Tanuki-Anime

Łał, tego się po 2 sezonie nie spodziewałem. Dostajemy naprawdę niezły dramat obyczajowy z wątkami politycznymi i psychologicznymi. Plus oczywiście parę scen niezłej akcji.

Seria widnieje jako seinen, ale ma w sobie trochę posmaku shounena, jest tu pewna ilość przesadyzmu w emocjach, a i całość ma taką „akcyjną” nastrojowość. Nie jest to na pewno dla fanów spokojnych opowieści.

Co do głównego bohatera to, o ja cię kręcę, z kompletnie niesympatycznego wariata, zrobili postać, którą do się polubić. Oczywiście, w początkowych odcinkach myślałem, że dostaniemy emo­‑anime postać, irytującą swoim zachowaniem innych bohaterów i widza, a tu BACH! Thorfinn przechodzi przemianę i to całkiem sensowną, bez jakiś magicznych sztuczek. Co prawda pod koniec serii trochę z tym przesadzają, no ale ten shounenowy posmak nie wziął się znikąd.

 kliknij: ukryte  Thorfinn jest chyba kreowany na takiego nordyckiego Jezusa. Podczas „walki” królewskim obozie, jedna scena aż krzyczała o tym.

Co do walk jest tu ich o wiele mniej i zarazem są nieco bardziej stonowane (nie ma już rzucania palem od palisady). Ale za to są tak brutalne i „mięsne”, że aż żal że ich tak mało. Styl walk w Vinland Saga, ma chyba nawiązywać do chińskich legend o Wojnach Trzech Królestw. O ile kojarzę, tam również generałowie i bohaterowie odwalali takie cuda.

Grafika to miód i cud, muzyki nic nie pamiętam. Pierwsza czołówka jest za to świetna, w szczególności ta czarnobiała sekwencja, mega.

Druga Saga jest naprawdę dobrym anime, dla wszystkich co szukają trochę ambitniejszych, poważniejszych historii, ale chcą też żeby „coś się działo”. Odrzucić może jedynie brutalność scen, (przykładowo, widzimy rozrąbaną głowę, ale bez „nadzienia”), oraz poruszana tematyka (niewolnictwo, zabijanie niewinnych).

Dałem się namówić na drugi sezon i żałuję.

Pierwszy sezon łączył fatalne pojedynki i walki (realizm w stylu Asterixa/Naruto) z sensownymi realiami politycznymi regionu i brutalnym życiem bandy najemników. Ciężko się to oglądało, ale były wyraźne plusy. Drugi sezon kompletnie zmienił klimat (odważna decyzja) i niestety wyszło jeszcze gorzej…

Cały sezon powinien mieć podtytuł „EMO AGROTURSTYKA” albo „Smutni rolnicy”.  kliknij: ukryte  Thorfinn smutny bo zabijał i marzy o świecie bez przemocy (pacyfista obecnie), wojen i niewolnictwa. Einar smutny bo inni mu przeszkadzają w byciu szczęśliwym niewolnikiem­‑rolnikiem. Do tego jeszcze to absurdalne małżeństwo smutnych niewolników Arnheid+Gardar (oczywiście w zestawie z ckliwym backstory o chciwości wioski jako przyczyny ich wszystkich problemów) biorące obecnie udział bezpośredni lub pośredni w kilku morderstwach, ale to były sprawiedliwe mordy! Zabito okrutnego pana i część jego rodziny i jeszcze paru szemranych najemników, więc trzeba im współczuć! Szczególnie Gardarowi który z powodu otrzymanych obrażeń (ranny jest cały czas na ekranie) tylko chwilami przytomnieje. To takie smutne! No i na dobitkę Canute – widzący swojego nieżyjącego ojca z powodu wyrzutów sumienia, bo po władzę idzie po trupach.

Żadna z głównych postaci na ekranie mnie nie przekonała, na żadnej mi nie zależało. Same naiwne klisze kompletnie oderwane od realiów w jakich żyją.

Zalety sezonu? Grafika. Statyczne plansze/tła. Te drzewa w oddali/lasy/łąki/niebo z chmurami, gwiazdy – wszystko przepiękne i bardzo zróżnicowane! W oko też wpadł mi przepiękny wianek z cebuli na oknie jednego z domów. OP1 Anonymouz – River też daje radę. Może na plus też to, że politycznie region idzie do przodu bo na ekranie upływa kilka lat. A no i oczywiście te  kliknij: ukryte  nieprzekute kosy zabrane do bitwy z zawodowym wojskiem!

Po komentarzach Thorfinna, że  kliknij: ukryte  gdzieś tam daleko na zachodzie jest/będzie super kraina bez wojen i niewolnictwa na 100% daruje sobie ciąg dalszy. Taki sam wątek widziałem już w Vikings. Strzelam w ciemno, że i w Vinland Saga ludzka natura/zasady do których byli ludzie przyzwyczajeni w starym świecie wszystko popsują i tyle z tego raju.


Chcecie wikingów na ekranie to odpalcie Vikings (zakończone) albo Lost Kingdom (też zakończone). Norweskiej produkcji komediowe Norsemen też będzie lepszym wyborem.

Już dawno nie oglądałam anime, które wzbudziłoby we mnie tyle emocji co drugi sezon Vinland Saga. Po pierwszym zastanawiałam się w ogóle czy brać się za kontynuację (oczywiście nie uważam, że był zły, ale nie do końca moja bajka). Cieszę się jednak, że się zdecydowałam. Świetne postacie, historia i realizacja. Mam nadzieję, że na sezon trzeci nie trzeba będzie zbyt długo czekać.

Ech, po początkowym przynudzaniu w tym sezonie, teraz Vinland Saga pokazuje, że jest klasą sama dla siebie.

Tytuł jest dobry ale mam problem z głównym bohaterem. Nie kupuję i nie trafia do mnie postawa Thorfina. Tak jak odrzucała mnie swoją ekstremalnością w 1 sezonie tak teraz przeginają ekstremalnie w drugą stronę. To gorsze niż potęga przyjaźni znana z innych tytułów.

Dla mnie to był świetny odcinek. Ten sezon kładzie spory nacisk na przemianę głównego bohatera oraz ukazanie jak złe i bezsensowne potrafią być wojny wraz ze wszystkimi ich konsekwencjami, a tutaj wątek Gardara idealnie pasuje. Jego wspomnienia wydarzeń, które doprowadziły do utraty rodziny. Dla honoru i bogactwa, które chciał przekazać synowi zaryzykował jak się okazało zbyt wiele. Bardzo poruszył mnie moment jak widział z boku moment, w którym podejmuje niewłaściwą decyzję. Jest przerażony, gdy patrzy na swoją rodzinę, którą przez tą decyzję straci. Widać, że zdaje sobie sprawę, że żadne bogactwo nie jest warte tego co przeszli. A on nawet nie jest świadomy najgorszej straty dzięki swojej żonie, która do samego końca mu oszczędziła tej informacji.
To był bardzo smutny, ale też piękny odcinek i cieszy mnie, że poza akcją i sieczką to anime ma też coś mądrego do zaoferowania.

O ile poprzednie odcinki które zmierzały do tego były faktycznie interesujące to ten obniżył loty.
Los Gardara był zapowiedziany i przypiętowany od dawna – sama historia zaś była uważam nieco zbyt rozwleczona. Gardar był mi obojętny i tak był nieświadomy swojego losu oraz szaleństwa które go trawiło. Wątek śledziłem z uwagą ze względu na Arnheid oraz pozostałe postacie. Sama walka – dobra aczkolwiek zapomniałem już jak daleko od realizmu jest ta seria i większości walk tutaj nie jestem fanem. 7,5/10 przy wcześniejszych odcinkach lepszych.

17 odcinek zdecydowanie najlepszy w tym sezonie.

 kliknij: ukryte  Świetna walka Węża z Thorfinnem zarówno pod względem animacji, jak i choreografii i reżyserii. Zresztą, cały odcinek wyreżyserowano obłędnie, przez co ostatnie chwile Gardara oglądało się na jednym wdechu.

Przyznam, że narzekałem na ten sezon na początku, ale im dalej tym jest coraz lepiej. Drugi cour to póki co klasa sama w sobie.

Boziu, jaki ten sezon jest fenomenalny. Nie powinnam w ogóle słuchać głosów, które przed emisją zapewniały, że to będzie nudne, że gorsze itp. Tjaaa, nuda… Chyba tylko dla kogoś, dla kogo liczy się wyłącznie wieczna akcja i fanserwis.

I BARDZO KURDE DOBRZE, że seria pozwala nam lepiej poznać poboczne postaci, ich historie itp. Zresztą, gdyby na ekranie był tylko Thorfinn, Einar i Canute, a reszta by była tylko potrzebnymi pionkami w fabule, to niektórzy też by narzekali…

Toleruje Thorfinna­‑niewolnika. Akceptuje filozofowanie o sumieniu, odkupieniu i krwi na rękach. Wolne tempo historii jest nawet znośnie bo mamy piękne krajobrazy i muzykę. Ale na Odyna, nie każcie mi oglądać wątków jakiś pobocznych postaci które nie mają w ogóle znaczenia dla historii…

Seria podoba mi się i mogę stwierdzić, że obiektywnie jest naprawdę dobra. Jednocześnie nie przebije się na listę bardzo cenionych. Niestety poza dobra budowa świata oraz przywiązaniem do detali, ładną grafiką itp. są też takie a nie inne kreacje bohaterów. Jak się ogląda serial w którym żaden z bohaterów nie ludzi szczególnie pozytywnych emocji lub ogólnie nie budzi sympatii to trudno go naprawdę docenić.
Thorfinn jest bohaterem którego lubić trudno – prymitywny zaślepiony idiotyczna obsesją, aktualnie pogrążający się w odmętach bierności. Ostatni odcinek nieco daje nadzieję na to, że może być nieco lepiej ale wolę się pozytywnie nie nastawiać.

Dopiero po szóstym odcinku zorientowałam się, kim są postacie z końca openingu. Brawo ja…

Drugi sezon jak na razie jest dużo lepszy i ciekawszy niż pierwszy mimo że mniej się dzieje. Absolutnie kocham więź między Thorfinnem a Einarem. W ogóle Thorfinn… jak ty się chłopaku zmieniłeś…

Oj, Thorfinn bardzo, ale to bardzo się zmienił. Ciekawe, co się wydarzyło, że aż tak złagodniał… A Einar przypomina trochę młodszego Thorfinna. A w następnym odcinku, sądząc po zapowiedzi, będzie trochę akcji – no bo w końcu w miarę spokojne wiejskie życie nie może trwać wiecznie

Przyjemny początek nowego sezonu. Wizualnie zwracają uwagę super szczegółowe tła, chociaż pod względem animacji było dosyć oszczędnie. Ciekawi mnie jak będzie rozwiązane prowadzenie równolegle wątków Thorfinna i Knuta.