Tanuki-Anime

Każdy odcinek to kielonek 100ml, a w nim, 2L miodu z 0.5 Kg czekolady i 1 Kg cukru, niektóre odcinki miały tylko 0.5 Kg cukru.

Przedawkowanie gwarantowane po 3 odcinkach.

Przed oglądnięciem skontaktuj się z apteką lub doktorem.

Wreszcie odpoczęłam psychicznie oglądając anime :)

Nawet głos głównej bohaterki zniosłam dzielnie xd

To anime doskonale pokazało, że w związkach nie powinno patrzeć się na wygląd, tylko na charakter. Piękna historia o prawdziwej miłości licealistów. Ogląda się bardzo przyjemnie, daje wiele radości i czasem można się nieźle uśmiać.
Fantastyczni bohaterowie o dopasowanych charakterach, każdy był zupełnie inny. Związek Takeo i Rinko miał powolny rozwój, lecz było to naprawdę słodkie i wcale nie przeszkadzało :)

przez całą serię irytował mnie rozmiar Takeo – rozumiem ze miał być wielki i w ogóle ale to była przesada. Kiedy dochodziło do trzymania się za ręce i calowania czułem się po prostu niezręcznie

Zgadzam się z powyższą wypowiedzią w 100%, miałam identyczne odczucia, ale to jedna niewielka wada całej serii. Dziwi mnie tylko to, że  kliknij: ukryte  Suna, który był ideałem dla wielu dziewczyn, nie mógł znaleźć swojej drugiej połówki. Szkoda bo był bardzo fajną postacią i życzyłam mu jak najlepiej :) To tyle co miałam do powiedzenia, polecam.

Przesympatyczna seria z bohaterami, których nie można nie polubić. Związek Takeo z Rinko ogląda się bardzo przyjemnie i wbrew pozorom wcale nie jest on motorem akcji każdego odcinka, gdyż wiele się dzieje również poza nim. Mamy tu oczywiście sporo elementów typowych dla romansów shoujo, wraz z obowiązkowym wypadem na plażę i do lunaparku, ale każdy z nich bawi tak samo dobrze i zwyczajnie chce się to oglądać bez wypowiadania w myślach „znowu to samo”.

Bohaterowie. Może i są przesadnie dobrzy i przerysowani, ale jednocześnie w 100% konsekwentni, co stanowi miłą odskocznię od sztampowych anime pełnych typowych postaci z dere w nazwie. Takeo, który wygląda na co najmniej zapaśnika sumo ma dobre serce i jest skrajnie rycerski. Po prostu gość, na którym można zawsze polegać. Jego raptowne zachowania i strzelane miny w przeróżnych momentach potrafią nieźle rozbawić i są podstawą humoru w tej serii. Przy tym wszystkim spokojny charakter i opanowanie jego kolegi Suny budzi więcej niż podziw. Co ważne, Suna to nie typowy zimny i dumny szkolny orzeł, na którego może się jawić na samym początku.
Rinko też jest bardzo fajna, ani beksa, ani przemądrzała. Jedna z bardziej naturalnych dziewcząt w romansach (oczywiście z poprawką na ogólne przerysowanie serii).

Graficznie jest dobrze – czasem dają się we znaki dziwne skrzywienia twarzy, ale nigdy to zbytnio nie razi. Za to bardzo dobre wrażenie robią tła. Muzyka jest całkiem sympatyczna i w sumie tyle mogę powiedzieć na jej temat.

Polecam amatorom romansów szkolnych, a najbardziej tym zmęczonym współczesnymi konwencjami :)

Mocne 7/10

Bardzo sympatyczne anime.

Plusy:
- genialni seiuu od Takeo i Rinko, świetnie dopasowani do postaci
- nie nudziłem się – cały czas coś się działo, no może z naprawdę krótkimi momentami gorszymi
- miła odmiana po tonach haremówek. Osobiście bardzo podobała mi się powolna ewolucja ich związku.
- mega pozytywne oraz ciepłe

Minusy:
- przez całą serię irytował mnie rozmiar Takeo – rozumiem ze miał być wielki i w ogóle ale to była przesada. Kiedy dochodziło do trzymania się za ręce i calowania czułem się po prostu niezręcznie

Chyba sięgne po kolejne shojo :D

Polecam: 8/10

Piękne i milusie. Bohaterowie są genialni, ma może ktoś informacje nt ew drugiego sezonu?  kliknij: ukryte  Rinko zna rodziców swego wybranka, a ja chcę zobaczyć jak Takeo poznaje jej rodziców.

Urocza seria. Z początku nie mogłam się przyzwyczaic do głownego bo moim zdaniem trochę przesadzili z jego wyglądem.
Zawsze by ktoś w anime jest trochę większy to już jest tak narysowany że masakra i wiecznie dają te wielkie usta.
Bohaterów nie dało się nie lubic. Takeo miał dobre serce, Yamato zawsze była szczera a Suna był kochany.
Głos Rinko o dziwo wcale mi nie przeszkadzał. Na początku może było trochę dziwnie go słuchac ale potem już nie zwracałam uwagi.
Szkoda że Suna sobie nikogo nie znalazł ale myślę że to co zrobili z tymi dwoma odcinkami o nim i okularnicy było dobre. Nie wciskali na siłe laski.

Jedna z najmilszych serii jaką oglądałem. Bardzo dobry humor. Mimo, że wiele żartów było opartych na nietypowej posturze głównego bohatera to jednak zawsze były ze smakiem i zawsze zabawne. Najlepsza była nauka całowania w końcówce 6 odcinka. :)

Serię można polecić każdemu, bo jest lekka i przyjemna. U mnie ma 10/10.

Romans, to jest to czego brakuje mi w anime najbardziej, nie mówię teraz o haremach w których relacje są okropnie płytkie, a miłość jest synonimem macania kobiecych piersi tylko o prawdziwej miłości i poświęceniu dla drugiej osoby.
Ale to anime nie ukazuje tylko świetnego romansu, ale także solidną przyjaźń, relacje między bohaterami są prawdziwe i niewymuszone, anime nie stara się być na siłę dramatem, powiem więcej jest ono utrzymane w lekkiej formie która przypadnie do gustu każdemu.
W tym anime wszystko jest zrobione bardzo dobrze, a o relacjach między bohaterami wspominam dlatego, że naprawdę trudno jest trafić na anime które przedstawia je realnie. W większości serii relacja dwojga bohaterów, jest płytka i opiera się na błahostkach, albo jest na siłę przekoloryzowana, przez co trudno traktować takie anime poważnie.

Nie spodziewałam się, że to będzie aż tak dobre.
Kilka razy wydawało się, że seria popadnie w jakiś schemat (np.  kliknij: ukryte  formowanie związku Takeo i Yamato zajmie całą serię, zrobią z siostry Sunakawy pełnoprawną rywalkę o względy głównego bohatera itd.), ale jakoś za każdym razem byłam pozytywnie zaskoczona…
Najbardziej spodobało mi się to, że Ore Monogatari pozostając cały czas dobrą komedią było miejscami o wiele bardziej realistyczne, niż większość serii nastawiona na pokazywanie „typowych nastolatków”.
Nie mówiąc już o tym, że choć wygląd i charakter postaci był (zwłaszcza w przypadku głównego bohatera) siłą napędową większości żartów, to jednak nie drażniły mnie one ani nie miałam poczucia, że powstały tylko na potrzeby jakiegoś dowcipu.
Ode mnie 9/10 :)

Komedia romantyczna inna niż wszystkie ;) Po raz pierwszy obserwujemy związek nietypowej pary:  kliknij: ukryte  słodkiej, miłej dziewuszki z typowej mangi shoujo i potężnego typa rodem z shounenów. I nie ma żadnych zawiłych intryg, przeszkód czy nieciągnących się nieporozumień, nawet  kliknij: ukryte  darowali sobie tworzenie trójkąta romatycznego Suna­‑Yamato­‑Takeo. I to jest właśnie urokliwe w tej serii – perypetie tej pary są zarówno śmieszne i słodkie.

Btw. spodobał mi się zabieg z napisami w tle wypowiedzi bohaterów – zwłaszcza w przypadku Sunakawy, który wiele myśli nie wyrażał wprost;)

Anime miłe w odbiorze ale pewnie szybko o nim zapomne. Podobnie jak w Accel World irytuje mnie tak duże przerysowanie głównego bohatera i przez to duzo ciężej mi się ogląda całość.

Już się wystraszyłam, że po 22 odcinkach przestanę lubić to anime,  kliknij: ukryte  (gdyby okazało się, że Suna i to dziewczę w okularach jednak zostali parą),ale na szczęście nie… Chyba najgorszym wyjściem byłoby zeswatanie go z osobą mogącą śmiało pretendować do miana przywódczyni jego fanklubu, a ilość odcinków pozostałych do końca właśnie na to wskazywała (jeżeli faktycznie miałby do końca serii się z kimś spiknąć). Mnie osobiście nie przeszkadza zostawienie wszystkiego jak jest na ten moment. Nie wszystko musi zostać teraz dopięte na ostatni guzik. Manga nadal wychodzi, więc istnieje szansa, że  kliknij: ukryte  Suna dostanie swoje 5 minut z kimś ciekawszym. Zresztą, nie on jest najważniejszy w tej historii, choć nie ukrywam, że polubiłam tą postać. Jak większość występujących w tej serii: Takeo jest taki pocieszny, Yamato odrobinę przesłodzona, ale przynajmniej jej uczucia wydają się być szczere, siostra Suny jest ogólnie świetna, cała reszta też da się lubić. Poza dziewczęciem w okularach – miałam wrażenie, że twórcy na siłę próbują mi wmówić, że ona jest taką wspaniałą, zakochaną dziewczyną, a jej miłość jest czysta i piękna, ale dla mnie od początku była nawiedzoną prześladowczynią, w dodatku bez osobowości. Poza tym jednak polubiłam to anime, mimo nagłych zwrotów akcji czy wielkich dramatów, wciąż przyjemnie obserwuje się przygody bohaterów. Wydaje mi się, że końcowe odcinki zostaną utrzymane w tym klimacie i jak najbardziej mi to odpowiada.
Mimo wszystko uważam, że trochę przerysowano postać Takeo (dosłownie xD), przez to romantyczne momenty z maleńką, drobniutką Yamato wyglądają komicznie (pocałunek, czy trzymanie za ręce, mimo że słodkie same w sobie wyglądają karykaturalnie z powodu projektu postaci Takeo). Poza tym grafika ok. Jeżeli o muzykę chodzi, bardzo przyjemne opening i ending. Może nie słucham obu za każdym razem, ale potrafię sobie w dowolnym momencie przypomnieć ich brzmienie. Pasują do tej serii jak ulał.
Podsumowując, jeżeli w ostatnich odcinkach nie nastąpi jakaś diametralna zmiana w klimacie moja ocena dla tego tytułu to 8/10.

No cóż, trochę się rozczarowałam…  kliknij: ukryte  Jednak Suna tej też nie dał szansy.. Ale może faktycznie do siebie nie pasowali. Ja osobiście bym wolała przy nim dziewczynę twardo stąpającą po ziemi, która go nie czci jak pół­‑boga. A może on po prostu jest aseksualny xd? I nie czuję pociągu do nikogo? To byłby fajny motyw, ale raczej mało prawdopodobny.

Ale jestem ciekawa czy Suna będzie  kliknij: ukryte  z Yukiką... Chociaż moim zdaniem ona nie bardzo do niego pasuje. Ale kto wie, może jak trochę opadną w niej emocje, pokaże się z nieco innej strony ;D

Sunaaaaaaa!!!! :O W końcu zacznie się akcja!

Ale przegięli z głosem Yamato, jak śpiewała 'Happy Birthday'. Jako tako mogę zrozumieć to, że normalnie ma taki piskliwy głosik i posturę 10­‑latki, żeby jeszcze bardziej wzmocnić kontrast do Takeo, ale to już była przesada kompletna – głosik ~3 letniego, amerykańskiego dzieciaka, co jeszcze dobrze nie umie mówić. To jest już delikatnie rzecz ujmując – przegięcie.

Ogólnie nie jest źle. Podoba mi się, że w miarę delikatnie obchodzą się z moimi nerwami i nie przeciągają na siłę wszelkich nieporozumień i innych takich czasoumilaczy. Jak utrzymają tę tendencję, to może nawet wytrwam do końca :D. Mam aktualnie duże zaległości w odcinkach, które nadrabiam powolutku, kroczek po kroczku, bo dwie rzeczy dosyć poważnie zakłócają mi odbiór.
Po pierwsze – strasznie karykaturalny wygląd Takeo. Ja rozumiem, że on miał górować wzrostem i posturą nad innymi, ale mam wrażenie, że kogoś tu ostro poniosło, zwłaszcza jeśli porówna się jak on wygląda postawiony obok Yamato. W ludzkich wymiarach albo ona powinna mieć metr trzydzieści w kapeluszu i na stołku, albo on być rekordzistą Guinessa w dziedzinie wzrostu. Być może to był celowy efekt, ale mi się to zwyczajnie nie podoba i myślę, że dało się go narysować jako większego od innych, nie czyniąc z niego przy okazji golema.
Po drugie – strasznie, ale to strasznie nie podobają mi się głosy głównej pary, do tego stopnia, że chwilami mam ochotę oglądać to na głucho. Głos Takeo jest okropnie agresywny, a to zupełnie nie pasuje przecież do jego charakteru. Myślę, że nieco łagodniejszy ton bardziej by tu pasował, bo dodatkowo fajnie kontrastowałby z groźną aparycją. A on, obojętnie co mówi – czy pyta o godzinę, czy czyni miłosne wyznania – brzmi, jakby właśnie miał komuś zasadzić gonga w nos. Może jestem jakaś nienormalna, ale nie przypuszczam, żeby podobało mi się, gdyby chłopak tak non stop na mnie warczał. Natomiast głos Yamato cierpi na syndrom uroczej głównej bohaterki. Czy jak dziewczyna jest słodka to musi mieć jednocześnie głos, którym można lukrować torty weselne? Litości, tego się nie da słuchać. W każdym razie, w dawce nie większej niż jeden odcinek dziennie z przerwami na śpiączki cukrzycowe. Zapowiada się długie oglądanie… ;)
Kurde, ja – osoba, która nie widzi nieruchomych postaci w tle (ani w ogóle tła!), nie słyszy muzyki i nie rozpoznaje seiyuu, narzeka na grafikę i dobór głosów. Armagedon jest bliski.

No, i tego jeszcze w mandze nie czytałem! Zapowiada się coraz lepiej!

Zapowiadało się na naprawdę fajną, nietypową historię, bez rażących w oczy stereotypów. Niestety.  kliknij: ukryte  Musiała pojawić się „ta trzecia”, ja chyba w tym momencie podziękuję, wolałabym przez 25 odcinków oglądać rozwijającą się z prędkością ślimaka miłość. Sprostowanie – z angielskim u mnie trochę słabo, może źle zrozumiałam, może coś, po prostu z góry zakładam, że ta [jak jej było?] siostra Suny zagrozi związkowi Takeo i Yamato, no tak dopowiem, że jeśli Takeo będzie miał JAKIEKOLWIEK wątpliwości którą wybrać, będzie moim zdaniem skończonym dysmózgiem i w dodatku bez jaj.

Mam pewne pytanie do osób zaznajomionych z mangą –  kliknij: ukryte  Czy te wszystkie wypadki wywołuje Suna? Jak w tej sztuce o ograch, żeby Ten Czerwony został zaakceptowany przez zwykłych ludzi?

Od razu zainteresowała mnie historia z szkolną wersją pięknej i bestii :). Grafika jest delikatna, trochę pastelowa, zwłaszcza niektóre wstawki, z jasnym słonecznym światem przebijającym przez liście. Kojarzy mi się z Ao Haru Ride, i z Chihayafuru (zwłaszcza przez wygląd Suny i Taichiego XD [link]
(loading…) aha, bo to ten sam autor, już się nie dziwię ^^.

W każdym razie Takeo Gouda (serek ;D) jest pocieszny, emocjonalny, brzydki, absurdalnie wielki, prostolinijny i nieco tępy. Yamato jest słodziutka, malutka, z piskliwym omdlewającym głosikiem. Suna to mruk, który wygląda na wiecznie znudzonego kolesia, który poddaje się bezwolnie entuzjastycznemu koledze bo mieszkają po sąsiedzku, a poza tym nie ma żadnym znajomych i nie chce ich mieć…

takie jest pierwsze wrażenie trzech głównych, i jedynych jak na razie, bohaterów.

Na szczęście niż bardziej mylnego. Takeo jest kochliwy i naiwny, ale bardzo szanuje najlepszego przyjaciela i chce aby był szczęśliwy nawet kosztem własnego szczęścia. Yamato w wątłym ciałku skrywa spore pokłady inicjatywy i samozaparcia. Jej słodka powierzchowność nie jest tylko maską. Jest szczerą miłą dziewczyną, którą nie zmylą pozory. Bałam się o jej postać najbardziej ale już po 3 odcinku utwierdzam się w sympatii do niej. Suna z pozoru beznamiętny i zblazowany jest inteligentny i spostrzegawczy. Okazuje się bardzo troszczyć o nieporadnego Takeo, również dostrzegając w nim wiele dobrych cech. Bohaterowie stanowią świetne trio, jestem bardzo ciekawa jak to się będzie fabularnie rozwijać.

Jeśli chodzi o opening i ending to są stylistycznie dopasowane do charakteru serii, przy czym uznaję za bardzo udaną animację openingu – sam początek, małe stópki goniące duże ślady rozmiaru stopy 53 XD.

Oczywiście zachwyty są dostosowane do typu serii. Jest to urocza opowiastka romans z elementami komediowymi, czekam z uśmiechem na dalsze odcinki!

Heh, przyzwyczaiłam się już do Takeo i jedynie trochę żałuję, że jest tak mało rozgarnięty, ale generalnie nic już nie zostało z mego pierwszego, negatywnego wrażenia (no może poza tym, że zbytnio przerysowali tę postać). Ogólnie mi się podoba, zwłaszcza, iż  kliknij: ukryte  już w 3 epku bohaterowie zaczynają ze sobą chodzić (choć obstawiam, że minie sporo czasu, zanim zaczną się zachowywać jak normalna para, o ile w ogóle zaczną xd). Natomiast rozwalają mnie te wszystkie nadzwyczajne sytuacje, które mają tu miejsce. Jeszcze molestowanie wypadło naturalnie, ale  kliknij: ukryte  spadająca belka, pożar... no kurczę, co jeszcze?! Tylko czekać, aż będziemy świadkami porwania Yamato, czy innej głupoty xd Jak na zwyczajnych japońskich nastolatków, to mają oni bardzo 'ekscytujące' życie ;p

Jak ten Takeo, zakochałam się od pierwszego wejrzenia~ Ore Monogatari wciągnęła mnie od pierwszego odcinka i wcale nie przez wzgląd na oryginalny, jak to zostało nazwane, kanon. Choć miał on tutaj sporo do rzeczy i na pewno dodaje historii oryginalności, urzekł mnie sam ogół. Będę śledzić odcinki na bieżąco~♥

Pytanie do wtajemniczonych: skoro już w trzecim odcinku  kliknij: ukryte  Takeo i Yamato się spiknęli to o czym będzie dalsze 21 odcinków?

Drugi odcinek nie zawodzi. Typowa, dobra adaptacja Madhouse. A głos heroiny nawet do niej pasuje, w ogóle ona cała taka słodziuchna (idealny materiał na słit focie do newsów, hehe). Ciekawi mnie ino, jak to będzie, kiedy dogonią rozdziały przetłumaczone na angielski… obym się nie zawiódł. Ore dobrze rekompensuje mi brak Yony i oby się to nie zmieniło.

... jeśli akcja dalej się tak potoczy, tj. Takeo nie zauważy, że Yamato buja się w nim, a nie w Makoto, to spasuję serię. Ja rozumiem – całe życie był odrzucany na rzecz swojego przyjaciela, wiec mogła w nim powstać swego rodzaju 'trauma', ale nie popadajmy w skrajności… Jak bardzo skrzywdzonym psychicznie trzeba być, żeby uważać, że  kliknij: ukryte  dziewczyna, która z nami ciągle pisze, zawdziecza nam nie tylko godność ale i życie, chce się z nami spotkać, wyzna swoje uczucia, które żywi, ale nie do nas, lecz do naszegko kompana? Czy to ma jakiś sens? Napiszę to raz jeszcze – jak bardzo zniszczoną psychikę trzeba mieć, żeby tłamsić własne uczucia i nie zauważać tak prostego przekazu?
Akcja potoczy się tak dalej – odpadam. Jak przybierze jakiś ciekawszy tor, to będzie jedna z fajniejszych serii (szczególnie, że na lato na ten moment zapowiada się posucha :v).

Nie chcę przedzierać się przez ten tłok komentarzy (jakie zainteresowanie, czasem nawet Tanuki ma gust), więc wydam tylko swoją opinię… bajka tak samo fajna jak mango, a zobaczymy więcej, bo angielskie skanlacje stoją w miejscu. Natomiast animu ma mieć 24 odcinki.

W każdym razie bardzo przyjemnie mi się to ogląda i tłumaczy.
Oby tak już zostało do końca.

Mam problem z tym tytułem (jakiś czas temu przeczytałam też trochę mangi). Jako komedia jest sympatyczne i całkiem przyjemnie się to ogląda/czyta. Zdaję sobie sprawę, że taka a nie inna postać męska ma być po pierwsze – powiewem świeżości, a po drugie – elementem generującym humor w serii. Całość jest jednak oparta na motywie „nie oceniaj po wyglądzie”… Który w ten sposób realizowany, jest dla mnie przejawem hipokryzji. Strasznie mi zgrzyta, kiedy wszystkie panienki, z których zakochuje się Takeo, to śliczne, słodkie dziewczątka, z główną na czele, w której dodatkowo zakochał się „od pierwszego wejrzenia”, czyli tak naprawdę spodobała mu się tylko buźka. Dodatkowo jego kolega, Suna (dopiero jak usłyszałam jego imię wypowiadane w serii, to kfiknęłam, nie chce mi się sprawdzać znaków, ale na ucho to brzmi jak „Szczera rzeka prawdy” XD), jeszcze ma czelność oceniać te dziewczyny po tym, czy lecą na jego wygląd, czy nie. Przecież Takeo jest taki sam, jak one…

Zapowiada się dość oryginalnie i niby powinno mnie to cieszyć, ale jednak nie mogę się pozbyć myśli: „Czemu Takeo musi być taki obleśny?”. Wiem, że nie miał być biszem, ale czy od razu musieli go zrobić aż tak odrażającego i przerysowanego? I choć właśnie ów motyw czyni tę serię niecodzienną, to przy tym sprawia, że mnie ona lekko odrzuca. Co zrobisz jak nic nie zrobisz? :p
Swoją drogą, pierwsze co mi przyszło na myśl to: wreszcie jest realistyczny „bohater taki jak ty” dla rzeszy spasionych, zaniedbanych otaku i to w dodatku w romantycznej otoczce xd