Tanuki-Anime

Trochę czuję się oszukany przez mega krótki pierwszy sezon. Sprzętu/gadżetów/technikaliów nie było tyle ile bym chciał. Gotowania czy chociaż pokazania dokładnie co jest jedzone na szlaku też nie ma, a liczyłem, że będzie. Dostałem za to bardzo dużo słodyczy. Poziom licealnych CuteGirls jest tak wysoki, że chwilami mdliło. Ale tylko chwilami. Całościowo to była to lekka, ciepła i odprężająca seria. Były okruszkowo­‑nastoletnie problemy, ale też absolutnie „na serio” trudności podczas wędrówek ( kliknij: ukryte  lęk wysokości, choroba wysokościowa). Paczka dziewczyn fajna, sensownie wpleciono w całość ich najbliższe rodziny/miejsca pracy/znajomych. Wszystkie dziewczyny szczerze polubiłem. Grafika zdecydowanie powyżej przeciętniej: cudne te tła/widoczki. Miło spędziłem czas, ale przez calutki seans chodziło mi po go głowie, że patrzę na „takie gorsze Yuru Camp” i to jeszcze… z odrobiną fanserwisu.

Bardzo na plus: OP1 "Natsu­‑iro Present (夏色プレゼント)", OP2 "Mainichi Koharu Biyori (毎日コハルビヨリ)", ED1 "Tinkling Smile". Wszystkie wykonane przez aktorki grające główne role w anime.

Łatwo przeoczyć to napiszę. Oprócz 24 podstawowych epków wyszły też trzy dodatkowe:
2 odcinki specjalne: [link]
Pierwszy: podsumowanie całego sezonu w formie  kliknij: ukryte  gali telewizyjnej „top 10”. Absurdalne i przezabawne. Warto obejrzeć napisy końcowe. Dodano tam prawdziwe zdjęcia lokacji pokazanych w anime. Zarówno te miejskie i te z wędrówek. Cudne odwzorowanie.
Drugi: o poszukiwaniach  kliknij: ukryte  stanika przemilczę.
Wyszła też OVA [link] trwająca 27min.

pierwszy sezon jakoś specjalnie nie zachęcał do dalszego seansu mimo solidnego poziomu, ale za to drugi sezon rozwiewa już wszelkie wątpliwości.
Przede wszystkim grafika – dużo ładnej animacji, piękne tła. Praktycznie nie ma tu spadków jakości – w każdym odcinku jest na co popatrzeć.
No i Hinata i Aoi to genialna para bohaterek – ich relacja, charaktery, interakcje… No po prostu przyjemnie się na to patrzy.
Są też oczywiście góry – piękne, majestatyczne i stawiające wyzwania przed bohaterkami.
Ogólnie myślę, że jak ktoś lubi takie klimaty, czyli słodkie dziewczynki, góry, okruchy życia, to na pewno mu się to anime spodoba.

Świetnie zachowana równowaga pomiędzy slice of life, a chodzeniem po górach. Kilkunastominutowe odcinki są w sam raz żeby się odprężyć, ale nie wynudzić. Anime pod wieloma względami urocze. Od czasów mody na „kejonopodobne” tytuły drugi sezon „Yama no Susume” jest moim zdaniem jedną z najlepszych tego typu wariacji. Postacie są bardziej ludzkie, wydarzenia ciekawsze bo – co zabrzmi paradoksalnie – bardziej przyziemne. Wreszcie nie mamy do czynienia ze szkołą i szkolnym klubem gdzie rodzą się gwiazdy popu poprzez popijanie herbaty albo aspołeczni/nieśmiali/cyniczni członkowie szkolnej braci nawiązują pierwsze znajomości przeradzające się w romantyczne trójkąty.

Zaskakująca jest dla mnie niska popularność tego anime.

Wprawdzie zostało jeszcze kilka odcinków, ale ten tytuł naprawdę zasługuje na 8/10.

O, a trzeci odcinek to już jest w pełni „górski”. Było zmęczenie, była faktycznie trudniejsza trasa, ciekawe miejsca i… piękne widoki! Takich scen właśnie oczekiwałam od tej serii! Aż się samemu chce znowu wybrać na szlak^^
No jeśli tak to poprowadzą przez całą serię (albo chociaż jej większość) to ja będę jak najbardziej ukontentowana :)

Yaaay, drugi odcinek i nawet trochę gór było! Sukces! xd
Chociaż rozwala mnie jedno –  kliknij: ukryte  przygotowania robią jak do kilkudniowej wycieczki (ręcznik? Ubrania na zmianę? Że hę?), a lezą po bardzo łatwym i przyjemnym szlaku. Myślałam, że padnę jak stwierdziły, że od teraz się zaczyna prawdziwy górski szlak, trzeba się rozciągnąć itepe. a potem na obrazku widzimy ładnie przygotowaną ścieżkę ze schodkami. Jeśli coś takiego jest normą w Japonii, to wszyscy Japończycy już dawno powinni się zabić chociażby w polskich górach, nawet pomimo teoretycznej różnicy poziomów, bo takich udogodnień to tu nie mamy ;p
Obawiałam się, że wydłużenie odcinków wpłynie na niekorzyść serii, ale jak na razie powiedziałabym, że trzeba to zaliczyć na plus – nie jest to na tyle dużo czasu, byśmy zdążyli się zmęczyć słodkimi dziewczątkami, a za to mamy trochę więcej górskich widoczków, co nie mieściło się w poprzedniej, pięciominutowej konwencji^^