Tanuki-Anime

Historia gatunku mahou shoujo jest długa i pełna różnorodnych odchyleń od kanonu. Tak, jak w latach 90. świat zachwycał się Czarodziejką z Księżyca i przyjął wykreowane w niej motywy za pewien standard, tak kolejne dekady przynosiły nowe pomysły. Początek XX wieku dał chociażby mariaż magicznych dziewczynek i konwencji typowej dla shounenów czy mecha, rodząc tym samym początek historii Nanohy, za to ostatnie lata z pewnością upłynęły pod znakiem Madoki. Mniej pamięta się o innych odskoczniach od konwencji, jak komediowym Nurse Witch Komugi­‑chan Magikarte, czy potworkach pokroju Mahou Shoujo Site. Jestem przekonany, że w zapomnienie popadnie też Mahou Shoujo Tokushusen Asuka.

Zestawienie nastoletnich bohaterek i broni palnej czy innego oręża to w ostatnich latach dość popularny motyw, zwłaszcza wśród domorosłych artystów. Niestety trudno go zaprzęgnąć do sensownej historii, która nie wymagałaby sporego zawieszenia niewiary. Z pomocą przychodzą więc magiczne dziewczynki, gdyż jak wiadomo, magii nie trzeba wyjaśniać. Można więc w ręce zaczarowanych panienek wcisnąć jakikolwiek ekwipunek i powiedzieć, że to działa, bo przecież magia. Powszechnie też wiadomo, że magię można zwalczać tylko magią (w Japonii nie znają tradycyjnych europejskich sprawdzonych metod, takich jak stosy, topienie, przebijanie drewnianym kołkiem i woda święcona), dlatego gdy Ziemia przeżywa inwazję pluszakopodobnych krwiożerczych istot, w ślad za przybyłym z innego świata złem podąża dobro. Owo dobro jest dosyć specyficzne, bo włączenie do walki z najeźdźcami uczennic gimnazjum i liceum obdarzonych magicznymi mocami nie należy do metod zbyt humanitarnych. Ale za to do skutecznych jak najbardziej! Wspomniany moralny dylemat nawet przebrzmiewa w serii, jednak dużo bardziej w oczy rzuca się makabra, z jaką zmagają się bohaterki. Kilkumetrowej wysokości pluszak zjada ludzi – tak to wygląda. Na szczęście te traumatyczne wydarzenia są już za nami, dla tytułowej bohaterki trud skończony. Po wielu przeciwnościach losu magicznym dziewczętom udało się poskromić zło, nadszedł czas pokoju.

Tu właśnie zaczyna się opowieść, bowiem o ile wielki wróg został pokonany, o tyle w naszym świecie zostało wszystko, co za sobą przyciągnął. Czyli czary, zaklęte przedmioty i magiczne dziewczęta, które albo pracują teraz dla armii, albo dorabiają w półświatku. Ewentualnie próbują wieść normalne życie, jak Asuka, która po traumatycznych przeżyciach postanawia jak gdyby nigdy nic uczęszczać do szkoły. Niestety demony przeszłości jej nie opuszczają i szybko zostaje wplątana w wir wydarzeń, od których chętnie by się odcięła. Jak skończy się owa opowieść – tego z anime się nie dowiemy, gdyż jest ono tylko rozwlekłą reklamą mangi. Standard w dzisiejszych czasach.

Przyznam, że bardzo polubiłem Asukę jako bohaterkę. Można by przypuszczać, że po tym, co przeżyła, będzie wrakiem człowieka, lecz otrząsnęła się z traumy i jakoś idzie do przodu. Trochę to nieprawdopodobne i trudno uwierzyć, że w sumie dziecko ma tak silną psychikę, ale lepsze to, niż kolejne ubolewania nad swoim losem rodem ze wspomnianego Mahou Shoujo Site, które było nie tylko parodią motywu, ale wręcz niezamierzenie wyśmiewało samo siebie. Asuka i jej koleżanki są silne, ale jakie miałyby być, skoro z całego grona magicznych dziewczynek wielką wojnę z magicznymi najeźdźcami przetrwała ich tylko garstka? Nie są jednak bez wad, każda czerpie siłę z czegoś dla niej ważnego. W przypadku tytułowej bohaterki będzie to więc troska o najbliższych i chęć zapewnienia im bezpieczeństwa – to najnormalniejszy i zrozumiały motyw. Pozostałe dziewczęta mają mniejsze lub większe odchyły psychiczne i zabawnie się ogląda, gdy w końcu dają one o sobie znać.

Fabułę można określić w różny sposób. Miejscami jest naciągana i pretensjonalna, byleby tylko usprawiedliwić działania bohaterek, innym razem widać w niej jakiś zamysł i jest prowadzona skrupulatnie w jeszcze nieznanym kierunku. Nie ma to jednak większego znaczenia, gdyż jak już wspomniałem, jej rozwiązania w anime próżno szukać. Zdecydowanie jednak zabrakło mi pewnej pewności w realizacji założeń opowieści. Mahou Shoujo Tokushusen Asuka nie odbiega dalece od schematu mahou shoujo, a miejscami wręcz podąża do bólu oklepanymi ścieżkami, jakby dla pewności, by odbiorca nie zapomniał, że ma do czynienia z częścią chwalebnej japońskiej popkultury.

W oprawie wizualnej mierziła mnie jedna rzecz – biusty bohaterek. Asuka w stroju bojowym paraduje w gorsecie i jej atrybuty wręcz się z niego wylewają. Koleżanki niewiele jej w tym ustępują lub ją przebijają. Co ciekawe, wraże magiczne dziewczynki natura obdarzyła mniej obficie – czyżby to tendencja? Czy może im większy biust, tym większa siła magii? Narzekam, gdyż miejscami seria niepotrzebnie nawet sili się na realizm, a daje sobie spokój w takich momentach. Jeszcze gdy Asuka chodzi do liceum, to rozumiem, ale w gimnazjum rozmiar stanika miała niewiele mniejszy, jeśli nie taki sam. Ależem się uczepił. Skoro już o kieckach wspomniałem, to bojowe stroje dziewcząt nie są zbyt pomysłowe. O ile magiczna pielęgniarka musi wyglądać jak pielęgniarka (z pornola), to nie ulega wątpliwości, tak mangaka (bo to jego pomysły) w przypadku reszty miał spore pole do popisu, którego nie wykorzystał. Sceny akcji… cóż, są, kilka zrealizowano nawet widowiskowo, lecz w większości nie zachwycają. W porównaniu do równolegle emitowanych anime Mahou Shoujo Tokushusen Asuka wypada przeciętnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Ostatnio nauczyłem się doceniać serie, których realizacja nie sypie się jak domek z kart i Wam też radzę nauczyć się tego podejścia.

Oczywiście anime ocenię nadzwyczaj wysoko, gdyż czułem, że ktoś zrobił je z myślą o mnie. Zwyczajnie jestem Mahou Shoujo Tokushusen Asuka bardzo usatysfakcjonowany i przez to mogę wiele wybaczyć. Zwłaszcza nienastrajający pozytywnie początek, wynagrodzony późniejszym przebiegiem fabuły.