Tanuki-Anime

Red Skull w pokeballu, na horyzoncie nowy przeciwnik – Mandaryn (tylko wpierw odcinki o Spider­‑Manie w kostiumie Symbiota i zadyma z Ultronem).

Drugi arc niezbyt interesujący – reklama Strażników Galaktyki, power­‑upy do superbohaterów w postaci nakładek na dyski, które dodają im super zbroje (tak bardzo japońsko) i faza na „drugiego bohatera”.

Z tym, że ten drugi bohater tak nie do końca bo w przypadku trójki postaci powinien być już trzeci – no ale kto by tam pamiętał, że główny bohater znalazł WarMachine, jego brat dostał Cyclopsa, a X­‑Meni podarowali panience Beasta.

Rozwój postaci? Było coś takiego…? No może chwilę, w finałowym odcinku arcu.

Zupełnie nieprzypadkowo debiut Strażników Galaktyki zbiegł się z premierą filmu w japońskich kinach. Poziom grafiki znowu zaczyna sięgać dna, a Rocket przypomina mutację tanuki z pokemonem. W przyszłym odcinku team­‑up i zapewne koniec wątku ze Strażnikami. Pozostaje mieć nadzieję, że twórcy jednak mają pomysł na rozwój Red Skull Arc, a wszelakie fillery nie będą zbyt często emitowane.

Jest i Red Skull. Ja wiem, że on był pomagierem Hitlera, ale głos 70 letniego dziadka zupełnie do niego nie pasuje.

Po zobaczeniu Sunfire'a wielkie WTF? Dlaczego wsadzili go w strój, w którym występował jako jeden z czterech jeźdźców apokalipsy?

I już za tydzień Strażnicy Galaktyki <3

Zakończył się Loki Arc i na tym mogliby zakończyć anime, poświęcić z odcinek na przedłużenie finałowej walki i pozamykanie wątków, ale gra chyba dobrze się sprzedaje (w międzyczasie wypuszczono też nową linię zabawek związaną z anime) i jest jakaś oglądalność bo animacja w kilku ostatnich odcinkach się poprawiła.

Zapowiedziano nowego wroga – Red Skulla, czyli będą też naziści i najprawdopodobniej Bucky (w ostatnich odcinkach sporo miejsca poświęcono miejsca Kapitanowi Ameryce i jego dzieciakowi i wspominano o Buckym).

Plus za wątek z X­‑Menami, choć jak dla mnie mogą pojawiać się częściej.

Najgorsze w arcu z Lokim były odcinki poświęcone na zbieranie rozproszonych po świecie DISKów – nie wynikło z tego nic konkretnego, niby dobrzy znaleźli kilka, ale nawet nie pokazano jakie dokładnie (wyjątek to łaskawie raz użyty War Machine).

Po dwunastu odcinkach:

Drużyna w komplecie. Przeprowadzka całej ekipy do Japonii, aby było dobrze i rozpoczęcie nowego arcu – podróżowanie po świecie w celu zebrania dysków z superbohaterami i przy okazji łapanie wrogów.

Schematyczne elementy charakterystyczne dla innych anime tego typu: kłótnia na linii lider i jego partner, brak wiary innego członka ekipy w siebie, nawracanie samotnego wilka itp.

Sekwencje wezwania 3 bohaterów pod rząd trwają prawie 5 minut na odcinek w wersji nieskróconej…

I magiczne słowo z odcinka dwunastego: EWOLUCJA!!! (jeśli kryje się pod tym to, o czym myślę to dopiero będzie wesoło)

Podsumowując: typowe anime o stworkach/potworkach tylko z bohaterami Marvela.

Odcinek 4 – zapuszkowali  kliknij: ukryte  tego pseudo­‑Furyego, mam nadzieję, że na dłużej, bo mnie drażnił. Do tego Diamondback, ledwie ją poznałem, te projekty postaci są naprawdę uroczo kopnięte. Ciekawe, czy ta blondi dziennikarka to też jakaś postać, która powinienem rozpoznać…
Cieszy, że seria jest mocno, chyba nawet mocniej niż wszystkie poprzednie marvelowskie anime razem wzięte, osadzona w tym uniwersum. Nawet, jeśli wizja Japończyków jest cokolwiek dziwna.
Zamaskowano spoiler. Moderacja

Myślałem, że już zawiesili produkcję czy jak, a tu niespodziewanie wyskoczył trzeci odcinek. No nic, nadal z trudem znoszę czarnego Nicka Fury, ale przynajmniej jest i mam nadzieję, że nadal będzie, Spiderman, który wyrasta na najlepszą postać tej serii. Początek i scenka z pudłami była niezła, za to wyłażenie z dysku jak żywo przypomniało mi czasy Sailor Moon – aż strachy pomyśleć co będzie, gdy każdy heros będzie tak po kolei wyłaził…

Aj waj, ci Awendżersi to jednak banda patałachów, jedna zakładniczka na linie i już po zabawie. Seriously, takim problem było ją złapać, zanim spadnie? Toni Starku et consortes, -40 do epickości macie.
A poza tym, to romantyczne wyznanie Green Goblina pod adresem Spidermana…

Nie, no, toż to szykuje się faza roku. Chyba po raz pierwszy od chwili, kiedy Japońce wzięły za adaptacje marvelowskich komiksów, postanowiono do tego podejść w 100% po japońsku. Efekt jest taki, że mamy uroczo kretyńskie projekty postaci (Dr Strange czy Cap niszczą system) i wrogów wyglądających jak z serii sentai. Co ciekawe, zachowano względnie zbliżone charaktery bohaterów, choć trochę mnie zirytowało, że Hulk­‑chan jest znowu bezmyślnym mięśniakiem – zdecydowanie bardziej wolałem, kiedy miał ciało Hulka i mózg Bannera. Do tego mamy pokeballe, potencjalną drużynę z półsierotą, nerdem, wyalienowanym murzynem (czy innym hindusem) oraz panienką – całe to połączenie może zaowocować albo czymś bezbrzeżnie nudnym i schematycznym, albo idiotycznie radosnym. Liczę na to drugie.

„Hulk­‑kun” ODMIENIŁO MOJE ŻYCIE XD

Spodziewałem się badziewia na miarę Bakuganów, jednak jest troszkę lepiej. Strasznie drażni mnie strona graficzna – widać, że z budżetem nie zaszaleli jak również projekty postaci. Gdyby jedna z postaci nie powiedziała, że Iron Fist to Iron Fist za nic w świecie bym go nie poznał. Dr. Strange prezentuje się równie strasznie.