Tanuki-Anime

niektórym po prostu brakuje odwagi cywilnej aby się przyznać do błędu

Pisze koleś, który uważa że Okyasu Nijimura żył jeszcze po kontakcie z siecią elektryczną o napięciu kilkudziesięciu tysięcy volt…

Ale gdzie ja sie przyznawalem do bledu?

Napisałem nieprecyzyjnie, bo parafrazowałem insynuację Daeriana na mój temat. Chodziło mi o to, że w przeciwieństwie do niego, jesteś gotów przyznać, że w JoJo może brakować logiki, tylko że tobie to nie przeszkadza.
Mi w niektórych sytuacjach również nie przeszkadza i nie zawsze drażni, ale ostatni odcinek strasznie mnie zirytował, ponieważ wszystkie rozwiązania fabularne mogłem skwitować po angielsku „How convenient!” -,-'
Tylko skoro Pepper potrafi to wszystko i jest taki potężny, to mógł spokojnie ich wszystkich zaciukać jak spali.

A kim ty niby jesteś, że próbujesz narzucić innym swoje zdanie jak jakąś prawdę objawioną? Dyplomowanym testerem konsekwencji fabularnej w anime? Kolejny samozwańczy tanukowy ekspert się znalazł, który wszystko wie najlepiej i poucza innych!
Jak dla ciebie jest wszystko w porządku, to nikt inny nie ma prawa mieć własnego zdania na ten temat? Tobie wszystko gra, a mnie zgrzyta, bo może mam po prostu inną wrażliwość na dopisywanie na bieżąco przez autora coraz to kolejnych magicznych mocy po tym, jak już wcześniej je dookreślił (przykładowo nie przeszkadzało mi pojawianie się nowych możliwości u Echoes, ponieważ dopiero odkrywaliśmy je razem z bohaterem). A może po prostu lepiej znam się na właściwościach fizycznych prądu, żeby przechodzić do porządku dziennego ignorowaniem przez autora jego podstawowych parametrów.
W sieci elektrycznej płynie prąd zmienny, a nie stały jak w akumulatorze czy telewizorze, a pierwotnie zostało powiedziane, że Czyli Peper może przemieszczać się po sieciach elektrycznych, a nie po elektrycznych urządzeniach, i musi mieć permanentny kontakt z siecią (czyli już mamy modyfikację jego właściwości, do których jako widz przywiązywałem istotną wagę). Dlatego już zazgrzytało mi jego pojawienie się w akumulatorze. Jak się tam niby znalazł, jak się zmieścił? Żeby chociaż pokazano, jak Okuyasu ładuje akumulator i wtedy Pepper „wpływa” do niego.
Pierwotnie też nie było mowy o tym, że potrafi kontrolować elektroniczne urządzenia (a na to wyglądało w ostatnim odcinku), ani że czerpie energię z prądu. A to znowu zmienia postać rzeczy, bo co innego nie móc się przemieszczać bez odpowiedniego eteru, a co innego przestać istnieć w razie jego braku. Czy to jednak nie oznaczałoby jednocześnie, że juzer Peppera nigdy nie może go „odwołać”, bo przecież w nim samym prąd nie płynie, więc Pepper bez kontaktu z prądem by umarł? No chyba, że do istnienia wystarczają mu impulsy elektryczne na synapsach w mózgu juzera. Tylko, że w takim razie Pepper mógłby się swobodnie przemieszczać po wszelkich organizmach żywych! Czemu zatem tego nie robi? Bo autor nie zna się ani na biologii, ani na fizyce?
Jednocześnie nigdzie nie jest powiedziane, że potrafi kontrolować prąd, a skoro tak, to nie może nikogo uchronić przed porażeniem. A żeby kogoś wciągnąć do sieci wysokiego napięcia, należy go najpierw zbliżyć do tej sieci, więc nie ma możliwości, żeby prąd przez tą osobę nie przepłynął.
No i dlaczego niby ciało Okuyasu miało po uzdrowieniu wrócić w miejsce ręki, a nie ręka wrócić w miejsce reszty ciała? Przynajmniej wiadomo już skąd autor Ajina brał swoje pomysły ;P
To są wszystko kolejne króliki z kapelusza wyciągane przez autora. Nie wszystkie wpisują się w okoliczności nie do „racjonalnego” wyjaśnienia, bo większość można zbyć stwierdzeniem, że „po prostu autor wcześniej nie wyjawił w całości możliwości tego Standa”. Ale tak jak napisałem wcześniej, wyskakiwanie co i raz z kolejnymi pomysłami, uniemożliwia mi śledzenie z zaangażowaniem fabuły, ponieważ zwykle zakładam, że autor przynajmniej w kulminacyjnym momencie będzie operował już wprowadzonymi do fabuły narzędziami, a nie co chwila wyskakiwał z kolejnymi rozwiązaniami deus ex machina.
To zupełnie tak, jakby w kryminale mordercą nie okazała się żadna z wprowadzonych wcześniej postaci, tylko zupełnie ktoś trzeci, o którego istnieniu czytelnik nie miał w ogóle pojęcia.