Tanuki-Anime

Dużo rzeczy mi się w tym anime podoba. Hamasaki podszedł do serii po swojemu i jakoś to wyszło. No właśnie. Jakoś. Manga jest pocięta raz lepiej raz gorzej. Oglądając odczuwałem jakąś obojętność, co do bohaterów i ich historii. Nie wiem dlaczego. Coś zostało tu skopane w realizacji. Niektóre walki wyglądają całkiem ok. Niektóre są jak an dzisiejsze wysokie standardy, wykonane słabo. Słaby opening.

Shigurui to to nie jest. Shigurui było idealne. Nie wiem jak to ocenić. Jak ktoś lubi gatunek, to mu się spodoba. 7/10. Nie wiem czy uczciwe 7/10, ale jakoś nie umiem dać mniej.

Shigurui było bardziej skondensowane, tutaj fabuła wlecze się w nieskończoność, a powracający po rzekomym ukatrupieniu bohaterowie męczą. do tego cała ta groteskowa przemoc wydaje się sztuką dla sztuki. Znów w Shigurui, budowało to pewien klimat i było istotną częścią opowieści. Tutaj z kolei wszystko wydaje się tanim szokowaniem seksem i krwią żeby się tylko mówiło. Nudne to i pretensjonalne. Szkoda, bo pomysł jest dobry, niektóre odcinki miały wciągająca atmosferę, a Kagimura Habaki jest fascynującą postacią. Najgorszy był chyba jednak główny czarny charakter. Kagehisa Anotsu to głupi pierdziel, którego filozofia jest tak bezsensowna, że aż szkoda słów. Używa idiotycznego i nieciekawego oręża a aparycją przypomina bohatera gry otome. Do tego bohaterka snująca się za nim i nieudolnie próbująca go ukatrupić, będąc za to notorycznie przez wroga ratowana woła o pomstę do nieba. Jakoś mi nie żal, że Egmont po 22 tomie przestał wydawać mangę, bo nie ciągnie mnie do jej lektury ani trochę.

A ja jestem zadowolona.

Mimo wszystko. Mimo tych paru głupot, pewnych nielogiczności, mimo faktycznie dość słabych odcinków z Burando, ucinaniem wątków żeby tylko się wyrobić w 24 odcinkach. I mimo słabej animacji walk, a przynajmniej na początku. Mam wrażenie, że pod koniec trochę się to poprawiło i te kilka ostatnich odcinków było w miarę płynnie animowane.

A zadowolona jestem, bo trochę nie mam wyboru. Takie anime robią teraz raz na 10 lat. Skandal, wstyd i hańba. Anime bez podskakujących piszczących dziewczynek w szkolnych mundurkach, a w dodatku z samurajami, odwołaniem do historii i jeszcze umiejscowione w okresie który mnie interesuje. Ciekawe postacie, naturalizm w odpowiednich ilościach, fabuła prosta ale z pazurem.

Wiedziałam już dawno że będą robić remake, ale przypomniało mi się dosłownie niecały miesiąc temu, kiedy już prawie wszystkie odcinki wyszły. Jak zobaczyłam trailer, usłyszałam Nozomu Sasaki z tym swoim pięknym głosem, i jeszcze doczytałam, że Immortal ma tego samego reżysera co Shigurui, to dostałam (na szczęście tylko) duchowej gorączki i nie mogłam spać po nocach.

Kojarzycie te filmiki ASMR na YT, z dźwiękami, których słuchanie powoduje przyjemność i niweluje stres? Dla mnie całe Mugen no Juunin: Immortal było takim jednym wielkim ASMR. Bardzo mało muzyki, a jeśli była, to nastrojowa, o tradycyjnym brzmieniu. Granie ciszą, dźwiękami przyrody, szczękiem żelaza – poproszę jeszcze. Rozmowy najczęściej prowadzone spokojnymi, głębokimi głosami – o samych głosach mogłabym zaś dużo napisać. Dużo dobrego.
Seiyuu zupełnie nowi, acz ku mojej wielkiej radości ostał się Tomokazu Seki – w innej, mniejszej roli, ale za to jak udanej.
Sam Manji był wykreowany inaczej niż poprzednio, wydawał się starszy, jakby dzikszy, bardziej sterany tym swoim życiem, więc Kenjiro Tsuda pasował tu jak ulał. Jego chrypliwy śmiech jest w stu procentach zaraźliwy i nie miałam żadnych wątpliwości, że grana postać jest naprawdę rozbawiona.
A o panu Sasakim już wspominałam… Jego głos leczy migreny.

Więc z tym moim zadowoleniem jest tak, że jest niemałe, ale mogłoby być większe. Mangi nie czytałam, ale i bez tego miałam poczucie, że wiele wątków zostało pominiętych, niektóre sceny traciły przez to na wyrazie, gubiło się znaczenie czy rozmywała główna oś fabuły. Tak, owszem, tak było. Absolutnie nie twierdzę, że to anime jest jakieś szczególnie dobre. Ja je po prostu biorę takie, jakim jest, z pełną świadomością, że momentami jest nieudolnie połatane, a te łaty są słabej jakości. Zabiegi reżysera czasem to ratują, a czasem nie.
Mówi się trudno.
Czekałam długo na taki tytuł i mimo wszystkich tych minusów i drobnych rozczarowań nadal twierdzę, że było warto.
Obym na kolejny nie musiała czekać aż tyle czasu.

Chcecie powiedzieć, że Manji  kliknij: ukryte  daje się już więzić i szlachtować jak głupek przez ponad dwa miesiące? No i o co chodzi z tym pseudo­‑poetyzmem i wątkami jakiś randomów? Ależ to słabe…

Pamiętam kiedy dawno temu przeczytałem kilka pierwszych tomów Mugena, byłem zachwycony. Ale im dłużej oglądam anime to coraz bardziej cieszę się, że jednak nie kontynuowałem zbierania tej serii dalej…

Major shigurui vibes… Ale, no właśnie ale. Mam wrażenie jakby introwertyk opowiadał jakiś kawał. Za szybkie przejścia, sztuczki typu wyciszenie sceny ale zastosowane bez wyczucia czy drętwe dialogi bez ekspozytcji, bez imersji.

Kicha

Brzydkie 3d, braki w animacji, masa ciemnych barw i engrishowy op jak w seriach TV sprzed 20 lat. ALE… no właśnie… ALE… Hamasaki. To bezsprzecznie jego seria. Ogląda się to świetnie. Gdyby nie te braki w wykonaniu to byłby ideał. A tak, Shigurui chyba pozostanie numerem jeden. W każdym razie fani manime i gore powinni być usatysfakcjonowani.