Tanuki-Anime

Młoda, szczęśliwa para – Izu i Marin – mieszka w wiosce Saki, w cieniu gigantycznego świętego drzewa, Windarii. Prowadzą sielankowe życie, uprawiając ziemię i sprzedając wyhodowane warzywa na targu w nadmorskim mieście o nazwie Itha. Podczas jednej z ich wizyt w mieście dochodzi do groźnego wypadku. Nieznany złoczyńca otwiera śluzy, chroniące mieszkańców przed zalaniem przez morskie fale. Tylko bohaterska akcja Izu ratuje Ithę przed tragedią. Młodzieniec wraz z Marin wraca do domu, spodziewając się niebawem posłańca, który przekaże mu wyrazy wdzięczności od królowej i oczywiście sowitą nagrodę… Jednak nikt taki się nie pojawia, co stopniowo budzi w nim coraz większą złość.

Królowa Ithy słusznie domyśla się, że za próbą zniszczenia miasta stoi władca Paro, który pragnie podbić piękną i żyzną krainę. Wojna wisi na włosku… Ale przecież córka królowej, księżniczka Ahnas i syn króla Paro, książę Jill, są zakochani w sobie! Czy uda się uniknąć nieszczęścia, czy też ich uczucia zostaną zdruzgotane przez bieg historii?

Sięgnęłam po ten tytuł skuszona przydzielanym mu w wielu serwisach gatunkiem „fantasy”, mając nadzieję na odnalezienie jakiejś zapomnianej klasyki. Niestety, Windaria tylko udaje fantasy. Królestwo Paro jest wyposażone w całkiem współczesną broń, łącznie z czołgami i karabinami maszynowymi, a magiczne istoty ograniczają się do kilkusekundowej obecności stadka jednorożców w czołówce. Odnosiłam niejasne wrażenie, że twórcy kierowali się budżetem – łatwiej jest pokazać jadące pojazdy niż np. biegnące konie. Wizualnie anime wygląda jak na swoje lata nieźle, ale na pewno nie można mówić o pomysłowej scenografii.

Nie najlepiej przedstawia się także sprawa fabuły. Niepotrzebnie próbowano zmiksować dwa całkowicie odrębne wątki – Izu i Marin oraz Ahnas i Jilla. W efekcie żadna z par nie otrzymuje dostatecznie dużo czasu ekranowego, a co gorsza – nie wzbudza należytej sympatii i współczucia. Historia kochanków pochodzących z wrogich rodów była przedstawiana niezliczoną ilość razy; ciekawiej wypada wątek Izu, pokazujący, jak łatwo w człowieku budzą się ambicje. Mimo wszystko jednak całość wypada chaotycznie, a zakończenie jest mocno niespójne.

Windaria może się oczywiście podobać, przede wszystkim osobom, które cenią sobie dramatyzm fabuły. Niemniej z dzisiejszego punktu widzenia jest to produkcja zaledwie przeciętna. Trudno ją jednoznacznie zdyskwalifikować, ale nie znalazłam też nic, co wyróżniałoby ją spośród innych tytułów.

Warto wiedzieć, że przemontowana i skrócona wersja była wydana w USA pod tytułem Once Upon a Time.