Tanuki-Anime

Bardzo przyjemna seria policyjno­‑kryminalna. Większość postaci jest typowa dla tego typu opowieści, wiadomo (przeważnie) kto jest dobry a kto zły i wiadomo, że dobro zwycięży. Główni bohaterowie to klasyczna para: doświadczony, ale cyniczny stary wyjadacz i nowicjuszka – idealistka. Wątek główny plus poboczne opowiedziane są sprawnie i ciekawie, więc seria wciąga i nie nudzi.
Komu mogę polecić: komuś, kto szuka prostej, odprężającej serii kryminalnej z odrobiną magii i kosmitów.
Komu nie polecam: widzom oczekującym psychologicznych pojedynków na poziomie Death Note, rozwoju osobowości czy romantycznych relacji. Animacja jest nieraz dość uproszczona, jeśli komuś to przeszkadza to pewnie również się tą serią nie nacieszy.
Dodatkowy plus za OP i ED.

Zabrakło „czegoś”. Nie byłem zmęczony pod koniec serii, ani nie było żal, że to już koniec.

Minusy:
- Loli golizna dla loli golizny w epkach 3­‑9.
- Kiepski przeciwnik. Szczególnie  kliknij: ukryte  monolog na koniec.

Plusy:
+ OP.
+ Jest Wataru Takagi jest plusik.
+ Sensowny pomysł na niedobrany duet.
+ Pierwsze 2 i ostatnie 3 odcinki.
+ Niski budżet sprowadzony do plansz z dźwiękiem – nie spotkałem się z czymś takim i o dziwo nie wygląda to źle nawet w scenach akcji.
+ Polityka, rasizm, nowe technologie – wszystko nieźle przedstawione.
+ Domknięta całość bez cliffhangera.

po raz kolejny recenzja nie adekwatna do anime. Zaprzestać pisania recenzji na tym portalu, albo dać recenzje jako zwykłą alternatywę do przeczytania a w miejsce tych recenzji dać najzwyklejszy opis anime. Czytelnik po opisie podejmie decyzję czy obejrzeć czy darować sobie serię. A tak, jakbym sugerował się tutaj recenzjami to z obejrzanych do tej pory większość bym sobie darował, a to by zabolało.

W pierwszej chwili naprawdę zdziwiłem się oceną bo jakbym nie znał tego tytułu to uznałbym to za całkowitą porażkę, nieposiadającą żadnych zalet. No dno totalne. Tytuł jednak znam a recenzję przeczytałem specjalnie dwa razy aby czegoś nie pominąć. Nie pierwszy raz zresztą przejechałbym się na recenzji na tym portalu.

Sięgnąłem specjalnie do profilu recenzentki – co widziała i co lubi. Co nieco mi to podpowiedziało. O ile można się zgodzić z pewnymi uwagami w recenzji to całkowity brak uwzględnienia w ocenie takich elementów jak konstukcji dialogów które były bardzo dobre oraz logiki funkcjonowania pewnych mechanizmów w anime jest niezrozumiałe. Tak samo nie bardzo wiem co mogę myśleć o argumencie o braku chemii między postaciami. Ja mam jakąś inną definicję tego zjawiska bo tu tej chemii było więcej niż w wielu tytułach z gatunku romans. Nic nie wspomniano również o pracy aktorów głosowych którzy sprawili się dobrze – szczególnie, że była tutaj nowa osoba grająca Tilarnę. Dodatkowo dość ciekawie przedstawione
Zarzuty odnośnie animacji rozumiem bo budżet niestety zbyt walił po oczach.
Sama akcja pomimo, że epizodydyczna jest przyjemna a odcinki były zarówno lepsze jak i gorsze.

Seria nie jest wybitna ale recenzja to oparty na dwóch subiektywnych emocjach wypaczony obraz tytułu. Szkoda.

A ja dam 7/10 – może i nic wyjątkowego w całokształcie, ale względnie niewiele infantylizmu, co już sprawia, że chciałem to oglądać. Jakby każda wtórna seria miała z automatu dostawać nie więcej jak 5/10 to naprawdę niewiele by dało się ocenić wyżej.

Nic nadzwyczajnego w całokształcie, bardzo przeciętna fabuła z wieloma kopiowanymi elementami dosłownie wszystkiego – komentarz ma być odwzorowaniem tej produkcji czyli masło maślane z masłem roślinnym dodatkiem smalcu wieprzowego.

5/10 Uważam za bardzo uczciwą ocenę jeśli ktoś uważa że jest warta więcej z chęcią usłyszę dlaczego ?.

blob i łowca czarownic wspominają o rasistowskich zachowaniach w produkcji – zwykłe oczywiste amatorskie zabiegi przy produkcjach związanych z polityką.

Jeśli efekt rasistowski byłby podszyty pod jakieś inne zachowania lub wynikał z niedopowiedzianego poprowadzenia fabuły gdzie trzeba byłoby się domyśleć tego, nazwałbym to świetnym zabiegiem do poprowadzenia całej serii bądź jednego z wielu wątków fabuły.

Kamen wspomina o fabule nazywając ją – Sztos – buahahaha tylko po oglądaniu DB`ów czy Bleach`ów i tego rodzaju produkcji można określić tą produkcję w taki sposób.
Polecam Ghost in the Shell w całości, Ergo Proxy,Kino no Tabi, Hoshi no Koe itd. itd gdzie fabuła wychodzi ponad poziom.

Bardzo miłe zaskoczenie sezonu. Nie spodziewałem się niczego dobrego a tu bardzo przyjemna seria. Fabuła, konstrukcja świata oraz klimat na plus. Akcja ma ręce i nogi. Naprawdę dobrze wypadają dialogi oraz dobra chemia między bohaterami. Postacie tła też fajnie nakreślone.
Można się czepiać nieco niektórych uproszczeń oraz spadków jakości animacji (bo to było widoczne) ale sama kreska ładna. Co do Tilarny miałem spore obawy jak tylko zobaczyłem jej projekt ale obroniła się. Bardzo przyjemna i kompetentna bohaterka a jej wygląd ciekawie podkreśla odmienność. Smaczkiem który uwielbiałem to przedstawienie języka semanitów – niby niewielki element a świetnie budował klimat.
Jak wyjdzie druga seria z mam nadzieję wyższym budżetem to oglądam na pewno.
Dla mnie jeden z lepszych tytułów z 2019 r.

Jakoś nie podzielam entuzjazmu do tej serii. Świat wydawał mi się mało ciekawy. Fabuła to takie upychanie różnych sztampowych pomysłów w epizodyczne formy. Brak tu jakichś spójności, ciągłości wątku. To się przekłada na niedorozwój postaci i ich schematyczność (co tym razem mnie bardzo boli).
Standardowo główny antagonista mało ciekawy (i w zasadzie mało go było). Graficznie może być. Projekty postaci fajne. Muzyka mnie nie porwała. Takie to nijakie – 5/10.

Fajna seria. Klimatyczna, konkretna i zamknięta. No i tak jak przedmówcy powiedzieli fajnie, że nie mieliśmy ckliwego romansu miedzy bohaterami tylko takie buddy cop. Anime miało trochę braków w animacji, a oszczędności było widać szczególnie w dziwnie kadrowanych scenach walk. Ale kreska ma swój urok. W kategorii policyjniak to jedna z lepszych serii jakie ostatnio widziałem.

Poprawiona animacja w stosunku do bardzo koślawego 10 a fabularnie to dalej trzyma poziom a nawet jest coraz lepiej. Zaskakuje mnie ta seria bardzo pozytywnie zarówno dialogami, detalami jak i postaciami.

Po odcinku 10

W kwestii dialogów, reżyserii nadal bardzo dobre, ale technicznie. Jezusie, w tym odcinku szczególnie krwawiły mi oczy. Nie wiem, czy miałem gorszy dzień, ale wydawało mi się, że lipsync ssał. Do tego mierny poziom rysunku i animacji, do tego znowu masa statycznych teł w scenach dynamicznych. Szkoda, że 'Kopo Krafto' nie dostało jakieś lepsze studio z dużym budżetem, wtedy byłby hit, a tak jest tylko bardzo dobrze.

Ta seria robi się coraz lepsza z każdym odcinkiem, a w odc. 11 zrobiło się już nawet głęboko nt. rasizmu i polityki. Kto by się spodziewał tego po serii o detektywach/policji i walce z umarlakami…

Pomimo widocznych braków w animacji wynikających z małego budżetu to jest póki co znacznie lepiej niż się spodziewałem. Bałem się o postać protagonistki a tutaj bardzo miłe zaskoczenie. Dialogi, akcja oraz klimat wszystko na swoim miejscu i postacie napisane ą po prostu dobrze. Zdecydowanie ma to sens.

Kolejne po Kekkai Sensen zajebiste urban fantasy akcji. I w dodatku nie dość że buddy cop to jeszcze między kobietą i mężczyzną. Najgorszą rzeczą jaka może się tej serii przytrafić to romans Keia i Tilarny. Miło by było otrzymać serię pokazującą że spotkanie mężczyzny i kobiety nie musi obowiązkowo koniecznie bezdyskusyjnie kończyć się romansem, mogą stać się też kumplami.

Uff, jednak tylko ten trzeci odcinek się wysypał.
Chociaż na animacji dalej oszczędzają, jak tylko mogą.

Nie do końca podobają mi się nienaturalne przejścia z jednego arcu do drugiego (brakuje takiego silnego punktu kulminacyjnego), ale fabularnie… sztos.

O ile dwa pierwsze odcinki były przyzwoitym otwarciem, tak ten 3 odcinek to niewypał.

Zamiast animacji walk, dostajemy panele rodem z bajek jetixa.. A odcinek był pełny sytuacji, w którym powinno się czuć nieco dramatu i powagi. Nie odczułem tego zarówno wizualnie, jak i od strony seiyu.. To było po prostu puste i bez wyrazu.

Nie wiem, co myśleć o tych klifach.
Z jednej strony odcinek ucina się nagle, a z drugiej od razu chcę wiedzieć, co jest dalej.

Typowy buddy cop seria z zacięciem fantasy. Niby spoko, ale nie mogłem odnieść wrażenia że coś tu nie gra po pierwszym odcinku. Chyba najbardziej mnie boli jak bohater powiadomił żonę kolegi o zdarzeniu… sms­‑a mógł jej jeszcze wysłać z emotkami. Spoko, on sie tym zajmie, to jego obowiązek by zrobić krótki 30 sekundowy telefon. Druga połówka pary też jakoś zachowuje się troszkę nie tak. Ciężko mi jednak przypiąć co jest z nią konkretnie nie tak. Ten miks moe, dumy, pogardy i fascynacji światem ludzkim jakoś po prostu nie leży mi.
Ogólnie mam wrażenie jakby typowych bohaterów fantasy wrzucono w schematy amerykańskiego filmu i to po prostu nie współgra dla mnie jak powinno.

Pani kosmitka jest podkładana przez całkiem nową seiyuu, która wykonuje też ending:
[link]

Na moje oko jej głos ma potencjał.
Fajnie jest usłyszeć w końcu kogoś nowego.

Bardzo dobre otwarcie. Z miejsca Cop Craft wskoczyło do mojej czołówki anime sezonu letniego. Dostaję w znacznej mierze to czego oczekiwałem: anime policyjne, mieszanina rzeczywistości, miasta skąpanego w konwencji noir, wszystko podlane elementami fantasy. Trochę zalatuje to niedoścignionym ideałem, czyli Psycho Passem, trochę, a nawet bardzo Kekkai Sensen (od którego notabene odbiłem się po paru odnikach, może kiedyś dam mu szansę).

Nie będzie to seria sztywna jak kij od mopa wsadzony w cztery litery, od samego początku wpleciono wiele elementów komediowych. Interakcje między głównymi protagami mogą się podobać. Rzadko się zdarza, by nieznane mi postacie tak szybko zaskarbiły sobie moją sympatię.

Jak na anime akcji solą winny być sceny walk i tutaj jest bardzo dobrze. Seria prowadzona jest jak dobry serial kryminalny, ładnie wygląda, a ostatnia cliffhangerowa scena za swój dynamizm zasługuje na oklaski. Czekam na więcej, jak na razie dla mnie hit :)

No i fajna piosenka w endingu. Z początku myślałem, że to robota Kishida Kyoudan & The Akeboshi Rockets, ale jednak piosenkę wykonuje aktorka głosowa głównej bohaterki.

Pierwszy odcinek dla mnie interesujący i wciągający. Sama seria przypomina mi trochę stary Western „Samuraj i kowboje” z Charlesem Bronsonem w roli głównej. Ogólne cudów od serii nie oczekuje, dla mnie wystarczy jak w następnych odcinkach utrzymają poziom z pierwszego i będzie ok.

Spodziewałem się, że w tej serii będzie trochę fajnych rzeczy i trochę głupot i w sumie tak jest. Wykonanie jest solidne. Chyba trochę skopali tło muzyczne, bo podkład zagłusza czasem dialogi. Cóż… tyle. Póki co jestem na tak.

Na razie to czarny koń sezonu.
Dokładnie tak, jak tego oczekiwałem.
Podejrzewam, że interakcje dwojga partnerów to będzie mocny punkt tej bajki.