Tanuki-Anime

Na tyle na ile znam użytkowniczkę, mogę Cię uspokoić, że nie. :P W najgorszym razie było to niefortunne porównanie, choć jak dla mnie niefortunne raczej z Twojej (Waszej?) strony, bo ja tego tak w żadnym razie nie widzę. Nie ma też przesłanek w komentarzach, ba, wprost zostało napisane, że jest inaczej, a tak konkretne zarzuty oparte na domniemaniu chętnie bym porównał do wspomnianych zwyrodnień (ciekawe czy fortunnie).

Jeszcze jakieś wątpliwości albo teorie spiskowe?

Halo, halo, ale kto powiedział, że osoby oglądające kazirodcze serie i shotacony to zwyrodnialcy (zresztą tak samo nie uważam, by w realu np. miłość między bratem a siostrą była zwyrodnieniem)? Przestań przyczepiać innym niesprawiedliwe łatki, to równocześnie przestanie ci się wydawać, że wszyscy coś mają do twoich własnych zamiłowań. Ja tylko przytoczyłam przykłady motywów, które odbieram tak samo – jako niesmaczne dla mnie.

Wiesz, tylko że to fajnie wygląda na papierze, ale ciężko ten stan idealny przełożyć na faktyczne ocenianie. Zawsze w jakimś stopniu to, czy dany motyw ci siada, będzie miało wpływ na to, czy uważasz go za dobry. Nie da się idealnie odgraniczyć od siebie samego motywu i sposobu jego realizacji – to po prostu jest nierealne. Jeśli coś uważasz za bezsensowne z samej swojej natury, to obudowanie tego w dobrej jakości oprawę tego nie zmieni.
Oczywiście, można się powstrzymać od stawiania not i z reguły sama tak robię jeśli rzucam coś, co ewidentnie mi nie siada. Haifuri jest wyjątkiem, bo… sama nie wiem dlaczego. Zirytował mnie pierwszy odcinek i poszła taka a nie inna ocena. Choć muszę zgryźliwie zauważyć, że sam wystawiłeś temu równie skrajną notę, a nie rozumiem dlaczego twoja miałaby akurat być tą jedyną odpowiednią dla tej serii. Nigdy nie byłam zwolenniczką postawy „nie lubisz, nie oceniaj”, oceny są w końcu dla każdego, a przecież i tak nic nie mówią – ani moje 3, ani twoje 9, bo w końcu nie ma produktu idealnego dla każdego, zawsze znajdzie się ktoś, komu się on nie spodoba.

No fajnie i co z tego? Sama nie lubię mechów, a też widziałam kilka, które oceniam dobrze. Tyle, że tego, co pokazali w pierwszym odcinku Haifuri zwyczajnie nie uważam za dobre. Pomijając sam motyw, również jego realizację uważam za durną, choćby biorąc pod uwagę to, że rzucili bandę świeżaków na statek już pierwszego dnia szkoły. No i idiotka na pierwszym planie tej opinii nie poprawia. Też tak po prostu.

Ale przecież na początku mojej wypowiedzi wyraźnie zaznaczyłam, że MNIE to razi, że JA takiego motywu nie lubię. To chyba oczywiste, że to jest kupą właśnie DLA MNIE. Czy naprawdę trzeba wiecznie dopisywać „moim zdaniem”, „według mnie”, „w moim subiektywnym odczuciu”, żeby nikt nie poczuł się czasem urażony?

Co do kazirodztwa – cóż to było porównanie tylko dla pokazania jak bardzo dany motyw mnie odrzuca. A zatem nie porównywałam stricte kazirodztwa do jarania się bronią. A nic nie poradzę, że te rzeczy dokładnie tak samo uważam za niesmaczne (nie patologiczne, a właśnie odrzucające). Btw. ale ty wiesz, że uznanie kazirodztwa za patologię tak naprawdę nie ma utwierdzenia biologicznego? Jakby nie patrzeć zostają wzmocnione nie tylko cechy negatywne, ale i pozytywne, więc wynik zależy tylko od układu genów.

„Postaci w ogóle nie maja chemii miedzy sobą, główna bohaterka to typowa idiotka, fabuła pędzi na złamanie karku i jest całkowicie oderwana od rzeczywistości, a także jest duża szansa, że sceny dramatyczne całkowicie pogrążą serie. Poza okrętami wojennym seria nie reprezentuje sobą praktycznie nic. Anime jest słabe”.

Z miłą chęcią przeczytałbym taką argumentację. Miałbym się do czego odnieść i stanąć w obronie serii. A jak ktoś krytykuje założenia… to co ja mogę napisać? Że seria nie jest dla niego i tyle? Dlatego wolę, jak ktoś nie ma problemów z założeniami, lecz ocenia ich realizację inaczej niż ja. Wtedy można ciekawie podyskutować i powymieniać opinię, chyba że trafi się na osobę, która nie używa argumentów, tylko suchych stwierdzeń pokroju: „SAO super anime, a ty się nie znasz!”.

Chętnie poznam przykłady, które nie są jednostkowe.

Tylko, że ty już opisałeś takie przypadki stwierdzeniem o „zdrowiu psychicznym”. Gdyż osoba, która traci rozeznanie między fikcją, a rzeczywistością nie jest zdrowa psychicznie. Niektórzy jednak stosują tutaj uproszczony tok rozumowania, że winne były gry. Natomiast pomijają bardzo istotny fakt, że gry były pośrednim powodem, a sedno problemu leżało w umyśle człowieka.

Widzisz, podstawowa różnica między nami jest taka, że ja nie staram się stwarzać pozorów, że duskusja ze mną do czegokolwiek doprowadzi – dla mnie sednem dyskusji w internecie jest dyskutowanie.

Tutaj poniekąd się zgadzam. Chociaż nie do końca. Czasem się trafi osoba, która wcześniej nie zwróciła uwagi na parę szczegółów i faktów, i można sensowną argumentacja wpłynąć na jej poglądy. W dodatku dyskusja jest dobrym źródłem informacji dla czytajacyh ją osób, gdyż pozwala zobaczyć dwa odmienne punkty widzenia i argumenty obydwu stron. No, ale jeśli ktoś za cel dyskusji postawi sobie na cel przekonanie drugiej strony do swoich racji… oh, well… chyba wtedy nigdy bym ci nie odpisywał, bo wiedziałbym, że to nie ma najmniejszego sensu, bo, podobnie jak ja, twardo bronisz swojego stanowiska i nie masz zwyczaju go zmieniać :P

No właśnie nie. Hobby angażuje człowieka emocjonalnie w takim stopniu, że niekiedy staje się istotną częścią życia, a nawet niektórzy żyją swoim hobby. I co wtedy? Zamiłowania mówią o człowieku prawie wszystko.

Zdaje mi się, czy jednak nie siedzisz w mojej głowie, by wiedzieć co ja faktycznie myślę? A naprawdę nie oceniam ludzi na podstawie tego czym tak naprawdę się interesują. Owszem, jeśli ktoś żyje jakimś hobby, które osobiście uważam za odrzucające, to nie nawiązuje z nim kontaktu. Ale też i nie kategoryzuje go od razu jako jakiegoś debila, który jara się głupotami. I mam nadzieję, że wyraziłam się dostatecznie jasno w tym momencie i nie zaczniesz mi znowu przypisywać czegoś, czego absolutnie nie miałam na myśli.

Widzisz, podstawowa różnica między nami jest taka, że ja nie staram się stwarzać pozorów, że duskusja ze mną do czegokolwiek doprowadzi – dla mnie sednem dyskusji w internecie jest dyskutowanie. Jeśli ktoś chce grać w moją grę, to już nie moja wina.

Nie odwracaj kota ogonem – nie chodzi o sens dyskusji, a o to jak jest prowadzona. I ja odniosłam raczej wrażenie, że jak już gdzieś się wypowiadasz, to głównie dlatego, by siać zamęt, a nie żeby faktycznie podyskutować. Tutaj może i rozwinąłeś swoje późniejsze wypowiedzi, ale wiele razy już się z tobą męczyłam wcześniej, by wziąć cię na poważnie. Ot, sam sobie taką „markę” wypracowałeś. Zresztą tu też zacząłeś w tak nieprzyjemnym stylu…

Ty zaś najpierw wyciągasz na wierzch argumenty grubego kalibru, a później je upraszczasz, rzekomo chcąc pokazać swoją pogardę dla drugiej strony, bagatelizujesz istotne kwestie. Ja rozumiesz, że starasz się potrolować, ale sednem trolowania jest sytuacja, gdy ofiara zdaje sobie ostatecznie sprawę, w co się wpakowała. W Twoim przypadku nie umiem ni w ząb określić, czy upraszczasz fakty umyślnie.

Ja od początku piszę tylko i wyłącznie o tym, co MNIE się nie podoba i co MNIE odrzuca. Po czym wchodzisz i stwierdzasz, że nie mam racji, że coś jest takie a takie. Serio? Gdzie tu miejsce na argumenty z twojej strony? Pomijam już fakt, że nie wiem skąd ci się wzięło to całe smęcenie o zwyrodnialcach. Sam z tym wyskoczyłeś i jakoś nie dociera do Ciebie, że ja tego nigdy tak nie traktowałam. Ale po co – lepiej próbować mi wmówić coś, czego wcale nie mam na myśli. Serio? To jest szacunek do rozmówcy?
I nie, w życiu nie zniżyłabym się do trollowania – to nie moje rejony.

Żeby nie było, jakimkolwiek tonem bym się nie posługiwał, to mam szacunek do drugiej strony i nie odczuwam pogardy, inaczej nie ma żadnego sensu w ciągnięciu dyskusji.

Wybacz, ale jeszcze nigdy nie zetknęłabym się z Twoimi wypowiedziami, które prezentowałyby jakikolwiek szacunek dla twojego odbiorcy. Bo tego szacunku nie da się wyrazić w rzucaniu kilkoma głupio brzmiącymi hasłami, bez jakiejkolwiek ich argumentacji, za to aż ociekających sarkazmem. Zresztą wchodząc tutaj zacząłeś zupełnie bez jakiegokolwiek szacunku od rzucenia hasła w stylu „haha, zmień hobby, bo się nie znasz” i przeinaczania mojej wypowiedzi dodając kwestię zwyrodnialców.
Ale to są już rzeczy w ogóle nie związane z tematem. Zwyczajnie chciałam tylko wyjaśnić, że naprawdę nie jesteś osobą, z którą mam ochotę odbyć normalną, poważną dyskusję.