłam trochę zdziwiona, widząc, jak na forum wszyscy zaciekle analizowali każdy nowy odcinek, a w postach roiło się od spoilerów. Z ciekawości więc włączyłam i skończyło się na tym, że pochłonęłam dziesięć odcinków Madoki i ślepo się zafascynowałam. A czemu ślepo? Bo kiedy tymczasowo przerwano emisję tuż przed ostatnimi dwoma odcinkami, włączyła mi się lampka z napisem „obiektywność” i już nie wszystko było tak oryginalne, jak z początku myślałam. Wydaje mi się, że w przypadku tego anime stwierdzenie „łamie schematy” jest niezbyt precyzyjne, ja określiłabym to jako podchodzenie do schematów od drugiej strony. Twórcy działali jakby na zasadzie antagonizmu –  kliknij: ukryte  skoro w zwykłym Mahou Shoujo główna bohaterka przemienia się w pierwszym odcinku, to u nas nastąpi to w ostatnim; skoro zwykle głównej bohaterce towarzyszy słodka maskotka, to nasza maskotka będzie popapranym kosmitą itd. Niemniej obserwowanie tego było naprawdę ciekawe, a i często zdarzało się coś, co wprawiało widza w chwilowe osłupienie, dlatego też spodziewałam się jakiegoś  kliknij: ukryte  spektakularnego zakończenia, które wbiłoby mnie w fotel, a tu nic. Był nawet moment, przy którym mogłabym spokojnie pochlipać sobie w rękaw, ale oglądając ostatni odcinek, czułam się całkowicie wyprana z emocji. Ani zaciekawienia, ani radości, ani smutku, ani irytacji, no niczego. Rozczarowało mnie trochę życzenie Madoki, myślałam, że czymś mnie zaskoczy, ale okazało się, że było takie, jak przypuszczałam, przy czym ja ujęłabym je jeszcze inaczej, ale najwidoczniej zakończenie miało być słodko­‑gorzkie.
Jeśli chodzi o grafikę, to od początku odrzucały mnie te pucołowate twarze, poza tym nie mam zastrzeżeń. Z kolei muzyka… Wystarczy tylko napisać, kto był za nią odpowiedzialny i stanie się jasność. Ach, jestem także fanką endingu, świetny jest.

Niech moc ◕ ω ◕ będzie z Wami!

Madoka od początku uderzała mnie podobieństwem do pewnych tytułów, takich jak Bokurano czy Neon Genesis Evangelion – w podobny sposób bezlitośnie rozprawiała się z motywami typowymi dla swego gatunku. Co prawda blizej było jej do Bokurano, ale ostatnie odcinki przypieczętowały jej status jako NGE Magical Girls. Biorąc pod uwagę, że mamy już Nanohę, która jest nazywana Gundamem Magical Girls, pozostaje tylko czekać na rekonstrukcję, która odbuduje gatunek zdekonstruowany przez Nanohę i Madokę – GaoGaiGara Magical Girls. Nie wiem jak wy, ale ja będę na niego czekał z niecierpliwością.

A Madoka mi się podobała. Zapewne pominę falę mrocznych dekonstrukcji, które pójdą jej śladem, a które przyjść muszą, nim nadejdzie Królowa Odważnych, ale Madoka była dla mnie dobrym gateway drugiem, zachęciła mnie do poznania Magical Girls i za to jestem jej wdzięczny.

W anime podobał mi się bardzo dobrze przemyślany scenariusz, Gen urobuchi przekonał mnie do swojej osoby i pewnie sięgnę po inne jego tytuły. Cieszy mnie też, że  kliknij: ukryte  w końcu odnalazł to, czego potrzebuje, by napisać szczęśliwe zakończenie. A może nawet Madoka stała się tą rzeczą? To dopiero metafikcja.

Madoka to dobre anime, nawet bardzo dobre, właśnie dzięki świetnemu scenariuszowi i każdy powinie ndać mu szansę.

A jeśli moje przewidywania się spełnią i za parę lat Magical Girls powitają Królową Odważnych, kto wie, może w przyszłości zobaczymy gatunkowego odpowiednika Tengen Toppa Gurren Lagann? Najlepiej ze studia SHAFT, by zachować miłą symbolikę.

„Premiera w Wielki Piątek to przecież taki fajny pomysł!!”, pamiętajmy: po pierwsze – to Japonia, po drugie – to Shaft, czyli powstanie skandalu^2 było raczej oczywiste ( po trzecie, przecież nie w każdym kraju Triduum jest tak dostojnie obchodzone ). Emisja zakończenia wyglądałaby lepiej z wielu powodów 3o kwietnia ( w prawdziwą Walpurgisnacht ), ale ktoś by powiedział – „przecież to ponad tydzień różnicy!”, trzeba jednak zwrócić uwagę, że i tak sobie w kulki polecieli z datą wydania, więc tydzień w tę czy w tamtą ziemi ponownie nie poruszy, a przecież cios w stronę najważniejszego chrześcijańskiego święta byłby taką dobrą reklamą! Mi to w sumie nie przeszkadzało, świętsza od papieża nigdy nie byłam i nie będę, jednak naciągnięta treść ostatniego odcinka trochę za mocno korespondowała z przesłaniem Wielkiej Nocy ;)

Ogólnie pomysł stworzenia słitaśnej serii mahoł szodżo o dziewuszkach, które  kliknij: ukryte  mordują się na wzajem, są zjadane, mają odgryzane głowy, wysysane dusze i walczą o zachowanie energii w przyrodzie za tylko jedne życzenie,  kliknij: ukryte  które nie zawsze jest tym, czym miało w zamierzeniu być, byłby niezły, zwłaszcza, że oprócz wymienionych kontrastów, to cukierkowa, jednak dla mnie miejscami ( z tą drobiazgowością, jak pojedyncze kreski w źrenicy czy pogrubione kontury jak w rysunku przedszkolaka ) urokliwa kreska, przepiękny dobór kolorów i klatkowa animacja rodem z polskich animacji o ludzikach z plasteliny czy innych misiach uszatkach zestawiona z mroczną muzyką o złowieszczych codach chóralnych i mrocznych solówkach, wokalach, skrzypcach, na prawdę robi wrażenie.

W sumie nie wiem, co pisać dalej, komplementy mi się niemalże wyczerpały. A, wiem. MADOKA NA STOS. Słodka idiotka jako główna bohaterka to nieodłączny element gatunku, tak jak w dziełach Henia przeeepiękne opisy przyrody, ale to była przesada. Mimo iż w porównaniu do innych koleżanek­‑czarodziejek, Madoka i tak nie pobija rekordów gapowatości, słodkości czy ilości dobroci w serduszku, to jednak boli, że najwięcej czasu widzimy i słyszymy „sayaka, nie~”, czy „homura­‑chan~”. Fakt, niby wszystkie bohaterki poboczne miały swoje pięć minut, ale to stanowczo za mało.

Mami, która w jednym odcinku skradła mi serce i w tym samym  kliknij: ukryte  miała zmiażdżoną, przeżutą i połkniętą głowę, była głosem rozsądku w teamie tępa Madoka i narwana Sayaka. No i to urokliwe wdzianko po transformacji – berecik, zakolanówki i te wyskakujące spod spódnicy strzelby. Kyouko, moja ulubienica, przefrunęła wręcz nad szufladką z postaciami jej pokroju i pokazała, że jak studio chce, to może stworzyć wyróżniająca się, niejednowymiarową postać. No, wdzianko też miodzio, ale czy tylko mi kojarzyło się z osą? – „żądło” i odwłokowaty krój kubraczka na wysokości pasa, do tego jej charakterek i śliczne skośne oczka. Sayaki jakoś nie polubiłam mocno, ale jako postać była całkiem ciekawa. Homura.. lubiłam ją do 1o odcinka, w którym nagle  kliknij: ukryte  okazuje się biedną dziewuszką szukającej ocalenia dla przyjaciółki między czasoprzestrzeniami. How Sweet <3. Prawie tak, jak w Higurashi albo jak w taniej serii ecchi na podstawie gierki wideo, gdzie po kolei zalicza się kolejną bohaterkę z wszechobecnymi resetami. Rodzynkiem jest Kyuubee, którego można albo kochać, albo nienawidzić, ale jedno jest pewne – chłopak zawładnął internetem. Połączenie  kliknij: ukryte  szatana i ufola bez uczuć w pięknej, białej, puchatej formie kotokrólika z rękawiczkami zwisającymi z uszu i czerwonymi ślepkami śniącymi się po nocach jest szalone, ale..  kliknij: ukryte  piekielnie i nieziemsko udane.

Zaskoczyła mnie zredukowana niemalże do zera liczba przemian dziewczyn. Design wiedźm, zwłaszcza Charlotty i tej z  kliknij: ukryte  majtkami pokazał, jakie ilości towaru przetaczają się przez siedzibę studia. Oraz zakończenie, gdzie  kliknij: ukryte  świecąca jak psu jajca Madoka bawi się boga i jest, choć jej nie ma. Faktycznie,  kliknij: ukryte  dryfująca Homu z Mado w nicości skojarzyła mi się z największym emokidem wszech czasów i tylko czekałam, aż nagle pojawią się inne bohaterki i zaczną klaskać jak Shinjiemu w Evangelionie.

Pod wieloma względami Madoka może uchodzić za oryginalną, ale nie musi. Taka ot seryjka może nie dla rozluźnienia, ale dla zabicia czasu czymś, co nie tyle zaskakuje fabułą, co łamanymi po części schematami ( choć nie zawsze udolnie ). Jednakże seria potrafiła zaskoczyć i nieźle wyrolować widza. Ode mnie osiem, za grafikę, muzykę, Kyoko, Mami i kotokrólika. I za psychodeliczny ending, który ku mojemu rozczarowaniu, nie pojawił się podczas  kliknij: ukryte  apokalipsy świata, na którą tak czekałam.  kliknij: ukryte  I nie doczekałam. W sumie jedynym pocieszenim jest to, że sparklująca niczym Edward  kliknij: ukryte  Madoka gryzie piach. Nie dosłownie, ale.. ;)

Acha..  kliknij: ukryte  Joanna d'Arc też była Mahoł Shodżo!

Oto nastał ten dzień, wyczekiwany przez tysiące fanów na całym globie (w tym i mnie): ostatnie dwa odcinki przygód magicznej dziewczynki Madoki, wyemitowane mimo trudności stawianych przez warunki pogodowe i fochy jakiejś tam telewizji~! A może to wszystko było spiskiem wiedźm? Dobra, nieważne, liczy się to, że „Madoczka” się skończyła tylko dlaczego akurat w Wielki Piątek? O tym może później (w spoilerze)...

Chyba nikt nie przypuszczał że anime z gatunku mahoł szodźo podbije serca tylu ludzi, zwłaszcza facetów (była to dla mnie abstrakcja, zanim zobaczyłam to na własne oczy). Ja sama nie wiem jak to się stało, że wzięłam się za ten tytuł, mimo postanowień po oglądnięciu trailera, że patykiem tego nie ruszę. Pierwsze co wyłapałam to muzyka, która już na początku pierwszego epizodu podbiła moje serce i sprawiła, że zaczęłam oglądać „Madokę” regularnie. Druga rzecz to dobra animacja, świetnie przedstawione inne wymiary i design wiedźm. Jeśli chodzi o ogólną kreskę to nie widzę powodów by się jej czepiać, jest to charakterystyczny styl dla nurtu „mahou shojo”, do którego „Madoka” po części się zalicza. No, właśnie po części bo nagle twórcy zrobili nam psikusa i z ekranu zaczął się nam wyłaniać mHrok a biały kotokrólik  kliknij: ukryte  okazał się być milusim stworzonkiem bez duszy, w dodatku z doktoratem z fizyki i świecącymi oczyma (ach, ta epicka scena na płocie! xD). Wtedy to nastał wielki szał, a najbardziej hardkorowi fani rozszyfrowywali alfabet użyty w „Madoce” i szukali wskazówek dotyczących rozwoju fabuły czytając „Fausta” Goethego gdzie został użyty termin „Walpurgisnacht”.
Jeśli chodzi o postacie, moim faworytem jest QB~  kliknij: ukryte  Obojętnie jak bardzo zryty by miał czerep xD Główna bohaterka jest jeszcze znośna na początku  kliknij: ukryte  dopóki nie lata i nie piszczy za Sayaką, Mami wygrywa pod względem wyglądu  kliknij: ukryte  szkoda tylko, że było jej tak mało, a Homura… jest po prostu nudna.  kliknij: ukryte  Do czasu, aż poznajemy jej moe­‑przeszłość i odkrywamy, że potrafi się uśmiechać o.O Szczerze, to zaczęłam się trochę bać moe­‑Homury w ostatnich epach.
Do atutów serii bym jeszcze zaliczyła zredukowaną ilość przemian dziewczyn w czarodziejki, oraz wszechobecną pustkę na mieście, szkole, kafejkach itp. To wszystko wydawało mi się takie sterylne a zarazem piękne *.*

Zakończenie, czyli spoiler­‑chan.
 kliknij: ukryte  Jest takie słowo ładne słówko, które określa nie tylko moje uczucia: confused. No właśnie: o co kaman? Zakończenie wydaje mi się co najmniej dziwne, może dlatego, że liczyłam na jakąś większą rozwałkę i epicką wygraną arcymrocznego kotokrólika. W zamian dostałam słodko­‑gorzkie zakończenie ze sparklującą Jezusem­‑Madoką na czele, która świetnie (?) wpasowała się w dzisiejszy dzień, zdobiąc liczne obrazki z napisem „Wielki Piątek 2011 – zginęła za nasze grzechy”. Znając fanów, pewnie już teraz obmyślają kolejną teorię związaną ze zmartwychwstaniem naszej różowej czarodziejki ;3
BTW co ciekawe, te 2 ostatnie epizody są porównywane do 25 i 26 odcinka „Evangeliona” gdzie już w ogóle nie było wiadomo o co chodzi xD

Ogólnie serię polecam fanom ciekawych eksperymentów i mHrocznych klimatów. Warto dać jej szansę, chociaż by zobaczyć czym ludzie się tak podniecają ;3

Oczywiście, SHAFT nie byłby sobą, gdyby tego nie spieprzył.  kliknij: ukryte  Zabijanie tylko po to, żeby potem wskrzesić jest cool, prawda? No nic, pozostaje nadzieja, że „Madoka” zainspiruje jakieś normalne studio do nakręcenia sensowniejszej produkcji w tym samym stylu. Póki co, „Nanoha” pozostaje, ex aequo z „Sailor Moon” w czołówce gatunku.
Ciekaw jestem, czy manga ma identyczne zakończenie…

Jestem po 10. odcinkach, za pierwsze 3 zabierałem się jakieś 2h, ale pozostałe po prostu pożarłem. Gdyby nie niepotrzebne godziny w harmonogramie, pewnie w życiu nie obejrzałbym anime o magicznych dziewczynkach.
Z innej beczki, mogę napisać to, że początek 1 epka, sprawił iż 4 razy odrzuciłem seans na przyszły tydzień, a z nudów wracałem do niego po 7­‑8 min.
 kliknij: ukryte  W obecnym momencie, mam nadzieje, że twórcy nie zrypią fabuły tzn. nie zrobią jednej z poniższych rzeczy :
*nie zresetują historii
*nie ożywią postaci martwych
*nie stworzą postaci która uratuje ziemię
*nie uratują Świata przed zagładą ewentualnie przeżyje tylko ta czarnowłosa czarodziejka, której imienia nie pamiętam.

Na plus:
*swietna muzyka, tworzy naprawdę ciekawy klimat
*genialne pokazana zmiana świata pod koniec odcinku
*seria zapowiada się cokolwiek traumatycznie, mam nadzieje, ze dorówna pod tym względem Alien 9 ;)
*lekko yuri moment miedzy bohaterkami w openingu… aczkolwiek pierwszy minus psuje pozytywny odbiór tego faktu.
Na minus:
*TRAGICZNA kreska. W połączeniu z króciusieńkimi spódniczkami i obowiązkowym zettai ryouiki sprawia, że nie mogę opedzic się od myśli, jakoby twórcy tylko czekali na zalew pedofilskich doujinow propagujących ich serie. Wręcz mam wrażenie, ze wcale nie robią takiego designu w anime ze względu na gust równolatek bohaterek, ale dwudziestoparoletnich otaku lolitek.
Strasznie mi przeszkadza w oglądaniu. Zastanawiałem się, gdzie ja już identyczne mordki widziałem? Acha, w pracach tego użytkownika devianta, którego rysunki są ciągle na głównej mimo,ze jedyne co rysuje, to główki właśnie takich moe panienek.
*design Akemi to skóra żywcem ściągnięta z Tomoyo z Clannada…. łącznie z opaską.
Zobaczymy co będzie dalej, mam nadzieje, ze seria okaże się warta znoszenia moe loli aż do przegięcia kreski.

Ostrzegam MOCNE SPOILERY

Od początku wiedziałem, że to anime w czymś przypomina mi  kliknij: ukryte  „Higurashi no naku koro ni” i po 10 epie dokładnie się moje przypuszczenie potwierdza :)  kliknij: ukryte  Homura identycznie jak Rika uwięziona jest w pułapce czasu, którą próbuje rozwiązać

Anime zarówno pod względem fabularnym jak i wizualno dźwiękowym bardzo mi się podoba. Najlepsza nie­‑komediowa aktualnie wychodząca seria. 9.5/10

Do trzeciego epizodu obejrzałem z namówienia, po nim poszło już z górki. Nigdy bym się czegoś takiego po tym gatunku nie spodziewał. Zamiast lukru – cała masa złych przeczuć, przekonanie, że to się nie może dobrze skończyć… A po 9 odcinku  kliknij: ukryte  bardzo moce przeświadczenie, że to Madoka jest tą potężną wiedźmą, z którą walczy Homura na początku . Ciekawe czy jeszcze gdzieś pokażą, że dobre magiczne zwierzątko, to martwe magicze zwierzątko…

mało brakowało, a pominęłabym tą serię ze względu na gatunek i cukierkowatość. teraz zaczyna mnie coraz bardziej wciągać i porządnie przerażać. ten kto to wymyślił jest geniuszem. bezkonkurencyjnie najlepsza wychodząca seria od zeszłego roku.

Do tej pory obejrzałam cztery odcinki. Po projektach postaci spodziewałam się czegoś arcy­‑słodkiego, jednak zachęcona nazwiskiem Kajura i Studiem Aniplex, postanowiłam dać tytułowi szansę. Jak na razie nie zawiodłam się. Seria ta wprawdzie czerpie ze schematów Magical Girls, ale nadaje temu nową oprawę. Ciekawa grafika, będąca swoistą zabawą różnymi stylami, świetne kompozycje Kajury i wartka akcja powodują, że z niecierpliwością czekam na kolejny odcinek.

Mocno mnie ta seria zaskoczyła. Spodziewałam się typowego magical girls i zupełnie się tym anime nie zainteresowałam, jednak czytając mimochodem pozytywne opinie postanowiłam spróbować. Już od pierwszego odcinka seria wyłamuje się z pewnych rzec można obowiązkowych punktów, bo Madoka oraz jej koleżanka  kliknij: ukryte  nie zmieniają się w pierwszym odcinku w czarodziejki. Z resztą w 2 i 3 odcinku też nie. W kwestii tej zmiany mają coś do powiedzenia, czyli nie są postawione przed faktem dokonanym: zostałaś wybrana… musisz ocalić świat… bla bla bla… Chyba jedyną typową rzeczą jest to, że bohaterka ma różowe włosy…
Mocno zaskoczyła mnie szkoła z przeźroczystymi ścianami, łazienka Madoki, (czemu jest taka wielka? czemu tam jest tak pusto?) i świat labiryntu. Co do labiryntu mam dość mieszane uczucia. Z jednej strony wygląda to strasznie kiczowato, a z drugiej dość tajemniczo i zastanawiająco. Człowiek łapie się na tym, że nie wie na co patrzeć.

Nigdy magical girls nie oglądałem, spodziewałem się różu, plastiku itp. Ale gdzieś przeczytałem zachętę, że to w końcu shaft i Yuki Kajiura. I pierwszy odcinek całkiem, całkiem muszę przyznać. Muzyka od początku wcisnęła mnie w fotel, ale tego się akurat spodziewałem. Co do fabuły, wiadomo że po pierwszym odcinku się nie wypowiem, ale klimat raczej mroczniejszy niż się spodziewałem, klimat coś jak coś jak black rock shooter(dwa światy), tylko jeszcze bardziej „twisted”. Oj, coś mi się zdaje że następne odcinki też obejrzę.