Tanuki-Anime

Najpierw dysklajmer: tak, to jest złe anime. Naprawdę złe. Zresztą już zasłużenie zbiera baty na blogu…

[link]

...i nie zamierzam go absolutnie w żaden sposób bronić….

ale

…nie mogę się zgodzić z tym, że nie oferuje sobą nic ciekawego. W tego typu produkcjach ciekawe rzeczy możemy znaleźć nie na pierwszym, czy nawet drugim planie ale dopiero na (niestety) trzecim. Tutaj jest to (niespodzianka, niespodzianka) – socjologia. Monolog  kliknij: ukryte  demona i ignorowanie go przeplatane interakcją przez parę protagonistów był naprawdę poruszający. Plus sam sposób egzystencji głównej pary to naprawdę niezły komentarz do tego co się teraz dzieje w społeczeństwie. Analogie są czytelne –  kliknij: ukryte  wyspa „raj” na oceanie to oczywiście Japonia, kraj bogactwa i szansy „dla każdego” i jak to jest odbierane przez mieszkańców. Raczej gorzko. Że coś jest na rzeczy, to dla przypomnienia mieliśmy właśnie zabójstwo premiera, a wciąż mamy wojnę, pełzającą pandemię i najrozmaitsze kryzysy.

Lubię niezbyt udane serie, które mimo wszystko ładnie opowiadają socjologię. Po poprzednich biedach rozpoczętych upadkiem Lehmana (2008) powstało Higashi no Eden (2009) czy później C: The Money of Soul and Possibility Control (2011). Engage Kiss bycie głosem czasu raczej nie grozi, ale ten przebłysk świadczący że twórcy są normalni i rejestrują rzeczywistość (a nawet mają mózgi) warto docenić nawet w tak złej opowieści.