Tanuki-Anime

Od początku nie miałam wysokich oczekiwań i taki stan utrzymałam aż do końca. Seria nie jest zła, a wszystko zależy w zasadzie od projektów charakterów postaci, ich motywacji, decyzji i działań.

Tutaj się liczy co kto komu powiedział i jak się zachował. W zasadzie tła, projekty postaci czy animacja ruchu są tutaj trochę nieistotne, wszyscy mogliby być bezkształtnymi Punpunami i wyszłoby na to samo.

Są serie, które muszą koniecznie być piękne i poprawnie animowane, bo inaczej gryzą w oczy. To wtedy gdy główną rolę odgrywa świat przedstawiony. Wówczas z kolei to co mówią postacie może nie mieć sensu, a i tak jest dobrze.

Tutaj mamy nastawienie na relacje. I pod tym względem anime nawet się sprawdza. Bez szału, ale jest dość interesująco.

Robotę robi oczywiście główny bohater, który bądź co bądź jest w mojej opinii socjopatą. W pierwszej serii nie było to tak widoczne, nie wiem czy celowo, w drugiej coraz bardziej się przekonujemy jak bardzo protagoniście zwisa to, co myślą inni. Działa według własnych założeń i realizuje zasadę minimalnej koniecznej interakcji. Nie odczuwa żadnej więzi z kolegami z klasy, ani też nie przejmuje go w istocie ich los, ale działa często na ich korzyść gdyż widzi w tym jakiś cel. Trochę mi przypomina głównego bohatera z Ajina, ale tamten miał w sobie mimo wszystko znacznie więcej przywiązania i targających nim emocji, a Ayanokouji jest trochę z nich wyprany, o czym dobitnie przekonują nas ostatnie odcinki.
Najlepsze jest to, że brak odczuć w stosunku do innych to miecz obosieczny, nikogo tak na prawdę nie darzy sympatią, ale także nikogo nie nienawidzi. Ktoś może być bardzo problematyczny i stwarzać problemy, ale gdy Ayanokouji się rozprawi z „problemem” nie oznacza to, że dana osoba przestanie być użyteczna.

Ani sympatia ani mściwość nie powoduje głównym bohaterem i bardzo mi się to podoba.

Reszta postaci jest raczej typowa, ale w relacjach z głównym bohaterem wypadają nie najgorzej. Jestem szczególnie zadowolona z postaci Horikity i Kouenjiego. Horikita wyciąga wnioski, poprawia swój stosunek do innych, nie jest tylko obrażalską tsundere, ma swój rozum. Blondas Kouenji jest bardzo ciekawy, ma wszystkich gdzieś i nie czuje potrzeby by tego zmieniać. Nie angażuje się w sprawy klasy ale specjalnie nie przeszkadza, zachowuje się neutralnie i nie szuka zwady. Uznałabym, że to raczej nietypowa postać. Kushida jest dziwna i nie do końca ją kupuję. Kei jest głupiutka i nie zupełnie mnie obchodzi. Ibuki też jest osobliwa. To dopiero tsundere! Wściekła jak osa i wierna jak pies. Ale nic o niej nie wiemy więc jej zachowanie jest dla mnie niejasne. Ryuen był super postacią, bo nie był tylko tępym tyranem gnębiącym innych dla przyjemności. Potrafił sprytnie knuć i z jakiegoś powodu klasa była mu wierna. A wydaje mi się nie tylko ze względu na jego siłę. Pod koniec jego charakter i motywacja zamiast zagęścić to się spłyciły i stracił w moich oczach jako antagoniasta.

Reszta postaci nie ma większego znaczenia, jest ich sporo, na razie poznajemy ich trochę pobieżnie. Ciekawą zbieraniną są wychowawcy, ale za mało o nich wiemy by cokolwiek wyrokować.

Generalnie drugi sezon był ok. Ale nadal 6/10 jestem zaciekawiona, ale nie oczarowana. Pewnie będę śledzić kolejny sezon, ale nie stawiam mu wysokiej poprzeczki.

Okej… dostałem w końcu ten upragniony dialog z Arisu, ale tak niesamowicie skrócony, że chyba bardziej się nie dało. xD Tak czy siak, serię momentami oglądało się nawet dobrze, ale ostatecznie ten sezon jest dla mnie ogromnym rozczarowaniem z wielu powodów, które już pisałem wielokrotnie w poniższych komentarzach. Całość nijak się ma do pierwowzoru, zakrzywia przekaz, przeinacza / ucina / zmienia wątki oraz dialogi, spłyca charaktery postaci i technicznie pozostawia wiele do życzenia. Osobiście nie polecam, gdyż zwyczajnie lepszym i przyjemniejszym w odbiorze wyjściem będzie przeczytanie nowelki. Co najwyżej przeciętna kontynuacja pozostawiająca niesmak oraz rozgoryczenie u czytelnika pierwowzoru takiego jak ja i z tego też powodu małe szanse, że pochwycę za kolejną część.

Trainwreck jakoś dojechał do stacji.
Z punktu widzenia kogoś, kto czytał materiał źródłowy, działy się tu niewybaczalne rzeczy.
Za to jestem bardzo ciekawy, jak to wyszło z punktu widzenia osób, które nie znają LN – pomijając kwestie techniczne, które rzucały się w oczy każdemu…

Czyli cały budżet serii poszedł w ten odcinek…?

Przerwać odcinek w takim momencie…!
Bardzo podoba mi się postać Kei, nie mogę się doczekać dalszego rozwoju wydarzeń. Mam nadzieję, że to nie będzie koniec interakcji jej i głównego bohatera.
Chyba trzeba będzie sięgnąć do nowelek.
Ale OP i ED są dobre, o jeny.

Dobra… pomijając wszystko inne, gdzie jest rozmowa z Arisu ja sie pytam?! Nie pisałem o tym tydzień temu, bo myślałem, że zdecydowali się przenieść ją na 7 epizod, a tu taki wał… Uważam, że pominięcie tego to duży błąd, gdyż ta rozmowa według mnie była dosyć istotna i nakreślała parę spraw odnośnie Ayano, jego celu, charakteru i znajomości z Arisu oraz samej przeszłości.

Ale tną. xD Chyba faktycznie chcą zrobić jeden tom na 3 odcinki i pomimo zmiany mojego podejścia to serio boli jak się ogląda tyle pominiętych wątków. Też z ciekawości odpaliłem sobie kilka odcinków z pierwszego sezonu i utwierdziłem się również w przekonaniu, że kontynuacje robią na totalny odwal się. Jak poprzednia seria nie była jakaś wybitna pod względem technicznym – była zwyczajnie solidna – tak tutaj mam totalny shit. Tła wyglądają płasko, statycznie, ubogo, wręcz jak narysowane w paincie. O postaciach pod względem animacji czy designu też nie mogę napisać nic pozytywnego, a gdy się zatrzyma w odpowiednich miejscach zobaczy się od groma niedopracowanych kadrów. Jest to po prostu do bólu słabe, koślawe i nienaturalne. Mam nadzieję, że ludzie nie tyle, co się nie odbiją od anime, bo tak może się stać i nawet nie będę miał pretensji, ale żeby za tym poszło jakiekolwiek zainteresowanie pierwowzorem i nawet zerknięcie do niego w celu porównania już dużo da, aby każdy sobie sam wyrobił opinię o tym tytule w miejscu gdzie historia jest pełna, a nie brzydka wizualnie i szatkowana jak tutaj.

Po trzech odcinkach pozwolę sobie na zmianę nastawienia. Podchodziłem cały czas do serii krytycznie, ponieważ już jakiś czas temu zaznajomiłem się z kluczowymi elementami fabularnymi nowelki, które strasznie się gryzą z tym co nam tutaj prezentują, ale rezygnuję. Po prostu doszedłem do wniosku, że nie jest tak źle jak sam to maluję. Jednak nadal zaznaczając, że ogromnie żałuję tego iż anime nie wygląda tak jak powinno, tak jak na to pierwowzór zwyczajnie zasługuje. Głównie przez braki antenowe i skracanie wszystkiego do granic możliwości. Dla mnie osobiście nadal i bezwarunkowo pragnieniem pozostaje nowelka na naszym rynku, więc czekam, a może kiedyś w końcu na jej zapowiedź się doczekam, lecz wracając do serii, gdybym miał możliwość wyboru, czy taki drugi sezon, albo żaden, wybieram bez wahania to pierwsze. Gdyż pomimo dużej ilości braków, uciętych i spłyconych wątków, czy dialogów, oraz momentami bardzo średnim wykonaniu wizualnym, to nadal ogląda mi się dobrze i nie zamierzam na siłę tego zmieniać, czy udawać, że jest inaczej. Od teraz traktuję ten oraz kolejne sezony jako dodatek, zwyczajne urozmaicenie pierwowzoru, który mam nadzieję ujrzeć kiedyś w swoich łapskach. Gdy zrobią nagle coś dobrze, to pochwalę (dobra pierwsza połowa trzeciego odcinka, chociaż nie idealna pod względem realnego – tak jak w LN – odwzorowania sytuacji), gdy źle – skrytykuję (druga część odcinka głównie pod względem skracania dialogów), ale w ogólnym rozrachunku nie będzie mi to za bardzo przeszkadzać. A i przyznam szczerze, że udźwiękowienie obecnie wypuszczonych odcinków jest według mnie naprawdę bardzo dobre. Oddają klimat poszczególnych scen w zupełności i nawet jeśli nie są one spektakularne, to przynajmniej w tej kwestii nie mam na co narzekać. Czekam na kolejne epizody z pozytywnym nastawieniem. ;)

OK, ten odcinek robiło Lerche, a nie Wietnamczycy, więc wyglądał i brzmiał zdecydowanie lepiej (choć i tak nie idealnie). Część w maszynowni i scena z Kei ogólnie na plus, bo raczej nie było szans na to, aby w anime Ayano pojechał po bandzie tak mocno, jak w LN. Natomiast druga połowa odcinka… o zgrozo, jak bardzo tej serii brakuje czasu antenowego. Takie pytanko – czy ktoś, kto nie czytał LN, zrozumiał, o co właściwie chodziło w ostatniej  kliknij: ukryte  rozmowie z Ichinose?
Na razie wygląda mi to trochę na powtórkę z ostatnim sezonem Oregairu – całość mocno średnia, ale najważniejsze sceny powinny dowieźć…

Ugh, ta adaptacja boli podwójnie przez to, że nadal mam w pamięci to, jak świetnie zrobiono 86… Aż dziwne, że tak popularna seria LN dostała… coś takiego.