Tanuki-Anime

Za to anime zabierałem się całymi latami. Tak z siedem mi zeszło, w międzyczasie zrobiłem dwa podejścia, ale jakoś mi nie siadło… I w końcu obejrzałem. I dobrze, że zwlekałem. Dopiero teraz, mając niemal trzydziestkę na karku, doceniłem to anime w pełni. Genialne. Ilość smaczków powala. No i koi nerwy jak żadne inne ^_^

Po ok 20 minutach seansu odbieram tę serię jako w miarę lekką i pozytywną, z niezbyt wyrazistymi, ale sympatycznymi postaciami. Okruchy życia w pełnym tego słowa znaczeniu, pokazujące codzienność i drobiazgi.

Ogólny odbiór na plus.

To, czego mi osobiście zabrakło, to nieumiejętność grafików, animatorów, montażysty, aby w pełni oddać zamierzenie reżysera w scenie z sakurą.
Ukazanie człowieka pochodzącego z dużego miasta, do którego dociera prawdziwe piękno przyrody, rozległego krajobrazu, woń czystego powietrza i listowia, bezkres i wspaniałość gór.
W teorii zostało to przekazane poprzez postać, ale do takiego właśnie oddechu i zachwytu przydałaby się godna oprawa w stylu deszczowej sceny z Kotonoha no niwa i z odpowiednią oprawą muzyczną.
Wiem, wiem że za duzo wymagam od zwykłej okruszkowej serii, ale tego mi tu zabrakło.

Aby pokazać piękno przyrody i gór wcale nie trzeba olbrzymich środków.
Trzeba tylko umieć to piękno dostrzec oraz przeżyć.

Płytka ukaże się wraz z tomem specjalnym (kompilacją) mangi Non Non Biyori Remember i będzie 13 odcinkiem serii Non Non Biyori Nonstop.

Dość szybko porzuciłem bez oceny, ale nie dlatego, że to złe anime. To jest raczej film dla dzieci, bardzo dziwi mnie klasyfikacja jako PG­‑13, moim zdaniem młodsze dzieci też mogą oglądać. Uwagi niektórych komentujących jakoby to było „yuri” są raczej śmieszne, nic tu nie przekracza psychologicznej normy rozwoju dzieciaków w tym wieku (chyba, że było coś takiego w drugiej połowie, której już nie oglądałem, ale wątpię). Problem jest tylko taki, że dla osób dorosłych będzie to po prostu nudne. Są inne serie w podobnym klimacie, ale mają jakiś fabularny „myk”, który wciąga, np. „Yuru Camp”, „Houkago Saikoro Club”, „Tamako Market”, tu niestety takiej fabularnej „osi” brakuje. Osoby poszukujące czegoś w stylu „Barakamon” również mocno się zawiodą, bo wątek różnic między życiem w Tokio, a życiem na prowincji został potraktowany po macoszemu. Na plus postacie nauczycielki i brata :) Reasumując, polecam jeśli chcesz pooglądać anime razem z dzieckiem, albo jesteś dzieckiem, albo potrzebujesz czegoś na sen :)

Nudne to takie i idiotyczne…

Postacie w tym anime były takimi idiotkami że nie dało się tego oglądać.

Miłe, przyjemne :-D no i na pewno bardzo, bardzo ładne anime zarówno graficznie jak i muzycznie. Bohaterowie szczerzy i zachowują się adekwatnie do wieku. Uśmiałem się setnie. Bardzo mi przypomina „Dzieci z Bullerbyn”. 9/10

Anime Non Non Biyori można określić paroma słowami, lekkie, przyjemne, wartę obejrzenia i spędzenia tych chwil na nim. Graficznie prezentuje się przepięknie, oprawa muzyczna pasuję do klimatu w Non Non Biyori.

Po raz pierwszy od bardzo dawna do obejrzenia jakiegoś tytułu zachęciła mnie jego recenzja. Po zapowiedziach spodziewałam się kolejnego anime o słodkich dziewczętach robiących słodkie rzeczy. Nie żeby mnie takie serie jakoś szczególnie odrzucały – po prostu zbyt dużo ich wychodzi, więc z reguły nie przywiązuję do nich zbytnio uwagi przy wyborze czegoś dla siebie. Ale po lekturze tegoż tekstu postanowiłam dać temu szansę i nie żałuję. Non Non Biyori jest naprawdę niezwykle przyjemną serią, niby kolejną z cyklu anime o niczym, a jednak potrafiącą zaciekawić. Nie raz zdarzyło mi się szczerze uśmiechnąć przy jakiejś zabawniejszej sytuacji, a i raz przyznam, że się wzruszyłam –  kliknij: ukryte  kiedy Renge przyszła po swoją nową koleżankę i już jej nie zastała. Wiem, że to głupie, ale widząc jej zawód realnie poczułam smutek.
Pochwalić muszę też grafikę, zwłaszcza za operowanie tak żywymi barwami – oglądanie krajobrazów w tle było czystą przyjemnością.
Nie do końca jestem przekonana do seri, w których mamy do czynienia z wyraźną dominacją jednej z płci – tak też i w tym przypadku troszkę mnie bolało, że za wielu chłopców/mężczyzn to tam nie było (chociaż akurat motyw tego ich braciszka, który ani razu nie wypowiedział słowa uważam za naprawdę udany). W sumie na palcach jednej ręki można policzyć pojawiających się przez całą serię przedstawicieli płci brzydkiej (a jeśli liczyć także i tych w tle, to dwie ręce wystarczą xd).
Dziwią mnie również komentarze dotyczące niby relacji shoujo­‑ai. Nawet jeśli ta fascynacja Komari była widoczna, to faktycznie przyrównałabym ją raczej tego, co mieliśmy w Workingu! Nie mam zielonego pojęcia, czy to w mandze dalej rozwijają, czy też nie (chociaż obstawiam, że jednak nie), ale w tych 12 odcinkach zdecydowanie nie ma nic, co wskazywałoby na coś więcej w relacji pomiędzy obiema dziewczynami. Jasne, fani tychże motywów bez problemu wyłapią to, co będą chcieli zobaczyć, ale przecież nie od dzisiaj wiadomo, że homo kąski niektórzy znajdują w każdym oglądanym tytule xd
W każdym razie ja tam się cieszę, że po owo anime sięgnęłam, a jeśli komuś strzeli do głowy pomysł, by dorobić temu drugą serię, to na pewno chętnie zobaczę^^

Na niedosyt zawsze jest manga, nie wiem jak bardzo przy adaptacji wybierali, ale 2 pierwsze tomy z pewnością nie pokrywają się w całości z tym co dostaliśmy w tych 12 odcinkach…

Wciskanie na siłę motywu lesbijskiego całkowicie mnie zniechęciło. To nie jest anime dla szerokiego grona widzów.

Jestem po pierwszym odcinku. Zapowiada się anime leciutkie, pełne uroku i odprężające :) Szczególnie urzekły mnie malownicze tła, humor i postać Ren­‑chon ;) Gorąco polecam, można się pośmiać, a i kreska bardzo cieszy oko :)