Tanuki-Anime

Uchi no Shishou wa Shippo ga Nai to opowieść o przygodach młodej youkai, tanuki Mamedy, która marzy o oszukiwaniu ludzi – tak jak robili to jej przodkowie. Pewnego dnia zmienia się w uroczą ludzką dziewczynę i udaje do Osaki, jednak dość szybko zostaje zdemaskowana. Uciekając przed wściekłym tłumem, trafia do teatru, gdzie ogląda występ mistrzyni rakugo – Bunko Daikokutei. Zafascynowana niezwykłą sztuką opowiadania historii, będącą w jej mniemaniu formą oszukiwania ludzi, Mameda postanawia zostać uczennicą Bunko i nauczyć się rakugo. Jednak nie jest to łatwe zadanie, ponieważ musi pogodzić naukę z pracą w teatrze i ukrywaniem swojej prawdziwej tożsamości.

Serial jest nie tylko zabawną komedią o przyjaźni między tanuki a kitsune, ale też ciekawym spojrzeniem na japońską historię, kulturę i mitologię, a przede wszystkim okazją do poznania rakugo, tradycyjnej sztuki opowiadania. Rakugoka (hanashika) siedzi na podwyższonej platformie (kouza) i, używając jako rekwizytów tylko wachlarza (sensu) oraz chusteczki (tenugui), przedstawia długą i skomplikowaną historię komiczną lub sentymentalną, która zawsze zawiera dialog dwóch lub więcej postaci, odgrywanych poprzez zmianę tonu, barwy głosu i lekkie obracanie głowy. Najczęściej są to opowieści o charakterze obyczajowym, erotycznym lub fantastycznym. W większych teatrach rakugoce towarzyszą często hayashi – muzycy grający na tradycyjnych instrumentach. Rakugo ma swoje korzenie w okresie Heian (794–1185), kiedy to mnisi buddyjscy zaczęli opowiadać zabawne anegdoty i legendy, aby przyciągnąć uwagę i nauczać w bardziej interesujący sposób.

Wydarzenia w anime rozgrywają się w okresie Taishō (1912­‑1926) – czasach intensywnej industrializacji Osaki. Ogromną zaletą serii jest szczegółowość w historycznym odwzorowaniu tego miasta. Tramwaje, samochody, ubiory, architektura – wszystko zostało perfekcyjnie dopasowane do przedstawianej ery, pomimo że mamy do czynienia tylko z lekką komedią. Po endingu dostajemy bonus w postaci Mamedy tłumaczącej dokładnie opowieść przedstawioną wcześniej w odcinku.

Oprawa muzyczna i graficzna nie jest może wybitna, jednak to dobre rzemiosło, o którym zapomina się w trakcie oglądania i które nie wybija się ponad to, co w tym anime najważniejsze – fabułę i postaci. W głównych rolach wystąpiły znane seiyuu: Mao i Hibiku Yamamura. Trudno oceniać openingi i endingi, jednak kończąca odcinek piosenka na długo utknęła mi w głowie.

Wbrew pozorom fabuła nie jest statyczna, sceny pościgu nie należą do rzadkości, a wątki poboczne splatają się logicznie z głównym, który potrafi często utrzymać widza w napięciu. Całość świetnie uzupełnia gama mocno zróżnicowanych wizualnie i charakterologicznie postaci. Każda z nich ma własną osobowość, motywację i cel, który chce osiągnąć. Mają też swoje wzloty i upadki, przez co odbiera się je jako bardzo ludzkie, nawet jeśli nie wszystkie są ludźmi…

Uchi no Shishou wa Shippo ga Nai jest serią niezwykle oryginalną, skierowaną nie tylko do odbiorcy zainteresowanego kulturą Japonii i mitologią shintō. Jest to również lekka komedia obyczajowa z sympatycznymi postaciami i wciągającą fabułą, wielowymiarowa, bo w tle rozwija się jeszcze odrębna opowieść o przyjaźni między mistrzem a uczniem i przemijaniu dawnych wartości. Nie polecam jej jednak osobom niezainteresowanym tradycyjną sztuką japońską, które zasypiają po kilku minutach oglądania rakugo, kabuki czy chanoyu lub irytują ich dźwięki shamisenu.