Tanuki-Anime

O tak, to właśnie animacja mnie przyciągnęła, ale szybko się okazało, że jest też w tej serii fajna, wciągająca przygoda i klimat dawnej Japonii (wygląda mi na erę Meiji), więc chociaż zwykle oglądam tylko komedie, to jednak z tym anime zostałem do ostatniego odcinka :) Irytował mnie tylko ten bambus w paszczy panienki­‑demona Nezuko :)

A ja widzę zalety :)

Czyta się „lekko” i szybko.

Krótko i jasno opisane o czym jest to anime.

Ubarwione gifami.

Nie spojleruje drastycznie (to największy plus)



Czyli dla każdego coś innego pasuje ;)

Teraz jest 8.96 i mam nadzieję, że spadnie. I w sumie interesujące jest to jak rośnie liczba oglądających na MAL­‑u. Nie wiem czy to Ufotable tak przyciąga, czy nastąpił jakiś głód shounenów wśród normików i fanów tego gatunku.

A po Blue Exorcist jeszcze nie sięgnęłam :)Z tego, co piszesz, widzę że warto. Chyba bardzo fajnie określiłaś to, czego mi brakuje w tej serii. Tanjirou jest prosty, szalenie sympatyczny, ale chyba faktycznie trochę za prosty, żeby wzbudzić większe zainteresowanie swoją postacią.

Animacja ostatniej sceny nie odrzuciła mnie jakoś strasznie, ale ogólnie przyznaję Ci rację :) Co do muzyki, jestem córką muzyków, więc sama mam fisia na punkcie ścieżek dźwiękowych, przez co chyba nawet zbyt dużą wagę przywiązuję do tej części anime ^^'

Kolejna kinówka od Ufotable?
Ciekawe, czy przepadnie jak kinówka do Katsugeki/Touken Ranbu.

Byle nie skończyło się tylko na kinówce :)

Dzięki za info. Zresztą to samo było z ostatnim sezonem boku no hero.

Tak, pillary. Nazwa jest tłumaczona na filary (widzę nawet, że przez jedno „l”).
Co do mistrza, bardziej mi chodziło o jego spokój i dobroć, nierzadko tacy później okazują się mieć znacznie gorszą stronę, ale skoro w jego przypadku tak nie jest, to ok.

no właśnie nie­‑dzieciaki też wyglądają jak dzieciaki
tak jak Kibutsuji albo niektórzy z hashira (przynajmniej wydaje mi się, że oni są starsi niż główni bohaterowie)

Tak, ale o brak głębi mi chodzi np. w przypadku wyjaśnienia skąd pochodzą demony. Wyjaśnienie jest proste jak budowa cepa, a szkoda. Wiadomo, że istnieją różne typy demonów, ale to też nie jest jakoś dokładniej wyjaśnione. Dodam, że główny antagonista raczej śmieszy niż przeraża, wygląda jak miglanc. Już demon z 19 odcinka budzi jakiś respekt i może przerażać, ale nie goguś w białym garniaczku. Zupełnie bez pomysłu poznajemy jego personalia już gdzieś koło 10 odcinka (!), i oczywiście jak to zwykle bywa, zamiast wykończyć głównego bohatera jednym cięciem zrzuca pracę na swoich ciapowatych podopiecznych. Cała tajemnica kim jest mistrz demonów została rozłożona na części pierwsze jeszcze zanim seria dobrze się rozkręciła. Dużym plusem są natomiast demoniczne wspomnienia z okresu człowieczeństwa. Ogólnie anime jest strasznie nierówne, przechodzi z ciężkiego klimatu (początek), po wręcz parodię (środek), by potem przejść na mocny patos (odcinek 19). Osobiście wolałabym, żeby zachowano więcej powagi, sensu i wagi jak na początku i środku, no i jakiś kierunek, bo mam wrażenie, że twórcy nie mogli się zdecydować czy robią komedię czy tragedię, więc stworzyli potworka. Wiadomo, ze humor jest potrzebny na rozładowanie napięcia, ale żarty na poziomie rynsztoka mocno gryzą się z powagą tematu. Ktoś też wcześniej zauważył, że anime obfituje w „darcie mordy” – strasznie to irytuje. O ile przy jakieś ważnej walce da się to wytrzymać, o tyle przy codziennych sytuacjach jest to wręcz głupie (np. chłopcy biegają po pokoju i każdy drze mordę bez celu i sensu).
Postacie też są strasznie nierówne – bardzo często początkowo przedstawione są niemal jak idioci bez piątej klepki, by potem okazało się, że mają bardzo głębokie przemyślenia. To strasznie do siebie nie pasuje.
Dodam, że teraz po odcinku 19 wręcz boję się obejrzeć kolejny, bo pewnie po wspomnianym patosie jakość poleci na łeb na szyję, postaci znów zaczną się zachowywać jak ćwierć­‑mózgi, a rozmowy zredukowane zostaną do idiotycznych żartów.

polecam zawsze zaznajomienie się z oryginałem a nie z hypem

Gdyby nie chwila hajpu, nie wiedziałbym o istnieniu tej serii (nie zwróciłem na nią uwagi w zapowiedziach wiosennych) nie mówiąc już o mandze. Jestem łasy na pięknie zanimowane momenty kulminacyjne z ładną muzyczką w tle i miałem nadzieję, że znajdę ich w serii więcej. Manga i tak nie byłaby dla mnie pod tym względem miarodajna.

Nie wiem co ma nie trafiający typ humoru do czucia się staro.

Ten akurat typ humoru (darcie) wydaje mi się infantylny. Wydaje mi się, że autor celuje nim w młodszych odbiorców. Przez porównywanie siebie z grupą docelową czuję się staro.

dokładnie, fakt, że się boi jest fajny i pokazuje zabójcę demonów z zupełnie innej perspektywy, ale ogłuchnąć można od tego wycia

Co nie zmienia faktu, że większość/duża część pewnie zmaga się z tymi niskopoziomowcami, a jednak nikt inny tej metody nie używa, chociaż kwiatki są ogólnodostępne.

Rozumiem proste chwyty shounenowe, ale ta bajka ma spore problemy z utrzymaniem konwencji, nawet jak na shounena.

Tak, z ciekawości poczytałem sobie trochę o tych demonach. Nie chciałem sobie spojlerować, ale wniosek jest jeden: ta pierwsza szóstka to tuzy :P

Jeśli to faktycznie prawda to według mnie bardzo dobra decyzja, ponieważ muzyka w obu przypadkach po prostu świetna. Szczególnie ending z jego wejściem „Pray for the future from the edge of darkness”.

A nie jest tak że po prostu wychodzi im to taniej? Masz gotowy model i tylko odpowiednio go kadrujesz. Przecież nie robili by tego tak dla picu?

Ta seria ma taki problem, że najpierw pokazuje coś sensownego (zasada działania miecza), a następnie dodaje jakąś głupotę typu przecinanie głazu tym samym mieczem.

Dziwne to.

teor. każde uzasadnienie nadnaturalnych rzeczy można uznać za bez sensu bo to nie mogłoby mieć miejsca, halo

Witam. Po piąte „Chociaż w sumie to kto komu zabroni”.
Czytaj wszystko do końca i nie bierz tak wszystkiego do siebie. ;)
Swoją drogą mogę odwrócić kota ogonem i równie dobrze napisać, że to była tylko moja osobista opinia iż osoby, które czepiają się tego i owego powinny zmienić preferowane gatunki, bo to jest dokładnie tak jakby zarzucać romansowi, że jest romansem. I tak, traktuję shounen/seinen etc. jako gatunek, bo nie ma powodu, żebym tego nie robił. Określa to daną produkcję i tyle wystarcza. A i gdzie ja tak właściwie napisałem, że zabraniam ci czegoś krytykować? :D Ba… sugerowanie odpuszczenia sobie oglądania? :D No wybacz, ale ja Tobie niczego nie mogę zabronić, ani tym bardziej kazać, więc przestań wyciągać pochopne wnioski.

Bronisz swoją wcześniejszą opinię narzekając jednocześnie na moją. Objaw hipokryzji. Wymaganie od kogoś, by wymagał aby dana osoba czegoś nie krytykowała, bo tobie to przeszkadza, też jest głupie. :)

Tak w ogóle to po co ja poruszałem ten temat. Nic Ci nie zarzuciłem, a wyjeżdżasz do mnie z jakimiś Po 1, po 2… no i po co to komu?

Postanowiłam podjąć wyzwanie i faktycznie, daje się radę z samym dźwiękiem…lol. Jakieś 70­‑80% spokojnie,nawet przerwę na reklamy wyłapałam, ale nie wydaje mi się, żeby ten tytuł odstawał jakoś szczególnie względem innych sionenów. Za to trzeba to powiedzieć: seiyuu głównego bohatera jest absolutnie fenomenalny, a muzyka robi niesamowite wrażenie, kilka razy aż podskoczyłam :D