Tanuki-Anime

Film jest słaby, rozwleczony i nudny – liczyłem na artystyczne scenerie a'la teatr kabuki albo „duchowe”, mgliste nastroje a'la teatr no, ale się przeliczyłem. Poza sceną ucieczki nic tutaj nie przykuwa uwagi, ilość bieli w filmie zamiast kojarzyć się z artyzmem, robi wrażenie braku lepszego zamysłu. Morał prościutki – życie na Ziemi cudem jest, a prostota życia jest dobra. Szkoda tylko, że dostajemy to przesłanie w formie tak rozwleczonej, wizualnie rozwodnionej, mdłej i bez charakteru.
Nuda.

Być może to wina adaptacji, ale wydaje mi się, że Polsce brak dobrych legend. Arturiańskie, rzymskie, greckie, japońskie, niemieckie… moim zdaniem wszystkie biją na głowę te najpopularniejsze polskie o Twardowskim, smoku Wawelskim, Warszawie, czy Popielu.

Odnośnie do filmu. Moim zdaniem to najlepsze japońskie dzieło obok Sennen Joyū i zdecydowanie zasługuje na wszystkie pochwały, które spływają ze wszystkich stron. Piękna legenda, wspaniałe zakończenie i zapierający dech w piersiach kierunek artystyczny.

Takahata>Miyazaki, po tym seansie jestem już tego pewien.

Wspaniały film. Przepięknie zobrazowana przyroda, piękna muzyka i niepowtarzalna animacja. Muszę przyznać, że chyba najbardziej podobały mi się pierwsze plus­‑minus 30 min i późniejsze epizodyczne wypady  kliknij: ukryte  poza pałac, gdyż samo życie na dworze może i pasjonujące z punktu widzenia poznawania japońskiej kultury feudalnej, to mało emocjonujące w kwestii akcji.

Na zakończenie zareagowałem jak spora część z tu obecnych, pierwsza myśl wtf?, ale zajrzałem do źródła i wychodzi że była to dosyć wierna adaptacja ( kliknij: ukryte  pominięto jedynie 'krajobraz po' jej powrocie na Księżyc i fakt, że Kaguya była mocniej związana z cesarzem niż pokazano to w filmie). Więc wińcie Japończyków bo 'taki mają klimat': czytaj na to co dla Europejczyka czy Amerykanina może wydawać się  kliknij: ukryte  niezbyt optymistycznym zakończeniem, Japończyk zareaguje pewnie w rodzaju „no cóż, samo życie!”. Dodam, że mi sama baśń prawdopodobnie pomyliła się z inną, dlatego miałem przeświadczenie, że skończy się to trochę inaczej…

Swoją drogą trochę nie rozumiem jaki jest morał tej baśni jako takiej:  kliknij: ukryte  mamy kochać to co mamy, gdyż chwile są ulotne?. A może morału wogóle tu nie ma?

Dam temu 8/10, bo film przepiękny i wzruszający, ale chyba sama historia do mnie po prostu nie przemawia całościowo, a w moim odczuciu nie ocenia się czegoś przez pryzmat niewątpliwie wielu interpretacji (bo jest to mimo wszystko bardzo stara baśń ludowa więc jest pewnie mielona nawet w szkołach), a przez własne wrażenia. Swoja drogą bałbym się to puścić komuś nieobeznanemu z japońską kulturą, bo mógłby przeżyć szok.

Nie dziwię się, że jest tak mało komentarzy. Brak mi słów po prostu…

Muzyka, animacja, rysunki -wszystko śliczne i wyjątkowe. Ale poza tym film jak dla mnie średni. Na początku mi się podobało, jednak z biegiem akcji moje pozytywne odczucia zaczęły zanikać.  kliknij: ukryte  Kaguya nagle jakby przestała rosnąć, nie ciągnięto już wątku z bambusem. Może mało istotne. Ale ten niedorzeczny „Budda z Księżyca” rozłożył mnie na łopatki. Skąd ona tak naprawdę wiedziała, że jest z Księżyca? Ni z tego, ni z owego fabuła wkracza na nowy tor. No cóż. Rozumiem, że to adaptacja legendy, jednak moim zdaniem można by lepiej i logiczniej przedstawić historię.

Piękny, wysmakowany, wysublimowany. Arcydzieło, wizytówka japońskiej animacji. Aż boli, że przegrał pojedynek o Oscara z miałkim, ckliwym i komercyjnym produktem amerykańskim, tak samo zresztą jak Zrywa się wiatr rok wcześniej. Pod płaszczem tej genialności skrywa się jednak dość smutne pytanie – czy specyfika dzisiejszych czasów nie sprawi, że nie narodzą się już tacy mistrzowie jak Miyazaki i Takahata? Ja obecnie na rynku nie widzę nikogo z potencjałem, by im dorównać. No, może poza Hosodą, ale to chyba nadal nie ten poziom magii.

Naprawdę dająca do myślenia historia…

Warto dodać do bazy polski tytuł i informację o wydaniu dvd.

O pogoni za szczęściem i spokojem, o trudnych wyborach, zawiedzionych nadziejach, o miejscach i ludziach, do których czasem nie możemy wrócić i o tym, że mimo wszystko kochamy życie, choć układa się różnie.

No i to się nazywa stworzyć klimat! Muzyka, kreska i dobrze przemyślana i rozplanowana fabuła… to właśnie złożyło się na ten baśniowy obraz. Ale niestety jak to w starych baśniach bywa,  kliknij: ukryte  nie wszystko dobrze się skończyło. Jednakże zakończenie i tak mi się podobało – sensowne, grające na emocjach widza i zapadające w pamięć, a o to przecież chodzi! Ogólnie film był raczej spokojny, akcja rozwijała się powoli, jednakże przy tej baśniowej formule to jak najbardziej pasowało. Urzekła mnie również postać Kaguyi: nie tylko miała ciekawy i przemyślany charakter, ale również doskonale pokazano jej emocje i rozterki. Poza tym… cóż, chciałabym napisać coś więcej, ale po prostu brak mi słów. Ten film trzeba zobaczyć na własne oczy! Tylko zabierając się za niego należy pamiętać, że w ostatecznym rozrachunku jest to raczej smutna historia.

Jestem zachwycona zakończeniem! Jeszcze przez dobre pół minuty wpatrywałam się w napisy zanim poukładałam myśli w głowie. To co w legendach najpiękniejsze to ich uniwersalne przekazy.
Mimo bycia tak bardzo baśniową – nadal była prosta w przełożeniu na realia.  kliknij: ukryte  Smutne zakończenie tylko spotęgowało u mnie poczucie przyziemności tej legendy – życie to nie jest bajka. Nie bez przyczyny eksploatowano też  kliknij: ukryte  jej uczucia do Sutemaru, żeby pod koniec ukazać założoną przez niego rodzinę. Jakkolwiek na to nie patrzeć – ludzie nie żyją ani marzeniami ani płonnymi nadziejami.
Kurczę, naprawdę – dla mnie ten film był przedni w swojej zabawie emocjami. Uderzyło mnie to szczególnie przy zestawieniu miłej muzyki z  kliknij: ukryte  odejściem bohaterki. Przecież tak naprawdę – cały film wyglądał dokładnie jak sama końcówka. Oglądałam, uśmiechałam się, czerpałam przyjemność z seansu – a przecież cały czas obserwowałam życie nieszczęśliwej księżniczki.
Majstersztyk!

Przez blisko dwie godziny był to naprawdę świetny film i bez wątpienia mógł być najlepszy od Ghibli.
Niestety Ghibli nie byłoby sobą gdyby czegoś nie zepsuło żeby nie powiedzieć spieprzyło, a mianowicie pomysłu na zakończenie (nie znam się specjalnie na legendach tamtejszych kultur więc nie wiem jaki był pierwowzór, ale nawet jeśli taki jak w anime to aż się prosiło żeby je zmienić). Trochę tak jak z końcówką trzeciego filmu Madoki (tyle tylko, że w przypadku Madoki klimat i charakter poniekąd końcówkę usprawiedliwiał).

To niesamowite, że dzisiaj mogą powstać jeszcze takie arcydzieła. Nietuzionkowy film, nawet jak na Ghibli (!).

Tablis, dziękuję Ci za tę recenzję. Film wywołał we mnie tak głęboki zachwyt, że potrafiłam wyrazić go jedynie wykrzyknikami (i zalaniem się łzami, ale to już całkowicie prywatnie…)

Zdecydowanie najgorszy film ghibli, szkoda, bardzo szkoda :(

Nominowany do oskara w tym roku.

Idealny, piękny, absolutnie zachwycający, w każdym calu doskonały, najlepszy film Ghibli…

Ktoś już oglądał?