Tanuki-Anime

Mieszkańcy Guardii zakończyli przygotowania do Festynu Milenijnego z okazji tysiąclecia królestwa i rozeszli się spać do domów. Nadchodzi spokojna noc. Czy aby na pewno? Nagle otwiera się portal i wyłania się cała plejada potworów, które rozpoczynają swój własny Festyn Milenijny. Dwa z nich, Mamo i Nuu, szukają nowych członków do swojej grupy. Niestety, idzie im jak po grudzie, a czarę niepowodzeń przelewa jałmużna, ofiarowana przez któregoś stwora. Wściekły Mamo postanawia pochodzić po okolicy…

Dwójka stworków (pozostawiony Nuu szybko dołącza do kompana) spotyka Johnny'ego – osobnika potrafiącego zmieniać się w samochód wyścigowy. Swoimi popisami zachwyca publikę – do czasu, gdy Mamo i Nuu doprowadzają go do białej gorączki. A to dopiero początek perypetii…

Sięgając po niniejsze anime miałem poważne obawy odnośnie jego poziomu. Wszak poprzednio Square wypuścił „przebój” zwany Final Fantasy: Legend of the Crystals. Na szczęście nie zawiodłem się, chociaż tytuł jest specyficzny. Akcję umiejscowiono w świecie Chrono Trigger, jednakże w jakiejś alternatywnej rzeczywistości (kłóci się z fabułą tej gry). Twórcy postawili na oryginalne rozwiązanie – stworzyli wesołą historyjkę z potworami w rolach głównych. Tak, monstra, które siekało się legionami w grze, ewentualnie z którymi rozmawiało się, jeśli występowały w funkcji NPC, tutaj mają swoje pięć minut. Wprawdzie przez ten zabieg OAV jest dość hermetyczna, ale w oczach fanów zyskuje dodatkowe plusy.

Najważniejszym z nich jest wyłapywanie odniesień do gry, w której mamy przyjemność oglądać zdecydowaną większość występujących tu potworów. Sam nieraz robiłem stop­‑klatkę, by rzucić dokładniej okiem na tłumy statystów. Poly, Imp, Naga­‑ette, Goon – to tylko nieliczne z nich, zabawę w rozpoznawanie reszty pozostawiam fanom. Podobnie jak kojarzenie muzyki oraz motywów z gry.

Głównymi bohaterami są wspomniani już przeze mnie Mamo (Kilwala w amerykańskiej wersji) i Nuu – pojawiający się notabene w grze. Charakterów nie mają zbyt wyszukanych: ot, klasyczny duet „mały, mądry, wybuchowy & wielki, tępy, spokojny”. Oprócz nich ważną rolę odgrywa wspomniany przeze mnie samochodostwór Johnny (dla odmiany NPC z gry), oraz… tego nie powiem, albowiem byłby to za duży spoiler. Uprzedzając pytanie – tak, głównych bohaterów w anime praktycznie się nie uświadczy, poza Chronem i Luccą, ale ci mają mniej czasu ekranowego niż niejeden z potworów­‑statystów.

Grafika do najlepszych nie należy, da się jednak przeboleć, zwłaszcza, że stwory wyglądają tak, jak powinny. Jako podkład muzyczny zastosowano motywy z gry, które całkiem nieźle zostały dopasowane.

Po niewypale zwanym Legend of the Crystals, Squaresoft (obecnie Square Enix) przynajmniej częściowo się zrehabilitował. Chrono Trigger nie jest anime wybitnym, ale całkiem oryginalnym, zwłaszcza jeśli chodzi o tytuły oparte na jRPG. Pozostaje pytanie – komu polecić? Na pewno fanom, choć część będzie zawiedziona niemal całkowitym brakiem głównych bohaterów. Natomiast amatorzy wyłapywania odniesień mogą ubawić się przednio. Co zaś z ludźmi, którzy z grą nie mieli do czynienia? Dla nich ten drobiazg będzie zbyt hermetyczny i z pewnością odejmą punkt lub więcej od mojej oceny.