Tanuki-Anime

W każdej klasie na początku roku wybierani są uczniowie do różnych specjalnych zadań. Przewodniczący klasy, skarbnik, osoba odpowiedzialna za grafik sprzątania, osoba opiekująca się klasowym zwierzątkiem oraz osoba, będąca przedstawicielem klasy do walki z Obcymi. Właśnie ta ostatnia funkcja zostaje niemal jednogłośnie powierzona Yuri Otani, która – łagodnie mówiąc – nie jest tym zachwycona. Ale sprzeciwiać się woli większości nie można, musi więc dołączyć do koleżanek z innych klas, Kasumi Tomine i Kumi Kawamury, aby pod wodzą profesor Hisagawy walczyć z nawiedzającym szkołę Obcymi. Każda z dziewcząt dostaje symbiotycznego Obcego – borga – który ma ją chronić podczas walki. Ich zadaniem jest jedynie unieszkodliwianie i chwytanie istot pozaziemskich – jeśli jednak któraś (jak Yuri) zostaje sparaliżowana strachem, borg sam zaczyna działać, eliminując zagrożenie. Jaki jednak jest sens tej walki? Do czego przygotowywane są dziewczęta? I kim właściwie jest pani Megumi Hisagawa?

Są to bez wątpienia fascynujące pytania – szkoda tylko, że nie dane nam będzie poznać na nie odpowiedzi. Fabuła bowiem zostaje rozpoczęta, rozgrzebana i porzucona bez słowa wyjaśnienia. Być może celem istnienia tego anime było zachęcenie widzów do czytania mangi – to tłumaczyłoby emisję poszczególnych odcinków w telewizji, w odstępach dwumiesięcznych. Możliwe też, że projekt początkowo zakładał ciąg dalszy, który nie powstał, czemu trudno się właściwie dziwić.

Obserwowanie po raz n­‑ty głównej bohaterki, która początkowo jest niechętna walce z potworami, ale potem przekonuje się i wkłada całe serce w swoją misję, bywa nudne. Jednakże obserwowanie bohaterki, która od początku do końca reaguje na stawiane przed nią wyzwania obrzydzeniem i przerażeniem, jest po prostu nieznośne o ile ktoś nie ma silnych zapędów sadystycznych. A to właśnie płacz i krzyki Yuri wypełniają większość czasu ekranowego, spychając na drugi plan i tak niezbyt interesujące Kumi i Kasumi.

Od razu przyznam, że nie spodobały mi się projekty postaci, mających uszy jak uszy glinianych kubków. Nieźle za to prezentowali się Obcy – może z wyjątkiem borgów, którym wyobraźnia autora nadała kształt uroczych zwierzokształtnych czapeczek ze skrzydełkami. Reszta grafiki, czyli tła i otoczenie, prezentują się poprawnie, choć nie wzbudziły mojego szczególnego zachwytu.

Klimat jest raczej mroczny, niektóre sceny ocierają się o horror, jednak ze względu na bardzo dziecinne bohaterki właściwie trudno mi powiedzieć, do jakiej grupy wiekowej to anime miało być skierowane. Przypuszczam, że amatorów opowieści z dreszczykiem może odstraszyć nadmierna słodkość niektórych elementów, podczas gdy dla widzów poszukujących kolejnej opowieści z gatunku magical girls nieznośna będzie wiecznie wyjąca ze strachu Yuri. Być może jest to materiał na niezłą serię – potencjał tajemnicy jest całkiem obiecujący. Niestety, w obecnym kształcie, z nieciekawymi bohaterkami i całkowicie rozłożoną fabułą, nie jest w zasadzie wart polecenia nikomu.