Tanuki-Anime

W konńcu doceniłeś ten tytuł. Aż mnie zdziwiło, że odpadłeś na nim tak szybko, ale Yuuki Aoi w drugim sezonie na szczęście okazała się odpowiednią zachętą do naprawienia tego błędu :3
Jak już obejrzysz, to strzel jakiegoś RSa (u mnie Leon­‑kakka > all :P).
Miłego rozpływania się :3

W takim razie idąc twoim tokiem myślenia 3/4 anime komediowych jest dla dzieci, bo jest w nich za „słodko”... widzieliście może anime komediowe, w którym wojownicy siekają się na kawałki, a wszędzie leje się jucha? Pewnie, zdarzają się, ale są to mixy kilku gatunków. W tej serii ominięto zabijanie w ten sposób, że pokonani żołnierze zmieniają się w swoje „mini­‑wersje” :P Zresztą w tym anime nigdy nie odrzucono faktu, że gdyby nie wojna w o charakterze zawodów to przeciwnicy naprawdę by się zabijali.

Fabuła schematyczna? To wymień mi anime z takąż samą „nieoryginalna fabułą”, w której zamiast wojny prawdziwej robi się wojnę na niby. Tylko proszę o konkrety, a nie listę losowo wymienionych anime w klimatach fantasy…

Postacie nic nie warte? Dla mnie miłą odmianą było to, że główny bohater nie jest łamagą, którego kopią w tyłek lub jaja wszystkie postacie (szczególnie żeńskie), tylko za to, że spojrzał się na ich cycki… zresztą było tu też parę innych fajnych postaci np. lwie rodzeństwo…

A jeżeli według ciebie grafika jest „średnia” to wymień mi anime z grafiką na „dobrym” poziomie… zapewne będzie to film studia Ghibli… Nie mówię, że grafika jest wybitna, ale jest staranna i dopracowana.

Seria jest lekka, ale to nie oznacza zaraz, że jest tylko dla dzieci. Jakby spojrzeć z grubsza na komedie anime, głupkowate miny,zachowania i problemy bohaterów można by odnieść wrażenie, ze są to właśnie bajki dla dzieci…

Fakt, że powstaje druga seria oznacza, iż to „dziecinne” anime podoba się „dziecinnym” Japończykom.

Można odnieść wrażenie, że jestem jakimś fanatykiem serii skora jej tak bronię. Nie jest tak, mnie wkurza fakt, że spośród moich przedmówców większość od naprawdę solidnej serii komediowej oczekuje nie wiadomo czego. Dla jednych jest zbyt dziecinna na komedię, dla innych zbyt komediowa na serie fantasy, a jeszcze innych za nudne na lekkie i spokojne anime. Czasem odnoszę wrażenie, że krytycy i recenzenci anime na tej stronie są tacy jak krytycy filmów: z góry mieszają z błotem wszystko co nie jest wybitne lub nie ma potrójnego dna i poetyckiego wydźwięku.

Gusta gustami, ale byłbym ostrożny w ocenianiu ogółu fanów na podstawie garstki znajomych.

Mnie również seria się spodobała. Fakt, w „Dog Days” cała koncepcja wojen sprowadzała się do bijatyk na dziecięcym poziomie, ale moim zdaniem spoglądając na projekty postaci czy kategorie, którymi określano tą serię, można było się domyślić, że nie ujrzymy tu krwawej jatki.
Grafika bardzo przypadła mi do gustu, od czasu do czasu lubię obejrzeć taką słodziutką serię, natomiast muzyka niczym się nie wybijała – ani nie przeszkadzała, ani nie wpadła mi specjalnie w ucho… po prostu stanowiła podkład do anime, nie była wybitnym dziełem, w które później się wsłuchuje całymi dniami.
Krótko mówiąc, jest to lekka i przyjemna komedyjka. Czasem dobrze jest odpocząć od ambitniejszych serii – usiąść z kubkiem herbaty w ręce i odprężyć się, podczas gdy na zewnątrz jest szaro i zimno…

Nie szkoda ci czasu jak już z góry widzisz, że to kaszana? ^ ^ Tak a propos, nieźle zniechęciłaś tym opisem, tak po pierwszym odcinku, nieźle xD