Tanuki-Anime

W odpowiedzi do recenzji – mnie się to podobało parę lat temu :) Ale dla mnie to w ogóle nie jest seria sportowa.
Dla mnie jak już wcześniej pisze jest to slice of life sportowca na końcu ścieżki kariery, pokazujące jego rodzinne backstory.

To produkcja dla tych, którzy są już przesyceni kolejnymi sportowymi serialami od zera do bohatera z udziałem większych bądź mniejszych dzieci, albo nastolatków. Owszem, są tu także i dzieci, ale stanowią owocną część tła obyczajowego.

Ot, taka bardziej familijna opowieść ze sportowcem.

Według mnie to jego rodzina i znajomi stanowią „głównego bohatera” tegoż anime, a nie sport. Sport w takim ujęciu jest niejako tylko środkiem do pokazania Protagonisty.

Ciekawie było przeczytać zupełnie inne zdanie w temacie i inny punkt widzenia serii.

Ps. Dla mnie to nie jest średniak :) Tym mianem obdarzam animacje, o których niemal zapominam w przeciągu kilku mcy.

Tu pamiętam prawie wszystko, po kilku latach :) a to już jest dla mnie wartość sama w sobie danej produkcji :)

Pps. Szkoda, że zrzutki nie pokazują jak świetna była tutaj mimika postaci, jak anatomiczne postawy bohaterów, choćby stali, bądź siedzieli, czy ćwiczyli.

Ale jak mówią, każdy ma swoje widzenie świata :)

Mam ogólne pytanie – czy jest ktoś, kto przymierza się do recenzowania gimnastycznego Samuraja?

Przede wszystkim to nie jest seria stricte sportowa, lecz obyczajowa. Bardziej przypomina okruchy życia, niż cokolwiek innego.

Owszem, jest tu pokazana gimnastyka sportowa – ale służy jako uzupełnienie tematu, a nie jako fundament.

Tym fundamentem – dla mnie jest proces zmiany punktu widzenia głównych trojga bohaterów – z których każdy nosi w sobie pewną bolesną niemoc.

W sumie bardzo pozytywna seria, może być motywująca, a może odprężająca.

Szczególnie spodobała mi się postać teściowej głównego bohatera :) mimo, że drugoplanowa.

Jedyny minus dla mnie to animacja w openingu – oczy mogły rozboleć ;)
Natomiast ending bardzo pasujący do klimatu serii. Mimo, że zwyczajny, to przyjemnie relaksował po seansie.

Być może kiedyś powtórzę seans. Mimo, że nie jest to anime wybitne, to jednak mocno pozytywne.  kliknij: ukryte  I zakończenie mimo, że przewidywalne, to jestem nim usatysfakcjonowana :)

A mnie się bardzo podobało. Jasne, nie była to jakaś mega ambitna i poważna seria sportowa, ale mimo wszystko wyszło po prostu miło. Brak pełnego realizmu nie jest dla mnie w tym wypadku przeszkodą by cieszyć się serią.
Jeśli ktoś się waha czy zabrać się za ten tytuł, to polecam podejście gdzie nadrzędnym celem ma być dobra zabawa, a nie analiza pod względem wierności realiom gimnastyki.
Kreska jest po prostu ok, muzyka (dla mnie) trochę bardziej niż ok, postaci sympatyczne, fabuła może się wydawać lekko naciągana, chociaż dla mnie to akurat działa całkiem dobrze. Ogólne wrażenie bardzo dobre.
Daję 8/10.

Komedia obyczajowa. Może nie wygląda to jakoś super, ale też nie odpycha.

Ooookeeeej, to było bardzo dziwne doświadczenie. Znaczy od chwili pojawienia się wielkiego amazońskiego ptaszydła, które potrafi mówić, wiedziałam, że wszelkie nadzieje na „normalność” przepadły, ale z drugiej strony trudno tu, jak na razie, mówić o totalnym szaleństwie i jeździe bez trzymanki. Jest po prostu dziwnie. Nie mam pojęcia co myśleć po tym pierwszym odcinku :D