Tanuki-Anime

Ostatni odcinek serii trochę poprawił mi nastrój po doczytaniu historii do końca.

Kto chce czegoś słodko­‑komediowego, podszytego jednak mocno nostalgią, oraz nieprzyjemnym momentami i ciągłym uczuciem niejasnego zagrożenia – niech poczyta,
zwłaszcza, że lekka początkowo opowieść ma swoje solidne, wcale nie komediowe fundamenty wschodnie.

Kto zaś chce cieszyć się ciekawszym, niż większość Isekajów – romansem w pseudohistorycznej oprawie, to polecam anime.
Ach, no i odrobinę mi to wszystko skojarzyło się z powieściami Dumasa, ale proszę nie wytykać mi tu, że piszę herezje ;)

Ot, takie tylko luźne skojarzenia ;)

Po czwartym odcinku sięgnęłam po pierwowzór i muszę przyznać, że o wiele bardziej odpowiada mi jego animkowa wersja, nawet jeżeli nie jest zbyt animowana.

Projekty postaci, wplatanie dialogów, budowanie nastroju – wszystko to jest dla mnie lepsze niż w manhwie, na której Kanojo ga Koushaku­‑tei ni Itta Riyuu bazuje.

Trochę się obawiałam – jak zaadaptują ten fragment na odcinek piąty, a wyszło naprawdę dużo, dużo lepiej niż w wersji rysunkowej.


Jak ktoś lubi takie stylizowane na europejską klasykę romanse, a do tego bardziej zwraca uwagę na wizualno­‑rysunkową stronę, niż na tę animacyjną, to polecam spróbować :)


Co prawda nie ma żadnej gwarancji, że tego nie zepsują, ale – jak na shoujo romans, to nie jest obecnie nazbyt przesłodzony ;)

Romansidło czystej wody :) Póki co – żadne tam zagadki/tajemnice ;)

Na razie to kolejny, bodajże trzeci isekai z gatunku "co może zrobić bohaterka drugiego planu, żeby przeżyć.”
Do odcinka trzeciego miało sporo zabawnych dla mnie momentów :)

Nie radzę jednak szukać tu drugiej Kateriny ;) ani szybkiego, i bardzo komediowego tempa.

Raczej owe tempo jest jak w Soredemo Sekai wa Utsukushii, albo i bardziej stonowane :)

No i romans lekko stylizowany na europejski, wiek XIX?

ło matejko, dałam szansę, dotrwałam do trzeciego odcinka licząc, że toto się jakoś rozkręci… ale chyba dalej nie mogę xp

I ciągle nie wiem, czy ten cały Książę ma celowo być takim irytującym creepem, czy tylko tak im jakoś wyszło xD

W ramach masochistycznego robienia sobie krzywdy i wypalania szarych komórek, obejrzałam pierwszy odcinek tego dziadostwa, chociaż wiedziałam dokładnie czego należy się spodziewać, bo czytałam przecież wersję komiksową.
Och jakie to jest durne durne durne =_= Tak durne, że aż dostałam kolki z głupawki.
Nie wiem, co zabolało mnie najmocniej.
Małe rączki książkowego ojca bohaterki?
Jej kulawe metody zerwania z narzeczonym?
Tragiczne ubrania wszystkich postaci?
Pół odcinka opowiedziane z offu?
A może to, że jedyna sensowna tajemnica, czyli „kto zepchnął bohaterkę z dachu” zostaje zamieciona pod dywan i zapomniana na rzecz takich samych bzdetów co zawsze: reinkarnowanej dziewusze pisany jest kolejny przedwczesny zgon, więc musi uwieść mrocznego chłopa, żeby tego uniknąć :D
Cóż, sama to sobie zrobiłam, mogłam przecież nie oglądać…