Tanuki-Anime

Drugi sezon oceniam słabiej od pierwszego, ale… ojeju, jakie to było piękne zakończenie! Cudowne przedstawienie momentu, na który chyba wszyscy niecierpliwie czekali. Ta seria musi otrzymać kolejny sezon, koniecznie!

 kliknij: ukryte 
Świetny początek. Sensowny świat, wiarygodne i brutalne realia 86, sensowny przeciwnik. A naiwny dowódca bardzo szybko sprowadzony na ziemie. Na plus wiarygodne budowanie więzi na odległość.

Druga część, ta „w nowym kraju” to już lekki zjazd. Absolutnie niepotrzebna Księżniczka i zmarnowany potencjał by pokazać w sensowny sposób kogoś kto zna tylko wojnę w nowych raczej pokojowych okolicznościach. Ot 5 osób ponudziło się jakby to były przymusowe wakacje i wrócili sobie do walki.

Fatalny finał. Nagle mamy z d**y w miarę świadomego i szalonego „super potężnego złola”, tajną technologie też z czterech liter (samolot), samobójczą misje gdzie nikt nie ginie, Księżniczkę na froncie wpływającą na najważniejszy pojedynek (ogólnie bardzo słaby pojedynek), przewidywalny ratunek od starej znajomej, która nagle zniknęła z ekranu i na dobitkę 2 odcinki totalnego happy endu – aż mnie zemdliło od słodyczy.

Walki były ładne, ale to tyle. Takie tam dynamiczne ujęcia bez planowania/polotu/zwrotów akcji/dłuższych starć/taktyki. Ale bardzo ładne.

Pierwszy sezon 9/10, Drugi 5/10. Całościowo 7+/10. Za bardzo lubię filmy o Parszywej Dwunastce, żeby dać więcej – tylko kto z widzów jeszcze pamięta o takich filmach?

Przychodzę wyrazić swoje ubolewanie nad tym, iż na wczorajszym evencie z okazji rocznicy 86, nie zapowiedziano 2 sezonu (na co wiele osób liczyło).
:( Podobno tylko seiyuu coś tam mówili w trakcie, że niebawem się zobaczymy itd.

Pozostaje trzymać kciuki, że ogłoszą w przyszłości. A powinni, zresztą chyba seria cieszy się dużą popularnością w Japonii.

Możliwe, że sięgnę w międzyczasie po LN. Ale jednak chciałabym zobaczyć ich dalszą adaptację, bo reżyseria robi tu doskonałą robotę.

Odtwarzam sobie co jakiś czas ostatni odcinek, tak dla siebie i zauważyłem fajny szczegół (nie jedyny w sumie), którego przyznam się szczerze wcześniej nie dostrzegłem. [link]

Dowiezione. Rzadko się spotyka tak dobre anime . Jak będę miał dłuższą chwilę, to muszę jeszcze raz całe obejrzeć, ale wiem, że będzie warto :)

Doczekałem się… Warto było czekać i z serii po której nie spodziewałem się wiele jak startowała wyszło coś takiego. Mają rację Ci co piszą, że wyszło mocno szczęśliwie pod koniec ale ten element się tutaj należał. Reżyseria oraz zabawa widzem doskonała. Satysfakcja z tego co zostało w San Magnolii. Kolejna fajna cegiełka do kreacji świata.

Czekam na konferencję i bardzo mocno liczę na ogłoszenie nowego sezonu.

Wyidealizowane do granic możliwości, lecz w ... to mam. Ależ się rozryczałem… z satysfakcji, że warto było czekać. Ten Toshimasa Ishii to geniusz.

Trudno znaleźć odpowiednie słowa dla tak przewspaniałego zakończenia. Jestem w pełni usatysfakcjonowana i żądna kontynuacji. Ta scena, emocje, specjalny ending i symboliczne „86” na koniec zostaną ze mnie zapewne na długo…

Dawno już tak nie miałam, ale nie mogłam przestać oglądać zakończenia. Przewijałam scenę  kliknij: ukryte  spotkania chyba z 10 razy. Bardzo wzruszająca i ta piosenka też świetnie to wszystko uzupełniała. Ogólnie bardzo dobra seria, warto było czekać.

Pomimo trudności, seria „dowiozła” i powinna być materiałem szkoleniowym do uczenie ludzi, jak się adaptuje LN (i jakikolwiek materiał źródłowy w ogóle). Z jednej strony wersja anime jest bardzo wierna oryginałowi i jego duchowi i nie kombinuje w miejscach, w których nie trzeba. A z drugiej przestawia i dodaje drobne sceny i rzeczy, dzięki czemu historia działa lepiej w formie animowanej podzielonej na odcinki.
I ta reżyseria. Panie Toshimasa Ishii – nie daj się Pan zepsuć przez ten rynek i wciągnąć w robienie nijakich masówek…
Nawet Hiroyuki Sawano – choć myślałem, że już do końca świata będzie robił wszystko na jedno kopyto – dał radę, jakby faktycznie mu zależało na tej serii.
Podsumowując, brawo. Aż strach prosić o drugi sezon…

Wspaniałe widowisko do samego końca. Emocjonalne, wzruszające, wykonane wręcz perfekcyjnie. Modły wznoszę do Japonii o powstanie kolejnego sezonu.

Długo wyczekiwany odcinek i  kliknij: ukryte  spotkanie (prawie że) – ten fragment był tak cudowny i emocjonalny, że musiałam obejrzeć dwa razy! Zostaje jeszcze czekać na  kliknij: ukryte  spotkanie twarzą w twarz, miejmy nadzieję już w tę sobotę, a potem na kolejny sezon.
Czyli dużo i jeszcze więcej tego czekania, ale za każdym razem czuję, że warto.

Wreszcie wyszedł opóźniony odcinek 11 i ojeeeja, było warto. To, jak to anime, jest robione, to coś wspaniałego!

Witamy ponownie. Ale trochę za bardzo fizjologicznie podeszli w tym odcinku. Natomiast cieszę sie, że zamierzają to dowieźć do końca, nie wiem, czy jeden, czy dwa, ale liczę na wspaniałe zakończenie :)

No i hop. Za niecałe dwa dni epizod 10, a dwa ostatnie w marcu.

Po jednym z odcinków aż sobie sprawdziłem, kto reżyseruje tę serię i co jeszcze ma w swoim portfolio. Okazuje się, że to pierwszy raz, gdy dostał do wyreżyserowania więcej niż 1­‑2 odcinki jakiejś serii. Jestem ciekawy, co jeszcze kiedyś stworzy, bo 86 pokazuje, że gość ma potencjał.

Co za tempo. Co za akcja. Co za muzyka. Odcinek na 50/10. Jak oni to zanimowali, chyba jedna z najlepszych walk mecha, jakie widziałem. Już i tak celuje w moje Anime of The Year, ale takie odcinki tylko potwierdzają, że miałem dobre przeczucie.

Doskonała seria – dali radę bardzo dobrze zaprezentować spokojne momenty budując postacie, potrafią kreować świat i dodatkowo dali sobie radę ze scenami akcji. Jest interesująco a każdy odcinek nawet nie wiem kiedy się kończy.
Następny odcinek zapowiada się świetnie.

Nawet co do openingu i wokalu – myliłem się. On siadł dopiero po kilku odsłuchaniach ale po dokładniejszym przyjrzeniu się jak wizualia łączą się z tekstem i wokalem – to czapka z głowy.

To niezły cliff po endingu. Aż mnie zmroziło na chwilkę.

Miałam obawy, gdy przeczytałam, że w tym sezonie/courze dostaniemy mniej Milize. Przyznaję jednak, że w tym odcinku niczego mi nie zabrakło. A wątek akademii oficerskiej zapowiada się ciekawie. :)

Bardzo dobry pierwszy odcinek. Technicznie nie było miejsca aby odpowiednio zabłysnąć, więc pod tym względem i porównując z epizodami sezonu pierwszego start tylko w porządku. Na plus na pewno wprowadzenie nowych postaci na czele z sympatyczną w pierwszym kontakcie Fredzią. Interesujący też ten tymczasowy prezydent Zimmerman. Niejednoznaczny typ, którego osobiście nie jestem w stanie na razie rozgryźć, czy dobrze udaje, czy serio taki wspaniałomyślny. Na pewno ma coś za uszami związanego z jego własną przeszłością, Cesarzowa nasza zresztą też, co tylko zachęca do dalszego śledzenia tego tytułu, ale tak naprawdę to też nie było za bardzo potrzebne po udanym pierwszym sezonie. Dodam tylko do tego co napisałem poniżej, że jednak zmieniam zdanie. Muzyka z openingu jednak jest wybitna. Jak zacząłem jej słuchać, tak nie przestaję i coraz bardziej wpada mi w ucho.

Odcinka jeszcze nie widziałem, ale że trafiłem przypadkiem na opening to nie wypada go skomentować, a zrobię to bardzo krótko. W końcu amazarashi powraca! Jestem fanem jego wokalu i cieszę się, że jak już powrócił to w tak pięknym otwarciu. Sam utwór może nie jest aż tak wybitny jak inne znane jego wykony, ale i tak opening świetnie wypada, szczególnie pod względem wizualnym.

Dla mnie Fredzia dobra postać – cośtam minimalnie sobie zaspojlerowałem, że będzie, ale dla mnie będzie to jedna z sympatyczniejszych postaci drugoplanowych. I widzę, że z poziomu nie schodzą, jak „Tatuś” podniósł palec, by ją uciszyć, to dziwnym trafem idealnie zasłonił jej usta :) Albo „Cyklop” ma oczy różnej barwy – nie wiem,, czy to konwencja z LN, ale pseudonim adekwatny :D

Nowy kraj i bohaterowie, przemiana Milize – wiadomo, że fajnie. Ale to ten przepiękny opening skradł moje serce.