Tanuki-Anime

Bezsensowna papka próbująca być na siłę oryginalną.

Miszmasz jest fajny, jeśli ma jakiś sens i mimo wszystko trzyma się pewnych ram, służy czemuś. A tu przez cały seans miałem wrażenie, że twórcy nie bardzo wiedzą, jak ma wyglądać ostatni odcinek i czym zapełnić wszystkie wcześniejsze, bo wprowadzanie nowych postaci na chybił­‑trafił, wydarzenia, które niczemu nie służą – to wszystko jest zwyczajnie nudne i irytujące.

Główna bohaterka – ot, jest. Fajną postacią jest jej brat, który ciągle ma zasłoniętą twarz.

Oprawa graficzna też do mnie nie przemawiała, momentami była tak jasna, że aż waliła po oczach. Gry teksturami miały zapewnić klimat i wyróżnić tę serię spośród innych, ale zdają się tylko rozpaczliwym krzykiem o nadanie charakteru temu anime. Takie chwyty SHAFT stosuje nagminnie, ale już coraz trudniej dać się na to nabrać.

4/10.

Seria przyzwoita, dobrze prezentowała się pod względem fabularnym i graficznym. Cóż więcej można napisać? Dobre i tyle. Moja ocena 7/10.

Dobrnęłam do ostatniego odcinka, ale nie powiem, że byłam jakoś zachwycona. Widocznie tak bardzo przywykłam do SHAFTu i ich „oryginalności”, że już nie robi to dla mnie takiego wrażenia i traktuje ich tytuły jak każde inne anime. Ale graficznie mi się bardzo podobało, tu nie zaprzeczę.

Niskie oceny tej serii (sam mimo pozytywnych odczuć dałem ledwie 6 oczek) nie zachęcają specjalnie do oglądania. Cóż, wady anime nie pozwalają sklasyfikować tej produkcji wysoko, bo obiektywnie po prostu nie da się tej serii wystawić bardzo dobrej noty. A jednak – mimo wszystko warto przecierpieć słabsze momenty dla tych lepszych. Przednio bawiłem się oglądając to dziwactwo. Warto więc przynajmniej spróbować.

...dla mnie trochę zbyt.

Smak i aromat potrawy zaginął w absurdalnej ilości najróżniejszych, wpakowanych w przerażającej obfitości i z totalnie przesadną różnorodnością przypraw.

Znaczy nijak mi się złapać akcji, zbyt roztrzepana, abstrakcyjna i nijak do mnie nie przemawiająca. Jak Shafta lubię, tak tu odpadłem bez żalu.

Chcialem napisac spory post o shafcie, ale stwierdzilem ze po prostu zostawie to tu.

Na początku byłe sceptyczny (chociaż lubię styl studia Shaft), to im w dalej las, tym coraz lepiej.
Po pierwsze: twórcy postanowili nam przybliżyć zarys fabularny oraz założenia świata (pierwszy ep to była jazda bez trzymanki, podczas której widz nie do końca wie, co i dlaczego się dzieje). Seria jest nadal odjechana, ale dzięki raportom Sasami zaczyna to mieć ręce i nogi. Jeżeli nic nie zostanie zwalone, to zapowiada się przyjemny seans. Mam również nadzieję, że studiu nie zabraknie czasu i budżetu na dopracowanie kolejnych epów, bo jak na razie seria od strony wizualnej prezentuje się przyzwoicie.

Jak komus sei podoba bombardowanie fanserwisem i pseudoabstrakcja jak w Nisemonogatari, to moze ogladac. Reszcie omijac, chyba ze w nastepnych odcinkach cos ciekawszego sie wymysli :3

Mimo iż to Shaft, do którego „dzieł” zawsze sceptycznie podchodzę, to może się okazać ciekawe. Aczkolwiek sama tematyka jest akurat taka średnia jak dla mnie, no i totalny chaos w drugiej połowie pierwszego odcinka nie był tym, czego oczekiwałam, a jednak tytuł mnie intryguje. Poza tym „Czekosłowacja” kupiła mnie całkowicie…a tak jakoś xd

Kompletnie szurnięte, i chociaż nie przepadam za totalną abstrakcją (trauma po FLCL) to nawet mnie zainteresowało. No kto by nie chciał potopu z czekolady? ^^