Tanuki-Anime

Królestwo Magii pogrąża się w coraz głębszym kryzysie. Brak mistycznej energii akuto doprowadził do wojny, lecz mimo rozlewu krwi katastrofa wisi na włosku. By ratować swój kraj, wojownik Munto wyrusza na Ziemię, gdzie musi odnaleźć Dziewczynę Przeznaczenia, która przywróci cyrkulację magicznej mocy między światami.

Fabuła Munto opiera się na ciekawym koncepcie. Opowiada bowiem dwie pozornie niezależne historie: wojny w świecie magii oraz heroicznej próby, jakiej dokonuje para uczniów. Mimo że wydają się one całkiem od siebie oderwane, to wiążą się w jedną spójną wizję. Trzeba przyznać, że eksperyment ten jest interesujący.

Zamysł fabularny dobrze łączy się z estetyczną kreską oraz całkiem sprawną animacją. Wprawdzie – zwłaszcza w ostatnich latach – anime zdołało przyzwyczaić nas do doskonałej grafiki i równie perfekcyjnej muzyki, niemniej jednak nawet na tym tle wykonanie Munto wydaje się bardzo sympatyczne. Sprawia ono, że 50 minut, które należy poświęcić na ten tytuł upływa przyjemnie.

Niestety jednak zarówno forma, jak i treść serii tracą na znaczeniu w obliczu poważnego błędu, jakiego dopuścili się twórcy. Munto opowiada dwie dramatyczne historie, ale żadna z nich nie została moim zdaniem potraktowana należycie. Owszem, już w pierwszej minucie możemy oglądać dewastujące sielską krainę eksplozje, a później przyjdzie nam śledzić zarówno walki, jak i heroiczne zrywy postaci. Zabrakło jednak czasu, by odpowiedzieć na kilka ważnych pytań. Kto z kim walczy i w imię czego? Dlaczego dwójka uczniów postanowiła wbrew wszystkim zrealizować tak niebezpieczny pomysł? Komu i co bohaterowie chcą w ten sposób udowodnić? Kim są wrogowie najeżdżający Królestwo Magii, a kim jego obrońcy? Wreszcie dlaczego jako widzowie mamy stać po stronie którejkolwiek postaci? Te kwestie już na zawsze zostaną dla nas tajemnicą. Twórcy zrobiliby dobrze, gdyby przedłużyli swą historię o jakieś 30 minut i lepiej wprowadzili nas w stworzony przez siebie świat.

Munto jest anime całkiem niezłym, którego jedynym grzechem jest straszna anonimowość i enigmatyczność świata przedstawionego, przez którą bardzo trudno je rozgryźć. Gdyby nie ta – niestety bardzo istotna – wada, byłoby znacznie, ale to znacznie lepszym widowiskiem.