Tanuki-Anime

Zdecydowanie nie jest to sztampowa, rozrywkowa seria z przygodą i tanią rozrywką dla widza. Tempo jest stonowane i to bardzo, jak w starszych filmach obyczajowych. Fabuła krok po kroku idzie w niespieszny sposób do przodu, jednak nudy nie uświadczysz jeżeli zaakceptuje się ten niemal wyciszony rytm akcji. Duża zasługa jest w tym postaci, w zasadzie wszystkich , cały świat przedstawiony ma niezwykły realizm zachowań. Nawet psy wyglądają jak psy, oraz mają idealnie psie zachowania, widać, że ktoś się naprawdę przyłożył do tego typu detali. Rany trzeba zazwyczaj długo leczyć, jak do tej pory. Nawet jeśli zastosowany jest czasami plot armor, to w sposób wiarygodny. Ludzie też zachowują się jak ludzie.

Ten specyficzny realizm pozwala zagłębić się w dziejące pomału wydarzenia.

Wałki też są i jest przemoc, ale stanowi ona tylko element świata przedstawionego, nie jest gloryfikacja samych walk, ale służy zazwyczaj jedynie obronie, lub przyziemnym celom jak zdobycie energii od „demonów”, bądź uzyskaniu informacji.

Nieufność, troska, czy pomoc wzajemna towarzyszy drogi – w niczym nie przypomina typowych przesadzonych produkcji fantasy. Raczej są to zwyczajnie ludzkie bohaterstwo i wsparcie wynikające z trudnych okoliczności.

Pod względem obyczajowym zwyczajnie według mnie wiarygodne.

Grafika też nie jest sztampowa, idealnie oddaje ów świat. Nie jest to kolorowanka, wioski przypominają wioski u podstaw, tak jak ludzie by je stworzyli by przeżyć.

Miasto wygląda jak dawne 19­‑wieczne, przemysłowe miasta.
Dzielnice produkcyjne, oparte na ciężkiej pracy ludzi i część mieszkalną z zabudową kamienic i wąskich uliczek.

Ocenę trudno mi jednoznacznie wystawić. Trochę, ale to naprawdę tylko trochę klimatem przypominało mi Seirei no Moribito, albo pierwsze odcinki Kimetsu no Yaiba.

Nie polecam raczej tym, którzy wolą szybką akcję i walki.
Tu głównie można sycić się detalami, realizmem sytuacyjnym i psychologicznym.

Pierwszy raz zwracam uwagę na kreskę – okropna, jakbym oglądał zeszłowieczną bajkę Disneya albo jakąś dziwną produkcję polską. Fabuła robi wrażenie flaków z olejem, rozciągnięte i nudne.

Przyznam, że jestem pod wrażeniem.

Po pierwsze kreska – uwielbiam kiedy twórcy anime nie idą na łatwiznę i eksperymentują z wizualiami. Stylistycznie ten tytuł wygląda genialnie.

Kolejnym punktem który robi pozytywne wrażenie jest nadzieja na głębię. W pierwszym odcinku widać, że tytuł traktuje się poważnie, mieszkańcy wioski mają swoje zwyczaje, role i rytuały, a świat zdaje się mieć swój wewnętrzny realizm.

Poza tym po klasycznym generycznym tytule spodziewałbym się bohaterki, która uparła się na podróż i rodziny która chce jej to wyperswadować, a potem postawienia na swoim, ucieczki i wplątania się w tarapaty i przygodę. Nic z tych rzeczy, wątek nie jest tak naiwny.

Mam nadzieję, że dalej będzie równie dobrze i ten zalążek jednego z lepszych tytułów sezonu ładnie się rozwinie.