Tanuki-Anime

Z okazji zapowiedzi jesiennych postanowiłam przeczytać recenzję tego paskudztwa, bo już czas poszerzyć wiedzę.
I serio, dzięki tej recenzji zrozumiałam, co jest nie tak z recenzenckim światem.
Problem z fanami anime (chyba tylko zachodnimi, nie wiem, nie znam się na Japonii tak dobrze) jest taki, że w większości przypadków są już za starzy na większość serii, ale za młodzi na to, by zrozumieć, ze innym mogą się te głupoty podobać. Stąd czepianie się różnych sztamp i uproszczeń, przy zapominaniu, że dla nich jest to sztampa, bo już dużo innych anime widzieli. A jak sztampę mają poznać osoby, które dopiero w anime wchodzą? Oglądając jakieś stare pokraki z kiepską (w obecnych czasach) animacją i niedostosowaniem do współczesnego świata? Jasne, ze dla tych krytyków to, ze wszyscy licealiści nie mają smartphonów jest zupełnie normalne, ale ktoś młodszy, kto został wychowany na takich urządzeniach, uzna to za absurd, nie będzie chciał dalej oglądać i wcale mu sie nie dziwię, bo jak widzę monitory ciekłokrystaliczne w filmach to aż mnie nosi. I to mimo że długo taki monitor posiadałam.
Poza tym: niedojrzałość. Pewnie, ze dla kogoś, kto żyje już ponad 20 lat szkolne romanse to pierdoły. Nie po to tyle żyjemy, by się zatrzymać na poziomie z liceum czy gimnazjum. Nikt sobie jednak nie moze jakoś przypomnieć, ze kiedyś też był młody i głupi (może nie aż tak jak bohaterowie, ale zawsze pamiętaj, że nie każdy może być takim geniuszem jak Ty!) i dla takiej, przykładowo, młodej panny, to że kolega na nią spojrzał może być powodem do zawału. Kontrolowania emocji też się trzeba nauczyć, a wytykanie takim lolitom, że są niedojrzałe emocjonalnie to dla mnie informacja, że wypowiadający się uważa się za wzór dojrzałości. Szkoda tylko, że kilka lat temu był równie niedojrzały, tylko o tym zapomniał, ewentualnie po prostu nie romansował w szkole i nie wie, jak to działa.
A to dla takiej widowni tworzy się shouneny i shoujo – serio, fandom zagraniczny wydaje się kompletnie to ignorować i chce, by świat anime rósł razem z nim. Zapytajcie dorosłych Japończyków, czy oglądają takie badziewia. Nie, chyba że chcą obejrzeć słodkie dziewczynki z biustami, a akurat tego w takich anime mają w nadmiarze. Ważne to wiedzieć, jaki się ma cel w oglądaniu. To wiedzą twórcy, a fani anime zapominają, ze istnieje coś takiego jak grupa docelowa i, o niebiosa!, nie zawsze oni do tej grupy należą! Spróbujcie obejrzeć bajki, które lubiliście w dzieciństwie, a gwarantuję, że obecnie, gdyby nie sentymenty, też byście je zjechali równo. Kiedyś natomiast na wiele rzeczy nie zwracało sie uwagi, bo styl prowadzenia fabuły, żarty i skomplikowanie bohaterów były dostosowane do naszego poziomu rozwoju. Oburzanie się na to sugeruje, że dzieciństwo się komuś nie udało, skoro nadal chciałby być dzieckiem i oglądać „bajeczki”, a jednocześnie chce też być po dorosłemu krytycznym. Można się denerwować na widok starych bajek i poziomu absurdu (który kiedyś był przecież TAKI OCZYWISTY!), można się z tego śmiać, ale trzeba sobie zdać sprawę, czemu nas to tak wkurza i albo podejść do tego dojrzale, albo sobie odpuścić, bo ani nic się do świata nie wnosi tym ględzeniem, ani nie robi się od tego mądrzejszym. Zaiste wielka to chwała wytknąć dziecku, że nie rozumie jak powinni zachowywać się dorośli ludzie. Autorzy tworów dla młodszej widowni są naprawdę godni podziwu, ze potrafią dostosować się do tej grupy. Że czasem wychodzi im to komicznie – póki grupa docelowa jest zadowolona, nie widzę z tym problemu.
A pisanie takich recenzji to brak szacunku dla młodszej widowni.

No i jeszcze PS, bo mi się to nie łączy z głównym wątkiem – a jest jeszcze to nagminne, post­‑postmodernistyczne wybiórcze czepianie się elementów nierealistycznych! Śmieszy mnie to za każdym razem. Bo przecież kobieta nie może używać wielkiego kałacha, ale już bieganie po dachach, czy niemożliwe fizycznie pościgi są okej. Smoki też są okej, ale bohater noszący miecz większy od niego już nie. Serio? Nie ma to jak się przyczepić do drzewa, ignorując las wokół.

Hahahaha, no nie wierzę, ma wyjść drugi sezon tego czegoś! xDDD Padłem.

Liceum dla najemników, Holmes, Lupin, wilkołak będący tak naprawdę Draculą, walka włosami, kuloodporne mundurki i duuużo więcej cudów w tym anime można zobaczyć. A myślałam, że są jakieś granice absurdu. Cóż, jest kiepsko, ale nie tragicznie. Na pewno trzeba podejść do tego z ogromnym dystansem. Jakoś strasznie się nie wymęczyłam, kreska jest ładna, postacie choć zero w nich oryginalności, jakoś szczególnie nie działały mi na nerwy, a główny bohater jest całkiem fajny. Do typu tsundere już się przyzwyczaiłam, jeżeli tylko taka bohaterka nie okłada za bardzo głównego bohatera, więc Aria nie jest najgorsza.
4/10 mogę dać z czystym sumieniem.

Owszem seria nie należy do najlepszych, ani nawet do dobrych – jest lekko poniżej przeciętnej. Sam dałem ocenę 6/10, ze względy na miłą muzykę i przyjemną dla oka kreskę oraz w miarę logicznie zbudowaną fabułę – może tragicznie poprowadzoną, ale w miarę przyzwoicie zbudowaną.

O 'recenzji' nie będę się wypowiadać, bo była tu taka dłuższa 'dyskusja' na ten temat, lecz została zofftopowana, a jakichś problemów nie chcę mieć. Powiem tylko, że autor tej 'recenzji' powinien dostać oooooooostrą reprymendę od adminów, bo tego czegoś nawet recenzją nie można nazwać.

Większość tutaj recenzentów bym wywalił na zbity pysk. Zero pojęcia o pisaniu recenzji jakiejkolwiek. Gdyby ludzie tu mieli polegac na Waszych opiniach i opisywaniu anime to doszli by do wniosku że lepiej sobie odpóścić ten dział medialny i zacząć oglądać tasiemce w TVP typu „Rodzina” czy jakieś inny banał.

Jest aż tak źle jak w recenzji czy to tylko czyjaś opinia na ten temat? Pytam, zamierzam obejrzeć.

Nie czytałam zamieszczonego na tej stronie opisu do tego anime i nie zamierzam bo nie chce się denerwować. (prawie zawsze recenzje na tej stronie mnie denerwują) Anime moim zdaniem z potencjałem ale nie wykorzystanym. Nasza pani tsundere to pierwsza rzecz. Niby tsundere ale jeśli jestem dobrze poinformowana to tsunder na końcu się zakochują co nie? ._. To jest właśnie nie dokończony wątek. Wszystko zostało przyśpieszone i to całkiem nie potrzebnie, mogło z tego powstać coś na prawdę dobrego gdyby tylko nie poszli na skróty, a zamiast tego zrobić 2 sezon. Moje ocena to 7­‑8/10
-1 pkt za zmarnowany potencjał
-1 pkt za przyśpieszenie anime
I nie wiem ale chyba też powinnam odjąć 1 pkt za to, że nasza tsundere nie do końca nią była, gdyż tylko dla tej tsundere to oglądałam. (kocham tsundere)
Muzyka fajny teks ale melodia jest straszna (lecz nie jest to minusem serii, muzyka u mnie może być ewentualnie plusem ale minusów na ogół za nią nie daje)
Fabuła tak jakby oceniłam na początku.
Postacie polubiłam (zresztą jak zawsze każda na inny sposób) Arie kocham najbardziej bo ma mój kochany głos i jest tsundere, chłopak mógł by… no nie wiem jak to ująć ale nie pasuje mi w nim coś i to dość znacznie, reszta to dla mnie tło nie warte opisywania ponieważ było dobre ale nie rewelacyjne.

Obejrzałam i nie zamierzam tego obejrzeć przez najbliższy czas. Moja ocena to 5/10

I teraz pytanie, co robi Kinji Tooyama dosłownie obskakiwany przez tę całą menażerię? Nic. Zaprawdę podziwiam wstrzemięźliwość tego pana, ja bym nie wytrzymał. Ale nie, zaraz, kobiece wdzięki wywierają na Kinjim jakieś wrażenie, problem polega na tym, że trudno je zdefiniować. Przy bliższym kontakcie z odsłoniętym fragmentem dziewczęcego ciała (właściwie każdym, od uda aż po usta) Tooyama wpada w „Hysteria Mode” – stan, w którym polepszają się jego predyspozycje fizyczne, a myśli są klarowne niezależnie od sytuacji. Zmianie na lepsze ulegają także zachowanie i autoprezentacja. W skrócie – Kinji Tooyama po bliższym kontakcie z kobiecym ciałem zmienia się w

To część recenzji anime. Autor wypowiedzi nie napisał o jednym bo widocznie nie zakumał. Tooyama wpada w „Hysteria Mode wpadał w taki stan bo był sawantem

Moja ocena

Anime 8/10
Bardzo przyjemna „wariacka” komedia.

Recenzja 1/10
Jeden wielki placz i zgrzytanie zebami. Ja to bym to cos aspirujacego do miana recenzji skasowal.

Obszerna recenzja, która tak naprawdę nie skupia się na tym jakie to anime jest, ale na tym jak recenzent chciałby aby ono wyglądało. Przeskakując przez kolejne akapity tego „dzieła” człowiek ma wrażenia, że jest świadkiem pracy szalonego naukowca, który chce z kartofla stworzyć banana i pomimo wielu porażek dalej nie wiem w czym tkwi problem. A odpowiedź na to jest przecież taka prosta – kartofel to kartofel, a banan to banan, jedno nigdy nie stanie się drugim, nie ważne jak ktoś tego będzie pragnął.

No ale dobra, porzucę tą ironię na chwilę.
Seria ta jest przede wszystkim nastawiona na komedię z dodatkiem romanso­‑haremu, akcji i dopiero na samym końcu sensacji. To nie jest ani żadna typowa sensacja z wartką akcją, mająca za zadanie cały czas trzymać widza w napięciu, nie jest to też połączenie komedio­‑sensacji w stylu full metal panic, gdzie sceny były bardziej dramatyczne, lała się krew, wszystkie motywy operowały wokół wojska.
Hidan no Aria jest lekką komedią z niewielkimi dodatkami dramatyzmu, która ma za zadanie opowiedzenia historii romansu dwóch różnych bohaterów, wszelkie motywy pościgów, strzelania są jedynie dodatkiem tworzącym tło. W oparciu o takie założenia można by było napisać przyzwoitą recenzję, no ale przynajmniej powstało coś z czego można sobie pożartować – akapit poświęcony uzbrojeniu Arii i przemyślenia recenzenta odnośnie tego są urocze :). Jednak pomimo tych wszystkich moich złośliwości proszę o jedną rzecz – nie pisz nigdy recenzji żadnego anime ze świata fantasy, nie wytrzymam podobnego akapitu dotyczącego wielkości mieczy i analizy czemu tak szybko się one łamią.

Co do samego anime, daleki jestem od zachwytu nad nim, jest to typowa pod niemal każdym względem produkcja STAFFu, więc nic zbytnio odkrywczego się tutaj nie znajdzie. Ale komu spodobały się serie: Ognistooka Shana czy też Zero no Tsukaima, ten z pewnością przychylnie spojrzy też i na tą opowieść. Główni bohaterowie i relacje między nimi są praktycznie identyczni, różnica polega jedynie na innej otoczce całej historii.

Tym co może odróżnić to anime od jemu podobnych może być chwytliwy i dobrze dopasowany openning, a także postać Riko. Pomimo całej tej krytyki recenzenta, jest to postać świetnie zbudowana i całkiem charakterystyczna. Nie jest ona (jak to zostało napisane) kolejną zakochaną w głównym bohaterze słodką loli. Jest to przebiegła postać wykorzystująca swój seksapil jedynie do osiągnięcia własnych korzyści. Te atrybuty w połączeniu z jej francuskimi korzeniami (Francja – ojczyzna wyuzdanego seksu) dają właśnie taką mieszankę wybuchową, która może niektórych zniesmaczyć, pomimo że większość scen z jej udziałem ma zdecydowanie komediowy charakter.

Kontynuacja tej serii z pewnością będzie, Staff raczej nie pozostawia tego typu otwartych produkcji, pytanie tylko kiedy. Póki co za ten kawałek daję 6­‑7/10.

W gruncie rzeczy ciężko jest nie zgodzić się z wieloma wnioskami z recenzji Slovy, bo facet ma zwyczajnie rację. Fabuła? Głupawa i w gruncie rzeczy niejasna, z niepozamykanymi wątkami (ale pomysł Vlada rządzi!). Logika i realizm? Wybrały się na wakacje i zginęły śmiercią tragiczną przygniecione kowadłem które spadło na nie wprost z jasnego nieba (rzeczone kowadło może zostało spuszczone przez Riko latającą sobie na jej zaprawdę fascynującym spadochronie?). Fanserwis? Jak zauważył recenzent zdaje się mieć rozdwojenie jaźni bo w wielu miejscach które się o niego proszą go nie ma, ale kawałek dalej już jest. A poza tym faktycznie jest tu średnio potrzebny. Postacie, z Kinjim na czele? Sztampowe i dziwaczne, a stoicyzm głównego bohatera jest naprawdę zdumiewający. Choć tu należy się nagroda specjalna dla Riko. Naprawdę interesująca postaci. Grafika i animacja? Faktycznie do najcudowniejszych nie należą. Muzyka? Poza openingiem, endingiem i sceną garderobową ciężko ją zauważyć.

A ja mimo tych wszystkich punktów wspólnych między wnioskami moimi i Slovy dałem temu tytułowi 7. Dlaczego? Bo do Hidan no Arii trzeba zwyczajnie odpowiednio podejść. W przeciwieństwie do Slovy ja już po pierwszym odcinku rzuciłem w diabły wszelkie nadzieje na realizm czy sensowną fabułę. Spodziewałem się tytułu głupawego i śmiesznego, innymi słowy lekkiego i nieszczególnie angażującego szare komórki. I to właśnie dostałem wraz z pakietem wielu salw głośnego śmiechu. Możliwe, że posuwam się zbyt daleko z interpretacją, ale myślę, że Hidan no Arię należy postrzegać jako swego rodzaju parodię kina sensacyjnego. Jeśli podejdzie się do tego tytułu w taki właśnie sposób to naprawdę można się dobrze bawić. Nie twierdzę, że na czas seansu trzeba wyłączyć mózg, ale uważam, że należy uruchomić sobie tryb pt. „hola, tu wszystko jest w gruncie rzeczy jednym wielkim jajcarstwem, więc wiele można wybaczyć”. Co prawda zakończenie bardzo mocno to wrażenie psuje i może być niezłym kubłem zimnej wody, ale mimo wszystko uważam, że warto dać Arii i spółce szansę. A pierwszy odcinek daje na temat tego tytułu naprawdę niezłe pojęcie i jeśli on się spodoba, to moim zdaniem można przeć śmiało do przodu z kolejnymi 11 odcinkami.

Czasem i tak bywa że anime które ma potencjał zostaje pogrzebane pod nadmiarem chęci twórców. Zbyt wiele wątków z których żaden się nie wyjaśnia, chociaż jeśli zrobiliby 2­‑gi sezon i poprowadzili fabułę w sposób bardziej hm.. skoncentrowany to mógłby być hit.
Oczywiście, gdyby od początku twórcy postanowili się skoncentrować na wątku romansu szkolnego albo samej akcji byłoby super. Może nie byłoby też najgorzej gdyby przeplatali oba wątki na zmianę ale w sposób spójny i prowadzący do czegokolwiek, chociaż widać wyraźnie że liczą na możliwość stworzenia 2­‑giego sezonu zostawiając tak wiele wątków otwartych,

Recenzja jest genialna, tylko raz widziałem równie fajna recenzje <Perfect Girl Evolution> i tamta na przekór zachęciła mnie do obejrzenia anime. Z kolei recenzja Hidan no Aria jest po prostu genialna, pomimo że samo anime jakoś nie wywołało we mnie takiego wstrętu i uważam ze można je obejrzeć to recenzja sama w sobie jest od niego ciekawsza i zabawniejsza ;]

Droga Japonio!

Nie wiem, czy to od wilgotnego powietrza, nadmiaru ryżu w diecie, wieloletniej izolacji, automatów z majtkami studentek czy od wszystkich tych czynników na raz mieszkańcy twej górzystej ziemi mają tak rozwinięte umysły. Obok genialnych „zupek chińskich” zdolnych nasycić każdy damski żołądek, shinkansenów mogących pokonać odległość od Lublina do Szczecina w ciągu 2­‑3 godzin, mikrofalówek, które przenoszą w czasie i przestrzeni banany ( to raczej niedaleka przyszłość niż mrzonka ) i długopisów z funkcją nagrywania filmów w HD, dzwonienia, wysyłania e­‑mailów i wgranym słownikiem mandaryński­‑hiszpański pojawia się mundurek szkolny zamieniający się w spadochron. Skradł on me serce i oceny niższej niż 3 za niego po prostu postawić nie mogę. Niestety, wyższej niż 3 tym bardziej.

Czerwony kolor w tytule świetnie współgra z pojedynczą radziecką gwiazdą przy recenzji. Nie widzę sensu przepisywania moich przeżyć dotyczących przygód Arii zwłaszcza, że są identyczne z przeżyciami ( zapewne tragicznymi ) Slovy.

Fanką militariów nie jestem, wiem tylko jak strzelać z wiatrówki ( z marnym efektem w dodatku ), jednak po zapoznaniu się z komentarzami mogę sobie nieco wyobrazić minę podczas seansu Hidan no Aria kogoś, kto się na tym zna. Jednak nawet przy braku rozpoznania z tym tematem RESZTA elementów odstraszała.. głupotą. Bezmyślnością ze strony twórców i ich dzieci – bohaterów. Dawno nie oglądałam tak bezsensownego kawałku szmaty, który pewnie w akompaniamencie z motywem muzycznym Ody Nobunagi wydostawał się z „krawieckich” rąk scenarzystów, wypranego z ostatniej plamy zdrowego rozsądku i innych abstrakcyjnych dla twórców koralików jak logika. Pozostał haft (a właściwie bełt ) źle zszytych elementów, których nie mam siły sobie nawet przypominać. Vlado- kliknij: ukryte  Drakulo­‑Wilkołak dławiący się podczas własnego śmiechu. Gul­‑gul­‑gul.. w takt tego dźwięku szło walić rytmicznie głową o biurko. Ale nie robiłam tego. Nie tylko za mundurko­‑spadochron ta seria otrzymała 3. O niee.. wstyd przyznać, ale się nieźle podczas seansu bawiłam. W końcu mogłam się pośmiać do woli bez większych wyrzutów sumienia ( nawet, jak ktoś umiera tak epicko i pompatycznie, że nie idzie się z tego nie śmiać, to jednak resztka mojej wrażliwości walczy ze znieczulicą; tutaj zaś resztka mojej wrażliwości dołączyła do znieczulicy i na przemian wybuchały salwami śmiechu ).

Grafika przeciętna, ważne, że oczy nie krwawiły podczas oglądania. Szczerze, to nawet źle nie było. O dziwo taki fanserwis to dla mnie prawie brak fanserwisu – był na tyle lekki, że zupełnie mi nie przeszkadzał. Inna sprawa z dwa razy dłuższymi od ciała Arii katanami chowanymi gdzieś między jej stanikiem, mundurkiem a kucykami albo macko­‑włosami, ale to raczej kwestia scenariusza a nie wina rysowników. Po wszystkich seriach Zero no Tsukaima, Ognistookiej Shanie, Hyakka Ryouran i jej koleżance, Queen's Blade ( Panie, co ja oglądam..?! ), tam gdzie miałczała, "baka inuwała”, nawet grała role, gdzie już nie przeszkadzała, Fullmetal Alchemist, Toradora, MariMite czy w końcu Gintamie, Kugimiya mi już absolutnie nie przeszkadza. Powiem wręcz, że mimo iż grała kwintesencję większości granych przez siebie postaci, to nie było już to zarzynanie znane i pamiętane przeze mnie na początku mojej „znajomości” z Rie. Problemem Arii jest ona sama a nie jej głos, irytowałaby mnie tak samo albo i jeszcze bardziej z innym seiyuu, nawet jakby miała głos Norio Wakamoto ( choć wtedy Hidan no Aria mogłoby ode mnie dostać nawet 9 ;). Bo Kugimiya ma swoje prawa, może dlatego tak pobłażliwie traktowałam Arię i jej wybryki. Opening i ending idealne do przewijania albo malowania paznokci. Właściwie.. przyznam, że trzy odcinki oglądałam podczas odrabiania lekcji a jeden leciał, gdy odkurzałam pokój. Na szczęście ogromna zawiłość fabuły i niesamowite zwroty akcji nie były aż tak zawiłe i niesamowite aby cokolwiek mogło umknąć mi w odbiorze historii.

Seria ma prawo spodobać się po piwie albo seansie w szerszym gronie ( gronie po piwie ). Japończycy potrafią kontrowersyjne postaci historyczne przerobić na uberprzystojnych bohaterów randkowców ( już widzę Zawiszę Czarnego jako mhrocznego bishounena albo Piłsudskiego jako element centralny otoczony wianuszkiem dziewcząt ), stworzyć porno z wielkimi ośmiornicami, wywrócić do góry nogami wszelkie założenia chrześcijańskie, nadać im nowe ukryte znaczenia i sprzedawać to ludziom pod etykietą „filozofia”, dołożyć do II Wojny Światowej latające w bieliźnie dziewuszki z laserami. Teraz, do grona lolitek z kałachami, doszła Aria  kliknij: ukryte  Holmes, Lupin w fartuszku i Wampir Wilkołak o imieniu Vlad.

Japonio, nie zbaczaj z tej drogi. Nie słuchaj żadnych zarzutów, olewaj oskarżenia o pedofilię i inne błahe problemy. Dąż dalej tą ścieżką. Nie wiem, co z tego wyjdzie, ale przynajmniej będzie się z czego pośmiać. Jedynym smutnym faktem jest to, że ktoś na tej durnej produkcji zarabia niemałe pieniądze.

P.S. Gdzie można dostać taki spadochron?

W życiu nie czytałem tak beznadziejnej recenzji :D ale fakt, strasznie napaliłem się na obejrzenie tego anime po przeczytaniu jej. Ja nie wiem czy recenzje powinny być możliwie obiektywne, ale nawet jeśli nie to ta tutaj bardziej subiektywna być już nie mogła. Co do anime, dodam koment jak tylko obejrzę ;]

Dwója? Trochę zbyt harsh, choć patrząc na opis ocen, ten z 2/10 pasuje do tego anime najlepiej…
Dłuższy komentarz innym razem xP

Po obejrzeniu całej serii mogę stwierdzić, że przesadzacie z tą oceną dlatego na przekór daję taką nie inną ocenę. Fakt sporo niedociągnięć, ale mi zupełnie całkiem dobrze oglądało. Fakt nie jest to dzieło wybitne ale nie jest również takie złe. Czasem lubię obejrzeć coś naprawdę nieskomplikowanego, przy czym nie trzeba myśleć cały czas. Ja osobiście mam nadzieję na 2 sezon, który jest możliwy bo seria całkiem nieźle się sprzedaje. Jeśli dopracują fabułę, 2 sezon może być naprawdę dobry. Dla mnie 6 może 7/10, lecz tak jak pisałem daję 10 na przekór ocenie na tej stronie.

Anime beznadziejne pod chyba każdym względem oprócz animacji, gdyż ta trzeba przyznać – stoi na dosyć wysokim poziomie. Cała reszta woła o pomstę do nieba: wnerwiające, głupie, nielogiczne, (...) zachowania bohaterów, fabuła naiwna jak jeszcze nienarodzone dziecko, próby zrobienia czegoś z niczego ( chodzi mi głównie o silenie się na podniosły ton i patetyczny charakter sytuacji, podczas gdy w rzeczywistości to co dzieje się na ekranie można by wyjąć prosto z przedszkola ).
Nie polecam nikomu, nawet jeśli nie ma już absolutnie niczego innego do obejrzenia – po prostu nie warto. To anime nie ma niczego do zaoferowania widzowi. Szkoda nerwów.

Mi się to anime podobało chociaż Aria to była moja ulubiona postać to czasem mnie wkurzała :/ To jest pierwszy minus, a drugi to, że brakuje w tym anime trochę więcej akcji. Najlepsza akcja według mnie pojawiła się w samolocie, czyli 4 i 5 odcinek. Kinji w ogóle był jakiś spokojny i w ogóle :/ Jaki jest plus tego anime? Sama nie wiem. Może muzyka w tle i bohaterowie? Tego nie wiem, ale z pewnością obejrzę odcinek specjalny, który będzie dopiero w grudniu XD

Anime całkiem całkiem. Tylko nie spodziewałem się takiej ilości fanserwisu jednak w porównaniu do tego z Green Green jest tu mała ilość. Bardzo ciekawym pomysłem był tryb histerii głównego bohatera. Bardzo mi się spodobała ostateczna walka. Mam nadzieję, że Japończycy stworzą drugi sezon. Na razie oczekuję na speciala, który będzie w grudniu. Daję 7/10

... nieznaną córkę Terminatora? Serio, po przeczytaniu tego oczekuję lasek wyposażonych w 800mm Schwerera Gustava :D a, no tak – Aria to zapewne nowy projekt wyrzutni rakiet międzykontynentalnych. Strach się bać. No ale cóż, niedługo otrzymamy W pełni automatyczne M82, oczywiscie w dwoch egzemplarzach noszonych jednoczesnie, po jednej rece. DAWNO SIĘ TAK NIE UŚMIAŁEM.

Anime nie było najgorsze, gdyby bardziej się postarać mogło by z tego wyjść nawet coś ciekawego i na luzie bo fabula nie była jakaś taka nadzwyczajna raczej była spokojna, i oczywiście urzekła mnie postać Arii oraz osadzona w tej roli Rie Kugimiya dla tego tez jeżeli robili by 2 serie to mam nadzieje ze będzie zdecydowanie lepsza od pierwszej ;)

Oglądałem wiele anime, te ni wyróżniło się ani jakoś pozytywnie, ani negatywnie. Przyciągnął mnie głos mojej ulubionej seiyuu w roli Arii, tyle w temacie.

Po pierwszym odcinku miałem pozytywne uczucia i czekałem z niecierpliwością na kolejny odcinek. Ale później było coraz gorzej a tak ogółem minusy:
-Aria
-Riko
-Shirayuki
-fabuła(na początku ciekawa, a później coraz nudniejsza(za wyjątkiem odcinka z Reki), ostatni odc obejrzałem z przymusu dokończenia tej serii)
plusy:
-Reki(wolałbym bym ją w roli głównej bohaterki)
-Kinji(ten jego stoicki spokój)
-ED
Znam gorsze anime i nie ukrywam że Recenzent trochę za słabo je ocenił, na pewno nie było to coś wybitnego ani nawet dobrego, dla mnie w rankingu jest na pozycji znośne.Dlatego daję temu anime naciągane 6/10. Ogólnie : Jak ktoś chcę niech obejrzy, ale to nie jest anime „must watch”.

Niestety, ale trzeba to przyznać – recenzent odwalił świetną robotę. Tylu błędów w anime to i po głębokich przemyśleniach nie zdołałbym wymienić. Panie Slova, duży respekt.

Za to do anime, jak już ów recenzent powiedział, „wystarczy wyłączyć myślenie” – nie da się zrobić, całkowicie popieram. Przecież takiej ilości absurdu to i dziecko nie da rady zignorować. A jednak… trudno przyznać, ale właśnie takie absurdalne serie ostatnimi czasy wciągam z zatrważającą prędkością.

No cóż, po zobaczeniu pierwszego odcinka spodziewałem się dokładnie tego, co dostałem. Co prawda, miałem nadzieję na coś ciut lepszego, ale i tak trudno było wymagać czegoś więcej po anime z gatunku „Sensacja”, z dopiskami „Ecchi” i „Supermoce”.

Dalej… Historyczne postaci, czy może raczej ich domniemani potomkowie, to pomysł nawet dobry, ale wykorzystany i porzucony, co zaliczam jako minus. Można było wyciągnąć z tego dużo więcej.

Postaci… Co tu dużo mówić, recenzent opisał je wystarczająco dokładnie, nie ma co dodawać. Osobiście mam do nich mieszane uczucia – tyle tylko powiem, że na plusie zaliczam Kinjiego, z racji jego wytrzymałości, Riko, postać zarówno komediową, jak i nierealną, oraz Shirayuki, czyli jedyną względnie normalną w całej zgrai. Na minusie zaś Arię (te same powody co recenzenta) i nauczyciela (ale powodu nie wyjawię, byłby to zbyt duży spoiler).

Fanserwis (tak jest, osobny akapit) – jednoczesne przekleństwo tego anime, jak i jego zbawienie. Już tłumaczę – ciekawe jest użycie fanserwisu ze względu na specjalną zdolność Kinjiego. Za to dokopanie na siłę m.in. sceny w przebieralni dziewczyn (w odcinku zdecydowanie przesiąkającym ecchi), która niby z Trybem Histerii miała coś wspólnego, ale została wrzucona ot tak, było jak najbardziej błędem. Fanserwis jest okej (tak jest, typowe myślenie nastolatka, którym jestem), ale nie w za dużych ilościach (a w tym anime trochę z nim przesadzono).

Ogólna ocena, niech będzie, 5/10. Bardzo mocno naciągane, ale jest.

Moja tolerancja na crap jest naprawdę duża, jednak ta seria uświadomiła mi, gdzie leżą granicę moich możliwości. Połączenie skrzeku Rie Kugimiyi i czystej głupoty wylewającej się z monitora to jednak było dla mnie za dużo i serię ostatecznie porzuciłem i nie mam zamiaru do niej więcej wracać.

A mnie się podobało. Dostałem to czego się spodziewałem – w 100% rozrywkową i niezobowiązującą serie. Wystarczy przymknąć oko na kilka rzeczy (co robię w większości takich serii) i cieszyć się z oglądania. Poza tym ja tam Rie Kugimiyie lubię i jej głos zupełnie mnie nie drażni. Jak dla mnie 8/10.

Anime jest dosyć słabe.
Jest ono najzwyklejszą kopią świetnego anime o nazwie Zero no Tsukaima(tym co się spodobało Hidan no Aria,gorąco polecam też obejrzeć Zero no Tsukaima,powinno wam przypaść do gustu),ilość skopiowanych postaci i motywów jest ogromna.
Do tego dodałbym jeszcze słaby opening i strasznie nudna fabuła po 5 epizodzie,tak jakby twórcy chcieli na siłę zrobić jakąś kontynuację.
Anime dałbym 3/10,bo do 5 odcinka dało się to jeszcze oglądać,oprócz tego podobały mi się nawiązania historyczne.

Spodziewałem się po tej seii więcej akcji… Już po połowie tegoż anime byłem bliski rezygnacji z niego… nic ocena 3/10 bo widziałem gorsze anime(tak tak są gorsze serie)...

Seria prościutka jak drut, do tego względnie zabawna (chociaż wszystko to już widzieliśmy). Polecam jako przecinek pomiędzy „ciężkimi” seriami. Jak dla mnie Hidan no Aria to miło spędzony czas.

Po pierwszym odcinku spodziewałem się po tej serii czegoś więcej, albo raczej czegoś innego. Nie mogę jednak powiedzieć, że zawiodłem się całkowicie. Oglądało się dobrze i nawet czasami było parę bardzo dobrych momentów (np. motyw z garderobą Shirayuki :P).

Jak dla mnie tą serię ratują postacie. Riko i Kanzaki w trybie Histerii byli naprawdę świetni. Co do Ari mam mieszane uczucia. Czasem była naprawdę fajna a czasem mnie denerwowała. Na końcu również spodobała mi się postać Reki.

Ostatecznie daje słabe 7/10. Ale obiektywnie patrząc możecie odjąć 1 punkt od mojej oceny:P

W ten deszczowy dzień napiszę kilka słów o tym anime,po pierwsze po pierwszym odcinku myślałem że to głównie będzie anime o akcji,tak mogło by się wydawać lecz anime zmieniło swój tor było coraz mniej akcji a więcej Fanservisu jak dla na plus.Ale niestety tej serii nie pasuje takie połączenie.Najlepsza postać to Riko ona dało dużo temu anime swój urok, a nie Aria :)
Ocena 6/10