Tanuki-Anime

Po pierwszych dwóch odcinkach nie byłem zbyt pozytywnie nastawiony, było zwyczajnie nudno ale to co dalej się dzieje przerosło moim zdaniem pierwszy sezon a to jeszcze nie koniec bo kontynuacja drugiego sezonu już za niedługo. Dużo nieprzewidywalnych zwrotów akcji i to w każdym odcinku. Bardzo wciąga i zachęca widza do dalszego oglądania by dowiedział się co dalej się stanie i jak zachowa się główny bohater. Jak komuś spodobał się pierwszy sezon nie powinien się zawieść na tej kontynuacji.

Subaru jak był irytujący tak jest dalej.

Miałam wysokie oczekiwania od tej kontynuacji, natomiast rzeczywistość okazała się być lepsza od jakichkolwiek moich wyobrażeń. I się pośmiałam, i się wzruszyłam, czasem jęknęłam a obrzydzenia. Właśnie tego szukam w anime i mogę zajrzeć do setki chłamu jeśli trafi się chociaż jedna seria jak ta.

Absolutnie się nie spodziewałam takiego rozwinięcia postaci Subaru. Świat i znane nam już wcześniej postaci dane nam było zobaczyć w nowych niespodziewanych barwach.

Rewelacja i 10.

To było coś niesamowitego dla mnie – zazwyczaj zupełnie nie jestem w stanie wczuć się w kontynuację anime, która wychodzi po tak długiej przerwie. Tym bardziej, że akurat Re: Zero nigdy nie było jakieś „wow”. A jednak ten sezon naprawdę mnie pochłonął i zaszokował. Akcja to było po prostu szaleństwo i nie potrafię opisać emocji, jakie to wszystko we mnie wywoływało. I w ogóle uwielbiam Subaru (podziwiam jego siłę psychiczną, która nie wiem jakim cudem jeszcze istnieje).

Eh nie będę się rozpisywać, bo mi się nie chcę xd. Absolutny zwycięzca sezonu. To jest wzorcowy przykład, jak z adaptować serie i nie spaprać niczego. Warto było czekać na tak dobrą kontynuacje.

No nie ma sensu za bardzo się rozpisywać. Pomimo iż nie otrzymaliśmy jakiś konkretnych informacji w tym ostatnim odcinku to i tak był on dla mnie świetny, zresztą tak samo jak cały ten sezon. Oczywiście z racji tego, że jest to split cour to skończyli można powiedzieć w środku akcji, ale mi to kompletnie nie przeszkadza. Przez całą pierwszą część tego sezonu bawiłem się fantastycznie i gdy po pierwszym sezonie miałem jeszcze minimalne obawy co do historii, tak ten je rozwiał w moment dzięki dużej ilości wiedzy jaką otrzymaliśmy odnośnie świata przedstawionego, fabuły, motywacji jak i ogólnego rozwoju postaci, starych oraz tych nowych. W tym momencie nie boję się już stwierdzić z pełnym przekonaniem, że jest to jedna z najlepszych serii z puli tych jakie miałem okazję do tej pory obejrzeć i gdyby nie mój z góry już ustalony dawno temu system oceniania, to wleciałaby nota maksymalna z miejsca, a tak to muszę nieco obniżyć z kilku, tak naprawdę nieistotnych, bo technicznych powodów. Nie mogę się już doczekać drugiej części tego sezonu i tego co nam on zaprezentuje! Nawet specjalnie nie czytam nowelki, ponieważ chcę to przeżyć w postaci animowanej i to nie bez powodu, bo to co odwala studio White Fox w przypadku tej produkcji to nie byle dobra robota, to naprawdę genialna robota i tak samo powinno się określić pracę aktorów głosowych, do których nawet nie było kiedy się przyczepić, a chwalić to ich można by było po każdym epizodzie. Seria bez wątpienia wyjątkowa i w kilku elementach jedyna w swoim rodzaju. Dla mnie niezapomniana. Mam tylko nadzieję, że ten niezwykle satysfakcjonujący poziom ogólnego wykonania przynajmniej nie będzie tracił na jakości w przyszłości i dostarczy mi oraz wam kolejnych różnorodnych, ale w ostatecznym rozrachunku pozytywnych emocji.

O Matulu ale się działo. Początkowo wydawało się ten sezon nie będzie aż taki super. Jakże się myliłem. Każdy odcinek zostawiał tyle myśli i pytań. Kiedy już myślisz, że bohater przetrwał kryzys, staje przed kolejną próbą.

O ile pierwszy sezon był dla Subaru głównie „próbami fizycznymi” (tak ogólniakowo), wydaje mi się że ten arc kładzie nacisk na „psychiczne” próby jego charakteru. Jest tyle rzeczy które mógłbym napisać, tyle przemyśleń, tyle odniesień do myśli z jakimi człowiek nie raz sam musi się mierzyć. W jednej chwili dostajemy wzruszające, budujące momenty, by za chwilę znowu myśleć „kurcze ale ten człowiek ma przechlapane”. Góry z którymi musi się mierzyć to nie tylko fizyczne przeciwności, ale głównie i psychiczne. Jest ciągle wystawiany na próby i kiedy wydaje ci się że już ogarnął kolejny temat, za chwilę dostaję kolejną kłodę, przeciwność czy rewelacje. Ta seria trafia do mnie na wielu płaszczyznach i uważam że jest to jedno z najlepszych anime w historii.

Całą serię oceniam na 10, a pojedyncze odcinki, takie jak ten z rodzicami, czy momenty, jak Subaru  kliknij: ukryte  widzący swoje śmierci z perspektywy „świata po”, na zawsze pozostaną w mej pamięci…

Mam 31 lat, zacząłem oglądac wszelkie animce od RTL7 (Dragonball, Slayers, Dr Slump). Od tego czasu obejrzałem wiele serii, filmów, projekcji, trochę poczytałem. Kiedy już nadrobiłem wszelkie perły i doceniane pozycje, zauważyłem że 90% anime to Syf. I to przez duże „S”:(fanservice, selfinsert, kalka, kicz). Od kilku lat próbowałem obejrzeć nowe animce i naprawdę męczyłem się aby dotrwać do chociaż końca pierwszego odcinka… Autentycznie się męczyłem.

Oglądając Re:Zero wiem, że jest to ostatnie anime które obejrzę i nie będę żałował tego rozdziału w życiu. Jest inne, ciekawe, absorbujące i pozwala mi poczuć to, co czułem te 10­‑15 lat temu…

Kolejny już genialny odcinek, a przynajmniej dla mnie, który tylko poszerza wiedzę widza i rozwija coraz bardziej postaci. Oczywiście nie odpowiada na wszystkie pytania już teraz wprost, ale przynajmniej nakierowuje na konkretne możliwości, a to już coś i dzięki temu też chce się oglądać dalej. Może wobec tego za tydzień dowiemy się chociaż, czy tworzy te alternatywne ścieżki (i w nich postacie cierpią z powodu jego śmierci), czy też to była tylko iluzja na potrzeby drugiej próby, a końcówka daje właśnie nadzieję na ewentualną odpowiedź. Ten odcinek to bardzo dobry przykład na to, że wcale nie potrzeba jakiś makabrycznych scen gore, aby czuć emocje, wzruszenie lub przyjemność z oglądania.

Do tej pory nie było pewności na jakiej zasadzie działa reset Subaru. 11 odcinek rozwiewa wątpliwości i potwierdza, że  kliknij: ukryte  Subaru tworzy alternatywne linie czasowe. Bo chyba tak należy rozumieć słowa Roswaala,  kliknij: ukryte  że dla niego to nieodwracalna śmierć ? W takim przypadku Subaru tak naprawdę nikogo nie ocalił ponieważ kliknij: ukryte  nie zmienia przeszłości danej linii, która biegnie sobie dalej, a on wpływa na inną linię i ratuje zupełnie inne osoby ?

Czy z tego się zrobił jakiś horror gore? Ze strzępków informacji jakie do mnie docierają, to tak to wygląda, aż się boję odpalić 1 odcinek, bo szczerze nie znoszę tego gatunku… W pierwszej serii bywało dość brutalnie, czy w 2 jest znacznie gorzej?

Mam mieszane odczucia co do tego sezonu. Oczywiście, cała idea anime polega na tym, że jest sobie koleś, który przechodzi jakiegoś strasznie trudnego, wielowątkowego questa, gdzie 90% opcji jest złych, a kolejne 90% postaci jest silniejsze od niego. Może niektórym podoba się taka nieprzewidywalność, ja uważam ją natomiast za sporą lukę w scenariuszu… zaraz, chwila, w sumie w jakim scenariuszu? bo wychodzi na to, że pod otoczką możliwości powrotu do poprzedniego „stanu zapisu”, tak naprawdę możemy wrzucić WSZYSTKO do fabuły, bo Bóg (scenarzysta) tak chciał. Jak ja patrzę na brak logiki w postępowaniu bohaterów, to aż mnie skręca, bo tak naprawdę to każdy ma jakiś swój szemrany interes, o którym wie tylko scenarzysta i jakoś to sobie wyjaśni, zjadając własny ogon i wymyślając milion powodów, dlaczego w jednej sytuacji bohaterka oszalała, kogoś zjadły króliki trzy dni szybciej czy coś. Oczywiście, mnogość tych wydarzeń tworzy wśród odbiorców SPEKULACJE, czemu tak, a nie inaczej… tylko czy mają one jakikolwiek sens?

To niezły asmr pod koniec.

Brak słów…

Po prostu uwielbiam tą serię! Od dramatyzmu z końca 6 i początku 7 epizodu, po chichot z końca 7. Dla mnie osobiście fantastyczne dawkowanie skrajnych emocji. No i gra aktorska Kobayashiego – coś perfekcyjnego. Ogólnie to niewyobrażalnie podniosła mnie na duchu ta scena z końcówki i śmiech Subaru. Nie wiem nawet jakim cudem, ale zwyczajnie cieszyłem się razem z nim. :D Aż nawet niespodziewane wzruszenie wskoczyło.

No no, wkroczenie do akcji elsy przyśpieszyło tempo niesamowicie, aż można było poczuć te same świetne odczucia, co z pierwszego sezonu.

Propsuje postać, bez zbędnego gadania zabiera się do roboty i robi to cholernie dobrze nie oszczędzając kompletnie niczego.

Minęło już troche czasu odkąd czytałem webnovel, ale wydaje mi się że z odcinków 4­‑5 wycięli i uprościli naprawdę sporo treści.
 kliknij: ukryte  Rozmowa z Rosswalem wyszła strasznie sztucznie i bez echa, mimo że jest to jeden z bardziej przełomowych momentów całej intrygi, a sam subaru już chyba ocalił ze 2 życia ;) . Coś za szybko chcąc przez ten akt4 się prześlizgnąć.
Co do scen z triala – zadziwiające jest to że niemal dokładnie tak samo wyobrażałem je sobie czytając wn :)

Seria miała trochę wolny start ale ten odcinek… uspokoił mnie. Ta seria jest wciąż niesamowita. Choć myślę  kliknij: ukryte  że jeszcze sporo jest pytań odnośnie relacji Subaru – rodzice to jego postać zyskała kolejną warstwę głębi. Oto dowiadujemy się że Subaru był  kliknij: ukryte  neetem, bo wpadł w depresję z powodu kompleksów że nie jest w stanie dorównać swojemu ojcu, który najwyraźniej jest „bardzo cool”. Uświadamia sobie to z biegiem czasu a frustracja w nim narasta, bo rzeczywistość pokazuje mu że nie jest tak wyjątkowy jak mu się wydawało. To bardzo częsty problem, myślę że wielu z nas może się do tego osobiście odnieść bo wielu z nas stara się w życiu przynajmniej dorównać  kliknij: ukryte  naszym rodzicom. Sam to przeżyłem (dlatego ten odcinek traktuje bardzo osobiście, nawet jeśli moja sytuacja jest trochę inna) więc wiem o co cho. Jaka szkoda że sam motyw  kliknij: ukryte  pogodzenia się ze sobą jest czymś co Subaru zrobił w podświadomości. Wygląda na to że jego rodzice są osobami które tak własnie by zareagowały na jego „przemianę”, bo wydają się naprawdę spoko, ale tak naprawdę „isekai” przydarza mu się zanim do tego faktycznie dochodzi, w retrospekcji widzimy że na początku serii, kiedy „znika”, dalej jest jeszcze Subaru­‑neetem. Ciekawe czy kiedykolwiek wróci do naszego świata i powie swoim rodzicom – „tak kochani, ogarnąłem się wreszcie!”.

No to zaczynamy… tortury.