Tanuki-Anime

Kolejna, po 86, uczta wizualna. Okrutnie dobre tła, kolorystyka, projekt postaci (uwielbiam mocno zaznaczone/gęste rzęsy), nawet eyecatchery są momentami wyborne. Jak czasami robię zrzutki do anime, to ciężko jest czasami złapać te 16 sztuk z 13­‑sto odcinkowej serii. Tutaj wystarczałby jeden odcinek.

Grafa jest świetna, ale raczej z tych statycznych. Wracając jeszcze do 86, tam bardzo dużo robiła reżyseria, tutaj jest to wszystko prostsze, mniej dynamiczne. Jakby obie te serie porównać, to 86 to subtelny, graficzny erotyk, natomiast Yofukashi to hardkorowe porno dla oczu.

Co to do gatunku, to dostajemy 70% obyczajo­‑romansówki, 10% komedii, 10% dramy, 10% echii i jakieś śladowe ilości akcji. Wszystko jest to wymieszane, w szczególności humor, będący albo sytuacyjny, albo „dialogowy”.
Natomiast w kwestii romansu, jest to jak najbardziej „romans”, ale mocno niestereotypowy (albo niestereotypowo przedstawiony) jak na anime. Tu nie ma na start ogromnej miłości od pierwszego wejrzenia, nie ma tu wątków typu, „ona by chciała, on bym chciał, ale nie mogą, bo tamto, bo sramto, bo sztuczne dramy itp.”. Mamy za to romans pokazany od samego początku, gdzie dwie osoby dopiero się poznają i zwyczajnie jeszcze nie wiedzą czy to jest „to”. Z drugiej strony, anime zachęca lekko do przemyśleń o istocie miłości, czy jest to coś więcej niż pożądanie połączone z przyjaźnią, itp. Nie ma tu, broń boże, filozofowanie, to wszystko wychodzi z treści.

Na plus zaliczyć można również dialogi. IMHO są ponadprzeciętne.

Dla kogo to anime?
- fanów dobrej grafy (kolorystyka, tła, kompozycja, estetyka)
- dla fanów niebanalnych, nietotalnie słodko­‑pierdzących romansów i obyczajówek
- oraz dla tych co szukają czegoś nietypowego, trochę innego.

Po pierwszym odcinku stwierdzam: Interesujące widowisko,

Czytałam trochę mangę, ale ostatecznie postanowiłam być leniwa i wzięłam się za ekranizację. Ekranizacja jest taka sama jak pierwowzór, tylko bardziej.
Trochę mnie zaskoczyła ilość dzieciarni w openingu. Zaskoczyła i czuję zniechęcenie, bo jeszcze mi się tu okaże, że ta interesująca relacja między chłopakiem i wampirzycą zostanie rozmieniona na drobne.

Swoją drogą jest coś ostatnio z tym niespaniem i szukaniem szczęścia po zachodzie słońca w tych animach. Co prawda wymienię tylko trzy tytuły, gdzie było to punktem wyjściowym, ale trzy to wcale nie tak mało. Jakiś trend, czy co?

Kadry tego anime są bardzo pociągające, jak dla mnie to wręcz wizualna uczta.
Opustoszałe przestrzenie miasta, rozświetlone ostrym odrealniającym je sztucznym światłem wyglądają jak zastygłe w oczekiwaniu na kolejny dzień ludzkiej aktywności bardzo surrealistyczne i surowe dekoracje. Pojawiające się tu z rzadka osoby wyglądają tu dziwnie obco i jakoś nie na miejscu. Wszystko wydaje się być takie spowolnione, jakoś zawieszone. W nocnym bezruchu słodko śpiących tuż obok w swoich domach ludzi. Atmosfera senna, spowolniona i dziwnie nierealna taka sztywno sztuczna. Klimacik nocnych marków po prostu pierwsza klasa, to niewątpliwe duży atut tej mangi.
Ale to wszystko przecież już było! Facet który nie może spać i wymyka się z domu i ruszając w rozświetloną, opustoszałą noc. Nagle zanim się obejrzy jego kłopoty ze snem staną się mało ważne. Porwie go zupełnie zaskakujący ciąg zdarzeń. Przypadkowo spotkana kobieta wciągnie go w przygodę, w jej obcy dla niego świat. O którego istnieniu nie miał do tej pory pojęcia.
Było tylko, że w pustkach amerykańskiego a nie japońskiego snu. Tak rozpoczyna się bowiem film „Ucieczka w noc”, czy to powyżej nie brzmi dla czytelników tej mangi jakoś znajomo? Ba, dla mnie Nazunia podejrzanie przypomina mi zjawiskową (jak zawsze zresztą) Michelle Pfeifer. A sam Ko też jakoś tak kojarzy mi się z tym młodziutkim i zdystansowanym Godblumem.
Czy to jest jakiś zarzut? Ależ nie. Wielbicielom tego klimatu po prostu polecam ten film. Odnajdą tam tę atmosferę. Tyle, że w ciut innym, po amerykańsku szerszym wydaniu. Hmm będą tam nawet wampiry . . . . we włączonym w pewnej mrocznej scenie TV. Aaaaa no przecież jest tam też ten tak podobno popularny w Japonii Dawid Bowie! A tak właśnie ten który gra również w filmie Zagadka Nieśmiertelności. A gra tam partnera niebywale wiekowej wampirzycy! Czyż to też nie brzmi znajomo?
Zakończę przytoczeniem pewnego dialogu z tego obrazu. Kolega doradza facetowi w ramach walki z bezsennością ubaw z panienkami w Vegas. Nawet ma taką która za pieniądze zrobi dosłownie wszystko, ogranicza cię wyłącznie kasa i wyobraźnia – zachęca.
- A czy da mi współczucie? Ile ona bierze za współczucie? – Dopytuje bohater.
- Współczucie? Uuuu Współczucie, to bardzo brzydka zabawa.
Ciekawe, że mi jakoś ten dialog bardzo do tej serii pasuje. ;-))))

Szczerze mówiąc na początku nie mogłam się przekonać do tego anime, było takie… hm.. dziwne, kolejne odcinki włączałam z nudów w sumie żeby tylko przebrnąć przez nie ale po paru kolejnych odcinkach przyzwyczajamy się do kreski i bohaterow, całość ogólnie wyszła dobrze, główna bohaterka tak naprawdę robi robotę, czekam na 2 sezon.

Ładnie zrobione. O matko, wszyscy zagubieni z wampirami na czele ;-).

tak jak cukierki mi się podobały, tak to nie bardzo, jakoś tak… niezręcznie mi było

Bardzo dobre anime – pod względem technicznym, posiadające dodatkowo klimat, co nieczęsto udaje się w produkcjach japońskich, chyba, że kinowych. I tu dochodzimy do sedna – wydaje mi się, że scenariusz był prawdopodobnie pisany pod film, a później przystosowany na potrzeby serialu, to sprawia, że dla wielu widzów serial będzie zwyczajnie nudny. Fabuła opiera się na relacji nietypowej wampirzycy z nietypowym, dorastającym chłopakiem i dopiero obejrzenie całości daje jakąś satysfakcję – trudno mi wyobrazić sobie oglądanie jednego odcinka co tydzień. Postacie drugoplanowe są wykreowane typowo dla produkcji filmowych, ich rola pomimo dość częstej obecności jest znikoma, zabieg, który sprawdza się świetnie w filmach, ale mocno rozczarowuje w serialu.
Reasumując – seria dla osób, dla których grafika, muzyka, nietypowa fabuła, a szczególnie klimat są wystarczające, aby cieszyć się seansem, pomimo oczywistych dla innych dłużyzn i uproszczeń.
Na MAL­‑u aktualnie oceniona na 8.1, zwraca jednak uwagę spora liczba porzuceń i wstrzymań:
Completed: 146,515
On­‑Hold: 8,469
Dropped: 10,542
Szkoda, że nie zdecydowano się na film pełnometrażowy, z pewnością byłby dużo lepiej odebrany, a gdyby zamienić 40­‑letnią wampirzycę na nastolatkę, to pewnie zarobiłby na siebie również poza Japonią :)

Anime o niczym, przegadane, nudne i bez polotu. Po jednym odcinku chciało mi się od razu spać. Ostatnie odcinki trochę lepsze, coś się dzieje, ale co z tego jak 10 potrafi zanudzić na śmierć. Jedynie co mi się podobało i jednocześnie zachęciło do obejrzenia to kreacja wizualna, fajne kolory miasta, tła, postacie też z ciekawym designem. Krótko mówiąc gniot w ładnym opakowaniu.

Mnie atmosfera nie interesuje. Chciałam się dowiedzieć o czym to i ani z recenzji o niczym, ani z komentarzy się nie dowiedziałam. Czuję się niezachęcona do oglądania i idę szukać na onlajnach odpowiedzi na moje pytanie.

Jak dla mnie dziwna produkcja z jednej strony stara się to być czymś w rodzaju serii „monogatari” z innej jakąś pseudo krytyką społeczną oraz krytyką okresu dojrzewania w to wpleciony mamy jakiś ułożony fanservis. Wszystko fajnie ale co to miało na celu?

Abstrahując produkcja jest spoko średniakiem z ugrzecznionymi wampirami.

Doskonałe anime. Świetne postacie, muzyka, grafika, niepowtarzalny klimat. Tempo może być wydawać się trochę wolne, ale tutaj naprawdę dużo dzieje się i w dialogach i w tłach, więc nie można narzekać na nudę.
Nazuna i Ko wypadli bardzo fajnie i oryginalnie – bardzo niestandardowa z nich para i oglądanie ich interakcji to sama przyjemność. Z postaci pobocznych najbardziej podobała mi się pani detektyw i Akira

Ale to jest póki co nietypowo urocze i dobrze się to ogląda. Kreakcja postaci jest czymś co decyduje o tym jak to wchodzi. Z tego co się zaczęło w tym sezonie to mi wybitnie siadło. No i ten ending ze skradającą się główną bohaterką zostaje w pamięci :D

Panowie z Creepy Nuts zaliczą gościnny występ w odcinku szóstym :) źródło

Akira zdecydowanie dodaje dynamizmu do głównej pary. Każdy kolejny odcinek wydaje się być lepszy, więc z niecierpliwością czekam na pojawienie się kolejnych postaci.
A w ogóle już za samą muzykę, klimat i oprawę graficzną te anime zasługuje na wysokie noty

Bardziej liczyłem na jakiś dramat psychologiczny. Dzieciak włóczący się po mieście i poznający je od „nocnej” strony, to mógłby być ciekawy koncept. Cóż, w tym wydaniu nie jest źle, ale boję się, że pomimo dość oryginalnego pomysłu, klimat będzie dość przeciętny. Mam nadzieję, że będzie inaczej.

Nie wiem jak seria się rozwinie (romans, czy akcyjniak), ale trzeba przyznać że ma super klimat poprzez to jak przedstawiają noc (klimatycznie i kolorowo).

Bardzo mi się podoba atmosfera tego anime. Świetne tła (genialne użycie kolorów), równie dobry soundtrack i oczywiście opening to dla mnie już topka sezonu.
No i wygląda na to, że zostanie wampirem nie jest wcale takie proste…