Tanuki-Anime

Żeby cos zwróciło moją uwagę w tego typu seriach musi mieć bohaterów którzy (według mnie) będą pasować do wydarzeń.

Po prostu lubię spójność.


Główny łucznik pąsowieje jak nastolatek na widok fragmentu kobiecego uda, przywódczyni zachowuje się niewiele poważniej niż przecietna haremetka, postacie wydają się mieć kwadratowe ruchy, a do tego ich mimika to głównie mruganie oczyma i ruszanie ustami nie wyrażające głębszych (ani nawet lżejszych) emocji. I te niemal cukierkowe projekty głównych postaci - to nie jest coś, czego oczekuję przy serii typu wojenno – przygodowego.

Pół odcinka dopiero, a większość czasu jest po prostu „letnia”

To nie okruchy życia, to w teorii seria przygodowa

Pierwszy odcinek mi się podobał… ale już drugi nie. To co się tam działo, w ogóle mi nie leży.

Chyba nabieram wprawy w sortowaniu anime na dobre i słabe po 2/3 odcinkach, bo już po drugim porzuciłem ten tytuł i patrząc po komentarzach innych, jestem z siebie dumny :>

Porzucone po 12­‑13 odcinku. Początek może i faktycznie dobry – dalej… cóż – użytkownik „Xaven” kilka postów niżej już zdążył nadmienić co jest z tym tytułem nie tak, więc ograniczę się do prostego twierdzenia… Vanadis zieje kiczem i nieudolnym uschematowieniem.

I znów mankament na którym umiera masa anime – niewykorzystany potencjał. Z tego można było zrobić dobrą serię, a przynajmniej efektowną. Skończyło się jak się skończyło.

a mnie ta seria się podobała i to bardzo. Owszem, mogli zrobić z tego potężną serię w sporą ilość epków, ale cały ten skrót narracyjny który zastosowali, był fajny.

Duży zawód i nawet nie chce mi się rozpisywać, bo inni zrobili to za mnie (puszcza oko do Xavena).

5/10

Po pierwszych odcinkach anime zapowiadało się dobrze, miałem nadzieję, że mile oglądnę jakieś dobre fantasy. No i niestety się zawiodłem, gdzieś po połowie anime zaczęło mnie nużyć. Postaci bez jakichś szczególnych kreacji, posiadające nudne ideały i zachowania. Muzyka niezbyt szczególna. Fabuła płytka i chaotyczna. Jedynie co zaspokoiłem to moje oczy, bo zbroje świecące blaskiem i wyniosły ubiór nasycał moje oko, chociaż z drugiej strony, wielkości biustu co po niektórych postaci były przytłaczające oraz posiadały zdolność różnomiernego rozrostu w czasie (u tych samych postaci czasem były mniejsze, a czasem większe, m.in na Ludmile najbardziej to odczuwałem).
Co do samych bohaterów to nikogo nie polubiłem, a raczej większości nie cierpię (Eleonora, Tigre czy nawet Titta).
Ostatnie odcinki były szczególnie mdłe i schematyczne.
Liczyłem na coś więcej z początku, ale się rozczarowałem.
Ani to komedia, ani romans, nawet mimo jakiś tam założeń strategicznych to i tak nie ma sensu, bo główni bohaterowie mają wszystkich na skilla (jeśli sytuacja tego wymaga).
Z założenia wyszedłem z 6/7, ale zakończyło się na czwórce ;<
Fabuła: +2/10
Bohaterowie: -2/10
Grafika: +8/10
Muzyka: 4/10
Całokształt: 4/10 (ze względu na klimat fantasy oraz początek)

Nie polecam, radze znaleźć coś lepszego i ciekawszego, chyba, że chcecie  kliknij: ukryte  cycków wielkości arbuzów.

Następna haremówka/ecchi(zastanawiam się dlaczego nie ujęto ich w tagach) fantasy, tylko tym razem z wojną/armią w tle i nieco bardziej „dorosłymi” postaciami – wyszło to całkiem nieźle, choć często pojawia się CGI oraz panny z dużymi „argumentami” i bohater z nadludzkimi umiejętnościami znowu są w centrum(to chyba jednak podstawa do tej kategorii serii, więc nie ma co się czepiać).

Na plus na pewno jest tutaj zasięganie do nazewnictwa państw/miejsc podobnego jak w Europie, czy nawet choćby pewnego podobieństwa samych terenów – nie ma to jakoś większego znaczenia, poza wyznaczeniem granic w grach politycznych ale można docenić.

Postacie – typowo shounen'owe, nie uraczy się tutaj raczej jakiejś skomplikowanej charakterystyki, są to wzory postaci, gdzie widywało się już wcześniej.

Fabuła – ponownie „źli chcą władzy” i znajduje się jeden bohater, który zbiera towarzyszy i próbuje uratować kraj. W tej kwestii akurat naprawdę nic oryginalnego.

Dość dużo czasu poszło na tłumaczenie taktyk(widok strategiczny z lektorem) – oczywiście wytłumaczenie działań postaci jest jak najbardziej na miejscu, tylko wydaje mi się, że w zupełności wystarczyłoby wytłumaczenie przez samych bohaterów do czego dążą.

Pojawia się tutaj również niewielki zarys romansu – jednak tylko na poziomie zachwytów i takiej niewinnej walki niewiast o względy bohatera. Samą serię traktowałbym po prostu jako haremówkę fantasy, gdzie przy okazji można zobaczyć kilka dość efektywnych walk – czyli nic specjalnie ambitnego ale idealne na rozluźnienie.

Ode mnie 6/10 – z początku myślałem o siódemce, jednak gdzieś przy końcu seria zaczęła mi się dłużyć. Być może to przez fakt, że w tym roku pojawiło się kilka­‑kilkanaście innych podobnych serii, nie mniej liczyłem na nieco więcej. Oglądało się przyjemnie – z początku nastawiłem się na coś, co nie będzie wymagało zbyt wiele uwagi i tym samym mogę powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowany.

No i oczywiście pojawiła się mała „iskierka” nadziei na kontynuację(stwierdzenie, że seria ma „otwarte zakończenie” to może byłoby trochę zbyt wiele) – dla zainteresowanych.

To ja robie się coraz bardziej wybredny czy to anime jest po prostu nudne, sztampowe i robione pod fanów ecchi albo debili?

Mam pytanie.

Czy to [link][link][/link] nie przypomina wam mapy Polski i okolic? Za każdym razem gdy oglądam OP, mam to skojarzenie. Nazwa Silesia miała by wtedy większy sens :D

Miło widzieć, że w poszukiwaniu inspiracji w nazewnictwie Japończycy sięgają nawet do Polski, nawet jeśli jest to prawdopodobnie czysty przypadek. Tak czy siak stolicą królestwa jest prowincja Silesia…

Apropos nazw, ilekroć słyszę imię „Titta” tylekroć na mojej twarzy pojawia się lekki uśmieszek :) (ciekawe czy to celowy zabieg autora)

Wracając do serii. Mimo że nie jest to fantasy najwyższych lotów, podoba mi się jego „skala”. Nie jest to może „kingdom building” ale mamy bitwy, „transfery polityczne” i ruchy wojsk. Czyli coś co lubię. Podobają mi się również tła, czyli ogólnie świat przedstawiony, łącznie z architekturą i krajobrazami i nie chodzi mi tu tyleż o warsztat (chociaż las w jesieni ładnie im wyszedł) co o klimat.

Uważam, ze jest to solidna seria i choć fanserwis niszczy trochę ogólne wrażenie, to zawsze powtarzam, że jest to coś na co powinno się przymykać oko bo tak to już z anime (z reguły) jest…

Ja zaś przyjmuję tą serię nad wyraz dobrze. Wynikać to może od samego podejścia na starcie. Przede wszystkim wiem, że dostaje serię harem ecchi w klimatach fantasy za naciskiem na humor bardziej niż powagę. A pamietając jaki gatunek ma ta seria oraz jakie są jej wyróżniki, to spełnia je bardzo dobrze. Nie rozumiem dlaczego jak tylko pojawi się aspekt ecchi, to ludzie z zasady trzaskają niską notę i mają przygotowaną schematyczną wypowiedź dlaczego jest złe. To troszkę tak jakby zakładać, że każdy kurczak z ryżem i warzywami jest gorszy od wysmakowanej potrawy z łososia. Bo mniej wykombinowanej i nie ta głębia…smaku? Co z tego, skoro w wielu sytuacjach jednak ma się ochotę na tego kurczaka?
Nawet jeśli moje porwanie jest cokolwiek chaotyczne i wyjątkowo durnowate, chodzi mi o jedno – nie oceniać całego gatunku (wyróżnika) z zasady jako gorszego. Owszem, Ergo Proxy będzie zawsze głębsze, a Katanagatari bardziej artystyczne, ale na takim Madan no ou jednak częściej się pośmieje lub chętniej sięgnę w wolnej chwili, gdy nie chce specjalnie angażować percepcji czy kręgosłupa moralnego. Ten typ serii ma być łatwy i przyjemny, a przy okazji spowodować u młodszych męskich odbiorców ślinotok. Jak się na tej posadzie sprawuje? Bardzo dobrze. Mnie udało się parę głównych bohaterów szybko polubić. Jego – bo nie jest kolejnym słodkim ćwokiem, który co chwila się rumieni lub łeb mu pęka z braku umiejętności podejmowania decyzji. Oraz uwaga, nie wygląda, jak skończony mięczak. Ją zaś bo nie wpisuje się w schemat władczej tsundere. Nie sugeruje, aby byli nie wiadomo jak rozbudowani, tak czy inaczej – nie jest źle. Sam klimat fantasy – w to mi graj, mój ukochany. Biorąc pod uwagę też w miarę przyjemną fabułe i znośną ilość fanserwisu (acz rozumie, że dla niektórych za dużą – ale przynajmniej są tu duże oppai, a więc widz nie czuje się jak typowy japoński otaku z syndromem loli i mającym na karku 2 wyroki za pedofilie) ;). Jeśli ma się więc ochotę na lekkiego shonena w klimatach fantasy i nie jest się uczulonym na ecchi – warto spróbować.

Ja na wszystko doprawdy przymknę oko – że sztampowe, że szablonowe i niezbyt wyszukane… W porządku – jeśli ładnie podane i w miarę sensownie – da się to przełknąć. Ale na litość boską – czy ze wszystkich możliwych wiader z błotem i gównem trzeba było wybierać akurat ecchi&oppai 'n harem?

Niechże mi ktoś wyjawi – czy poziom anime z sezonu na sezon spada? Czy to po prostu ja jestem przesadną marudą i mam zbyt wygórowane wymagania?

zabralam sie za to ale wylaczylam po polowie odcinka, nie wydaje mi sie aby mialo mi sie jednak podobac, jedyna rzecz jaka tu dla mnie fajnie wygląda to imidż tej głównej laski białowłosej.

Czy to oznacza, że będziemy otrzymywać syfiaste anime „fantasy” co sezon? Chaika, Akame ga Kill, teraz to coś. Matko jeszcze te imiona jakby ktoś miał bełtać. Nie no, nie ma co tracić czasu, jest mnóstwo lepszych serii.

Doskonałe anime, widać, że studio Satelight jest u szczytu formy. Twórcy powinni dostać nagrodę Pulitzera, raka i AIDS.

Fajne. Podoba mi się, że mimo lekkego fanserwisu postacie zachowują się normalnie. Od razu polubiłem bohaterów.

Nie jest to może najwyższa półka fantasy i jest dosyć kliszowo (chociaż główny bohater szlachcic­‑łucznik to już jakaś nowość), ale zapowiada się solidna seria, wreszcie jakaś bez nadmiernych komediowych wstawek.

Garo, Bahamut, Fate, Log Horizon 2, Akatsuki no Yona, Seven Deadly Sins, Ronja, Chaika. Dla fana fantasy ten sezon zapowiada się naprawdę soczyście :)

No i ten OP z męskim chórem :D Epic!