Tanuki-Anime

Nie jestem fanem koszykówki. Z anime w tym klimacie widziałem tylko Ahiru no Sora i mi się podobało.

Tutaj było jednak gorzej. Po 26 epkach (1­‑25 + jeden prequelowy specjal jeszcze z gimbazy) nie pamiętam nawet imienia drugiego głównego bohatera. Pierwsze wypala się w pamięci bo jest w tytule i każda plansza z podtytułem odcinka ma je wpisane w tło ;)

Całą seria to taka sportówka z mnóstwem akcji, domieszką komedii i pozbawiona okruszków/zwyczajnej dramy.

Podczas meczów nie bardzo czułem jakieś emocje. Bo ciężko mi się zżyć z postaciami, które tylko grają w kosza. Niby super przesadzone moce są, masa napinki („zaraz wygram!”, „tym razem cię pokonam!”, „czas na moją tajną broń!”, „matko bosko czemu on jest taki dobry? ale to dobrze bo mnie to jara!”) na parkiecie/na ławce/w szatni, ale to za mało. Super moce niby nawet ciut realne, ale nie do końca ( kliknij: ukryte  zawsze trafiony rzut z każdego miejsca na boisku). Niestety jakiejś taktyki, analizy przeciwników to nie ma. Pod tym kątem do Ahiru no Sora sporo brakuje. Zamiast sensownych elementów okruszkowych mamy za to trenerki zawsze w mundurkach z mini spódniczkami czy basenowy fanserwis. Ehhh…

Najbardziej boli mnie niemal kompletny brak życia pozasportowego: szkoły, domu, czasu wolnego. Szkoły może i ciut jest, ale tylko komediowo ( kliknij: ukryte  ślubowanie z dachu, nauka gotowania przed obozem, zdobycie kanapek z kawiorem). A tak to mecz za meczem. Monotematycznie.

Za jakiś czas włączę drugi sezon dla kolejnych umiejętności z kosmosu. Minimalnie ciekaw jestem też przyszłości  kliknij: ukryte  Kuroko bo na koniec sezonu odstaje umiejętnościami od reszty zespołu.

nie wiem czemu większość twierdzi że to anime z super mocami jest niedorzeczne , ale cóż każdy ma swoje odmienne zdanie. Mnie osobscie bardzo spodobało się to anime , także postacie jak i muzyka . Moim zdaniem osobistym gdyby tych mocy nie było anime było by zbyt oklepane i zwykłe jak wiele innych anime o sporcie porównując choc nie powinnam to tak jakby zabrać serii dragon ball wszytskim moce byłaby bajka bez polotu i nudna jak wiele anime o sztukach walki bez mocy , a mi właśnie w kuroku no basket bardzo mi sie to podobało, że maja super moce przynajmniej anime jest oryginalne i dla mnie ciekawe. Oczywiście nie każdemu musi się podobac tego typu anime ,ale mnie urzekło i trzymało przez wszystkie 3 sezony w napięciu co uwielbiam w anime a nie ciągła monotonia a tutaj w anime jest cos co lubie dreszczyk emocji i ta niepewność , i niesamowite emocje może komuś sie nie spodobac się ten komentarz, ale takie moje zdanie :)

Ogólnie nie przepadam za seriami związanymi ze sportem. Wydawały mi się zawsze nudne, bo jak można oglądać anime, w którym przez 5 odcinków leci piłka do bramki? Oczywiście, gdy na Poloni1 leciał „Kapitan Jastrząb”, zasiadałam przed telewizorem i oglądałam w napięciu. Nigdy jednak nie czułam jakieś więzi czy przywiązania do bohaterów. Ot, leciało coś innego w telewizji, podobało mi się i spędzałam swój wolny czas.

O „Kuroko no Basket” słyszałam już jakiś czas temu. Zapisałam sobie „Do obejrzenia” i zajęłam się czymś innym. W końcu jednak przyszedł czas, żeby obejrzeć to, o czym tak dużo czytałam i o czym tak dużo osób mówi. Nie powiem, już po pierwszym odcinku zostałam oczarowana serią oraz kompletnie wciągnięta!

Całe dwa sezony obejrzałam w ciągu… kilku nocy. I mam wrażenie, że jeszcze nie raz tak będzie, z chęcią wrócę do tego anime w pochmurne dni. Nie będę tutaj opisywała rzeczy związane z fabułą czy bohaterami, ponieważ w innych komentarzach dostaniecie tego pełno. To, co mnie szczególne urzekło w tym tytule, to jego dynamika oraz mnóstwo pozytywnej energii. Nawet kiedy jeden mecz trwał kilka odcinków, oglądało się je z zapartym tchem i rumieńcami na policzkach. Co jak co, ale nigdy nie czułam się znudzona czy rozgoryczona. Z każdym odcinkiem, pragnęłam więcej i więcej. Na początku trudno było mi się przyzwyczaić do grafiki, takiej dość ciężkiej i topornej. Ale teraz nie wyobrażam sobie, żeby „Kuroko no Basket” miało inną.

Czytałam w komentarzach różne opinie związane z ich technikami oraz „super mocami”. Ja jestem z tych osób, którym właśnie ten element anime spodobał się najbardziej. Inaczej, według mnie, byłaby to seria nudna i niczym nie wyróżniająca się pośród podobnych tytułów. Momenty, kiedy ciężko trenowali i udoskonali swoje umiejętności zapamiętam na bardzo długo. Wyczekiwałam kolejnych meczów, żeby w końcu zobaczyć, czego się nauczyli i co zamierzają mi pokazać! Niekiedy nawet śmiałam się jak głupia, kiedy słyszałam i widziałam ich nowe techniki. Nigdy nie zapomnę tego banana na ustach, widząc jak Kuroko zaskakuje wszystkich po raz pierwszy prezentując „Ignite Pass Kai”. To był niezapomniany widok. Po za tym, gdy tak patrzyłam na te litry potu, który się z nich lał, nie powiem, sama nagle dostawałam powera i miałam ochotę iść pobiegać czy pograć w kosza! Takiej dawki pozytywnej energii dawno nie uświadczyłam.

Teraz zaczyna wychodzić sezon 3. Wiem, że gdy zasiądę do oglądania odcinków, nie będę mogła się powstrzymać. A czekanie na kolejne, będzie dla mnie katorgą. Dlatego też zamierzam grzecznie poczekać, aż wyjdzie całość i dopiero wtedy spędzić noc z moimi ukochanymi bohaterami. Coś czuję, że wcześniej jednak raz jeszcze obejrzę sobie sezon 1 i 2. Co zaś się tyczy openingów, to uważam, że każdy jest interesujący i idealnie pasuje do całego anime. Mogę ich słuchać i słuchać.

Moje ocena nie może być oczywiście inna niż 10/10.
Z czystym sumieniem mogę polecić „Kuroko no Basket” wszystkim.

Nie przepadam za anime sportowymi, ale to jest zdecydowanie moje ulubione. Bardzo mnie zainteresowało i było nieprzewidywalne. Ponadto wartka akcja podczas meczy sprawiała, że autentycznie nie mogłam się doczekać wyjścia kolejnego odcinka. Uważam, że chociaż te skile są mało realne, to są właśnie plusem tego anime wyróżniającym je spośród innych serii. Ale to na pewno kwestia upodobań.

Zacząłem i póki co pozytywnie. Mają te niby skille, ale na litość – to anime, skoro przedstawiają to w taki ciekawy sposób, że czuję się jak za dzieciaka, gdy oglądałem Blade'y.

Biorąc pod uwage że już ok 200 tytułów anime mam na swoim koncie to plusem dla Kuroko jest to, ze oglądałam je z zaciekawieniem :P Chociaż anime jest całkiem dobre to zdecydowanie bardziej by mi się podobało bez tych niedorzecznych zdolności typu skaner w oczach pani trener czy „niewidzialność” Kuroko co z czasem staje się coraz bardziej przesadzone, nie mówiąc juz o jego nowej technice z drugiego sezonu xD Nawet lepiej wypada Midoroma i jego 100% celności xD

Znów musiało się tutaj znaleźć coś, co od pewnego czasu strasznie mnie w animu irytuje. Te całe przewidywanie. Ja rozumie że można coś przewidzieć, ale tutaj to już pojechali po całość, dla mnie wygląda to tak [link]

Do tego strasznie mnie irytuje ta kukła z różowymi włosami. Na szczęście zbyt często się nie pokazywała.

Całkowity brak realizmu tutaj jest plusem. Idzie się pośmiać i ogólnie fajnie się ogląda, aż chce się włączyć kolejny odcinek. Czas na drugi sezon, mam nadzieje że będzie przynajmniej taki dobry jak pierwszy.

Zakochałam się! Polecam! Tylko tyle. Muszę ochłonąć, żeby napisać więcej.

Nie jestem fanką sportów, ale podobało mi się Kuroko no Basket. Dlaczego? Widać, że nie zrobiono tej serii „na odwal”, a naprawdę przyłożono się do niej. Brak realizmu nie rzucał mi się w oczy, bo po prostu się nie znam na koszykówce (inna sprawa, że nastolatkowie nie powinni tak dobrze grać? XD) Porównując do innej sportowej serii Free, która poza bishami oferowała raczej mizerną fabułę, tu nie było takiego braku. Było dobrze. ;)

Kocham koszykówkę, dlatego muszę się wypowiedzieć :) Ludzie, którzy piszą, że nie ma w tej serii jakichś super mocy i jest ogólnie bardzo realistyczne widać, że nigdy w życiu nie obejrzeli chociaż jednego meczu tej pięknej dyscypliny. Jestem co prawda dopiero po 11 odcinkach ale już rzuciło mi się w oczy kilka rzeczy typu sokoli wzrok, gdzie oczywiście można bardzo dobrze czytać grę ale bez przesady. One touch passy Kuroko też bardzo przesadzone, ale i tak prowadzi gościu (Midorima) rzucający ze 100% skutecznością spod własnego kosza (boisko ma 28 metrów). Dopiero połowa serii a już w moich oczach traci sporo na ocenie za brak realizmu. Bardziej realistyczny jest Slam Dunk i fabuła tez bardziej rozwinięta bo nie skupia się tylko i wyłącznie na meczach :) Ocenę zostawię jednak do czasu aż obejrzę całość. Może jeszcze coś wpłynie pozytywnie na moje odczucia :)

Jestem dopiero na 4 odcinku, ale już widzę, że obejrzę serię do końca i być może zabiorę się również za pozostałe. Trudno stwierdzić, czy anime jest dobre po obejrzeniu zaledwie garstki odcinków, ale jak na sportowkę, 'Kuroko no Baske' przedstawia się całkiem znośnie i sympatycznie :). W pierwszym rzucie na pewno przyciąga ładna kreska, której brakuje w naprawdę wielu anime. Czasami kosmici, nie ludzie potrafią jedynie odepchnąć od serii, zamiast przyciągnąć widzów. Tutaj czegoś takiego nie zauważyłam. Dosłownie wszystkie postaci, nawet te najmniej znaczące w jakiś sposób są ładne, choć niektórym naprawdę daleko do ideału.

Co mnie zaintrygowało w tym anime? Chyba główny bohater, gracz­‑widmo. Po pierwsze nigdy nie spotkałam się z kimś, o którego obecności zapomina całe otoczenie, co paradoksalnie jest jego najmocniejszą stroną. Gracz, który poziomem wyszkolenia zrównuje się z dzieckiem z podstawówki, ale wyspecjalizował się w tworzeniu iluzji, dzięki czemu staje się ogromnym wsparciem dla pozostałych członków zespołu, którzy są o niebo lepiej od niego wytrenowani. Po drugie, i to jest chyba główny powód, dla którego ta postać tak mnie zainteresowała, jest jego wygląd. Gdyby pominąć ubiór, fryzurę, głos i charakter, z twarzy do złudzenia przypomina mi basistę Okazaki Shina z „Nany”. Bardzo podobna twarz, oczy prawie identyczne, no i niebieski kolorek włosów, który jest charakterystyczny dla tego niepokornego nastolatka ;). Obie postaci są piękne i obie już teraz należą do kanonu moich ulubieńców :).

Jak na sportówkę, anime zapowiada się ciekawie. Do tej pory nie miałam do czynienia ze zbyt wieloma seriami sportowymi, które byłyby naprawdę ciekawe i nie powodowałyby u mnie wielkiego ziewania. Po obejrzeniu do końca wystawię nową recenzję, gdyż w każdym momencie wszystko może radykalnie się zmienić. Mam jednak nadzieję, że twórcy postanowili tego nie spaścić.

.
+bardzo przyjemne (+elementy komediowe)
+fajni bohaterowie, dość dobrze nakreśleni
+kreska i animacja
+sprawiło, że polubiłem koszykówkę
+Aomine ! i Kise
+muzyka, ach ten soundtrack…
+a szczególnie genialny pierwszy opening i ending

-że się skończyło :-), ale kontynuacja w drodze
-chce więcej Kise, a w szczególności Aomine!

Cóż, drugi sezon w drodze, bodajże 6 oct. – definitywnie będę oglądał!/ Moja pierwsza seria sportowa, która wiedziałem, że będzie dobra, a była jeszcze lepsza ^^./ Zanim zacząłem oglądać samo anime, 1 opening ( Can do it ) tego anime wymęczyłem dobre dziesiątki razy ;-)

będzie drugi sezon ???

Kiedy w końcu po długich zastanowieniach wzięłam się za to doszłam do wniosku ,że nie muszę tego oglądać. Ale jednak coś mi kazało chociaż zobaczyć jeden odcinek.
Po pierwszym odcinku spodobało mi się to. Ta cała historia o Pokoleniu Cudów i marzeniu Kagamiego. Jednak byłam strasznie ciekawa co potrafi ten Kuroko. Kiedy zobaczyłam go w akcji zdziwiłam się. Myślałam ,ze w koszykówce takie podania są wręcz nie możliwe. Ale w końcu to kogoś pomysł/wymysł więc co tam. Kiedy w końcu zaczęły się mecze byłam podekscytowana. Ale później znowu mecz z „Tatusiem” co mnie ubawiło i jeszcze mecz. Cały czas tylko mecze! No ,ale to sportowe anime więc tym się charakteryzuje. Gdy nareszcie nadszedł mecz z Kisą lub z Midorimą. Ciągnęły się one trochę ,ale to trzymało w napięciu. Mecz Midorimą mnie trochę denerwował bo był taki…. no nw jaki XD. Czekałam aż  kliknij: ukryte  rozwalą mu tego szopa albo paznokcie ,ale się nie doczekałam :( . W trakcie tego meczu byłam też zła na Kagamiego bo stał się  kliknij: ukryte  egoistą (wiedziałam ,że tak będzie). Ale w końcu  kliknij: ukryte  wygrali! Później  kliknij: ukryte  mistrzostwa ligi i kuroko 2!!! No i Momoi . Kiedy miał się zacząć mecz Seirin vs Touou kibicowałam -.-". Byłam ciekawa jak to się potoczy. Ale byłam pewna ,że ten mecz  kliknij: ukryte  przegrają i się załamią Tylko dziwiła mnie jedna rzecz. Odcinków było coraz mniej ,a oni (Kagami i Kuroko) jeszcze nie osiągnęli swojego celu o.O  kliknij: ukryte  Za to doszedł ten cały Teppai (czy jakoś tam). Potem ta cała rewolucja Kuroko i anime stało się znów ciekawsze (bo skończyły się mecze XD.) Za to uśmiałam się gdy Seirin  kliknij: ukryte  wyjechali na obóz.Nie no to jej gotowanie, i gleby na piach były mocarne!! Później było parę fajnych wątków i mecz ,ale to za mało jak na takie anime tak to się miało skończyć? No niestety tak…
Ogółem patrząc na to anime to jestem pod wrażeniem. Moja pierwsza seria sportowa i będę czekać na kolejny sezon. Kreska spk ,a muzyka też super. Mogli by trochę popracować nad fabułą w środku serii bo same mecze to niezbyt dobra rozrywka (i to takie przeciągnięte). Ale no cóż jestem też zaskoczona bohaterami bo jeszcze się w żadnym anime z takimi nie spotkałam (chociaż może mi się wydaje ,ale myślę ,że Kagami jest podobny do Ichigo z Bleacha.)Co do pomysłu o przystojniakach grających w kosza to nawet fajny… ,ale gdybym usłyszała ,ze ktoś chciałby robić takie anime to nigdy bym nie pomyślała ,ze było by tak dobre. Muszę przyznać ,ze odezwało się moje serce yaoistki bo sama zaczęłam tworzyć paringi… :( Ale cóż to samo tak przyszło. O czym to ja jeszcze chciałam…? Aaaa co do tej kreski to wspaniale narysowani i muszę powiedzieć ,że Kuroko był pięknie narysowany z resztą jak Kise. Chciała bym też dodać ,że fajnie się oglądało tą serie choćby pod względem ,że bohaterowie wszystkiego nie wygrywają i też się czasem załamują jak to w prawdziwym życiu bywa. Jestem zła ,że obejrzałam właśnie to anime ze sportowych pierwsze bo boje się ,że teraz żadne nie zrobi na mnie takiego wrażenia. Bo takie wrażenia były tylko tutaj. Czułam się jakbym oglądała mecz i na dodatek w zwolnionym tempie czasem. I jakbym słyszała myśli zawodników (jak wszechwiedzący kibic ^^). Naprawdę Polecam i każe wam to obejrzeć!

Anime jest świetne nie tylko pod względem sportowym ale również komediowym, ja osobiście na niektórych odcinkach pękałem ze śmiechu. 2 sezon w październiku i trzeba trzymać kciuki by druga seria była przynajmniej tak dobra jak pierwsza:)

Nie znam się za bardzo na sporcie ale uznaje iż anime jest na prawdę dobre. Zgodzę się niektóre rzeczy są nie realistyczne ale proszę nie przesadzać nie jest aż tak źle. >.< jak dla mnie 8/10

Jeśli ktoś liczy że w Kuroko no Basuke nie ma super mocy to niech tylko poczeka na drugą część.  kliknij: ukryte  Murasakibara który obracając się tworzy huragany i wsadem zrywa kosz razem z całą tablicą czy Akashi który pożyczył od Kakashiego z Naruto sharingana.
W dodatku nie wiadomo co jeszcze autorowi przyjdzie do głowy, wszakże manga będzie pewnie jeszcze trochę trwała

Nienawidzę koszykówki ale to anime było po prostu cudowne.
Nie wiem czemu ale po obejrzeniu tego anime stałam się nawet w kosza lepsza.

Przed minutą nadrobiłam seans wiosenny 2012. Mimo że zaczęty już na samym początku.
Zamiast mówić, co mi się w tym anime spodobało – a było tego sporu, skoro doczekałam się końca, powiem co mi się nie spodobało.
1. Dziwnym faktem jest dla mnie, że Pokolenie Cudów tak łatwo dało się pokonać dopiero kiełkującemu liceum, jakim jest de fakto Seirin. No przepraszam bardzo, ale czy oni nie byli przypadkiem kreowani jako tych „niepokonanych”. No i chociaż jest nie przy pierwszym meczu… Mogli nie pokonywać Kise…
2. Nie podobało mi się, że musieliśmy wiedzieć, że ten zawodnik jest bardzo dobry. Co prawda chodzi mi tu jedynie o początek, gdyż koniec już poprawiał kwestię „tych niepokonanych”.
3. Brak mi było momentów ciężkich treningów. Dopiero teraz doceniam „od zera do bohatera”. Przynajmniej miałam jak kibicować. No niestety dla KnB, ale miałam przyjemność obejrzeć już takie perełki jak „Eyeshield 21” i „Prince of Tennis”. Tam wszystko było pięknie pokazane, że oni ćwiczą – ciężko harują!
4. Było mi smutno, ponieważ nie było praktycznie wcale wątku romantycznego. Chociażby otoczki. Takiej malutkiej. Drobniutkiej… No nie poradzę, że jestem romantyczką, ale przecież tam byli tacy przystojniacy! <3

Oprócz tych wymienionych wyżej punktów wszystko inne sprawiało, że chciałam oglądać dalej. Mangę przerwałam w połowie, by nacieszyć się ekranizacją meczy (jakoś tak lepiej mi się ogląda niż czyta o sporcie), więc nie wiem czy to tak bardzo różni się od oryginału. Musieli jakoś wszakże skończyć, a mi się właściwie zakończenie spodobało. Zakończenie jednego turnieju i wieść o kolejnym to dobry koniec i początek.
Ocena: 7/10

Naprawdę nie lubię koszykówki ale to anime no po prostu nie mogłam się oderwac. Jak zaczęłam oglądac ciężko było mi przestac.
Seria świetna trochę do grafiki musiałam się przywyczaic na początku że względu na te kreski dodane np do twarzy czy szyi.
Ulubieńcy to Tetsu -uwielbiałam jego expresionless. Kagami i Kise. Szkoda że nie pokazali reszty ale w drugim sezonie na pewno się pojawią .Już nie mogę się doczekac.
Muzyka była dobra. Szczególnie melodia która leciała w czasie meczy .
Polecam
10/10

Jedno z lepszych o ile nie najlepsze anime opowiadające o sporcie jakie przyszło mi obejrzeć. Za koszykówką osobiście nie przepadam, ale to co co innego. Pierwsze 10 odc że się wyrażę łyknęłam na raz ^^ w oglądaniu reszty przeszkodziły mi obowiązki – koniec końców seria obejrzana w jeden dzionek. Kreska bardzo przyjemna, bohaterowie każdy na swój sposób inny no, anime z dawką humoru i powagi. Tak więc polecam, polecam i jeszcze raz polecam! Stawiam ocenę 10/10 <3 czekam na kolejny sezon z niecierpliwością i mam nadzieję ze będzie równie genialny jak i ten.

Pierwsze sportowe anime jakie obejrzałem i absolutnie nie żałuję. Po prostu super się ogląda. Polecam ogromnie. Ostrzegam jednak, że anime się nie kończy na 25 odcinkach, więc jak ktoś woli niech poczeka na wyjście 2 sezonu (lub więcej).
To anime będzie moim punktem wyjścia do innych pokrewnych. Poprzeczka zawieszona bardzo, bardzo wysoko.

Jest to moja pierwsza seria sportowa jaką oglądam ale bez wątpienia jest genialna. Bohaterowie mający jakieś ograniczenia ( co jest niewątpliwie rzadkie, bo zwykle wystarczyło się wkurzyć i dostawało się super mega power up ) to jest to co brakuje niektórym seriom. Ja w ogóle jestem wielką fanką koszykówki więc anime o tym akurat sporcie zawsze przypadnie mi do gustu.

Muzyka mnie czasem denerwowała ( szczególnie przy niektórych meczach jak tak nagle zaczęło elektroniką po uszach walić ).

Moim ulubieńcem jest  kliknij: ukryte  Kuroko 2, Kuroko, Kise i Kagami. Aomine mnie jakoś wkurzał tą swoją gadką i swoim zachowaniem tak samo jak Midorima.

Polecam, polecam, można naprawdę się nieźle przy tej serii ubawić a mecze są zrobione genialne.

Moje pierwsze anime o koszykówce.

Seria niewątpliwie udana, ma wszystko to, czego można by od niej oczekiwać. Mecze są ciekawe, bardzo trudno przewidzieć wyniki, widz często bywa zaskoczony. Nie ma tu jakichś zjawisk nadnaturalnych, często obecnych w seriach sportowych, a mimo to akcja przykuwa do ekranu.

No i.. pełno biszów! Co jak co, ale nie można odmówić im urody, a jednocześnie są niesamowicie męscy w tych strojach i z mięśniami… mmm. Te piski gumy o podłogę sali, szybkie oddechy… <ponosi go>
Główny bohater zupełnie nie przypomina tych obecnych w innych seriach shounen. Nie jest żadnym narwańcem, nie wygłasza patetycznych przemów i niewiele mówi.. wręcz nieśmiały. Fajnie.

Ogląda się to bardzo dobrze, zwłaszcza że animacja jest płynna i a projekty postaci bardzo ładne. Ten tutuł ma szansę trafić do obu płci, bo każdy znajdzie tu coś dla siebie. No i humor – naprawdę bywa śmiesznie, gagi są dobre, bawią.
Minus – grają na poziomie rozgrywek światowych… na szkolną drużynę to to nie wygląda, również patrząc na wzrost i mięśnie.

Wypada mi tylko polecić.

Anime bardzo mi się podobało. Rozgrywki dostarczają niesamowitych emocji. Fajnie, że zawodnicy Pokolenia Cudów są pokazani jako rywale, a nie wrogowie. Każdy z nich ma ciekawą osobowość i historię. Moim ulubieńcem z Pokolenia Cudów (jak do tej pory, bo jeszcze nie wszyscy zostali przedstawieni) jest Aomine :)  kliknij: ukryte  i te jego stwierdzenie, że nikt nie może go pokonać, jedynie on sam ;) Nie mogę się doczekać jego reakcji, kiedy Kagami i Kuroko go pokonają (to nie jest spoiler, bo mangi nie czytałam, jedynie domyślam się, że tak będzie).

A co do tych wszystkich umiejętności, to też na początku wydawało mi się, że przekraczają one ludzkie możliwości. Ale jak zobaczyłam ten filmik: [link][link][/link], to zmieniłam zdanie. Polecam :D Można tam zobaczyć  kliknij: ukryte  prawie wszystkie rzuty widziane w Kuroko no Basket, m.in. rzut zza tablicy kosza lub rzut przez całe boisko (może stylem nie przypominał rzutu Midorimy, ale mimo wszystko rzucał z końca drugiej połowy boiska (2 minuta filmiku ;) ). Pomińmy tą kwestię, że najpewniej to był łut szczęścia, a Midorima jest zawsze pewny, że trafi. No ale nie można powiedzieć, że w ogóle nie da się tego zrobić :P A poza tym zgadzam się z opinią, że w końcu to jest anime, które ma dostarczyć rozrywki, a jakbym chciała obejrzeć realny mecz, to włączyłabym mecz w telewizji :)

Już nie mogę doczekać się 2 sezonu (mam nadzieję, że powstanie, bo jeśli nie, to chyba trzeba będzie zabrać się za mangę :) ).

Anime godne polecenia. Trochę koszykówki oglądam czasem i jestem w stanie stwierdzić, że nie jest zbytnio zakłamane. Chodzi mi o to, że bohaterowie nie wykonują tutaj jakichś niestworzonych rzeczy i fajny jest motyw, kiedy tłumaczona jest na np. makietkach dana strategia. Jak już wspomniano w recenzji – bohaterowie nie są robotami i mają granice swoich możliwości jak na ich ciała młodzieńcze :) Mówiąc o postaciach moje serce skradł Tetsu z jego niezamierzonym skradaniem się i stoickim spokojem :D zwijałam się ze śmiechu z każdą rozmową Kuroko z Kagamim

Nie porwało mnie nie wiadomo jak, ale przyjemnie się oglądało.
Miła odmiana, że zamiast bohatera niedorajdy pojawił się taki, który na wstępie ma jakaś specjalność.
Muzyka ok, ale na pewno nie jest jedną z tych, którą będę nuciła pod nosem.
Szczery podziw nad grafiką. Jak dla mnie najlepsza rzecz w tym anime. Rzadko kiedy widzi się takie dopracowanie. Przynajmniej w tych sportowych animcach, które do tej pory widziałam – a było ich sporo;p
Ogólna ocena 7/10.

Nie jestem fanką sportowych anime i w ogóle sportu, ale przyjemnie mi się oglądało. Przypomniały mi się szkolne czasy, kiedy sama wstąpiłam do drużyny koszykówki. Szybko jednak okazało się, że nie zrobię kariery w tym sporcie z powodu niezbyt wysokiego wzrostu i przede wszystkim braku talentu. Zboczyłam trochę z tematu, ale ogólnie jest to jedno z niewielu anime sportowych jakie obejrzałam, natomiast mam teraz ochotę na coś podobnego, bo niestety pozostał lekki niedosyt. Bardzo ucieszyłabym się z drugiej serii w niedalekim czasie. Jeżeli chodzi o postaci, polubiłam całą drużynę Seirin i oczywiście im kibicowałam, najbardziej natomiast przypadł mi do gustu główny duet. Szkoda, że trochę za mało w tym komedii chociaż odcinek, w którym trener próbuje gotować dla drużyny mnie rozbroił. Ogólnie miło spędziłam czas, mimo że nie jestem fanką sportu, wręcz przeciwnie – nie daję rady obejrzeć całego meczu w tv.

Bardzo fajne anime ;) trochę przypominające Eyeshield 21, które było też niezłe ;) oby zakończenie nie było takie ze bohater „niszczy” najlepszego gracza i staje się najlepszy, mam nadzieje ze autor coś wymyśli żeby tak nie było :)

Najistotniejsze zalety serii to: po pierwsze – nie dostajemy kilku geniuszy, którzy ratują skórę pozostałym

Nie?? Musieliśmy zatem oglądać inne anime, bo ja tam widziałam dosłownie taką sytuację. Co z tego, że pozostali gracze czasem coś pokazują, skoro praktycznie o wygranej meczu decydują owe wybitne jednostki…

A skoro przy tym jesteśmy, trzeba powiedzieć, że obeszło się bez nadmiernego upiększania tej dyscypliny i chociaż niektórych technik na próżno szukać w sportowych relacjach, do supermocy jeszcze daleko.

Ahahaha…ekhem, nie wiem jak dla Ciebie, ale dla mnie wszystkie umiejętności pokazywane chociażby przez Pokolenie Cudów leżą dawno poza granicami supermocy!! Oni latają w powietrzu, podają piłki z szybkością błyskawicy, rzucają skąd chcą i trafiają na dodatek, ba…znalazła się także technika imitacji xd Jeśli znajdziesz mi gdzieś na żywo chociażby 1/10 tego to zwrócę honor i przyznam, że tutaj brak supermocy, ale jak długo oglądam koszykówkę, tak nijak tam czegoś takiego nie widziałam…A no chyba, że każdy ma w oczach taki rentgen jak pani trener xd

Nie no rozumiem, że jak ktoś to lubi, to będzie mu się podobało, bo seria nawet sympatyczna, ale po co mydlić widzowi oczy recenzją, która mija się z prawdą na temat podstawowej cechy owego tytułu?! Recenzja ma być chyba też od tego, żeby potencjalny odbiorca mógł sobie wybrać tytuł dla siebie, licząc się ze wszystkim, co tam może znaleźć…

Jej…ja nigdy nie lubiłam koszykówki, a tu takie uzależnienie :D Anime naprawdę wciągające. Wiadomo kiedy wyjdzie 2 seria?

anime ciekawe, ale zdecydowanie zbyt krótkie. widać zdecydowany brak 2 serii. Na pewno zainteresuje, ale piszczeć z zachwytu nie będziecie. Szkoda że nie poznaliśmy nowego Stylu Kuroko ;/ a tak na to czekałam….

Przyznaję, że seria bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się czegoś sympatycznego, ale nie podejrzewałam, że będzie to aż tak uzależniające. Koszykówka nigdy mnie nie ruszała, a jednak!
Kuroko jest naprawdę trafiony, stworzenie przeciwieństwa bohatera w stylu Naruto było genialnym pomysłem, a i reszta obsady to zgraja sympatycznych dziwaków.
Graficznie jest naprawdę ładnie, może nie jest to arcydzieło, ale oglądało się naprawdę przyjemnie.
Muzycznie również jest dobrze, w tle od czasu do czasu przewijało się echo epickości, a pierwszy opening zdecydowanie zapada w pamięć.
Rozpisywanie się nie ma sensu, bo specem od koszykówki nie byłam, nie jestem i nigdy nie będę, ale trzymam kciuki za drugą serię, która oczywiście powstać musi! Ode mnie 9/10, dodaję jeszcze plusik za psa;)

Baaardzo cienkie anime sportowe. JEstem fanem anime sportowego. Kocham Majora,Hajime no Ippo,Slam Dunk,Capeta, cross Game, E21 i tak dalej, ale tej sportowki nie trawie. Tak jak zawsze ogladajac mecze, walki ... czlowiek wciaga sie i dopinguje glownemu bohatera, badz druzynie tak tu bylem zupelnie obojetny na to co sie stanie i kto wygra. Zero napiecia. To anime jest jak charakter glownego bohatera nijakie. To ja juz wole nowego POT. Moja ocena 5/10. Jak ktos chce zobaczyc anime o koszykowce to powinien siegnac po Slum Dunk. Humor, napiecie, swietne mecze. Dobre anime to takie do ktorego chce sie wrocic. Tu sa tylko klapsy w pilke (czytac podania glownego bohatera) i wsady.

Nie, nie podobało mi się *już czekam na te hejty .__.*
Na ocenę może ma wpływ to, że z wf'u to ze mnie totalna noga, ale oceny pozytywne wystawiały osoby równie wysportowane co ja. No więc postanowiłam "-Dobra, obejrzę!”
I to było najgorsze co mogłam zrobić – wynudziłam się niesamowicie i nawet wysportowani „bishe” tego nie poratowali.

Właśnie skończyłam oglądać solidne sportowe anime. Było w nim wszystko, czego się spodziewałam, a zobaczyłam… no, jak w nagłówku :D Gdybym miała zacząć wyliczać po kolei niedorzeczności i absurdy, wyszłaby kilometrowej długości notka, więc sobie daruję. Zapytam tylko o jedno: Rzut zza tablicy kosza i, przy okazji, spoza linii boiska jest dopuszczalny? Obawiam się, że podczas układania zasad taka sytuacja nikomu nie przyszła do głowy i autor mangi wykorzystał niedopatrzenie, jednak wesoło było, nie powiem. W ogóle Aomine takie cuda wianki plótł, że zaciesz nie schodził mi z twarzy. Uwielbiam go!
Podoba mi się muzyka; animacja robi wrażenie, ale tylko podczas meczów; podoba mi się dobór seiyuu (tym ostatnim wręcz mnie dopieszczono); postacie w większości do polubienia… ale jakby co, Midorima idzie do odstrzału pierwszy.
Fabuła przewidywalna okropnie, żaden wynik Seirin mnie nie zaskoczył :( chyba za stara jestem/zbyt dobrze znam schematy takich serii, ale to, co wymieniłam w poprzednim akapicie, trzymało mnie przed ekranem. To, oraz
 kliknij: ukryte  ilość kwasu w dialogach i wszędobylskie hinty dla oczu które widzą, usatysfakcjonowały moje zepsute serce w 100% ;3

Nie mogę doczekać się drugiej serii i mega bossa Akashiego, jest piękny… i ten głos!

odkąd obejrzałam to anime nie podoba mi się nic innego *.*

Wracam, jak zapowiedziałam.

Mimo iż nie jest to anime z gatunku supernatural, to biorąc się za to anime (z gatunku sportowych, of kors) można postawić sobie poważne pytanie o ludzkie możliwości. Nie wiem, nie oglądam meczów NBA, ale większość podań, wsadów, skoków znacznie przekraczała moim zdaniem pewne limity koordynacji, ALE – ja się naprawdę nie znam. Wiele ludzi zarzuca też brak realizmu – światła wokół postaci,kolorowe podania, niebotycznie długie unoszenie się w powietrzu, i mówienie całych zdań podczas skoku trwającego części dziesiąte sekundy (?), jednak kurczę – TO BYŁO CIEKAWE. Działało zdecydowanie na plus i nawet taki laik jak ja rozumiał o co chodzi i na czym to wszystko polega. Niestety, nie umiem przełożyć tego na moją grę, ale zawsze odcinek dodawał mi energii.

Postaci nie były wielce oryginalne, ujmujące i zalatywały sztampowością (takich chłopaków jak Kise to widziałam już kilka razy – co nie zmienia faktu, że jestem fanką :3)ale źle nie było. Było dobrze.
Jest dużo charakterów, wszyscy są różni, mają wady i zalety. A i drugoplanowi nie poszli w odstawkę – każdy ma talenty i zdolności. Niebagatelne zresztą.
Cichy i spokojny Kuroko jako protagonista jest miłą odmianą.


Fabuła nie jest skomplikowana, ale mnie urzekła i podoba mi się w niej każdy element. Pragnę drugiej serii z całego serca, już się nie mogę doczekać.

Muzyka mistrzowska. Nie wyszedł jeszcze oficjalny soundtrack o ile mi wiadomo, ale kawałek przy Aomine i po wygranej to moje absolutne ulubieńce.

Grafika… W porządku, co tu dużo mówić. Kolorowo i przyjemnie.

Nie brakowało niedociągnięć, ale mało która seria ich nie ma. Ważne, że wciągnęło mnie aż za mocno, przeżywałam każdy odcinek i czekam na resztę. Nic mnie tak nie omotało od czasów Baccano.

10+/10

Bawiłam się naprawdę świetnie, a końcówka tylko zaostrzyła mój apetyt. Jeśli drugi sezon się nie pojawi (oby tak się nie stało!), to będzie to naprawdę perfidne posunięcie… Pokochałam wszystkie postaci, no, może moja sympatia do Aomine jest jak na razie trochę wątpliwa, ale nie umniejsza to faktu, że bohaterowie są siłą tej serii. Lecz oprócz nich jest jeszcze coś, co nie pozwala oderwać się od ekranu – akcja, mnóstwo świetnej akcji! Owszem, wszystko jest nagięte, zagrania zawodników są po prostu niemożliwe do wykonania, ale, rany, nie oszukujmy się, gdyby gra miała wyglądać tak jak rzeczywiste rozgrywki, to nie mielibyśmy możliwości doświadczyć tych emocji, których od samego początku do końca było multum. Nie pamiętam odcinka, przy którym nie miałabym gęsiej skórki i nieświadomie nie zaciskałabym dłoni w piąstki – wczułam się jak mało kiedy. ;)
Jak nie będzie drugiej serii, to się naprawdę obrażę…

Serie można opisać tak- kilka bishow gra w kosza i ładnie wygląda. Jednak jeśli do tego dodamy dynamiczną animacje, kilka różnorodnych charakterów oraz dobrą, nieschematyczną fabułę to wyjdzie nam bardzo dobra opowieść. Sama zaczęłam oglądać to anime ,gdy miało już z 14 odc. Nie pamiętam, kiedy już obejrzałam tyle epkow za jednym zamachem. Wciąga. Strasznie polubiłam głównego bohatera(tylko nie moge przeżyć czemu musi mieć koszule w spodniach i zapiętą koszule pod szyje kiedy jest w mundurku)Innych też darzyłam sympatią (może oprócz Momoi(takie postacie z reguły mnie denerwują)).

Serii mogę dać solidne 8,5. Teraz już nawet gra w kosza na w­‑f nie jest mi już tak straszna. Myślę też że jest duża szansa na 2 sezon. Ale najwcześniej zobaczylibyśmy go w sezonie zimowym

Po raz pierwszy od bardzo, bardzo długiego czasu, zabrakło mi słów, aby opisać serię.
Zanim zabrałam się za Kuroko no Basuke, nigdy bym nie pomyślała, że sportowe Anime może przyprawiać o gęsią skórkę podczas seansu. Nie, nie przesadzam. Dreszcze towarzyszyły mi przy każdym odcinku, a szczególnie przy pierwszym. Już sam opening wbił mnie siedzenie, a co się działo potem, to niech wam powiedzą moi rodzice, którzy widzieli mnie z otwartą gębą przed monitorem. Darli się, nieważne. Szczerze przyznam, nie mogłam się oderwać od pierwszego odcinka. Wracając do ogółu serii. Kreska – świetna! Idealnie narysowane sceny konfrontacji na boisku, momenty zabawne oraz doprowadzające do chodziażby minimalnego wzruszenia, zostały bez wątpienia wspaniale ujęte. Postacie – cud, miód i Kiseki no Sedai! Inaczej nie da się tego opisać. Charakter Kuroko świetnie wpasowany w charakterek Kagamiego. Drużyna Seirin, równie fajnie utworzona, co cała reszta drużyn. Tutaj chciałabym wtrącić słówko o Teppei'u. Kapitalna postać! Nie wiem czemu, ale bardzo go polubiłam.. Nie wspominając o Kiseki no Sedai.. Pokrótce, fantastyczni zawodnicy. Nie potrafię opisać ich charakterów, przepraszam (ekhem, Sakurai mi się udzielił, przepraszam)!! Muzyka – doskonała, po prostu. Wbija w fotel, podłogę, albo jeszcze niżej, aż do piwnicy. Fabuła – na początku, szczerze przyznam, iż przewidywałam, tak jak prawie wszyscy, że będzie jak najprościej poprowadzona. Drużyna głównego bohatera cały czas wygrywa, wygrywa, wygrywa i w końcu seria się kończy. A tu takie, jedno wielkie: O KURCZE. Inaczej, jest kurde inaczej! Co dalej się będzie działo?  kliknij: ukryte  Kto wygra Inter High, skoro Seirin odpadł? I dlaczego trzeba czekać aż tydzień na kolejny odcinek?! Pragnę również wspomnieć, o nieopuszczającej oglądającego ciekawości, niecierpliwości, olbrzymim zaciekawieniu i o tym nurtującym pytaniu, towarzyszącym przez całą serię: Co dalej?
Zaś mnie męczy, zapewne nie tylko mnie jako fankę serii, niezwykle przełomowe pytanie: CO BĘDZIE Z DRUGĄ SERIĄ?
Jeszcze tylko na moment wrócę do postaci. Mogę powiedzieć i nie będę kłamać, iż wszyscy bohaterowie są wyśmienicie nakreśleni, z wyjątkiem jednej.. Tak! Właśnie o niej mówię! Różowe kudły. grr. No, ale w każdym Anime musi być dziewucha, która mnie będzie irytować. Przejdę do przyjemniejszych procedur, mianowicie, ulubieńcy. To może po kolei (kolejność nie ma znaczenia) Tetsuya Kuroko – za…um,ej, to Kuroko, przecież! Kagami Taiga – za, eh, kurcze, za jego wspaniałą determinację, za zawadiacki uśmiech, za włosy, za całokształt, po prostu! Teppei Kiyoshi – za pogodę ducha, za wiecznie pojawiający się uśmiech, no dobra, i za całokształt też. Ryota Kise – em, co tu dużo mówić, brzydki i tyle… =/////= Kasamatsu Yukio – za skarpetki i za tsunderowaty charakter. Daiki Aomine – za świetną grę na boisku, zarozumialstwo, egoizm, zwyższoną samoocenę, wredotę i jeszcze raz wredotę. Dużo by wymieniać. Powyżej przedstawiłam elitę postaci ulubionych. Dziękuję za uwagę~

ZAŚ SERIĘ,POLECAM WSZYSTKIM. :)

Normalnie z zachwytu to buty zgubiłam, dosłownie. Po siedzeniu na różnych dziwnych portalach myślałam, że będzie to anime z cyklu gracze, dzikie fanki, piski, krzyki i prostota. Całe szczęście, zawiodłam się. Totalne przeciwieństwo.

Ogóle to jako fanka koszykówki oglądałam odcinki, które póki co wyszły, z wielkim zaciekawieniem i emocjami. Wczuwałam się w mecz sam w sobie, jakbym była na hali i oglądała naszą polską Tauron Basket Ligę. Co prawda niektóre rzeczy są trochę przesadzone, baaardzo, ale z czasem do tego przywykłam (albo ograniczyli ilość absurdalnych momentów?). Pomijając wieloodcinkowe mecze uśmiałam się jak dzika. Sam widok Kuroko doprowadza mnie do szczerzenia się jak głupi do sera. Współczuję moim rodzicom, którzy musieli tego słuchać po nocach. ;)

Postacie są ciekawe i oryginalne, chociaż niektóre.. denerwujące ładnie to ujmując. Kagami czasem doprowadza mnie do szewskiej pasji. Bardzo podoba mi się postać Aomine. Typowy dupek, który ma w sobie tyle, że o ja. Jest definitywnie  kliknij: ukryte  negatywną postacią, ale nie jestem w stanie ukryć mojej sympatii względem niego.
Grafika 'dnia codziennego' jest raczej normalna jak na nowe anime, ale jeżeli przychodzi do meczy.. inna bajka, wyższy lvl. Dopracowanie na oh­‑ah!

Jeżeli będzie to faktycznie tylko 25 odcinków to się rozpłaczę i nie wiem co jeszcze, ale na pewno nie będzie nic dobrego z tego dla twórców, haha ;d Im więcej tym lepiej. Poza tym chcę poznać  kliknij: ukryte  całą 5 z Pokolenia Cudów, nie tylko 3.. Come on!

Sprawili, że mam ochotę pograć.. To ci animowane człowieki z chińskiej bajeczki

Przeraża mnie to że same dziewczyny się tu wypowiedziały, chyba jestem mniej męski niż mi się wydawało.
Bo mnie ta seria wgniotła w fotel!!! Jest po prostu świetna!

Obejrzałem ooogrom różnych serii, i ostatnio z nieobejrzanych wszystko wiało nudą.(albo nie tym czego właśnie potrzebowałem)

Nie znam się na koszykówce.
Ale seria wymiata. Akcja wciąga, nie wie, czy to wszystko co pokazują to prawda o grze i czy możliwe.

Ale dla mnie jest to jak najbardziej tak realistyczne, i każda technika do możliwa i do zrobienia.

Dlatego wciąga jak cholera, przez akcję, realizm, WYCZESANEGO w kosmos głównego bohatera(+śmiechowy) i.. akcja, akcja, reakcja.. każda gra sprawia że nie jestem wstanie oczu oderwać, plus duża pochwała dla tworzenia drużyn.
Każdy jest wyjątkowy, każdy coś potrafi i ma własny styl.

A kreska? Nigdy nie rozumiałem ludzi oceniających kreskę.
Ja mam 3 podziały. Za dużo jednego koloru. O! ładna. I wyczesana w kosmos.
Tą oceniam na ładną z B.dużym plusem za szczegółowość w czasie gry.

A muzyka.. hmmm.. w sumie 1 utwór zapamiętałem, który podkreślał moment nastawienia bohaterów na walkę i baaardzo mi się podobała. Ale jakoś nie brakowało mi podkładu, więc jest dobrze.
op i end nudne.

Naprawdę gorąco polecam!

PS. Jestem z tych co wielbią anime, nie dostrzegają drobnych wad i cenią sobie logikę w anime. I takżę uważam za glupotę ocenianie kreski w stylu co chwila: „O tu mogli by lepiej zrobić” Więc to co sprawia mi duża rozrywkę nie razi niczym, gdzie wszystko jest na swoim miejscu, jest po prostu 10/10 a to anime zdecydowanie jest.

Yori,  kliknij: ukryte  niestety twój schemat się nie sprawdził

Obejrzałam 17 odcinków i jestem rozczarowana,zważywszy na to,jak się tą serią zachwycano. Kreska mi się nie podoba,jest…zwyczajna. Widziałam takich dziesiątki. Postaci przeciętne,zero 'charakteru'. Kolor włosów,kolor oczu to właściwie wszystko,czym mogą się od siebie różnić. (Sami wysocy Japończycy,jak żyję nie widziałam czegoś takiego ;) Mega wymuszony humor zamiast śmieszyć,irytował. Mecze ciągnące się kilka odcinków nudziły mnie bardziej niż walki w Bleachu ^^ Przewidywalne,po 2 meczach znałam już schemat anime,który zawsze się sprawdzał-  kliknij: ukryte  1.Przegrywamy 2.Rozkręcamy się 3.Pełna emocji gadanina powodująca wzruszenie wszystkich na boisku. 4.Wygrywamy z lepszymi od siebie dzięki 16­‑latkowi. Autor(ka?) zdaje się nie zauważać,że oprócz Kuroko i Kagamiego ma na głowie jeszcze pozostałych zawodników,którzy podczas gry pojawiają się tak rzadko,że zdarzało mi się o nich zapomnieć,a podczas najważniejszych momentów magicznie znikają.

Seria niczym się nie różni od reszty z tego gatunku,nic specjalnego­‑3/10.

Nie oglądałam zbyt wielu anime o sporcie, jednak to mnie urzekło. Nie wiem dlaczego: pomysł oryginalny nie jest, nie ma również niczego nadzwyczajnego w grze w kosza. Mimo to każdy odcinek jest dla mnie strasznie ekscytujący, nie mogę się doczekać kolejnego. KnB ma niesamowity klimat, który udziela się oglądającemu. Z całą pewnością wytrwam do końca serii, i umieszczę konkretniejszy komentarz. Na razie z utęsknieniem wypatruję 16 odcinka! ; D

Nie wiem, jak to działa, szczerze, to nie chcę nawet wiedzieć, ale to anime mnie wciągnęło. Ekscytuję się jak dziecko oglądając kolejne odcinki. Być może niektóre pomysły na postaci są oklepane, być może sam pomysł taki jest, ale jest w tym coś, co cieszy, na co się czeka, na co ja czekam. Być może chodzi też o to, że Kuroko jest moją kolejną miłością. W każdym razie, seria godna polecenia!

nein,nein,nein cytując znanego niemieckiego aktora; jeśli koszykówka to tylko w wykonaniu NBA i boskiego Mike'a, a to oznacza, że potrzeba zrobić anime o drużynie Chicago Bulls z lat 90', perypetie błękitno włosego młodzieńca mogą inspirować co najwyżej klub miłośników polo z Hampshire, kreska jest w porządku, ba nawet muzyka jest na swoim miejscu, ale fabuła i postaci boże nuda, równie dobrze można by się emocjonować wyścigiem pomiędzy wartburgiem i pagani zondą stawiając kredyt hipoteczny i wolność rodziny na zwycięstwo wartburga; jeszcze żeby graczy w tym anime sponsorował nike, czułbym tę odrobinę wibracji, ale nie.

Jakoś tak, serię tę miałam na oku od jakiegoś czasu i pewnego wieczoru, pomyślałam sobie. No! Jeden odcinek nie zaszkodzi… Uhum. Tego wieczora, skończyłam oglądać Kuroko o 3/4 nad ranem i obejrzałam wszystkie dostępne 15 odcinków. Było to wczoraj. No ale, kto by się spodziewał, że sportowe anime, może być takie fajne?? Sama jestem zdziwiona, bo sportu nienawidzę, a tu, skąd u mnie takie oddanie? Ano otóż w anime, podoba mi się grafika oczywiście, postacie są podobne do tych z kilku anime które już widziałam, ale nie czepajmy się szczegółów, ważne że są fajne i nadrabiają charakterkiem, hmm… Podoba mi się, sposób animacji podczas gry kuroko, kiedy podaje, bo w pewnym momęcie sama przestałam go zauważać, choć miałam z tego powodu niezły ubaw, gdy przez cały pierwszy odcinek bawiłam się w wypatrywanie go^_^ Hmm, może za specjalnie nie wiemy nic o bohaterach, ale mam nadzieję, że to się z czasem zmieni, wcześniej mówiłam o charakterku, to przez tą morderczą aurę wokół pewnych graczy… pewnego gracza, na boisku… Kyaa!!! On jest taaaaki słooodkii!! Eh, wybaczcie, rozczuliłam się, jakoś mam słabość do delikwentów i tym podobnych. No, w każym razie, nie będę się rozpisywać, na zakończenie, powiem tylko tyle: Jestem ogromnie szczęśliwa, że zaczęłam kuroko no basket i że wcześniej znalazł się on na mojej liście do obejżenia, aha a wiecie dlaczego się tam znalazł? Bo na skreenach, byli śliczny niebieskowłosy i ktoś z aurą delikwenta, Kyaa!! Jaka ja szczęśliwa;PP

Serię zaczęłam oglądać z przyczyn dość nietypowych. Sportowe anime nigdy mnie nie kręciły. Uważałam tak do czasu aż natknęłam się na Cross Game i wszelkie anime o japońskim baseballu kocham wielką puchatą miłością jak i sam baseball zresztą. Niemniej na początku był to tylko baseball. Inne sporty mnie nie interesowały. Nie wiem dlaczego, ale Kuroko postanowiłam dać dzisiaj szansę. I teraz odkryłam wreszcie, że nie lubię tylko serii o baseballu ale najwyraźniej każda sportowa seria ma w sobie coś wartościowego. Dobra seria, of course. Oczywiście napalony ambitny facet, który pokaże całemu światu to jest must w przypadku takich serii. Ale rzadka rzecz, w tej serii mi to nie przeszkadza. Z drugiej strony Kagami ma piękną przeciwwagę w postaci przesadnie ciechego cienia. Uwielbiam postaci typu Kuroko. Przetrawiłam Mihashiego, ba! Polubiłam go. W zasadzie mało kto jest mi straszny niemniej Kuroko po prostu lubię. Przypomina mi Natsume. Spokojem, ciepłem, aczkolwiek trudno powiedzieć, żeby biło od niego dużo ciepła. Ukrywanie swojej obecności jest dla mnie nieco naciągane, ale daje spore pole do popisu dla autorów jeśli chodzi o komediowe sytuacje. Naprawdę mam nadzieję, że będą to nieco częściej wykorzystywać. Poza tym sam w sobie pomysł wydaje mi się ciekawy i nie mogę się doczekać co też oni z tego dadzą radę zrobić. Na dodatek przesympatyczna pani trener, która ma miarkę w oku jest przeuroczym dodatkiem! Byłam miło zaskoczona taką odmianą. Oczywiście, Aoba też była trenerem ale to nie było to. Tam była zepchnięta na dalszy plan i jej umiejętności mam wrażenie zostały niedocenione. W Kuroko postać kobiecą potraktowano należycie. Me approves. Nie podoba mi się jedynie przesadnie radosny blondasek ze stadem fanek. Może mieć na to wpływ mój niedawny Seans Skip Beata. Jak na razie mocne 8 i mam nadzieję, że seria mnie nie zawiedzie.

Naprawdę godne uwagi. Oglądam z zapartym tchem każdy odcinek, i aż chce mi się grać w koszykówkę, mimo, że mam dwie lewe ręce i nogi też :>
Bohaterowie są właściwi. Nie ma irytującego stadka bishounenów, z przewidywalnymi charakterami i poczynaniami. Wszyscy są sympatyczni, ale każdy ma coś, czego wcześniej nie widziałam i to bardzo cenię!

Na pewno powrócę, kiedy się niestety skończy!

'Czy to jest yaoi' – nie, to nie jest yaoi, ale w interencie znajdziesz TYLE doujinshi i jakiś innych par (KurokoxKagami, Kurokox….)
'25 odcinków' – jeden z seiyu wypowiadał się o tym w radiu Kurobasu (nie wiem jak go słuchać, tylko po japońsku; kawałki są publikowane na twitterze @kurobasanime tylko po japońsku), że anime ma skończyć się gdzieś w październiku; nic nie wiem o drugim sezonie (aczkolwiek baardzo na niego liczę i wątpię, czy wpakują całą akcję, a jak tak – to będzie to bezsensowne).

Czytam mangę i muszę powiedzieć, że dopiero najciekawsze przed nami! A właściwie, cała fabuła jest nie do przewidzenia, niesamowite zwroty akcji i te ekscytujące mecze!
Osobiście anime i manga pobudziły mnie i zmotywowały tak bardzo do działania, jak nigdy dotąd/ jak żadne inne anime/manga! niesamowite i… główny bohater wpadł mi w oko ;p wwww Also, Kisecchi jest niesamowitym bishoun-.... tzn. zawodnikiem, prawda? www

Czemu tylko 25 odcinków? Jeden mecz trwał 2… więc nie pokażą jak zostają najlepsi? czy będzie drugi sezon?

ej czy to jest yaoi?

Zapowiada się dobrze. Jak na anime sportowe to animacja i gra w maczu wyglądała bardzo dobrze, a to jest najważniejsze. Zobaczymy jak będzie dalej.