Tanuki-Anime

Takie seryjki z reguły zwijają najlepsze oceny, ale nie tym razem. Było dosyć… usypiająco, „przymulająco”.
Oczywiście, momentami było lekko wzruszające, ale zajeżdżało mi typowym schematem z typowym lekkim i oczywistym morałem nadziei. I chociaż ten morał potrafi być piękny, to nie do końca tym razem. Można go było ubrać inaczej, dla mnie te dziesięć minut nie było niczym specjalnym ani ciekawym.
Doceniając jednak pomysł, daję to 6/10

...pod względem treści niestety trochę sztampowo, zwłaszcza przez pierwsze kilka minut, aż do momentu  kliknij: ukryte  upadku do zalanej dziury w ulicy – wtedy zaczyna robić się ciekawiej. Osobiście wycięłabym  kliknij: ukryte  zakończenie – bez tego mielibyśmy fajne przedstawienie  kliknij: ukryte  ciemnej strony dziecięcej (i nie tylko) naiwności ;) – gdy człowiek czyni zło nie umyślnie, a z braku wiedzy. Ogólnie jednak mi się podobało, a moje zastrzeżenia mogą wynikać z tego, iż ostatnio chyba za dużo naoglądałam się krótkometrażówek traktujących o życiu, świecie i całej reszcie.

Proste, symboliczne, z ciepłym przesłaniem.

Opustoszałe miasto, nad którym nigdy nie przestaje padać deszcz. Jedynie dziecko w jaskrawym płaszczyku biega po ulicach w strugach deszczu. Spotyka kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny, niż ono.

Przejąłem się, gdy  kliknij: ukryte  patyczasty człowiek się „zepsuł”, i uśmiechnąłem, gdy zabrano  kliknij: ukryte  jego głowę do ciepłego domu. Mnie ruszyło.

Piękny film o tym, że zawsze gdzieś tli się nadzieja, że nawet w największej samotności może znaleźć się ktoś, kto wniesie do życia trochę słońca.

8/10.

Mam czuć się zobowiązany do rzucenia dziesiątką aby nie wyjść na niewrażliwego głąba? Animacja nie posiada przesłania, nie potrafi wzruszyć ani zaskoczyć. Jest to dziesięć losowych minut z dobrą oprawą graficzną i totalnie przeciętną ścieżką dźwiękową.

Krótko mówiąc: Miła, melancholijna krótkometrażówka z ciągłym deszczem w tle. Zachęcam :)