Tanuki-Anime

I uważam, że jest całkiem dobra. Świetne projekty postaci, źli, którzy nie są nudni. Akcja­‑dużo się dzieje no i za to duży plus.
Muzyka- czekam na lincz, ale większość openingów to jest po prostu porażka. Co innego endingi- miodzio podobnie jak i soundtrack. Daję 8/10

Ale stanowczo preferuję tu endingi nad openingi, których tu w większości nie lubię

To fajnie jest się dowiedzieć, że Sesshomaru na koniec kariery się dwóch córek dorobił. Ciekawe tylko z kim?
Jedno imię samo mi się nasuwa, może w tej nowej produkcji Hanyo No Yashahime ze świata Inuyashy to potwierdzą ;p.

Po kilku latach powróciłam do jednej z pierwszych obejrzanych długich serii.
Gdybym wówczas wystawiała ocenę otrzymałoby 10, za emocje, za postacie i za wątki shoujo.

 kliknij: ukryte  oraz za najpiękniejszą scenę pójścia do piekła po kogoś, kogo się kocha

Za całe mnóstwo wzruszających scen.

Dzisiaj patrzę inaczej. Grafika postaci to w większości kalki – czasem trudno jedne od drugich odróżnić, albo nieco inna fryzura tylko może pomóc w identyfikacji.
Stroje te same prawie całą serię, chyba po to, byśmy nie pominęli postaci.
Tak wtedy jak i dziś irytuje  kliknij: ukryte  miłosny trójkąt i za duża ilość zjaw niskiego sortu, setki, tysiące, czasem aż do przesady lub do obrzydzenia.

Wizualnie – kiedyś bardzo podobał mi się przyrodni brat protagonisty, dzisiaj wolę popatrzeć na ludzką wersję głównego bohatera i na ludzką postać jego antagonisty  kliknij: ukryte   – z czasów przed przemianami czyli do ok 120ego chyba odcinka

Dziś też już jestem po obejrzeniu wielu serii o podobnych klimatach oraz tematyce.

Jak widać gusta się zmieniają a sentyment blednie dlatego dzisiaj dam 7/10

Jest w tym anime coś co niepomiernie mnie wkurza. A mianowicie: schemat w jaki upycha się większość postaci kobiecych. Kagura, ta białowłosa wiedźma z kompleksem starości, ze 3 kobiety z bandy kota, a nawet i Kikyo. Wszystkie nabzdyczone, aroganckie, przemądrzałe, święcie przekonane o swojej wartości. I jeszcze ciągle ten durnowaty pełen wyższości śmieszek! Chryste, jakie to nudne! Tak, tak, wszyscy już wiemy już, że cierpisz na syndrom rozdętego ego, proszę skończ!
W życiu codziennym unikam takich ludzi, bo psują mi krew i sprawiają, że nóż się w kieszeni otwiera, więc najazd takowych babeczek w anime, to już dla mnie całkowita przeginka. Jestem dopiero na 80 odcinku, a już naliczyłam
co najmniej 6 takich postaci kobiecych. Aczkolwiek niektórzy bohaterzy męscy też mają wyraźne tendencje w tym kierunku (Kouga, Naraku). I jeszcze te głupie, tak bardzo głupie przemowy! „Teraz cie wykończymy, przygotuj się na śmierć, poznasz moją moc, wasze życie zaraz będzie moje…” blablabla! Powtarzane aż do znudzenia, ileż można? Człowiek z jednej strony ma ochotę w trakcie takiego napuszonego monologu pójść sobie zrobić herbatę, a z drugiej przywalić bohaterowi najbliższym świecznikiem. Czy coś.
Twórcy się zdecydowanie trochę za bardzo rozwinęli pod tym względem.

To anime ma wiele, wiele zalet (pierwsze z brzegu: pozytywni bohaterzy są świetnie wykreowani, Kagome to jedna z najlepszych postaci kobiecych z jaką się spotkałam, humor jest genialny, a Sesshoumaru jest fantastycznie złożoną postacią) ale niestety ma też kilka wad, które uwidaczniają się wraz z rozwojem akcji i kolejnymi odcinkami.
Na początku byłam „Inuyashą” urzeczona i miałam ochotę z miejsca wystawić 10/10. Aktualnie jestem przy 80 odcinku i na ten moment ocena spadła o całe dwa oczka. Zaczynają mnie powoli męczyć te ciągłe walki (spoko, ja wiem, że to serial akcji, ale przydałaby się chwila oddechu) i ogólne wykorzystywanie wciąż i wciąż tych samych schematów. Owszem to anime i tak pozostaje wybitne w swojej klasie, ale nie zmienia to faktu, że wydaje się za długie i brakuje mi w nim większej ilości luźniejszych odcinków, które pełniłyby role przerywników. A tzw. wrogowie są w większości tworzeni na jedno kopyto, wszyscy z tą samą nużącą manią wielkości. No i ten romans też by się mógł trochę bardziej posunąć do przodu, bo na razie zatrzymał się na stałym poziomie.

Przewrotnie – mimo wszystko nadal kocham to anime miłością wielką. Chwilami się nudzę, irytują mnie wyżej wymienione zachowania, ale i tak nie mam zamiaru go porzucić. Bo miejscami prezentuje tak wysoki poziom, że czuje, że jest jeszcze nadzieja, że mnie zaskoczy i wybrnie ze schematów.
Oby tak było. :)

A więc…jakie anime jest i komu polecić…Myślę że na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam, zaczynając oglądać, „czy jest to coś dla mnie czy nie”. Każda osoba może znalezć tam coś dla siebie…. Ja odnalazłam postać głównego złego czyli Naraku, którego z czasem praktycznie pokochałam. Chyba jestem jedyną osobą (i niech tak pozostanie) która dostrzegła i doceniła jego rolę jaką odgrywa, a robi to perfekcyjnie. Jest sprytny, inteligentny, spokojny,skupiony i ciągle wpuszcza bohaterów w „maliny„czasem krwawe. Jest też zimny i wyrachowany,genialny strateg, analityk i intrygant. Potrafi się uczyć, rozwijać, wyciągać wnioski z różnych działań, jest niezwykle pomysłowy. Nie odziedziczył od razu tak jak Inuyasha zdrowe, mocne i silne ciało. Na początku Naraku ma słabe, chore, niemal gnijące ciało, nie nadające się do niczego. Nie może walczyć osobiście nawet gdyby chciał bo nie ma siły, były takie momenty gdy wyglądał jak człowiek chory na grypę. Na początku prawie nie opuszczał jednego pomieszczenia w którym siedział, wszystko na co mógł liczyć to intelekt. Z czasem, poprzez swoje starania i trud doprowadził swoje ciało do pełni sił. Tym też zdobył moje pełne uznanie i podziw. Do tego jak dla mnie Naraku jest też szalenie przystojny a te „macki” tylko mu dodają uroku. Ale to jest wyłącznie moje zdanie. Nie od razu Naraku moje serce podbił, to działo się stopniowo…..Na początku nie reagowałam na niego w ogóle, obserwowałam bez emocji,dłuższy czas….. ale tak stopniowo obserwując jego spryt zaczęłam go lubić. Jego wygląd też mi się nie spodobał od razu, jak go już bez maski pokazywali to pomyślałam sobie " łee…taki pospolity…te jego wiecznie napuszone czarne włosy….” Ale Naraku ma w sobie to Coś i z czasem miałam już totalnego bzika na punkcie jego mrocznych loków i w ogóle całego wyglądu (zaakceptowałam go też gdy miał ten gorszy moment wyglądu,zaakceptowałam go całego takiego czym był). Nie należę do osób ogólnie sentymentalnych, romantycznych i uczuciowych, jestem zdecydowanie typ chłodnego analitycznego umysłu więc pewnie to miało też wpływ na to że jego wybrałam. Nie przerażało mnie to co wyprawiał, dziwiłam się tylko naiwności bohaterów. Oni tracili u mnie punkty dając sobą manipulować, On zyskiwał punkty umiejętnie nimi manipulując. Sama się go nie bałam bo jak przeanalizowałam tą postać dokładnie to wiem że krzywdy by mi nie zrobił. Poza tym jego rola,jaką odgrywa, dla mnie nie jest tak oczywista jak pozostałych bohaterów ( są dobrzy, krystaliczni, szlachetni, biją po oczach i wszyscy automatycznie ich kochają) Nie, Naraku nie jest tak oczywistą postacią a ja ogólnie takie lubię.

Jak na razie jestem po odcinku 33 i mogę stwierdzić jedno… z całego serca nienawidzę Kikyo. Nie dość, że toto manipuluje beztialsko uczuciami Inuyashy, to jeszcze specjalnie utrudnia życie bohaterom, choć i bez jej wyskoków mają wystarczająco ciężko. Chyba z 50 razy podczas oglądania odcinka 32 i 33 przemknęło mi przez myśl: „no co za szmata…” Ale cóż, jakoś przecierpię tego chodzącego trupa. Zainteresowałam się serią głównie przez drugi sezon, ale niestety… żeby móc obejrzeć drugi sezon i wiedzieć w miarę o co chodzi, trzeba najpierw oglądnąć pierwszy. Kilka najbliższych dni spędzę na obczajanii tych 130 odcinków…

Anime zaczęłam oglądać jakiś czas temu. Do skończenia nie mogę się zabrać…Mimo że lubię tasiemce to jednak ta seria wygląda jakby tworzyły ją same fillery…Żadna, ale to żadna postać nie spodobała mi się na tyle, abym jej współczuła lub chociaż żałowała jej jeżeli by umarła. Oklepane historie potarzanie tego samego motywu. Openingi i endingi bez rewelacji póki co żaden mi się nie spodobał. Muzyka nie jest zła wpasowuje się w klimat ale szału nie ma. Grafiki się nie czepiam bo nigdy mnie praktycznie nie obchodzi. Nie rozumiem aż tak wysokich ocen tej serii. Oczywiście wmuszę w siebie jeszcze te połowę odcinków, ale nie zapowiada się na zmianę mojej opinii.

Moje pierwsze obejrzane anime :) Dwa tygodnie temu zachorowałem i zacząłem oglądać chińską bajkę, której kilka odcinków przebijało mi się w pamięci sprzed ponad 10 lat. Jestem w szoku jak bardzo wciągnęło mnie to anime. Całą serię mógłbym ocenić jako powoli prowadzoną historię, która w drugiej serii przyśpiesza tak niesamowicie, że ma się wrażenie iż twórcy wcisneli następne 160 odcinków w zaledwie 26. Jak sobie przeczytałem część komentarzy to faktycznie mogę stwierdzić, że końcówka nie jest taka jaka powinna być <walka z naraku w II serii serialu trochę czegoś innego się spodziewałem / zakończenie bez zarzutu w/g mnie>, ale poza tym ciężko mi się do czegoś innego przyczepić… no może niektóre wątki poboczne dotyczące konkretnych postaci odrobinę mnie nudziły. Jednakże to tylko dlatego, że tak bardzo wkręciłem się w główny wątek jak i ten miłosny, który według mnie jest FENOMENALNY! I to właśnie dzięki wątkom miłosnym oglądałem całą serie z taką chęcią. Moją faworyką wśród postaci jest kikyo. Przedstawia ona trochę taka niespełniona miłość – mam nadzieje, że nie dorabiam zbytniej filozofii do zwykłej bajki ;) Ale po tym anime naprawdę mnie trafiło ;p Dodam tylko, że zaraz będę kończyć 20 lat i przypomnę, że jest to moje pierwsze anime. Myślę także, że ten tytuł naprawdę ma coś w sobie sam się w jednej czy dwóch sytuacjach poważnie wzruszyłem, a nie jestem jakoś szczególnie wylewną osobą. Tak czy inaczej mocne 11/10 dla InuYasha'y.

Inuyasha czyli opowieść jak bardzo opinia między krajami się różni. Jedna osoba tutaj nawet wspomniała, że jest w mniejszości bo serii nie lubi. Heh, kto jeszcze chce napisać opinię niepochlebną niech się nie martwi bo całe Stany ma za sobą. Szczerze to jest dość ciekawe, w Polsce Inuyasha uznawany jest za bardzo dobre anime/mangę natomiast na zachodzie zaskarbił sobie tytuł jednego z najgorszych shounenów w historii. To się nazywa różnica xD

Co do mnie… Ech. Początek był dobry jednak później wszystko walnęło o ziemię. Rumiko nie potrafiła jak zwykle skończyć i zaczęła zjadać własny ogon. Anime oczywiście musiało pójść w tą stronę, tylko zrobiło to znacznie lepiej. Chociażby dodając więcej historii niezwiązanych z Naraku. To jest po prostu zabawne gdy najlepsza część to cała akcja z tymi wskrzeszonymi zbójnikami a pojawienie się głównego złego psuje zabawę. A o dalszym ubijaniu Naraku->Naraku dostaje nowe ciało->bohaterowie dostają kopa->Tetsusaiga dostaje power up->ubijają Naraku a ten zwiewa->repeat jakie anime trochę oszczędziło widzom lepiej nie wspominać. Nie byłoby to aż tak wkurzające gdyby jeszcze walki miały dynamikę. Niestety są nudne, ciachanie wielkim mieczem i tyle. Dla mnie ta manga ma jedne z najgorszych pojedynków w historii, sunrise tu znowu lepiej wyszedł. Animacja czasami była nierówna ale przynajmniej jak trzeba było to się przyłożyli.

Co ciekawe Inuyashy udało się jedna niesamowita rzecz. Autorka stworzyła postać, którą na serio nienawidzę a ciężko tego dokonać. A na pewno nie w stopniu kiedy chciałam otwierać szampana gdy kliknij: ukryte  wreszcie po wielu próbach na dobre umarła a raczej wróciła do stanu pierwotnego. Najgorsze w tym było, że Kikyo istniała jedynie dla trójkąta romantycznego i ciągłego przywracania mdłego romansu.

Pozytywnymi rzeczmi w Inuyashy na pewno był humor, bohaterowie i sam pomysł. Anime też potrafiło dać kilka fajnych historii, szkoda tylko, że to nie była główna fabuła jaka została pochłonięta przez intrygi na miarę „boo to ja Naraku” i łzawej ciężkiej decyzji czy wolę żywą dziewczynę czy kupę ruszającego się gruzu.

Na koniec powiem, że mimo wszystko anime przewyższa swój pierwowzór o dobrą milę, dlatego jak co lepiej się za nie zabrać. Oczywiście zawsze można przeczytać Ushio&Tora… serio podobieństwo w pewnych momentach rzuca się w oczy. Ciekawe czy Rumiko nie wzięła od tej mangi inspiracji.

Nadal oglądam to anime i moim zdaniem jest super pełne akcií jak i fantastyki . Widac ruwniesz jak nasz bochater się zmienia . Polecam oczywiscie to anime . A jak chcecie się dowiedziec wiecej to musicie to ogladnac . Ohayo(´･_･`)😋

jednym słowem osawari 10/10

A ja pójdę pod prąd i na pohybel pełnym zachwytów opiniom napiszę, że to anime to nie moja bajka. Może lubiłabym je, gdybym chodziła do podstawówki lub gimnazjum, ale na takie płytkie historyjki jestem za stara. Od czasu do czasu staram się kończyć serie, które w żaden sposób nie urzekają mnie, wręcz potrafią znudzić lub zirytować, tylko dlatego, że są krótkie. W tym przypadku zostawiłam Psa po kilku odcinkach. Nie widziałam sensu męczenia ponad 150 epów, wolałam rozejrzeć się za czymś innym. Jeżeli chodzi o tematykę youkai, widziałam, może niektóre nienajambitniejsze, ale na pewno wszystkie dużo lepiej skonstruowane serie od „Inuyashy”. Tutaj nie uświadczę niczego, oprócz pogoni za jakimś magicznym kryształkiem, który  kliknij: ukryte  potrafi nawet ożywić zmarłego, nawalanki ze wszystkim, co żyje i na drzewo nie ucieka i durnowatego głównego bohatera, który potrafi myśleć mięśniami, zamiast zawartością mózgoczaszki. Znacznie lepiej od psa wypadła heroina, aczkolwiek zwykle nie pałam zbytnią miłością do bohaterów mojej płci, dlatego w żaden sposób Kagome mnie nie urzekła, choć była jedną z lepiej skonstruowanych postaci tej serii.

Niegdyś myślałam, że Dragon Ball jest moim ulubionym tasiemcowym anime. Otóż – wybacz Goku, wybacz Trunks, Inuyasha bije was na głowę. Okazuje się, że można dogonić mangę bez zbędnego pośpiechu i dłużyzn.
Bo mimo 167 odcinków z ręką na sercu poświadczam, że takowych nie dostrzegłam. Dłużyły mi się tylko retrospekcje, ale chwilami byłam za nie wdzięczna (dzięki nim przypomniałam sobie wszystko, co zapomniałam w trakcie dość długiej przerwy, jaką przymusowo musiałam zrobić w okolicy odcinka trzydziestego). Jednak przy oglądaniu odcinka za odcinkiem nużą, co należy odnotować. Drażniły mnie też głosy postaci w angielskiej wersji językowej, gdy nie mogłam znaleźć japońskiej – takie sztuczne i niepasujące, choć ogólnie lubię język angielski. I Kikyo – a najgorsze, że bez niej byłoby krucho,  kliknij: ukryte  choć w sumie ona jest przyczyną wszystkich problemów, więc powinna zająć się ich rozwiązaniem…
Ale dość o minusach, które w porównaniu z plusami wypadają śmiesznie. Postaci są świetnie skonstruowane, tak, jak należy, wcale nie miałam ochoty w żadnym momencie polubić Naraku, choć mam odchył na punkcie czarnych charakterów. Nie ma dla niego żadnego usprawiedliwienia – jest zły dogłębnie i nie ma „jaśniejszej strony”. To, że jest taki przystojny, tylko pogarsza sytuację. A zresztą, po co lubić Naraku, jeśli obok jest „drugi zły” do lubienia? Tak, mowa o Sesshomaru,  kliknij: ukryte  chociaż to „zły” to raczej przesada. Pozostałe postaci też są świetne – zarówno pierwszo- jak i drugoplanowe nie są płaskie i byle jakie, nawet wśród bandy Naraku są takie, które da się lubić. Jeden Kohaku mnie dłuższy czas wkurzał, i nie mogłam się doczekać, aż mu Naraku zabierze odłamek, ale z czasem zaczęło być mi go żal, a potem polubiłam ^^ Podobnie sytuacja wygląda z przyjaciółkami Kagome – te to już mnie irytowały na potęgę –  kliknij: ukryte  „och, nie pożyczymy Ci notatek, bo same musimy się uczyć”; z mojego doświadczenia, jeśli ktoś jest twoją przyjaciółką, a ty jesteś chora/chory, to ten ktoś pomyśli prognostycznie, skseruje i przyniesie ci notatki do domu (jeśli jesteś akurat w erze feudalnej, to przecież masz rodzinę, która odbierze notatki). A nie, powie ci, że ważny egzamin jest jutro, najpierw się naje na twój koszt i na koniec nawet ci tych zeszytów nie pożyczy… I jeszcze doradza ci w sprawach sercowych, choć nie może mieć pojęcia o całokształcie sytuacji. No, ale koniec końców i one stały się znośne, a nawet zaczęłam ich wyczekiwać, bo w tym samym odcinku zawsze pojawiał się Inuyasha, w jakiejś zabawnej lub uroczej sytuacji.
Fabuła jest świetnie poprowadzona, ani za wolno, ani za szybko. Wstawki rodzajowe lubię jeszcze od czasów Dragon Balla, a i tu mnie nie zawiodły. Walki trwają tyle, ile trzeba, nie zawsze tytułowy bohater ratował sytuację, czasem była to Kagome, czasem Sesshomaru itp., a czasem trzeba było brać nogi za pas i uciekać. To też było bardziej zjadliwe, niż powtarzalny schemat „i tak nic nie zdziałamy, choć jesteśmy w większości, ale postarajmy się nie zginąć, zanim Goku nie przyleci” (sorki, ale takie są fakty).
Relacje między postaciami – coś wspaniałego. Moje ulubione to Sesshomaru/Rin, Inuyasha/Koga i Inuyasha/Shippo. Humor na bardzo dobrym poziomie (niedoścignione „osuwari”, te momenty, w których Inuyasha zachowywał się zupełnie jak pies, albo kłócił się z różnymi osobami – patrz wyżej, „czy urodzisz mi dziecko?” i wszelkie tego konsekwencje…), ładna kreska, baśniowa atmosfera, przyjemna dla ucha muzyka i zachowanie realizmu – rany trzeba wygoić, zły nie poczeka, aż będziemy w stanie się przed nim obronić, a nowa miłość czasem przychodzi, nim stara się skończyła.
Polecam bez wahania.
Ulubione postaci: Sesshomaru, Inuyasha, Rin, Jaken.

Jak dla mnie super ;) Śmieszne, wciągające, dobre walki, fajne postacie. Najbardziej polubiłam Inuyashe i Kouge. Znacie może jakieś podobne anime, najlepiej krótsze?

to anime jest najlepsze jakie w zyciu oglądałam ! tak sie wciagnelam ze obejrzalam wszystkie czesci.:) czy ktos moze wie gdzie dostane moze nie wszystkie czesci mangi inuyashy ?

Pierwsze wrażenie – seria długa, a jednak nie nużąca. Dużą zaletą jest kreacja wędrówki bohaterów – która w znaczącym stopniu udała się twórcom. Mimo kilku denerwujących sytuacji i zachowań bohaterów(szczególnie Inuyashy, którego podczas wędrówki nawet Shippo przerósł umysłowo – Inuasha nie ruszył się myślą na centymetr) uważam, że ich podróż była bardzo naturalna. Dzięki temu szybko seria mnie wciągnęła aż do tego stopnia, że kolejne 167 odcinków powitał bym z radością. Nie przypadam, za „tasiemcami” i sądzę, że dłuższe serie często stracą na jakości w końcowych/dalszych odcinkach, ale to anime wyszło obronną ręką i sprawiło wręcz odwrotny skutek.

Miałem ochotę się rozpisać, bo 167 odcinków zasługuje na dłuższy komentarz, ale bardzo mi się spodobał post userki „Salva”, która ciekawie i trafnie oceniła tą serię, tak więc nie będę się powtarzał – polecam go przeczytać.

Mogę powiedzieć tylko jedno : „Love , love , love ...” To jedno z nielicznych anime które spodobało mi się w 100% ! Każdy odcinek był warty obejrzenia. Gdybym tego nie oglądnęła, myślę że żałowałabym do końca życia ! Szczególnie miłość, pomiędzy Inuyashą i Kagome poruszyła moim sercem. Właśnie dzięki takim pięknym lecz delikatnym wątkom romantycznym anime zachowują przyjazny klimat. Często płakałam, a co chwilę się śmiałam, byłam podniecona i szczęśliwa ! Najlepsze jest to że akcja nie jest oklepana, a fabuła potrafi zaciekawić widza! Oczywiście daję 10/10 !!

Dobra rozrywka, miło się oglądało, ale nic więcej.
Wolę krótsze serie.. 8/10

Oczywiście kocham to anime, było jednym z pierwszych jakie obejrzałam, świetni bohaterowie, muzyka, fabuła. Wielkie dzięki dla twórców, którzy dokręcili końcówkę- która uwaga ma również dobrą fabułę i prześliczną kreskę. Mam tylko jedne pytanie, czy przypadkiem to anime nie powinno mieć określonego gatunku: romans? Wiem, że fabuła nie skupia się tylko wokół uczuć bohaterów, ale mimo wszystko stanowią one istotną rolę w historii.

Obejrzenie Inuyashy trochę mi czasu zabrało. Najpierw się zawzięłam i stwierdziłam, że skończę w miesiąc, więc oglądałam co najmniej 10 epizodów dziennie (a nie jestem no­‑lifem!). W końcu doszłam do kresu wytrzymałości i zrobiłam sobie przerwę po 150 odcinku. No a teraz dokończyłam. Opinia jest krótka: podobało mi się. Wciągnęło mnie i w ogóle. I w sumie mam całkiem sporo przemyśleń, które zaraz zaprezentuję.

Po pierwsze: świetni seiyuu. Zwłaszcza Kappei Yamaguchi. Ten facet jest geniuszem! Połowa osobowości Inuyashy to głos. Znakomicie oddane wszystkie aspekty osobowości. No i mocno mnie trzepnęło, kiedy zorientowałam się, że to seiyuu od L z Death Nota. Nigdy bym się nie zorientowała…

Po drugie, oczywiście muszę się wypowiedzieć na temat związku Inu- Kikyo. Jest on denerwujący, bo kompletnie nierealistyczny, w przeciwieństwie do tego z Kagome. Inuyasha, którego inteligencja emocjonalna jest na poziomie ucznia podstawówki i o uczuciach nie wie nic (co jest w anime często podkreślane) nagle w obecności Kikyo zachowuje się jak amant z tandetnego wyciskacza łez. Takiemu Inuyashy mówię zdecydowane nie.Taka zmiana w sposobie bycia podchodzi już pod rozdwojenie osobowości. A sama Kikyo…twórcy chyba nie wiedzieli, co z nią robić. Najpierw zostało powiedziane, że ma w sobie tylko nienawiść i przez bite 50 odcinków zachowuje się wrednie i tylko przeszkadza. Potem nagła transformacja i zmienia się w osobę, której mamy współczuć. Tragiczny romans, ona nie chciała być zła, pomaga wszystkim…Taki ideał, tylko że martwy. Dla mnie- postać bez charakteru. Podobnie rzecz ma się trochę z Sesshomaru, ale w jego przypadku twórcy jakoś sobie poradzili i wybielenie ( a może raczej zszarzenie, bo Sesshomaru to chyba jedyna neutralna postać) odbyło się bezboleśnie, a nawet interesująco. Wracając do Kikyo…czy ktoś taki naprawdę zakochałby się w Inuyashy? A on sam, gdyby spotkał Kikyo i Kagome wym samym czasie, jak myślicie, na kogo zwróciłby uwagę?

Po trzecie: walki. Stawały się coraz bardziej iryujące. Biedny Inuyasha musiał sobie radzić sam, bo nadlatywały pszczoły, Sango była mało efektywana, a Kagome, nawet jeśli w końcu się ruszyła, to miała przy sobie 3, no może 5 strzał.

Narzekanie narzekaniem, ale „Inuyasha” to naprawdę zabawne, wciągające anime z dynamicznymi bohaterami, rozbudowaną rzeczywistością, odpowiednią muzyką i ciekawą akcją z wieloma wątkami. Będzie mi smutno, kiedy się zakończy…Myślę o nim trochę jak o niekończącej się historii…

To anime jest ŚWIETNE z początku gdy miałam 8/9 lat oglądałam na RTL po niemiecku (teraz mam 13 lat xD) a gdy dowiedziałam się o wersji z polskimi napisami po prostu byłam prze szczęśliwa :D oczywiście obejrzałam, polecam, pozdrawiam fanów :*

To po prostu trzeba obejrzeć pod karą wiecznego potępienia;P Jedno z najlepszych anime jakie dotąd wyszły! A teraz dodatkowo dalszy ciąg na podstawie mangi wychodzi – żyć, nie umierać!

Mi Inuyasha się nie podobała. Nie dość, że byłem zmuszony oglądać tą serię z angielskim dubbingiem (do którego chyba nigdy się nie przekonam…) to jeszcze dialogi, którymi byłem raczony, należały bodaj do najidiotyczniejszych jakich dane mi było doświadczać… Po 50 odcinku miałem dość dialogów polegających na powtarzaniu przez poszczególnych bohaterów tego samego zdania, w nieco zmienionej formie… i z wykrzykniętym imieniem innego bohatera. Oczywiście nieco koloryzuję, aczkolwiek było to dla mnie niezmiernie irytujące.

Nie twierdzę by było to złe anime; po prostu nie przypadło mi do gustu…

Właśnie skończyłam ogladać serię i zabieram sie za filmy. Ponieważ spedziłam przy Inu cały miesiąc ogladając po kilkanaście odcinków dziennie, przynajmniej teraz mam pociechę bo podobno w tym roku rusza produkcja kontynuacji – rewelacja, dobrze, że obejrzałam to teraz – mniej czekania:D

Przechodząc do Meritum: nie trawię tasiemców, a w tym ugrzezłam. Taka mnogość dopracowanych charakterologicznie postaci to fenomen, zarówno tych głównych jak i pobocznych. Mało było momentów które zwyczajnie przewijałam – w tym większość o Shippo (miłośnicy darujcie); absolutnie nie zgadzam sie z recenzentem, że odcinki nie mangowe były kiepskie – jak dla mnie wręcz przeciwnie. Nieszczęśliwy traf i moja oczywiście osobista głupota kazała mi przeczytac Wasze wcześniejsze komentarze przed ogladnięciem serii do końca i miałam popsute kilka dni ubolewaniem nad głupotą Inu,  kliknij: ukryte  który jakoby miał wybrać ostatecznie Kikyio (holender, nie lubie baby i nic nie pomogły ckliwe odcinki o jej dobroci!!!!) – okazało sie wręcz przeciwnie, temat nie został rozstrzygniety i taka a nie inna forma zakończenia może pozostawiła pewien niedosyt, ale jest w obliczu kontynuacji wystarczająca.

Kagome – baba z charakterem i siłą – nie magiczną tylko psychiczną, tylko pozazdrościć. Całkowicie ją rozumiem i mam nadzieję (nie znam mangi) że pewnego dnia jeden kudłaty osobnik w czerwonym wdzianku zrozumie wreszcie kogo koło siebie ma. Suche prochy, garść wspomnień [Kykyio] powinny trafić tam gdzie ich pierwotne miejsce, a przede wszystkim psia morda powinna dać im odejść.

Inuyasha – ten facet myśli poważnie tylko czasami, i tylko czasami myśli poważnie w obliczu zagrożenia, jak na tak długą serię mało ciepłych uczuć skapło biednej Kagome. Osobną kwestią są gagi Kagome – Inu – jak dla mnie bomba, śmiałam sie niejednokrotnie do łez (vide: naprawa rowerka, przedstawienie teatralne, czy „osuwari” prawie zawsze:D jeszcze teraz mi sie pyszczek cieszy:D)

Mnich i Sango – sympatyczni, „charakterni” jak to sie dawniej mówiło, heh zwłaszcza ONA;) jej wiara w Kohaku, wielki dylemat moralny, ona chyba najwięcej cierpi.

No i cała galeria przyjaciół i wrogów – od Naraku począwszy (co za gnida niedobra!!!), poprzez Kagurę, Kohaku, Kougę, i innych – barwny tłum ciekawych postaci przewinął sie przez te 167 odcinków.

Polecam serial – sama siadałam bez przekonania, a prosze: fanka Inu ze mnie jak ta lala:)

Heh, i Kochani, pomóżcie, w całym zamieszaniu, oglądaniu po nocach, w okolicach 130 odcinka zgubiłam Kougę – co z nim?????? Bo przecież Naraku  kliknij: ukryte  zebrał komplet odłamków, poza ostatnim i tym Kohaku…??? Rzućcie jakieś info bo jak mam szukać po odcinkach to mnie krew jasna zaleje…

Inuyasha to bardzo sympatyczne anime. Bardzo miło mi się je oglądało. Niezmiernie lubię takie serie. Na końcu szkoda mi się zrobiło, że to już koniec.
 kliknij: ukryte  Podobały mi się bardzo stosunki między Inuyashą a Kagome. Zabawne były ich kłótnie i sprzeczki. Naprawdę myślałam, że to siebie pasują i powinni być razem. Ale nie rozumiem dlaczego Inuyasha był taki zazdrosny gdy Kagome podrywał Kouga, przecież jasno i wyraźnie powiedział że Kikyo jest dla niego najważniejsza i ją najbardziej kocha (po tym wyznaniu myślałam że ich stosunki się ochłodzą, ale wszystko było jak dawniej) Powinien się od Kagome odczepić, bo tak to pokazywał że jednak coś do niej czuje. Co jednak mijało się z prawdą. Kagome i Inuyashy łączy miłość, ale jednostronna. Dla Inuyashy najważniejsza jest Kikyo i tak już zawsze pozostanie.
Na początku nie podobał mi się Sesshoumaru, wydawał mi się strasznie nijaki. Potem ta postać zaczęła mnie intrygować. Jest niezwykle mądry i tajemniczy. Kompletne przeciwieństwo swojego młodszego brata. Jest małomówny i zawsze zachowuje spokój. Nie poddaje się emocjom. Bezmyślnie nie zabijał kogoś kto nie zdawał sobie sprawy z tego co robi. Nawet przygarnął dziecko, Rin. Im dalej pokazywał że jednak ma uczucia.
Kagome, niby miała wielki potencjał mocy to w czasie walki trzeba było ją ciągle ratować, rzadko strzelała ze swoich strzał. Rzadko cokolwiek robiła. W ogóle strasznie często się przewracała…
Szkoda że nie ma kontynuacji chętnie zobaczyłabym jak skończy się ta historia. Anime warte polecenia. W mojej ocenie 8/10.

Ja się zgadzam z recenzentem. To anime, może się komuś wydawać schematyczne lub ''stasiemcowane'', ale jednak ma swój urok ;) A co do Pani Takahashi to mnie nie obchodzi to, że jej mangi są do siebie podobne, sam pomysł był genialny, a wielu mangakom zdarza się zrobić mangę w jakimś stopniu podobną do swojej pierwszej. Najardziej mi się podoba grafika i seiyuu :).

ja takze zaczelam ogladac te anime ale jestem przy 80 odcinku i nic sie nie dzieje tylko tyle ze w kazdym odcinku walcza i wygrywaja… moj brat jest przy ponad 115 i dalej jest to samo, ech poprostu zaczne ogladac koncowke

Fabułę na ok. 24 (standarg w anime) Takahashi rozciągnęła do stu paru. Mistrzostwo… podejrzewam, że jakiś jej kuzyn pisze scenariusze do „Mody na sukces” <buhaha>. InuYasha to nic innego jak shcemat powtórzony w Ranmie 1/2 czyli:
-są wątki romantyczne, ale:
-dużo walk i bohaterów epizodycznych (trochę jak w pokemonach, ale w InuYash'y jest ich zdecydowanie mniej <+> i są wplecieni w fabułę)
-strrrraszne ale to straszne przeciąganie się wątków.
No cóż, w połowie anime mnie normalnie szlag wziął i obejrzałam samą końcówkę a i tak niewiele staciłam. Animacja, jak przystało na Takahashi istne cudo (jak na mój gust), a i ścieżka dźwiękowa jakoś ujdzie.
A, i jeszcze jedno. Błagam, ale to naprawdę błagam niech nie robią polskiego dubbingu. Zrozumie to tylko ten, kto oglądał po polsku Naruto, W krainie bogów, albo Ruchomy zamek Hauru. Dubbing (przynajmniej kilku bohaterów) jest straszny…

moim zdaniem (nie chcę nikogo obrazić)
kicz jakich mało, anime całkowicie bez pomysłu, nudne. Przemęczyłem ponad 100 odcinków z nadzieją że jednak ludzie wysoko oceniający to anime się nie mylą… jednak w tym przypadku jest to całkowita katastrofa a nie film i szkoda na to czasu.
więc zwracam się do fanów z pytaniem, co oni w tym widzą :).

Jak wiele anime już obejrzałam, tak InuYasha jest the best;)U mnie ma same plusy, i tylko dwa minusy: pierwszy minus to oczywiście wredna Kikyo, a drugi to brak zakończenia, ale dalej wierzę że wkrótce zobaczymy kontynuację… dla mnie duża ilość odcinków nie należy do minusów, bo dzięki temu zżyłam się z postaciami. A całą serię obejrzałam w około 2 miesiące:)

167 epków + filmy
chyba ju z 3 razy obejrzałem serie (do chwili obecnej) jedno z najciekawszych anime jakie oglądałem. Jest po prostu bombowe !!
Wyjechana Historia + Wyjachani Bohaterowie + Pojechane akcje jakie sie tam dzieją ;p Humor i nie­‑humor głębia i dno w zachowaniach głównego bohatera ;p I love it ;p

ja tylko jedno i krótko, bo odczuwam niedostyt zachwytów nad jedną postacią (Salva, macham ci radośnie, skąd ten Puszek?!): Inuyasha jest słodkim i głupim, a czasami denerwującym szczeniakiem, a boski Sesshomaru rządzi :D za Chiny cesarskie nie rozumiem, co mu chodzi po głowie i czy w ogóle ma jakieś (ludzkie?) uczucia, ale i tak go uwielbiam :D chyba nikt nie ma tak zabójczego aniki… a te jego złote oczy!! :D

obecnie jestem na ok 40 odcinku i powiem krótko: zajefajna seria! wciaga i wogle, zabawna, ma b.dobra fabule i ciekawtch bohaterow. ale jedno pytanie czy wie ktos czy jest planowana jakoas kontynuacja? bo az mi zal dalej ogladac jak wiem ze ostatni odcinek nie konczy fabuly tylka ja ,,urywa,, xD

Mana ma rację, fajna muzyka, wątki miłosne, [śliczne postaci :)] oraz… Fabuła! Naprawdę polecam.

Dla mnie same plusy – mnóśtwo fanastycznych boahterów,powalajacy humor (ach , to słynne " Osuwari ! " ), niezła grafika i cudna muzyka,która doskonale oddaje kliamt. do tego subtelnie wprowadozne wątki miłosne. Nic tylko oglądać !

To chyba najlepsza seria anime jaka widzialem i dlatego pomimo pewnych niedociagniec dalem jej 10 punktow. Dzis obejrzalem ostatni odcinek od sciagniecia pierwszego w polowie marca.
Przez ponad 100 odcinkow zaskakuje nas rozwojem akcji, ktore wystarczylyby dla kinowek. Autor recenzji myli sie po 130 odcinku nastepuje odejscie na pewien dysans od trzymania sie glownego nurtu akcji co tylko „Inuyash'y” wychodzi na dobre nie nurzac dluzyznami.
Naprawde swietne polecam kazdemu fanowi anime .

Uwielbiam to anime… może ktoś nie podzielać mojego entuzjazmu ale i tak nie zmienie zdania że to anime jest cool… uwielbiam jego grafike, fabułe i muzykę… INUYASHA COOL!!!:D

gdzies juz pisałam na temat inu yashy { chyba przy filmie na komentarzach } napisze tylko ze to bylo moje pierwsze anime ktore ogładałam i pierwsza manga zawsze będzie dla mnie niezwykła 9/10 za całokształt i niezwykłośc i za pokazanie mi co to manga i anime . Nie będę pisała polecam , bo uwazam ze kazdy fan anime i mangi powinien wiedziec i znac inu yashę pozdro;]]] ps po prostu niezwykła histoeia

No i skonczylam cala serie. Teraz pozostaje mi tylko czekac na druga, a wierze, ze powstanie. Przed obejrzeniem ostatniego odcinka bylam pelna watpliwosci i zalu. Balam sie, ze inuyasha po prostu  kliknij: ukryte  umrze razem z kikyo, a kagome wroci do swego swiata, jaby nic nigdy sie nie wydarzylo. Wkurzalam sie, ze niemoga pokonac naraku i na inuyashe, ze jest taki glupi. Ze kohaku nie moze byc dzieckiem, Sango nie moze po prostu przy nim byc. Ze Miroku ma ta klatwe, ktorej nie mozna zdjac i ze kiyo zyje. Ale teraz jakby mi wszystko przeszlo. Wstapila we mnie nowa nadzieja, ktora pozwala mi wierzyc, ze pokonaja Naraku, Kagura bedzie wolna, Kagome i Inuyasha beda razem. Nie bede sie rozpisywac o plusach i minusach, bo zrobilam to wczesniej, zreszta i tak powielilabym juz i tak znane opinie. Anime niesamowite, zaryzykuje nawet swierdzeniem, ze najlepsze jakie widzialam. Niecaly rok zajelo mi jego ogladniecie, ale dzieki temu, naprawde moglam sie z nim zzyc. Goraca polecam.

SPOILERY się UKRYWA!
Moderacja

No cóż, ja obejrzałam w pewnym sensie całą serię (Opuściłam jakies 50 odc). Moim skromnym zdaniem świetne anime. Fabuła jak to już zostało powiedziane w recenzji, ciekawa, może nie jakaś super orginalana, ale ujdzie. Obejrzawszy pierwsze 10 odcinków nie byłam zachwycona, wydawało mi się to wszystko jakies schematyczne… ile to juz było filmów/ksiązek/komiksów o poszukiwaniu jakiegoś przedmiotu (lub jego fargmentów) dających magiczną moc. Ale ogladałam dalej. I coraz bardziej mi się podobało. Polubiłam Kagome i Inuyashę, a że jestem niepoprawną romantyczką zaczęłam wyobrazać ich sobie jako parę. I wtedy do akcjii wkroczyła Kikyo! Wrr… jak ja jej nie lubię!!! Nie mam pojęcia co Inuyasha w niej widzi, przecież ona jest praktycznie marwa!!! Na szczęście jest jeszcze druga para- Miroku i Sango^_^ Oprócz tego słodki lisek Shipo, Kiara i Sessomaru (nie jestem jego fanką, ale uważam,że jest slodki) no i oczywiście Rin *v* . Zakończenie fabuły… hm to nie jest to co kłapouszki lubią najbardziej, ale pozostaje mieć nadziję, ze coś sie zmieni. Zresztą zawsze pozostaje manga, która wg. mnie jest godna polecenia (szczególnie że w 47 tomie pozbywamy się Kikyo- mam nadzieję, że na zawsze ^_^)
Nie jestem może wielka „znawczynią” anime (do teraz został mi sentyment do Sailor Moon) ale uwązam że Inuyasha jest interesujaca pozycją
Ach i jeszcze jedno podobno będzie 5 kinówka!!!
Pozdro dla wszystkich fanów Inuyashy i przepraszam, że sie tak rozpisałam.

Cudowne anime^^ Boskie! Kocham je! Polecam je wszystkim xD Zwłaszcza dziewczętom polujących na bishounenów (o Sess­‑chana mi chodzi oczywiście^^).
Pozdrawiam wszystkie fanki Sesshoumaru!!

Jak zapowiedziałam w tytule, będzie dosyć długie.

Zacznę od tego co mnie najbardziej podgryza.

Dlaczego do licha wszyscy uważają, że odcinki od 130 są nudne i nic nie wnoszą? Wypychacze są, nie przeczę ( vide ten z Sesshoumaru czy Kohaku, ale na Boga za takie tła jakie były w odcinku z Kohaku czy za odkrywanie kolejnej cechy Sesshoumaru mogłabym oglądać i po 5 takich odcinków ! )jednak fabuła wcale w miejscu nie stoi !  kliknij: ukryte  Dla mnie spokojnie mogłoby nie być odcinków od około 80 do 130 ( do wykończenia Bankotsu, nota bene jeden z lepszych czarnych charakterów, Jakotsu mnie brzydził, a reszta była jakaś taka ... nijaka )bo: 1. zmienili wygląd postaci ( ja wiem że normalny człowiek tego nie widzi ale ja jestem szczególna i czepiam się jak cholera chociażby pojedynczych scenek, mogę po zobaczeniu kilku kadrów powiedzieć gdzie są zmienione postacie )2. zmienili charaktery ( w życiu Kagome się nie zachowywała tak kretyńsko jak wtedy właśnie, po 80 odcinku, bliźniaczo przypominało mi to kinówki )3. odcinki były zwyczajnie kretyńskie ( np. ten jak pomagali Socie się umówić / to nic że się udławiłam ze śmiechu w scenach początkowych jak Sota Inuyashę próbował wybadać co w ogóle na temat dziewczyn wie, sama myśl że mógłby zapytać Inu była już bardzo zabójcza /)i nie wnosiły nic. Poza tym wkurzał mnie kompletny brak refleksu Kagome ( właśnie to stanie jak słup kiedy on walczył, względnie zagrzewanie go do walki okrzykami, brr… ), kretyńskie zachowanie Inu ( on się dziwił po kilka razy czemu nie może Kaze no kizu trzasnąć kogoś, kto wyraźnie jest na ten atak odporny ). Jak dla mnie spokojnie mogłoby tej 50 odcinków nie być. Za to reszta już prezentowała poziom znacznie lepszy niż na początku. Kreska była śliczna, Kagome zaczęła się zachowywać normalnie (no poza kwestiami uczuciowymi ale o tym później )i nie stała jak idiotka kiedy Inu walczył, Inuyasha też przestał się bawić, odcinki były ciekawe i akcji nie brakowało. Ale to jest subiektywne więc ja się tylko dziwię. Dla mnie jednymi z najlepszych odcinków serii były właśnie te ostatnie ( około 40 ).


Po tych 50 epkach znielubiłam Inuyashę. Ale zacznę od czego innego, zdałam sobie sprawę, że pary Kagome – Inuyasha po prostu nie ma. Można to podczepić pod głęboką przyjaźń, z jednostronną miłością i nic poza tym. Dla Inuyashy numerem jeden zawsze była Kikyo i ja mu nawet nie mam tego tak bardzo za złe. Teraz wreszcie zaczęłam rozumieć i jakiś tam melancholijny żal pozostanie ale ja tego narwańca już rozumiem. Można powiedzieć, że jesteśmy z Inuyashą bardzo podobni jeśli chodzi o pewne cechy charakteru, chociaż ja nie jestem aż tak skrajna ( ale i to potrafię zrozumieć u Inuyashy ). Lubiłam go na początku nawet bardzo,  kliknij: ukryte  chociaż miałam mu za złe babranie się z Kikyo ( najbardziej wkurzało mnie jedno, skoro on wybrał Kikyo to po jaką ciężką cholerę czepiał się do Kougi ?! Ma Kikyo to od Kougi wara !), ale po całej serii uważam, że Inuyasha JEST głupi. Ewidentnie i autentycznie, i ja go nie obrażam, ja tylko stwierdzam fakt. W porównaniu z Sesshoumaru zwłaszcza. Za to właśnie Puszka lubię, bo jest facet inteligentny, zdecydowany, ma jakiś cel. A Inuyasha ? Jestem w stanie wybaczyć dużo, ale głupoty nie… Nie łapał najprostszych rzeczy, był tak mało spostrzegawczy jak tylko się da. Nie umiał wyciągać wniosków z niczego… ( i pod ten argument można podciągnąć wszystko od niezrozumienia Kagome, po niezrozumienie Puszka i mordercze wobec niego chęci ). Nie uczył się na błędach itd. Dużo by wymieniać. To go zdyskredytowało w moich oczach. Chociaż jak książki kocham na początku bardzo go lubiłam.


No właśnie, Sesshoumaru, jedna z ciekawszych postaci. Nota bene jeden z moich ulubinych bohaterów. W porównaniu z „kulą energii” jak określiła trafnie Inuyashę Kagome, stoicyzm Puszka działał wręcz kojąco. Co prawda na początku ( na przekór że się nim fanki zachwycają ) byłam nastawiona negatywnie, ale w miarę poznawania go zapałałam do niego czymś w rodzaju hmm podziwu ? Nie nazwę tego sympatią bo do niego się nie da odczuwać sympatii, przynajmniej ja nie potrafię. Interesuje mnie, jestem nim zaintrygowana, podoba mi się i tyle.  kliknij: ukryte  Pierwsza rysa na moim wizerunku Sesshoumaru jako złego pojawiła się w momencie gdy powiedział Kagome jak przywrócić Inuyashę do normalnego stanu po ostatniej przemianie w demona. Fakt że zaspokoił ciekawość i odszedł to była pierwsza rysa, potem już poleciało i zaczynałam go lubić coraz bardziej. Poza tym jestem oczarowana Rin, jest ślicznie narysowana i ujmująca jeśli chodzi o charakter. M.in. przez nią i wszystkie te chwile, które spędziłam zastanawiając się nad relacjami Sesshoumaru­‑Rin, tak bardzo Puszek jest mi bliski. Oboje są jeśli o mnie chodzi najbardziej interesującymi postaciami. Kagome mnie irytuje szczerze mówiąc, bo zawsze zachowuje się tak jak ja bym się nigdy nie zachowała ! ( np to co robiła z Inuyashą, czyli prawie wszystkie „osuwari”, niepowiedzenie mu co do niego czuje, a już najlepsze: liczenie na intelekt hanyou… ). Ale to już takie dosyć marginalne uwagi. Co do zakończenia jeszcze. Co ciekawe ja w ogóle nie mam wrażenia się coś skończyło. I dobrze ! Tak otwarte zakończenie, albo raczej jego brak sprawił, że nie poczułam, że już więcej Inuyashy nie obejrzę. Wręcz przeciwnie, jestem radośnie ciekawa co dalej i zgadzam się czekać nawet bardzo długo byleby się tylko druga seria ukazała.

Podsumowując, anime towarzyszyło mi spory kawałek czasu ( pomijając tydzień w którym obejrzałam 100 odcinków… ), bardzo się do niego przywiązałam i przez Inu polubiłam naprawdę dłuuuugie serie. Naprawdę jedno z lepszych anime jakie widziałam ( co ważne na palcach jednej ręki można policzyć uchybienia fabularne ! ).

Jestem dopiera, albo az na 90 odcinku, ale uwazam ze zdanie jako takiem oge juz miec. Anime jest zajebiste itego ukryc sie nie da. Postac inuyashy jest swietnai od razu ja sie lubi, Kagome tez zyskuje sympatie, tak jak i reszta bohaterow. Sa swietne sceny zabawne, ale i rozniez dramatyzmu nie zabraklo. dobre sceny walki, niesamowiete istoty, potwory i postacie poboczne(jednoodcinkowce) sa naprawde super. Denerwowac moze czeste retrospekcje znanych scen(zabicie kikio, zapieczetowanie inuyashy, odpieczetowanie inuyashy, powstawanie onigumo itp.)Pozniej jednak nie powtarza sie to tak czesto a ostanio wcale. Uwazam to anime za jedno z najlepszycxh jakie do tej pory ogladalam i mam nadzieje, ze zdanie sie nie zmieni po 167 odcinku.

Świetne anime, którego największym plusem są postacie. Zwłaszcza te męskie :). Tylko Kagome nie zbyt przypadła mi do gustu. Chłopak się męczy macha Tessaiga na prawo i lewo, dziurawią go, ciachają, a ta se stoi z boku i krzyczy ,,Inuyasha,, co około 30 sekund. Rękompesuje to tylko równie częste ,,Osuwari,, z jej strony.

Całkowicie zgadzam się z recenzją!!! Inuyasha jest pierwszym anime z jakim zetknęłam się od czasu oglądania czarodziejki z księżyca i animek z RTL 7 i zrobiło na mnie tak wielkie wrażenie, że wróciłam do oglądania anime i czytania mangi z wielką przyjemnością. Teraz jestem gigantyczną fanką anime i mangii. Strasznie żałuję, że w Polsce nie są tak rozprowadzane jak w innych krajach, choćby we Włoszech, lub Anglii.

A mi się tam jakoś nie spodobało. Jak dla mnie za bardzo przesłodzone. Przede wszystkim wkurzała mnie głowna bohaterka Kagome (chyba tak się zwała), normalnie ideał kobiety, dobra i w ogóle. Fajnie tylko tacy ludzie nie istnieją :D Kolejna sprawa to walki, walczy ten cały Inuyasha, morduje się chłop bo przegrywa, a ta mu się drze „Inu.. musisz to wygrać, licze na ciebie” i tak co 2 minuty… Sorry, to nie dla mnie.

... nie męczy a to duuużu "+". Do tego duża dawka humoru i kilka dni z głowy^^. Wady to niestety przy tej ilości odcinków SCHEMATYCZNOŚĆ. Ale i tak polecam bo anime warto zobaczyć.

Zgadzam sie w pelni z autorem komentaza. W polsce Inyasha jest praktycznie nie znany znalazle tylko jedno polskie forum na temat tego anime.Szkoda. Ogladam Inu.. regularnie we wloskim MTV (mieszkam na stale we wloszech) w kazdy wtorek juz po pierwszym obejzanym odcinku zakochalem sie w tej serii. Inuyasha jast nie do przebicia kto go raz obejzy bedzie z niecierpliwoscia oczekiwac kolejnego odcinka. Proponuje wystosowac porotest do polskich stacji telewizyjnych o wprowadzenie tej pozycji do programu :D gwarantuje najwyzsza oglodalnosc :D
Pozdrawiam wszystkich fanow Inuyashy…

Inuyasha jest moim najukochańszym tytułem. uważam, że w tej serii najlepsza jest: grafika- cuda, cudo. kolory są żywe i mocne, czyli to, co lubię. ścieżka dźwiękowa: miła dla ucha, i pasuje do tej serii. niestety, obejrzałam tylko tyle odcinków, ile emitowali na RTLII:( (a właściwei mniej, bo odcinki były emitowane o 14, a ja bywałam wtedy w skzole:((

Moim zdaniem anime to jest bardzo śmieszne i warte obejrzenia. Jest powiązany gatunkowo z fantazy,romansem,przygodą i humorem^.^. Polecam je każdemu

Świetne anime na bardzo wysokim poziomie. Szkoda, że seria niedokończona, ale mam nadzieję, że już wkrótce doczekamy się nowych odcinków oraz kinówek ;)

Anime krótko mówiąc wypas!!!
Oglądnołem do tej pory wszystko co sie dało tzn.
epizody 1­‑167 i 4 „The Move­‑y”.
I „niestety” mi mało :(
Więc czy ktoś ma jakieolwiek blade pojęcie o kolenych odcinkach TV czy Filmach???

Anime dopracowane i dosyć ciekawe, ale nie podoba mi się, że jest tu tak wiele elementów fantastycznych. Ogólnie wporządku, a utwór z openingu jest miły dla ucha.

Inuyasha to naprawde jest super anime dopiero co obejazalam 15 odcinek i juz to anime uwielbiam :) Hieh teraz (nawet w szkole) mysle jak sie potocza dalsze losy bohaterow :) Anime naprawde godne poswiecenia uwagi ^_^ Pozdro dla wszystkich fanów Inuyashy ^_^

obejzalem tylko 23 odcinki z powodu ze nie mailem dostepu do wiekszej ilsoci :] wlasnie zassysam ztorrenta :] wiec pewnie wkrotce obejze wiecej :]a ten od 72 to przesadzil :P ja te 20 obejzalem w jeden dzien w weekend jak przysiadlem przed kompem :] czyli 8 h gdzies :P
Jak naarzie, czyli do aktualnego odcinka na ktorym jestem, aniem bardzo fajne :) zobaczymy dalej :]

To jest świetne anime, obejżałem – wiem, wierzcie mi warto się o nie postarać

Obejrzałam całą seryjkę, czyli wszystkie 167 odcinasów. Anime jest naprawde godne obejrzenia, tylko czasu trzeba poświęcić nie mało. kliknij: ukryte  Obejrzenie całosci zajęło mi – skromnie licząc – pełne 72 dni i parę godzinek. (jesli chodzi o rozłożenie w czasie to jakieś 3 miesiące). Nagrodą za tak długie siedzenie jest dobra zabawa aż żal przerwać oglądanie. Rysunki mniej ważnych postaci są skromne ale urocze. Natoniest tych bardziej znaczących dokładne i wtedy widać że z pod dobrej ręki kreska wyszła. Występuje tak dużo postaci, że trudno wsztstkie imiona zapamiętać. Jak w recenzji napisano od 130 odcinka zaczyna się przeciągać, a raczej ciągnie się jak „flaki po oleju” to i też zakończenie jest zaskakujące. Nie ma rozwiązania akcji, którego się oczekuje. Ale oczywiście jak się seria skończy radzę zobaczyć samemu.