Tanuki-Anime

Kraina Slaffleaze, zamieszkana przede wszystkim przez humanoidalne zwierzęta, nie jest już tak szczęśliwym miejscem, jak niegdyś. Jej król nie ma praktycznie żadnej władzy, a rządy twardą ręką sprawuje okrutny generał, zainteresowany przede wszystkim sukcesami militarnymi. Do tego na niebie pojawia się złowrogi cień księżyca zwanego Capricorn, zapowiadający nieszczęście… Jeden z mędrców, doktor Garetti, próbuje napomnieć władcę, ale zostaje uwięziony.

Tymczasem daleko od stolicy, w głębi lasu, niespodziewanie ląduje całkiem zwyczajny chłopak z Ziemi, Taku Shimamura. Jaką rolę ma spełnić w tym świecie? Czy uda mu się uratować Slaffleaze i Capricorna­‑Ziemię? I jak rozwinie się jego znajomość z ostatnią przedstawicielką rodu smoków Yappi, Moną?

Smutna prawda jest taka, że w ostatnich latach coraz trudniej o produkcje, które nawet w przybliżeniu można by określić mianem fantasy. Dlatego też amator tego gatunku jest zmuszony do poszukiwań wśród pozycji starszych, zwykle już zapomnianych. Koniec lat 80. i początek 90. obfitował w krótkie, jedno­‑dwuodcinkowe serie OAV, wśród których można znaleźć interesujące perełki. Niestety, Capricorn do nich nie należy.

Fabuła jest prosta, ale to samo w sobie nie jest zarzutem – przy tak krótkiej formie raczej za zaletę należy uznać jej przejrzystość. Autorowi udaje się wprowadzić kilka mniej oklepanych motywów, choć oczywiście chodzi o to, o co zawsze, czyli o ratowanie świata. Postaci są sympatyczne, ale właściwie nie mamy szans ich poznać – dostajemy kilka migawek, słabo motywujących ich zachowania.

Obsada, składająca się głównie z antropomorficznych zwierząt, sytuacyjny humor (głównie w osobach dwóch nieudolnych złodziei), a także stosunkowo mało brutalna fabuła, sprawiają, że jest to pozycja przeznaczona raczej dla widzów młodszych, powiedzmy – wczesnonastoletnich. Problem polega na tym, że akurat ta grupa jest zwykle wyczulona na oprawę graficzną, która tutaj nie jest olśniewająca. Postaci są mało pomysłowe, a „ludzie”, czyli Taku i Mona, wręcz brzydcy jak na dzisiejsze standardy. Nie bardzo ładne są też Yappi – przedstawione zostały jako skrzydlate, tłustawe jaszczury i na pewno widywałam w anime bardziej udane wariacje na temat europejskich smoków. Animacja pozostaje na poziomie, jakiego można się spodziewać po serii mającej tyle lat, czyli na dzisiejsze czasy raczej niczym nie zaskakuje. Ścieżka dźwiękowa również nie zawiera niczego, o czym warto by osobno pisać.

Widzom starszym raczej Capricorna odradzam – wprawdzie jest za krótki, żeby zdążył znudzić, ale po prostu nie widzę w nim nic wartego polecenia. Ewentualnie można go puścić komuś z nieco młodszego pokolenia (o ile nie został jeszcze rozpuszczony nowszymi seriami anime), bo na tle amerykańskich bajeczek coś, co zawiera przynajmniej fabułę, może być ciekawe.