Tanuki-Anime

... a ta przepiękna fabuła… to jest jedno z moich ulubionych anime (wszystkie dzieła Makoto nimi są). Łza się w oku kręci gdy się na to patrzy a jeśli jeszcze dodatkowo wczujemy się w historię opowiadaną w tym cudnym anime to złapie nas za serce i nie puści aż do zakończenia napisów końcowych :) Ile ja bym dał by móc żyć w tak pięknym świecie, otoczka wizualna tego anime powaliła mnie na kolana. Polecam z czystym sercem.

Pisanie czegokolwiek o tym anime nie ma sensu, bo wydaje mi się, że każdy kto to obejrzał wie co czuje. Bardzo, bardzo rzadko zdarza się coś równie pięknego i godnego polecenia jak ta produkcja. Jest niesamowicie smutna, lecz jednocześnie piękna. Jeśli człowieka nie rusza coś równie wybitnego, to chyba już nic na niego nie podziała. Polecam, ale raczej ludziom, którzy widzą w anime nie tylko rozrywkę ( nie żeby było to coś złego, broń Boże ), ale też, a może przede wszystkim… poezję.

Ciężko mi cokolwiek napisać, to trzeba zobaczyć koniecznie.

Dla mnie to arcydzieło. Oczywiście postawiłam 10.Kreska to prawdziwe mistrzostwo,muzyka ładnie zrobiona.Bardzo wzruszające anime.

Piękne, delikatne dzieło. Wyciszone i bardzo poetyckie. Rzeczywiście, dla samych tylko widoków można oglądać je wiele razy i się nie znudzą… Ale nie tylko. Wbrew pozorom fabuła nie jest wcale aż tak banalna. Jest w tym anime pomimo bardzo oszczędnej ekspresji, dużo bólu. Jest smutek. Tak to odczuwam. Tak się składa, że mam tego autora „Beyond the Clouds” więc jest skala porównawcza.

Daję mu ocenę 10/10 pomimo schematycznego projektu postaci (fakt, można było wykonać je lepiej). Przede wszystkim za widoki, fabułę(jednak), za jej poetyckość.

Poszukiwałem czegoś z górnej półki i podchodziłem do tej serii z wielkim optymizmem, po części za namową znajomych.

Zacznę od plusów, które widać gołym okiem. Jakość grafiki, jak to już zostało powiedziane wiele razy, jest porażająca. Tła są wypchane detalem, jakiego jeszcze nie widziałem. Nawet mało znaczące elementy są dokładnie narysowane i odpowiednio oświetlone. Również ujęcia kamery zasługują na uznanie. Te bardziej dynamiczne są wkomponowane tak, że nie zaburzają wszechobecnej nostalgii.

W sferze fabularnej spotkał mnie zawód. Najwyraźniej nie docierają do mnie historie, których bohaterowie sprawiają wrażenie zimnych kamieni, gapiących się otchłań i rozmyślających o swoim złym losie (vide Tono). Tak, wiem, że anime jest nastawione właśnie na wewnętrzne przemyślenia, ale jak się z tym przesadzi, to uzyskuje się efekt odwrotny do zamierzonego – wielkie odrealnienie. Być może miałoby to wszystko sens, gdyby fabuła, mimo wszystko, była bardziej wyszukana. Pierwszy odcinek jest niezłym wprowadzeniem, które uznałbym za naprawdę dobre, gdyby seria miała 20 odcinków, a nie 3. Najbardziej podobał mi się odcinek drugi, który jest spójny i najbardziej realistyczny (aczkolwiek koniec końców na pewno nie odkrywczy). Odcinek trzeci przedstawia dalsze perypetie bohaterów w oszczędnej formie, reszta to kawałki poprzednich odcinków z utworem muzycznym w tle, który niestety nie wpadł mi w ucho. Ponownie – dobry zabieg jeśli anime miałoby dużo więcej odcinków.

Szanuje zdanie osób, które oceniają Byousoku bardzo wysoko. Najwyraźniej nie jestem dość wrażliwy, aby dostrzec jego głębię. Może kiedy obejrzę ponownie za jakiś czas zmienię zdanie. Na razie to 7/10.

Po obejrzeniu jakiegoś anime piszę do niego komentarz, ale tym razem jestem pod tak dużym wrażeniem, że nie jestem w stanie wymyślić nic sensownego. Niesamowite…

Piękne…aż brak mi słów. Chwyciło mnie bardzo mocno za serce… Na pewno będę wracać do tego anime. Muszę się przyznać do tego, że płakałam na koniec 2 rozdziału. Pewnie dlatego, że utożsamiam to ze mną. Wydaje mi się, że każdy będzie mógł dostrzec tutaj odrobinę własnego życia…

Jak dla mnie arcydzieło. Istna perełka w morzu masówy i komerchy. Piękna opowieść, grafiki lepszej w życiu nie widziałm i obawiam się że nieprędko zobaczę. Maktot Shinikai naprawdę umie robić świetne anime :D szkoda tylko, że  kliknij: ukryte  tak się to skończyło. Naprawdę jakoś tak chciałam zobaczyć jak oni po długiej rozłące znowu się spotykają i są ze sobą. Chociaż pewnie odebrało to by tej histori troche urokuxD

Historia każdego z nas. Tak urzekająca, bo tak bliska. Taka pustka po kimś może być najwznioślejszym uczuciem wśród wszystkich, jakie dane nam będzie doświadczyć…:)
Muzyka, animacja, historia… 20/10.

takie delikatne, subtelne, piękne.

Ja uważam, że jest świetne. Wczułam się w to anime, rozumiałam wszystkie uczucia bohaterów. Właściwie czasami nawet wydawały mi się podobne do moich. Tła były piękne, a najpiękniejsze było właśnie to, że się szybko przesuwały. Dawało to wrażenie realności i że wszystko jest dopracowane, nawet taki szczegół jak tło, które ma za chwilę zniknąć. Anime traktuje o relacjach międzyludzkich, a ja takie uwielbiam najbardziej. Sięgałam po to anime z nadzieją, że mnie nie rozczaruje i właściwie nie myliłam się. Postaci faktycznie nie były zbyt dopracowane, ale to nawet dobrze, bo to anime nie jest o ich życiu tylko o ich uczuciach i relacjach. Jak dla mnie anime jest faktycznie piękne, naprawdę piękne. Nie mogłam się od niego oderwać. Muzyka także była dobra. Na końcowej piosence nawet płakałam. Miałam wrażenie, jakbym dopiero zrozumiała co tak naprawdę się wydarzyło podczas tych trzech odcinków. Naprawdę śliczne anime, jakbym już tego nie mówiła.

chyba tytuł komentarza mówi wszystko, ale rozwińmy to: kreska mnie urzekła od pierwszej sekundy. czasem robiłam pauzę, żeby popratzeć na te widoki, a uproszczone postacie nadawały anime niepowtarzalny charakter – taką nutkę tajemniczości. nie będę też ukrywać, że dla mnie, to anime miało dość osobiste znaczenie, co jest, wydaje mi się, plusem. po prostu perełka.

Podobało mi się bardzo, jestem wręcz zachwycona. Świeżo po zakończeniu seansu mogę wypowiedzieć bez problemu. Fabuła jako taka wcale nie wydawała mi się wciągająca, aż do momentu w którym zdałam sobie sprawę, że jestem strasznie ciekawa co się stanie dalej xD A nastąpiło to pięć minut po rozpoczęciu oglądania.
Muzyka była bardzo dobra, kocham takie nastrojowe utworki, można powiedzieć, że utrafili idealnie w mój gust.
Co do grafiki, to mi się podobała, i myślę, że najbardziej pasowała do nastroju anime i nie podobałoby mi się chyba dokładniejsze rysowanie postaci, bo takie wydają się delikatniejsze.
Prowadzenie fabuły też było bardzo dobrze zrealizowane. Powoli, spokojnie bez żadnych nagłych, niespodziewanych i groźnych zwrotów akcji.
Koniec był świetny, sama byłam zaskoczona tym, że się wzruszyłam. Podkreśliło nastrój całego anime i było (dla mnie przynajmniej) zaskakujące.
Ogólnie jestem zachwycona, polecam osobom ze sporą dawką wrażliwości. Ale nie mogę powiedzieć, że jest to produkcja tylko dla fanów tego typu anime, ponieważ ja się do nich nie zaliczam a bardzo mi się podobało :D

Dobre anime, ale bez przesady. Nie mogłem przeboleć dwóch rzeczy co do grafiki.
1) To, że wiele pięknych kadrów pojawiało się na ekranie jedynie po to, by po sekundzie zniknąć.
2) Projekty postaci. To dla mnie zagadka, jak to jest że goście robią najbardziej wydetalowane scenerie w historii anime a z postaci robią takie animkowe potworki jak w byle sztampowym syfie. Tak więc mamy pięknie wysmakowane tło, a na nim jakieś jednokolorowe plamy które przedstawiają naszych bohaterów.
Pozatym muzyka nie dała rady, większość kawałków to zwykłe klepanie w pianinko, tak tylko żeby ładnie było. Piosenka którą słyszymy pod koniec 3 epizodu trochę ratuje ogół, ale to nic specjalnego. Dobrze wypada także utwór z napisów końcowych, przynajmniej go słychać. Co nie zmienia faktu, że lepszą i bardziej poruszającą muzyke można znaleźć w wielu tytułach z zupełnie różnych gatunków.
Fabuła jest całkiem dobra, w tak krótkim czasie zawarto wiele ciekawych rzeczy które zostają z widzem na jeszcze długi czas po zakończeniu filmu.

Jak narazie obejrzałem 1 część i mogę skomentować ją krótko – arcydzieło. Historia, mimo że prosta, bez udziwnień i realnie całkiem prawdopodobna, jak ktoś napisał „każdemu z nas może się coś takiego przytrafić”, jest zarazem piękna sama w sobie. Jeszcze żadne anime nigdy mnie tak nie poruszyło, z pewnością też nieraz jeszcze do niego powrócę. Jednym może się podobać mniej, drugim bardziej, ode mnie dostaje zasłużone 10.

Przykro mi to mówić, ale po obejrzeniu muszę stwierdzić, że jednak film jest przeznaczony głownie dla masowych odbiorców. Anime to bądź co bądź kultura masowa. Film ten rzeczywiście przynależy już do części określanej jako kultura masowa wyższa, jest dodatkowo przepiękny pod względem graficznym i fabularnym, wydaje się być przemyślany i zrealizowany w ogromną troską. Mimo tych wszystkich zalet, które ciężko kwestionować sama przynależność do gatunku anime narzuca pewne ramy pod względem klasyfikacji. Z chęcią zaliczyłbym go do kultury typowo elitarnej, gdyby nie fakt, że w porównaniu z twórczością japońskich pisarzy takich jak Haruki Murakami czy Yukio Mishima, Shinkai, mimo warsztatu który z pewnością dorównuje powyższym, zatrzymuje się w pół kroku i ciężko pozbyć się wrażenia, że jego dzieła nie mogą w pełni rozbłysnąć właśnie z powodu ograniczeń nakładanych przez gatunek.

Graficznie perełka. Fabularnie, well… Kto zna Shinkaia, ten wie na co stać tego gościa. Opowieści są moody jak diabli. Pierwsza lekko zanudza przez dłuższy czas, druga wciągnęła mnie już bardziej, trzecia dobra bo krótka. I jedno mogę powiedzieć: zupełnie nie rozumiem ludzi którzy traktują ten film jak ósmy cud świata i oceniają 10/10. W szkolnej skali ocen dostaje ode mnie solidny dostateczny, ewentualnie można naciągnąć na 4-. Historyjki są tak życiowe, że aż za bardzo – każdemu z nas może się coś takiego przytrafić i zupełnie nie rozumiem czym tu się podniecać. Wystarczy wyjść na ulicę/do ludzi, aby przeżywać podobne chwile jak bohaterowie. Toż to samo życie, jak już napisałem. Jeśli już czegoś szukam w grach czy anime, to zdecydowanie oderwania się od otaczającego mnie świata, a nie jak najwierniejszego jego odbicia. Lubię anime o codziennym życiu i zwykłych problemach szarych ludzi, ale musi w nich być coś nierealistycznego, fantastycznego. Dodatkowo bohaterowie 5 Centymetrów wydają się płytcy, nie posiadają wyrazistych charakterów, zupełnie niczego co pozwoliłoby mi ich polubić czy się z nimi identyfikować. Dlatego przykro mi – ocena taka jaka jest. Jak dla mnie wzgardzone przez autora tej recenzji Air czy Kanon wciąż pozostają superior w swojej klasie – zarówno ze względu na fabułę, jak i charaktery postaci. Rzekłem.

5cm tak blisko a tak daleko
ta historia nie wymaga komentarzy ona jest arcydziełem sama w sobie, tu wszystko żyje, nawet kolory, brak mi słow z wrażenia, piękne

Niestety oprawa graficzna nie może powodować że anime we wszystkich kategoriach dostaje 10/10 gdyż poza tym anime jest mało warte. Głupia historia, bardzo mało realistyczna, okropna muzyka na końcu niestety nie pozwalają mi dobrze ocenić tego anime.

Jak tak wzruszające i niesamowite, że nie potrafię się otrząsnąć z magicznego wręcz transu.To nie shonen lecz historia opowiadająca o 2 zwykłych ludzi, o dystansie który ich rozdzielił, o emocjach, codzienności…niby prosta historia lecz bardziej niezwykła niż wiele innych

An8ime z bardzo ładną grafiką. I tylko grafiką, od strony fabularnej bowiem jest one może sensowe, lecz kompletnie bezpłciowe. Fabuła jest tak wolna, że te bajeczne obrazki marnują się , i to jak bardzo się marnują…. Typowy przerost formy nad treścią, dokładnie to samo co w przypadku serii Air.