Tanuki-Anime

Summer Time Rendering to porządny tytuł ma sporo pozytywów rozwiązań ale i antagoniści są inteligentni i niebezpieczni. Szkoda że na końcu zostaje tylko jeden z trzech wrogów a reszta zostaje sprzymierzeńcami, no dla mnie szkoda. Historia jest wciągająca ale miesza się z nudnymi odcinkami czy momentami nie żeby to było coś niezwykłego ale czasem miałem ochotę posunąć odcinek dalej na slajderze. Najlepsze odcinki w moim myśleniu to
1­‑3, 10­‑13, 16­‑20. Postać Ushio jest w porządku ale działa jak cheat code trochę irytujące ale jakoś trzeba zakończyć serię, a i
Ryunosuke działa w podobnym tonie. Postaciee są na dobrym poziomie ale nie przywiązałem się do żadnej z nich. Muzyko w porządku no i Graficzni całkiem ładnie ale animację muszę naprawdę pochwalić, choć ni wiem czy animacja jest zrobiona komputerowo czy nie to i tak plus. Ogólnie anime na mocną
8­‑semkę ale można by było naciągnąć na 9­‑iątkę ja zostanę przy 8/10 z powodu nudniejszych odcinków no i te moce kopiowania pamięci to też naciągana historia. A osobiście myślę że te potwory z tymi umiejętnościami powinny zeżreć wszystkich w mniej niż jeden dzień.

Warto zobaczyć bo dobry pomysł i bardzo dobre wykonanie time loopa. Jest napięcie, desperacja, kombinowanie, zwroty akcji ( kliknij: ukryte  headshot z karabinu zaraz po przemowie mobilizującej!), dobrze napisane postacie i złol, a nawet  kliknij: ukryte  satysfakcjonujący epilog!
Ale z wad ciężko nie wspomnieć:
-  kliknij: ukryte  Może zbyt szybkie i proste przekazywanie informacji z poprzednich pętli – dotykiem w sekundę. Ma sens, ale sporo upraszcza.
-  kliknij: ukryte  Przesadzone moce pod sam koniec, czyli „przekazanie brata” i cała walka z tym kapłanem co nie jest cieniem w innym wymiarze.
- Ciut za dużo anime w anime. Czyli:  kliknij: ukryte  majtek/cycków/pryszniców/strojów kąpielowych (to ma akurat sens bo mniejszy cień) i oczywiście trójkątów/czworoboków uczuciowych.
Mimo tych wad oglądało się świetnie i każdemu polecam!

Coś jest w tym anime! Serio! Coś ciepłego, interesującego, coś co każe zostać do końca. Zwłaszcza mnie, ponieważ niestety teraz rzadko oglądam anime. Mam wrażenie, że twórcy strasznie się rozleniwili albo ja stałam się szalenie wybredna.
A tutaj? Cudo! Obejrzałam maratonem! I do samego końca mi się podobało!
Bardzo polecam. Ja wiem, że podróżowaniu w czasie powiedziano już bardzo wiele, ale w tym przypadku jest coś ciekawego. Summer time Render jest oryginalne na wielu poziomach – o ile oczywiście nie analizujemy dogłębnie wszystkich pętli czasowych. Dla mnie to miało sens, ponieważ się w to zbytnio nie zagłębiałam.

Co mi się podobało? To, że główny bohater był tak inteligentny! Serio! Nieprzesadzony, ale przy tym inteligentny. To, że postacie miały swoje motywacje. To, że był uroczy wątek romantyczny. To, że zakończenie było takie, jakie sobie życzyłam.  kliknij: ukryte  Dawno też nie miałam tak, że tak bardzo kibicowałam, by główni bohaterowie byli razem! W którymś momencie byłam pewna, że Ushio odejdzie z tego świata, ostatecznie była trupem. A tu proszę! Happy ending pełną gębą! I o ile często mi się to nie podoba, tak tutaj innego zakończenia bym nie chciała.

Daję 9/10, jako że dawno nic mnie tak nie wciągnęło! Mam nadzieję, że od tego twórcy będę miała szansę coś jeszcze wchłonąć!

Amazon Prime Video właśnie dodał całość pod tytułem „Tajemnica Wyspy” :D

wprowadzenie:

Główny bohater wraca na rodzinną wyspę z Tokio gdzie ukończył liceum. Wraca gdyż w wypadku zginęła jego przyszywana siostra. Prędko się okazuje, że nie był to zwykły wypadek, a na wyspie zaczynają się dziać bardzo dziwne, niepokojące rzeczy.
W dochodzeniu do prawdy Ajiro Shinpeiowi pomaga młodsza przybrana siostra Mio i przyjaciele z dzieciństwa – rodzeństwo Sou i Tokiko. Nieocenioną pomocą okaże się również tajemnicza Pani Nagumo, dziadek Nezu. Policjant jest bezużyteczny. Taki spoiler.
Wszystko zaczyna się niejako od wyspiarskiej legendy jakoby gdy ujrzysz swojego sobowtóra – swój cień, czeka cię rychła śmierć…


Anime czekało w kolejce i uważam, że warte jest obejrzenia, jednak nie podzielam nazbyt zachwyconych opinii. Czytając entuzjastyczne komentarze, oraz achy i ochy chyba miałam nieco inne wyobrażenie.

Lecimy zatem od początku.

Minusy i plusy:
Pierwszy epizod tak naprawdę trochę mnie zawiódł. Nie znoszę scen wpadania nosem w biust i tutaj był on dla mnie bezsensowny. Tak samo kilka scen typu: muszę zajrzeć do łazienki kiedy siostra się kąpie, spektakularne slow motion z kadrem na majtki… Ja wiem, że te sceny w fabule miały swoje zastosowanie i swój sens, ale było to dla mnie szalenie niepoważne i można było się bez tego obyć.

Także motywy romantyczne kto się w kim kocha były dla mnie trochę męczące. Rozumiem, że bohaterowie to rówieśnicy, przyjaciele z dzieciństwa, wszyscy ze sobą zaprzyjaźnieni, powiązani i sobie bliscy. Jednak nudziły mnie wynurzenia i odejście od głównego wątku. Psuło mi to klimat. Czy istotnie martwiąc się, że giną ludzie, bliscy, przyjaciele, rodzina i próbując to powstrzymać zaprzątałaby waszą głowę potrzeba wyznania uczuć? W moim przypadku byłaby to ostatnia rzecz jaką bym zrobiła.

Kolejna sprawa to Nagumo­‑sensei. Trochę ta postać była absurdalna. Pisarka, która zachowuje się jak tajna agentka, robi dziwne sceny, zamieszanie (to ostentacyjne otwarcie trumny na pogrzebie było bardzo nieodpowiednie), wygląda szalenie poważnie i profesjonalnie po czym wisi głową w dół z gałęzi drzewa. Biega ze spluwą i wielkim młotkiem i czyni szalone backflipy. Później wyjaśnia się jej osobliwość, ale pierwsze wrażenie było dziwne. I nadal trochę tej postaci nie kupuję.

Te elementy zaburzały mi odbiór. Sama fabuła i postępowanie głównego bohatera sprawdzały się świetnie. Ale wspomniane zabrudzenia psuły wszystko. Początkowo zamiast ekscytować się zagadką dziwiłam się ciągle, czemu to anime jest tak cholernie długie i kiedy wreszcie się skończy. Chcę wiedzieć jak się potoczy, byle szybko. Nie powinno tak być.

Wszystko przez to, że liczyłam na nieco melancholijne, kryminalne rozkminki i to może bez elementu fantasy, (nie doczytałam opisu serii) choć w praktyce szalenie lubię fantasy i sf więc nie powinno mi przeszkadzać.
Ciągle się zastanawiam czy to kwestia nastawienia, czy samego wykorzystania motywu cieni… W znaczeniu na początku poznajemy cień po prostu jako złowrogi byt, o morderczych zapędach, o pewnych cechach. Ale z czasem okazuje się, że niektóre cienie mają różnego rodzaju dodatkowe moce. Żeby nie było za łatwo. I jeszcze trochę tricków i skilli… I to przypomina wyciąganie piątego asa z rękawa. Eh. I dalej w las, im więcej epizodów, tym więcej supermocy o których wcześniej nie było mowy.

Gdzieś po 9 odcinku fabuła jakby się zagęszcza. Akcja pętli się wydłuża i zbieramy coraz więcej informacji. Zarówno strona „dobrych” i „złych” ewoluują i napięcie się kumuluje.

Podobały mi się niektóre decyzje, ochronne stroje (mogą wyglądać śmiesznie, ale kilka razy ratują życie), przedstawianie sytuacji większej grupie by zyskać więcej sojuszników, czy „niedziałanie pod wpływem instynktu/ impulsu”. Było też trochę scen pod tytułem: „przewidziałem, że tak zrobisz więc…” które lubię mniej, za to zdarzały się w zaskakujących momentach i odwracały kota ogonem.

Bardzo udane piosenki na opening i ending. Choć nie chciało mi się ich słuchać za każdym razem do końca.

Projekty postaci czy tła też przyzwoite, choć w scenach gdzie chciano podkreślić wyrazistą mimikę rozpaczy/ szaleństwa… wyglądało to jakby anime wyrzuciło na stół kartę swojego zapasowego rysownika. Te ujęcia były tak różne od pozostałych twarzy, że to aż raziło. Trochę jakby wyciąć kadry z „Isekai Ojisan”.

Denerwowały mnie płomienne przemowy i zapewnienia „Ochronię Cię!” – chyba najczęstszy tekst padający w całej serii.
W końcu rzecz dla mnie niezrozumiała, ale to już ukrywam, bo za duży spoiler.

 kliknij: ukryte  Oko Hiruko miał Shinpei – nie wiadomo dlaczego. Okiem Hiruko była Ushio­‑cień, w zasadzie nie wiadomo dlaczego stała się Ushio właśnie. Hiruko miała bandaż na jednym oku. No to czemu się zrobiły dwa? Czemu dane Ryunosukego odbiły się i trafiły w siostrę?
Bo tak. To nie zostało wyjaśnione. Było tak, bo tak pasowało w fabule, ale nie ma to sensu.

Wreszcie zakończenie – którego w zasadzie oczekiwałam.  kliknij: ukryte  Na zasadzie, dobra skoro już wiemy wszystko cofnijmy się stosownie daleko i odkręcimy wszystko. Shinpei nie mógł tego uczynić. Takie ograniczenie odstała jego moc, by było ciekawiej, no i cool. Choć Hiruko twierdziła, że zwyczajnie on nie potrafi w pełni używać tej mocy.
Czemu Ushio­‑cień nagle na końcu potrafiła cofnąć Shinpeia do początku? Teoretycznie było to zbędne. Skoro zmienili przeszłość tak bardzo, wszystko powinno się odkręcić automatycznie. Może. Osobliwe.


Cała seria wypada dobrze. Przyjmijmy, że generalnie wszystko się trzyma jakoś kupy, mamy całkiem spoko postaci i wciągającą fabułę. Warto przyjrzeć się pewnym elementom krytycznie ale jeśli komuś pasuje odrobina horroru i zagadki, to powinien przyjemnie spędzić czas. Ode mnie 8/10.

Ciekawe, nietuzinkowe anime gdzie mamy elementy podróży w czasie (i równoległych osi czasu), mystery, horroru i akcji. Jedno z ciekawszych anime sezonu z pomysłem, klimatem i świetnym wykonaniem do samego końca (bo dostajemy skończoną historię). Postacie na plus, naprawdę chce się im kibicować. Jedynie momentami można się pogubić już w tych wszystkich pomysłach i zależnościach i coraz to kolejnych sposobach wykorzystania nadprzyrodzonych mocy.

Zdecydowanie warte polecenia, 9/10.

Całość na +.
Dobrze, że główny zły nie został do końca skopany, choć IMO mógłby zostać lepiej rozpisany na końcu, zrobili z niego trochę za bardzo szaleńca, z wcześniejszego „poważnego złola”.
Parę pomysłów dość oryginalnych, zwroty akcji – wyśmienite. Ale jakoś po obejrzeniu całości nie mam poczucia obcowania z serią wybitną, a jedynie z bardzo dobrą, rzemieślniczą robotą.

No cóż to był kolejny odcinek który wskazuje, że tu raczej nie ma co liczyć na  kliknij: ukryte  happy end Dalej jest to bardzo dobrze prowadzony tytuł. Jeszcze kilka odcinków i kilka wątków do wyjaśnienia zostało – liczę na ciekawe zakończenie i nieodmiennie polecam.

Dopiero się za to zabrałem.. Jak narazie genialne. Bardzo miłe zaskoczenie!

No muszę przyznać – to będzie serial roku, jak nie dziesięciolecia. Bardzo wciąga i naprawdę jestem w miłym szoku, jak niezwykła jest ta opowieść. Końcówka 14. odcinka zaskakuje, więc już się nie mogę doczekać, co będzie dalej!

Odcinki lecą jak z torpedy, za każdym razem się dziwię, jak wyskakują napisy końcowe. Tempo akcji bardzo dobre, fabuła wciągająca, naprawdę dobrze się to ogląda.

Motyw pętli trochę oklepany, ale całość wypada jak na razie na plus. 12 odcinków i wszystkie trzymały podobny poziom, bardzo dobrze mi się to ogląda. Fabuła jest 10/10, bohaterowie sympatyczni a do tego ten język z prowincji :D Jestem bardzo ciekawy jak się to dalej potoczy.

Cieszę się, że przynajmniej zaczęły pojawiać się komentarze dla tej serii. Póki co jest dalej wyjątkowo dobrze a sama seria jest mocna fabularnie i posiada fajnego bohatera głównego. Odcinek 12 faktycznie bardzo mocny i ciekawy pod wieloma względami. Nic tylko czekać dalej.

Muszę przyznać, że anime z każdym kolejnym odcinkiem jest coraz ciekawsze. Motyw podróżowania w czasie jest naprawdę zgrabnie poprowadzony i wcale nieprzesadzony. Mimo oczywistych wątków fantastycznych, całość wypada przekonująco. Najbardziej cieszy mnie fakt, że bohaterów da się lubić. To prawdziwa rzadkość, by główny bohater był tak ciekawą i inteligentną postacią.
Już się nie mogę doczekać następnych odcinków!

To jest świetne. Im dalej tym lepiej. To jedno z anime typu – chcesz poznać zakończenie, ale zarazem nie chcesz żeby się skończyło. Nie wiem czy 25 odcinków to nie będzie trochę za mało.

Aż nieco przerażające, że nie ma żadnych komentarzy o tym tytule. Świetne widowisko.

Po pierwszym jest lepiej niż myślałem a spodziewałem się czegoś naprawdę dobrego. Wyjątkowo mi siadło po pierwszym odcinku – aż dziwne, że nie ma tutaj wielu komentarzy.

Podoba mi się klimat oraz narracja a także grafika.

Zainteresowałam się tym tytułem z dwóch powodów:
1) Waneko wydaje mangę, więc można przypuszczać, że oryginał ma coś do zaoferowania;
2) Kryminały to coś, co lubię.

I jak wrażenia? Wprowadzenie postaci, pokazanie, że nie wszystko jest tak oczywiste, jakbyśmy chcieli, delikatne pokazanie, że coś tu nie gra – na razie jest w porządku.