Tanuki-Anime

Bardzo ciekawa produkcja z dość mocną dozą psycho dramaturgii, która potrafi trzymać w napięciu i skusić widza na kolejny odcinek.

Fabularnie seria nie rozcarowywuje jak nie ugina z kolan. Nie zabraknie tu wątków aka thrill drama jak i shounen action. Nie raz depresja głównego bohatera potrafi wywołać nie lada emocje u widza, decyzje, które musi podejmować Subaru naprawdę potrafią zaskakiwać – jak ich konsekwencje. Plot fabularny jest ok, nie ma zbytecznych wydłużeń i fillerowania.

Co do wad uważam że pokazuje się też dużo sztampowych mankamentów , które psują wcześniej zbudowaną fabułę jak i nastrój całości.

Muzycznie jest też dobrze, ścieżki podczas niektórych akcji/sytuacji podtrzymują napięcie, które zostało zbudowane dzięki fabule.

Co do bohaterów, są trochę… hmmmm…dziwne?!? Emilia i jej płaczliwość połączone z użalaniem po pewnym czasie mdli widza i wybija z rytmu fabuły.

graficznie też jest ok, moje oczy nie ucierpiały i oglądało się całkiem przyjemnie.

Wystawiam mocne 7+, seria z bardzo dużym potencjałem lecz niestety nie do końca wykorzystanym.

Polecam zerknąć na 2­‑3 pierwsze odcinki, jeśli tematyka przypadnie do gustu można śmiało oglądać.

Właściwie to chwilami wybitne anime, ale całościowo – nie aż tak dobre, jak inne, mniej popularne serie. Ale na pewno warto obejrzeć, przynajmniej osobiście polecam wersję reżyserską. Mnie mentalnie powaliło na łopatki na dwa dni po skończeniu seansu.

Obejrzałem wersję reżyserską. Kiedyś próbowałem oglądać wersję telewizyjną, ale nie dałem rady. Zaś wersja reżyserska pochłonęła mnie bez reszty. Anime zdecydowanie dla widowni seinen. Trudne w odbiorze.

mc to straszna parówa, nie da się tego oglądać od pewnego momentu. Szkoda bo reszta postaci jest OK (po za emilią, no ale dziwne żeby była ok skoro ją parują z takim dzbanem jak subaru)

Zacząłem oglądać drugi raz, pierwszą serię – teraz to wydaje sie jeszcze bardziej durniejsze i najabrdziej cieszy oko jak Subaru dostaje wycisk albo robi z siebie debila.

Nie umiem dostrzec dobrych stron tej produkcji. Seans był dal mnie katorgą i przykładem co w isekaiach idzie nie tak…

PVka drugiego sezonu. [link] Ja tam bardzo zadowolony i się jaram. ;)

Obejrzałem sobie tylko ostatni odcinek tej wersji reżyserskiej w celu sprawdzenia jak to zakończą i czy faktycznie dadzą (tak jak uważałem wcześniej) nowy finał wprowadzający do dalszej historii z pierwowzoru. No i… genialnie to rozwiązali, bo krótko, zwięźle i niejasno! Nie zdradza nic, a daje wymowny szok dla widza, który nic nie wie o dalszych wydarzeniach.  kliknij: ukryte  Zapowiadam emocjonalne znęcanie się nad relacjami Subaru­‑Rem, albo rzekłbym, że ich brakiem. Będzie sztos, mówię wam.

Anime po prostu idealne!
Prawda, Subaru bywa denerwujący, choć jest nawet spoko.
Genialna akcja, bardzo wciąga.
Najbardziej przywiązałam się do Rem>
Nie mogę się doczekać 2 sezonu<33

Kurcze odcinek z wyznaniem Subaru i jego „start from zero” a następnie przygotowanie do tej wielkiej bitwy (i to jak Subaru „powstał z kolan” po tym jak znalazł się już tak nisko) to Re: Zero w całej okazałości. Ta seria potrafi być wkurzająca, ale potrafi porwać jak mało która… a ja po raz kolejny oglądam z wypiekami.

Drugi sezon przełożony na lipiec 2020.
Powodem jest koronawirus.

Jest i Betelgeuse! Kurcze ten moment w serii to naprawdę chwila kiedy Subaru zaczął ostro dostawać w kuper :D

Tak wiem, seria potrafi nużyć. Subaru potrafi irytować (zwłaszcza wrzaskami). Ale dla mnie wyznacznikiem dobrej serii jest to, że oglądam reemisję i mimo że już to wszystko widziałem raz, to nie mogę się doczekać każdego kolejnego odcinka :)

Oglądam sobie tą odświeżoną wersję 1 sezonu w oczekiwaniu na te nowe i zmienione sceny. Jak na razie nic specjalnego nie zauważyłam, choć uderzyło mnie dużo mocniej, niż podczas poprzedniego seansu, jak denerwujący dla otoczenia bywa Subaru…

Zgadzam się z przedmówcą „cyh”, dodam od siebie jeszcze kilka nielogicznych zachowań subaru w stylu „kocham tą rezydencje”, „Kocham ich mieszkańców” kliknij: ukryte  (cytaty uogólnione ponieważ nie pamiętam jak to dokładnie powiedział,mniej więcej sens zachowany) itp, nie potrafię tego logicznie wytłumaczyć dlaczego bohater który znał te wszystkie postacie kilka dni był gotów do takiego poświęcenia, jak bardzo rozpaczał nad swoją bezradnością gdy nie umiał kogoś uratować itd.

Aa no i to jego życzenie.. Chcę pracować w tej rezydencji jako służący xDDD… To sobie kurde nieźle wybrał, mógł np poprosić o naukę magii/walki co byłoby dość logiczne bo takie umiejętności pomogłyby mu przetrwać w nowym świecie a że w końcu uratował pół­‑elfkę to mógł spokojnie o coś takiego poprosić.

Anime zbyt różowe, całe te ratowanie dzieciaczków w wiosce (xD) i inne przesłodkie zachowania bohaterów sprawiło że nie chciało mi się tego oglądać.

Zaczęło się dość interesująco, mimo że już na początku było widać cukierkowość to jednak kontynuowałem oglądanie bo widziałem jakiś tam potencjał, jednak w momencie kiedy bohater trafił do rezydencji, cały czar prysnął i potem już została sama papka :).

Gdyby znalazł się tutaj element satyry/parodii w stylu one­‑punch mana to myślę że całkiem dobrze by to zadziałało no ale nie ma co gdybać, jest jak jest xd.

Po tych wszystkich zachwytach spodziewałem się czegoś lepszego.

Nie jest to złe anime, ale bliżej temu do czegoś poniżej przeciętnej, niż do ideału o którym tak wielu ludzi pisze.

Fabularnie nie jest źle, ale ideał? Nigdy.
Masa niepotrzebnych wątków, cała ta drama taka sztuczna i nieciekawa.

Postacie też przeciętne, a główna czwórka(emilia, subaru, rem,ram) poniżej przeciętnej.
Poboczne postacie dawały radę, zielony zły też, ale żeby te re zero wyszło ponad przeciętność, to powinni się na nich bardziej skupić, niż na tej niesamowice nudnej czwórce.

Jakiś tam potencjał to anime miało na początku, ale im dalej tym gorzej, widać takie typowe japońskie olewactwo, kiedy coś zaczyna się sprzedawać. Rak tej branży.


Po prostu czyste 5/10 i nawet na siłę nie znajdę nic, co sprawiłoby że podniósłbym ocenę o chociaż 1 oczko.

Jak dla mnie anime niemalże ideał. W zasadzie wszystko mi siadło: począwszy od genialnego głównego bohatera, jego tekstów i przemian, postaci pobocznych które, jako z nielicznych w różnych bajkach, będę pamiętać bardzo dokładnie, aż po wciągającą dość fabułę i animacje (szczególnie mimikę twarzy, gestykulacje) które sprawiły że wszystkie dialogi czy monologi były bardzo .. wiarygodne?

Szczególną sympatią darzę właśnie bohaterów, i to dzięki nim anime dla niektórych, mam wrażenie, błyszczy. A przynajmniej tak uważam. Subaru i Rem, ta dwójka to dla mnie arcydzieło napisania postaci, zżyłem się z nimi, bardzo charyzmatyczni a odcinek 18 zapadł mi mega w pamięć. Co ciekawe, również każda postać drugoplanowa dała coś od siebie, chociażby Wilhelm van Astrea który zainteresował mnie swoją krótką historią.

Powrót przez Śmierć, klimat fantasy ze smokami, innymi rasami, magią, pokojówki, dość obszernie zrealizowana brutalność, nawet elementy romansu, itd. Jak dla mnie cudo i czułem się bardzo dobrze oglądając sezon 1, czekam na drugi.

Anime, które całą swoją popularność i te ogromne hype zawdzięcza jednej postaci, bliźniaczce z niebieskimi włosami(ram?rem?ren?ran?)

Dla mnie to straszny gniot.
Fabularnie bardzo słabo, pierwsze odcinki dawały jakąś nadzieję, ale z każdym kolejnym było tylko gorzej, a ciekawe wątki, które mogły zostać rozwinięte, zostały całkowicie porzucone i z tego co wyczytałem, to nawet w materiale źródłowym próżno szukać ich rozwinięcia.

Postacie również niesamowicie słabe.
MC przez 2­‑3 odcinki wydawał się w miarę ogarnięty. No hehe, szkoda że przez resztę to jedna z najbardziej irytujących i beznadziejnych postaci w chińskich bajkach.
Emilia również dno. Różowowłosa OK, niebieskowłosa OK. Loli blondynka OK. Trap OK. Reszta? Nawet nie ma o czym pisać. Postacie tak słabo napisane, że ich obecność w sumie nie jest nikomu potrzebna.

Antagonista? No prośba… toć ta postać to śmiech na sali i nic więcej.

Ogólnie to anime nie ma w sumie nic do zaoferowania.
Niemal każdy element jest co najwyżej mocno przeciętny.

Drugiego sezonu nawet nie tykam, bo wątpię żeby wybili się ponad przeciętność, ale chętnie przygarnę nowe fanarty pokojówek, bo tylko one w tej bajce wybijają się ponad przeciętność, ale też tak tylko troszeczkę.

Drugi sezon potwierdzony: [link]

Rozczarowanie. Nie liczyłam, że będzie to dla mnie jakiś fenomen, ale spodziewałam się chociaż dobrej rozrywki i zawiodłam się…
Przez pierwszą połowę seria mnie nudziła, dalej działo się więcej, ale i tak nie było dobrze. Cała masa próby grania na emocjach, które u mnie się w ogóle nie sprawdzały, bo te postaci w ogóle nie wzbudziły mojej sympatii. Praktycznie wszyscy bohaterowie są irytujący, chlubnymi wyjątkami są dla mnie Emilia i Crusch. Cierpiałam patrząc na to wylewające się z ekranu cierpienie i ból, które w ogóle mnie nie ruszyły. Notorycznie odczuwałam zażenowanie tym co widziałam na ekranie. Historia nie ma większego celu, nie przemawia do mnie praktycznie niczym. Do tego wiele niewyjaśnionych spraw, ale to akurat nie jest dla mnie najgorszym grzechem, bo mogło się to chociaż dawać przyjemnie oglądać – to by dla mnie wystarczyło, ale nie.
Anime przereklamowane i niezasługujące na swoją reputację.
Największe zalety Re Zero to Emilia i obydwa endingi, zwłaszcza Stay Alive, jest śliczny. Mimo, że nie polubiłam Subaru, muszę też pochwalić go za to, że uczył się na swoich błędach. Zdarzyło się też trochę ogółem lepszych scen, ale generalnie nuda, zażenowanie i sprawdzanie ile czasu zostało do końca odcinka.

Że też skusiłam się rekomendacjami i porównaniami, gdy skończyłam rewatch Steins;Gate… Co za przepaść.

Ode mnie 4/10.

Podchodziłem do tego tytułu z myślą, że dużo ludzi dopatrywało się w tym kandydata na serię roku, albo przynajmniej sezonu. W związku z tym, nie spodziewałem się wiele. Ale mimo tego, lekko się zawiodłem.
RE:Zero posiada dwie niewątpliwe zalety. Pierwszą z nich jest oddanie emocji głównego bohatera. Podejmuje on złe decyzje, załamuje się i potrafi szukać błędów, które popełnia. Nie jest to wykonane perfekcyjnie, bo przypomina trochę antagonistów w Naruto. Wystarczy, że ktoś mu powie, że się myli i on już zmienia się i dostrzega co robił źle. Tytuł ten też bardzo wciąga – to druga zaleta. Tak naprawdę to całość można zobaczyć w jeden dzień. Jest to związane z faktem, że podczas seansu w ogóle nie trzeba myśleć (niemyślenie jest nawet zalecane) i w całości poświęcić temu co dzieje się na ekranie. Cofanie się i naprawianie błędów też zostało wykonane całkiem nieźle. Jako pomysł na prowadzenie fabuły sprawdza się dobrze, a jedyną większą wadą jest to, że te „checkpointy” są dobierane na tak by idealnie pasowały do historii.
Wad jest zdecydowanie więcej. Zacznijmy od postaci. Jak już wspomniałem, główny bohater wypada przyzwoicie i to on ratuje serię. Reszta jest po prostu tak beznadziejnie mało oryginalna, że aż ciężko uwierzyć. Nawet nie wypada mówić, że to kalka schematów, bo z kalką istnieje możliwość lekkiej niedokładności. To jest kserokopia schematów. Aż wykonałem taki obrazek [link][link][/link]. Bardzo wiele kwestii nie doczekało się nawet najmniejszej próby rozwinięcia. Wybory – co o nich wiemy? – są. Idę do sklepu i trafiam do świata fantasy – dlaczego? – bo tak. Pytania się mnożą, a odpowiedzi brak. Jednak najbardziej jestem zaskoczony oprawą wizualną, bo to ona zazwyczaj jest główną przyczyną nominowania na tytuł roku. Tutaj jest mocno średnia. Ma kilka swoich momentów, ale za często występuje recykling scen [link][link][/link]. Nie ma też tutaj jakiegokolwiek poczucia humoru, ale to nie jest konieczne i lepiej przyjmuję jego zupełny brak niż żałosne żarty.
Biorąc pod uwagę wszystkie wady i zalety tego tytułu oraz fakt, że historia prawdopodobnie nigdy nie zostanie skończona, polecam się za to nie zabierać. Nie nazwę tego stratą czasu, ale w każdej kategorii można znaleźć coś lepszego.
5-/10

Naprawdę nie wiem skąd tyle zachwytów nad tym tytułem. Tyle znajomych mnie zachęcało do obejrzenia, opowiadało, jakie to wspaniałe. Nawet w interencie wiele krążyło pochlebnych opinii, a zewsząd wyskakiwały ohy i ahy rozwodzące się nad niesamowicie wciągającą fabułą. Ja niestety się rozczarowałam, bo fabuła jakoś nie porwała, miejscami wręcz nudziła, a cały ten dramat był nijaki i do tego główny bohater irytował.
Z początku to jeszcze nie wyglądało tak źle i faktycznie czuło się ten dramat, ale im dalej w las tym te „dramaty” podsumowywało się słowami „aha/znowu”. Na serio, jeśli głowy mają latać, co trzy odcinki to za piątym razem to nie robi żadnego wrażenia i nie idzie się wczuć w dramat sytuacyjny. No na serio, jeśli po raz dziesiąty bohater ginie krwawo i śmiercią makabryczną, a potem wiemy, że zaraz otworzy oczy w kolejnym punkcie zapisu, to, to przestaje być dramatyczne i nie wywiera większego wrażenia. O wiele lepiej by to wyglądało, jakby stopniowano krwawość i makabrę jego śmierci. A my już przy pierwszym razie dostajemy latające flaki.
Do tego jak na 25 odcinków to niczego się nie dowiedzieliśmy. Ja rozumiem, że nie należy wszystkiego wyjaśniać od razu i trzeba zachęcić odbiorcę, aby obejrzał następny sezon i/lub sięgnął po pierwowzór. Ale tutaj, mamy 25 odcinków i zero przybliżenia się do rozwiązania. Nie dostaliśmy nawet wskazówek, które by małymi kroczkami przybliżały nas ku odpowiedzią na podstawowe pytania typu: „ dlaczego Subaru trafił do tego świata?/ co go łączy z czarownicą?/ dlaczego może się wskrzeszać cofając czas?/ dlaczego Emilia jest tak podobna do czarownicy?/itp.”. 25 odcinków i daje nic na ten temat nie wiemy. To trochę marnie.
A co do bohatera był irytujący i drażnił swoją głupotą. Ja wiem, że sytuacja była tragiczna. Nagle jest w nowym nieznanym świecie i okazuje się, że po tym jak umrze to cofa się czas. No ja łapię, że to może być dużo (sama śmierć jest tragicznym przeżyciem) i tak dalej, ale to nie tłumaczyć, czemu zachowuje się tak mało logicznie, nie szukając odpowiedzi na pytania. Z początku to się załamałam, jak on uznał, że będzie próbował przeżyć te kilka dni w rezydencji tam samo jeszcze raz. Za x razem w końcu zmądrzał i zaczęło mi się podobać, że ruszył trochę głową i zaczął się uczyć języka, zaprzyjaźniać z pokojówkami, szukać rozwiązania swojej sytuacji. No to wreszcie było okej, ale potem wszystko siadło, bo po kolejnym powrocie z zaświatów, znów zaczynał jakoby od zera, zupełnie tak jakby poprzednie tego typu sytuacje nie dostarczyły mu żadnego doświadczenia. Bo znów popełniał podobne błędy, co zaczynało irytować. I to najbardziej drażniło w jego postaci.
Do tego sama postać Emilii też jest lekko irytująca. Skoro chce kandydować na władcę i wie, że wszyscy mają o niej kiepskie mniemanie, to czemu nie wpadła na to, aby poprawić swój wizerunek wśród ludu? Nie zostało powiedziane, kto głosuje i od kogo zależy wygrana danej kandydatki, no ale tak czy siak powinna ruszyć się i próbować poprawić swoją sytuację, aby ludzie nie kojarzyli ją tylko z czarownicą. Spróbować jakiś może działalności charytatywnych, udzielać się społecznie ect. Bo nie lubią ją nawet w wiosce nieopodal rezydencji, a to tak jakby jej krąg wyborczy, więc lipnie.
W kwestii grafiki, nie mogłam zdzierżyć postaci w tle. Sceny w mieście strasznie kuły w oczy z tymi poruszającymi się w tle postaciami, jakby żywcem wyjętymi ze sceny miejskiej w rpg. No na serio ruszały się tak komputerowo, że aż to raziło.
A z rzeczy, które mi się podobały, i chyba jedyną, która mi się podobała była kreska. A raczej nie tyle, co kreska, co wspaniale oddana ekspresja twarzy Subaru, zwłaszcza w chwilach strachu czy załamania. Bardzo dobrze zostało to przedstawione. No i z plusów to tyle. Jeszcze kilka postaci zainteresowało jak Felti (chyba tak to się pisze), no ale jej postać zupełnie została nierozwinięta. Także zostało porzucona kwestia jej kradzieży, co jednak powinni wyjaśnić. Bo skoro ten emblemat był tak cenny, że wystarczyło tylko go mieć, aby ubiegać się o tron, to jednak powinni się zainteresować tym, dlaczego ta rozpruwaczka go chciała. Dla siebie, dla kogoś? A wątek umarł.
W każdym bądź razie, ja osobiście nie znalazłam powodów do zachwytów nad tym tytułem i na serio nie wiem, co tak porwało znajomych, że aż tak gorąco polecali. Może moja ocena jest trochę bardziej surowa niż powinna, ale jednak ciężko się pozbyć uczucia rozczarowania. Śmiem przypuszczać, że gdyby nie one, ogólna ocena mogłaby skoczyć nawet o punkt w górę, a całość byłaby po prostu ot taki sobie anime, na którego z pewnością nie chciałoby mi się marnować więcej czasu pisząc opinię.

Po wielu bardzo pochlebnych opiniach postanowiłem się za tego potworka zabrać. Pierwsze odcinki- wow. Nawet mimo sztampowego pomysłu (główny bohater zostaje ziew przeniesiony do świata fantasy ziew) oglądało się to całkiem nieźle, był potencjał. Ale już po pierwszych odcinkach uwypukliła się najwieksza wada tego anime- jest ono do bólu nieoryginalne. Cofanie czasu po śmierci? Ok, to jeszcze ujdzie, choć i tak pomysł był eksploatowany i jest to raczej narzędzie, sam ten pomysł nie udźwignie anime.
Więc wszyscy mają oczywiście imiona pseudo­‑angielskie. Główna bohaterka to ksieżniczka/szlachcianka/ inna dama. Ma oczywiście zwierzaka, jest też oczywiście młodociana loli­‑złodziejka. W rezydencji jest wampir/szlachcic/jakiś tam tajemniczy lord. Oraz pokojówki. Oczywiście, że pokojówki. Na dodatek bliźniaczki/demony/są identyczne- różnią się jedną literką imienia oraz kolorem włosów, często wykonują te same pozy, ale symetrycznie. Sztampa goni sztampę. Ale to dopiero 5­‑6. odcinek.
Więc seria jakoś próbuje zrekompensować swój brak oryginalności- ktoś atakuje rezydencję! Okazuje się, że to niezwiązany z niczym 'antagonista' rodem z marnego fanfica. Nie, głupie pomysły nie są zaskakujace- są głupie (jeśli potem wyjaśnia się, o co chodzi- zwracam honor, ale i tak… pies?)
Cofanie czasu moze byc wykorzystane twórczo- wystarczy spojrzeć na steins;gate, gdzie każdy odcinek zaskakiwał, a sam wątek cofania się, by wszystko naprawić został ukazany idealnie- nawet mimo zdolności przewijania czasu, główny bohater musiał się liczyć z tym, że niektórych momentów nie da się zmienić/przychodzi to z trudem- co wiązało się z, niekiedy załamaniem. A Re:Zero? Bohater umiera co odcinek, ale zaraz potem wraca i przeprowadza DOKŁADNIE TEN SAM DZIEŃ. I widz ogląda jeden nudny dzień przez kilka odcinków, aż losowa decyzja zmienia bieg wydarzeń. Co budowało tragizm w S;G? Były dwie­‑trzy dramatyczne sceny. Tutaj twórcy serwują nam dramaty co 10 minut. Subaru umiera, urywane mu są kończyny, wypruwane flaki… Ale co z tego, jeśli widz ogląda to co odcinek? Nie tak się buduje suspens i zaskoczenie. I żeby głupi widz wiedział, że zaraz wydarzy się coś STRASZNEGO… dodano dźwięk, który ZAWSZE oznacza, że ktoś umarł/umrze/urwą mu coś. Ale to zawsze ten sam dźwięk. Po 5­‑6 odcinkach nie istnieje tu już element zaskoczenia.
Idziemy dalej- kilka odcinków minęło, moze fabuła dokądś zmierza? Nie. Pokojówki to demony bla bla magia (oczywiście oparta na żywizieeeeołach). Mamy nawet walkę z potężnym przeciwnikiem, który przy subaru zapomina, jak się uderza wielgachną łapą. No proszę.
I, żeby anime było jeszcze bardziej oryginalne… harem! czemu by nie?
Ale i tak nic nie przebija żenujących tekstów subaru o tym, że 'jestem w świecie jak z hehe Light Novel'. Czaicie? Bo on jest bohaterem LN! Śmiech na sali, autoironia i przebijanie czwartej ściany na najwyższym poziomie. Ale to jest wręcz smutne, że twórcy muszą uzasadniach używanie klisz tym, że eee to dla żartu. Nie kuźwa, to nie żart, a śmianie się z klisz nie sprawia, że to nie jest problem. Tym bardziej, że zaraz wprowadzają kolejne!
Osobiście przestałem oglądać w połowie 12 czy 13 odcinka, gdy zaczął się koleeeejny wątek/tom LN (progresywna fabuła? ha­‑ha). Co mnie odrzuciło? Do rezydencji przyjechały dwie nowe postaci- nastolatka­‑kot (co drugie słowo to nyaa) oraz siwy lokaj (zabijcie mnie jak umie się zamieniać w wilka).
A, z ciekawych postaci jest jeszcze 15­‑letni rycerz z magicznym mieczem, czerwonymi włosami, cycata zabójczyni z fetyszem, wielki ogro­‑orko­‑staruszek (jedyna jakotako oryginalna postać) i loli w różowej sukience, z warkoczami w spiralę do ziemi….

Re:Zero przypomina mi, dlaczego ogląam coraz mniej anime. Bo TO jest teraz uważane za 'oryginalne' i 'ciekawe'. Nie wiem, moze potem jest lepiej, ale nie zamierzam brnąć w anime, któremu już na starcie kończa się pomysły, a autor nawet nie wie, co to suspens czy pacing (pierwsze 3­‑4 odcinki były spoko… potem 8 czy 9 jednego nudnego wątku, który potem zostaje calkowicie zapomniany)

Początek jest niepozorny i trochę nudny. Dopiero potem się rozkręca w ciekawą stronę, jak bohaterowi się udaje przeżyć pierwszy problem… Potem gdzieś w środku robi się naprawdę ciężko do przebrnięcia. A potem znów jest ciekawie…
Jak dla mnie najsłabszą stroną tego anime jest główny bohater. Okej, nie można powiedzieć, że nie zachowuje się… naturalnie. Ale irytował. BARDZO IRYTOWAŁ. Jego załamki, jego zbytnia pewność siebie, buta, głupie gimnazjalne odzywki, kompletny brak umiejętności wczuwania się w sytuację, zbierania doświadczenia. No burak pastewny. Ugh.
O dziwo, im główniejsza postać, tym bardziej wypada słabo. Im dalsza postać, tym jest bardziej intrygująca. Potencjał drzemiący właśnie w tych postaciach jest ogromny! Począwszy od intrygujących czarnych charakterów jak flakowyprówaczka, po Beatrice i koteczka, aż do dwóch rycerzy – Juliusa i Reinharda. To właśnie oni wg mnie dodawali smaczku podczas oglądania, podczas odgadywania ich motywów.
Zwroty akcji. Tu muszę przyznać, to była dosyć szalona jazda. Nigdy do końca nie wiesz kiedy przyjdzie umierać… oraz w jaki sposób. Oraz gdzie będzie ostatni save. I budowaniu nastroju było genialne. I ta muzyka!!! MUZYKA!!!
Moją ulubioną sceną jest końcówka 15­‑odcinka. Niemalże jak napotkanie ostatniego boss'a w grze, samemu mając dopiero początkowe lvl :>  kliknij: ukryte  Oczywiście mówię o tym, jak Subaru wraca z podkulonym ogonem do rezydencji, a tutaj śnieżyca, na rękach niesie nieżyjącą już panienkę, a tu nikt już nie żyje. I pośród śnieżycy wyłania się COŚ. COŚ ogromnego, nieprzyjaznego, obcego – czy to kolejna wisienka na torcie, z którą będzie musiał się zmierzyć Subaru? Właściwie to jak ma się zmierzyć…? A tu się okazuje powolutku, że to uroczy Puck, gdy mu zabrać jego „córeczkę”. Ho. :D
Podsumowując, nierówne! Głównego bohatera podmienić mi na kogoś innego! I więcej pobocznych postaci! Bo daję jednak te 7/10, bo to było wciągające i odpychające jednocześnie. I z chęcią bym obejrzała sobie kolejny sezon…
PS. Co do zakończenia, absolutnie nie znam nowelki. I w sumie nie zgrzytało mi ono w żaden sposób, mimo że po prostu ziewałam co chwila. Ale pasowało do konwencji i w dobry sposób zamknęło pewien rozdział no. A po co byłby cliffhanger, skoro nie wiadomo czy dalej coś będzie…

Nudne to anime było, takie Na skraju jutra, tyle ze tylko dodany efekt niszczenia psychiki i z Rem.
Tyle, nie czekam na drugi sezon XD

Dawno już nie złapałem takiego szczerego, zdrowego hajpu jak przy tej serii. Porzuciłem oglądanie jakoś koło 7 epka, niedawno zacząłem nadrabiać no i siadło. Głównie chyba przez stworzenie historii i świata, w które naprawdę łatwo wsiąknąć. Tę immersję potęguje wrażenie, że śledzi się losy grupki postaci w małym wycinku pewnej rzeczywistości w której obok ciągle toczą się inne wydarzenia, która ma swoją historię, prawidła i mechanizmy.

Jedyne co czasami zgrzytało, to fakt, że momentami seria bombarduje taką ilością nowych bohaterów i wydarzeń, że niebezpiecznie zbliża się do fabularnego chaosu. Ale fakt, że tempo potrafi też wyraźnie zwolnić albo wejść w bardziej ponure klimaty (albo raczej w eksplorację tych mniej bohaterskich elementów psychiki Subaru) jakoś to wrażenie wygładza.

A w bonusie jeszcze super ekspresja bohaterów (mimika przy skrajnych emocjach- wow) no i całkiem sympatyczny underdog w postaci Rem :3

Plagiat recenzji.
Prawdziwe źródło > [link]

Kilka tygodni temu czytałem streszczenie webnovel Re:zero, ale szczegóły już wypadły mi z głowy. Jaką _,,bombę” ma autor recenzji na myśli?

>pretensja do fabuly
oj stary chyba sie nie orientujesz. To tak samo jakby na podstawie bakemonogatari powiedziec ze mono nie ma fabuly. nie widziales jeszcze nic co pozwolilo by ci na powazne stwierdzenie tego faktu, tip of the iceberg so to say.

>ani słowa o rewelacyjnie przedstawionej ekspresji postaci
Jestem zawiedziony. To jeden z najmocniejszych punktów Re: zero i coś co go wyróżnia graficznie na tle wielu anime. To właśnie sposób przedstawienia postaci sprawiał, że tak mocno czuło się liczne sceny w serii.

Jestem bardzo niezadowolony i leniwy. I mój mózg drży. Autor recenzji się nie postarał. Bo był leniwy…

Bajkę porzuciłem już jakiś czas temu, ale pomyślałem sobie że może jednak dać warto szansę i spróbować jeszcze jeden odcinek. Niestety, był to bardzo głupi pomysł.

O ile z początku było na prawdę nieźle, tak od pewnego momentu poziom zaczął spadać. Nie pamiętam żebym kiedykolwiek oglądał anime, które z każdą minutą staje się coraz gorsze. Wszystko to co było fajne, się zepsuło.

Trochę szkoda, bo bajka mogła być nawet fajna.

Świetne anime warte zapamiętania. Jedno z lepszych fantasy ostatnich lat.

No i już koniec. Re spisało się wcale nie źle i można ją spokojnie polecać jako pozycję do zapoznania. Jedna z lepszych serii wiosna,lato 2016. Dla mnie 7,5/10 . Niestety anime to ani dramą ani thrillerem nie było. Było całkiem fajnym fantasy z elementami wcześniej wymienionymi. Prócz obiecującego początku po którym obiecywałem sobie dużo i przyzwoitego końca oraz zrozumienia zamysłu tego co miało wstrząsnać i przykuć uwagę widza w środku tej serii mam wrażenie że tworzący anime przeholowali. Za dużo poupychali w tej serii nie wyjaśniając w sumie za wiele. Albo to przemyślane postępowanie z zamysłem na kontynuację albo po prostu rady nie dali ogarnąć czasowo. Wiele postaci przez to jest nijakich spłyconych i gubi się w tle. Można to było z palcem w pewnym miejscu wszczepić w serię i anime tylko by na tym zyskało. Za dużo spuszczania się nad samym głównym bohaterem a za mało na całą resztę. Główna „mi amore” bohatera do tego stopnia spłycona że więcej relacji widać z postaciami pozostałymi niż z nią samą.Prócz głównego bohatera najważniejszą postacią po nim okazała się Rem . Poza tym nic nie wyjaśniono. Dlaczego nasz heros odradzał się i miał możliwość poprawiania swoich skuch , kto tak szczodrze umożliwił mu te savy i reupy oraz czemu ściągnął do tego świata akurat jego „domyślać się możemy kilku tematów ale nie do końca nawiązania z reloadów Subaru mają jakiś logiczny sens ". Wątek walki o tron mógłby nie istnieć i nic by się nie stało. Mini rys historyczny który tłumaczyłby co tam w przeszłości z tą wiedźmą było pozostawiono wyobraźni popartej kilkoma informacjami o tym ze była ble niop i że potężna. Seria kończy się tak że z otwarciem kolejnej nie byłoby absolutnie żadnego problemu tak jak z materiałem na nią więc kto wie może za rok czy dwa Re: doczeka się kontynuacji. Na swój sposób anime to było inne niż tego typu produkcje ale w środku serii gdzieś mnie coś wkurzyło i zaczęło irytować. W skrócie od tej serii dużo więcej oczekiwałem szczególnie po początku i myślałem że będzie lepsza.

Miało być pięknie, wyszedł… klops.
 kliknij: ukryte  Ten odcinek został podzielony na 2, a właściwie 3 części, jeśli liczyć kontynuowaną, z poprzedniego odcinka, scenę. Ona była chyba najlepsza z całego odcinka. W końcu pokazano kształt Satelli, jej! Szkoda, że w takiej formie, ale zawsze coś.
Na czym polegało połączenie między Subaru a Juliusem? kliknij: ukryte  Na początku myślałem, że Julius korzysta ze wzroku Subaru, ale… ten drugi w trakcie się odwrócił, więc w sumie już nie wiem, o co kaman. Zostańmy przy tym, że widzi magię, której wcześniej nie mógł widzieć.

Pogoń za Emilią kliknij: ukryte  to chyba było najgorsze, co mogli wstawić. Ja rozumiem, że chcieli Subaru z Emilią na koniec spiknąć, ale nie mogli po prostu zrobić tego na spokojnie, jak już dotrą? Nagle okazuje się, że w jej pojeździe ukryto bombę – nadprogramowy zwrot akcji. Gdyby to jeszcze wzbudziło jakieś emocje w widzu, gdyby to chociaż ładne lub efektowne było, ale nie, lepiej poznęcać się na Betelgeuse'em, bo jest zły i na to zasługuje. Chyba miał straszyć swoim wyglądem, bo podobnego stwora widziałem w Yami Shibai, ale coś nie wyszło xD
 kliknij: ukryte  Zdenerwowało mnie to. Zamiast tej sceny mogli pokazać, co dzieje się z innymi postaciami. Po przejściu do sceny z Emilią, nie pokazano nic, żadnej sceny. Rzucono tylko jeden kadr na paczkę, która walczyła z Kultem Wiedźmy. NO LITOŚCI. Rem przez pół odcinków biega za głównym bohaterem i ani słowem o niej nie wspomnieli. Co z Roswaalem i wątkiem tych kryształów, które miał Crusch oddać? Czy Beatrice w ogóle przeżyła ten najazd? xDD Nie nastawia mnie to pozytywnie, biorąc pod uwagę happy ending i brak jakiejkolwiek poszlaki dla widza od studia.

Cóż, przynajmniej scena z Emilią uświadomiła mnie, że z light novel się nie zapoznam. Ich dialog był tak prosty i tkliwy, że aż płakać się chciało razem z hafu­‑efu. Sceny miłosne z Ani z Zielonego Wzgórza są lepiej napisane, a to książka kierowana do najmłodszych nastolatków :s

Jeśli chodzi o całość, to można by się rozpisywać od początku. W skrócie, seria miała dobre i złe momenty, mniej więcej się równoważą, ale ta lepsza strona przeważa. Na tle serwowanych nam dzisiaj japońskich kreskówek, szczególnie tych z przenoszeniem głównego bohatera do świata fantasy, ta wyróżnia się fabułą. Czasami jest przekombinowana, czasami widać, że można by co nieco doszlifować od strony technicznej (chociażby tempo akcji, sprzeczne emocje wywoływane co drugi odcinek), ale przynajmniej jest i w swej epizodyczności działa. Problem jest to, że seria urywa się w połowie, więc nic nie jest wyjaśnione. Trudno też wyłowić jakąś ciekawą postać. Subaru to osobny temat, lecz niestety jest go tak dużo, że przyćmiewa resztę i nie daje im (autor) szansy się rozwinąć. Poza tym ciągle dochodzą nowe postaci, które w sumie mają znaczenie, ale potem… nie ( kliknij: ukryte  zakończenie xD).

Pozytywnie. Szkoda, że koniec, ale i tak bardzo dobry kawałek anime. Nie wybitny, ale po prostu – bardzo dobry. Ma swoje dziury, ma swoje wady, ale mnie urzekł. I patrząc na moje początki przygody z tym anime, gdzie myślałem, że będzie kolejną sezonową zapchajdziurą, jako ocenę końcową wystawiam mocne 8,5/10. I nie obchodzi mnie kanoniczność, bo patrząc przez pryzmat budżetowy/wielkość rynku to i tak to anime spisało się rewelacyjnie, w porównaniu do wielu innych podobnych produkcji, które dosłownie spuściły swój potencjał w kiblu.

Nie jestem w stanie wyrazić, jak bardzo rozczarowany jestem końcem Re:Zero… Każdy kto wie, jak seria powinna się skończyć, musi przeżywać to samo…

Muszę przyznać, że seria na koniec jeszcze raz mnie zaskoczyła. Spodziewałam się jakiegoś  kliknij: ukryte  zwrotu akcji, który pozostawi widza z opadniętą szczęką, a tymczasem Subaru miał bohaterskie sceny jedną po drugiej. Oczywiście swoje się nacierpiał i w pewnym stopniu mu się należało, ale z drugiej strony ciężko mi zaakceptować, że tak łatwo poszło i, że to już koniec. Tym bardziej, że takie miłe zakończenie nie rokuje na kolejny sezon…
Do tego nie rozumiem zachowania Betelgeusea; skoro  kliknij: ukryte  poddał się w momencie gdy usłyszał, że wiedźma jednak go nie potrzebuje, to po co potem gonił za wozem z Subaru?

Trochę smutno, że to już koniec. Jedno z tych anime, na którego kolejny odcinek czekałam z niecierpliwością i zaraz po jego pojawieniu się musiałam obejrzeć choćby nie wiem co. Bardzo mnie wciągnęło, wielokrotnie miałam ciary podczas oglądania. Przyciągnął mnie motyw z powracaniem do życia przez głównego bohatera i myślę, że wyszło to dobrze. Nie przeszkadzało mi nawet dość długie załamanie Subaru, jego wielokrotne momenty słabości, bo dzięki temu wydał się bardziej realistyczną postacią. W obliczu tego wszystkiego co przeszedł oraz tego, że nie mógł o tym nikomu powiedzieć i tak uważam, że dobrze sobie poradził. Można pomyśleć, że jego zachowanie było bezpodstawne (przecież i tak powróci do danego momentu i będzie mógł zacząć wszystko od początku), ale każda śmierć na pewno wiąże się też z bólem i strachem. Czy tym razem też wróci do życia? Jeśli tak to w którym momencie? Czy będzie to moment, w którym uda się wszystkich uratować, czy też będzie już za późno? Poza tym patrzenie na śmierć i cierpienie bliskich i przeżywanie swojej własnej śmierci wielokrotnie musi być straszne nawet jeżeli wie się, że można to wszystko zrestartować. Uważam więc, że Subaru nie jest złą postacią, choć przyznaję, że chwilami mnie irytował swoim zachowaniem (choćby tym, że chwilami za dużo gadał). Emilia jakoś nie zrobiła na mnie najlepszego wrażenia, jest to postać, którą polubiłam najmniej. Nie ma w niej nic ciekawego czy wyjątkowego. W porównaniu z nią o wiele lepiej wypadają bliźniaczki. Rem zwłaszcza skradła moje serce, jest cudowna. W obliczu osoby, którą kocha taka słodka i delikatna, ale gdy trzeba walczyć (zwłaszcza w jego obronie) staje się też bardzo silna. Uwielbiam ją! Reszta jest w porządku, jeszcze z ulubionych postaci wymieniłabym Wilhelma. Jest mega silny i to taki typowy rycerz, niezwykle honorowy. Zakończenie niby w porządku, ale odczuwam pewien niedosyt. Mimo wszystko jednak bardzo mi się podobało i jakby ktoś spytał poleciłabym bez zawahania.
9/10

Zwabił mnie do tego anime kot, ten z pierwszego obrazka. Początkowo fabuła wydawała się ciekawa a postaci interesujące. Z wyjątkiem głównego bohatera, który początkowo wszystko traktował jak grę, a potem wariował. Jego kolejne epizody szaleństwa i zgony nie były ciekawe. Po kilku śmierciach własnych i cudzych i „wczytywaniu ostatniego zapisu” mógłby się mniej przejmować/emocjonować/wariować a więcej myśleć.

Obejrzałem 16. odcinek i nie jestem pewien czy wytrzymam do końca w tej rzeźni. Ile razy można zabi… mordować głównych bohaterów? Coraz bardziej krwawo, to już nie jest dramatyczne, to niesmaczne.

Moim zdaniem anime nie jest zbyt dobre ponieważ nie wyróżnia się niczym z takim założeniem.  kliknij: ukryte  Jak na przykład Erased, który polegał tylko na szukaniu tej najlepszej ścieżki. Taka akcja jest z góry bardzo przewidywalna i zupełnie taka sama jak w anime tego typu. Jeśli jesteśmy w środku lub na początku któregoś z arców to wiemy od góry, że główny bohater nie da rady. Podobnie było w Erased, w którym było wiadomo od początku kto jest głównym złym. Przez takie rozwiązanie anime staje się zbyt przewidywalne i nudne. Kolejną rzeczą, którą nie mogę pojąć jest brak jakichkolwiek informacji na temat głównych postaci. O Subaru, wiemy tylko tyle, że przeniósł się do świata ( który nie jest w ogóle wytłumaczony) i dziwny jest fakt, że sam bohater nie chce go poznać. Przez większość czasu bawi się w takiego pasożyta i uczepia się Emilii. Nic o niej nie wie (tylko fakt, że go uratowała), a i tak myśli, że ona coś do niego czuje. Z tego wszystkiego najbardziej można tylko współczuć Rem, która jako jedyna postać tak naprawdę go kocha i chce mu pomagać. Naprawdę nie mogę tego pojąć, jak można odrzucić osobę, która tak bardzo chce ci pomóc. Reszta bohaterów jest nijaka i nic nie robi: Ram tylko gra rolę dobrej siostry i zabawia Roswaal na krześle, a sam pan domu oprócz przebieranek nic nie robi. Rom i ta blond loli (ta pierwsza) to takie biedne fillery. Beatrice siedzi tylko w bibliotece i raz coś chciała zrobić z głównym bohaterem ale jej nie wyszło. Mamy jeszcze ten motyw, w którym dochodzą nowe postacie w parach: babkę z Niemiec z trapem, który umie tylko jedną osobę na raz leczyć (w tym świecie nie ma obszarowego leczenia bo tak), lolitkę co ma piankę na głowie i harem loli i kolegę Juliusza Cezara, czerwoną bakę, która już nic nie robi tylko gra z dark soulsem, jest jeszcze Felt z rudym kolegą bo bez nich gra o tron nie ma sensu. I fabuła jest świetna. W pierwszym arcu umiera, bo mu się wydaje, że ma u Emilii szansę, w drugim chce mieć Harem ale tylko Rem ma na końcu, w trzecim atakuje go Beetle Juice jako lenistwo i główny bohater jest tak leniwy, że nic nie robi tylko prosi i się stara pomóc Emilii. W trzecim mamy walkę z wielorybem, który jest nudnym filerem i szczerze współczułem jak walczył podczas tej walki. W sumie to twórcy tak pokazali tego wieloryba, że chciało mi się płakać jak go linczowali i jeszcze to drzewo największe zniszczyli, bo byli tacy słabi. Ogólnie to widziałem na internecie, że to anime jest o depresji. Moim zdaniem tylko ja mam depresje po oglądaniu. Niby wszystko o depresji się zgadza ale jest to tak biedne w logikę, że nic z tego nie rozumiem. W sumie to tak moża sobie mówić o każdym anime. Jak na przykład Naruto: Świat to może być depresja w której on jest, Sasuke to jego przyjaciel jak Emilia tutaj, którego on nie rozumie ale chce mu pomóc, Akatsuki to ta gra o tron, Orochimaru to taki Beetle Juice bo jest na wiecznym mindfucku i jest tylko zainteresowany nowymi przeżyciami. Każde anime jest o depresji jak to tak ujmujemy.

Moderacja nie bawi się w wycinanki

Było lepiej niż przez ostatnie dwa odcinki, a to za sprawą  kliknij: ukryte  pierwszego, po kilku odcinkach, pojawienia się Emilii. Tym razem nie jako ofiarę, którą Subaru musi bronić, bo inaczej dostanie palpitacji serca i dreszczy i zimnych potów na ciele.

 kliknij: ukryte  Ciało Subaru zostało opanowane przez Betelgezę za pomocą tej ksiązki, jak to się stało, że ani Wilhelm, ani Julius, ani Felis, nie wyrwali mu jej z rąk i nie zniszczyli? Plis. A już w ogóle dziwne jest to, że nikt się specjalnie nie przejmuje gościem śmierdzącym na kilometr Wiedźmą, której imienia wymawiać się nie powinno.
Muszę ponarzekać na Betelguzę. Z takich świrów­‑popaprańców podoba mi się bardziej niż ta dziewoja z Overlorda, ale oczekiwałem więcej po jego postaci. Nie wiem, może jakiegoś wstępu do wątku Kultu Wiedźmy. Na razie są źli, bo są opętała ich Wiedźma. Nic więcej nie wiadomo na ten temat, oprócz tego, że nienawidzą elfów i niszczą każdego siłą. To brzmi, jak nazwa jakiejś organizacji nacjonalistycznej, mają nawet własną boginię i ubierają się jak KKK.

 kliknij: ukryte  Rozumiem, że ten wątek z listem zostanie rozwinięty dopiero w przyszłości, czyli za czterdzieści odcinków? :v

Nie wiem, czy wszyscy zwrócili uwagę jak zmieniały się kolory Niewidzialnych Hando podczas walki Wilhelma z paluchem. Z jego perspektywy były przeźroczyste, z perspektywy Subaru fioletowe.

Po 22. odcinku stwierdzam, że nie chcę aby Subaru postępował właściwie, bo już 1,5 odcinka zostało poświęcone na gadaninę o tym, jaki to on nie jest wspaniały i w ogóle, że każdy ma teraz przed nim szacun na dzielni, bo dzięki niemu zabito bestię, która pustoszy wszystkie kraje od kilku(nastu?) pokoleń. Spoko.
Myślałem, że tym odcinku wszystko wróci do normy, ale oczywiście pół odcinka zeszło na to samo. Tym razem Julius, który wcześniej znieważył go na oczach wszystkich ważnych osobistości w państwie, pochylił przed nim czoło. Naprawdę spoko.
Mam nadzieję, że Subaru zawsze będzie życiowym niedorajdą, którym wszyscy poniewierają, przynajmniej jest ciekawie. Patetycznie nie znaczy fajnie.

Odcinek 21 strasznie patetyczny. Akcje z 20 i 21 można było zmieścić w jednym odcinku, chociaż bardzo podobały mi się te wstawki z życia Wilhelma, wnoszą one bardzo dużo do jego postaci, tłumaczą jego dotychczasowe zachowanie jak i motywacje. Jak oglądałem drugą połowę odcinka to dopadła mnie taka myśl, ciągle słyszymy „Emilia, Emilia, Emilia” a tak naprawdę o tej postaci nic nie wiemy, dostaliśmy taką fasadę kawaii, miłej, uczynnej młodej kobiety i nic więcej. Skoro półelfy( i elfy) są niezbyt lubiane w tym uniwersum to za Emilią stoi jakaś smutniejsza opowieść o której się dowiemy lub nie.

Właściwie nie ma czego komentować. Wszystko idzie zgodnie z planem, akcja była, trochę podniosłej atmosfery było- no wszystko na miejscu. Czułem, ze tym razem Subaru nie umrze, jakoś tak słabo by było.

Mam tylko nadzieję, że kiedy umrze następnym razem (a umrze na pewno), to nie cofnie się do momentu sprzed zabicia Białego Wieloryba. Za dużo takich patetycznych sytuacji się wydarzyło, żeby teraz to powtarzać.

Gościu, który na końcu się pokazał (niestety nie pamiętam imienia) trochę mnie zaskoczył, ale sądzę, że jego pomoc w ratowaniu Emilii będzie niebagatelna. No i sądzę, że koniec końców oboje przeproszą i się pogodzą. XD

Pytanie, co teraz? Subaru sam, ani nawet z Rem wiele zdziałać nie mógł. Tym bardziej, że był psychicznie niestabilny. Teraz ma do pomocy całkiem sprawnego Wilhelma i najlepszego medyka w królestwie. No i tego gościa, o którym myślę, że jest całkiem silny, skoro robi za osobistego parobka jednej z kandydatek na władcę. Do tego ochłonął, więc może na spokojnie przeanalizować umiejętności Betelguese i wymyślić, jak poradzić sobie z jego niewidzialnymi rączkami, które tylko on widzi. No i coś czuję, iż to nie koniec jego umiejętności- kiedy został zamrożony przez Packa, wydawało się, iż niespecjalnie się tym przejmuje. Może i dlatego, iż jest mocno stuknięty, ale jednak w całym jego szaleństwie jest sporo miejsca na chłodną kalkulację. Zobaczymy, co z tego wyjdzie i jestem ciekaw, ile razy Subaru zginie, zanim ostatecznie uporają się z atakiem Kultu Wiedźmy na posiadłość Roswaala.

Ło Matulu! 10/10

Ten odcinek wynagrodził mi wszelkie wcześniejsze niepowodzenia Subaru. Swoją drogą fajnie to pokazali: [link]jak to powiedziała Crusch 'ten najsłabszy' wśród wojowników, mający de facto jedynie zdolność 'bycia przynętą' użył tego co jedynie mógł: głowy i odwagi (mimo że nie jest silny). Tylko i aż[/link]. Bardzo spodobały mi się sceny po [link]pokonaniu wieloryba[/link]. Były takie ciepłe i budujące. Nawet jeśli seria jest naciągana to nic, właśnie dla takich momentów oglądam anime, dla tej satysfakcji, że bohater który  kliknij: ukryte  byłjuż tak bliski dna się odrodził.

Anime zostało oparte na bardzo ciekawym pomyśle, zupełnie jak mirai nikki, ale podobnie jak przytoczona seria oferuje niewiele ponad ów koncept. Największym problemem anime są bohaterowie, protagonista jest do bólu nudny, nie ma absolutnie żadnych ciekawych motywów działania, jego zachowania są skrajnie nielogiczne.  kliknij: ukryte  Najbardziej uderzyła mnie scena kiedy niebiesko włosa pokojówka zabija głównego bohatera, a on zupełnie nie zmienia swojego podejścia do tej postaci. Gdyby ktoś zadał mi tyle cierpienia i zabił mnie tylko dla tego, że wydaję się podejrzany, to w „drugim życiu” w najlepszym razie zaniechałbym zemsty i oddalił się jak najprędzej, a w najgorszym poświęcił moje kolejne żywoty na krwawą vendettę. Oczywiście nasz protagonista nie odczuwa niechęci do swojego mordercy, postanawia za to za wszelką cenę dziewczynie pomagać… ja się pytam WTF należy się złota malina za logikę. MC nie ma również żadnego backstory, wydaje mi się, że ktoś będąc blisko śmierci zwróci się wspomnieniami w kierunku rodziny, w chwilach radości wspomni przyjaciół których niestety z nim nie ma. Mam wrażenie, że bohater przed „przejściem” po prostu nie istniał. Pozostałe postacie również leżą – pokojówki imao są słabe i pełnią w tej serii rolę fanserwisu, Emilię można określić dwoma wyrazami dobra i bezinteresowna… ależ skomplikowana kreacja huh  kliknij: ukryte  No i jest jeszcze Beatrice która zaraz po spotkaniu z protagonistą zadaje mu ogromną ilość cierpienia z błahego powodu, co bohater oczywiście ignoruje, przecież nie trzeba być psychologiem, żeby wiedzieć, że jeśli kogoś krzywdzimy to raczej nas przez to nie polubi, po 3 dniach w towarzystwie sadystycznej loli, i pokojówek morderczyń każdy normalny człowiek wziąłby nogi za pas, ale nie MC… bo on przecież musi przebrnąć przez to wszystko po to żeby…co? że z miłości? are you fucking kidding me? , próżno szukać tu złożonych bohaterów z motywami i planem a la Lelouch z CG, L czy light z DN. Generalnie po 10 odcinkach seria jest dla mnie przeciętniakiem 5/10, może gdybym miał znowu 15 lat i było by to moje drugie anime w życiu to bardziej by mi się podobało, ale jako osoba która obejrzała setki filmów/seriali/anime to mnie nie zachwyca.

Ech,  kliknij: ukryte  no i Subaru musiał stać się w 2 dni mistrzem brawury, a w kilka godzin ułożył plan przekonania Crusch i Anastazji do wspólnego ataku na Wieloryba. Coś mi się ta jego zmiana wydaje zbyt prosta. Gdyby każdej osobie z traumą wystarczyła jedna rozmowa z waifu i kilka uronionych łez, to świat byłby piękny xD Nie, żebym się czegoś spodziewał po anime, ale po co oni tak tego Subaru poniewierali przez te wszystkie odcinki? No po co, dlaczego…

Atak na Wieloryba – Bożu, oni się nawet przygotowali. Mieli jakąś strategię. Może nie najwyższych lotów, ale robią co mogą. Zobaczymy co będzie dalej, skoro zleciało się całe stado.
W sumie śmiesznie to wyglądało, kiedy wszyscy starci faceci wzruszali się na widok Subaru, w końcu pozwoli im umrzeć :') Wilhelm jeszcze spoko, on jest jedną z ważniejszych postaci jak teraz widać, ale reszta? Właściwie to miałem wrażenie, że w tym 19 odcinku wszyscy zaczęli go lubić, a nawet szanować. Trochę nagłe to odwrócenie stron, no cóż…
Wilhelm  kliknij: ukryte  - facet się SnK mocno naoglądał, serio. To całe skakanie po olbrzymie i dźganie go wykałaczkami tylko tę serię przywiodło mi na myśl. Rozumiem, że jego postać będzie odgrywać istotną rolę w dalszych odcinkach. W przeciwnym razie te wstawki byłyby bez sensu. Ładne to było wizualnie, rzecz jasna, napisane trochę gorzej („Lubisz kwiatki? :))", „Miecz to jedyne, co posiadam! *foch*)). No jedyny plus tego taki, że dobrze zgrywało się z akcją, robiąc przerwy od napięcia (czy jak to się zwie) i dodało, hmm (tak to się na pewno nie zwie…), element zaskoczenia – nie spodziewałem się ujrzenia przeszłości jakiejkolwiek postaci w tym odcinki, a szczególnie jego :P
 kliknij: ukryte  Tak, w końcu pokazali kawałek, jak mniemam, Satelli. Jeszcze 60 odcinków i może pokażą ją całą xd Nie chcę sobie robić nadziei, ale może w ostatnim odcinku pokażą ją w pełnej krasie? Tak aby zniecierpliwić widzów do czekania na drugi sezon :>


Uwaga:  kliknij: ukryte  wychodzi na to, że Subaru nagle jest odporny na magię? A ta klątwa szczeniaczka, to niby co? :/

Jestem zdumiony. JAK pod takim crapem powstało 611 komentów? XD
Ale do rzeczy: mam wrażenie że Autor noweli ma jakiś kompleks i się mści na kimś (lub sobie). Anime też nie wygląda najlepiej – mieszanie sielanki z sieką to jak jedzenie kremówki w której nagle pojawiła się krew (rzyg i tyle). To jest niesmaczne. A co z Ram? Czemu Subaru (bogowie zewnętrzni mój samochód!)zignorował uczucia Rem? Główny bohater daje w kość nie tylko widzom, ale i jego seiyuu. (to aż słuchać!)
Reżyser hapnął ZA DUŻO wątków na raz, wcisnął wieloryba, a do końca 6 epów…bo okazało się że waleni jest pięć OMG!

Nie polecam tego. To nie jest Higurashi! Tylko kiepskie cliche story…gorsze od Orderu!

Ciekawe, czy  kliknij: ukryte  swoją pochopną decyzją Subaru wywołał wilka z lasu, czy to może jednak był jakiś „zew wielorybów”.

Swoją drogą – to chyba pierwszy raz,  kliknij: ukryte  kiedy próbując wyjawić swoją tajemnicę przy Subaru pojawiła się twarz czarownicy(jak mniemam) i co więcej, próbowała chyba nawet coś powiedzieć – co jest faktem ciekawym, ponieważ powszechnie wiadomo, że czarownica mówić nie może(?). Lada chwila koniec sezonu, a tu pozostało jeszcze tyle pytań…

Odcinek naprawdę niezły.

Ludzie! to anime jest świetne! Nudne odcinki? Ja się pytam które?! Gdzie?! W tej serii takich nie ma!! Anime na pewno będzie miało 2 serie jak nie 3. To są dopiero początki i zapowiada się na dłuższą serie. Oglądam anime już od 10 lat i mogę zapewnić, że Re: Zero kara…jest jednym z lepszych jakie widziałam.

Nie wiem jak wy ale zacząłem się zastanawiać jak oni wybrną z fabułą i sensownym zakończeniem tego anime zakładając że seria zamknie się w 25ep a już jest 19 i dalej uskuteczniają gadki. Ostatnio nudnawo się zrobiło i albo ruszą dalej tzn. wrzucą trochę akcji i rozwojowej fabuły albo serię zmarnują wyhamowując ją jakimiś bzdetnymi wątkami.Szkoda by było. Póki co nie czytam mangi bo nie miałbym ochoty obejrzeć dalej anime.

Chyba nieuważnie oglądałem dotychczas serial, ale czy było gdziekolwiek wspominane, dlaczego Crusch ma interes w pozbyciu się tego wieloryba? Rozumiem motywacje tej kandydatki reprezentującej interesy rodziny kupieckiej – wieloryb by bruździł im w interesach, bo blokowałby swoją obecnością drogi do stolicy. Ale Crusch, why? Poza przekuciem zwycięstwa w sukces propagandowy, to traci ona na dealu z Subaru. Musi wystawić armie, która może ponieść duże straty, wiąże się to z kosztami, a na dodatek będzie związana słowem, zmuszającym do sojuszu z Emilią. Dla mnie więcej minusów niż plusów.

I jeszcze jedno, skąd Subaru, podczas negocjacji, wytrzasnął te magiczne kamienie, które znajdują się w posiadłości Roswaala. Było gdzieś o tym wcześniej wspominane w serialu, czy to takie info, wiadomo skąd?

Cały 18 odcinek to była jedna wielka wymiana zdań pomiędzy Rem i Subaru – mogliby sobie w tym odcinku (19) darować kolejne tego typu pogawędki, bo ja osobiście już mam dość tekstów typu „Subaru jesteś wspaniały”. Za dużo się nie działo, miałem nadzieję, że zdążą już przejść do akcji, no ale cóż, taki nijaki odcinek przedstawiający przygotowania też musi się pojawić.

Po 18 odcinku, mam wrażenie, że Ova do Re:zero będzie opierało się na alternatywnej wersji przebiegu historii po 18 odcinku. Wiecie… spin off z Rem itp.
Teraz tylko czekać :D

Jak patrze na komentarze poniżej, to ogarnia mnie smutek ;_;

18 to jeden z najlepszych odcinków w serii.

Po komentarzach o 18 odc. bałam się go obejrzeć. No i byłam w błędzie. Przecież nie było tak źle!! Prawdziwa historia Subaru rozpoczyna się dopiero teraz. Ostatnie odcinki były na prawdę świetne, pełne niewyjaśnionych wątków i zdumiewających końcówek. 18 odc.zwolnił trochę tempa i pomógł Subaru przebrnąć przez to wszystko.  kliknij: ukryte  Niektórych dziwi fakt, że to stało się tak szybko. Jak dla mnie cała wypowiedź Rem i jej uczucia były tak szczere i wyraziste, że nawet zdołały trafić do Subaru, który był w 'takim' stanie. Dodatkowo podoba mi się fakt, że Subaru powiedział 'całą prawdę' o sobie. Przez ostatnie odc. dostaliśmy bardzo dużo niewiadomych i bałam się włączać kolejne odcinki:) Dobrze, że teraz wszystko jakoś się unormowało.  kliknij: ukryte  Co do Subaru – ja Go zawsze będę bronić. Oglądać w kółko śmierć swoich bliskich i dostawać po 'mordzie' od wszystkich. Nie dziwie się, że tak się zachowywał. A co do Rem – że powiedział jej, że kocha Emilie? Nie miał wyjścia! Miał ją okłamać. Podoba mi się, że wyłożył kawę na ławę. I nie, nie jestem w 'drużynie Emili. Po wyznaniu Rem całym sercem byłam z Nią. I było mi jej na prawde szkoda…Ale niestety uczuć tak łatwo się nie mienia To pierwsze anime, które oglądam i wszystkie sprawy 'miłosne' zostały tak jasno wyrażone. W końcu się doczekałam! No to zaczynamy teraz od zera!!!!

Dołączam się grupy ludzi, których 18 odcinek nie kupił. Może to nie jest dobre określenie, po prostu moje oczekiwania były większe. Gdybym nie przeczytał gdzieś (chyba nawet w tutejszych komentarzach), że od kilku tygodni twórcy nakręcają na niego hype reklamami, to podszedłbym bez oczekiwań.
 kliknij: ukryte  Może zacznę od początku. Fajnie było ujrzeć Pucka w jego dorosłej wersji, szkoda że tym razem nie w całej swej krasie :3 Jak dla mnie to Emilia może zginąć, wilków nigdy za wiele xD
Wychodzi na to, że Pucek znał Satellę? Czyli ona też używała tych łap, którymi posługuj się teraz Betelgeuse? Zatem to jednak ona sprowadziła do innego świata Subaru? Szanse są coraz większe.
Poza tym mam nadzieję, że twórcy przedstawią nam w końcu historię poznania Emilii i Pucka. W końcu dziewczyna jest heroiną tej serii (i głównego bohatera), niechże dadzą nam się więcej o niej dowiedzieć!

Co do reszty odcinka,  kliknij: ukryte  to jak na anime wyszło ok. Przynajmniej na razie. Rem odbyła z Subaru poważną rozmowę o życiu, ok, czekamy teraz jak wyjdzie to w praktyce. Jeżeli Subaru nagle zapomni o ostatnich latach i z dnia na dzień ułoży supergenialny plan ocalenia wioski, to całą psychologią można się podetrzeć.
Nie będę ukrywał, że ten dialog mnie wynudził. Mam wrażenie, że cały zmieściłby się w połowie odcinka, a sparkle były niepotrzebne. Można było się spodziewać, że stan głównego bohatera w tym odcinku się polepszy (heloł, jeszcze 7 odcinków przed nami), co odbierało kawałka emocji. Doceniam też seiyuu, ale ten rodzaj maniery, która odpowiada za wrzaski Subaru, denerwuje mnie już kilku odcinków. Monogatari to nie było, o nie. Ciekawsze dialogi pamiętam z Zetsuen no Tempest chociażby.

Odcinek perfekcyjny pod względem psychologicznym. Po prostu jak żyje nie widziałem tak pięknie odegranej roli w anime. 6+. Nawet niesamowicie wyraziście (za bardzo) ukazana teoria zwalczania zła dobrem. No aż powtórze – psychologicznie MEGA.

Natomiast trochę faktycznie, trzeba stwierdzić że anime wspina się na coraz wyższe progi – dla wielu już za wysokie (widzę po komentarzach poniżej). Faktycznie widz może poczuć się zagubiony i – oczekując kulminacji napięcia – dostaje zimną wodą w twarz.
Jak ktoś niżej wspomniał,  kliknij: ukryte  faktycznie lekki *cringe* był kiedy po 'magicznych słowach REM autodestrukcyjna ciemność Subaru się rozmywa ukazując światło w tunelu'. Tak naucza psychologia, ale mimo wszystko *cringe* był… aż chce się powiedzieć „ale… już? tak szybko?”...
O wiele większy nacisk na symbolikę niż na autentyczność tego zajścia moim zdaniem. Za to bym dał minusa.

Ale i tak „mmmmm­‑mm”, nie ma takiego drugiego odcinka anime z tak dobrze odwzorowanym psychologicznym aoutodestruktywizmem :). Coś pięknego.

Fabularnie, ciekawe jak dużo z tej symboliki okaże się tylko '5cio minutową podnietą' a ile przełoży się na fabułę.

Serio, tyle zmian w zachowaniu bohatera spowodowanymi przykrymi doświadczeniami i teraz wszystko wyleczone za pomocą kliknij: ukryte  jednej długiej rozmowy i cycków bohaterki?

Poziom fabuły się zgimbusował. Mogli nie bawić się w dramę, tylko nadal iść w bardziej luzackim tonie jak przed odcinkiem 14. A tak seria zmieniła się w Naruto. Niby na jeden odcinek, ale konsekwencje są ogromne, poza tym nikt mi zwróci tych wcześniejszych dwóch godzin seansu :/

Ciężko w sumie mi coś sensownego napisać ale czuję taką potrzebę więc chyba odcinek im wyszedł.

To może najpierw o epku. Miejscami wyszło niezręcznie i dziwnie – głównie kwestie subaru, miejscami wzruszająco, a wierzcie mi nie łatwo mnie wzruszyć (wina przemielonego materiału i natury hejtera), sukcesu upatruję po części w świetnej robocie sejiu niebieskowłosej dziewczynki.

Sam odcinek, ze strony narracyjnej nie przekonał mnie do końca, o ile dobrze odczytuję jego przeznaczenie: jako psychologicznej klamry i restartu dla subaru. Chyba zabrakło jakiegoś mocnego finału, ostatnie 5 min to powtórzenia…

Wtrącę jeszcze, że jestem trochę rozczarowany, tj. po ostatnich odcinkach wyglądało na to, że ktoś w końcu rzuca rękawicę Evangelionowi w temacie depresji i szaleństwa ale niestety wystarczyła naszemu protagoniście pogadanka z zaprzyjaźnioną pokojówką żeby podnieść na duchu po… a zresztą

Sporo mu czasu zajęło, aby się w końcu  kliknij: ukryte  uspokoił.

Szczerze mówiąc spodziewałem się o wiele więcej po „kluczowym” odcinku podkreślającym ostatnie wydarzenia. Dialog może i byłby rozwiązaniem ale nie w takiej formie i ilości. Z tego wszystkiego wyszło, że Subaru po prostu  kliknij: ukryte  potrzebował solidnego kopa w tyłek, aby się w końcu ogarnął – czyli coś, co widz już wcześniej wiedział i seria brnęła jakby w oddzielnym kierunku, którego kulminacją miało się stać coś zgoła innego.

Pochwalić tutaj mogę Seiyu za odegranie monologu Subaru ale cały dialog jakoś specjalnie mnie nie poruszył – słyszałem ich setki w shounenach, a i „wyższych jakościowo” nasłuchałem się w dramatach, gdzie rozładowanie napięcia poprzez konfrontacje w dialogu następowało w idealnym momencie i zapewne też argumentacje wydawały się nieco bardziej przekonywujące.

Problemem serii jest bohater, którego umiejętność dedukcji jest na poziomie na pewno nie nastolatka ale z drugiej strony z jakiegoś powodu autor pierwowzoru naciskał na takiego protagonistę, a nie innego i mam głęboką nadzieję, że wybór był dobrze przemyślany i konkluzja będzie satysfakcjonująca na tyle, że możliwe będzie puszczenie w niepamięć całej irytacji zachowaniem Subaru.

Dalej wierzę w Re:Zero ale 18 odcinkiem, na którym zapewne wielu czekało osobiście jestem trochę rozczarowany.

Hmm… pod takim względem, że  kliknij: ukryte  nareszcie Subaru dzięki Rem sobie wszystko poukładał w główce, to odcinek był dobry – długi, ale spełnił swoje zadanie; jednakowoż po tak szumnych zapowiedziach, jakoby był to jeden z tych droższych odcinków, spodziewałem się raczej czegoś bardziej… połowicznego. Pierwszą część na „gorzkie żale”, natomiast drugą na zebranie sił i jakieś pierwsze starcia przy posiadłości, a tutaj jednak prawie całe 25 minut była gadanina i trochę było to rozczarowujące, przy czym zaznaczam, że gdyby nie uprzedni hype na ten odcinek, to nie miałbym mu co zarzucić.

Im dłużej to oglądam tym większe poczucie tego że ludzie którzy się tym zajmują nie wiedzą co robią a jak się zagalopują to śmierć i reset ,trochę słabo bo od początkowych ep to tak naprawdę fabuła nie drgnęła można by równie dobrze zbić to w klinówkę i było by ciekawsze.

Nie czuję satysfakcji z 18 odcinka. Seria sprawia teraz wrażenie, jakby twórcom nagle pomieszał się target; ale może to ja błędnie odczytywałem dotychczas pewne rzeczy.

Wcześniejsze zagrania z najbardziej wyczerpujących odcinków były odważne i to sobie cenię. Jeśli coś było dobre, a potem zbliża się do granic, kontrowersji, i zdaje się robić to świadomie, zwykle odczytuję to jako oznakę możliwej świetności, która wyniknie z podjęcia ryzyka. Wprawdzie w Re:Zero ostatnio stało się to męczące, bo zabrakło „poziomowania” napięcia (dotarło do mnie, że te komediowe wstawki, na których wszędzie wiesza się psy, po coś są), a i sama konwencja fabuły zabrała sporą część efektu – przyzwyczajono widza do tego, że wszystko da się odwrócić.

Tak czy siak, podkręcono śrubę na tyle, że fragment anime domagał się wyjątkowej konkluzji. Dialog zajmujący niemalże cały odcinek nie mógł jej wypełnić. Nie jeśli wybrano rozwiązanie, które było do przewidzenia od jakiegoś czasu, jak również takie, które dość szybko wyklarowało się w rozmowie. Samo w sobie nie jest złe, ale nijak nie wpisuje się w „cennik” serii wyznaczający „wartość” fabularną oraz emocjonalną mieszczącą się w minucie serialu. Nie mogę dociec, dlaczego tak nagle to zmieniono, w zupełnej ignorancji dla kreowanego sobie dotychczas „domyślnego widza”. O tyle dobrze, że nie zdecydowano się skierować dialogu w stronę mowy kwiecistej, bełkotu filozoficznego, czy czego tam jeszcze – to by do anime już kompletnie nie pasowało, a teraz ma się jedynie nawrót przeczucia „to tylko adaptacja LN”, gdzie owo „tylko” ostatnio jakby znikało…

Wolę zrzucić całą odpowiedzialność na ostatni odcinek, bo wcześniejsze same w sobie mi się podobały – z wyjątkiem 17 tak od połowy, ale powodem było ogólne zmęczenie napięciem, o czym pisałem wyżej. (Z nóg zwalał 15, acz to z powodu reżyserii.) Niestety, wpływa to też na odbiór całości, bo prognoza na resztę anime jest taka, że nie podwyższę swojej oceny, a przewidywałem taką możliwość. Z którejkolwiek strony na to nie patrzę, nie wydaje mi się to utworem do końca przemyślanym, kompletnym, genialnym (w jakimkolwiek znaczeniu), takim, jaki chciałbym oglądać. W wyniku wypada dobrze, ale to tylko dlatego, że nietypowość równoważy kluczowe wady – a te wady same w sobie bolą.

O cholewa…

Prawie cały odcinek był jednym wielkim dialogiem/monolgiem. I był to jeden z najlepszych odcinków anime jaki widziałem w ostatnim czasie. Słuchałem jak wryty. Ależ Subaru potrzebował takiego katharsis i choć mały zgrzyt był na sam koniec  kliknij: ukryte  odrzucenie Rem, choć nie można powiedzieć, sam to fajnie ujął „ty też mnie odrzuciłaś” :P. Wygląda na to że faktycznie będzie to punkt zwrotny. Co za seria!

heh, no to „wyzerowaliśmy” sobie ostatnie pare odcinków w czerepie subaru ... teraz poproszę właściwy odcinek ... zaraz ... już po ? :(
Najtańszy odcinek w serii :>

Powstala na dole dosyć ciekawa dyskusja co do której akurat mam cos do powiedzenia. Pacing lub inaczej tempo jest często dosyć luźno rzucanym słowem, najczesciej przez ludzi którzy odnaleźli jakiś fragment historii zbyt wolny czy zbyt szybki. Tyle, ze w przypadku RE:Zero krytyka tempa jest jak najbardziej na miejscu.
Calosc sprowadza się tkzw. krzywy zainteresowania lub krzywy napięcia. Po krotce cala teoria bazuje na fakcie, ze ludzi przyciagaja zmiany emocji i napięcia, aby punkt kulminacyjny historii trafil do widza potrzebna jest cisza przed burza jak i rozładowanie po niej. Jest to dosyć oczywiste i bardzo fajna zabawa jest rozrysowywanie krzywy napięcia/zainteresowania dla poszczególnych scen, odcinkow sezonow czy serii. W produkcjach które naprawdę trafily do publiki latwo będzie się dalo zauwazyc ze te krzywe sa bardzo bardzo podobne do siebie. I jak wspomniałem działa to na poziomie poszczególnej sceny (np. scena pociagniecia za spust), odcinka (gdzie caly odcinek pracuje nad swoja konkluzja), sezonu (gdzie zwykle fabularnie krzywa dochodzi do konkluzji) czy serii filmów (najlepszym przykładem sa trylogie i ich ciezar emocjonalny, oryignalne star warsy to genialny przykład gdzie 5 czesc była najciezsza dramatycznie tworząc dolek i set up do zakończenia).

Teraz aplikując ta teorie do RE:Zero, ostatnie parę odcinków po prostu za długo siedziały w jednej sferze napięcia. Bez dobrego rozładowania, nie ma szans by naprawdę utrzymać zainteresowanie widza tak jakby się chciało. Jak wspomniałem dołki i rozładowanie odnosi się do struktury scen, odcinków i sezonu. Tutaj anime się dobrze spisuje na poziomie scen, odcinków, lecz w kontekście sezonu, 4 odcinki pod rząd dają praktycznie to samo. To jest krytycyzm wobec serii i niestety prawdopodobnie wynika on z translacji jednego medium na drugie. Novelki czyta się inaczej inaczej się odbiera napięcie scen, a także czas w jakim się dzieją na ekranie, a jak się je czyta jest inny. Zakładam tez, że miała ona trochę więcej rozmów czy spokojnych scen, które biorąc pod uwagę ramy czasowe nie dało się dać do anime nie marnując zbytnio czasu.
W tej serii napiecie to bardzo wazny element, wiec tym bardziej ten blad jest odczuwalny. Tyle, zakładam, że seria wyjdzie z tego problemu i nacisk na 18 odcinek w promocji wynika pewnie z tego faktu. Zobaczymy, ale problem to problem i nie ma co zasłaniać się, że ktoś „hejtuje” serie.

Tak przy okazji, jak kogoś naprawdę interesuje analiza krzywy zainteresowania i napiecia, zapraszam do analizy Madoka Magica, ponieważ jest to majstersztyk pod tym względem. Od kluczowych scen, odcinków, przez rozwój postaci, az do całego sezonu.

Czy wie ktoś, czemu Ram miała przez chwilę niebieskie włosy?
Strasznie mnie to ciekawi, ale nie mogę znaleźć żadnego logicznego wytłumaczenia.

Pierwsze kilka odcinków było spoko, potem coraz gorzej i gorzej. Żal, ból i rozpacz oraz szalony bohater główny, który jest głupi jak but. Lubiane postacie starają się być denerwujące jak całe to anime (oprócz sprzedawcy warzyw – on jest spoko cały czas :D)

 kliknij: ukryte  Seria zaczyna iść w trochę złym kierunku. Kurczę, ciężko mi nie nazwać zachowania Subaru naturalnym i zrozumiałym, ale jednak nie oglądamy tutaj żadnego dokumentu analizującego stan psychiczny w skrajnych i fantastycznych sytuacjach przeciętnego człowieka, a mamy do czynienia z anime i chciałbym jednak, żeby było bardziej treściwie, a dramatyzm był ciut bardziej wyważony…

Już poprzedni (16) odcinek oglądało mi się trudno, ponieważ fatalizm głównego bohatera jest cięższy, niż w greckiej tragedii. Jego zachowanie, acz zrozumiałe, jest po prostu głupie. Ma możliwości intelektualne (jakie ma, takie ma, ale nie jest ćwierćinteligentem przecież), a zachowuje się, jakby nie wiedział niczego, nie znał się na niczym, oraz nie potrafił choć przez chwilę pomyśleć logicznie.

Subaru co raz bardziej pogrąża się w psychicznej destabilizacji, fabuła robi się co raz bardziej tragiczna i perspektywy są co raz bardziej rozpaczliwe. Mam wrażenie, że skończy się to tym, że albo Subaru już do życia nie wróci, albo zamkną go gdzieś, gdzie będzie gnił do końca świata, bo przecież „nikt nic nie wie, tylko on”.

Subaru stracił kontakt z rzeczywistością już ze 4/5 odcinków temu. Nikt nie jest w stanie przeprowadzić z nim logicznej, spójnej i merytorycznej dyskusji, on niczego nie potrafi już wyjaśnić (tak ciężko powiedzieć „kult Wiedźmy zaraz przybędzie i wszystkich was wyrżnie, dlatego musimy uciekać”?), oczekuje od wszystkich, że poddadzą się mu i jego decyzjom bez wyjaśnienia, choć w istocie nikt tego nie zrobi, bo wygląda to, jakby jego zamiary były co najmniej podejrzane. Zamiast przeprosić Emilię, te znowu wydziera się na nią i robi z niej nędzną porcelanową lalkę, którą tylko on może posiadać, bo sama rozbije się na tysiąc kawałków. Wydaje mi sie, ze po tym wszystkim ich relacje się już nie poprawią. Nawet jeśli Emilia pewnych rzeczy nie będzie pamiętać (to, że Pack go zabije jest więcej, niż pewne), to będzie je pamiętać Subaru.

Jeżeli w następnym odcinku/dwóch napięcie i dramatyzm nie zelżeją, to nie wiem, czy sobie nie odpuszczę. Z odcinka na odcinek robi się co raz ciężej, aż do tego stopnia, ze robi się to nieznośne. Nie dostajemy niczego w zamian. Czy warto w takim razie oglądać coś, co męczy i wywołuje jedynie litość, zażenowanie, rozdrażnienie i poczucie bezsensu? Bo sympatia do głównego bohatera gdzieś wyparowała, nie wiedzieć kiedy… Może wróci, no, ale to musi się coś zadziać pozytywniejszego, niż krzyki, smarki z nosa i żałosne próby zrobienia czegoś, co z góry skazane jest na porażkę.

Autor chyba nie słyszał o tym, że spamowanie klifami prowadzi do sytuacji, w której ludzie zaczynają tym rzygać.

Trzeci arc trwa od kilku odcinków, a ja zastanawiam się…
 kliknij: ukryte  co tak właściwie z Elsą? Nie wykonała swej misji i uciekła, spoko, ale dla kogoś chyba pracuje? Dla Wiedźmiaków? Na początku sądziłem, że jedna (wtedy jeden, lol) z rywalek ją wynajęła, ale po poznaniu kandydatów poddaję to pod wątpliwość z uwagi na fakt, że Elsa trochę nie po kolei w głowie ma – kto wynająłby sadystę do takiej roboty? Chyba ktoś bez żadnych skrupułów. Tylko Felto tutaj pasuje, ale jak wiadomo, nie mogłaby to być ona.

Poza tym denerwuje mnie w Subaru to, że ani razu przez ten czas nie pomyślał o świecie, z którego pochodzi, ani razu nie wzięło go na żadne refleksje związane z jego obecną sytuacją. Jak zobaczył Emilię, tak świata poza nią nie widzi. Co ta miłość robi z ludźmi xd

Jeszcze więcej niemocy, jeszcze więcej upokorzeń a na dodatek dowalają kolejny zagadkowy wątek (z drzewem). Biedny Subaru dostaje tyle kopniaków. A my widzowie więcej pytań. Jak i czy on z tego wybrnie? Matko i czekaj tu kolejny tydzień.

Chyba jestem jednym z nielicznych osób, którym stan psychiczny Subaru podczas tego odcinka wydawał się strasznie sztuczny; trochę jak jakiś oskryptowany event w grze:  kliknij: ukryte  wywołanie eventu (szaleństwo Subaru spowodowane śmiercią wszystkich) > przebieg eventu (Barusu nie kontaktuje) > koniec eventu (Subaru wraca do normalności podczas mordowania Rem).

Już nie wspominając o tym, że jego zachowanie podczas bycia obłąkanym raczej pasowałoby do osoby, która serio całkowicie postradała zmysły i jest już nieuleczalna (albo proces leczenie zająłby sporo czasu), a nie tak jak Subaru, który dostał po prostu wysokopoziomowej depresji, z racji kolejnego już razu oglądania i przeżywania śmierci oraz bezradności wobec niej.

Przecież stan, w którym nie potrafisz wypowiedzieć słowa i wydajesz jedynie dziwne odgłosy to poważny uszczerbek na umyśle, a nie coś takiego jak przedstawiono u Subaru, czyli że w jednym momencie jesteś upośledzony umysłowo, a w następnym poprzez silne doznania emocjonalne wychodzisz z tego stanu i zachowujesz się całkiem normalnie. Jak ktoś ogląda Grę o Tron, to niech sobie porówna do Hodora – dziwne by było, jakby nagle Hodor oprzytomniał i już nie zachowywał się jak Hodor, tylko jak Willis (czy jak się zwał).

Jedynym logicznym wytłumaczeniem by było to, że Subaru nie odbiło, tylko specjalnie się tak zachowuje, to wtedy ok, może „wyjść” z tego stanu kiedy chce, bo tylko udaje, ale oczywiście w anime to nie zostało tak przedstawione i on „na serio” oszalał, by po chwili z tego szaleństwa wyjść. Rozumiem, że nie było tyle czasu, ale gdyby cały proces trwał (dajmy na to powolne i bolesne tortury Rem, które trwałyby kilka dni i w końcu by złamały tę barierę w umyśle naszego obłąkańca) i Subaru powoli by wracał do normalności (oczywiście pisząc „normalność” nie mam na myśli tego samego Subaru co przed wydarzeniami, bo takie widoki na pewno by go na stałe zmieniły), to ok, a nie, że w jednym momencie jest bezmózgim zombie, a po chwili już nie.

Oczywiście cały czas czekam z niecierpliwością na następne odcinki :)

Cóż… Po 15 odcinku za myśl nachodzi mi kilka pytań.

1. Czemu wyznawcy wiedźmy zabijają  kliknij: ukryte  Emilię? Jako żyjąca pół­‑elfka nie powinna być np. porwana lub coś w tym stylu? Wewnętrzna dobroć tej postaci nie jest chyba dostatecznie dobrym wytłumaczeniem (no wiadomo… dobra półelfka nie powinna istnieć itp). Jeśli potrzebowali jej do czegoś, to czemu w takim razie ją zostawili? Potrzebowali tylko krwi, lub czegoś w tym stylu? Wydaje mi się że Emilia to jest jedyny cel ataku.

2. Gdzie była podczas ataku bibliotekarka i Roswald? O ile co do tego drugiego, to można by się domyślić, to co do braku bibliotekarki nie wiem co myśleć. Jak wiadomo w pełni może wykorzystywać swoją moc tylko w rezydencji, więc teoria iż uciekła wydaje się lekko doklejana (bardziej prawdopodobne byłoby, gdyby uczestniczyła w walce).

3. Nadal nie było wyjaśnione, co oznaczał ten ukłon za pierwszym razem.  kliknij: ukryte  Biskup postrzegał Subaru, jako raczej zwykłego śmiertelnika z otaczającą go  kliknij: ukryte  „miłością”, niż jako kogoś specjalnie specjalnego (heh). Dodatkowo zapach wiedźmy za pierwszym razem był słabszy, więc trudno uwierzyć, że zwykli wyznawcy pomylili Subaru tylko za pierwszym razem…

I tak z zwykłej szarawej serii, gdzie nikt nie spodziewał się, że z tego cokolwiek będzie, wychodzi seria, która zniszczyła poprzedni sezon i nie daje większych szans obecnemu.

Seria daje pomyśleć i ciągle czymś zaskakuje. Oprawa audiowizualna idealnie ze sobą współgra. Postacie nie nudzą, jak najbardziej idzie je polubić. Brak postaci typu Mayuri(stein'gate), gdzie jedyne co robiła to gadała tuturu i była totalną ofiarą losu. Nie ma tutaj postaci głupich.

Jak tak sobie przeglądam, którą serię mógłbym wstawić wyżej od re'zero, to naprawdę ciężko znaleźć mi kandydatów zwłaszcza z tej samej kategorii. Będzie topka jeśli reszta nie zawiedzie.

A do mnie to nie przemawia… Może się czepiam ale  kliknij: ukryte  mogą pokazać w ten sposób śmierć dosłownie każdej postaci i nie będzie to miało absolutnie żadnego wpływu na rozwój fabularny bo i tak będzie reset. Także jedyną zmienną i prawdziwą siłą napędową tej historii powinna być psychika subaru, czy raczej powolne popadanie naszego protagonisty w szaleństwo. Nie mówię, że jest to kompletnie spartolone ale jak dla mnie scenarzyści idą po najmniejszej linii oporu. Jak na razie ze strony subaru jest minimum działania, kompletny brak kreatywności i mentalność 'chcem ale mogem… I jeszcze ten chomik gigant… meh Chociaż środek 15 był jak najbardziej ok, miła odmiana, ożywienie wręcz :)

Odcinek 15 mnie zniszczył. Chyba jednak trochę za bardzo pojechali z tym szaleństwem (chyba, ze to było potrzebne aby się zresetował, bo  kliknij: ukryte  wreszcie widzi z jakimi siłami ma naprawdę do czynienia), aż żal było patrzeć na tę bezsilność Subaru. No właśnie, co on bidny ma zrobić? Główkowanie i chytre gadki juz tu nie pomogą. Albo rozbudzi się w nim jakaś ukryta moc, albo będzie musiał poprosić kogoś silnego o wsparcie ( kliknij: ukryte  Smoka? Puck­‑a? Beatrice? Rosswala? A może którąś z tych księżniczek?). Przebudzenia mocy chyba jednak nie mogą zrobić, bo tak bardzo jakbym tego chciał, zniszczyłoby to pewnie to co seria buduje od początku…

Końcówka odcinka 15 była piękna i smutna, ukazując coś, czego się nie spodziewałem.

A Subaru? Psychika mu siadła i nie ma tutaj niczego dziwnego. O dziwo cała sytuacja ekstremalnie przypomina mi Steins;Gate, kiedy  kliknij: ukryte  Okabe ratował Mayuri, cofając się niezliczoną ilość razy w czasie, jako jedyny zachowując wspomnienia. Ot to samo, lecz znacznie mocniej za akcentowane w Re:Zero.

Jak na razie jedno z lepszych anime jakie oglądałem. Na pierwszy rzut oka zajeżdża typowym dla anime płytkim fantasy, lecz samo w sobie składa się z elementów całkowicie niespotykanych w anime, okazując niesamowitą ingerencję w psychikę bohatera, która o dziwo nie zmienia się w wyniku pojedynczego zdarzenia (jak np. w Tokyo Ghoul), lecz ulega stopniowej deformacji.
(W typowym tytule anime, MC jaki by nie był na początku, taki zostaje do samego końca. Tutaj mam wrażenie, że MC pod koniec będzie już zupełnie inną osobą niż wcześniej).

15 odcinek był naprawdę bardzo dobry. Dodał więcej pytań, niż odpowiedzi, ale jednak jestem zadowolony. Pytanie, co teraz?

 kliknij: ukryte  Jak Subaru ma zamiar uratować sytuację? To naprawdę był Pack? Jeśli tak, to jaka relacja łączy ducha z Emilią? (podczas przedstawienia kandydatek na tron wyraźnie zaznaczono, że Pack jest wyjątkowy). Dlaczego zaatakowano posiadłość Roswalla i jak to możliwe, że w zbiorowisku takich sił (Emilia wraz z Packiem, Roswall, Beatrice) nie uratowała się żadna osoba? W tej sytuacji perspektywy Subaru wydają się w najlepszym wypadku beznadziejne… Tym bardziej, że znikąd pomocy. A na tym etapie już nie zadowoli mnie kreatywność i pomysłowość bohatera bez siły…

Końcówka, w której Pack (prawdopodobnie Pack) zamroził cały teren i zabił Subaru… Naprawdę mnie wzruszył i zatrwożył.

W każdym razie czekam na nowy odcinek i jestem ciekaw, jak Subaru rozwiąże tę sytuację.

Ostatnie dwa odcinki były naprawdę mega.

Już myślałem, że seria pociągnie takim ślamazarnym, mało brutalnym tonem do końca, a tu taka miła niespodzianka. Zwrot akcji, kompletne poczucie  kliknij: ukryte  beznadziejności sytuacji, wszędzie krew i truchła, dużo emocji, doskonała oprawa dźwiękowa budująca napięcie – przez chwilę można by wręcz zapomnieć, że oglądało się serię tv.

Re Zero rzadko przypomina o tym, że nie jest zwykłą serią ale na pewno robi to efektywnie.

Mam nadzieję, że na tym nie poprzestaną.

That was metal. Blood and thunder!!
Kto by pomyslal, ze ta seria tak bardzo bedzie sie wyrozniac. A to smieszne, bo w sumie nowo wprowadzona postac mi wybitnie nie pasuje.

Z tego co się zorientowałem, 15 odcinkiem zakończyła się ekranizacja 5 Volume LN. Czyli mniej więcej przypada nam 3 odcinki na volume. W sumie do tej pory wydanych jest 8 (ostatni w marcu tego roku) czyli jeśli zachowają ten tryb powinni dać radę.

Chociaż jak sami widzimy, po 15 odcinku sytuacja nieco się pogmatwała.  kliknij: ukryte  Kult czarownicy, zamrożona komnata, Czarny Arcybiskup, jakiś powalony stwór odcinający Subaru głowę. Szaleństwo, bo niczym innym tego nazwać nie można, a po 2 śmierci ten błysk w oczach Subaru – od razu pomyślałem „Kurde, w końcu wrócił”, ale zobaczymy jak to pójdzie dalej.

Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz.  kliknij: ukryte  Coś pojawia się, potwór, duch i nagle Subaru umiera. Co to do cholery było. W pierwszej chwili myślałem, że to Puck, tylko po jakiejś transformacji – w końcu na początku widzieliśmy, że umie się powiększyć. Słowa „sleep along with my daughter”, dały mi jednak do myślenia. Jaka córka, o kogo może chodzić?

Mimo wszystko, dla mnie odcinek kozak!

Piętnasty odcinek był świetny i…komplikujący całą fabułę. W sumie nawet nie wiem, co mam o nim napisać. A ta końcówka! Co tu się dzieje? Jezu, oni chyba tego nie skończą w 25 odcinkach. Co Wy myślicie o tym wszystkim?

Anime wydaje się być do tej pory naprawdę dobre, choć było dosyć sporo momentów, w których wątpiłam, żeby mogło być coś z tego dobrego.Podoba mi się jak bohater aktualnie się rozwija.  kliknij: ukryte  Moim zdaniem w antagonistę. Oczywiście, pewnie się niedługo ogarnie, ale z ostatnich odcinków czuć, jak bardzo szarpie się mu psychika. Usłyszał, że Emilia będzie mieć najprawdopodobniej kłopoty, a on? Uśmiechnął się. Ucieszył się, że będzie mógł ją znowu uratować. Że cała sytuacja z Emilią pryśnie, bo on ją uratuje. Pomału to ratowanie Emilii zaczyna wyglądać raczej jak jakaś mania niż naprawdę dobre intencje. Ratuje Emilie, bo MUSI. Wydaję mi się, że nawet to gdzieś wspomniał. Emilia mówiła też, że Subaru patrzy na nią bardzo nierealistycznie. Więc tak: mania, zupełne niezrozumienie przez środowisko (nie może powiedzieć o resecie), no i patrząc na to co jeszcze go czeka (pewnie będzie musiał znów się zabić i jakoś uratować całą tą sytuację z gośćmi w kapturach, bo nw, kogo innego mogłaby to być sprawka)... albo się ogarnie albo totalnie zwariuje. Tl:dr Subaru jest bardzo ciekawą postacią, która ma tylko z wierzchu wyglądać jak typowy ciołek, co trafia do świata fantasy. Ale jako publiczność wiemy, co go naprawdę poza tym spotyka i powinniśmy się domyśleć, że nie odbija mu bez przyczyny.

Chciałbym zauważyć, że mamy tu do czynienia z małą dekonstrukcją pewnego motywu. Zwykle jest tak, że bohater nic nie potrafi, ale mierzy siły na zamiary, robi hop­‑hop i wszystko mu wychodzi, pomimo tego że wszyscy wokół mówią mu, że jest słaby. Tu nastawienie otoczenia jest dokładnie takie, jak w tym schemacie, natomiast sam bohater  kliknij: ukryte  wbrew temu, co myślą inni, coś jednak potrafi. Umiejętność cofania się w czasie z zachowaniem doświadczeń jest wyjątkowo potężna, ale tego chyba nie trzeba tłumaczyć. Jednakże otoczenie jest nieświadome tej umiejętności, bo takie poczyniono założenia – wszyscy zachowują się więc dość naturalnie w stosunku do Subaru, nie dając mu się wykazać, bo nie mają jak poznać prawdy. Nie wiadomo jeszcze do końca, jakie jest nastawienie bohatera, bo może nie uświadamiać sobie tego, o czym pisałem wyżej, ale może też być sfrustrowany w pełnym zrozumieniu tych faktów.

W każdym razie niespecjalnie widzę tu jakieś wymuszenie obecnej sytuacji, byle tylko zrobił się konflikt. Tak tylko zauważam, a w zasadzie przypominam, bo łatwo się zapędzić i zacząć podważać nieświadomość bohaterów z pozycji widza.

Na podstawie wydarzeń z najnowszego odcinka, pozwolę sobie opisać jak według mnie będą przebiegały dalsze losy Subaru.

 kliknij: ukryte  Nie wierzę, ze Rem zginęła na zawsze – poza tym skoro ona zginęła, to prawdopodobnie zginęli i wszyscy pozostali bohaterowie, czyli możemy być pewni, że Subaru się zabije i wróci do dni pomiędzy kłótnią z Emilią, a wyruszeniem do rezydencji. Nie wiem czy od razu, ale ostatecznie pewnie dojdzie do wniosku, że nie jest w stanie uratować tych ludzi, bo jest po prostu za słaby i zacznie ostry trening, przy czym zawsze w dniu wybicia ludności miasteczka (w tym mieszkańców rezydencji) będzie popełniał samobójstwo, co pozwoli mu miesiące albo i lata spędzić na nauce, a tak naprawdę minie tylko pare dni – coś w stylu treningu Ichigo w „tunelu” przed walką z Aizenem. A przynajmniej ja bym tak zrobił.

A jeśli chodzi o całą sytuację, to moim zdaniem jest to celowa robota… wiedźmy, lub jej popleczników, jeśli ona nie żyje. Skoro to ona jakoś przyzwała Subaru, to ona dała mu ten dar, to ona zablokowała mu możliwość rozpowiadania o tym, to pewnie ma w tym cel i pewnie ma też cel w tym, by Subaru stał się silniejszy, a jak najłatwiej zmusić Subaru do ekspresowego urośnięcia w siłę? No stawiając mu za cel ochronę przyjaciół przed potężnym wrogiem, którego nawet ten kolorowy magik nie jest w stanie pokonać. To by tłumaczyło tych satanistów, którzy Subaru nic nie zrobili, a prawdopodobnie to oni wybili wszystkich (i czy oni się mu pokłonili, czy to tylko tak wyglądało? Jeśli się pokłonili, to może znaczyć, że jest on albo naczyniem na wiedźmę, albo może jakimś jej „przeznaczonym na męża” czy cokolwiek, co zmusza ich do kłaniania się mu