Tanuki-Anime

W podsumowaniu wyraźnie zaznaczyłem, że nie zaliczyłem się do grupy odbiorców, czyli konwencja do mnie nie trafiła. Nie oznacza to jednak, że nie mogę mieć swojego zdania, nawet jeśli nakreśla to, na czym seria się opierała. Obejrzałem całość, więc uważam, że jak najbardziej mam prawo opisać to, co w serii mi się nie spodobało.

BTW w przypadku anime nie funkcjonuje pojęcie „seinen”. Ale tak, manga New Game jest seinenem.

Możliwe, aczkolwiek użycie terminu jest dopuszczalne w wielu kręgach i jako przeciętny zjadacz chleba i osoba, która nie uważa siebie ani za konesera, ani za kogoś ponadprzeciętnie obeznanego w japońskiej kulturze pozwolę sobie okazjonalnie użycie pojęcia w przypadku anime :)

BTW w przypadku anime nie funkcjonuje pojęcie „seinen”.

Jak to nie? Całkiem sporo baz danych używa tego określenia w stosunku do ekranizacji mang seinen. Jeśli nie funkcjonuje, to musiałaby to być jakaś zbiorowa halucynacja, czego się nie da obronić.

Widząc podkład tematyczny do serii zwyczajnie miałem nadzieję, że temat będzie na tyle rozwinięty, że faktycznie dostarczy jakiejś istotnej wiedzy. Niestety(lub stety z mojego punktu widzenia) praktycznie w ogóle nie oglądam serii moe­‑moe, przez co trudniej mi zidentyfikować daną serię po pierwszym odcinku i od czasu do czasu nacinam się na coś, co niekoniecznie miałbym ochotę oglądać od deski do deski ale oglądam z nadzieją głupiego, że może jednak mnie pozytywnie zaskoczy(ostatnio tak naciąłem się na Gakkou Gurashi! – dziwne, że tam nikt nie zwrócił mi uwagi na czepianie się o konwencję).

Porównałem do Shirobako, ponieważ było to pierwsze, z czym się skojarzyło – tworzenie czegoś(w sensie, że w przemyśle rozrywkowym), żeńskie główne bohaterki(choć może znów nie tak przesłodzone), protagonistka z ambicjami itd. To nie wina widzów, że porównują serie w ten sposób tylko twórców, że dają takie złudzenie. Porównałbym być może do czegoś innego, gdybym bardziej siedział w seriach moe(tak to nazwę, bo nie wiem czy jest na to jakiś odpowiedni termin).

Winę zrzuciłbym również na brak odpowiedniej kategorii lub taga – dodając lukier/ciastka/moe wiedziałbym, czego się spodziewać ale widziałem tylko komedia i okruchy życia(i widownia seinen, na MALu), a przecież jest naprawdę sporo serii, których tematyczne tło jest na tyle bogate i rozbudowane, że faktycznie zawiera istotne informacje, „bawi i uczy” rzekłbym.

Ofc ciężko o realizm, kiedy tworzy się świat w pełni dla płci pięknej ale nie są to rzeczy, które przeciętny widz jest w stanie wyłapać po pierwszych odcinkach, a może po prostu tylko ja – może dedukcja mi kuleje, kto wie.

O wiele łatwiej mam z seriami dla widowni shoujo – są one na tyle specyficzne, że po przeczytaniu opisu, obejrzeniu trailera, czy kilkunastu zrzutów od razu wiem, czy będę miał to ochotę oglądać. W przypadku okruchów życia, czy seinenów(znów to zrobiłem!) niestety nie, bo są to kategorie zbyt ogólne w odbiorze, imho.

Minął prawie miesiąc od mojego komentarza ale jakoś nadal czuję się zmęczony tą dyskusją. Pewnie dlatego, że po tym wszystkim jeszcze bardziej nie trawię gatunku.

tl;dr Glowna tresc, ktora bede staral sie tutaj przeslac to fakt, ze baja naprawde bardzo dobrze oddaje szerokopojeta etyke pracy w tej branzy. Powiedzialbym, ze miejscami jest nawet przerazajaco realistyczna :). Uprzedzam pytanie – nie, nie strzelamy do swoich przelozonych z airsoftu. Uzywamy do tego celu nerf gunow.

Wybacz ale brzmi to jak wyidealizowana wizja pracy w tej, czy jakiejkolwiek innej branży. New Game! traktuje o niej bardzo luźno i tyle to nawet mi udało się wychwycić. Nie mówię, że kompletnie nieprawdziwa ale zwyczajnie daleka od realnej.

Nie pracowałem nigdy będąc bezpośrednio połączonym jakoś z gamingiem, bo to nie moja branża ale jako osoba, która pisywała o grach często interesowałem się tym jak wygląda praca nad grami czy to w dużych studiach typu CD Projekt, czy to mniejszych kilku­‑osobowych. Dziesiątki wywiadów, osobistych zwierzeń, plusów i minusów wynikających z pracy w tej branży itd. Wydaje mi się, że mam jakąś tam wizję sposobu działania procesu, chyba że wszystko co przeczytałem i wysłuchałem wcześniej, to stek bzdur.

Deklarujesz się jako osoba z branży i na pewno masz lepszą wizję pracy nad grami ale w twojej wypowiedzi nie jestem w stanie odebrać inaczej, niż „jeśli się nie podoba, to nie oglądaj”, no i wybacz jeśli nie uwierzę, że przyjmujecie do tworzenia gier dziewczyny świeżo po liceum, które jeszcze musicie douczać w tworzeniu 3D.

Pracowałem również w kilku biurach najczęściej w profilach związanych z IT i wiem, że może być „sztywniej” ale też „luźniej” i w bardziej przyjaznej atmosferze(a czasami nawet „głupkowatej” do kwadratu), jednak nie było to na tyle słodko, żeby odbijało się lukrem.

Nie rozumiem za bardzo dlaczego niektórzy na siłę chcą innym wcisnąć „jak to wygląda”. Jeśli seria jest o słodkich dziewczynach pijących herbatę, to po co do tego wpychać realizm.

Wspomniany przez Ciebie 'debugging' to skosna terminologia na cos[...]

Dziękuję za cały wywód ale wiedząc czym jest debugging(termin bardziej bezpośredni, który preferuje) napisałem świadomie, że proces ten tak nie wygląda. Było to raczej zwykłe stwierdzenie, aniżeli podwalina pod dyskusję. Jednak jeśli już mam rozwinąć myśl – na pewno przyjmują dorywczo sezonowców(czy jak ich tam zwał), studentów i całą resztę ale na pewno nie na podstawie tego, że kiedyś zagrał w kilka gier na jakiejkolwiek platformie. Nie jest to przypadkiem tak, że jeśli określenie danego problemu jest zbyt ogólne i trzeba się doszukiwać miejsca jego występowania oraz zasady jego reprodukcji, to marnuje się czas wszystkich zaangażowanych w proces eliminacji błędów?

Kolejna rzecz, w ktorej sie mylisz to przeswiadczenie o tym, ze bajka skupia sie na 'tworzeniu gier'. Praktycznie cala akcja New Game kreci sie wokol glownej bohaterki oraz niewielkiej grupki ludzi blisko z nia wspolpracujacymi.

Kolejna osoba, która próbuje mi wytłumaczyć o czym „tak naprawdę” ta seria była. Tak jak pisałem, dla mnie one równie dobrze mogłyby pracować na taśmie produkcyjnej i charakter serii zapewne wiele by się nie zmienił tak samo jak mój odbiór.

Bajka jest pelna uroczych lasek, bo to anime. Skosna popkultura lubi urocze rzeczy, polecalbym przywyknac albo rozwazyc zmiane hobby.

Kliknij na mój profil, zobacz listę(mój MAL jest bardziej aktualny), opis(oczywiście jeśli możesz, masz czas i ochotę, do niczego nie zmuszam) i powiedz, że jesteś pewien, że jestem osobą, której powinno się proponować zmianę hobby na tym etapie.

Jezeli masz jeszcze inne techniczne zastrzezenia, o ktorych zapomniales wspomniec, to chetnie sie do nich odniose.

Nie ma takiej potrzeby. Poza tym zaczyna się powoli offtop.

Mnie najbardziej rozwaliło sztywne trzymanie się i strach przed przełożeniem terminu premiery gry. w dzisiejszych czasach przełożenie terminu premiery gry to normalna sprawa a premierowe gigabajtowe łatki to norma. Samo anime oglądało się przyjemnie i uproszczenia mnie nie raziły

Hifumi najpopularniejsza waifu z New Game. :F Ja osobiście wolę Yagami oraz Umiko. Hifumi akurat nie trawię, ale to raczej dlatego, że mnie nie podchodzą tak wykreowane postaci jak Hifumi. Nie to, że postać zła, bo każda dziewczynka z New Game jest przesympatyczna, ale z całej głównej gromadki Hifumi lubię najmniej. ^^

Ja tam zostawię wybieranie sobie waifu z anime facetom. xd Ale jeśli chodzi o moją ulubioną postać, to jest nią Hazuki, a w drugiej kolejności – Hajime. Nene jest nawet okay, ale najmniej lubię Hifumi. Po prostu nie przepadam za schematem „tej cichej i nieśmiałej”, choć tu nie jest tak źle.