Tanuki-Anime

Oglądałam pierwszy raz Death note ponad 10 lat temu, niedawno obejrzałam drugi raz, wrażenia bardzo podobne co za pierwszym seansem.
Początek (pierwsze ok. 10 odcinków) jest niesamowicie wciągający, potem twórcy trochę za bardzo kombinują, np.  kliknij: ukryte  rozumiem że twórcy chcieli żeby L i Light ze sobą pracowali, że to będzie ciekawe zobaczyć ich relację, na miejscu Lighta trzymałabym się od L jak najdalej, a nie angażowała się coraz bardziej w pracę dla policji.
Pomysł drugiego Kiry jest jak najbardziej dobry, jednakże
obsadzenie w tej roli Misy już niekoniecznie, trzeci Kira był już bardziej odpowiednią postacią do tego.
W późniejszych odcinkach pojawia się następny Kira, który robi to co mu każe Light, posiadaczem notatnika i oczu staje się na chwilę także ojciec Yagamiego, notatników jest kilka i można się pogubić który do kogo należy.  kliknij: ukryte  Fabuła staje się nieco przekombinowana. Mimo to oceniam całość bardzo dobrze, Death note potrafi wciągnąć i jest dobrym kryminałem.

Jeśli chodzi o postaci, to są dość realistyczne, za co duży plus, aczkolwiek poza L ciężko mi się było do którejkolwiek przywiązać, są mi obojętne, nie wywołują emocji.

L to bardzo interesującą postać i moja ulubiona z całego DN, uwielbiam jego dziwactwa, sposób bycia, aż żałuję że nie została bardziej rozwinięta, chętnie dowiedziałabym się więcej o jego przeszłości.

Light jest psychopatą, któremu wydaje się że może decydować o życiu innych, zbyt zaślepiły go jego idee. Co nie znaczy, że żywię do niego wielką odrazę – zadziwiająco dobrze oglądało się go w roli głównego bohatera,  kliknij: ukryte  mimo wielu zbrodni na końcu było mi go trochę żal. Kiedy dostał notatnik był bardzo młodym chłopakiem z negatywnym nastawieniem do świata, co zdarza się często w tym wieku, zachłysnął się tą władzą, kolejne „sukcesy” sprawiały, że się w tym zatracił i szybko pozbył się skrupułów. Mimo swojej wielkiej inteligencji nie był mądrym człowiekiem, mam wrażenie że w ostatniej scenie anime trochę sobie zdał z tego sprawę.

Near'a trochę polubiłam, choć nie tak jak L,
Mello był porywczym bandytą, choć trzeba przyznać że pomógł w złapaniu Kiry.

Ojciec Lighta, reszta policji byli dobrymi, realistycznymi bohaterami, choć tak jak wspominałam, ciężko się do któregokolwiek bardziej przywiązać.

Ryuk był bardzo zabawny i miał celne komentarze dotyczące ludzkich zachowań  – zdecydowanie jedna z lepszych postaci.  kliknij: ukryte  Reszta shinigami nie przypadła mi tak bardzo do gustu, choć chwilami byli bardziej ludzcy od ludzi – np. Rem kiedy oddała swoje życie żeby uratować Misę.

Misa jest dla mnie jedną z najgłupszych postaci kobiecych jakie widziałam w anime. Owszem, miała kilka momentów kiedy się wykazała ( kliknij: ukryte  bardzo pomogła w ujęciu trzeciego Kiry), ale ogólnie miałam wrażenie jakby została wyjęta z głupiej komedii, kompletnie nie pasowała do serii.
Na plus to, że jest bardzo ładnie narysowana i ma świetne stroje.

Grafika jest dobra, utrzymana w dość mrocznym klimacie (kontrastuje z tym tylko Misa), bardzo pasującym do serii.
Projekty postaci bardzo realistyczne, wyróżniają się na plus na tle innych anime.

Muzyka również bardzo odpowiednia, świetnie buduje klimat,
openingi i endingi dobrze dobrane (zwłaszcza drugi, metalowy opening z psychodeliczną animacją wbił mi się w pamięć).

DN jest ciekawym kryminałem, dającym do myślenia o tym, jak władza wpływa na człowieka, naprawdę warto obejrzeć, choćby po to żeby wyrobić sobie zdanie o tak popularnym tytule.

Całą serię oceniam 8/10

Fabuła 8/10
Postaci 7/10
Muzyka 9/10
Grafika 8/10

Ogólnie jest to jedno z lepszych anime jakie powstały ale kiedy oglądam to już jako 25 letni gość wszystko wygląda inaczej niż wtedy gdy miałem te 15/16 lat. Doszukałem się kilku nielogiczności i głupot xd.

 kliknij: ukryte  Po pierwsze, raito zaraz na początku popełnił fatalny błąd który był najważniejszym tropem w całej serii. Później to już poszło po nitce do kłębka. Najpierw zaczął bazować na informacjach policji, dzięki czemu wiadomo było że kira jest z otoczenia policji. Następnie zabił agenta/ów FBI, którzy obserwowali rodziny policjantów. Wtedy stało się jasne że kira jest wśród nich. Gdyby raito wpisywałby zwyczajnie przestępców jak przedtem, wszyscy by latali w kółko na oślep szukając kiry, odnalezienie go byłoby niemożliwe bo nie byłoby żadnego tropu oprócz tego ze kira jest wśród uczniów (co i tak było tylko domysłem), których pewnie w tym okręgu jest kilkadziesiąt tysięcy jak nie więcej xd. Raito był ze wszystkich najsprytniejszy, ponieważ pokonał L któremu nikt nie mógł sprostać. Tylko połączeni mello i N byli w stanie pokonać kire. Tak więc skoro raito jest taki genialny to dlaczego popełnił tak fatalny błąd?

Szukając klimatycznego nietypowego Anime, najlepiej powyżej 26 odcinków i w takiej ich ilości zamkniętego, dodatkowo nie wiedząc, który gatunek czy podgatunek takiego Anime wybrać, zdecydowałem się na „Death Note”.5 odcinków już za mną, przy czym 32 z tej produkcji jeszcze przede mną; coś czuję, że szybko wchłonę pozostałe epizody, tak, jak wchłania się ciepłe pączusie wprost z piekarni. Serial wybija się wysoko ponad przeciętność: głównie dzięki niebywałemu klimatowi i specyficznej fabule. A fabuła „Death Note”, w której znudzony szkołą licealista zyskuje tajemniczy notatnik, dzięki któremu poprzez zapisywanie w nim nazwisk osób może je ot, tak uśmiercić, mówi sama za siebie: nieszablonowe, oryginalne, a atmosferą tak zachwyca i pochłania widza, że wdziera mistyczny chłód do naszych umysłów i ciał, przenosząc wraz z nim emocjonalno­‑tajemniczą sferę serilu. Dodatkowo, co od razu rzuca na kolana i zastanawia widza, co nie mogło umknąć naszej uwadze, to sposób spotkania bóstwa Śmierci „Ryuka” z Lightem. A samo przecięcie się ścieżek ich losów owiane jest niezwykłą tajemnicą, jakby nie było ono mimo wszystko przypadkowe; wzmacnia to całą produkcję. Grafika jest bardzo dokładna, tzn. ekspresyjna. Przy zbliżeniach i zachowaniu postaci widać mistrzowsko nakreśloną, z dużymi detalami kreskę. „Notatnik Śmierci” pochłania każdą komórkę mojego ciała; niebywałe Anime.

Paradoksalne, naprawdę dość specyficzne w tym Anime i odciskające swoje piętno, swój wkład w ten rodzaj animacji jest to, że przynajmniej na stan 5 odcinka jego całości, nie wiadomo która z postaci wyjdzie zwycięsko ze skutków ingerencji notatnika w ,,ludzkim” doczesnym świecie. „L”, nie dość, że mało o nim wiemy, oraz nie dość, że przebywał on przez cztery odcinki w jakimś odosobnionym, jakby pustym pomieszczeniu, to chce tak samo dopaść samozwańczego, mającego niesamowity zmysł obserwacji, analizy otoczenia i wyciągania daleko idących w przód wniosków Lighta aka Kirę, jak „Kira” chciałby odkryć tożsamość „L”, gdyż ten jest jedynym pomostem między Policją a nim samym, pomagając w ten sposób zdemaskować tokijskiego Mściciela. Aż nie chce się wierzyć, jak pewny siebie, a jednocześnie mający oczy dosłownie wszędzie jest Light. Bo jak widzimy, obecność potężnej abstrakcyjnej istoty, czyli ,,Bóstwa Śmierci”: Ryuka nie robi na młodzieńcu specjalnego wrażenia, nawet, gdy miał on możliwość, aby posiąść dar widzących ,,martwych” oczu Ryuka, przez które dostrzegłby, tak samo jak Ryuk, tożsamość jak i datę śmierci osoby na którą się patrzy. Light zaczyna wybrzydzać. Wygląda na to, że zechce opieki, czy też wsparcia innego Boga Śmierci.

„Death Note” w każdym kolejnym odcinku, począwszy od pierwszego, a zapewne będzie tak do ostatniego epizodu, gdyż w tym momencie stanąłem na 5­‑tym z nich, fabuła, ba, poszczególne wątki, będą coraz bardziej tajemnicze, zazębiając się wokół istoty notatnika, wprowadzając nowe elementy, z których widz nie zdawałby sobie sprawy, że aż tak i w tym momencie może się jeszcze coś w serialu zmienić. Tak specyfika budowania fabuły, co składa się rzecz jasna, na klimatyczność produkcji, potrafi podnieść jej wartość.

Ponownie obejrzane po kilku latach. Emocje nawet większe, choć historię znam na pamięć. Jak zwykle zachwycają ujęcia, myśli bohaterów mówiących głosami znakomitych seiyuu, ścieżka dźwiękowa. Klasyk

Naprawdę chcielibyście,  kliknij: ukryte  żeby L nie umarł? I jak to by wtedy wyglądało? Wygrałby albo on, albo Raito. Dostajemy dwie postacie na początku i na końcu jedna z nich wygrywa. Toż to najbardziej banalne zakończenie dla tego typu historii jakie tylko można wymyślić. Poza tym L nie miał prawa wygrać. Niezależnie od tego jak genialny by nie był, Raito miał przewagę, bo miał większą wiedzę na temat mocy, w której posiadaniu się znalazł. Raito od początku walki wiedział o tym, że istnieją zjawiska, przedmioty i istoty, o których L­‑owi się nawet nie śniło albo znał je jedynie z mitów i przez długi czas nie było powodów ku temu, by opierał swoje domysły na tych opowieściach. Skoro L nie mógł wygrać to musiał przegrać, a gdyby po śmierci L wszyscy się poddali to byłoby trochę słabo. Słabo byłoby też gdyby agencja, dla której L pracował opierała się tylko na nim. Siłą rzeczy musiały pojawić się inne postacie – takie, które zastąpią L; takie, które dokończą jego dzieło. Jeden geniusz nie miał prawa pokonać drugiego, równego sobie geniusza z ponadnaturalną mocą, której sedno przez długi czas znał tylko on. Dla mnie zakończenie jest dobre, bardzo dobre. Kira jednocześnie wygrał i przegrał z L, bo bez L Near i Mello nie mieliby gruntu, który mogliby zaorać, ale to wcale nie znaczy, że Near i Mello byli głupszymi postaciami. Po prostu byli młodsi, mniej doświadczeni i bardzo późno wzięli udział w całym tym zamieszaniu. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której L po prostu wygrywa. Uznałbym, że autor nie wziął pod uwagę sytuacji, w jakiej postawił własną postać, która, moim zdaniem, była po prostu za trudna, żeby ją przeskoczyć. Nie wyobrażam sobie też, żeby po śmierci L Kira miał mieć w końcu święty spokój od wszystkich i został bogiem nowego świata.

Bardzo dobre anime. Zmusza do refleksji nad własną moralnością, pozwala postawić się po obu stronach barykady, zadaje widzowi pytanie jak zachować odpowiedni balans pomiędzy wolnością a bezpieczeństwem.

Nie ma to jak oglądać DN po latach jeszcze raz i zapomnieć w jaki sposób  kliknij: ukryte  Raito wpadł w pułapkę Near'a xD. Codziennie jeden odc., jutro ostatni ^^ Po 36 odc.  kliknij: ukryte  nie widzę nigdzie luki dlaczego Kira przegra.

Po  kliknij: ukryte  śmierci L DN znacząco się pogarsza.  kliknij: ukryte  Mello i Near sprawiają wrażenie słabych kopii L, który był niezwykle interesującą oraz sympatyczną postacią. Akcja wypełnia się śmierciami, których w końcu jest tak wiele, że przestają wywoływać szczególnie wielkie emocje, a zrobienie z fabuły kwestii semi­‑politycznej sprawia tylko, że wszystko nabiera prawie komicznego odrealnienia. Mocno polecam anime, bo do w/w momentu ogląda się z przyjemnością, ale należy być przygotowanym na znaczną zmianę tonu i jakości.

Kocham tę serię. Po pięciu latach zapoznałam się z nią ponownie – zarówno z wersją papierową, jak i animowaną. ,,Death Note” nic nie stracił w moich oczach, wręcz przeciwnie – mniej lub bardziej dyskretne nawiązania do Biblii, to tekstów kultury, nieczytelne dla trzynastolatki, teraz dopełniały kolorytu dzieła i zwróciły moją uwagę na nowe znaczenia ukryte w fabule.

Na czym – moim zdaniem – polega fenomen tej serii? Po pierwsze, od razu wiemy, ,,kto zabił” i śledzimy, jak radzi sobie z siedzącą mu na karku policją. Po drugie, uniwersalizm poruszanych tematów – naiwne pragnienie zmiany świata na lepsze, które znajduje szansę w przypadku. Notes trafia w ręce jednostki wybitnej i zdolnej do przełomowych zmian. Tak ogromna władza wymaga wyrzeczeń, wyzbycia się skrupułów, wręcz zduszenia w sobie człowieczeństwa – w imię otrzymania atrybutów boskości i tytułu ,,boga”, o który to ubiega się Light. Szaleństwo, które zaczyna nawiedzać protagonistę pod wpływem strachu i kolejnych ofiar, jest przekonujące, a wielopoziomowa gra między nim a L, zaś później – jego następcami, wciąga i nie pozwala oderwać się od tej historii… Aż do  kliknij: ukryte  śmierci L, po której następuje gwałtowny spadek jakości i wiarygodności postaci.

Byłam rozczarowana. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego scenarzysta zdecydował się napisać aż dwanaście tomów pierwowzoru, skoro kilka z nich było – moim zdaniem – zbędnych i psujących opinię o poprzednich. Ani to szczególnie ciekawe, ani nie wniosło niczego istotnego do fabuły. Wręcz przeciwnie – jeszcze bardziej namieszało, tym razem w negatywnym sensie. Tak jak wcześniej zwroty akcji potrafiły umiejętnie grać na emocjach czytającego, tak późniejsze wydarzenia sprawiają, że wątpi on w wiarygodność wykreowanego świata. Całe szczęście, że twórcy anime odtworzyli tylko kawałek mangi i zrezygnowali z wielu fragmentów – myślę, że odbyło się to z korzyścią dla anime.

Dużą zaletą jest niezwykły główny bohater, a wręcz antybohater – genialny, przystojny, zdeterminowany, by za wszelką cenę zwyciężyć. Doceniam jego postać, chociaż niejednokrotnie życzyłam mu śmierci, nie mogąc patrzeć, jak po raz kolejny dzięki większej wiedzy o notatniku manipuluje innymi. Podobało mi się, że w papierowej wersji nie obdarto go z właściwych nastolatkowi wątpliwości czy uczuć – przynajmniej początkowo ( kliknij: ukryte  kiedy np. nachyla się nad Misą, ona uśmiecha się do niego, a Light rumieni się i natychmiast gani się w myślach, że nie może pozwolić sobie na żadne uczucia, bo nawet najwięksi przez nie upadają).

Niestety, na dłuższą metę Light jest dość powierzchowną i mało ciekawą postacią. Sposób, w jaki przedstawiono jego psychikę – niespójny. Zwłaszcza potwornym niedociągnięciem zdaje się jego zachowanie po  kliknij: ukryte  utracie pamięci. Nagle przechodzi nagłą transformację charakteru. Od pierwszego rozdziału mangi (i od początku serii animowanej) dawano czytelnikowi do zrozumienia, że jest on zadufanym w sobie nastolatkiem, czującym się lepszym od innych. Był taki już bez Death Note’a. Notatnik tylko pchnął go w stronę tego zła, które lęgło się w nim od samego początku. Dlaczego więc autorzy chcą przekonać czytelnika, że odpowiedzialność za to spoczywa tylko w magicznym przedmiocie?

Chociaż akcja skłania do przemyśleń odnośnie człowieczeństwa, zmian, tego, czym jest dobro, nie nazwałabym tej serii ,,głębszą”. Jako rozrywka spełnia się świetnie – twórca nie lekceważy czytelników, zaskakuje ich nieustannie i dba o suspens.

Siłą tej serii są również bohaterowie. Dla nich warto było śledzić fabułę, chociaż, jak już wspomniałam, sposób ich przedstawienia jest powierzchowny.

L – geniusz. Oryginalna, specyficzna postać, najpopularniejsza zarówno wśród fanów serii, jak i osób, które nigdy nie siedziały w fandomie. Twórcy twierdzą, że L i Light różnią się wszystkim, poza genialnością, choć ja zauważyłam jeszcze jedno podobieństwo – oboje byli vicemistrzami tenisa.

Grupa dochodzeniowa. Niby schematyczna, ale ciekawa i różnorodna. Seichiro Yagami – typowy ,,zły policjant”, choleryk, przykładny Japończyk, dla którego liczy się prawość i honor, oraz jego syn – mający niby podobne poglądy, a jednak postępujący skrajnie inaczej.

Ryuk. Świetna postać, bez którego ironicznych komentarzy ,,Death Note” nie byłby już taki sam.

Często słyszy się, że najbardziej znienawidzoną postacią jest Misa i choć początkowo również mnie drażniła, to z czasem doceniłam jej postać i elementy komediowo­‑obyczajowe z jej udziałem, które równoważyły ciężar fabuły.

Bardzo polubiłam Matsudę. Jego dobroduszność i infantylność budziły sympatię, a  kliknij: ukryte  łzy, szał, kiedy dowiedział się, że Light był Kirą – współczucie i zrozumienie.

Interesująca jest jeszcze jedna rozbieżność między ekranizacją, a komiksem – twórcy anime poszli w stronę uwznioślania Lighta oraz ,,biblizacji” serii (czytanie Biblii na lekcji, scena  kliknij: ukryte  mycia stóp Lighta – zawałowana aluzja do Jezusa). Chociaż moim zdaniem odniesienie do Marii Magdaleny jest już zbyt… balansujące na granicy dobrego smaku? Wydźwięk tej sceny jest jasny: Lighta pokazano jako Boga, a L to grzesznik, który oddaje mu cześć. Już nie wspomnę o homoseksualnym podtekście tej sceny. Obawiam się, że o to właśnie chodziło – by fandom miał pożywkę. Jak dla mnie tego typu nawiązania są już zbyt ,,grube”. ;) A może to ja się mylę i tam wcale nie ma odniesienia do kultury chrześcijańskiej? Chętnie dowiem się, co o tym myślą inni widzowie.

Manga jest zdecydowanie lepsza od ekranizacji, ponieważ udało jej się uniknąć większości luk logicznych związanych z notesem. Zasady korzystania z Death Note’a zostały wyjaśnione przystępnie i szczegółowo. W dodatku scenarzysta i rysownik niejednokrotnie inaczej przedstawili sceny, które w anime są interpretowane inaczej.

Reasumując, polecam tę serię. Mnie do siebie przekonała, mimo niedociągnięć. 😊

Death Note to najwybitniejsze dzielo, jakie mialem przyjemnosc zobaczyc

Czy jesteś kosmitą, który dopiero wczoraj przybył na Ziemię i jedyne, co zdążył w tym czasie zrobić, to obejrzeć „Death Note'a”? O_o'
Death Note jest fajny – owszem. Zwłaszcza przez pierwsze dwa sezony, bo potem jest już gorzej. Przede wszystkim świetnie trzyma w napięciu i naprawdę bardzo wciąga, ale… Bohaterowie są przerysowani i papierowi, kolejne „zasady” związane z notatnikami są wymyślane na poczekaniu, a wiele decydujących zwrotów akcji działa na zasadzie „shinigami ex machina”. No i najważniejsza sprawa: oczy shinigami! Przez cały serial wszystko kręci się wokół tego, że Ryuk próbuje namówić Lighta do wymiany połowy pozostałego mu życia na oczy shinigami.  kliknij: ukryte  Skoro nigdy do tego nie dochodzi, to znaczy, że cała intryga została dokumentnie spartolona!

Jak w temacie – Death Note to najwybitniejsze dzielo, jakie mialem przyjemnosc zobaczyc.

Będzie nowa ekranizacja filmowa, tym razem produkcji amerykańskiej. Oczywiście zaamerykanizowano część nazwisk i imion (to można jeszcze przeżyć).

O ile Willem Dafoe jako Ryuk brzmi legitnie [z twarzy nawet podobni ;)] , to jak do jasnej anielki mogli zrobić CZARNEGO 'L? Rasistką nie jestem, wszyscy ludzie są dla mnie równi, ale istnieje też coś takiego jak pierwowzór postaci…

Czasami poprawność polityczna hameryakńców mnie wykańcza…

Źródło: imdb.

Japońscy twórcy często inspirują się klasykami kina jak np: Hideo Kojima tworząc nowe historie.Polecam obejrzeć film Dotknięcie Meduzy The Medusa Touch (1978).

Podeszłam do tego anime z rezerwą, zrażona nieco nadmierną jego popularnością zwłaszcza wśród specyficznych grup fanów anime. Nieufnie rozpoczęłam seans i w sumie od początku mi się dosyć podobało. Genialne to to nie jest, ale ogląda się fajnie. Duzy wpływ na moje pozytywne oczucia miał główny bohater, bardzo lubię takie postaci. Moją sympatię zaskarbili sobie właśnie Light, Misa i Ryuk. Nie mam się po co rozpisywać, bo komentarzy na temat tego anime już wystarczająco, powiem tylko, że nie żałuję że obejrzałam i chwilami seans był dla mnie mocno satysfakcjonujący, choć niepozbawiony wad i irytujących mnie elementów/postaci/naciąganych wydarzeń itd. Ode mnie 6/10

Genialne anime : ) Jedno z moich pierwszych i choć teraz mam już za sobą dobrze ponad trzysta tytułów to nadal góruje w pierwszej trójce ^- ^ Świetna fabuła i klimat (jestem jedną z nielicznych osób, którym Death Note podoba się w całej swojej rozciągłości.Tak, nawet po wprowadzeniu Near'a i Mello) Bardzo podobała mi się kreacja L i Raito.
Za jedyny minus serii uważam natomiast Mise T- T. Ta dziewczyna mnie niepomiernie irytuje bez względu na to ile razy to oglądam.
Czy tylko mi brakuje w tym anime takiej porządnej kobiecej postaci, która stanowiłaby solidną konkurencje i przeciw wagę dla dwójki głównych bohaterów? Która miałaby jaja wkręcić się w intrygę z L i w walkę z Raito o władzę. To dopiero byłoby coś. Ale to tylko taka luźna uwaga, bo jak już pisałam anime i tak jest świetne.

Seria pochłonęła mnie od początku do końca, a poczynania bohaterów śledziłem z zapartym tchem. W przeciwieństwie do większości, nie uważam, że seria powinna skończyć się na  kliknij: ukryte  śmierci L – dzięki kontynuacji widzimy zwycięstwo Kiry, nowy świat, a następnie dokończenie geniuszu zmarłego. Oczywiście, pod względem charakteru, Near nie przewyższa L, ale postać Mello jest genialna. Nie mam serii nic poważnego do zarzucenia – w mojej opinii 10/10.

Wreszcie ukończyłam pozycję, którą można już chyba określić jako należącą do młodszej klasyki. Tak jak wielu moich przedmówców przyznaję, że po 25 odcinku nastąpiło pogorszenie, geniusz N to była już lekka przesada, ale nie zmienia to mojego postanowienia, aby wystawić na koniec 10. Seria jest dokładnie tym, co oczekiwałam, kryminałem o wybitnie pokręconej intrydze, trzymającej w napięciu akcji, gdzieś w tle przeplatającej kilka nienachalnych refleksyjnych pytań. Bohaterów uznaję za wyjątkowo udanych, chociaż moim głównym faworytem jest L. Straszni go polubiłam i dlatego kliknij: ukryte  z powodu jego śmierci, akcja po 25­‑ku już nie jest tym samym. Ale wynagradzało mi to pobrzmiewające w tle przekonanie, że to wciąż była walka z L tylko w innej postaci. Z czystym sumieniem mogę polecić serię każdemu, choć naturalnie zawsze się znajdzie ktoś, dla kogo intrygi będą powydziwiane.

Byłoby to najlepsze anime na ziemi, gdyby nie spieprzyli tak jakichś 10 ostatnich odcinków. Naprawdę, ci co jeszcze nie widzieli niech się przygotują na najgorsze…

Jeśli ktoś zaczyna swoją przygodę z Anime i zacznie od tej serii to zdecydowanie poprzeczka wzrasta. Mało która seria zrobi później takie wrażenie jak Death Note, ze mną tak było :-))

Pierwsze 10 odcinków bardzo dobre 9,5/10, niestety później jest coraz gorzej.
Wziąłem się za to Anime trzeci raz ( 1 – 10/37, 2 – 17/37 ), wcześniej nie przypadło mi do gustu ale po znacznym przekroczeniu 300 tytułów, zmienił mi się gust i spróbowałem jeszcze raz.
Jak już napisałem na początku od pewnego momentu było coraz gorzej kliknij: ukryte  Osobiście uważam że to Anime poległo całkowicie po śmierci L. Patrząc na ostatnie sekundy 25 odcinka doszedłem do wniosku że tak to powinno się skończyć ( wtedy moja ocena wynosiła 8.25/10 ). Niestety to nie był koniec pojawił się tan strasznie irytujący N, to dzięki niemu spadała dalsza ocena ( 4/10)

Oceny są w Spojlerach, ponieważ wpływ na nie miały wydarzenia zawarte w Anime sprawdzasz na własną odpowiedzialność.

Podsumowując:
- Odcinki do 10 –  kliknij: ukryte  9,5/10

- Odcinki od 11 do 25 - kliknij: ukryte  8.25/10

- Odcinki od 26 - kliknij: ukryte  4/10

Końcową oceną jest 7, po takich zachwytach wielu osób naprawdę myślałem że to Anime mnie do siebie przekona, w końcu od kiedy rozpocząłem zabawę z Anime byłem o 4 lata młodszy, wtedy ten tytuł był dla mnie niezrozumiały.
Niestety teraz gdy już wszystko rozumiem dochodzę do wniosku, że jednak nie byłem wtedy taki głupi ;)

Oczywiście to tylko moja własna ocena.

Wreszcie! Po długich bojach zmęczyłam tego tasiemca i bez skojarzeń mi tu. Seria niewątpliwie dobra i pouczająca  kliknij: ukryte  (nikt nie powinien bawić się w Boga), ale trochę przydługa i pod koniec się zepsuła  kliknij: ukryte  (N i M – kudy im do L?. Kira był wszechmocny, wszystkich wodził za nos i już się szykowało zakończenie po jego myśli, a tu nagle przeciwnik jakoś go przechytrzył – mam nieodparte uczucie, że autor użył Deus ex machina)

Najbardziej znienawidzoną przeze mnie postacią był oczywiście Kira – już w drugim czy trzecim odcinku mamy zaszczyt przekonać się, że mu odwaliło i chce używać Notatnika bynajmniej nie dla dobra świata, tylko dla własnych egoistycznych celów, otóż chce awansować na Boga. Chyba sądził, jak większość młodych ludzi, że śmierć ich nie dotyczy. A przecież w każdej chwili mógł zostać potrącony, zakłuty igłą zakażoną HIV, dowiedzieć się, że ma raka lub mógł mu nagle pęknąć tętniak w mózgu… Oczywiście, nie wziął też pod uwagę rzeczy, która pokonała wielu dyktatorów przed nim – starości. Najbardziej jednak nienawidziłam hipokryzji, tego zalewania się łzami  kliknij: ukryte  na widok śmiertelnie rannego ojca, którego sam do tego doprowadził. Z niewiadomych powodów nie trawię kiepskich aktorów…

Oprócz Lighta – wstrętny kusogaki – irytowała mnie niepomiernie ta cała „Misamisa”. W filmie aktorskim zrobili z niej typową japońską idio…idolkę – trochę rozpieszczoną, zachowującą się jak bachor, ale na swój sposób niewinną nastolatkę. A tutaj to jest po prostu ścierka – ugania się za chłopakiem, który jej nie cierpi, w pomieszczeniu pełnym ludzi wydziera się do swego lubego: „prześpij się ze mną” albo „wreszcie będę mieszkać z kochasiem we wspólnym gniazdku”, względnie kręci skąpo odzianym tyłkiem przed grupą młodych gliniarzy – i to w Japonii, gdzie o podkołdernych szczegółach nie trąbi się na całą ulicę, a dotyczy to w szczególności celebrytek, które przyłapane na nieobyczajnym prowadzeniu się mogą stracić pracę (dlatego wielu paparazzich­‑szantażystów na tym zarabia)... Zero dyskrecji i poszanowania samej siebie, niejedna prostytutka prezentuje więcej klasy… potem nagle przełączają się jej trybiki w tworze mózgozastępczym i przypomina jej się: „aha, teraz mam udawać białą leliję i dziecię niewinne”...

Najbardziej bałam się między innymi tego, że  kliknij: ukryte  te dwa potwory skrzyżują się ze sobą. Aż strach pomyśleć, czy ewentualne potomstwo byłoby genialnymi psychopatami, czy bezmózgimi psychopatami… Na szczęście nie zdążyły, świat by chyba tego nie zniósł. Natomiast dobrze, że L miał spadkobierców… Jednak o wiele bardziej podobało mi się zakończenie filmowe.

Bardzo udana seria,jedno z moich pierwszych anime. Polecam,trzyma w napięciu.

Oglądałem tą produkcję ponad rok temu, gdy zaczynałem swoja przygodę z japońską animacją. Jako 'młody' widz byłem tym tak zauroczony, że szczerze uznałbym to za drugie najlepsze co widziałem do tej pory. Niedawno z powodu spraw zdrowotnych wylądowałem w domu na przynajmniej kilka tygodni, więc postanowiłem sobie umilić czas, oglądając wszystkie anime 'z początku mojej kariery', którym impulsywnie dawałem najwyższe noty, bo były to po prostu pierwsze z gatunku, które widziałem. Myślałem, że po roku czasu i ponad 150 tytułach moje zdanie co do Death Note zmieni się odrobinę – myliłem się. Produkcja przedstawia widzowi bardzo dobrze odczucia i przemyślenia bohaterów, pozwalając zajrzeć w głąb ich umysłów, jednocześnie nie tracąc tempa i dawkując napięcie w prawie idealnych proporcjach. Każda z intryg Kiry jest przedstawiana bardzo dokładnie, jednocześnie nie spowalniając tempa całej produkcji. W sumie myślałem, że trochę dzisiaj popracuję, obejrzę sobie po jednym odcinku z 10 zaplanowanych tytułów i jakoś dzień zleci. Myliłem się. Od bitych 4 godzin oglądam i jest to póki co najdłuższy maraton, jaki kiedykolwiek zaliczyłem przed jakąkolwiek produkcją telewizyjno­‑internetową. Wciąga niesamowicie – osobiście polecam obejrzeć każdemu, kto jeszcze nie widział.

Fabuła: 9/10 – Wszystko jest świetnie aż do pewnego momentu…..
Postaci: 8/10 – Większość jest ok ze szczególnym uwzględnieniem Raito/Lighta, niestety są jednak też postaci ważne dla fabuły, a po prostu słabe, dlatego „tylko” 8.
Klimat: 9/10 – Nie ma co się o tym rozpisywać po prostu jest i już.
Grafika: 7/10 – Do najpiękniejszych anime to to nie należy, ale trzyma dobry poziom.
Muzyka: 9/10 – Bardzo dobre openingi i endingi, muzyka w tle również bardzo klimatyczna i miła dla ucha.
Ogółem: 9/10 – Prawdopodobnie najlepszy kryminał wśród anime, po prostu trzeba obejrzeć.
Plusy:
+ Genialny kryminał
+ Trzyma w napięciu
+ Raito to genialna postać
+ Openingi i endingi
+ Starcie dwóch geniuszów
Minusy:
- Po pewnej scenie poziom spada  kliknij: ukryte  śmierć L
- Near i Melo
- Zakończenie nie każdemu przypadnie do gustu.

Mimo że wszyscy się nim zachwycają, ja byłam rozczarowana.
Nie wciągnęło mnie.
Nie poczułam ciekawości co będzie dalej, chociaż prawda, pomysły głównego bohatera, walka z L była dopracowana do granic możliwości.
Muzyka nie najgorsza. Kreska mi się nie podobała. Po prostu po kilkunastu odcinkach oglądałam na siłę, czekając aż się skończy. Nareszcie, to już za mną (*)

Oficjalna strona Death Note zamieściła informację, że z okazji dziesiątej rocznicy serialu, szykują jakiś nowy projekt.
[link][link][/link]

Czyżby szykował się drugi sezon?

Może postanowili pociagnąc historie dalej, bazując na alternatywnym zakończeniu autorstwa twórcy DN.
[link][link][/link]

Zapomniałabym o muzyce. Niezła, podkreślała temat, spodobały mi się te chóry w tle. Ale opening- beznadziejny. Seria dobra, ale i tak przereklamowana.

Długo broniłam się przed tym anime. W końcu oglądnęłam kilka odcinków na próbę.
Hmm… i nie powiem, żeby to była najlepsza decyzja. Oczywiście grafika i muzyka na wysokim poziomie, tak samo jak główny zamysł. Nie jakieś strzelanki czy nastoletnie miłości, jak to nie tak rzadko w anime bywa, tylko wyjątkowy pomysł, po który sięgnięto do japońskich religii.
Główny bohater bardzo dobrze skonstruowany.  kliknij: ukryte  Niby chodzący ideał, szczupłe bożyszcze kobiet, uzdolniony humanistycznie i w kierunkach ścisłych, mistrz tenisa, a tak naprawdę znudzony i- jak się potem okazuje- bezwzględny chłopak z manią wielkości, który nie da sobie wybić z głowy swoich racji i który tylko czekał, aż nadarzy się okazja zabawić się w boga. Ryuuku również przypadł mi do gustu, jego postać w tle stanowi niezły smaczek.
Jeśli chodzi o fabułę- DŁUŻYZNY. Taki niezły koncept mógł zostać lepiej rozwinięty. Po mniej więcej pięciu odcinkach zaczęłam się po prostu NUDZIĆ. Pojedynek na intelekty naprawdę mógłby być ciekawszy, a sprowadza się jedynie do nieomylnych wyników dedukcji panów geniuszy, którzy są tu jedynymi gwiazdami, a tępa policja nic nie jest w stanie sama wywnioskować.
Nie jest to pozycja beznadziejna, ale na pewno też nie wybitna. Spodziewałam się trochę więcej po opiniach maniaków tego serialu, które najczęściej brzmiały:
„TO JEST GENIALNE! POLECAM!!!! <3”
~Tyle w temacie

Anime dam 9/10 ale nie przez jakies niedorobki techniczne ale przez to ze akcja od 26 odcinka byla tak naciagana ze chyba bardziej sie nie dalo. Nie zmienia to faktu ze anime wypada swietnie i wyruznia sie ze swojego gatunku nie mowiac o tym ze jest obowiazkowa pozycja, lecz gdy  kliknij: ukryte  L umiera a jego miejsce zajmuje Near (Nienawidze typa ) ktory wg mnie jest kompletnie nieudana podrobka L to az szkoda ze autorzy pod koniec tak to zepsuli. L mial jakies dowody ze Kira to Light
a Near wszystko wiedzial za przeproszeniem z /ciach! rozszywrowal Kire przez mniejszy okres czasu niz L a zakonczenie juz bylo naprawde naciagane ( procz tego ze Ryuk wpisal imie Light'a do DN'a to bylo ok ) Near zgaduje caly plan kiry bez zadnych dowodow, Kira popelnia prosty blad ktorego nie popelnilby normalnie z jego intelektem do tego jeszcze krzyczy ''Wygrałem !!'' a z Mikamiego ( przepraszam jak zle napisalem nazwisko ) zrobili idiote mimo ze przez wszystkie odcinki wydawal sie spokojny i opanowany. Mimo naciaganych mocno teorii Near'a anime trzyma wysoki poziom i nie moge dac mu nizej niz 9/10. a jeszcze irracjonalne jest to ze kire zabija taka ciapa jak matsuda jak chcieli takie zakonczenie dac nie powinni z niego robic takiego ułoma w całej serii. Uwielbiałem Light'a I pierwszego L (Ryuzakiego) najlepsze postacie w całej serii szkoda że L zginal ale dodalo to niezwykłego pedu w fabule ktory wg mnie nie został dobrze wykorzystany przez autorow.

Moderacja nie będzie szukać spoilerów w strumieniu świadomości. Sorry.

Nie zgodzę się z większością komentarzy, że anime straciło sens po…

Moim zdaniem anime straciło wówczas coś ważnego, ale nie sam sens. Ta wieczna gra, która się ciągnęła między nimidawała wspaniałego smaku fabule. Wraz z jej zakończeniem następne kilka odcinków było monotonne i nudne, mimo to anime szybko odzyskało swojego ducha. Krótko mówiąc: fabuła i akcja są idealne.
Jeśli chodzi o pozostałe szczegóły: kreska Death Note przypadła mi do gustu, lekka i stonowana. Cała występująca ścieżka dźwiękowa była wręcz znakomita, już nie mówiąc o różnorodności ciekawych postaci.

Żyć nie umierać. Moja ocena anime: 10/10

Nie zgodzę się z większością komentarzy, że anime straciło sens po  kliknij: ukryte  śmierci L. Mnie zniechęciło gdy L ewidentnie nie miał już dowodów na to, że Raito jest Kirą. W jego domu były kamery, tak to wszystko obmyślił, że faktycznie oddalił od siebie wszelkie podejrzenia. Mimo to L go uwięził na podstawie 5% pewności, że jest on Kirą. Trochę to nierealistyczne i niehumanitarne, poza tym ten wątek strasznie się przeciągał. Mogliby to tak rozegrać, że faktycznie uśpiło by to czujność L.

Po tym wszystkim jednak seria wciągnęła mnie już na dobre. Podobał mi się klimat, kreska, ścieżka dźwiękowa. Na pewno jest to jedno z najlepszych anime jakie widziałam. Trudno znaleźć coś tak dobrze zrobionego pośród tych wszystkich średnich i słabych serii.

Przez cały czas przeszkadzała mi jeszcze jedna rzecz. Nie wiem czy to ja nie nadążałam za biegiem wydarzeń, czy faktycznie brakowało wyjaśnienia jak bohaterowie dochodzili do niektórych wniosków.  kliknij: ukryte  W przypadku L i Neara czasami miałam wrażenie, że to, że tak szybko odgadywali zamiary Kiry nie byłą zasługą ich zdolności detektywistycznych, tylko nie wiadomo skąd od razu znali każdy jego ruch. Nawet będąc nie wiem jak wielkim geniuszem, nie mogli się tak szybko domyślić za każdym razem. Mało to realne, bo było zbyt wiele możliwości jak Kira mógł postąpić i zbyt wiele czynników, które mogły na to wpłynąć. No i gdy pojawił się drugi Kira, nie wiem jak L wydedukował tak szybko, że to już ktoś inny. Moim zdaniem był po prostu stronniczy i mimo, że dowody mówiły inaczej on chciał wierzyć, że Raito jest Kirą

Moja ogólna ocena to 8/10. Anime wywołuje dużo różnych emocji, ale na pewno nie jest nudne ani nijakie.

Aż dziw bierze, że za tę serię zabrałam się tak późno, faktycznie jest bardzo zgrabnie poprowadzona i wciągnęła mnie jak niejednego z Was. Jestem dopiero w połowie serii, więc staram się unikać spoilerów. L przypadł mi do gustu już od drugiego odcinka i szczerze mu kibicuję, a Light… paskudne stworzenie – typowy dzieciak, który myśli, że wszystko mu wolno. Stanowi doskonałe odzwierciedlenie tych wszystkich „mrocznych” licealistów, którzy pod ścianą zerkają na Ciebie spode łba i zapewne marzą o posiadaniu takiego notatnika, żeby Cię ukatrupić. To prześmieszne podejście. Nie mam żadnego szacunku do jego postaci, jak i ludzi, którzy uważają naiwnie, że „oni by zrobili porządek i wszystko byłoby lepiej”.

Bardzo dobra seria. Świetnie się przy niej bawiłem przez kilka ostatnich „wieczorów” (patrzę na zegarek).
Niestety trochę nierówna. Nie będę oryginalny – to co najlepsze skończyło się w chwili, gdy  kliknij: ukryte  Raito na pewien czas zrzekł się posiadania Notesu i podjął współpracę z L (chociaż na plus tej sytuacji przemawia kilka komicznych scenek). To właśnie rywalizacja tych dwóch geniuszy najbardziej mnie wciągnęła.
Później był jeszcze świetny powrót Kiry zwieńczony śmiercią L. Wprawdzie sercem byłem z nim, jednak dla dobra fabuły Kira musiał wtedy zwyciężyć.

I może jeszcze o końcówce. Powiedzcie, że jestem naiwny, ale Death Note trzymał mnie w napięciu do samego końca. Nie wiedziałem jak się to skończy ani nie popierałem żadnej ze stron w końcowej konfrontacji. Ostatecznie to co zaserwowali nam twórcy anime zupełnie mnie zadowoliło. kliknij: ukryte  Ciągłe sukcesy Raito/Kiry sprawiły, że był niezwykle pewny siebie i nie mógł się pogodzić ani uwierzyć w swoją porażkę. Stąd też jego zachowanie i desperacka ucieczka na końcu. No i Ryuk (od początku do końca świetna postać), który ostatecznie przypieczętował jego los.

Warto zapoznać się z tym anime. Przez zdecydowaną większą część serii ciężko jest oderwać się od ekranu.

Świetne! Genialna, doskonale przemyślana fabuła i niesamowite postacie. Do tego specyficzny klimat, naprawdę dobry soundtrack, który trzyma w napięciu. Grafika bardzo przypadła mi do gustu. Można uznać, że przesadzam, ale uważam, że to anime jest niemalże doskonałe i polecam je każdemu! Podobało się nawet osobom z mojego otoczenia, które ze światem M&A nic wspólnego nie mają.

Anime świetne, wciąga, trzeba pomyśleć.
Ogólnie wiele osób mówi, że wraz ze  kliknij: ukryte  śmiercią L kończy sie dla nich anime. Czy tylko mnie bardziej  kliknij: ukryte  podobało się jak Near główkuje, a potem Mello, który mimo wszystko mu pomógł?
Ogólnie od początku do końca nie lubiłam Kiry.  kliknij: ukryte  Dlatego zakończenie mi się podobało, nie obniżyło mojej oceny.
Czasem miałam wrażenie, jakby autorzy gubili się w tym co sami wymyślili.  kliknij: ukryte  A oczywiście od razu trudniej jest to pokazać tak, że postacie same do tego dochodzą, przez co miałam dziwne wrażenie jakby czasem były wszechwiedzące. Oczywiście nie pamiętam już wszystkiego tak dokładnie więc nie mogę podać konkretnego przykładu :c

jakim cudem anime o dwóch geniuszach może być tak nielogiczne. Wszystko aby pokazać ich wielką inteligencja.Aczkolwiek czasami było naprawdę ciekawie i były momenty wielkiego napięcia. Mimo to po śmierci L anime stało się dla mnie torturą.Głównie przez postać neara. Kreska całkiem fajna, ale bez rewelacji. Za to openingi były moim zdaniem cudowne.Wniosek: nielogiczne, nie najgorsze fabularnie anime próbujące być czymś lepszym niż jest.

Pomimo tego iż, serię oglądałam 18 miesięcy temu pozwolę sobie wydać opinię.
Death Note jest moim pierwszym „świadomym” anime i mam do niego ogromny sentyment. To właśnie ta seria przekonała mnie do chińskich bajek :) Jednakowoż nie polecam tego tytułu na pierwszy raz. A dlaczego? Wydaje mi się trochę zbyt ciężkie dla raczkującego dopiero w tym rejonie osobnika. Miałam problemy z zapamiętaniem imion, ciężko było mi się przyzwyczaić do japońskiego języka i muzyka jak na tamten czas była dla mnie po prostu dziwna. Uważam, że wiele zabawy przez to straciłam.
Ale pomijając to…
Żeby wymyślić taką historię to naprawdę trzeba mieć łeb. Świetnie wykreowane postaci, oryginalna fabuła, akcja pełna napięcia. Fajnie, fajnie. Z tym, że tylko do 26 odcinka, bo oczywiście  kliknij: ukryte  po śmierci L'a, musi wkroczyć dwoje mniej i bardziej wkurzających gówniarzy. Mello – nałogowy zjadacz czekolady, którego notabene prawie nie ma i do tej pory nie wiem po cholerę on w ogóle się w tej serii znalazł, ale do którego nie mam większych zastrzeżeń i oczywiście genialny wszystkowiedzący, makabrycznie denerwujący gówniarz Near. Och, jedna z naprawdę niewielu postaci, która doprowadzała mnie do szewskiej pasji, a to już wyczyn, bo jestem raczej cierpliwa i wyrozumiała! Zatem gratuluje i bije pokłony. No bez jaj… L się tyle męczy z Kirą, a ten w parę odcinków robi wielkie BUM i Kira unicestwiony.
No sorry, ale jak dla mnie odcinków 26­‑37 mogłoby już nie być, bo tylko psują serię.
Byłam też wielce rozczarowana zakończeniem.  kliknij: ukryte  Raito umiera? Serio? I to jeszcze przez tego ciapę Matsudę i przede wszystkim za sprawą genialnej genialności mojego ukochanego, wkurzającego Near'a? Litości! Ja wiem, że to jednak Ryuk dobija Lighta, ja wiem, ale łatwiej mi się zrzuca winę na bohaterów, których nie lubiłam. Pomimo mojej całej, szczerej sympatii do Ryuk'a jemu też nie wybaczę. Zdaje sobie sprawę, że mieli taki układ, ale po prostu nie spodziewałam się takiego końca. Jejku. Jeśli jakaś postać miała prawo zabić Raito, to był to L. To oni ze sobą rywalizowali, to oni przeżyli ze sobą tyle czasu i to właśnie ta dwójka według mnie powinna do końca ze sobą walczyć. Walka dwóch geniuszy.

Ech, chciałabym jeszcze wtrącić słówko na temat Misy, bo z tego co się orientuje, to wiele osób wkurzała. Przyznam, że mnie też, ale potem jakoś ją zrozumiałam i polubiłam. Swoją drogą ona jest naprawdę niesamowita.  kliknij: ukryte  Oddać dwa razy połowę życia, a i tak umrzeć ostatnia…

Na sam koniec zostawiam sobie Raito. Och, Raito. Moja pierwsza fikcyjna miłość. Nie będę rozwodzić się nad jego charakterem czy postępowaniem. Napiszę tylko, że go kocham. O! Tyle ode mnie w tym temacie.

Reasumując – świetna seria do 26 odcinka, bo potem jest już nuda i wszelki absurd, wykraczający poza ludzkie pojęcie.

Ocena trochę obniżona przez postać Near'a i zakończenie, ale i tak wysoka.
8/10.

Nie będę rozpisywać się jak bardzo mi się podoba. Tylko wtrącę coś co bardzo mi się nie podoba. A jest tym/nim Near. Nagle wszechwiedzący paniuś. Wszystkiego się domyśla nie posiadając zbytnio po czym. Jego osoba jest niezmiernie irytująca że aż serce mi bije gdy Raito jest na ostrzu noża. Mimo wszystko idealnym zakończeniem byłoby zwycięstwo Kiry, na co liczę! Jednak jak to NIESTETY bywa: „zło zawsze przegrywa”...

Co do muzyki… i tu brawa za pomysł: „Death notes theme” którego oryginalny tytuł to „Carl Orff – Carmina Burana – O Fortuna” gdzie Fortuna to Bogini ludzkiego losu. Wszystko pięknie współgra, a muzyka świetnie wpasowuje się w klimat.

Takie perełki powinny dostawać 1 gwiazdkę dodatkowo za samo bycie. Pomysł, fabuła.. nigdzie indziej czegoś takiego nie spotkałam. Jestem pewna, że niejednokrotnie będę wracać do tego anime. I już planuje zakup mang. :)

Z wielkim trudem udało mi się dotrzeć do samego końca tego gniota. Beznadziejna oprawa wizualna i przenudne rozgrywki intelektualne na poziomie przedszkola, które ciągną się jak guma od majtek. Pierwsze 3­‑4 odcinki były jeszcze znośne, ale później zrobiło się po prostu tragicznie! Ktokolwiek jest odpowiedzialny za tą fabułę, powinien iść siedzieć. Jedyne, co zasługuje tutaj na uwagę, to świetna muzyka i za to daję 2/10, tyle w temacie.
pozdrawiam~

Naprawdę kocham tę serię. Są tajemnicze sprawy, zagadki, śledztwa, czyli moje klimaty. Od pierwszych chwil wciąga i nie puszcza. Wszystko zostało dopracowane, przez grafikę, muzykę, bohaterów po tła. Po prostu perełka. Świetne dla początkujących otaku, ale weterani też się nie zawiodą. ;)

Moje pierwsze i chyba nawet ulubione anime. Cudo. Tyle w temacie.

Bardzo dobre anime. Wciągające, z niegłupią fabułą i bardzo głębokimi postaciami. Już dawno nie śledziłam losów bohaterów z takim zaangażowaniem. Ich zachowania były ukazane bardzo realistycznie, momentami z małym ale nieszkodliwym i zarówno prawdziwym patosem. Trzeba przyznać jestem pod ogromnym wrażeniem dedukcji L, Raito i Neara.  kliknij: ukryte  W dalszym ciągu żal mi Raito. Jest idealnym przykładem osoby, która kopiąc doły sama w nie wpadła. Bardzo ciekawymi postaciami byli także Shinigami.
Co do oprawy wizualnej- spodobała mi się. Kreska nieco ludzka doskonale wpasowuje się w tą historie.
Zresztą muzyka także stoi na wysokim poziomie. Openingi zarówno jak endingi są miłe dla ucha a soundtrack wprowadza napięcie.
Oczywiście polecam. Chyba każdy fan anime powinien się z tym tytułem zapoznać nawet jak nie przepada za gatunkiem, w którym się on klasyfikuje. Na początku sądziłam, że powinnam dać 8 ale po dłuższym zastanowieniu daje 9.

Anime genialne, wierna adaptacja równie dobrej mangi. Anime do końca trzyma w napięciu i niepewności, dużo różnorodnych bohaterów oraz zwrotów akcji. Tytuł ten byłby niemal idealny, gdyby nie sezon 2. Nimniej jednak pozycja obowiązkowa dla każdego zapaleńca.

Nie wiem, co ludzie widzą w czymś takim. Totalna beznadzieja i jeszcze bohaterem okazuje się  kliknij: ukryte  psychol. Przyznam że pierwszy odcinek ujdzie… ale cała resztę można roztrzaskać o kant stołu.

Ach, te wspomnienia… było to moje pierwsze anime i naprawdę cieszę się, że właśnie od niego zaczęłam moją przygodę z oglądaniem. Patrząc teraz na całą tę serię z perspektywy czasu mogę z czystym sumieniem przyznać, że „Death Note” to arcydzieło, klasyk oraz pozycja obowiązkowa dla każdego fana m&a. Nie jest oczywiście pozbawione wad, jednak potrafię na nie przymknąć oko, ponieważ ogółem seria wypada świetnie.
Jak dla mnie mogłaby się skończyć po odcinku 26, jednak nie będę winić twórców za ciut gorszy ciąg dalszy.
Kto się z tym tytułem nie zapozna, będzie bardzo żałował.

Świetna adaptacja bardzo dobrej mangi. Jedyny minus to ta brzydka grafika 3D, widoczna nawet w projektach postaci. Poza tym, nadal obstaję przy swoim – Death Nothe powinno skończyć się na  kliknij: ukryte  śmierci L'a, bo dalszy rozwój wydarzeń był naciągany (no ale cóż począć, skoro były naciski na autorów mangi ze strony wydawcy).

Zamaskowano spoiler. Moderacja

Jedno z pierwszych anime jakie oglądałem, byłem tym zafascynowany i nie wyobrażałem sobie czegoś lepszego od notatnika.
Z perspektywy czasu zacząłem dostrzegać kilka małych wad ale sentyment robi swoje, dla mnie już zawsze będzie to najlepsze anime na świecie. Jak sobie przypomnę te niezapomniane emocje, pierwsze i prawie jedyne anime na którym uroniłem kilka łez (nie płakałem nawet przy śmierci mufasy ;) )
Minęło dobre cztery lata od kiedy obejrzałem notatnika ale dalej mam takie dziwne uczucie w klatce piersiowej jak słucham openingu.

tak sobie myślę z perspektywy czasu, że Death Note to naprawdę takie arcydziełko. Klimat, muzyka, grafika, postaci, fabuła – absolutnie wszystkie odcinki. Do tego było to moje pierwsze normalne anime w ogóle… Potem sobie porównywałam światopogląd Raito i Leloucha:D

Naprawdę świetne anime. Można powiedzieć, że klasyk. Bardzo fajnie się oglądało. Po pierwszym odcinku coś zachęca cię do dalszego oglądania. Dzięki openingowi poznałam świetny zespół – Maximum the Hormone :)

Jedno z najlepszych i najciekawszych anime jakie widziałam. Openingi, endingi i soundtracki są świetne, z postaci to najlepszy był L, następnie Raito, Ryuuku, Misa­‑Misa i Watari, reszta była jakaś irytująca szczególnie Aizawa, ale to nie ważne jak ta piątka była najlepsza. Fabuła była bardzo dobrze dopracowana i naprawdę ten notatnik to był ciekawy pomysł. Polecam to anime każdemu.

Death Note – anime bardzo ciekawe i dopracowane, o specyficznym klimacie i dobrej grafice. Szczególnie interesujące są pomysły Raito oraz genialność L. Od razu widać, że przy jego produkcji nieźle się napracowano. Osobiście uważam, że jest to pozycja obowiązkowa.

Na początku anime ogląda się z zapartym tchem – aż do  kliknij: ukryte  śmierci L. potem, jak zresztą wiele osób uważa – jakość tej serii znacznie spada. Staje się naciągana i dalej jest już coraz gorzej, aż do ostatniego odcinka, który daje do myślenia. Trochę serię ożywia pojawienie się Neara i Mello – są oni jednak dość niedokładnym zastąpieniem L., który był naprawdę świetną postacią.
Co do Misy – mam do niej mieszane uczucia, to postać denerwująca, ale zarazem potrzebna, gdyż zbyt wiele geniuszów spowodowałoby monotonność anime.

Podsumowując – mimu paru zastrzeżeń z mojej strony anime jest z całą pewnością warte obejrzenia.

Death Note to z pewnością wspaniałe anime i obowiązkowa pozycja na liście każdego Otaku. Ciekawy pomysł, pełna zwrotów akcji fabuła oraz oryginalne postacie sprawiają, że całość nie tylko nabiera niepowtarzalnego klimatu, ale również niesamowicie wciąga.
Jedną z głównych cech wyróżniających to anime jest fakt, iż główny bohater jest również antagonistą serii – mordercą, który dąży do stworzenia nowego świata, w którym to on miałby być bogiem. Niestety na drodze staje mu L – tajemniczy detektyw o specyficznym wyglądzie oraz wielu dziwnych nawykach.
Już od pierwszego odcinka akcja nabiera tempa, a później jest już tylko lepiej. I tak do 10 odcinka, w którym to pojawia się Misa – typowa blondynka traktowana jako swego rodzaju odskocznia 2 wyjątkowo inteligentnych przedstawicieli rodu męskiego jednak według mnie czarna owca wspaniałej produkcji.
Niestety jakość anime znacznie spada,  kliknij: ukryte  po uśmierceniu Lewlieta i rozpoczynając się jako naprawdę wspaniałe anime kończy tylko dobrze.

Zamaskowano spoiler. Na przyszłość proszę używać taga „ukryj”. Moderacja

Jak mogłam nie dać 10/10, no jak? Tutaj się wszystko zaczęło, „Death Note” to moje pierwsze i niezapomniane anime. Podziwiam ludzi za taką wyobraźnie, za stworzenie tak wspaniałej mangi i doskonałe przeniesienie jej na ekrany. Bić brawo można także za niesamowitą muzyke która towarzyszy Death Note. A drugi opening i ending to już w ogóle bajka, rozpływam się.

Poza tym wspaniałe postacie. Dla mnie L to bohater kultowy. Strasznie polubiłam również Ryuka i Rema.
I wiecie co?

Ludzie są… interesujący.

A ja powiem, ze sorry, ale to anime jest na maksa przereklamowane.

Gdy  kliknij: ukryte  L zszedł z ekranunie mogłam zabrać się za to ponownie. Ale polubiłam potem Mello ale gdy on  kliknij: ukryte  umarłto straciło już sens

Dla mnie ta seria była bardzo nierówna i trochę się przy niej wymęczyłam.  kliknij: ukryte  Od momentu, w którym zginął Lmocno poleciała w dół, by w przedostatnim odcinku lekko odbić się od dna i dać nienajgorsze zakończenie. Uważam, że niepotrzebnie rozciągnięto ją do 37 epizodów. Można byłoby ją inaczej poprowadzić. Do połowy okropnie mnie męczyła.

Death Note jest oryginalny, to, że ma fabułę inną niż wszystko inne, nie oznacza, że powinno mu się zaniżać ocenę. A to, ze tak genialnie się wszystkiego domyślają tylko tworzy klimat serii
Light wcale nie jest jednoznacznie zły, ma po prostu porypaną psychikę. Przecież on uważa, ze to co robi, jest dobre.

Mam wielki sentyment do tej serii, gdyż było to jedno z pierwszych anime, jakie obejrzałam. Już od pierwszych minut Death Note bardzo mnie zaciekawił. Ma świetną fabułę, klimat, bohaterów (choć niektórzy niesamowicie mnie irytowali, ale raczej to była mniejszość) i muzykę, która idealnie się komponuje z pozostałymi elementami tej serii. Zdecydowanie polecam.

Nie wiem co ludzie w tym widzą. Mi to się w ogóle nie podobało. Zwłaszcza, gdy  kliknij: ukryte  głównemu bohaterowi zdrowo odbiło.
Dla mnie to poryte anime. Najgorsze jakie do tej pory oglądałem, a sporo ich było.

Mi się bardzo podoba. L i Raito są najlepsi : D Po jednym odcinku byłam zaciekawiona co będzie dalej .... Ciekawe, fajne polecam ; )

Po wielu wychwalających komentarzach zawiodłam się na tym anime. Akcja wolno się rozgrywa. Po kilku odcinkach już wszystko wiadomo a powiesić oka nie ma na czym. Muzyka taka sama – bywały lepsze. Niestety nie dokończyłam anime po kilku odcinkach. Może po 10 odcinku coś się zaczęło dziać, ale narazie porzuciłam to dzieło.

Być może, ale co z tego?! I tak kocham to anime! Sam pomysł i wykonanie jest genialne, a już najbardziej L i Ryuk <3 9/10, ludzie!

No nie. Nie jest to dzielo. Muzyka super(poza 2 op). Postaci ok 9/10.A fabula? No wlasnie. Te 15 odcinkow boma. nastepne  kliknij: ukryte  az do smierci L. A potem? Potem sama nie wierzylam, ale w 32 chba odcinku mialam dosyc. Jak juz postawili na koniec bardziej na akcje, to niby powinno sie podobac. a jakims cudem tyle pomyslow cisneli tak, ze bylo nuuuuuuuuuuudno. Zostaly mi z 4 odcinki i porzucilam. A tak w ogole ktos wie moze  kliknij: ukryte  jak to jest, ze niby Watari usunal wszystkie informacje, a jednak jakies tam Near juz mial. No bo troche dziwne, ze L­‑owi zajelo to wszystko tyle czasu, a Near cos tam zrobil, wywalil pieniadze i ma Light'a

Wspaniałe. Gdybym tylko spotkała twórców z całą pewnością padłabym na kolana i ich wychwalała.
Co mi się w tym anime najbardziej podobało? Muzyka. Idealnie podbudowywała klimat serii, była naprawdę świetnym dodatkiem i także dzięki niej ciągle zadawałam sobie pytanie „Co dalej?”. Świetnie poprowadzona fabuła­‑nie jest to kolejne anime detektywistyczne w którym widz musi wcisnąć pauzę aby wszystko ogarnąć. Wszystko jest tu dokładnie analizowane, tak, że potem wręcz nie można o jakimś fakcie i wniosku zapomnieć (często mam tak, że przy oglądaniu tego typu anime tylko raz o czymś wspomną więc szybko o tym zapominam i potem się gubię).
Przez jakiś czas irytował mnie fakt, że w tym anime niemal każdy był geniuszem ale po jakimś czasie przestało mi to przeszkadzać. Postacie w DN były świetne. No, jedynie ta Kiyomi mnie strasznie denerwowała ale resztę bardzo polubiłam, nawet Mise. Większość uważa ją za głupią, natomiast ja muszę zaprzeczyć. Nie jest głupia tylko hałaśliwa, nadpobudliwa i trochę dziecinna. Wyszła na głupią między innymi przez towarzystwo Light'a i L'a. A skoro już mowa o bohaterach, to chyba najbardziej polubiłam Mello. Było w nim coś, co mi zaimponowało, ciężko mi określić co dokładnie. Near'a też lubiłam choć przyznać większości rację muszę, był kopią L'a ale czy nieudaną? Niekoniecznie. Najgorzej było z grafiką­‑co oczywiście nie znaczy, że była zła. Wręcz przeciwnie­‑była naprawdę świetna, zwłaszcza jak na rok produkcji (nie no, nie było to aż tak dawno temu ale wtedy grafika w anime nie była na tak wysokim poziomie jak teraz).
Cóż, zakończenie mnie zadowoliło. No dobra, może lepiej by było aby przedstawiono co się stało z bohaterami (a szczególnie z Misą) po  kliknij: ukryte  śmierci Light'a.
No, ale jednak, jak już wspomniałam, zakończenie jest zadowalające.
Niektórzy narzekają, że od dwudziestego piątego odcinka się robi nudne. Ja tak nie uważam, moim zdaniem dalsze odcinki są równie ciekawe.  kliknij: ukryte  Po za tym, gdyby L nie umarł prawdopodobnie nie poznalibyśmy takich bohaterów jak Near, Mello bądź też Teru Mikami (Btw, ten ostatni podobno jest lepszy w mandze… ale ja póki co mam tylko 2 tomy).
10/10

Pierwsze anime, jakie obejrzałem. Krótko – świetne postacie, świetna muzyka, ciekawa fabuła, ale… Sporo, ale to sporo w tym tytule niedociągnięć. Ta bajka wymaga po prostu sporego gabarytu naiwności ze strony widza. W awatarze mam, nie przez przypadek, przesmarowanego jelenia, więc powinienem tą produkcję kupić z maślanymi oczyma i dać maksymalną ocenę. Ale nic z tego… Nie ogarniam roli Melo, podziwiam obrzydliwą wręcz bystrość pana L i pana N (szczególnie tego drugiego). Pełen podziw dla faktu, iż można złapać zabójcę, który jedyny ślad swoich czynów pozostawia w notesie. Muszę jednak przyznać, iż Death Note porył mi trochę mózg… Mianowice, regularnie analizowałem prawie wszystko to, co ludzie mówili i robili wokół mnie. Ciut wypowiedziałem się o tym tytule negatywnie, ale tak prawdę powiedziawszy na tą bajkę przyjemnie się patrzy, a to jest w sumie najważniejsze. Wystarczy przymknąć co nieco oko. Mam wrażenie, że producentowi się bardzo śpieszyło i wypuszczał kolejne odcinki, nie robiąc nic na kształt beta testów. Bo ten cały pomysł z notatnikiem ma sporego gabarytu potencjał, w tym wypadku jednak trochę nie wykorzystany.

Anime jest niesamowicie wciągające. Muzyka od razu wpada w ucho. Postaci genialne. Polecam wszystkim!

 kliknij: ukryte  Arigato L…

Jakim cudem w agencji FBI jedyną osobą wysuwającą jakiekolwiek wnioski w sprawie tajemniczych morderstw jest tylko L ? Agenci potrafią wysnuwać najprostszych wniosków ?
Wygląda to tak jakby tylko L myślał w FBI. Czy on nie jest czasem jakimś jasnowidzem ? Jak inaczej wytłumaczyć jego zgadywanki…

Po co w tym anime istnieją bożkowie od śmierci skoro nie pełnią żadnej funkcji związanej z ta śmiercią co sami stwierdzili. Skoro mogą od zawsze wpływać na śmierć, a w tej sprawie nic nie robią dlaczego w tym anime w ogóle śmierć istnieje po za wygłupami z notatnikiem, który do tych bożków należy ? To nie ma sensu wg. tego co zostało w tej sprawie powiedziane, że ci bożkowie tylko decydują o śmierci.


Po co gł. bohater zbliża się do agentki (byłej agentki) FBI skoro to wystawia go na podejrzenia co do tożsamości mordercy. W FBI raczej rodzina nie może wiedzieć czym zajmuje się ojciec, który tam pracuje. Tu przed tajemniczą agentką synalek jednego z czołowych ludzi FBI wydaje się wiedzieć wszystko, a wręcz prowadzić tę sprawę. Już w tym momencie padło by jakieś podejrzenie od strony tej agentki, ale gdzie tam…jak tu nie poczuć zażenowania…tym anime…

Jak na razie tyle. Póki co to się trochę dłuży..Już piąty odcinek ani nie złapali tego gówniarza od pamiętnika, ani ten gówniarz nie złapał L…
Chyba pooglądam jeszcze, ale to pewnie poprowadzi do ukazania kolejnych bezsensowności w tym anime. Jak można przedłużać w nieskończoność taką sprawę. Już dawno ten głupek od pamiętnika powinien zostać złapany.


Jak na razie 4/10

Ekhem, a więc jestem po seansie tak szeroko chwalonego anime. Mam dość mieszane uczucia. Anime jest inteligetne, jednak nie powinniśmy się doszukiwać jakiejś głębi, jak wspomniał recenzent. Pierwsze 10, no może 15 odc, było niesamowicie porywających i magnetyzujących; pochłonęłam je w ciągu jednego dnia z wbitymi paznokciami w policzki. Potem było tylko gorzej. Osobiście myślałam, że fabuła pójdzie w kierunku fantastyki tj. mowa o swiecie shinigami(ach, Ryuuk był najciekawszą postacią), a nie będzie nachalnie brnąć w detektywistyczny bełkot. Bo jak wspomniał jeden z recenzentów, czasem przewidywania ów wybitnych umysłów miały bardziej charakter jasnowidzenia niźli rzeczywistej i realnej dedukcji. Wszelkie snucia były interesujące za egzystencji Ryuzakiego, póżniejsze zmagania Raito z  kliknij: ukryte  Nearem i Mello były bardzo nużące (swoją drogą, przyznaję się bez bicia, że nie wiem jaką rolę w tym anime odegrał Mello, mógłby mi ktoś wytłmaczyć cały wątek jego osoby?). Mm… i sądziiłam, że koniec będzie bardziej romantyczny (mam na myśli, bardziej tragiczny i bardziej fantastyczny). Przegrana Raito była dla mnie oczywista od samego początku, tylko myślałam, że popadnie w skrajne szaleństwo i dokona kompletnej autodestrukcji, że będzie to coś mocnego… A tak to bohater w ogóle nie ewoluował,umarł będacym takim samym jak na początku. Ciekawiej by było gdyby ta żądza sprawiedliwości w nim kiełkowała, powoli przekraczałby swoje granice, poznawał siebie zmierzjąc ku spektakularnemu punktowi kulminacyjnemu. A tak to dostałam spłyconą wersję czegoś, co mogło się równać z postaciami wielkich dzieł jak „Makbet”. Po prostu koniec mnie rozczarował. Choć łatwo sie przywiązuje do postaci, choćby i tych złych, nie płakałam i nie mam uczucia niedosytu. Jednak nie chcę być źle zrozumiana, anime jest bardzo dobre. Wspaniała grafika, muzyka i genialny pomysł. Jednak przy tak dobrym dziele, wyżej wymienione wady strasznie mnie rażą, nie pozwalają na całkowite popadnięcie w zachwyt. No cóż. Jeśli chodzi o przekaz, to jest nic innego jak to, co pokazała nam już historia, a mianowicie co wychodzi z połaczenia nawet i pięknych idei z władzą. Śmiało mogłabym stwerdzić, iż DEATH NOTE jest antyutopią, a jeśli nawet jest to zbyt daleko idący wniosek, ma bardzo dużo jej elementów.

W wycinanki się nie bawię, zamaskowano spoiler. IKa

No do Death Note to mam bardzo duży sentyment. Jest to jeden z pierwszych tytułów jakie obejrzałam i jestem zachwycona. Autor jest po prostu geniuszem. Niesamowicie wciągająca fabuła, do tego dreszczyk emocji, świetne postacie (no dobra oprócz Misy :( ), grafika i muzyka. Ja jestem za! Polecam po prostu wszystkim, aż wstyd nie znać tego tytułu…

Nie będę bynajmniej wyrażać jeszcze swojej opinii na temat tego anime, gdyż jestem dopiero na 25 odc., ale zapowiedzią mojej oceny może być fakt, że zaczęłam je oglądać wczoraj, a jestem tak daleko :) Mam mianowicie pytanie, które mnie dręczy i nie pozwala mi na kontynuowanie seansu: dlaczego Raitowi zalezalo,  kliknij: ukryte  aby to Rem zabiła L posiwecajac siebie? Dlaczego nie mogla tego zrobic Misa? Albo nawet on? na jedno by wyszło. tak czy siak po smierci L podejrzenia mogly pasc na Raito. Chyba, że chciał by Rem przepadła, a sam stałby się w swoich oczach shinigami posiadajac 2 notatniki, chociaz to bzdura, bo oprocz tego ze ma 2 notatniki to sie nic nie zmienia. Pytanie brzmi: po co? Bylabym wdzieczna za odpowiedz!

Zamaskowano spoiler.
IKa

Jestem na poczatku, ale bardzo mi sie podoba. 2 odc. XD adrenalina jak cholera, teraz spac nie moge i tak pozno pisze. I tak patrze, ze jednak przeslanie jest. Tylko apropos code geass, powiem, ze dn rozni sie w przrslaniu m.in. tym, ze mowi nam prawde prosto w twarz a code geass kazev sie nam zastanowic. Oba anime pozwalaja nam tratowac to jako przeslanie jak i rozrywke. Za cg zabralam sie wczesniej. Na razie pozycje sa rowne. Mam nadzieje ze DN bedzie godne CG chociaz gdyby ogladac po kolei, to na odwrot. Dawaj Light!

To co najważniejsze – wciąga! I to jak cholera! I to od pierwszego odcinka! Niestety, ostatnie 10 odcinków nie utrzymały wysokiego poziomu. Ale zakończenie mi się podobało. Nie było zaskakujące, ale solidne i zapadało w pamięci –  kliknij: ukryte  ukazanie prawdziwego oblicza Raito jego podwładnym, Matsuda będący jego katem (kto by się spodziewał, nie?), bieg Raito i jego samotna śmierć, czy w końcu Misa popełniająca samobójstwo. No i mam problem z wystawieniem oceny końcowej. Na początku dałem naciągane 9/10, by potem zmienić na 8/10 ale ciągle się zastanawiam, którą ocenę wystawić. Polecam!

Jakoś tak się zrobiło, że nawet jak ktoś oglądał niewiele anime, to Death Note oglądał.
Nie będę powtarzać, co zostało już powiedziane ( ho ho ile komentarzy! ), ale dodam, że bardzo poruszyła mnie kliknij: ukryte  zmiana jaka zaszła w Raito po śmierci L, to, że ubierał się w garnitur, był taki dorosły i samodzielny, bezwzględny. Ten skok (czasowy chyba zresztą też) był olbrzymi, Raito nie był już zimnym, bo zimnym liceliastą, który bądź co bądź wzbudzał sympatię, ale kimś zupełnie innym, obcym. Jego przemiana była bardzo prawdziwa, ale stracił w niej te resztki młodzieńczego czaru, a pozostał tylko… potwór.
Według mnie, właśnie o tym opowiada Death Note,  kliknij: ukryte  o stoczeniu się młodego chłopaka, który miał przed sobą szerokie perspektywy, ale zapragnął być bogiem, aż w końcu jego działania doprowadziły go na samo dno, stracił wszystko, co miał. DObrze ukazuje to finał, kiedy Light umiera sam, wzwając pomocy, ale nawet Misa nie jest w stanie przybyć mu z ratunkiem, także Ryuuk opuszcza go. Swoją drogą bóg śmierci zakończył swoją rolę w idealny sposób. Finałowa scena z rozpaczliwym biegiem Raito była niesamowita, jego obłęd objawił się w pełnej krasie.
Swoją drogą musz się przyznać, że zniechęcona przestałam oglądać, gdy  kliknij: ukryte  Raito stracił pamięć, ale na szczęście w końcu obejrzałam całość.
Czy  kliknij: ukryte  Misa popełniła samobójstwo ?

Cóż. Moim zdaniem jeśli ktoś umie się przyjrzeć może tam zauważyć moralne dylematy,samotność, poświęcenie( L wcale nie starał się zapobiec swojej śmierci, a przecież ją przeczuwał…), symbole(jak choćby mycie stóp, które Light zaserwował L), świetne zwroty akcji i odwieczny motyw walki z samym sobą. Są też zabawne wydarzenia, jak i niedorzeczności geniuszy(

Jak usiądę o 40% spada mi zdolność dedukcji

XD).
Nie wspominając już o tym, co zbyt wiele odpowiedzialności może zrobić z człowiekiem…
Sama osobiście uwielbiam inteligentne anime, więc świetnie się bawiłam oglądając DN. Obecnie zamierzam się na kinówki i mam nadzieję, że będą choć w połowie dobre.
Na koniec dodam jeszcze, że trochę dziwi mnie niezadowolenie fanów Ryuuzakiego(SPOILER!) kliknij: ukryte  , co do jego śmierci, bo L był BARDZO wartościową postacią i w ogóle, ale jego śmierć była moim zdaniem konieczna, bo po zabiciu 'przyjaciela', Light mógł stracić już resztki hamulców moralnych, czy wyrzutów sumienia.;)
Jedynym minusem była, w mojej opinii, końcówka. Rozumiem, że autor chciał pokazać to, co Ryuuk powiedział o notatniku, że właściciel nie jest szczęśliwy…ale końcówka była do bólu przewidywalna i trochę mnie rozczarowała. No ale i tak przebieg akcji stawia to anime wysoko na mojej liście. ^.^

Death Note jest drugim anime jakie oglądałam, dlatego mam do niego wielki sentyment. Czy to powód, dla którego wstawiłam 10/10? Nie, powód jest zupełnie inny…
Moim zdaniem w świecie anime DN jest zdecydowanie pozycją z górnej półki. Rozbudowana, oryginalna fabuła (do dziś zastanawiam się, jak autor wpadł na to, że zwykły zeszyt może mieć takie zabójcze właściwości…) , świetni bohaterowie. Moim ulubionym jest L, który bawił mnie samym sobą oraz ciągłym jedzeniem słodyczy. Do dziś miło go wspominam, mimo że minęły już dwa lata. ^.^) Do tego jego przeciwnik – Light. Postać wspaniała, ni to dobra, ni to zła. Osobiście mam mieszane uczucia co do jego koncepcji „lepszego świata”, ale cóż, pewnie nie jestem w tym sama. xD Jeśli miałabym wybierać, to byłabym jego zwolenniczką. <3

Na koniec dodam, że anime jest obowiązkowym tytułem dla każdego fana mangi i anime. Dlaczego? Sami sprawdźcie. ^.^

osobiście zaprzestałam na bodajże 19 odcinku kiedy to oglądanie nie miało sensu ponieważ  kliknij: ukryte  najciekawsza postać wyrzekła się notatnika śmierci, a odcinki gdy o wszystkim zapomniał sprawiały że stał się inny. Wolałam aby później znów miał notatnik w tym celu szukałam informacji w internecie na ten temat. Ale znalazłam tylko to że zginie przez Shinigami czy coś xd. Dlatego ponownie zaprzestałam oglądanie.

Zamaskowano spoilery.
Moderacja

Hmm..jakby to określić? Anime..niesamowite. Jednak nie powiem tu nic nowego, a konkretniej po śmierci L. to było oglądanie po części na siłę, żeby dokończyć.
L. od samego początku był moim zdaniem najciekawszym i- co jest oczywiste- jednym z najważniejszych głównych bohaterów… kliknij: ukryte  a umarł. I t w połowie serii! To MUSIAŁO po prostu sprawić, że reszta odcinków z udziałem Neara i Mello będą nużyć. Szczególnie, że oni w rzeczy samej, bez wcześniejszych informacji, które zdobył L. zdaliby się pewnie na nic..Mimo tego moja ocena końcowa nie ulega zmianie: 10/10 dla pierwszych ~30 odcinków. I tak samo dla całej serii.

coś wyróżniło tą serię przez co ją obejrzałam, ale naprawdę polecam dlatego że jest jedyna w swoim rodzaju i raczej drugiej takiej nie znajdziesz więc zachęcam do oglądania szczególnie fanów gatunku lecz końcówka za bardzo osłabła

Jak dla mnie – najlepsze anime na świecie. Nie przywiązuje zbytnio wagi do grafiki, ale tutaj była wspaniała. Dodawała klimatu do całej serii. Muzyka była bajeczna – przygrywki w najważniejszych momentach anime po prostu powodowały ciarki na plecach. Openingi nie zachwycały, jednak w endinach się zakochałem. Na początku L mnie wkurzał, jednak potem go polubiłem. Jednak to Light był moim faworytem do samego końca. Mimo, że trochę zwariował i zaczął zabijać niewinnych. Irytują mnie jednak zawzięci fani/fanki L'a – którzy przestali oglądać anime po  kliknij: ukryte  jego śmierci. Fakt faktem, Near i Mello trochę mnie irytowali (najbardziej Near) ale seria nadal trzymała poziom. Jeżeli ktoś oglądał anime dla jednej postaci, to cóż… nie zazdroszczę. Wiele osób narzeka na Misę – jak dla mnie razem z Matsudą tworzyli przyjemne postacie, które odciągały nas czasami od tej całej walki umysłów.

Seria wydaje się idealna. Jednak są małe niedociągnięcia, głównie logiczne. Np. ten cały plan z wyrzeknięciem się notatnika… przecież to niemóżliwe by stworzyć tak idealny plan, przewidzieć działania wszystkich ludzi i jeszcze doprowadzić ten plan do skutku… Albo to, że Near był taki mądry, ba, rzekłbym, że mądrzejszy od L'a. Skoro był taki mądry, czemu był następcą L'a, a nie grał roli samego L'a? I oczywiście te całe przewidywania w ostatnim odcinku…

X: Ja wymyśliłem plan
Y: Przewidziałem to, że wymyślisz taki plan
X: Ja przewidziałem, że to przewidzisz, więc postanowiłem zrobić cośtam
Y: Ale ja wiedziałem, że przewidzisz to, że ja przewidzę coś więc uprzedziłem coś i zrobiłem cośtam…

Ostatni odcinek wyglądał, jakby twórcom nagle zabrakło pieniędzy na kontynuowanie serii i skończyli to. Nie mniej, końcówka ostatniego odcinka była klimatyczna.

Mimo tych małych niedociągnięć – 10/10. Trudno będzie przebić to anime, ba, czy jest to w ogóle możliwe? Zrobiłbym wszystko, by zrobili kontynuacje tego anime. Nawet, jeżeli kontynuacja byłaby bez sensu. Po prostu brak mi Lighta, Ryuuka, Misy… :P Bardzo podobało mi się także alternatywne zakończenie w mandze, mogliby jakoś ukleić z tego nowe anime, albo coś… No cóż. Nie obejrzałeś tego anime? Leć na YouTube i oglądaj. ^^

czemu w 29  kliknij: ukryte  odcinku stary widzi Riuka? Na dodatek wie wszystko o oczach i postanawia oddać połowę swojego życia?
Czy ja coś przegapiłem?

Anime ideał, ale… zawsze jest jakieś ale. Jeśli o mnie chodzi do 26 odcinka perfekcja, jednakże  kliknij: ukryte  po śmierci L cała akcja zeszła na psy do 36 odcinka… no jak dla mnie zakończenie było ok, jednak lepsze było w filmie. Podsumowując… zdecydowanie polecam 10/10 do 26, za całość 9/10 Pzdr.

Anime trzymające w napięciu, dedukcja godna podziwu, ładna kreska i postacie, ale mnie osobiście zakończenie nie usatysfakcjonowało… chciałam żeby inaczej się skończyło T_T

Skończyłem oglądać anime na 27 odicnku, kiedy  kliknij: ukryte  L umiera, czy w dalszej części jest coś wartego obejrzenia ? bo te 2 dzieciaki: białowłosa kopia L i transwestyta , chociaż widziałem je krótką chwile już mnie irytowały….

Było nieźle… ale do czasu.
Moim skromnym zdaniem najlepiej byłoby, gdyby fabułę zakończono  kliknij: ukryte  kiedy umarł L. Wiem, że tak sprawa Kiry nie byłaby domknięta, ale miałam wrażenie, że to wszystko ciągnie się na siłę.
Główny bohater zraził mnie do siebie już na samym początku. I tak się męczyłam. Jak dla mnie nie był on wcale Zbawicielem czy kimś takim, ale dzieciuchem, który postanowił zabawić się w Boga. No a to, że nie okazywał żadnych emocji podczas zabijania mocno mnie zaskoczyło. Jakiekolwiek! Choćby śmiech! Inne postacie wypadały znacznie bardziej przekonująco i szkoda, że z rozwojem akcji  kliknij: ukryte  tyle ich poumierało. Serio, ale mam wrażenie, że część z tych śmierci niewiele wniosło do fabuły
Żeby nie było. Anime jakiś tak klimat miało, ale z czasem przestałam mu ulegać i się zwyczajnie nudziłam. Irytowały mnie zagrania typu:
X: Wymyśliłem świetny plan!
Y: Przewidziałem twój plan!
X: A ja przewidziałem, że go przewidziałeś i…
No bez przesady. Po jakimś czasie, to aż mi się nie chciało tego wszystkiego analizować, bo zaraz się okaże, że przeciwnik zaraz odkryje super genialny i trudny do przewidzenia plan bohatera.
Ogólnie to, ciężko było mi uwierzyć, że niektóre akcje były faktycznym zamysłem bohaterów, a nie zbiegiem okoliczności  kliknij: ukryte  Mówię tu konkretnie o wątku, kiedy Light zrzeka się notatnika i przewidział dokładnie jak on do niego wróci. No ludzie! Ten pomysł miał tyle luk, że nie wierzę, aby to nie był przypadek!
Podobała mi się grafika. Bez zbędnych deformacji, podtrzymywała klimat.
Z muzyką było różnie. Ścieżka dźwiękowa była na prawdę dopracowana. Endingi (zwłaszcza pierwszy) bardzo przyjemnie się słuchało. Ale openingi to coś strasznego. Nawet jeżeli jako tako przyzwyczaiłam się do pierwszego, który w miarę wprowadzał w atmosferę anime, to drugi był (dla mnie) czymś absolutnie okropnym.
Ciężko mi powiedzieć czemu to anime ma tak wiele fanek… Postać Lighta, z którą wiązałam nadzieje, pozostaje dla mnie najgorszą kreacją w tym serialu. Jednak zaskakujące niekiedy rozwiązania fabuły, niektóre świetnie zrealizowane i wpadające w pamięć sceny  kliknij: ukryte  Mam tu na myśli głównie tą pod koniec, kiedy zrozpaczony Light biegnie przed siebie oraz to, że na swój sposób się wciągnęłam, pozwalają mi dać z czystym sumieniem 6/10

Świetny pomysł, genialna oprawa muzyczna i graficzna, jednak z jakiegoś powodu czuję straszną pustkę myśląc o Death Note.  kliknij: ukryte  Śmierć L i time skipy były dobrym rozwinięciem fabuły, jednak akcja po nich nie nabrała żadnych emocji.
Właściwie, wyglądało to jak ostatni odcinek – taki, który robi się, kiedy nagle zabraknie funduszy na dalsze epizody. Jednak w tej serii nie zabrakło pieniędzy, lecz pomysłów.

Bohaterowie w dużej części są wnerwiający – przynajmniej dla mnie. Już Light, jako główny bohater, irytował mnie swoją megalomanią i egoizmem pod tytułem „moje zdanie jest najbardziej słuszne”. Równoważnią dla jego charakteru był zdystansowany do świata Ryuk – jedna z moich ulubionych postaci, obok Mello i Matta. Co do nich – mam ogromny żal do twórców anime, że zwyczajnie ich pominęli. Mello co prawda, miał jakąś tam rolę, ale Matt? Obu panów naprawdę brakowało mi w anime – a przecież byli ważnymi postaciami.

Daję 6/10, za dobry pomysł, jak i za liczne błędy w jego pomyślnej realizacji.

Z początku podchodziłem do tego anime bardzo sceptycznie. Właściwie obejrzałem pierwszy odcinek wyłącznie przez namowę kolegi. Jednak po obejrzeniu pierwszych 10 minut, pierwszego odcinka już wiedziałem że nie poprzestane na 1 odcinku.
Death Note jest oryginalnym i świetnym pomysłem. Wciąga od samego początku do samego końca. Przez cały czas trzyma w napięciu.
Jednym słowem – rewelacja!
10/10

Do odcinka 15­‑jest wspaniale. Akcja szybko brnie do przodu, Jest Raito i L,aniem ma swój niepowtarzalny klimat. Od odcinka 16 DN traci klimat. To już nie to samo. Akcja jest za długo przeciągana. 6 lat ? No bez przesady. Góra rok, 1,5 roku by w zupełności wystarczyło, po 6 latach sprawa Kiry na świecie stała się przestarzała i nikt o niej nie mówił – to wyobrażenie wpłynęło między innymi na zanik klimatu. Najgorszą decyzją było  kliknij: ukryte  uśmiercenie L parenaście odcinków przed końcem Jaki jest sens oglądania, gdy brakuje jednego z głównych bohaterów ?!  kliknij: ukryte  L zdecydowanie powinien żyć do końca,tak, jak w filmie ,bez niego anime się ciągnęło,stało się nużące. Po 15 odcinku tylko dla niego nie przełożyłam oglądania na inny dzień ,tylko chłonęłam odcinki jeden po drugim. Kolejną wadą jest próba zastąpienia Kiry i L. Ja rozumiem, to było częścią planu Kiry i w ogóle, ale za dużo ich było. Kira powinien byc 1 i niepowtarzalny(jedynie Misa mi nie przeszkadzała). Co do Near'a i Mello – kiepskie postaci. Obydwoje próbują naśladować L co jest niemożliwe. Jego nei da się zastąpić. Następna wada to mała ilość Ryuuka . Na początku było go całkiem sporo co jest dużym plusem , bo to całkiem udana postać, polubiłam go. Zdecydowanie za dużo ludzi wiedziało o istnieniu notatnika śmierci. Od około 20 odcinka Raito wydaje mi się ciotą. Stracił coś z charakteru. Ostatni odcinek­‑wzruszyłam się. Niby byłam cały czas po stronie L, jednak  kliknij: ukryte  gdy Raito umierał, nie było sposobu żeby nei powstrzymać łez. Nie ma się co dziwić, szkoda chłopaka,on tylko chciał lepszy świat,pracować w policji ze swoim ojcem , ale znalezienie notatnika go 'zniszczyło'. Natomiast bardzo mi się podobała relacja między L a Kirą. Niby chcą się nawzajem zabić, każdy chce wygrać , ale wyczuwa się tą 'nienawistną przyjaźń' między nimi. Ogólnie 8/10.

Anime wspaniałe jedak według mnie do 14odc
Polecam przesłuchać sobie L theme A i B wspaniałe dzieło.
 kliknij: ukryte  Po śmierci L'a coraz bardziej sie zapętla i niema tego klimatu

Zakochałam się w tym anime od pierwszego odcinka! Wciągające, trzyma w napięciu, interesująca fabuła, ciekawy wątek kryminalny. Cudo jednym słowem.

To anime to podstawa każdego Otaku, więc jeśli jeszcze tego nie oglądałeś/aś to bierz się za to anime w trybie natychmiastowym! Anime jest jednym słowem 'genialne'.
Muzyka, fabuła, postacie, kreska, wszystko wyszło bardzo dobrze i ciekawie. Oby było więcej takich anime! Muzyka dodaje takiego 'klimatu' którego nie da się opisać. Fabuła ciekawa i zaskakująca. Nie łatwo przewidzieć co wydarzy się w 'Death Note'. Z postaciami podobnie. Każda ma swoją własną niezastąpioną osobowość (śmiech Raito)^^. Kreska bardzo ładna, chociaż mogło być lepiej. Moja ocena tego anime to 9/10. POLECAM!!!

Jak dla mnie – Death Note to najlepsze anime na całym świecie. Od początku byłem za Lighta, L'a wprost nie trawiłem,  kliknij: ukryte  cieszyłem się więc, że zginął. Jednak, gdy Near wkroczył do akcji… niby było nadal fajnie, ale było widać, że twórcy za bardzo Neara faworyzują. No i idiotyczne zachowanie Lighta w ostatnim odcinku – przy  kliknij: ukryte  śmierci L'a pozwolił sobie tylko na dyskretny uśmieszek i to dopiero PO zdarzeniu, zaś w 37. odcinku nie wiedział, że wygra i od razu na cały głos się zaczął chichrać… A niby taki inteligentny był. :P Szkoda, że  kliknij: ukryte  anime nie zakończyło się tak jak chciałem (powinno się IMHO zakończyć zwycięstwem Lighta… ;)), ale mimo tego uważam, że twórcy odwalili kawał dobrej roboty.

Mam pytanie do was: znacie jakieś anime podobne do Death Note? Od dłuższego czasu nie mogę niczego znaleźć… tylko nie podawajcie Darker Than Black i Code Geass – pierwsze porzuciłem po kilku odcinkach, a drugie w połowie pierwszego odcinka (nie znoszę mechów…).

Pozdrawiam!

Death Note to najlepsze anime jakie oglądałam.W moim osobistym rankingu od bardzo dawna jest na drugim miejscu.
Podobało mi się tu absolutnie wszystko,ale chyba najbardziej niesamowicie wciągająca fabuła.Kiedy zaczęłam oglądać to nie mogłam doczekać się kolejnego odcinka i kolejnego i kolejnego…

Strasznie polubiłam Lighta i tą jego „mesjanistyczną misję” naprawy świata.Dla mnie to właśnie on był całą perełką w Notatniku.Sorry,ale L przy nim wymięka.
Light był prześwietnie skonstruowaną postacią,która nie nudziła i nie odpychała.Naprawdę szkoda,że  kliknij: ukryte  mu się nie udało.Od początku byłam po jego stronie.
Bo szczerze mówiąc,jak patrzę na świat w którym żyjemy,to wcale się nie dziwie,że autor tego anime postanowił poruszyć taki aspekt.Light był na tyle inteligenty,że zauważył co się dzieje wokół niego,a że znalazł sposób żeby to zmienić? Podziwiam go za to.Oczywiście potem zaczął  kliknij: ukryte  zabijać zupełnie niewinnych ludzi i tego nie można tłumaczyć chęcią zmiany świata.Zapędził się chłopak i  kliknij: ukryte  zrujnował sobie życie.

Nie powiem niczego nowego.Wystarczy poczytać inne pozytywne komentarze pode mną.

Muszę jednak powiedzieć,że akcja w anime,drastycznie zwolniła gdy pojawił się Near. kliknij: ukryte  Ten dzieciak nie miłosiernie mnie wkurzał.Taki pewny siebie i nie liczący się z innymi.Nienawidzę go.Wtedy również akcja tak się pokręciła,że byłam skołowana.Byłam pewna,że Kira jednak zabije N,ale ten srel oczywiście był tym lepszym.Ale to nie dlatego,że był taki super i wgl.To dlatego,że Light zaczął popełniać błędy.Gdyby cały czas zabijał za pomocą początkowej taktyki (z L) to na pewno odniósłby sukces.

Zakończenie zdołowało mnie zupełnie.

Openingi i endingi to najwspanialsze intro jakie kiedykolwiek widziałam.Maximum the Hormone!!

Gdybyś teraz mnie zapytał/zapytała co bym zrobiła gdybym miała taki notatnik,odpowiedziałabym jedno:
zrobiłabym to co Kira.(Miałabym ułatwione działanie bo policja polska nie prędko wpadłaby na mój trop XD)

Go Kira.

...a potem miałam problem, bo po tak genialnym anime i mandze ciężko było zainteresować mnie innym anime. Wpadłam po uszu xD
Polecam, polecam, polecam
i chcę więcej ^_^

„Death Note” został mi polecony przez koleżankę. Było to moje pierwsze anime po dość długiej (nawet bardzo) przerwie i na dobre rozpoczęło mój fanatyzm, co do M&A (choć może „fanatyzm” jest za dużym określeniem). Atmosfera i napięcie jest budowane w anime przez cały czas. Do tego dochodzi po prostu świetna muzyka – zarówno openingi i endingi (dzięki nim odkryłam, dzisiaj jeden z moich ulubionych zespołów, Maximum the Hormone), jak i soundtrack. W dodatku chyba po raz pierwszy spotkałam się tutaj z głównym bohaterem, który nie tylko nie jest głupiutkim idiotą, dla którego rodzina i przyjaciele są wszystkim. Light' a właściwie można byłoby nazwać „tym złym”, choć ma swój własny sposób na bronienie sprawiedliwości i każde jego działanie jest dla „większego dobra” (według mnie jest po prostu psychiczny – jakaś mania wielkości, czy co). Do 25 odcinka anime było świetne, a potem każdy już wie co się stało. Od 26 odcinka oglądałam „Death Note'a” tylko po to, żeby zobaczyć, jak to wszystko się zakończy, a w ciągu tych paru odcinkach pobiłam swój rekord w nienawidzeniu coraz to nowych postaci, które w anime się pojawiały. Na końcu naprawdę miałam już nadzieję, że Light zatryumfuje nad Near'em (choć wcześniej życzyłam mu porażki, a zwycięstwa L'owi), no  kliknij: ukryte  ale stało się jak się stało. W pewnym sensie było mi nawet przykro po jego śmierci, bo był postacią, która była w anime jeszcze za tych dobrych czasów (czyt. przed śmiercią L'a). W moim umyśle L jednak wciąż żyje i gdzieś się ukrywa (za dużo ff, wiem…), no ale kto udowodni, że tak nie jest?;)
W każdym razie „Death Note” to anime, do którego się wraca i za każdym razem oglądanie go przynosi tą samą (no może za każdym razem troszkę już mniejszą) przyjemność. Według mnie jest to pozycja obowiązkowa, dla każdego fana M&A i nawet jeśli ktoś nie jest przekonany, to warto zobaczyć, a nuż się spodoba;)

po obejrzeniu Death Note długo nie mogłam oglądac nic innego, po prostu było zbyt genialne… daję 100/10, a jestem naprawdę wybredna.

Nie wiem czemu, ale seria mi nie przypadła do gustu(może dlatego, że ja bym gdybym np, taki nostes śmierci znalazła, to bym go od razu zniszczyła?). Nie, nie żebym nie rozumiała jej(nic trudnego do zrozumienia dla mnie tam nie było. Nudziła mnie i tyle.

Moja przygoda z anime i mangą zaczęła się dokładnie pięć miesięcy temu, a „Death note” był pierwszym poznanym przeze mnie tytułem. Mam więc do niego przede wszystkim ogromny sentyment, bo to właśnie Light, L z całą gromadką ich krewnych i znajomych pomogli mi wdrożyć się w specyficzny klimat japońskich produkcji.

Fabuła absolutnie rewelacyjna – do dziś pamiętam jak z zapartym tchem czekałam na kolejne odcinki, wręcz pochłaniałam tę serię z wypiekami na twarzy. Charakterystyczni bohaterowie (czy to ludzcy, czy nie), nad których motywami działania zastanawiamy się od początku do końca, to niewątpliwy plus tej serii.
Ja sama niemal natychmiastowo stałam się fanką L'a i tak już zostało (poza tym Matsuda to takie ciepełko na serduszku :) ).
Kreska… cóż, na rysownictwie się nie znam, ale jak dla mnie idealna. Postaci dopracowane, bardzo szczegółowe, nie było najmniejszego problemu z odróżnieniem jednego policjanta od drugiego.

Choć, niestety, muszę się zgodzić z większością i przyznać, że  kliknij: ukryte  po śmierci L'a, tempo akcji drastycznie spada w dół, a nowi bohaterowie – Near i Mllo są po prostu skrajnie irytujący (nic tylko im łby poukręcać).
Całość ratuje niezłe (bardzo dobre względem ostatnich kilku odcinków) zakończenie - kliknij: ukryte  kochany Matsuda nareszcie w akcji, a psychopatyczny morderca, przez niektórych zwany geniuszem, wreszcie upada, zanim tak naprawdę zdążył zostać „bogiem” utopijnego świata.

Jak dla mnie dobre ukazanie równowagi pomiędzy dobrem a złem (utopia nie istnieje) oraz motywu zbrodni i kary. Pomimo swoistego przekombinowania, to anime z pewnością pozostanie jednym z najlepszych.

Nie wiem po prostu nie wiem jak można ocenić Death Note na 7 albo krytykować za fabułę powyższe anime bowiem dla mnie jest ono najlepszym anime które wyszło i wątpię by kiedykolwiek wyszło lepsze. Są anime o podobnym odczuciu w moim guście jak Elfen Lied które nie kończy się dramatycznie ale to z tego powodu że to nie koniec (istnieje jeszcze dalsza część w postaci mangi) jednak powiedz mi mikolajp jak inaczej ująłbyś nad inteligencje postaci niż przewidywanie ruchów przeciwników. Powiem tak: „kiedy walczy ze sobą dwóch mistrzów to ten który popełni jako pierwszy błąd przegra walkę” W moim odczuciu żadna ocena nie jest wystarczająca dla death note to jest cud sztuki tworzenia anime.

Zaczęłam oglądać bo tak zachwalane niestety po kilku odcinkach odpuściłam bo wogóle mnie nie wciągnęło. Każdy odcinek dłużył się niemiłosiernie i nie dotrwałam do końca. Niestety bardzo duże rozczarowanie. Przeważnie staram się dotrwać do końca tutaj jednak nie dałam rady.

To anime było najlepsze jeśli chodzi o to co narazie oglądałem i raczej się to nie zmieni,co można jeszcze dodać najlepszą(według mnie)postacią był L.Anime oczywiście oceniam 10/10

Moim zdaniem anime jest świetne.Podoba mi się fabuła.O kresce i muzyce nie wspominając{są świetne}jeżeli chodzi o postacie to po prosu zakochałam się w L.Dla mnie ocena 10/10.Czytałam kilka recenzji najbardziej wkóżyła mnie ta w której autor recenzji zarzuca serialowi że jest nudny przewidywalny jest produkcją typowo rozrywkową z ostatnim argumentem się zgodzę ale dla mnie to plus nie minus moim zdanie karz de anime to produkcja rozrywkowa i ja w takim celu je oglądam nie potrzebna mi żadna głębia jak bym jej potrzebowała to obejrzała bym coś innego a nie serial animowany.

Anime najwspanialsze, idealne (tak, tak, jestem fanatyczką, ale oceniam teraz jako typowa oglądająca ;p).
Niesamowite postaci (brawo za Lighta, L'a, Neara), niesamowita muzyka, fabuła.
Zapoznanie się z anime obowiązkowe.
Ocena 10/10.

Anime ogólnie jest fajne, jednak trzeba przyznać, że to przewidywanie ruchów przeciwnika, to już nie przewidywanie, a jasnowidztwo. Szczególnie jeden z planów Lighta, miał jakiś ułamek procenta na powodzenie. A niby był taki przemyślany i genialny. Podczas gdy to były czyste spekulacje.

Manga jak i anime są świetne. Po prostu lubię czytać kryminały , a to anime po części takie jest. Wiadomo , manga lepsza , i zdziwiłam się ,że zakończenie w mandze różni się od tego w anime. Ale powracając do tematu uważam ,że fabuła mimo  kliknij: ukryte  śmierci L oraz po tym zdarzeniu znacznym dłużyznom i tak trzyma formę. Kreska jak i muzyka (tak posiadam soundtrack ;>) są genialne. Naprawdę kawał dobrej roboty i anime od dłuższego czasu jest na podium u mnie z innymi. Szybka fabuła ,zwroty akcji i ten geniusz Laigta to dodatkowy smaczek. Polecam każdemu , kto lubi intrygi oraz pokręconą i ciekawą fabułę :)

Mnie to anime zachwyciło. Wspaniały klimat, napięcie, kreacja bohaterów, o wręcz rewelacyjnej muzyce nie wspominając. Co prawda wolałabym, gdyby na końcu  kliknij: ukryte  zginął nie tylko Raito, ale i Near (dobra, przyznaję się, nie znoszę go), bo zakończenia typu „i wszystko było dobrze, cały świat uratowany” mnie nie satysfakcjonują, ale cóż, nie odbiera to serii naprawdę fascynującej atmosfery, która zaskarbiła sobie moją dozgonną miłość:)

Beznadziejne anime, obejrzane przeze mnie tylko pod presją znajomych. Mało zaskakujących zwrotów akcji, patos, którym karmi się główny bohater i wiek „najlepszych” detektywów są dla mnie kroplami, które przelały czarę goryczy. O niebo lepszy jest Code Geass, tak zwalczany przez fanów Notatnika.

Do momentu  kliknij: ukryte  śmierci L 9/10 potem nie oglądałem i nawet mnie jakoś do tego nie ciągnęło gdyż była to moja ulubiona postać w tym anime ,taki promyczek w tej serii.

Anime mnie pozytywnie zaskoczyło i pod względem fabuły jak i postaci, które były nieco dziwne.
+ : Idealnie zachowany klimat (miało być mroczne i takie też było) /Soundtrack jak najbardziej na swoim miejscu/Postaci były dopracowane i oryginalne.
- : Jedyne co mnie zawiodło to akcja pod koniec i to, że czasami było przesadzone.Im dalej szło tym gorzej…

Jak dla mnie anime naprawdę dobre, ale czasami przekombinowane i przesadzone.Polecam szczególnie fanom kryminałów/zagadek/tajemnic i wmiarę horroru.Było też trochę Shinigami, więc również fanom świata umarłych.
Zwyczajnego widza może to odrzucic w każdym momencie (Przyznam się, kilka razy odrzucałam i przerywałam to anime, ale wkońcu się zmusiłam). Miłego oglądania :)

No cóż nic innego nie przychodzi mi do łba jak powiedziec tylko ehhh… Na początku było super, pomyślałam już sobie „Ekstra, nareszcie jakieś porządne anime!”, ale do momentu zrzeczenia się notatnika było już tylko gorzej, gorzej i gorzej (i nie mówię tego tylko dlatego, że jestem szaloną fanką Ryuk'a i jego odlotowego humoru ;). Obejrzałam wszystkie 3 części filmu pełnometrażowego. Dobre, ale jednak nie to samo…
Co mnie denerwuje odrobinę to postac Misy i jej ciągły okrzyk na widok głównego bohatera („Lajtoooooooo!!!!!!<3;***"), jednak jest to wynik tego, że gdy widzę „słodką dziewuszkę”, dostaję cholery.
Eh…. Chyba czas wrócic do filmów Studia Ghibli…

Do czasu aresztowania – ideał. Zakochałam się. Jedna im dalej w las ty gorzej. Potworne rozczarowanie. Mozna bylo zrobic cos genialnego co pokazuje pierwsze 15 odcinkow, a wyszlo jak zawsze.

Badając właściwości zachowania mojej krwi na kartce papieru wnioskuje że Light Yagami nie mógł napisać czyjegoś imienia własną krwią ponieważ zbyt trudno się pisze, tym bardziej na takiej małej karteczce.

Anime genialne pod każdym względem jednakże wyróżniam 3 przedziały
odc. 1­‑15- nic dodać nic ująć 10/10
odc. 16­‑26 – może nie takie cudne jak pierwsze odcinki ale nadal 9,5/10
odc. 27­‑37 – no i czar prysł robione jakby na siłę, pogrzebało urok całokształtu ta część zasługuje na ocenkę 6,5/10 jednak całe anime jest świetne i już.
Ocena : 9,5/10 przymykam oko na te ostatnie 10 odcinków
lepiej jest zapamiętać te fajne chwile :)

Taaak wieeeelki + za wszystko.Moje pierwsze w zyciu anime ogladniete zaraz po puszczeniu w Tv.Genialne od pierwszej sekundy 1 odc do ostatniej 37 odc.
Wielkie brawa szczegolnie zs postac L'a ktory jest megaza….fajny ^^i Ryuuka ktory jest rowniez boski.
Wzruszylo mnie bardzo i w 25 odc jak i 37 ryczałam strasznie.Nie spodziewalam sie takiego zakonczenia.
Ale…jest cos co chcialabym poroszyc,zapytac was o to.Dlaczego wszyscy twierdza ze to Light zabił L'a skoro zrobila to Rem ?Bez sensu to dla mnie…wszyscy widzieli bardzo dobrze ze to pani Shinigami uczyniła.
A co do filmow.Wielka porazka mogli oszczedzic niektorym tych cierpien.Z powodu ich beznadziejnosci ni ogladnela zadnego do konca.Kompletna klapa.

Film bardziej przypadł mi do gustu aniżeli anime

Krótko mówiąc: beznadzieja – dziwi mnie popularność i wysokie noty tego anime.
Jedna z naprawdę kilku serii, które odłożyłem na przeszło rok z powodu strasznie nudnych odcinków. Super na początku, niezłe 12 odcinków, a później nędza, nuda i klapa.
Nie będę się znęcał, poza tymi wyżej podam jeszcze kilka minusów.
1. Podział na geniuszy i debili sztywny i bardzo wyraźny. Poza detektywami i bohaterem nikt nie jest w stanie przedsięwziąć cokolwiek konstruktywnego (łącznie z shinigami).
2. Niby dorobione postaci ze swoimi cechami charakterystycznymi- L ze słodzeniem, ale później każdy detektyw okazuje się świrem z jakimś hoplem. Po prostu żywa kalka wzorcowej postaci.
Ogólnie widać: twórcy mieli myśl i im nie wyszło do końca. kliknij: ukryte  Dobrą ilustracją jest jeden z pierwszych odcinków, kiedy to Light nie poznał prawdziwej tożsamości jednej z osób prowadzących śledztwo. Już fajnie, coś się dzieje, a tu psikus, podała… Widać odcinek niewiele wprowadził do serii i ja osobiście poczułem się zawiedziony.

Kolejny „geniusz zła” musiał się wyżyć na Jednej z najlepszych serii… a pewno jest średnie do bólu kości. Za nic w świecie nie dorównuje Totoro(z całym szacunkiem ;) )
Palnijcie się czasem „recenzenci” i nie piszcie niczego jak mieliście ciężki dzień…

Powiem krótko tak niska ocena tego anim mnie zabiła…
Polecam anim, wybitne pod wieloma względami !!!!!!!!!!

uwielbiam death note, które jest dla mnie najlepszym anime, komentarze typu, że jest zrobione pod publiczkę śmieszą mnie, chociaż im częściej na nie wpadam to zaczynam się już powoli irytować, przypominam, że anime to nic innego jak po prostu forma sztuki, która ma cieszyć oko i umilać czas- czysta rozrywka i tyle, a co do zbrodni i kary to dla mnie wprost arcydzieło- babranie się w najmroczniejszych zakamarkach ludzkiego umysłu bardzo przypadło mi do gustu, powiem tak, mimo, że light jest ciekawa postacią, to się nie umywa do rodiona­‑yagami jest mordercą i szaleńcem, totalnie zepsutym narcyzem, raskolnikow z koleii może służyć za przykład męczennika własnej ideii i człowieka, który nawet po tak długim czasie przebywania w mroku próbuje wreszcie znaleźć odpowiednią drogę, jest zdolny do ludzkich odruchów i uczuć w przeciwieństwie do japońskiego psychopaty- czego wcale nie uważam za wadę;] chociaż rzeczywiście można je jakoś luźno powiązać, anime i książka to dwa inne światy

Death Note uważam za bardzo dobre anime (to samo dotyczy mangi), wbrew bardzo modnym twierdzeniom, jakie to jest płytkie i przeciętne, wynikających zapewnie ze zbyt dużej popularności tytułu…zawsze przy takich hitach pojawia się grupka antyfanów, pretensjonalnie lubiąca pokazać, że jest poza nurtem, zapewne w celu podbudowywania się, że nie należą do „stadka maniaków” ;)
Mnie ujął sam fakt, że tym złym jest główny bohater, że elementy fantastyczne to tylko pretekst, a motorem napędowym są tak naprawdę mózgi z wysokim IQ a nie supermoce. Plus cała masa innych detali, rozwiązań fabularnych. Nie żałuję czasu spędzonego nad serią i myślę, że nadal warto ją pamiętać i polecać innym.

Ja również uważam, że Light „wymięka” w porównaniu do swojego literackiego odpowiednika, co zresztą uwzględniłem w recenzji. Nasz bohater o seksownej grzywce traci głębię po kilku odcinkach, ciekawą postawę zobaczyć możemy dopiero w finale,  kliknij: ukryte  gdy obserwujemy żałosny upadek młodego boga. Gdzieś się gubi w „Death Note” zabawa w psychologa, zostaje tylko sensacyjne bagienko :)

Według mnie można porównywać DN do Zbrodni i kary, ale bardziej zestawiając Rodiona z Light jako przeciwieństwa. Light genialny morderca zabijający chcący zostać Bogiem nowego świata, Rodion „morderca z przypadku” zabija z ciekawości aby dowiedzieć się czym różnią się ludzie od wszy. DN jest Zbrodnią i karą ale z alternatywnym scenariuszem. Pokazuje co by było gdyby Rodion był wyzuty z ludzkich uczuć, był bezwzględnym psychopatą. Pokazuje również dokąd ta ścieżka prowadzi  kliknij: ukryte  Rodion pod wpływem nawrócenia dostaje lekki wyrok i żyję później w szczęściu ,a Light w koncu ginie . Podsumowywując według mnie jest całkowicie uzasadnione porównywanie DN do Zbrodni i kary.

Jak już o tym kiedyś wspominałem, w którymś niezalogowanym komentarzu poniżej, Death Note nie wytrzymuje porównania ze „Zbrodnią i karą” z prostej przyczyny: Light od razu staje się jednowymiarowym psychopatą, który morduje ludzi w sposób bezrefleksyjny. Szybko przestaje mu robić różnicę, czy ofiara jest dobra czy zła pod względem moralnym – wystarcza, że staje mu na drodze. Raskolnikow gotów był przeboleć zlikwidowanie wszy­‑lichwiarki, ale nie przewidział, że do mieskzania wparuje Lizawieta. I głównie zamordowanie tej drugiej zatruwało jego sumienie. Light żadnego sumienia nie posiada. Satysfakcja, jaką czerpie z zabicia  kliknij: ukryte  L'a jest wręcz niesmaczna. Przecież z anime de facto wynikało, że nie tylko Light był dla L'a pierwszym w życiu przyjacielem, ale i vice versa. To zrozumiałe, że Light w amoku i z obawy przed zdemaskowaniem, doprowadza do śmierci L'a. Ale czy nie powinien w tym momencie zapłakać nad ciałem swojego przyjaciela, uzmysławiając sobie co zrobił i jakim potworem się stał? Myślę, że to byłoby idealne wzruszająco­‑wstrząsające zakończenie. Nic dodać, nic ująć.

Czekałam na tę trzecią recenzję, ciekawa, z której strony tym razem ktoś ugryzie temat. Początek był obiecujący, bo przyniósł nawiązania do historii Raskolnikowa, w związku z czym dużo sobie obiecywałam. Nie chcę jednak oceniać recenzji, bo marne prawo mam do tego, napiszę więc tylko, że trochę szkoda zaprzestania porównania Lighta z Rodionem. Czekam i czekam aż ktoś pokusi się o rzetelne porównanie tych postaci i chyba będę musiała sobie to sama napisać. :) Wbrew bowiem temu, co często się powtarza – że DN i jego główny bohater AŻ TAK fascynujący nie są – to jednak znalazłoby się kilka punktów zasługujących na wnikliwszą analizę.
[Tak sobie myślę, że chyba za dużo wymagam od zwykłej recenzji…]

Tekst ten ma jeden, niewątpliwie mocny punkt: „seksowną grzywkę”. :D

Death Note jest to anime z pogranicza fantasy, mitów, horroru i kryminału. W ciągu pierwszych odcinków tak się pod jarałem tym anime, że oglądałem do rana. Spałem godzinę i do szkoły;) Nie sądzę abym zmarnował te godziny. Chociaż twórcy mnie rozczarowali bo po 24 odcinku na siłę kończyli serię, a samo zakończenie najmniej spodziewane z możliwych:( To tak jakby skończyły im się pomysły na zagadki i dylematy lub gonił ich ważny termin.

Jedno z najlepszych anime jakie widziałam!
Mimo, że oglądałam to dość długo i z przerwami, to było warto. DN posiada niezwykłą, wciągającą fabułę, dobrze dopracowaną kreskę i dobraną do nastroju anime, muzykę. Bohaterowie też niczego sobie. Większość z nich jest przedstawionych bardzo dogłębnie. Right oczywiście najlepiej. Oprócz tego w Death Note znajduję się dużo dobrej akcji. To bardziej kryminał niż horror, ale można się kłócić ^^ Zapewne niektórym w pewnych momentach odcinki mogą się ciągnąć, ale naprawdę warto wytrwać do końca.
Seria godna polecenia :)

Tylko dotrwałem do 8 odcinka… W tym anime nawet by było wyjaśnione jak długopis jest skonstruowany(szafka się otworzy i jak podniosą wieczko to się zeszyt zapali… bardziej się nie uśmiałem z parodii niż z tych wyjaśnień). Trzymająca w emocji fabuła… nudzenie przez 4h… Ocenę wstawiam taką a nie inną bo ani kreska ani fabuła tego anime mi się nie spodobała(może jak by upchali całą serie w 12 odcinkach było by to ciekawsze ale 37? Jak dla mnie szkoda czasu). Końcowa ocena po 8 odcinkach(bardzo rzadko nie dokańczam serii) to tylko 1/10… najbardziej zachwalana seria okazała się dla mnie niezwykłym gniotem… P.S drugi świat tych śmiesznych potworków był niezwykle nieudany(zabawne było gdy ten zgubił zeszyt i poszedł do świata ludzi, jak by nie to że anime podane jest jako „Horror, Kryminały/zagadki/tajemnice” to bym naprawdę uznał to za komedie).

JJ – 15 października 2008
nie pisz już więcej recenzji…
bez komentarza, a co podobają ci się harem??
muzyka tuliła do snu??, to ona trzyma w napięciu i jest naprawdę dobra, to nie disco i artyści jednej chwili, za jakich uważam 90% dzisiejszych śpiewaków, bo tylko tak mogę ich nazwać.

Anime znakomite i trzyma poziom, ale niestety do 26 odcinka, dalej tępo i akcja siada, koniec mimo iż rozczarowuje, taki właśnie powinien być.
Coż jeszcze dodać, obejrzałem dosłownie w jeden dzień i noc, niemogąca doczekać się kolejnego odcinka. Prowadzenie akcji i ścieżka dźwiękowa znakomite, czego więcej wymagać, co bohaterowie powinni być jacyś bardziej skomplikowani?? jeden dobry,jeden zły, który uważa się za zbawcę i tyle. Starczy po co więcej, no i Shinigami, który widzi jak człowiek się stacza na samo dno, ale nie ingeruje w spray ludzkie./

Wspaniałe anime, cóż mogę rzec.

Perełka po prostu. Obejrzałam całą serię w niecałe 3 dni. Kreska ok, wciągająca fabuła pełna zaskakujących przebiegów zdarzeń. Muzyka również idealnie komponowała się z nastrojem Death Note. Jak dla mnie pozycja obowiązkowa.

Anime wstrzymałem ale jestem pewny, że wrócę do niego gdyż ma ono wspaniałą fabułę i jest tego warte!

Po prostu świetne anime. Trzymające w napięciu od początku do końca, niesamowite zwroty akcji… Nie jakiś tam krótki kryminalik… Kazdy odcinek był dopracowany, nie było zadnych zapełniaczy.  kliknij: ukryte  Musze przyznać że po śmierci L. anime trochę mniej mi się podobało. Brakowało mi jego osobowości… N. był inteligentny, ale nie miał zadnego charakteru, zwykły detektyw, który miał przypominać L. swoimi zabawami klockami i puzzlami. Mimo tego cały czas nie mogłam się powstrzymać od obejrzenia kolejnych odcinków:)
Szczegolnie zapadła mi w pamięci scena  kliknij: ukryte  kiedy L. wycierał stopy Raita… a chwilę później został zabity przez „przyjaciela”
Szukałam uparcie błedów i wad w tym anime, ale jest ich tak neiwiele, ze niewarto o tym wspominać:)

Postać, która szczególnie przykuła moją uwagę – Ryuk. Jest on tak charyzmatyczną postacią, która rzekomo ma uchodzić jedynie za biernego obserwatora, że aż chce się śmiać na sam jego widok. On nadaje komizmu niektórym sytuacjom, choć trzeba przyznać, że cały klimat skąpany jest w mroku. Nie będę owijać w bawełnę i bez skrupułów przyznam się, że Light przypadł mi do gustu, choć to zapewne bierze się stąd, że zwykle interesuję się czarnymi charakterami. Nieszablonowy charakter, ciekawa osobowość i silne poczucie sprawiedliwości, choć w gruncie rzeczy to znudzony nastolatek. L również jest postacią, która cieszy moje oko, choć stanowi on całkowite przeciwieństwo Lighta. Jednak nie mogę pojąć dlaczego budzi on aż tak wielkie emocje. Co się tyczy Neara – dno. Wybaczcie. Nigdy nie krytykowałam tak żadnej postaci anime jak właśnie jego. Uważam go za marną replikę tak ekstrawaganckiej osobowości jaką prezentował L. W dodatku to wyjątkowo marna podróbka. Nie rozumiem jak można uważać go za geniusza, skoro ustalenie faktu kto jest Kirą było bułką z masłem po dowodach pozostawionych przez L'a. Ogólnie anime skradło moje serce. Fabuła niebanalna, rozciąga się w czasie, co jednak działa na korzyść akcji. Klimat i muzyka – bezsprzeczny plus. Postacie? Po prostu brak słów. W pozytywnym sensie. Mocne 10.

Obejrzałem sobie właśnie Death Note'a po raz drugi po kilkuletniej przerwie no i nieco się rozczarowałem. Do szesnastego odcinka anime trzyma poziom, ale potem nie ma się już ochoty oglądać dalej wiedząc, że rozstrzygnięcie rywalizacji między Lightem a L jest skrajnie niesatysfakcjonujące. Wciąż nie mogę się pogodzić z tym, że tak to  kliknij: ukryte  spieprzyli. Jednowymiarowość postaci jeszcze bardziej bije po oczach, niż za pierwszym razem, szczególnie wtedy, kiedy w pobliżu brakuje Ryuka. A przecież można było z tego zrobić „Zbrodnię i karę” XXI wieku…

To anime jest po prostu arcydziełem.Postacie są wspaniałe<odrazu powiem że moją ulubioną postacią jest mello>L też polubiłam tylko chyba jedyny bohater który nei przypadł mi do gustu to chyba near niewiem czemu ale ja go oceniam tak średnnio.Fabula genialna trzyma się kupy i jest bardzo logiczna,kreska świetna i to właśnie to nadaje tu taki klimat, no a muzyka przecudowna i opening 1 i 2 są dobre tak jak i endingi.Krótko mówiąc to anime według mnie niema żadnych minusów tylko same plusiki, jest swietne.Polecam je gorąco bo obejrzenie go to sama przyjemność, i napewno nie zmarnujesz przy tym czasu.10/10

Jakiś czas temu Hyper puścił Death Note'a. To se obejrzałem. I co sądzę? Trochę się rozczarowałem – na własne życzenie. Błędem było podchodzenie do tego jak do poważnej, ambitnej produkcji. A DN to typowy, rozrywkowy akcyjniak.

Postacie puste jak garnek bigosu bez bigosu, stworzone chyba przez dziesięciolatka. Antybohater musi posiadać demoniczny śmiech, musi bez skrupułów wykorzystywać i zabijać najbliższych – i w zasadzie tylko to da się o Light'cie powiedzieć. O L,  kliknij: ukryte  M i N to już w ogóle nie ma co pisać.  kliknij: ukryte  Mikami, fanatycznie oddany Kirze mógłby być ciekawy (w końcu poznajemy jego całe życie), ale to też nie to. W zasadzie to Misa wydaje się być najbardziej wiarygodną postacią – mało takich głupiutkich psiapsiółeczek spotyka się na ulicach?
Niepotrzebna obecność bogów śmierci – no ja pierdzielę, żeby w pierwszych minutach/na pierwszych stronach (w przypadku mangi) wyjaśniać pochodzenie notatnika?! Do tego Ryuk, a przede wszystkim Rem pełnią rolę deus ex machiny.
Nie należy zapominać o zidioceniu niektórych postaci, co by Kira nie musiał wysilać się, by ich zabić i akcjach typu „przewidziałem, że przewidzisz to, co ja przewidziałem”.

To teraz coś o zaletach.
Dodano trochę (za mało) nawiązań religijnych i o „boskości” Kiry.
Muzyki nie boję się nazwać wybitną. Gitarowe brzmienia są bardzo spoko (oprócz kawałka z drugiego openingu – rzężenie bez ładu i składu), ale przerywniki obrazujące sądzenie wrogów Kiry przy akompaniamencie „Dies irae” i innych orkiestrowych kawałków urywają łeb.
Tu dochodzimy do reżyserii. O dziwo, najlepsze sceny to takie, których nie było w mandze.  kliknij: ukryte  Rozmowa Light'a z L'em na dachu, potem obmycie nóg (więcej takich scen, to postacie zyskałyby charakter), scena na cmentarzu czy dzieciaki słuchające L'a w sierocińcu (w „Rewrite”), zakończenie (świetnie przedstawienie emocji człowieka kurczowo trzymającego się życia). Z drugiej strony, anime nie ma epilogu – a przydałby się.
Widać w Tetsuro Arakim dryg do operowania obrazem, ale muszę obejrzeć inne jego filmy i przekonać się, czy w nich również zachował poziom.

To jedno z takich dzieł, gdzie nie zwraca się uwagi na nielogiczności fabularne czy wręcz celowy idiotyzm postaci (wcześniej były super­‑ostrożne, a teraz dają się nabić w butelkę jak dzieciak) a po prostu się ogląda. Polecam.

Death Note to zdecydowanie najlepsze anime jakie dane mi było do tej pory obejrzeć.
I myślę, że ciężko będzie znaleźć drugie na takim poziomie.
Ciekawi bohaterowie, odcinki trzymające w napięciu, czasem smutek i łzy, czasem turlanie się na podłodze ze śmiechu.

Jedyną osoba, która mnie w tej serii wkurzała…ba! Gotowałam się na jego widok był Light.
Kuff! Nienawidzę kolesia z całego serca, gdy tylko on i ten jego 'uśmieszek' pojawiał się na ekranie miałam ogromną chęć chwycenia najbliższej twardej rzeczy i rzucenia z impetem w ekran.
Najchętniej wysłałabym go z Misą w kosmos XD”.

Co do innych:
L – zdecydowanie mój ulubieniec. Niezastąpiony, ekstrawagancki, inteligentny. Po  kliknij: ukryte  jego śmierci ryczałam jak bóbr. Odcinki już nie były takie same. Nie wiem, jak go nie kochać.
Ten sposób w jaki siedzi i trzyma różne rzeczy! (teraz sama tak czasem robie xD)
Misa - Czy w każdym anime musi być jakaś słodka­‑idiotka? Irytowała mnie niesamowicie. Chodź może każdy wydawałby się głupi w cieniu takich postaci jak Raito i L? xD

Nie wiem, czemu tak jeździcie po Nearze i Mello.

Mi te postacie się podobały. Każdy w sobie miał coś takiego osobliwego.
Np. taki Mello, w przeciwieństwie do Neara i L­‑a był nierozważny, gwałtowny i kierował się emocjami. Czasem wydawał się straszny i brutalny, a do tego zżerał czekoladę tabliczkami (Sama tak robię~). No kocham kolesia! xD  kliknij: ukryte  Jego śmierć też mną zatrzasnęła T^T.
W ogóle lubiłam dzieciaki z Wammy House.
A tak nie rozpisując się….
Death Note to zdecydowanie podstawa do oglądnięcia dla każdego otaku.

Po tej serii zaczęłam się zastanawiać co ja zrobiłabym z takim notatnikiem. Przemyślany każdy szczegół. Gdy prawie przewidziałam ciąg dalszy, zawsze coś mnie zaskakiwało. Zgodzę się z poprzednikami, po śmierci L oglądało się inaczej. Co nie oznacza, że nudniej.
Motywy bohaterów interesujące, różniące się od siebie. Jestem dość krytyczna, jednak tu zostawiam z czystym sercem 10/10. Nie mogę znaleźć nic, co mogłoby się równać z DN.

Kocham, kocham i jeszcze raz kocham^^
Uwielbiam to anime, przez świetne postacie, np. L – jest boski^^. Jednak Light'a tez polubiłam. Tylko Near i Mello nie przypadli mi zbytnio do gustu. Muzyka jest genialna. Seria daje do myślenia a ostatni odcinek bardzo mnie zaskoczył. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Polecam każdemu.

Nie mam co robić, a stwierdziła iż moja wypowiedź była za krótka ;D
Zabawne jest to, że kiedy zaczynałam przygodę z tą serią mało nie zrobiłam jednego z największych błędów – po 1 odcinku chciałam to porzucić.. Myślałam sobie, czym taka seria może mnie zaskoczyć? Z góry wiadomo było, że będzie o tym co jest dobre, a co złe. Jednak na szczęście nie popełniłam tego błędu i po kilku dniach wróciłam do tej serii. Odcinek za odcinkiem coraz bardziej mnie wkręcał. Oczywiście – L! Jedna z najoryginalniejszych postaci jakie dane mi było oglądać. To właśnie przez niego DN miał swój klimat. Oglądałam wersję z lektorem, co w tym przypadku ładnie się nawet komponowało. Bardzo dobry soundtrack, a pierwszy opening wymiata. Jednak myśl o rzuceniu serii i tak dopadła mnie  kliknij: ukryte  w momencie śmierci L – straciłam powód, by oglądać, to już nie była taka sama przyjemność. Kochałam rozgrywki między L a Lightem i to wyliczanie procentów.. Mimo wszystko oglądałam dalej, a postać N wbrew większości polubiłam. Seria porusza naprawdę ciekawe kwestie względem moralności, a przy tym nie jest żadnym bełkotem i może przemówić do każdego (o ile ktoś zechce). Myślę, że warto byłoby się zastanowić nad paroma rzeczami, które poruszyło to anime..

Wlasnie skonczylam ogladac Death Note'a. Po raz drugi, bo pierwsza stycznosc z tym anime mialam jakies 4 lata temu. Ogladal je wtedy moj brat, ja wraz z nim. Okolo dwudziestu odcinkow  kliknij: ukryte  (do smierci L) ogladalam „na biezaco”, potem tak sie zlozylo, ze obejrzalam bodajze ostatnie 3 odcinki. Niestety, wtedy anime podobalo mi sie znacznie bardziej.
Pomysl na Death Note'a jest, moim zdaniem, wrecz genialny. Historia geniusza (chociaz to akurat kwestia sporna), ktory otrzymuje wladze wydawania ostatecznych wyrokow. No i jego walka z L, jak to mowia „walka umyslow”. Odcinki, w ktorych  kliknij: ukryte  wystepowal L byly swiatne – ogladalam po kilka odcinkow dziennie, Death Note byl tak wciagajacy… po prostu nie moglam sie od niego oderwac. Mistrzowskie budowanie napiecia i przerywanie odcinkow w kluczowych momentach, to wszystko sprawialo, ze po priostu chcialo sie to ogladac. Nalezy przy tym dodac, ze fabula w zadnym momencie nie byla nudna, wrecz przeciwnie, z odcinka na odcinek stawala sie coraz ciekawsza. No i w pewnym momencie niestety magia prysla.  kliknij: ukryte  Wraz ze smiercia L'a akcja naprawde zwolnila (wiem, nie jestem oryginalna). Dalsze odcinki byly coraz gorsze, z poczatku bylam ciekawa, kim sa Near i Mello, potem interesowalo mnie to coraz mniej (szczerze mowiac to wogole). No i tutaj dochodzimy do kwestii bohaterow.
Light – moze nie jest to moja ulubiona postac, ale czulam do niego lekka sympatie. Ciekawy, nieszablonowy charakter. Podobalo mi sie tez to, ze nie byl on jednoznacznie „dobry” czy „zly”, ze widz mogl sam go ocenic.
Ryuk – brakowalo mi go w ostatnich odcinkach! Byl on takim „promyszkiem” tej serii, ilekroc sie pojawial, mialam usmiech na twarzy.
Misa – z poczatku OKROPNIE mnie irytowala i w sumie nie zmienilo sie to do konca serii. Mam wrazenie, ze nie wykorzystano potencjalu tej postaci. Powinna byc taka glupia, blondynkowata i rozchichotana, jaka byla, ale ciakwie by bylo, gdyby za tym idiotyzmem krylo sie cos wiecej, gsyby oprocz tego byla przebieglym i przewidujacym morderca. Aczkolwiek Misa gdzies tak od polowy serii zostala zepchnieta na drugi plan, wiec az tak bardzo mnie nie razila.
Near, Mello, Takada, Mikami – nie opisze ich osobno, bo nie ma takiej potrzeby. Wlasciwie to nie ma czego opisywac – ich charaktery zostaly tak powierzchownie pokazane. Near, Mello – postacie po prostu beznadziejne. Tak plytkie i bezbarwne, ze nie wiem co. W dodatku widac, ze tworcy na sile probowali  kliknij: ukryte  upodobnic Near'a do L (gesty, lalki, sposob siedzenia itp.). Takada wystepowakla zaledwie przez kilka odcinkow, wiec tez nie mam co o niej pisac. Po prostu nic o niej nie wiadomo. Natomiast Mikami zyskal troche mojej sympatii za odcinek  kliknij: ukryte  w ktorym na przykladzie wspomnien z dziecinstwa ukazano jego stosunek do zla i dobra. Jednak, jak juz pisalam – praktycznie nic o niem nie wiemy.
L – specjalnie zostawilam go sobie na koniec. To zdecydowanie najlepsza postac tej serii i jedna z jej najwiekszych zalet. L, w przeciwienstwie do Near'a, byl postacia, o ktorej wiedzielismy wszystko i zarowno nic. Bylo w nim cos takiego, jakas tajemnica i nieodkryta glebia. Wlasnie dlatego  kliknij: ukryte  odcinki do jego smierci byly tak ciekawe – ogladajac kolejne oedcinki mielismy nadzieje poznac go, dowiedziec sie kim jest, jednak az do samego konca pozostal on zagadka. Daje rowniez wielki plus autorom za kliknij: ukryte  jego kwestie dotyczace rzekomej przyjazni z Light'em, a w szczegolnoisci scene na deszczu. Brzmi to dosyc plytko, jednak mnie niezwykle sie podobal ten watek.
Wiekszosc osob pisze, ze po smierci L anime zrobilo sie nudne i bezbarwsne. Zgadzam sie z tym stwierdzeniem, jednak czy mozna bylo rozwiazac to inaczej? Odnosze wrazenie, ze autor (mangi) wpadl we wlasna puapke. Niezabicie L byloby zbyt naciagane, z kolei fabula po jego smierci staje sie dosyc bezbarwna. Mysle, ze tworcy anime wybrali jednak lepsza opcje. Chociaz przyznaje, mogliby zredukowac ilosc odcinkow bez niego.
Jesli zas chodzi o kwestie techniczne – grafice nie mam nic do zarzucenia, z kolei muzyka w Death Note jest fantastyczna. Zarowno openingi jak i endingi niezwykle przypadly mi do gustu (muzyka rockowa pasujaca do klimatu serii i powiazanie tematyczne tekstu). Po prostu super!
Dochodzi jeszcze kwestia zakonczenia.  kliknij: ukryte  Nie bede sie rozpisywac – podobalo mi sie. Jedyne co moge zarzucic to zbytnia zmiana zachowania Light'a, ktory ze spokojnego intelektualisty zmienil sie nagle w oblakanego szalenca. W dodatku mozna by uzyc bardziej nastrojowego ustwory (motyw fortepianowy), ale ogolnie wbrew temu, co sie slyszy, uwazam zakonczenie za dobre. Szczerze mowiac, nawet sie na nim poplakalam.
Podsumowujac – bez wzgledu na pare nieudanych postaci i pare nieudanych odcinkow – polecam serie absolutnie KAZDEMU. I chociaz mowi sie, ze Death Note jest seria czysto rozrywkowa, ja dopatruje sie w niej glebszych tresci. Ale to juz moja prywatna sprawa.

Bo inaczej ująć się tego nie da. Pośród serii o podobnej tematyce Death Note moim zdaniem nie ma sobie równych. Pośród wielu innych także, nie oszukując. Ciekawa, dobrze zaplanowana fabuła, postacie o wyrazistych charakterach, relacje między nimi, doskonale dopracowana strona graficzna. Wszystko to przemawia na plus. DN ma też swoje wady, oczywiście, ale jeśli mamy chwalić tylko anime bezbłędne…cóż, bardzo bym chciała żeby ktoś mi takowe pokazał. Wracając zaś do tematu, dwie największe wady są moim zdaniem oczywiste i pozwolę sobie rozpisać się na ten temat, bo aż mnie nosi. Pierwszą i najbardziej rzucającą się w oczy jest to, że postacie pana N. i pana M. niestety są daleko w tyle za tajemniczym L. Tak daleko, że to wręcz przykre. W porównaniu do niego, jak i większości pozostałych bohaterów, ci dwaj panowie są wyjątkowo bezbarwni. Poza tym, że chcą zastąpić L. i konkurują ze sobą (także pod względem charakterów) właściwie nie da się o nich wiele powiedzieć. Są i tyle. Są, bo potrzeba przeciwwagi. Wraz z ich pojawieniem się na ekranie trzeba się nastawić na to, że choć fabuła idzie dalej, rozrywka towarzysząca oglądaniu niestety się zmniejsza, choć nie da się powiedzieć że nie ma jej wcale. To po prostu inny rodzaj zabawy. Byłabym co prawda skłonna stwierdzić, że późniejsze odcinki z ich udziałem są lepsze od tych, w których ich poznajemy, ale to wciąż nie to. I wtem dochodzimy do ostatniego odcinka, by napotkać coś, co mnie, niestety, przyprawiło niemalże o atak. A więc do drugiej wady, którą jest ni mniej ni więcej, jak tylko zakończenie. Oczywiście nie mówię o tym, kto wygrywa a kto przegrywa. Tego akurat należało się spodziewać. Nawet brak stosownego napięcia, ciekawego przedstawienia ostatnich momentów „konfliktu” dałoby się znieść. Tym co mnie zabiło jest to, że twórcy anime zdecydowali, że nie da się zakończyć go inaczej, jak tylko obrzydzając oglądającym głównego bohatera i jego ( skądinąd atrakcyjnego )pomocnika. Nagle obaj wyglądają jak szaleńcy, gną się, krzyczą, rozbryzgują wokół krew…innymi słowy istne cuda. Znana jest mi zasada, że jak bohater zły, to i brzydki i szalony. Jak przegrywa, to „po całości”. Należy go zgnieść. Wyraźnie dać do zrozumienia jak sprawy stoją. W tym wypadku jednak zakończenie jest tak wielką przesadą, że to aż niesmaczne. Trudno mi uwierzyć, by Light pod wpływem przegranej stracił rezon aż do tego stopnia. Z naciskiem na aż do tego, bo utrata części jest w pełni normalna. Ostatecznie był pewien zwycięstwa. Wciąż, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że twórcy po prostu chcieli pokazać palcem, kogo tu należy potępić. Zamiast pozostawić tę decyzje widzom, jak być powinno. Yagami stał się praktycznie innym człowiekiem no i cóż…magia wyparowała. Właściwie więc mogłabym polecić innym oglądającym, by ostatni odcinek sobie darowali. Naprawdę da się przeżyć bez niego. A poza tym? Cóż, seria jak najbardziej warta polecenia, i nawet N., M. i tragiczne zakończenie tego nie zmienią. Co tylko świadczy o tym, jak dobra jest, bo inaczej z pewnością nie utrzymałaby się pod ciężarem tych dwóch zarzutów. A trzyma się dzielnie.

zdecydowanie jedno z moich ulubionych anime chociaż ze względu na niby punkt kulminacyjny w anime od którego emocje opadały ocena niższa. Anime zachowuje wszystkie atrybuty dobrych mrocznych klimatów 8/10

Anime, jak dla mnie najlepsze, a przede wszystkim obowiązkowe do obejrzenia. Te wszystkie akcje to zdecydowanie najlepsze anime, z którym dotychczas się spotkałem. Ocena 10/10 bez żadnych przemyśleń, niestety ale po  kliknij: ukryte  śmierci L poziom trochę spadł to i tak było to dla mnie zdecydowane 10/10

Jak dla mnie anime było warte obejrzenia i zgadzam się, że jest ono jednym z lepszych. Chociaż po  kliknij: ukryte  śmierci L zrobiło się jakieś takie… mdłe? Nijakie? nie wiem jakim słowem mam to określić. Owszem, było nadal ciekawe, ale jakby ciągnięte na siłę. postacie neara, mello (że już nie wspomnę o mikami czy takadzie) przewinęły się, by jakoś jeszcze przedłużyć serię, nie były zbyt dobrze przedstawione. Kto się miał pojawić ten się pojawił, kto miał umrzeć to umarł i tyle na jego temat. Nie podobało mi się też zmarnowanie – bo inaczej tego nazwać nie mogę – potencjału misy. przesłodzono ją do tego stopnia, że na sam widok można dostać próchnicy. a przecież wątek jej ślepej miłości i uwielbienia dla lighta był bardzo dobrym pomysłem, tylko gdyby go tak inaczej pociągnąć. w ostateczności i tak odsunięto ją na drugi plan, po tym jak  kliknij: ukryte  zrzekła się notatnika po raz drugi.

jednak seria ma zdecydowanie więcej plusów niż minusów. na jej korzyść działa oryginalna fabuła, piękna ścieżka dźwiękowa oraz śliczna animacja, na której można z przyjemnością zawiesić oko. porusza także kwestie moralności i sprawiedliwości, nie jest płytka i prostoliniowa. widz może sam wyciągnąć wnioski czy postępowanie kiry jest słuszne, czy też racje ma L. death note naprawdę mnie wciągnął. polecam go tym, którzy lubią anime tego typu oraz wszystkim, którzy szukają jakiejś oryginalnej, niesztampowej serii, którą ze spokojnym sumieniem można nazwać „wybitną”.

Death Note oglądałam już dość dawno, ale nadal dobrze pamiętam wszystkie szczegóły. Było to jedno z moich pierwszych anime.
Uwielbiam ekscentrycznego L'a, a także walkę umysłów młodego detektywa i Lighta. Jedynymi postaciami, które nie przypadły mi do gustu był Near i Misa.

Death Note nie można inaczej określić niż magia. Zazwyczaj w komentarzu piszę długą opinię na temat anime, ale kiedy mam powiedzieć czy napisać coś na temat arcydzieła Madhouse Studios, zapominam wszystkich słów. Zabrałam się za tę serię dawno temu, zaszłyszałam o niej od kogoś. Po obejrzebiu połowy odcinka wyłączyłam go, znudzona. Do dzisiaj zastanawiam się, co we mnie wtedy wstąpiło?! Do ponownego oglądania Death Note wróciłam po długim czasie. Zaślepiona magią tego anime nie potrafię go poprawnie ocenić. Przy ostatnim odcinku byłam bliska płaczu. NIC nie potrafi mną tak bardzo wstrąsnąć. Przez długie tygodnie chodziłam po tym świecie czując się absolutnie wyobcowana. Death Note zawsze będzie dla mnie numerem jeden pod każdym względem. 10/10 – dla całości, jak i każdej jednostki (muzyka, fabuła, postaci, muzyka). Denerwuje mnie Near… Resztę przeżyłam. L przyprawia mnie o nadciśnienie; zawsze, kiedy widziałam go na ekranie mojego komputera, miałam wielką ochotę czymś rzucić. Najbardziej pokochałam Ryuka – możliwe dlatego, że ja też kocham jbłka. Tyle że, z ketchupem ;) Kolejną postacią, którą znienawidziłam, jest Misa. MAGIA.

Anime było genialne do… 26odcinka, Potem wepchneli tego całego Near'a, I klimat walki L(wiadomo co się z nim stało…) z Kirą zniknął. I z bardzo dobrego anime zrobił się średniak. Tak na marginesie, Nie sądzicie że Wygrana Nera z Kirą jest idiotyczna ? Near czyli zwykły(Tak wiem geniusz -.-) dzieciak pokonuje Kire który wodził za nos samego L. No dobra było to logicznie wyjaśnione, Ale mnie zupełnie nie przekonuje zakończenie. To tak jakby twórcy usiłowali doprowadzić to tego zakończenia czyli: Zło pokonane dobro zwyciężyło ! Już bardziej prawdopodobne byłoby pokonanie Kiry przez L.

Nie ma sie czym zachwycac, poczatek niezly,potem zrobilo sie..groteskowo? Przeciagneli serie na sile.
P.S. Nie podobal mi sie L,widze ze jestem w mniejszosci- przerysowany wrecz smieszny.

Genialne… kiedy tylko myślałam nad dalszymi losami bohaterów działo się zupełnie inaczej. Moim zdaniem Raito to sprawiedliwy morderca choć trudno nazwać zabójstwo sprawiedliwością. L był jedną z najciekawszych postaci. Po jego śmierci byłam ciekawa co będzie dalej. Ale zjawił się Mello i humor mi się poprawił:) Near był bez sensu (nie lubiłam go). Ostatnie odcinki były rozwalające a END całkowicie mnie opanował. Długo nie mogłam wrócić do siebie. Najbardziej wzruszający był moment kiedy Light w ostatnim odcinku próboał uciec. Jego wspomnienia jeszcze bardziej mnie rozwaliły…

Od pewnego czasu mam w zwyczaju, aby po obejrzeniu anime skomentować je na Tanuki. W trakcie oglądania „Death Note” przygotowywałem sobie parę zdań, które miałem zamiar wykorzystać właśnie teraz. Jednak po obejrzeniu ostatniego odcinka plany legły w gruzach, lub jak kto woli, na schodach.
SPOILER –  kliknij: ukryte  Życie i śmierć. Śmierć i życie. Czy można kogoś karać za chęć zmiany świata? To i jak każde inne filozoficzne rozwiązanie nigdy nie stanie się czymś powszechnym i akceptowalnym. Zawsze znajdą się osoby, którym „coś” nie będzie pasowało. W „DN” moim zdaniem zostało to doskonale ukazane. Czy sposób Raito nie jest tym, czego właśnie potrzeba? Czy rzeczywiście złe jest karanie kogoś, kto walczy ze złem? Można o tym dyskutować bez końca a i tak zawsze wrócimy do punktu wyjścia.
Nie wnikając już w filozoficzne i moralne aspekty… anime jest naprawdę świetne. Postaci dobrano z dużą dozą różnorodności. Walka między L a Raito to coś niesamowitego. Zwrotami akcji można się zachłysnąć. Podobnie czułem się oglądając „Prison Break”. Jednak anime utraciło trochę barw po śmierci L. Pojawienie się Near'a… czułem jakby został wciśnięty trochę na siłę z litości, żeby nie czuł się samotny ze swoimi puzzlami w sierocińcu. Nie ukrywam, że ostatnie chwile głównego bohatera mi się nie podobają. Zupełnie jak w „Code Geass 2”. Ehh… wciąż myślę o tych wszystkich filozoficznych dyrdymałach, ale inaczej nie potrafię… nie przy tym anime.

W ogólnej ocenie „Death Note” otrzymuje ode mnie solidne 9. Nie dałem 10 tylko z powodu, że taką ocenę wystawiłem „Clannad”, a nie mogę powiedzieć, że stawiam te anime na równi… ale oczywiście to tylko mój gust. Jest to na pewno pozycja, którą trzeba obejrzeć. Nie radzę jednak brać się za to 12 czy 13­‑latkom, chociaż nie wszystkie osoby w tym wieku to „Słoneczka”, itp. Jeśli jesteś wystarczająco dojrzały nie krępuj się i oglądaj, jeśli nie… zostań przy „Dragon Ball'u”

Świetne poprostu świetne anime . Wszystkie postacie się od siebie różnią . Najbardziej polubiłam Mello , Matta (chociaż było go mało) , troszke Near'a i oczywiście L'a . Zakończenie hmm.. sama nie wiem. Muzyka , grtafika , fabuła 10/10 ^^ bardzo polecam . Szukałam podobnego anime niby CG ale to nie to samo ; )

Ze świecą szukać drugiego takiego anime i na dodatek w jednym z moich ulubionych gatunków. Ileż można w końcu oglądać romansideł o wielkiej miłości od pierwszego czy któregoś tam wejrzenia? Oczywiście tak tylko sobie piszę nie lubię po prostu za bardzo tego gatunku. Szkoda że L zginął bo był najfajniejszą postacią,dla mnie jeden z najfajniejszych postaci w historii anime. Potem całe anime wygląda jakby ciągnięte na siłę ale cóż… Ciekawi mnie jak by wyglądał świat gdyby to Light wygrał. Nie podobało mi się do końca zachowanie Light'a. Jak zdał sobie sprawę że przegrał z Near'em to zachowywał się jak psychiczny jakiś a zawsze był spokojny i opanowany. To po prostu nie pasowało do niego Ale seria i tak świetna. Mogli by zrobić więcej anime/mang kryminalnych. Warto też zobaczyć mangę ze względu na rewelacyjną rysunki Takeshiego Obaty. Teraz nie pozostaje nic innego jak czekać na Bakumana:d

Jako, że akurat oglądnąłem DN po raz drugi, po 3 latach, to wypada skomentować jedno z najpopularniejszych anime w historii. Pierwsze 10­‑13 odcinków- majstersztyk. Inteligenty przestępca kontra inteligenty detektyw. Rozgrywka na najwyższym poziomie. Zwroty akcji i trzymająca w napięciu fabuła. Motyw Shiningami, znakomita postać Ryuka, mroczny Ligth i ekscentryczny L. Koncept samego notatnika- nowatorski i oryginalny. Subtelny pojedynek umysłów, świetnie wykreowane plany i intrygi Light'a oraz zagrywki L'a na wysokim poziomie. Nic dodać nic ująć. Później poziom się obniża, ale po paru odcinkach wraca na dobre tory. Bardzo fajna „długoterminowa” intryga Kiry, fabuła wciąż utrzymuje przy ekranie, choć widać już brak pomysłów. I tak do 26 odcinka, gdzie dla mnie DN się skończył.

Potem nastąpiły jakieś, nie wiem, fillery, bo inaczej tego badziewia nie nazwę. Pojawił się jakiś M i N (okropność), co było tak tandetne, że aż mnie zemdliło. Po kiego oni w ogóle w tej serii byli?? No i poleciał w p**** cały klimat, inteligenta rozgrywka, gra pełna intryg. Dostałem ostatnie 10 najnudniejszych i najgorszych odcinków, które cudem wymęczyłem. Dobrze, że oglądałem po raz drugi…Owe odcinki były nudne, bez pomysłu, bez polotu. Nowi bohaterowie okazali się wyjątkowo płytcy i beznadziejni, wrzuceni na siłę. Zwroty akcji i „zagrywki” bohaterów nie miały w sobie nic z pojedynku L i Kiry. Były naciągane, banalne, oklepane i nie miały w sobie nic z początkowego zastrzyku emocji i zaskoczenia. Fabuła zrobiła się po prostu głupia. A zakończenie serii to porażka na całej linii- tak naciąganego zakończenia dawno nie widziałem. Rozwikłanie całej sprawy było zrobione tak na siłę, że jestem pewny, że chciano szybko zakończyć serię, ale nikt już na nic nie miał pomysłów, więc rachu ciachu, dwa odcinki i super umysł N'a- tandeta, a „plan” z kapelusza wyciągnięty. Grafika i muzyka bardzo dobra, szczególnie muzyka, która była wprost fenomenalna. Podsumowując. Pierwsza 1/3 DN- 9+. Naprawdę znakomicie się bawiłem. Potem do 26 odcinka- 8, wciąż trzymamy się wytycznych z pierwszych odcinków i nadal jest ciekawie. Ale ostatnie 10­‑11 epizodów- 5, dno. Za całość- 7. Uczciwie. Szkoda. Wielka, wielka szkoda. Naprawdę.

Pierwsze 10 odcinków bezbłędne. Trzymający w napięciu pojedynek dwóch umysłów zasługujący na ocenę 10/10. Anime jednak trwało dalej, następne rundy nie były już opowiedziane z taką klasą jak runda pierwsza.
Główny bohater często porównywany jest do protagonisty Code Geass. W istocie oboje są genialnymi strategami, walczącymi o swoją wizję świata. Na tym jednak podobieństwo się kończy. Istnieje fundamentalna różnica między nimi wyrażająca się w sympatii widza. O ile większość prawdopodobnie trzymała kciuki za głównego bohatera CG, który wzbudzał sympatię, o tyle wątpię by Light miał liczny fan klub. Ja przynajmniej nie trzymałam jego strony.
Oprawa techniczna na najwyższym poziomie. Znakomita muzyka. Świetne ciężkie brzmienia. Doskonała grafika.
8/10

Nigdy nie szanowałem ludzi, których głownym kryterium w ocenie jest bezbłędność produkcji. Na to czy film/anime jest przełomowe nie składa się również przymus zaciekawienia każdego widza. Naprawdę nie każdy ma zaszczyt rozumieć DN.

Część ze spoilerami: kliknij: ukryte 
+świetny pojedynek Raito­‑L, choć zgodzę się że starcia niejednokrotnie opierały się na zdolnościach telepatycznych miast inteligencji bohaterów
+doskonała ścieżka dźwiękowa, moja ubuliona, w odpowiednim momencie nadaje powagi, gdy trzeba ustala tempo akcji
+wizerunek człowieka który zatraca się w swoich dążeniach, Raito gubi elementarne zasady aż w pewnym momencie następuje scena śmierci zarówno L jak i ojca, jedyna obawa jaką posida bohater spoglądając umierającym w oczy to fakt czy poznali o nim prawdę, i czy doskonały plan jest niezagrożony
+wizja perfekcyjnego świata daje wiele do myślenia, wg mnie nie każdy powinien mieć prawa brania udziału w wyborach… tu miało pójść stwierdzenie o krok dalsze, ale posądzilibyście mnie o faszystowskie poglądy
+Raito i jego partnerki, wykorzystywanie blondynkowatości Misy
+genialne zakończenie z którym bardzo długo nie mogłem się pogodzić, początkowo byłem nim oburzony, gdyż tak właśnie wyobrażałem sobie finał i byłoby to zbyt oczywiste, twórcy nie mogli zdecydować inaczej, DN jest bardzo popularny stąd powodzenie planu Raita mogłoby zaowocować wieloma incydentami patrz „uczniowie wywołali rzeż w szkole”

-epizody po śmierci L, kompletnie nie pasujące, bardzo negatywnie rzutujące na całość, wręcz beznadziejni bohaterowie i ich sylwetki, L poległ a jakiś gówniarz czytający w myślach rozwala tajemnicę bez jakiegokolwiek wysiłku.
-są momenty i jest ich wiele gdzie wielkość produkcji zderza się z kontrastową kiczowatością

Nie jestem jakiś wielkim fanem gatunku anime, ale już nie jedno obejrzałem. 90% albo i więcej nie zasługuje na poświęcony na lekturze czas. Kilka sztuk mogę określić jako poprawne, a wyższą wartość w mojej opinii posiada zaledwie Dn oraz Higurashi NNKN. Są ludzie którzych spełnia widok komedii, romansu, inni wielbią Łanpisy i Dragonbole, Mając styczność wyłącznie z ordynarnymi produkcjami prawdopodobnie nawet nie czuje się potrzeby sięgnięcia po głębszą treść, po anime które zadaje trudne pytania na temat człowieczeńswa etc.

Jeszcze pytanie do antyfanów. Jeśli DN jest słabe/średnie to co zasługuje na wyróżnienie? 99.999 [i tak w nieskończoność] anime z gatunku „musisz zobaczyć”, „moje ulubione” jest o klasę słabsze.

I drobna uwaga do tych co dropnęli, bo fabułą jest nie dla nich. Zabieranie głosu jest nieporządane, mnie np. to obraża.

Anime genialne. Postacie bardzo mi się podobały, zwłaszcza (wiadomo xd) L i Kira, Kiyomi też była ciekawa i Near, ale wg mnie to trochę nie miało sensu bez L'a.

Strasznie mi się nie podobało zakończenie. Żal mi Raito .. polubiłam go mimo, że był jaki był :)
Tak więc zakończenie beznadziejne !!

Dużo się naczytałam różnych opini o „Death Note” więc postanowiłam wkońcu się skusić i oglądnąć 37 (ufff) odcinków i co ? – Pół na pół, że tak powiem ..
Anime jest po prostu fantastyczne do pewnego momentu .. większość pewnie się domyśla o który moment chodzi ...  kliknij: ukryte  tak tak ... śmierć L
Ogólnie rzecz biorąc trzyma w napięciu jak cholera !
Kira (Raito) – cud miód orzeszki .. bystry, inteligenty, sprytny itp.
L – postać genialnie zaplanowana, ale jego zachowanie powodowało u mnie nerwowość ...
N – mniej genialna postać. Ja wogóle uważam, że po śmierci  kliknij: ukryte  L anime mogłoby by się skończyć i to w dobrym smaku.
Ale nie…
Misa – troche naiwna i głupiutka dziewuszka (a nawet bardzo), ale za miłość do Raito – szacun xD
Reszta bohaterów też niczego sobie ... ładnie zakreślone charakterki :)

Oczywiście nie ma tutaj też podziału na 'dobry', 'zly' – i za to plus dla autorów ...

Podziwiam Raito za jego hmy ... że tak powiem psychike. Trzeba mieć łeb, żeby wszystko tak jak on obmyślić, zaplanować i spełnić. Normalnie Chapeun Bas (czyli szapo ba) dla niego. Uważam, że to on jest najlepszą postacią z dwójki głównych (nie licze N bo on jest dla mnie nikim) xD

Ach oczywiście nie zapominam o moim ulubieńcu – Ryuuku – po prostu mistrzostwo – za każdym razem jak się odzywał (albo chichrał) miałam banana na twarzy xD !
Reasumując polecam anime, ale czuje pewien niedosyć ... takie troche naciąganie no ... ale mimo wszystko cholernie dobre anime ! Można nieźle zryć sobie psychike :D

PS. Szczerze mówiąc normalny, zwykły przeciętny człowiek będzie miał lekki problem z połapaniem się w tym wszystkim ... są momenty, gdzie trudno skojarzyć co się dzieje i dlaczego tak, a nie inaczej ... ale polecam !

Jedno z pierwszych moich anime.
Bardzo wciągające, ma to COŚ, a postać L jest PRO.
Do dziś nie widziałam niczego takiego – niektórzy porównują do tego CG, ale dla mnie DN zdecydowanie go przewyższa.

 kliknij: ukryte  Rzadko mi się zdarza przywiązywać do postaci, ale kiedy L umarł, miałam ochotę nie dokańczać tego :D

Muszę przyznać że bardzo się na tym anime zawiodłam. Podchodziłam do niego z naprawdę dobrym nastawieniem, ponieważ słyszałam o nim jak najlepsze opinie. Początek zapowiadał się świetnie – dobry pomysł zrealizowany z rozmachem, dobra grafika i muzyka. Coś jednak sprawiło że z każdym kolejnym odcinkiem przygody Kiry i L przestały mnie interesować, a anime stało się zwyczajnie nudne. Ledwo zmęczyłam końcowe odcinki, chcąc się po prostu przekonać jak to się wszystko skończy.

Postaci. Cóż, bez rewelacji. Tak naprawdę poznajemy tylko L, Raito i Misę. Wszyscy są dość spłaszczeni i przerysowani, a przez to bezbarwni.

-Kira – chłopiec teorytycznie chcący zmienić świat na lepszy, lecz tak naprawdę mający ochotę zostać tyranem, władcą, bogiem tego świata, który zostanie oczyszczony z jego przeciwników. Nie potrafię zrozumieć peanów na jego cześć. Dla niego nic nie ma znaczenia, wartości – rodzina, miłość, uwielbienie. Jest antypatyczny – sposób w jaki traktuje innych ludzi – jako narzędzia, i sposób w jaki wykorzystywał Misę odrzuciło mnie od niego. Stanowczo wolę postać Leloucha z CG – on przynajmniej ma jakieś uczucia. Poza tym ja po prostu nie mogę zrozumieć jego pragnień. Nie umiem zrozumieć pragnienia władzy absolutnej i jego nagłej zmiany z normalnego dzieciaka w mordercę absolutnego. Zero wyrzutów sumienia, wątpliwości, wachań – myślę że przez to traci na realności i staje się bezmyślną maszyną, z którą nie umiem się utożsamiać. Raito bardzo mnie zawiódł – zazwyczaj uwielbiam czarne charaktery, szaleńcze śmiechy, nauczyłam się przymrużać oczy na Tych Wielkich Złych, Którzy Po Prostu Chcą Zniszczyć Świat, Bo Są Tak Strasznie Bardzo Źli (TM) itp., a co do Lighta – chciałam widzieć go martwego, albo w wariatkowie. Ech…

-L – mój ulubiony bohater, gdyby nie on porzuciłabym anime po pierwszych odcinkach. Jest cudowny, zakręcony, zwariowany, wyalienowany, bezwzględny i kocha słodycze – idealny zestaw. ^^ Niestety jemu także poskąpiono głębi – jakieś uczucia -a skąd, niech jego jednym celem będzie złapanie Kiry, koniec, kropka. Ta postawa i tak jest bardziej do przełknięcia niż Kiry -ot, szalony geniusz, ambitny, dla którego liczy się tylko jego pojedynek z mordercą. Podoba mi sie także to, iż nie jest jednoznacznie dobry, co niektórzy zarzucają mu jako wadę. Ja uważam że to świetnie że detektyw, który niby pragnie sprawiedliwości, tak naprawdę nie dba o humanitarne metody, on chce po prostu być skuteczny.

-Misa Amane – biedna postać, ze strasznie zmarnowanym potencjałem, z której zrobiono bezmózgą lalkę zakochaną w Lightcie. Jak jakaś lekko stuknięta, niezmordowana fangirl zupełnie. Odpychała mnie całą sobą. Szkoda – chętnie zobaczyłabym taką śliczną postać o oryginalnym sposobie ubierania się (w pozytywnym znaczeniu) w jakiejś emocjonującej roli, no ale cóż.

-Near – postać ze sknoconego wątku, następca L, wogóle się do niego nie przywiązałam, jego działania były dla mnie absolutnie obojętne, zresztą tak samo było z Mellem. O Takadzie i Mikamim nie mam w sumie nawet co napisać – byli, przemknęli i ziknęli. Zero emocji, choć zapowiadali się ciekawie.

Co więcej…
Z drugiej strony bardzo podobał mi sie moment rozdarcia Kiry i Ligta – kiedy wymazał sam sobie pamięć, te podejrzewanie samego siebie, niepewność – to było genialne, szkoda że tak szybko się skończyło. :/
Poruszyć oczywiście muszę temat  kliknij: ukryte  śmierci L'a. Bardzo dobry odcinek, muszę przyznać. I ta scena w kościele, kilka pięknych momentów i słów, do samego końca miałam nadzieję że  kliknij: ukryte  Raito zrozumie że jego celem była wygrana z L, kiedy go zabije, nie będzie miał celu, sensu walki, no ale cóż. Świetna chwila z umierającym L – te spojrzenie , powolne upadanie – majstersztyk.
Po tym wydarzeniu poziom anime spadł i już się nie podniósł, nowe postaci, nudne i nic mnie nie obchodzące rozprzestrzeniły się po ekranie a wydarzenia zwoolniłyyy… ledwie przedzierałam sie przez te nudne momenty. I jeszcze ten przeskok w czasie – co to miało być?!
Także finał jakoś mnie nie zadowolił. Nagłe rozwiąznie fabuły, przewidywalny zwrot akcji, wyjaśnienie wszytkiego, polegające na czymś dziwnym w stylu: przewidziałem, że przewidzisz, że zrobię to, kiedy zrozumiem, że to przewidziałeś. Boże – widzisz i nie grzmisz! I ostatnie chwile Raito – tu poczułam trochę emocji, jakieś wspomnienie z początku serii, i jeszcze ta wizja L'a bardzo mi sie podobała, ale jestem zawiedziona że nie wiem co się z Kirą stało dalej – przecież nie pójdzie ani do nieba ani do piekła -gdzie więc…?

Mimo wszystko muszę pochwalić świetną grafikę – ładne projekty postaci i ciemne kolory nadawały charakterystyczny, mroczny klimat, oraz muzykę – uwielbiam słuchać obu openingów i endingów, uważam że są mistrzowsko zrobione.

Nie mogę się zgodzic z osobami dopartującymi sie w tym anime jakis głebokich, wręcz filozoficznych treści, czy pojedynku intelektów. Co do tego drugiego muszę się zgodzić z recenzentem – większości przewidzianych posunięć wroga nie dało się po prostu przewidzieć, myślę że Kira i L korzystali z jakiejś tajemniczej, wszytkowiedzącej wróżki. :P A co do pierwszego uważam że miało być to po prostu anime czysto rozrywkowe, trzymające w napięciu, ewentualnie wnoszące powiew świeżości, lecz żadne z tych założeń nie zostało spełnione – fabuła jest nudna, podziurawiona, nielogiczna, rozciągnięta niemiłosiernie.

Ogólnie – jestem na nie. Wydaje mi się że twórcy osiedli na laurach i nie postarali się zrobić naprawdę dobrego anime – po co, skoro i tak zarobią. A szkoda bo pomysł był świetny – chłopak przez władzę którą otrzymał staję się psychopatą i potworem, mając na początku szlachetne cele.

Przykro mi, ale tylko 6/10 i to i tak tylko dzięki kilku wspaniałym, niezapomnianym momentom, muzyce i grafice. Mam nadzieję że nie zostanę zlinczowana, ale ja po prostu mam inny gust niż fani tego anime i tyle. :) Pozdrawiam.

nie będe owijać w bawełne…według mnie anime jest do d*** w ogóle nie w moim guście. Przepraszam wszytskich fanów. Ja odpadłam na pierwszym odcinku..może dla tego że lubie komedyjki i romanse..

Jest to anime które zaliczam to wąskiego grona NAJ.
Postaci są naprawdę dopracowane, fabuła nieprzeciętna, muzyka i grafika też na bardzo wysokim poziomie.
Ale żeby nie była za dobrze, to muszę przyznać, że jednak odcinki po kliknij: ukryte  śmierci L, jak dla mnie, nie trzymały już takiego poziomu co wcześniej. Akcja zaczęła się dłużyć, dopiero kilka ostatnich epizodów było lepszych.
Mimo wszystko seria będąca już chyba klasykiem, wstyd byłoby jej nie znać.

Zamaskowano spoilery. Moderacja

Niesamowicie wciągająca fabuła, niejednoznaczni bohaterowie, wiele motywów działania, wciąga do samego końca!

Anime po prostu świetne. Każdy szanujący się fan anime powinien je obejrzeć. Cały czas trzyma w napięciu, i te zwroty akcji :D Wg mnie jedno z najlepszych anime jakie kiedykolwiek powstały :D

Anime raczej średniak.
Widać w wielu elementach populizm , autor chce nam udowodnić że jest najlepszy w swoim fachu jak dla mnie to omal nie sakralizuje swoje wytworu .
Co do postaci to tylko istnieją dwie czyli L i Light.
Fabuła na pewno jest ciekawa , trzyma w napięciu i dostarcza dużo rozrywki choć myślę ,że mogło się to skończyć trochę inaczej.
Ogólnie uważam ,że można zobaczyć aczkolwiek nie trzeba.

Po tych wszystkich zachwytach, spodziewałem się, że przynajmniej umrę gdzieś tak w połowie serii:)) Anime zdecydowanie nie moich klimatach, nie mniej jednak muszę przyznać, że jest to doskonale wykonany, trzymający poziom i napięcie kawał dobrego kina. Kreska, postacie, muzyka (no może poza 2 op ), nie ma się do czego doczepić. Ja osobiście polecam każdemu, kto lubi obejrzeć kawałek dobrego kina.
I tylko tak na marginesie: Boże gdybym miał taki notes…

Kocham Death Note. Kocham L.
Anime jest tak cudowne, że nie potrafie wyrazić.

Anime jest niestandardowe i nieprzewidywalne. Kreska piękna, postacie przemyślane.
Ten tytuł figuruje na mojej liście ulubionych, bo poprostu jest dobre.
Nic dodać nic ująć.

Anime więcej niż genialne. Moje ukochane anime!
Szczerze nienawidzę L. Jest taki ... dziwny. Zaryzykuje stwierdzenie, że wręcz nieciekawy.
Za to uwiielbiam Lighta. To prawdziwy geniusz. Co z tego, że był narcyzem? Chciał pomóc światu, ale że mu nie wyszło to nie jego wina.
Koniec anime może i przewidywalny, ale bardzo smutny.
Nie wiem, co wy macie z tym Code Geass. To anime jest beznadziejne, do granic możliwości. Death Note jest o niebo lepsze od Code Geass.
wspaniałe, najlepsze na świecie.

Do obejrzenia zachęciły mnie powszechne zachwyty nad „Death Note”.Ogólnie podobało mi się w tej serii wszystko poza openingiem, który moim zdaniem jest straszny.Postaci ciekawe. Widać że się twórcy postarali i postanowili stworzyć bohaterów których na długo zapamiętamy.Yoshihisa Hirano i Hideki Taniuchi stworzyli niesamowitą muzykę, szczególnie fragmenty w wykonaniu chóru i orkiestry przypadły mi do gustu.Myślę, że wrócę kiedyś do „Death Note” bo po prostu warto.

Najlepsze anime jakie widziałem , pojedynek Lighta i L zapewnia widzowi niezapomniane wrażenia , a zakończenie stawia wiele niejednoznacznych pytań .
Po prostu klasa sama w sobie , nr 1 wszechczasów i to jest jak najbardziej przemyślana ocena bo oglądałem je 3 razy , a w życiu obejrzałem ponad 200 anime . Jedynym przeciwnikiem DN jest Code Geass z którym wygrywa o włos , ale bynajmniej nie postacią głownego bohatera ( Lelouch jest fajniejszy niż Light ) .
Postać L jest największą zaletą Deth Note'a i wg mnie wcale nie jest przerysowana czy nierealistyczna .
Niezapowiada się by coś mogło przebić Death Note'a , chociaż zapowiada się na 3 serię Geassa .

Ciekawe anime, chociaż po tych wszystkich zachwytach spodziewałam się czegoś więcej.Wszystko jest poprawne ale nie wgniata w fotel (może poza śmiechem Kiry – fenomenalny)Naprawdę dobra jest muzyka, genialnie się słucha.Szczególnie fragmenty orkiestrowo chóralne klimatem nawiązujące do „Requiem” Mozarta.

Cudowne, genialne i fenomenalne! Tak w skrócie opiszę Death note w moim odczuciu. Po Cudowne, genialne i fenomenalne! Tak w skrócie opiszę Death note w moim odczuciu. Po opisach i screenach spodziewałem się czegoś innego, ale jednak to jest wspaniałe i porywające.

Grafika oczywiście na wysokim poziomie. Zniekształcenia „prawidłowe” i na swoj sposób klimatyczne. Muzyka też wspaniała, chociaż niektóre motywy bardzo przypominają utwory znanych artystów (np. L theme podobne do Tubular Bells). Zdarza mi się godzinami słuchać soundtracka.

Postaci. Na swój sposób oryginalne, aczkolwiek niekoniecznie realne. Aspołeczny L, egocentryczny Raito i oczywiście ich wielkie intrygi. Przewidzenie, zabezpieczenie, unik, przewidzenie przewidzenia i kolejne zabezpieczenie… – normalnie bym powiedział dosyć ale tutaj mi sie bardzo podobalo. Oczywiście reszta postaci na +, chociaż Misa, Near i Mello bardzo mnie irytowali.

Nie będę oryginalny mówiąc, że anime w zasadzie dzieli się na 2 części, w której 2. część wypada blado na tle 1. Jednak zakończenie (które wolałbym żeby było zupełnie inne :|) porwało mnie w pełni i byłem na etapie wiecznego gdybania (gdyby on to zrobił… gdyby wtedy miał to…) na wiele dni. Także jak niedawno czytałem te ostatnie sceny w mandze to serce zabiło mnie tak samo mocno…

Po prostu seria mimo wad daje sporą rozrywkę i zasługuje 10/10

Od pierwszego odcinka tak sie wciągnełam ze oka nie umiałam oderwać .. Rewelacja bardzo polecam to świetne anime świetne!

Po całej serii „ochów” i „achów” ze strony fanów tej serii, postanowiłem po ten tytuł w końcu sięgnąć. Rzeczywiście- przez pierwsze odcinki przebrnąłem lekko i przyjemnie (może bez rewelacji, ale fabuła nie była wyświechtana, kreska i muzyka prezentowały wysoki poziom). Jednak im dalej seria trwała, tym bardziej traciła w moich oczach. Strasznie odczuwalne jest, jakby te kilkanaście odc.  kliknij: ukryte  po śmierci „L”zostało na siłę dolepionych do całej serii. IMO, są zupełnie niepotrzebne i strasznie zaniżają ocenę całości. Zaczyna się batalia na logiczne gierki, gdzie logiki jednak brak (w pierwszych odc. nie jest jeszcze źle, ale im dalej w las tym więcej drzew). Bohaterowie, jak autor alt. rec. napisał, to raczej mistrzowie jasnowidzenia niż logicznego myślenia. Mam wrażenie, że DN to taki podrasowany shounen i właśnie widowni w tym wieku najbardziej imponuje. Seria zasługuje na naciągane 7. W pamięci nie zapada (nie)stety na długo.

anieme swietne pod kazdym wzgledem ale… no wlasnie zawsze jest ale. nie w zab nie podchodzi mi zakonczenie, jednym sie podoba a mi nie. totalnie mi nie pasuje do calosci ;/ wolalnym  kliknij: ukryte  jakby na koncu wszyscu po prostu padli trupem, a tu lipa: bog pokonany przez dziecko kiiiicha!

Świetne, trudno przerwać. Fabuła wciąga jak diabli a każdy odcinek kończy się w najgorętszym momencie :-)

Fakt,  kliknij: ukryte  po zabiciu L trochę traci ale ogólnie i tak wypada świetnie. Do tego niejednoznaczność zakończenia :-)

W sumie jako fan anime z bohaterem o ponadprzeciętnej inteligencji – ocena nie mogła być inna.

Tak czy siak 10/10

Było miło, ale do pewnego momentu. Death Note był skokiem w konwencji, to mi bardzo do gustu przypadło, ale nie piszczałam i piszczeć nie będę. Po prostu dobre anime. Za którys tam razem zaczęło po prostu nużyć tymi inteligentnymi pojedynkami i burzą mózgów. Jakoś to do mnie nie trafiło. Z mangą podobnie, choć jednak bardziej preferuję właśnie ją.

Anime bardzo fajne, najlepsze jakie oglądałem no i koniec dla mnie był dość satysfakcjonujący. :)

Death note jest niesamowite! Trzyma w napięciu i ma oryginalną fabułę, po prostu PERFECT!! No i świetna kraska. Tyle że po śmierci  kliknij: ukryte  L nudził mnie N i Mello…

Zamaskowano spoiler. Moderacja

Cóż, oryginalna to ja nie jestem. Uważam, że anime jest rewelacyjne. Wciąga i to cholernie, akcja trzyma w napięciu – widz się tylko zastanawia co może się wydarzyć dalej. Miło obejrzeć anime, które od początku do końca daje mnóstwo rozrywki i ciężko znaleźć w nim jakieś większe wady (nie twierdzę, że DN ich nie ma, ale tych znacznych się doszukiwać nie będę, bo po prostu nie potrafię). I osobiście nie zgadzam się z osobami, które twierdzą, że seria się mocno stacza po „pewnym” wydarzeniu (wiadomo o czym mowa). Następcy „pewnej” osoby wcale nie są tacy źli, a kolejne odcinki obfitują w większą ilość akcji (w końcu wątek „4 lata po” jest dwa razy krótszy od poprzednich wydarzeń). W sumie resztę aspektów mogłabym zostawić w spokoju, ale warto wspomnieć o bardzo dobrej kresce i muzyce, a bohaterowie… Cóż, Lighta średnio lubiłam, ale nie sposób przejść obok takiego L'a obojętnie – facet jest po prostu dziwny i nie sposób nie przyznać, że kreacja tak dziwacznego detektywa jest po po prostu oryginalna i niecodzienna.

Wielką fanatyczką tej serii nie jestem, ale anime jest jednym z moich ulubionych. Przy tak porywającej i dobrze poprowadzonej fabule człowiek nie zwraca uwagi na potencjalne błędy, nieścisłości, babole i takie tam (a przynajmniej ja). Daję zasłużone 10/10.

Na wstępie może od razu uprzedzę, że zamiast „Light” będę pisała „Raito”. To jest po prostu bardziej zgodne z tym co utkwiło mi w pamięci.

Oglądnęłam anime w 2 dni. I rzeczywiście – 1. dnia wprost nie mogłam się oderwać od komputera, drugiego natomiast już trochę się zmuszałam do wytrwania przed ekranem. I jak większość tu zauważyła, jest to spowodowane  kliknij: ukryte  śmiercią L. I nie chodzi tu o to, że zabili taką ciekawą postać.Po prostu dalsza fabuła nie została -jak dla mnie- już tak interesująco przedstawiona… Nie wbijała w fotel, do czego zdążyłam przywyknąć po wcześniejszych odc. i czego oczekiwałam.

 kliknij: ukryte  Jak dla mnie bardzo dobrym posunięciem było kontynuowanie anime po śmierci L.Bo czy to nie byłoby zbyt oczywiste? Zakończyć w takim momencie. Tutaj myślę duży plus. Szkoda tylko, że to trochę zepsuli i przeciągnęli (bo już wtedy przecież wszystko zmierzało do rozstrzygnięcia, a tak 'walka zaczyna się od nowa').  kliknij: ukryte  Same postaci 'następców L.' tez mnie nie urzekły, ale to akurat chyba zrozumiałe.

Zakończenie rzeczywiście nie należało do najlepszych. Oczywiście, to było jasne, że  kliknij: ukryte  Raito zginie. Takie m.in. chyba miało być przesłanie – zabawa w Boga zawsze źle się kończy. Ale liczyłam na coś ciekawszego.  kliknij: ukryte  I jak ta ręka mu dyndała jak biegł to ciarki przechodziły! xDPo zakończeniu osobiście czuję jakiś niedosyt. Czegoś brakuje.

I naprawdę szkoda mi Misy. Na początku jej strasznie nie lubiłam, była przesłodzona i naiwna. Ale okazało się, że dla miłości (nawet bez wzajemności) gotowa była zginąć. I później jej zachowanie nie było irytujące, a takie… zabawne, naturalne, po prostu taka była. Liczyłam, że Raito za którymś razem przejrzy na oczy – cóż. :P Widocznie to nie pasowałoby do 'wizerunku szalonego mordercy' :P

Mimo wszystko anime uważam było niesamowite. Właściwie jest to moje 3. anime, może nie jestem obeznana dokładnie. Ale o ile kiedyś Bleach przykuł moją uwagę, to DN wciągnęło,porwało i… wypluło(wcześniej wspomniany niedosyt :P). Ale było warto.
Bardzo podobała mi się kreska.

ZDECYDOWANIE POLECAM.

Anime jest dobre. Do ideału mu wiele brakuje… a do bardzo dobrego też troche.

Ogólnie całokształt wypada na pierwszy rzut oka idealnie.

Ale są dwa zarzuty:

Pierwszy który wszyscy zauwarzyli seria traci klimat i swój urok po śmierci L.

A po drugie. Z B.dobrymi seriami jest tak że człowiek ma ochote do nich wrócić a w tym wypadku anime traci cały sens i jest strasznie nudne. Przez cały czas ogladania nerwowo się przekrecało i przelatywało opki żeby się dowiedzieć cóż to nowego wymyślą i na pierwszy raz było idealnie ale przy powtórce… to anime nie ma nic do zaprezentowania.

Ogólna ocena 8/10

nie jest to moze rozczarowanie bo w sumie tego wlasnie sie spodziewalem. poza bogami smierci nie ma w zasadzie nic co mi sie spodobalo. a za to wady moglbym wymieniac i wymieniac. w fabule absurd goni absurd. no przyzwoicie narysowane ale co z tego?

Death Note mnie nie zaskoczył, no ok, trochę negatywnie, ale poza tym nie bardzo. Fabuła była dla mnie przewidywalna, poza głupimi decyzjami Lighta. Nie byłem w stanie zidentyfikować się z głównymi bohaterami, no może z bogami śmierci, byli zabawni (szczególnie odwyk jabłkowy). Podejrzewam, że głównie dlatego to anime mnie nie zachwyciło. Praktycznie we wszystkich wyborach nie zgadzałem się z Lightem. Oglądanie działań osoby robiącej wszystko inaczej niż ja bym zrobił, nie było w tym przypadku interesujące, raczej frustrujące. Jakoś nie uwierzyłem w miłego geniusza przeskakującego w dość krótkim czasie do cichego i niezbyt rozgarniętego mordercy (inaczej kogoś, kto bez specjalnego przemyślenia konsekwencji morduje wszystkich, którzy mu akurat przeszkadzają inaczej bym nie nazwał). No chyba, że taki był zawsze tylko się dobrze maskował, albo nagła władza nad życiem i śmiercią, praktycznie bez konsekwencji, tak mu przewróciła w głowie, co jednak głupoty nie wyjaśnia. Nie mniej jednak mnie nie przekonał, cóż poradzić. Gwóźdź do trumny dobiła Misa, z tego co pamiętam kochająca Lighta bo ponieważ, gdyż i właśnie z tego, a nie innego powodu (może źle pamiętam i jakiś powód był, oglądałem to anime ponad rok temu). Skończyłem oglądać koło 26 odcinka, z braku posiadania pozostałych.  kliknij: ukryte  Mniej więcej w momencie wyskoczenia znienacka następców L, co, bez urazy, skojarzyło mi się z Dragon Ballem (kolejny duży przeciwnik, potrenujmy i rozwalmy go).
Podsumowując, serię warto obejrzeć chociażby po to, żeby się ustosunkować do szumu, który dokoła niego powstał. Mi się nie podobał, innym tak, takie życie.

Death Note był jednym z pierwszych anime, które oglądałam ,dlatego potem byłam rozczarowana innymi seriami, w porównaniu do DN nudnymi ( w większości).

Przyznaję, że po  kliknij: ukryte  śmierci L nie mogłam dłużej tego oglądać…jego następcy byli beznadziejni, oczywiście tak samo „genialni i oryginalni” jak L dlatego oglądałam do chyba 29 odcnika a potem tylko końcówkę , która mnie potwornie rozczarowała!!!  kliknij: ukryte  Czy chociaż jedno anime nie mogłoby się kończyć zwycięstwem tego „złego” ?!

Mimo wszystko kibicowałam Light'owi :) pociąga mnie jego pokręcona wizja świata. I to pragnienie czynienia dobra! Najlepsze postacie to: oczywiście L, Raito i Ryuuk. Oglądając pierwszy raz DN nienawidziłam Misy. .naiwna blond kretynka.. ale za drugim razem urzekło mnie jej oddanie i miłość do Light'a, więc ostatecznie uważam że nie jest taka zła :D

Uważam, że każdy kto ogląda anime, powinien sięgnąć po DN. Ja dosłownie nie mogłam się oderwać od ekranu, takiej akcji i intrygi nie widziałam w żadnym anime!!!

8/10  kliknij: ukryte  za nudę po śmierci L i zakończenie

Siema
Oglądąłem już 98 różnych serii anime, ale Death Note mnie zaskoczył. To najlepsze anime według mnie jakie powstalo. Tylko zakończenie nie teges :/

Jedno z najlepszych anime jakie w życiu widziałam. Najbardziej lubię w tym anime Lighta i jego sposób myślenia. A gdyby Notes Śmierci istniał naprawdę, chetnie bym go znalazła i zrobiła to co Light'cik.