Tanuki-Anime

Lustrzane Kioto ma niezwykłą historię i jest pełne dziwów i tajemnic, tak samo jak sami jego mieszkańcy. Koto i jej bracia z pewnością ani razu nie znaleźli czasu na nudę, odkąd trafili do tego świata. W końcu niejedno się tu działo, nim powróciła władająca niegdyś miastem Lady Koto, a i jej młodsza imienniczka nie wszystkiego była świadoma…

W 2011 roku studio Toei wydało odcinek pilotażowy anime pod tytułem Kyousougiga, wprowadzając widzów w niesamowity świat, odlegle inspirowany twórczością Lewisa Carrolla. Po roku twórcy podtrzymywali zainteresowanie tytułem, emitując pięcioodcinkową serię ONA. Akcja tych dziesięciominutowych odcinków rozgrywa się chronologicznie przed odcinkiem pilotażowym. Opowiadają one oddzielne historie, skupiające się na poszczególnych postaciach i elementach świata przedstawionego.

Będziemy mieli okazję między innymi zobaczyć, jak żyła Koto, zanim trafiła do Lustrzanego Kioto, poznać historię opiekującego się nią i jej braćmi mnicha Myoue, a także dowiedzieć się, jak powstało to niezwykłe miasto. Niejedno zaskoczy widza – chociażby w pierwszym odcinku okazuje się, że pokazany tutaj „świat realny” też do zwykłych nie należy. Całość jest utrzymana w lekkim, przygodowo­‑komediowym tonie, choć poszczególne historie uderzają też w poważniejsze nuty – na przykład przeszłość Myouego pozwala spojrzeć z zupełnie nowej strony na tego szlachetnego raptusa. Z pewnością odcinki spełniają założone zadanie: rozwijają świat przedstawiony i zachęcają widza do ponownego odwiedzenia go.

Nawet bardziej niż w odcinku pilotażowym rzuca się w oczy to, że twórcom trudno odmówić kreatywności i fantazji. Jednocześnie trzeba przyznać, że odcinki, może poza pierwszym, są bardziej uporządkowane niż radosne szaleństwo z 2011 roku. Zadbano też o ich różnorodność: jeden jest niemalże w całości muzyczny i skupia się na zmieniających się z czasem relacjach między bohaterami, inny w większości ukazuje to, co nagrała pojedyncza kamera, a jeszcze inny zaczyna się niczym czarno­‑białe anime ery Tetsujin 28­‑go. Widać, że twórcy dobrze się bawili przy produkcji tego tytułu i ten sam nastrój zabawy udziela się także widzowi.

Graficznie jest tak samo, jak poprzednio, co oznacza, że kreska ma ten sam styl, różnorodność i energię. Wciąż też jednak widać momenty, gdy animatorzy upraszczają modele. Muzycznie jest dobrze, utwory były dobrze dopasowane do akcji, choć mniej zwracały na siebie uwagę niż w pilocie. Wyjątek stanowi anglojęzyczna piosenka The Secret of My Life, która została użyta jako podkład ostatniego odcinka i sprawiła, że stał się po prostu fenomenalny.

Mówiąc krótko, seria ONA jest jeszcze bardziej udana niż poprzednia odsłona tego tytułu. W krótkim czasie jest w stanie wiele dodać do tego, co zostało powiedziane i pokazane rok wcześniej, a przy tym jest znacznie bardziej przystępna. Polecam sięgnąć po ten tytuł każdemu widzowi spragnionemu lekkiej, pomysłowej produkcji, choć zalecam obejrzenie najpierw odcinka pilotażowego z 2011 roku. Sam natomiast nie mogę doczekać się zapowiedzianej serii telewizyjnej.