Tanuki-Anime

Nie wiem jak to ocenić, w ogóle nie mój typ anime. Prawdopodobnie gdyby były tutaj bohaterki zamiast facetów by mi się to podobało bardziej. Oglądnąłem tylko ze względu żeby zobaczyć coś innego, coś nowego. Zachowanie bohaterów męskich jest dla mnie dziwne tutaj, trochę cringowe. Ja jak chodziłem na basen to z żadnym facetem się tak nie zachowywałem, no ale okej to anime to nie porównuje tego aż tak.
Ogólnie to oceniam na takie mocne 7+/10. Oglądało się przyjemnie, fajne anime o pływaniu, spoko rywalizacja, postacie spoko z zajebistym cielskiem, a najlepszymi było rodzeństwo Matsuoka – i prawdopodobnie jestem jedyny który wie o istnieniu tamtej dziewczyny bo każdy o niej zapomina haha. Ale czy bym oglądnął coś tego typu ponownie? raczej nie, albo po dłuższej przerwie. Jestem zdecydowanie fanem waifu, a nie bishonenów czy takich „cute chłopców”, chociaż no tutaj ciała mieli fajne i według mnie porównując to do innych anime no podobało mi się i nie czułem tego czegoś co by mnie odpychało jak w przypadku innych produkcji typowo dla kobiet jeżeli chodziło o męskie postacie. A teraz wracam do oglądania czegoś w moich klimatach, sayonara!

Według mnie wszystkie te „bliskie” przyjaźni, które są normalnie pokazywane w anime, mangach, manhwach itp w Azji są spoko i nikogo to nie dziwi. To raczej nasze polskie spaczone pojęcie „przyjaźni” między facetami nie pozwala nam tego przyjąć. A „zniewieściałe” to w ogóle jest seksistowskie, bo autor sugeruje, że zniewieściały=gorszy (od niewiasty jako gorszej).
Serio, XXI wiek i takie teksty?

Poza tym, gdzie tu yaoi? Nic mi nie wiadomo na ten temat.

Na pewno ciekawsze (bo jest fabuła) niż wyseksualizowane „kobiece sporty”, gdzie sportem nawet nie pachnie, bohaterki są przedstawiane w dwuznacznych pozycjach, i ogólnie sporty z kobietami w roli głównej mają nawet w opisach, że to kategoria ecchi <rzyg>

Dzięki za recenzję. Skoro jest tam sporo elementów stylu yaoi to odpuszczam. Wiedziona takim przypuszczeniem weszłam na forum, bo w opisie gatunku jest tylko, że sportowy.
A ja jestem zdecydowanie antyyaoi

OK, Free to są najlepsze anime ze słodkimi dziewczynkami jakie widziałem od czasu Yuru Camp

Napiszę krótko: KyoAni nie zawiodło­‑kreska śliczna. Anime zabawne, bohaterów łatwo polubić, motyw sportowy­‑jak najbardziej, choć odnoszę wrażenie, że został on przyćmiony wątkiem przyjaźni itd. Anime ogląda się dobrze, jednak polecam je bardziej żeńskiej widowni ;)

Jadłam makrele oraz sushi z ananasem jak Haruka. Polecam!

Zanim, zaciekawiony czytelniku, zdecydujesz się odszyfrować ten komentarz, ostrzegam, że moja ocena jest w stu procentach subiektywna. Poza tym, jestem dziewczyną dość mocno podatną na urok bishounenów.
A więc!
Jestem z dwadzieścia minut po zakończeniu ostatniego odcinka pierwszego sezonu, dlatego odczucia i wrażenia nadal są świeże.
Po pierwsze i chyba w tym anime najważniejsze – grafika. KyoAni jak zwykle mnie nie zawiodło. Wszyscy chłopcy wyglądają przecudnie, zwłaszcza Haru i Rin. Animacja jest płynna, zero wpadek, po prostu cud, miód i orzeszki <3
Po drugie – bohaterowie. Szczerze pokochałam wszystkie główne postacie, a Rin – tak, ten dupkowaty, rudowłosy człowiek­‑rekin – wkroczył na listę moich animowanych mężów (nie pytajcie, dlaczego akurat on. Ja sama tego nie wiem). Jedyna postać, jaka bez przerwy mnie drażniła, i którą najchętniej wypchnęłabym z okna był ten mały, niebieskowłosy chłopkczyk, co przez większość serii plątał się za Rinem i cały czas wrzeszczał „senpai!”. Nieodmiennie mnie wkurzał, a ten jego rozdzierający, dziecinny głos będzie mnie chyba nawiedzać w koszmarach…
Po trzecie – fabuła. Cóż, nie spodziewałam się po tej serii zbyt wiele, dlatego też nie czułam żadnego rozczarowania. Nastawiłam się na lekki, zabawny seans z natłokiem ładnych panów i męskiego fanserwisu i to właśnie dostałam. Nic dodać, nic ująć.
Po czwarte – muzyka. Coś czuję, że początek openingu będzie za mną chodził jeszcze przez dłuższy czas. Nie mogę przestać go nucić! Właściwie nie zwracałam uwagi na melodie w tle, więc za dużo na ten temat nie powiem. Enidng mnie nie zachwycił, ale i nie odstraszył, był taki sobie.
Daję mocne 8/10 z porywami do 9/10. Mimo wszystko dobrze się bawiłam i nie uważam czasu poświęconego na seans za stracony.

Okej, myślę że najważniejsza rzecz przy oglądaniu Free!! to POD ŻADNYM POZOREM NIE TRAKTOWAĆ GO POWAŻNIE. Może w drugiej serii dostajemy jakieś tam problemy czy śladową ilość dramy, ale tu nawet sceny w zamyśle prawdopodobnie dramatyczne są zwyczajnie zabawne, jeśli tylko obejrzało się wystarczająco dużo „typowych” anime. Inna rada- oglądać z przyjacielem/przyjaciółką. Albo kilkoma. Podśmiewanie się z absurdalności fabuły przy jednoczesnym docenianiu pracy włożonej w serię jest o wiele przyjemniejsze w towarzystwie. A jeśli wspomniana przyjaciółka jest – jak w moim przypadku – nałogową yaoistką, a ty niestrudzonym krytykiem, to nie tylko ma się zapewnione tony rozrywki, ale można być pewnym, że nie przegapi się ani jednego sugestywnego ujęcia. osobiście w pewnym momencie stwierdziłam że kompletnie mi wszystko jedno i zaczęłam po trochu shipować każdego z każdym. Po prostu przyszło to naturalnie. Podsumowując, seria nie jest do końca zła, ale jeśli masz problem w podchodzeniu do rzeczy z dystansem, lepiej trzymaj się z daleka.
Przy okazji, ktoś napisał kilka mądrych rzeczy na temat typów ciała i stylów pływania głównych bohaterów, nie jest długie, a pozwala docenić risercz twórców --> [link]

Patrząc na gatunek wg Tanuki to anime okruchy życia / sportowe. Osobiście zaliczyłabym je do komedia/ sportowe. Okruchów życia tyle co kot napłakał. Jeśli chodzi o anime sportowe to moim ideałem byłoby Kuroko no basket. W porównaniu z nim Free wypada słabo. Brakowało mi rozwinięcia wątku konkurencji i poważniejszego podejścia do tematu sportu. Oceniając jako lekką komedię z przyjaznymi postaciami fajnie mi się oglądało. Dubstep wspomniany w recencji gdzieś się pojawił, ale myślę że mogłoby go być więcej, bo jak dla mnie ciekawie się zapowiadało połączenie tego gatunku muzyki z anime. Ogólnie seria nie zanudziła mnie, ale i pewnie nic mi po niej w pamięci nie zostanie. Gdyby chociaż panowie byli nieco mężniejsi, nie tak całkiem zniewieściali. Mimo wszystko zabieram się za drugi sezon.

Anime fajne :) Lekkie, zabawne itp. Co by nie było bohaterów da się lubić i to nawet bardzo. Do ambitnych niestety nie należy. Powiedziałabym, że to taki miły zabijacz czasu. Obecnie oceniam 7/10

Dość lekka odskocznia od codzienności. Niewymagające anime dla dziewuch (i pewnej części chłopaków, co kto lubi :D) , dość dużo fanserwisu. Jedyne co mi za specjalnie nie pasowało to to że…facetom mało tutaj z mężczyzny. Tak, może jestem wybredna jednak,te słodkie uśmiechy i delikatne gesty ciała raziły.
Na plus idzie soundtrack. Prosto mówiąc – wpada w ucho.

Nie lubie sportowych anime (wyjatkiem jest Kuroko no Basket, bo tam naprawde jest o sporcie, no i bohaterzy tez fajni), ale Free do takowych nie zaliczam ;) jest masa bishonenow? Jest! Kreska ladna jest? Jest. Podeszlam do tego na luzie, dlatego nie rozumiem narzekan. Pewnie narzekaja zakompleksione dzirwczynki albo twardzielki. No i chlopcy. Oni tego nie zrozumieja :D achy i ochy, ale z humorem.
Dla mnie to komedia. Najbardziej polubilam Rina i Makoto <3

Natomiast mi Free! się naprawdę bardzo podobało.
Znalazły się głosy, że anime zbyt poszło w stronę okruchów życia. Może i tak, ale kto mówił, że to będzie zupełnie sportowe anime?
„Wydumane problemy” – faktycznie są, ale ani trochę nie przeszkodziły w seansie.
Ktoś się zawsze znajdzie wytykając najmniejszy szczegół, ja jednak nie zauważyłam żadnych podtekstów yaoi.
Fabuła to pływanie, chęć dojścia jak najwyżej na zawodach (tylko mi kojarzy się z Glee?).
Ren przez pierwsze odcinki irytował mnie strasznie, później sama nie wiem czemu – polubiłam go. W dwóch ostatnich odcinkach był naprawdę przyjemny. Tylko gdyby nie te rekinie zęby!
Haru pomimo swojej niezaprzeczalnej miłości do wody był ok. Makoto – trochę zbyt „misiowaty” (jasne, że nie pod względem budowy, tylko charakteru). Przez to postrzegałam go jak opiekuna w przedszkolu (a z Nagisą było to prawie możliwe). I Nagisa. Też go polubiłam, co z tego, że mówił do wszystkich per „chan”? Chociaż to, na wersji nie z „Haru­‑chan'em” tylko z „Harusiem” lekko denerwowało. Ale to nic w porównaniu z tym szarowłosym knypkiem mieszkającym z Renem. Argh! Gou, panna Ama, były trener i trener Rena również byli sympatyczni. Co z tego, że szablonowi?
Za to ending był naprawdę genialny. Piosenka, jak i krótka historia wciąż siedzi mi w głowie (czterogodzinna wersja włączona na innej karcie).
Pora zabrać się za drugi sezon.

Zmarnowałam 4 godziny(bezcenne i niepowtarzalne) swego życia. Przez cały seans miałam dziką ochotę wejść do ekranu i powiedzieć rekinkowi, co o nim myślę. Nie mogłam zrozumieć jego zachowania­‑a przede wszystkim tego, że nie docenia swoich naprawdę oddanych przyjaciół(było to dla mnie tym bardziej denerwujące, bo moja przyjaciółka umarła w bardzo młodym wieku i dałabym sobie głowę obciąć, by jeszcze kiedyś się z nią spotkać). Co do postaci, były płytkie i szablonowe. Odcinek z wycieczką poraził mnie bezmyślnością bohaterów. Ja, osoba, która byłą nad morzem ledwo kilka razy, wiedziałaby pięć razy lepiej, jak się zachować, niż postacie, które wychowywały się przy oceanie. Well, hopeless. Jedyną postacią, którą polubiłam, była Gou. Jestem w pełni świadoma tego, że yaojce powstaną do każdej serii i, chcąc nie chcąc, muszę taki stan rzeczy przyjąć do wiadomości, ale według mnie w tym animcu nie byłożadnych podtekstów(być może po prostu nie mam jeszcze spaczonego umysłu)...Ale fakt faktem, że w tej serii relacje między facetami w wieku licealnym przypomninają przyjażń gimnazjalistek… Ukłon jednak w stronę grafiki- twórcy naprawdę wdzięcznie oddali wodę!
Krótko, zwięźle i na temat- nie polecam. Ten czas lepiej przeznaczyć na obejrzenie ciekawszej serii, co nie zmienia faktu, że we Free! znajdzie się też trochę fajnych pomysłów i jeśli komuś zależy(szczególnie paniom), to niech ogląda.

Uwielbiam „Free!”. Fabuła jest prosta, ale fajna. Postacie miłe (niektóre, bo na przykład Rin mnie trochę denerwował) i najbardziej lubiłam postać Gou i Makoto ^^. Pooglądałam wszystkie odcinki nie pomijając nawet endingu (też fajniusi).

Szczerze? W ogóle nie rozumiem ochów i achów nad tym anime. Mimo ,iż nie lubię sportu to spróbowałam obejrzeć takowe anime z myślą, że może to fajne.Bohaterowie słabi- infantylny Nagisa, Haruka podniecony wodą,sztuczny do granic możliwości Rei, i inni. Jedynie Gou mi nie wadziła, może i jeszcze ta nauczycielka. Końcówka rozbrajająca- wątpię by  kliknij: ukryte  Normalni ludzie wzięli kogoś do sztafety z innej szkoły. W dodatku problemy brata Gou- wydumane, że bardziej się nie da.

[link]

Tka właśnie go widzę.

Nigdy nie byłam w Japonii i nie wiem, jak to ma się do rzeczywistych zachowań tamtejszych facetów, ale nie wydaje mi się, żeby takie nieco delikatniejsze (i całkowicie hetero) oblicze relacji męsko­‑męskich wzięło się z niczego. W każdym bądź razie za bezsensowne uważam mierzenie obcej kultury własną zaściankową miarą bądź też wciskanie chłopców w jakąś zmyśloną foremkę z pompatycznym napisem „Prawdziwy Mężczyzna” i narzekanie, że nie pasują.

Delikatniejsze to łagodne słowo. Ich (czterech, ba! nawet pięciu, bo jest jeszcze ten od Sempai) zachowanie bardziej przypominało obniżony poziom testosteronu (nie wyglądają fizycznie na takich) jak u pacjenta w jednym z odcinków House'a. Na pewno nie wzięło się to z niczego, są kultury, gdzie faceci są trochę „cieplejsi” (mimo wszystko tu nie w kontekście homo), ale nie jest to raczej kalką jakiś obserwacji mężczyzn, do tego sportowców. Wątpię by postrzeganie tego jako brak realizmu wynikało ze złej translacji kulturowej. W Japonii też mamy społeczeństwo patriarchalne. Multikulturalizm jako podejście nic tu nie wskóra. Nie zmienia to faktu, że seria nie musi być realistyczna pod tym względem. Twórcy zwyczajnie wykreowali jakiś model hiperbolizując pewne cechy lub je zapożyczając. Ich sprawa, jednym może się podobać, innym nie. Tak jak dla mnie fanserwis nie jest zaletą samą w sobie, także ten żeński. Cóż, trudno mi zrozumieć łaknienie przez panie męskiego fanserwisu w anime, ale pewnie to wynika z przesytu tym żeńskim.

Przy okazji tego aspektu serii ponownie wypływa na wierzch sprawa studia, która w przypadku tego anime jest właściwie kluczowa – tak naprawdę chłopcy nie robią nic bardziej „gejowatego”, czego nie robiłyby dziewczęta w K­‑ON! czy Tamako Market.

W Tamako była nawet jedna, co ewidentnie czuła coś więcej niż przyjaźń do głównej bohaterki lub przynajmniej tak jej się wydawało. Liczba podtekstów, jeśli ją mierzyć reakcjami fanów Yuri do Tamako w porównaniu do fanek (i fanów, bo pewnie też tacy są) Yaoi do Free!, wydaje się jednak mniejsza. Zresztą Free! przypomina mi trochę Tamako Market – w obu konwencja wydaje się ważniejsza od postaci i fabuły. Chociaż w serii o klubie pływackim lepiej to wygląda.

Powiem tak: musiałam zaczynać to oglądać ze 3 razy, a tak mi się spodobało, że nie mogę doczekać się drugiego sezonu. Pominę może tę „dramę”, słusznie tu ktoś zauważył, że Free! sprawdziłoby się jako lekka komedyjka, ale nawet ładnie, spójnie było to ze sobą wszystko powiązane i nie zgrzytało się zębami podczas scen z wiatrem, fruwającymi wokoło płatkami kwiatów wiśni i innych takich ;) Bohaterowie są megasympatyczni, można ich polubić wszystkich jak leci, o powierzchowności nie będę wspominać, jaka jest, każdy widzi. Kolory przyjemne, efekty przepiękne, a muzyka bardzo ładna, wakacyjna, mam cały soundtrack i słucham dla relaksu. Jak ktoś nie oczekuje wielkich odkryć, smoków, magii, czegoś, co by poderwało tyłek z fotela, a skarpety same by spadały z nóg, to będzie się dobrze bawił ;)

Uwielbiam to anime, ogląda się bardzo przyjemnie. :) Fabuła prosta, ale to nic a nic nie przeszkadza w oglądaniu. Najbardziej podobał mi się ending. ^^ Nie, nie dlatego że się kończy tylko dlatego, że… Hymmm, no nie wiem, ale mi się podobał. Tak samo treningi. :D Jakbym sama siebie widziała.

„Free!”, czyli… „uwolnić” torsy :D

Ale… KyoAni potrafi zepsuć każdy pomysł przez ten swój durny dramatyzm. „Free” byłoby idealne i powinno być po prostu komedią, bo potencjał ku temu ma spory. I do połowy serii tak jest – uroczo, zabawnie, lekko i przyjemnie. Rewelacyjnie się to oglądało, a próby nauki pływania… jakbym widział samego siebie, ekhm. Bardzo dobrze to oddali, kamień się na wodzie nie unosi, i tyle.

Fabuła mocno uproszczona, ale nie wymagałem niczego skomplikowanego od serii czysto rozrywkowej. Niestety, całość mocno się psuje, gdy pojawiają się wątki dramatyczne, a raczej przedramatyzowane. Jakaś traumatyczna przeszłość to jeszcze nic, przełknąłem, ale cały główny wątek motywacji antagonisty – to ma być ta wielka tajemnica, ten wielki spór i dramat tego człowieka?! Problemy mocno wydumane, sztuczne dylematy, beznadziejne motywujące dialogi. Utworzono nadmuchaną głębię, która zdecydowanie popsuła tę serię.

Co do fanserwisu – to niskie skaczące „coś” mnie irytowało swoją fajniusiowością, ale poza tym widz dostaje to, czego się spodziewał. Są gołe klaty, skoki do wody, chłopcy są oczywiście wyidealizowani, bardzo grzeczni, uczuciowi i w ogóle słitaśni, ale takie są prawa fanserwisu skierowanego do kobiet. Już wolę to niż niż moe­‑biusty i inne tsundere­‑coś­‑tam w szkolnych mundurkach.

Muzyka – bez komentarza. Nie jestem fanem elektroniki. Grafika – piękne kolory wody w basenie, animacja staranna, robi wrażenie.

Całkiem dobrze mi się to oglądało, choć do ambitnych seria zdecydowanie nie należy. Niemniej w pamięci zostanie, bo mimo wszystko tego jeszcze nie było – nie w środowisku pływackim i nie w takiej ilości.

6/10.

Twoja recenzja jest naprawdę beznadziejna. Hejterów mamy na każdym kroku… Moim zdaniem to anime jest jednym z najlepszych jakie oglądałam. Z twojej wypowiedzi wnioskuję, że jesteś facetem. Wiem, że nie kręci was oglądanie męskich bicepsów oraz doszukujecie się podtekstów w każdym wypowiedzianych przez nich zdaniu. Może jest tam trochę zboczonych fragmentów, ale jest to piękne anime o przyjaźni, rywalizacji i zmaganiu się z problemami. Bohaterowie są niezwykli, choć mają trochę schematyczne charaktery. Kreska jest bardzo ładna, ich oczy- pełne głębi.
Co do openingu zgadzam się z tobą. Jednak ending jest świetnie zaśpiewany.

Zrobiłam ten błąd i przy oglądaniu włączyłam mózg, chociaż na samym początku tego nie planowałam. Uraczono mnie, jednak fabułą, której postanowiłam dać szansę. W połączeniu z bardzo schematycznymi, jak dla mnie, charakterami postaci, nie byłam w stanie wczuć się w wydarzenia dziejące na ekranie. Starałam się zrozumieć Rina, wczuć w sytuację i postawić na jego miejscu, jednak ostatecznie doszłam do wniosku, że nie ma sensu się starać. Przedstawienie jego problemów było dla mnie zbyt sztuczne. Chciałam dać anime szanse, ponieważ zastosowało motyw, który zawsze jest w stanie mnie kupić – dzieciństwo, nagłe zmiany, kilka lat później, wracanie wspomnieniami do dzieciństwa i porównywanie jak było kiedyś dobrze, a jak źle jest teraz. Tutaj jednak, co mnie bardzo zaskoczyło, nie zostałam przekupiona. Główny problem stanowili dla mnie bohaterowie, którzy byli jednorazowi . O tym, że na czas kręcenia swoje wnętrzności zostawiali w garderobie jakoś specjalnie mi nie przeszkadzało. Chyba większość oglądała aby sobie popatrzeć. Całej serii ogólnie zarzucam z wielkim wyrzutem sztuczność. Wiem, że za dużo wymagałam od tej serii, jednak mój błąd wskazałam już wyżej – włączyłam mózg. Co więc udało mi się z tego anime wycisnąć? Świeżość. Doceniam krok jaki uczyniło KyoAnim, bo do obejrzenia tego anime przyczyniła się właśnie ciekawość i emocje jakie wywołał krótki filmik na YT. Poza tym kilka razy Free! Udało wzbudzić u mnie lekkie napady śmiechu (to, że przeważnie były one przy scenach, w których powinnam płakać i współczuć bohaterom przemilczę). Ogólnie jednak nie było aż tak źle. Do serii ponownie nie wrócę, a w przypadku powstania drugiej serii, pewnie (znowu) z ciekawości dam szanse. Może wtedy wyłączę mózg?

Zacznę może od najważniejszego; fabuła. Może nie jakaś super genialna i bardzo ciekawa, ale naprawdę przyjemnie się ogląda :) Muzyka; gdy oglądałam pierwszy odcinek, opening nie przypadł mi do gustu, jednak przyzwyczaiłam się do niego i strasznie go polubiłam, ending baardzo lubię, według mnie jest świetny. Kreska ładna. Z bohaterów najbardziej polubiłam Haru i Gou, zawsze się w duchu śmiałam jak napalała się na klaty chłopaków. Szczerze przyznam, że płakałam na ostatnim odcinku c: Anime bardzo sympatyczne, śmieszne i dużo bishów <3

„Free! Gay Swimming”, głosi podtytuł dodany przez fansuberów, innymi słowy: co ja pacze?! Fanką yaoi nie jestem, antyfanką też zresztą nie, po prostu wolę inne relacje męsko­‑męskie, takie jak przyjaźń, rywalizacja etc. Na szczęście, Free! jest na tyle uniwersalne, że kto pragnie slashu, z łatwością sparuje dowolnego bohatera z innym, a kto go nie pragnie – jak ja – będzie się cieszył opowiastką o piątce przyjaciół z liceum. Przy okazji, nie zgodzę się z recenzentem, że chłopcy ci zachowują się jak dwunastoletnie dziewczynki. Nawet rumieniąc się w co drugiej scenie, przytulając się, trzymając za ręce czy rozmawiając otwarcie o uczuciach, zachowują się po prostu jak typowi bohaterowie tego rodzaju anime. Mają być idealni, grzeczni, wrażliwi i uczuciowi, i podobać się żeńskiej widowni – tak idealnie wpisują się w konwencje, że ich totalnie nierealne zachowanie nawet nieszczególnie mi zgrzytało, może z wyjątkiem tych rumieńców… i przytulanek i… Nie, serio, nie zgrzytało mi; tego się trzymamy.
Ogólnie rzecz biorąc, Free! to jedna z tych serii, gdzie warto wyłączyć myślenie i tylko cykać jeden screenshot za drugim, żeby mieć zapas tapet na następne pół roku. Fanserwis zdecydowanie daje radę, podobnie jak grafika i muzyka. Opening i ending okazały się dziwnie hipnotyzujące, głównie za sprawą towarzyszącej im animacji. Co do fabuły, nie jest ona najmocniejszą stroną serialu, ale też umówmy się, że nie o fabułę wśród czule uśmiechających się przystojniaków i ich kąpielówek chodzi… Jest prosto, przewidywalnie (skład ostatniej sztafety da się przewidzieć już w pierwszej połowie serii) oraz, eee, względnie sensownie. Z naciskiem na „względnie”. Po prostu nie oczekujmy od japońskiej młodzieży XXI wieku, że będzie mieć telefony komórkowe albo że dostanie hipotermii od pływania nocą podczas sztormu, okej?
Jeszcze a propos bohaterów – są na tyle zróżnicowani z wyglądu i charakteru, że każda panna znajdzie swojego ulubieńca; mnie najbardziej przypadli do gustu Haru (mam słabość do poważnych, milczących outsiderów o niebieskich oczach; dzięki temu udawało mi się ignorować bezpłciowość Haruki) i Rin (całkiem normalny i sympatyczny koleś pod warstwą bucery, tylko zdecydowanie zbyt nadwrażliwy na sportowca). Ogółem wszyscy sympatyczni, nie drażnił mnie nawet Nagisa, a Rei rzeczywiście punktował konstruktywnym podejściem do rozwiązywania problemów.
Gdybym miała oceniać to anime „na serio”, punktując wszystkie idiotyzmy scenariusza czy psychologii postaci, pewnie nie dałabym mu więcej niż 3. Ale że to czysto rozrywkowa seria, która (po uprzednim wyłączeniu mózgu) porządnie umiliła mi kilka wieczorów, waham się między 6 a 7.

„Woda. Materia pierwotna, z której wedle Talesa z Miletu wywodzi się życie. Wiecznie zmienna, wiecznie w ruchu, dopasowująca się do każdej przestrzeni.”
Śmiechłem gromko ze zblendowania wszystkich jońskich filozofów jedną osobę.

Haru i pociąg seksualny do wody? Ciężkie skrzywienie psychiczne? Przyćmiony aspekt sportowy? Że niby anime nagle zaczyna udawać tytuł wysokich lotów, bo olabogarety, wprowadzone nieco cięższe wątki?
Oj recenzencie, recenzencie, ale wyolbrzymiacie, aż się w pale nie mieści ;) przewrażliwienie jakieś czy coś…

Anime jest bardzo lekkie i pozytywne, fanserwiśne i o to w tym tylko chodzi. Opowiada o ludziach z pasją, a że przy tym tak zniewieściałych? Z tego co wiem powstanie anime było poparte petycją fanek króciutkiej reklamówki Ore To Omae No Sa o Oshiete Yaru Yo, która chyba nawet nie miała z początku w ogóle przeobrazić się w serię?
W związku z czym nie powstało nic przełomowego, zaledwie produkt, ale fajny i dobrze zrobiony.
Haru najbliżej do kuudere, polecam zapoznać się z nazewnictwem- skoro już stosujemy nalepki, to przynajmniej z sensem, bo tsundere jest na tym portalu rzucane chyba na zasadzie odruchu. Free! o tyle od K­‑on! lepsze, że jednak ćwiczą i biorą udział w zawodach- minusem jest tutaj niestety pominięcie zagłębienia się w realia organizacji zawodów w pływaniu i tym podobne. Ale jeżeli koncentrujemy się na postaciach w 12 odcinkowej serii, to pewne time­‑skipy z naznaczeniem, że pomijamy powtarzane w kółko sekwencje treningowe powinny być zrozumiałe. Latanie po sklepach za ciuchami czy materiałami do  kliknij: ukryte  odnowienia basenu tez mają sens, przeciez takie rzeczy same się nie robią a poświęcenie się pasji to nie tylko robienie jej, ale i stwarzanie sobie warunków do jej kultywacji, chyba oczywiste, i bardzo dobrze, że anime też to pokazuje. A że w fanserwiśny sposób, to wiadomo. Taki zamysł i już. To seria­‑produkt, jw mówiłam. Co do Rina to się zgodzę, bo o ile jestem w stanie zrozumieć  kliknij: ukryte  i przykrość po utracie ojca jak i zderzenie się z rzeczywistością (treningi w Australii), gdzie przyjacielskie rozwijanie pasji zamienione jest na chłodną rywalizację z otoczeniem i czysto zawodowe podejście do pływania po którym przeżycia z przyjaciółmi wydają się marnującą czas taplaniną to sam konflikt wydawał się być naciągany.  kliknij: ukryte  Ale niektórzy ludzie po prostu lubią się kłócić.

W każdym razie, nie jest aż tak ekstremalnie, jak recenzja podaje, jest to seria, owszem, fanserwiśna, skierowana wyraźnie w stronę fanem shonen­‑ai/yaoi, z zniewieściałymi chłopakami, dobrze animowana, mająca wady, ale też zalety- przede wszystkim to, że ogląda się ją lekko i potrafi rozbawić po ciężkim dniu. 7/10 albo 6,5/10 wydaje się być sprawiedliwą oceną :)

„Opening nie jest raczej wart specjalnej uwagi – ot, średnio zaśpiewany j­‑rock w wykonaniu aktorów podkładających głosy postaciom” Błąd. Opening jest wykonywany przez zespół Oldcodex. A tak poza tym to recenzja fajna (zabawna), chociaż osobiście oceniam anime wyżej.

Zanim jednak spełnią swoje marzenia, muszą znaleźć sobie opiekuna, i, co ważniejsze, czwartego członka… To źle zabrzmiało prawda?

O, tu, tu.

Sama recenzja bardzo mi się podobała pod względem stylu i wyważenia (ani hektolitrów hejtu, ani rozpływania się i tuszowania wad). Na jedną rzecz zapatruję się inaczej: fanserwis jednak nieraz przyprawiał o rumieniec zażenowania, nie jestem w stanie fangirlować panów w coraz to wymyślniejszych strojach kąpielowych, wdzięczących się do kamery niczym popidolki na wiosennej sesji zdjęciowej nowego numeru Bravo! Girl ...

Szacunek za użycie w czołówce słowa „zniewieściały”, które brzmi pięknie, ale nieubłaganie odchodzi w zapomnienie, tak jak wcześniej „chyżo” i „muszkiet”. :)

Seria bardzo przyjemna i sympatyczna. Za krótka jak na sportowe anime zresztą tu było więcej o moralności i przyjaźni niż o sporcie XD Mimo to seria bardzo udana chwilami wzruszająca i co ważne śmieszna. Na początku lubiłam bardziej to jacy są śliczni i jak jest wzruszająco, ale później dostrzegłam to co ważniejsze.
Kreska dosyć delikatna nie jest specjałem, ale po co się czepiać jak było dobrze?
Muzyka była całkiem ładna tak jak opening który już jest na komórce od jakiegoś czasu.
Bohaterowie bardzo sympatycznie Haru taki zamyślony, Rei i Nagisa zabawni, a Rin ostry jednak później też łagodny i towarzyski, Makoto za to ich podtrzymuje. Naprawdę śmiesznie i przyjemnie ^^
Fabuła mogła bardziej się opierać na sporcie niż na bisah (czy jak to tam się odmienia przez przypadki XD ). Cóż były zawody wystarczy, bardziej opierała się na relacji między bohaterami. Mam tu na myśli Rina i Haru, ale też pozostałych.
Przyjemnie czasem śmiesznie naprawdę fajnie. Nie opiera się tylko na chłopakach, ale też na przyjaźni. Naprawdę fajnie ^^

Free z polskim dubbingiem. Jak usłyszałem „Woda jest żywa”, to zaraz mi się przypomniało „Dark Water”...

Świeżo po zakończeniu seansu zastanawiam się co tak bardzo mi się spodobało w tej serii? Może to przez tą sympatyczną aurę? A może przez bohaterów, którzy przypominają mi o istotnych dla mej osoby wartościach? Nie jestem do końca pewna.
Grunt, że dobrze spędziłam czas. Fabuła była czasami z lekka przewidywalna i z szczyptą patosu ale to przecież w większości anime można zauważyć. Same postacie są przemiłe i głównych bohaterów bez wyjątku polubiłam. Co do fanserwisu..nieraz na mych policzkach zakwitły potężne rumieńce. Prawdę mówiąc uczta dla oczu. I nie tylko pod względem fanserwiwsowym lecz ogólnie wizualnym. Wspaniała paleta barw jak na Kyoto Animation przystało. Chociaż jestem fanką typowej shounenowej kreski to to studio zawsze mnie ujmuje swoim desingem postaci. Oprawa muzyczna jest przyjemna dla ucha można przesłuchać bez obawy o swój słuch.
Koniec zwiastuje prawdopodobnie drugi sezon, na który czekam z niecierpliwością.
8/10.

Odchodząc od wesołej dyskusji, którą przypadkowo zainicjowałam niżej, chciałabym powiedzieć coś o Free! jako takim.
Anime podoba mi się bardzo. Wyczułam to już przy pierwszym odcinku i zdania nie zmieniłam. Tyle radości, tyle śmiechu!
Cudowna animacja, zwłaszcza scen w wodzie. Bohaterowie rysowani są prześlicznie i wszystko jest dopieszczone. Ale wiadomo – kyoani. Opening jest dynamiczny, a do endingu przyjemnie się gibało i strasznie uporczywie trzymał się zakamarków mózgu. Że fanserwis to wiadomo, wiele słów na ten temat już padło, ale nikt (?) nie wspomina o bardzo ważnym elemencie obsady. Gou! Gou jest cudowna i niepospolita. W odróżnieniu od większości dziewcząt pałętających się przy męskich drużynach, charakteryzuje się czymś więcej niż inteligencją spłoszonej kury. No i jest jawnym fangirlem, stąd chyba cały fandom ją kocha. Kocham ją także i ja, bo jest urocza i niegłupia. (ona i Kaisei z uchouten kazoku to moje ulubione bohaterki sezonu).  kliknij: ukryte  I bezwstydnie szipuję ją z Nagisą xP
Już dla niej samej warto dać o gwiazdkę wyżej :3
Oczekuję na drugi sezon i mam zamiar przeżyć tyle samo miłych chwil, co przy sezonie pierwszym.

Cóż, anime nie było samo w sobie złe. ale na sportowo zdecydowanie za krótkie, no bo 12 odcinków to za mało, każdy sportowy temat musi mieć sporo więcej odcinków, co najmniej 26 żeby to jakoś wyglądało i 52 żeby było sensowne, a 100 żeby było bardzo dobre :D Bo wiadomo, temat ten nie może iść tak pobieżnie jak tutaj :) No i anime trochę gejowskie, wiec bardziej dla płci pięknej i to mnie najbardziej zraziło hehe XD ten sport bardziej w anime pasowałby do kobiet :D

Anime oceniam bardzo pozytywne. Prosta ale urocza fabuła, sympatyczni bohaterowie (choć niekiedy mnie baaaardzo irytowali), oraz ładna kreska. Co prawda, pływania jako takiego nie było za dużo (poza ostatnimi odcinkami), ale tytuł i tak dla mnie wychodzi na plus. Szkoda tylko, że autorzy przesadzili z ilością dramatu. Z ostatniego odcinka niemal wylewał się litrami, a ja miałam jedynie ochotę parsknąć śmiechem na widok miotającego się Rina, Haruki i spółki.
Cóż, nie licząc jednak tej wszechobecnej dramy, uważam Free! za bardzo fajną, a przede wszystkim lekką i rozluźniającą serię. Nawet fanserwiśne wstawki mi się podobały :D Szczerze czekam na drugi sezon.
Daję 7/10.

Klaty mi spowszedniały. To zdarzenie całkowicie zepsuło mi seans Free!, w którym oprócz wilgotnych klat umięśnionych bishów właściwie nic nie ma, nie czarujmy się. Pływania nie uświadczymy za dużo, poza tym takie kwiatki jak początkujący pływak, który ma pokonać dystans 4 km na morzu skutecznie mnie odstraszyły i kazały zwątpić w wiedzę twórców.
Nasi chłopcy może i są śliczni, a puste główki nie przeszkadzałyby aż tak bardzo, gdyby nie to, że seria w połowie postanowiła zostać „pełnokrwistym” dramatem, co jej niestety marnie wyszło. Kurczę, szkoda mi tej serii. Gdyby nagle nie próbowała być ambitna, naprawdę miło by się to oglądało – młodzi pływacy chodziliby na festiwale, uczestniczyliby w treningach, przymierzaliby stroje kąpielowe etc. A tak widzimy miotającego się Rina, który chyba sam nie wie, co mu jest, Harukę, który w ostatnim odcinku zostaje oświecony i zachowuje się jak pływacki mesjasz, Makoto, który jest tak cudownie miły i opiekuńczy, że aż nudny, „uroczego” i słodkiego Nagisę, przypominającego mi małego yorka oraz Rei'a, mistrza teorii i największego altruistę serii.
Muzyczka jest specyficzna (wszyscy kochamy dubstep), ale i tak jej kwintesencją jest kiczowaty ending, śpiewany przez seiyuu. Ja jak ja lubię takie piosenki! Tandetne to to, że aż boli, ale za to jak fajnie krąży w głowie.
Grafika… Mhm. Są klaty. Klaty w szczegółach. I to wystarczy, przynajmniej w takiej serii. Animacja jest ładna i staranna (tak mi się przynajmniej wydaje, ale ja rzadko zauważam mankamenty animacji), postacie narysowane w przyjemny sposób, nie mylą się ze sobą i zmieniają ubrania. Czego chcieć więcej?

Cóż mogę powiedzieć? Free! mnie rozczarowało, ale z drugiej strony nie było aż tak kiepskie. Głupiutkie i nierealistyczne, ale z drugiej strony… Co mi szkodzi od czasu do czasu rozprostować sobie fałdy mózgowe?
Nie polecam ani nie odradzam, choć męski fanserwis w takich ilościach nie jest często spotykany (czyli można oglądać, miło się patrzy na przystojnych panów w opiętych kąpielówkach). Jeśli się przymknie oczy na sztuczny dramat i będzie się patrzeć tylko na fanserwis, można się dobrze bawić. Powodzenia.

To mogły być przyjemne, ciepłe okruchy życia połączone ze sportem, niestety zdecydowano się podążyć inną drogą – wpleciono sztuczną oraz przesadzoną dramę. Postać Rina została skonstruowana okropnie, nie mogłam na niego patrzeć ani go słuchać, podobnie zresztą z Nagisą i jego infantylnym zachowaniem. Szkoda, że tak wyszło.

Nie rozumiem słów krytyki odnośnie „niedostatecznie męskich” bohaterów. To czego oczekujecie po „prawdziwym mężczyźnie”? Rozgryzania głów wiewiórkom i odkręcania pięciometrowych słoików z korniszonami? xD

Gdy usłyszałem że Kyoani robi anime o bishach, złapałem się za głowę. Postanowiłem się jednak nie zrażać i dać szansę tej produkcji. I nie żałuję. Co prawda mdliło mnie miejscami (ach ci muskularni, roznegliżowani… ugh!), ale zgrabna historia i emocjonujące pojedynki pływackie zrobiły swoje. Sam regularnie pływam, może też dlatego „Free” tak bardzo mi się spodobało. Po zakończeniu serii myślałem tylko o jednym: „Chcę na basen”.
7/10 (i to od chłopaka!)

Po obejrzeniu całej serii nadal mam bardzo mieszane względem niej odczucia. Nie wiązałam dużych nadziei z tym tytułem w sensie fabularnym – od początku było dla mnie jasne, że będzie to przede wszystkim seria rozrywkowa, której głównymi atutami będą grafika i męski fanserwis. I pod tymi względami jak najbardziej Free się sprawdza – jest ładnie, nawet bardzo. Do tego to nawet fajne, że po niedorzecznej wprost ilości anime ze świecącymi wielkimi biustami lolitkami, wreszcie pojawił się tytuł ze świecącymi umięśnionymi klatami bishami (nawet, jeśli na rzeczonych klatach, jak już zostało kilkakrotnie zauważone, brak szczegółu anatomicznego w postaci sutków :>). I wszystko byłoby do reszty fajne, gdyby nie fakt, że KyoAni znowu wcisnęło na siłę dramę. Całe to niezdrowe spięcie między Haru a Rinem strasznie mnie podczas oglądania męczyło – punkt kulminacyjny zaprezentowany w ostatnim odcinku,  kliknij: ukryte  kiedy to panowie poszarpali się za kołnierze, trochę na siebie pokrzyczeli, a potem R(ek)in wylewał łzy wprost na twarz Haru, był absolutnie przerysowaną huśtawką emocjonalną. Oczywiście rozumiem, że są to jeszcze nastolatkowie, którzy nie do końca mają poukładane w głowach i sercach, ale to już była przesada – widać, że Rin nie radzi sobie z najmniejszym nawet stresem. I ktoś taki chce zostać mistrzem świata, wygrywać turnieje, brać udział w nieustannej rywalizacji, często z silniejszymi od siebie? Bez tego taniego i naciąganego dramatu, byłabym w stanie dać wyższą ocenę. Myślałam, że po Tamako Market KyoAni już się nauczyło, że jeżeli robimy serię o lepieniu ciasteczek (analogicznie pływaniu w basenie), to nie udajemy, że przy okazji rozwiązujemy dramatyczne traumy z dzieciństwa bohaterów, tylko skupiamy się na ładnych widoczkach i słodkich dziewczynkach (analogicznie chłopczykach).

Co do postaci we Free – większość z nich to tak naprawdę przebrane w męskie ciała dziewczynki, słodkie do przesady, nieustannie mówiące o przyjaźni i wspólnej zabawie. Oczywiście wiem, że to wszystko ściśle ustalona konwencja i że tak właśnie miało być, ale czasami aż się prosiło, żeby dla odmiany panowie zachowali się bardziej po męsku. O ile takie ich zachowanie było jeszcze akceptowalne we flashbackach, gdzie mieli po te 11­‑12 lat, o tyle wypadało to trochę nienaturalnie w wykonaniu 17­‑latków.

Ogólnie jest więc raczej słabo. Seria niby relaksująca i rozrywkowa, ale też nie do końca, gdyż na siłę powciskano w nią motywy dramatyczne. I to chyba główny problem – moim zdaniem, byłoby świetnie, gdyby bardziej stanowczo podjęto decyzję, czy ma być to tytuł lekki i przyjemny, wypełniony zabawnymi sytuacjami i ładnymi ujęciami półnagich bishów, czy też coś bardziej na serio, gdzie bohaterowie mają poważniejsze problemy i wspólnymi siłami próbują je przepracować. A tak wyszła raczej ciężkostrawna zbitka smakowa, która nie każdemu zasmakuje – coś, jak makrela z ananasem :>

Nie interesuję się pływaniem, a nawet przeciwnie, a Free! pokazała mi koleżanka. Obejrzałam jednak wszystkie dotychczasowe odcinki i nie jestem rozczarowana. Co prawda nie wiem jakim cudem siedemnastolatek ma TAKI kaloryfer i bary, ale domyślam się, że lekka przesada była tu celowa. Fabuła jest dosyć logiczna, chociaż widzę tu stereotypy: Haruka to Główny Bohater, jest najlepszy ale nie chce sobie z tego zdawać sprawy, Rin to Główny Zły którego zżera zazdrość o Bohatera, Makoto to Dobry Braciszek, Nagisa jest Słodkim Rozweselaczem, a Rei Mądrym Okularnikiem. Nie są to oryginalne osobowości, ale nie o to w tym chodzi. To anime ma być lekką, przyjemną serią z dodatkiem klat, na których można by zawiesić oko, więc nie warto szukać w tym głębi czy przekazu.

Anime jest przekomiczne, praktycznie co każdy odcinek mam rogala na twarzy xd Oni wszyscy są tacy piękni i grzeczni! Widać ewidentnie, że twórcy tej serii puszczają przysłowiowe oko do widza dając do zrozumienia, że nie należy tej serii brać za poważnie. Ona istnieje po to, żeby popatrzeć na ładnych chłopców i ich piękne, umięśnione, mokre ciała… Śmieszne jest też to, że mimo wszystko jest w niej więcej sensu niż w tych wszystkich adaptacjach gier otome~ No i ta animacja! Było nie było, ale sceny w wodzie są naprawdę dopieszczone! Tak więc uprzedzam – Free! nie ma być anime wybitnym. To cudowny rozweselacz na kiepski humor.

Hmmm, dziwią mnie tak krytyczne opinie.

Z oczywistych przyczyn ciężko z serii o licealnej drużynie pływackiej zrobić arcydzieło, które powala rozmachem. Mimo wszystko uważam, że jest to ponadprzeciętnie dobra seria. Postacie są fajne i dopracowane. Fabuła spójna i logiczna na tyle, na ile pozwala temat.

Prawdę mówiąc początkowo spodziewałam się czegoś w rodzaju UtaPri – przeglądu stereotypowych bishounenów, może z nieco większą ilością fanserwisu i bez irytującej głownej bohaterki. Spodziewając się, że chociaż animacja będzie na dobrym poziomie, dałam chłopakom szanse i bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. To anime jest przede wszystkim o przyjaźni, i kurcze nie przeszkadza mi, że bohaterowie potrafią być wrażliwi. Oglądając ich nie widzę „okularnika”, „shoty”, „tsundere” i „senpaia”, tylko fajne, wielowymiarowe charaktery.

Co ciekawe, to jedna z tych serii, które dodatkowo potrafią zainteresować sportem, o którym opowiadają.

Cóż, ja dwudziestosiedmioletnia baba nie czułam się jak kretynka, kiedy to oglądałam. Po prostu nie wszystko trzeba brać 100% na serio.

Chciałam obejrzeć to anime ze względu na bishny fanserwis ale nędzna fabuła i słabe postaci stanęly mi na przeszkodzie. Sam fanserwis jest fajny, bishe ładne ale reszta do mnie nie przemawia. Sama fabula jest naiwna i wcisnięta na silę. Trudno było mi polubic ktoregokolwiek bisha, każdy z nich jest glupawy na swoj sposob. Osobiście wolę jak facet zachowuje się jak facet a nie jak piz…ekhm. Jedynie Rin by uszedł, gdyby nie jego pseudo nienawiść za  kliknij: ukryte  przegrany wyścig w dzieciństwie -,-. Co mi po ich bishności jak zachowanie odrzuca…
Na prawdę chciałam to obejrzeć ale czułam się jak kretynka oglądając niektóre sceny, ktore miałybyć zabawne albo sexy. Czułabym się zdrowiej na psychice, jakby z tego anime wycięto fabułe a pokazywano same gołe klaty, ociekających wodą facetów i machanie wlosami.

fajne to anime. Zabawne, wciągające, z fajną oprawą muzyczną i dźwiękową. jedyne co może wkurzać to niektóre postaci (ja nie lubie tego blondyna, wkurza mnie, że do wszystkiego dodaje -chan. To nie byłoby słodkie nawet w wykonaniu dziewczyny a co dopiero chłopaka). ale generalnie polecam się zapoznać :)

Witam i pozdrawiam zarówno przeciwników jak i wielbicieli Free. Jak przystało na anime, gdzie jest dużo (ukrytego) seksu, właściwie seksapilu – dyskusja od razu przybrała wysokie tony _ nienawidzę lub uwielbiam.A może troszeczkę luzu i dystansu, czego chyba nasz narodek jest genetycznie pozbawiony. Ma być o chłopakach- oczywiście,że biszach, a jakich innych ktoś chciałby oglądać?- przyjażni, sporcie może trochę podtekstów romansowych, ale to już tylko w wyobrażni yaoistek(to ja).Grafika jest cudna, fabuła, po trzech pierwszych odcinkach zaczyna być coraz lepsza, muzyczka miła( dla mnie zabwna bo to nie moje klimaty, aczkolwiek tu akurat pasuje). Nie rozumiem tylko jednego, jak w zalewie tylu anime, oglądać to, które się nie podoba, i póżniej pisać „ach, głupie, ale jakoś się wkręciłam/em”. Jeśli chodzi o postacie, troszkę nie podoba mi sie główny bohater, no ale to pewnie zamierzony zabieg scenariusza.Podejrzewam, że nastąpi przełom, który pokaże jego bardziej „ludzkie” oblicze.A nawet jeśli nie – POLECAM.Jeśli to nie jest rozrywka na godziwym poziomie, to pytam co nią jest, jeśli chodzi np. o polskie produkcje.To było oczywiście pytanie retoryczne, odpowiedzi nie oczekuję a wszystkich fanów anime pozdrawiam i nie gorączkujcie się tak, bo macie sporo rozrywki za FREE…

Te oceny redakcji! Na dodatek również od męskiej części tanukowej społeczności… Nie no, przekonaliście mnie, chyba się pokuszę na obejrzenie. ;D

Panowie mają swoje cyckowe i majtkowe serie, to teraz pora na coś dla dziewcząt :) Jak na razie, po tych 4 odcinkach nie jest źle. Głupkowate to to strasznie, ale przynajmniej zabawne :D Dawno się tak nie uśmiałam. Chłopaki są schematyczni aż do bólu, ale która by się tym przejmowała? W tej serii chodzi głównie o gołe klaty wynurzające się z basenu i podteksty :)
Mnie się tam podoba, idealny odmóżdżacz na lato. Aż chce się samemu wskoczyć do basenu.

Haruka Nanase ma ZESPÓŁ ASPERGERA. Dziękuję za uwagę.

Seria sympatyczna i pocieszna, a na dodatek naprawdę potrafi rozbawić. O ile jednak we wcześniejszych epach poziom męskiego fanserwisu był umiarkowany, tak w 4 jego natężenie wzrosło chyba do granic możliwości. Aż chce się powiedzieć 'fanservis, fanservis everywhere!'

Ja także byłam sceptycznie nastawiona do Free!, jednakże po przymuszeniu się do obejrzenia pierwszego odcinka wiedziałam, że czas, jaki przeznaczę na oglądanie tej serii nie będzie zmarnowany.
Owszem, jest tu sporo fanserwisu, ale przecież nie da się go uniknąć w anime o pływakach, dlatego też w ogóle mnie on nie razi.  kliknij: ukryte  Ja się tylko zastanawiam, gdzie tym wszystkim chłopakom wcięło sutki, ale to tak na marginesie – jestem strasznie czepialska. Poza tym animacja jest świetna – już od pierwszego odcinka wpadła mi w oko. Jest na co popatrzeć i nijak mi temu przeczyć.
Jako lekka komedyjka Free! także się sprawdza. Odpowiada mi taki rodzaj humoru.

Jak do tej pory jest całkiem przyzwoicie.

Nie byłam do Free! nastawiona pozytywnie, ale okazało się zadziwiająco fajne. Dobra, jest trochę głupie, naładowane fanserwisem a postaci to dziewczyny w męskich ciałach, ale bawię się naprawdę dobrze, a przecież o to chodzi

Ta seria powinna mieć w tagach „ecchi”.

Naprawdę lubię KyoAni. Obejrzałam chyba wszystkie serie telewizyjne od nich. Żadna nie jest wybitna, ale każda przyjemna. Nie przeszkadzało mi specjalnie natężenie moe w ich produkcjach… Ale nagle co? Moe wymienione na biszów? Fala świeżości nadchodzi, yeah!
Takiej ilości męskiego fanserwisu to chyba nie było jeszcze. Aż głupio przyznać, ale naprawdę mi się to podoba. Tyle jest fanserwisowych serii dla chłopaków, w końcu ktoś pomyślał o płci pięknej! Pierwszy odcinek naprawdę mi się spodobał pod względem wizualnym… Pod względem fabularnym oceniać na razie nie będę, za mało się wydarzyło. ^^" Ale to KyoAni, nie może być źle! Powodzenia dla „Free!”, murowanego hitu tego sezonu. ;P

To anime to gwałt na męskim honorze -,-

Dla mnie świetne, bo uwielbiam takich przystojniaków i kocham pływać. Ludziom którzy pływają to pewnie się podoba. :)

Przy zastosowaniu animacji rotoskopowej rodem z Aku no Hana byłoby jeszcze zabawniejsze, ale i tak ma wyjątkowy potencjał komediowy dla osób spoza docelowego targetu (jeśli cokolwiek zasługuje na miano fujoshi anime, to właśnie Free!). Może się szybko zrobić nudne przy takim nastawieniu, w końcu ile się można śmiać z tego samego, jednak mam nieodparte wrażenie, że pomysłów autorom nie zabraknie.

Animacja cudo, ending też. Poza tym, brakowało mi serii o pływaniu, durnej bo durnej, byle by była (braki fabularne Free! jakoś mi nie przeszkadzają). Jedyny minus to zbytnio zniewieściali główni bohaterowie. Strasznie niemęscy oni są, ale jakoś idzie przeżyć.

KyoAni jak zwykle mnie nie zawiodło, miało być fanserwiśnie i jest fanserwiśnie. Free w zupełności rekompensuje mi tragiczną drugą serię UtaPrinsów z sezonu wiosennego, która nie wnosiła nic nowego i była powtórką pierwszej serii. Tutaj nie dość, że mamy gołe klaty, dubstep to jeszcze panowie kręcą tyłeczkami na endingu jak UtaPrinsy i paradują w arabskich strojach (czyżby te motywy po wypuszczeniu „Magi” stały się modne…) – już teraz wiem, że tego endingu nigdy nie przewinę ;'D Jak na razie leci do ulubionych, mam nadzieję, że seria utrzyma dobry poziom do końca i nie wypali się gdzieś w środku.

^{Gdy weszła do pokoju babcia, musiałam przełączyć na Boku no Pico, łatwiej wytłumaczyć.}

Pomijając babcię­‑hobbita oraz kota wielkości chomika na początku odcinka, pomijając screamo w openingu, w którym niepotrzebnie mają ubrania, pomijając wchodzenie do czyjegoś domu i wciskanie mu się do łazienki, pomijając nawet 12 godzin w syntetycznych kąpielówkach podczas japońskiej wiosny +25^oC oraz brak przepisowego nakrycia głowy na terenie pływalni (pomijam ciągłe wtargnięcia i włamania na prywatny obszar, widać po pierwszym odcinku – to norma), jest to całkiem dobre kino!

Męska Mio jest ekshibicjonistą, męska Yui jest za cicha, ale z kolei bardzo zaradna (cukier zamiast soli, HOH­‑HOH­‑HOH), męska Mugi ma 7 metrów wzrostu i uciekła z Tytanów. Nie wiem, czy australijski dżindżer będzie Ritsu czy bardziej Azusą, bo choć to Ritsu miała rodzeństwo, nie miała nigdy miny jak kot na pustyni. A skoro o endingu mowa, znowu mieli w nim niepotrzebnie ubrania.

Całość wygląda jak zmoecona sklejka teledysków Azisa i pięknie trafiła w mój gust, ulubione z marszu.

Anime zdecydowanie dla dziewczyn. Chyba najszybciej przewinięty przeze mnie odcinek anime w histori :P (z 30 sekund góra). Sporo grup fansubberskich podłapało anime dla jaj i teraz na ich stronie ludzie obrzucają się wyzwiskami na temat ichniej orientacji seksualnej :D

Anime po prostu świetne. Miałem nadzieję, że się na ten szajs nie nabiorę, ale pierwszy odcinek oglądało mi się genialnie XD

Patrzę na ocenę redakcji i widzę dwie 10. Czy to pełne fanserwisu anime naprawdę jest takie dobre, czy robicie sobie jaja? Bo dla mnie osobiście to wygląda na mało ambitną serię.

Chyba najlepsza produkcja od Kyoani jaką widziałem. Te mięśnie, ta animacja, ci zniewieściali faceci, ten dubstep na końcu. Chyba właśnie obudziłem w sobie geja :D

Po latach rządów żeńskiego fanserwisu, podskakujących biustów, „przypadkowych” ujęć majtek i innych tego typu atrakcji nadchodzi „Free!”. Powitajmy stado biszów z mokrymi klatami! *klasku klasku*

Pierwszy odcinek nie był jakimś cudem pod względem fabuły, ale to w końcu Kyoto Animation… Jeszcze wyjdzie nam z tego hit sezonu. Wait, wait, wait… Co ja gadam, to przecież już jest hit sezonu odkąd pojawiły się jego pierwsze zapowiedzi.

To trochę smutne, ale wpadłam w tą fanserwisową pułapkę. Dostałam dokładnie to, czego się po tym anime spodziewałam – ładnych panów w ładnej oprawie graficznej. Ale i historyjka nie taka głupia, bardzo przyjemny seans. Mam nadzieję, że kolejne odcinki też takie będą :3

... o prawdziwej, męskiej przyjaźni. Chłopcy są uroczy i uwielbiają się pluskać w wodzie. Chociaż to trochę dziwne, że w Japonii młodzież cierpi na brak pływalni w okolicy, skoro nawet w Polsce zawsze się jeden znajdzie w każdym większym mieście O_o?

Oto pełne faserwisu anime, na które czekałam od pół roku. Raz w życiu coś, co nie ma w endingu roznegliżowanych przedstawicielek płci żeńskiej xD I dostałam to, czego się spodziewałam, tylko w bardziej bezczelnej, in your face, formie. I dobrze. I ładnie. Tak ma być. Bardzo mnie to śmieszy i rozwesela. Fabuły zauważam niewiele, przynajmniej jak na razie. Może się jakoś wyklaruje, może nie. Pewnie nie, bo free! nawet nie udaje, że chce jakąś fabułę mieć. Postaci również skomplikowaniem nie powalają. Ale nie umiem mieć pretensji, tak mnie to wszystko cieszy.

No nareszcie ktoś pomyślał, że najlepsze bisze, to rozebrane bisze xd
A tak serio, to mam nadzieję, że kolejna mieszanka biszów i sportu nie skończy się jak Kuroko no Basket na podziwianiu samych panów i ich efektownych sztuczek nie mających nic wspólnego z prezentowanym sportem… Ale w końcu co można zepsuć w pływaniu?! o.O Chociaż główna czwórka na razie nie zaskarbiła sobie mojej sympatii jakoś szczególnie – zapowiadają się na dość sztampowe postaci, ciekawam jeszcze tego niebieskowłosego^^