Tanuki-Anime

Były filmy z aktorami z tego co widzę ( nie oglądam ich, chrzanić je), ale chętnie bym obejrzał kontynuacje. Czasem sequele po dłuższym czasie wychodzą, historia znałą różne przypadki :D. przyznam że NANE oglądałem chyba z 10 lat temu, ale to anime jest po prostu genialne.

Dlatego zapytam – ktoś coś wie na temat jakiejś kontynuacji? Jak wyglądała sprawa mangi (już nie czytam mang), manga się zakończyła, jest tam materiału na kolejne sezony, ona wychodzi, ta historai ma już zakończenie, ktoś coś wie, jak to wygląda?

Wróciłam po 10 latach tutaj, tylko po to aby napisać ten komenatrz, właśnie zrobiłam re- watch po tylu latach. Anime rewelacyjne! Polecam każdemu.

I takie historie to ja rozumiem!
Ubolewam tylko nad tym, że historia jest niedokończona. Nie ma chyba nic gorszego dla widza :(

Anime genialne. Chciałbym, żeby ktoś kilka dni temu zabronił mi oglądać całość. Gdybym wiedział, to skończyłbym na 30, czy tam dwudziestym którymś odcinku. Potem już miałem tylko depresję.. Wiem, że to anime nie było yuri, ale przyjaźń Obydwu Nan i to jak było o siebie zazdrosne, było dla mnie takie znajome… Nie chciałem nawet, żeby były razem, ale żeby ich przyjaźń była silniejsza niż nie jeden związek. Dlaczego przez jeb*ną ciążę Hachi i jej błędy wszystko się rozsypało. Słodka Nana jest moją ulubiona, a zarazem najbardziej znienawidzoną postacią z tego anime. Nie wiem ku czemu bardziej się skłonić.
Ostatni odcinek to po prostu coś niesprawiedliwego dla widzów. Minęło już 11 lat od wydania anime i wiem, że nie ma co liczyć na 2 sezon, a tak bardzo bym chciał, żeby Obydwie Nany nadal się przyjaźniły i, żeby były dla siebie najważniejsze. Żeby rzeczywiście to pokazywały, a nie tylko o tym mówiły.
Decyzje Hachi naprawdę mnie wkurzały, przecież jak można tak bardzo pozbawić się szczęścia i przy okazji potraktować „byłego” chłopaka i przyjaciółkę jak śmieci? Zrobiła to niby dla dziecka..
Anime uświadamia mnie, że chyba nie warto mieć dziecka, gdyby te miało zepsuć Ci życie… XD Nie no, żartuję. Jestem rozchwiany po jego obejrzeniu.
Gdyby tylko Nana poroniła..
Wtedy nie miałaby powodu, żeby być z Takumim. Spotkałaby się po jakimś czasie z całym składem Blast­‑u, być może pogodziła z Shoujim lub Nobu i zeszła się z którymś z nich, a następnie wszyscy by wyszli, Nana zostałaby z Naną w ICH mieszkaniu, poszłyby spać razem i przegadały całą noc, przepraszając się i zapominając o problemach, przy czym powróciłyby do przeszłośći.. Ahh nie. STOP. Przecież do pierd**ony dramat ;)
No nie wiem. Ja to tak widzę.
Gdyby nie zakończenie (już pomijając całą sytuację z ciążą) było POZYTYWNE, to z pewnością dałbym temu anime 10/10.

Taka rada dla zaczynających oglądać: Dolećcie jakoś do 26­‑27 odcinka i przestańcie oglądać! To wam dobrze zrobi, nie będziecie musieli płakać i się dołować, no chyba, że akurat macie nastrój na to. Nie rozczarowalibyście się tak :/
Nie wiem co powiedzieć, to anime mną wstrząsnęło. Pa.

Wczoraj skończyłam rewatchować Nanę i muszę powiedzieć, że była równie wciągająca, niemalże tak samo depresyjna i zaskakująca jak za pierwszym razem. Może moja pamięć szwankuje, ale nie pamiętałam niektórych całkiem istotnych szczegółów, więc ponownie oglądałam ten tytuł z ogromną ciekawością, obserwując, cóż się zaraz wydarzy. To anime tak dojrzale podchodzi do kontrowersyjnych tematów, które zazwyczaj w seriach są pomijane/przemilczane, że do teraz nie mogę wyzbyć się podziwu. Postacie w Nanie są niezwykle dobrze skonstruowane i bardzo realistyczne – czasem wymierzało to we mnie zbyt duży cios, bo ich decyzje rozsadzały mnie od środka. Spodobało mi się, że bohaterowie mają swoje wady i zalety, są wielowymiarowi, a nawet nieprzewidywalni (ale przy tym jeszcze bardziej naturalni i prawdopodobni). Pokochałam Nanę Osaki i Shina, oboje należą do ścisłego grona moich ulubionych postaci z anime.
Oglądając Nanę, przeżywałam wszystkie emocje razem z bohaterami. Może pomijając Hachi, bo nierzadko trudno było mi zrozumieć jej wybory.  kliknij: ukryte  Była bardzo niestała w uczuciach i trudno mi sobie wyobrazić ją, żyjącą z kimś „długo i szczęśliwie”. Chociaż… nie wiem czy ktokolwiek w Nanie dostąpiłby łaski życia w ciągłym szczęściu. Szczególnie uderzający był dla mnie moment, gdy w  kliknij: ukryte  ostatnim odcinku Nobu podchodził do drzwi, by otworzyć je Hachiko. W tamtej chwili Nana wymierzyła we mnie emocjonalny cios (zresztą nie pierwszy… ta seria wymierzyła we mnie dość sporo takich ciosów), zupełnie przypomniałam sobie, że tak nie będzie. Nobu nie otworzy drzwi. Po prostu tak się nie stanie. I kropka.

Od samego początku wątku  kliknij: ukryte  Shina i Reiny kibicowałam im z całego serca. W ogóle nie odczuwałam tych siedmiu lat różnicy w ich wieku. Czerwona nić przeznaczenia? Mam nadzieję. Równie mocno wspieram parkę NanaxRen i bardzo cieszyłam się każdym wzlotem w ich związku. Dobija mnie jednak fakt, że nie może być zbyt kolorowo i Nana jest tak rozdarta emocjonalnie, a Ren nie jest w stanie w pełni zapanować nad swoim życiem, przez co w ich związku nie jest idealnie.

Muzyka w tle mnie nie urzekła, czego nie mogę jednak powiedzieć o piosenkach, bo one zawładnęły moim sercem. Pierwszy ending Nany pod względem wokalu, muzyki i emocji jest majstersztykiem. Może oprawa graficzna w nim nie była najlepsza, ale całość to mój ulubiony ending życia już od obejrzenia pierwszego odcinka Nany. Każdy z openingów jest świetny, pozostałe endingi to kolejne cudowne utwory. Zestaw rewelacyjnej muzyki z anime zawsze w chętnie przyjmuję.
Co tu dużo mówić… Nawet nie chciałam się zbytnio rozpisywać – miałam zamiar napisać kilka linijek, lecz w tej chwili czuję, że mogłabym rozwodzić się godzinami nad każdą najmniejszą sytuacją, która miała miejsce w Nanie. To chyba jakaś magia. Lub dzieło tego, że piszę to o wpół do trzeciej w nocy… Kto wie.

Jeśli ktoś jeszcze opiera się, ma jakiekolwiek wątpliwości, czy obejrzeć Nanę, to niech czym prędzej zabierze się za oglądanie, bo przed nosem może mu przejść jedno z najlepszych (jeśli nie najlepsze) anime o tej tematyce. Polecam serdecznie, ode mnie leci maksymalna nota.

Gdy ludzie plują się o ocenę wyższą niż 10 zawsze jest to dla mnie śmieszne, bo nie ma anime bez skazy. Jednak po obejrzeniu tego zmieniam stronę mocy. No bo wystarczy się zastanowić – pomimo fatalnej końcówki i ilości niedokończonych wątków anime jest jednym z najlepszych powstałych w swojej klasie. A co by było, gdyby dokończyć wszystkie wątki? Czy zwykłe 10 by starczyło?

Jedno z najlepszych anime, choć manga oczywiście lepsza.
Mam do niego ogromny sentyment.

Po obejrzeniu Nany długo nie mogłam dojść do siebie, ciężko mi było się wziąć za jakąś inną serię i strasznie przeżywałam to, że fabuła jest tak skończona/urwana.
Chyba nie ma 2giego takiego Anime w którym postaci są tak realnie przedstawione i zbudowane.
Mam ogromny sentyment do tej serii.

Anime świetne. ale jest pewien niedosyt w odtatnim odcinku nie dokońca wiadomo o co chodzi. Anime bardzo realistyczne dlatego tak mnie zdołowało zapewne, ale żadne anime dawno mnie tak nie pochłonęło.

Po 2 odcinkach rzygam shojo­‑cukrem. Jak na razie słabo, ale może się rozwinie, więc oglądam nadal.

Witam. Anime mi się podobało. Mogłabym je ocenić na 7 – 8…. Ale szału nie było. Zgodzę się z innymi, że postacie z takimi charakterami pasują do rzeczywistości i że to anime nie jest przelukrowane… Ale co do np Hachi mam pewne zastrzeżenia. Otóż na początku wydawała mi się w porządku. Całkiem miła, dobra, uczynna „oddana”. Ale to oddanie i naiwność trochę odbiegała od reszty… Rozumiem, że na siłę szukała sobie kogoś ale żeby być tak niezdecydowaną i skakać z jednego kwiatka na drugi? Pierw była oczarowana TAKUMIM gdyż była jego fanką.  kliknij: ukryte  Potem wylądowali w łóżku… I tak przez kilka razy. Takumi ją konkretnie zlewał. Każde ich spotkanie kończyło się w łóżku a ona była jak taki „piesek” i to też chcieli pokazać twórcy anime dorysowując jej w niektórych odcinkach „ogonek” Poza tym dla Takumiego to była kolejna naiwna fanka. Gdyby ją kochał to sam by do niej zadzwonił i zapytał co u niej a on sie nie odzywał. Dopiero gdy NANA – Hachi zadzwoniła do niego to przyszedł do niej lub ona poleciała do niego na „bara bara”. Skoro wiedziała, że mu tylko o to chodzi bo sama to podkreślała to po cholerę do niego chodziła? W konsekwencji wszyscy zaczęli ją żałować… Takumi wykorzystywał sytuację. Nawet przed kolegami z zespołu i przed przyjaciółmi Hachi nie czuł oporu by się chwalić, że ją zaliczył. Z racji tego, że ucierpiała na tym jego duma, gdyż Shin oblał go szklanką wody a Nobu chciał się z nim bić. Takumi pomyślał wtedy, że nie może jej tak po prostu zostawić dlatego od razu wybrał sie do niej na kolejne bara bara bo pomyślał, że w oczach innych jest ważna więc pomyslał, że tak tego nie zostawi. Gdy Nana zadzwoniła do niego by z nim zerwać gdyż niby „UŚWIADOMIŁA” sobie, że Takumi tylko ją wykorzystywał to tamten miał to w nosie i nie zadzwonił ani nie napisał do niej wcale.. W dodatku myślał, że Hachi chce mu powiedzieć o ciąży i nazwał to „głupotą”....Nana w nerwach z nim zerwała.. Ona wtedy była w tej ciąży ale o tym nie wiedziała. Potem przespała się z Nobu i zapomniała o Takumim… Gdy się dowiedziała, że jest w ciąży z nim, gdyż Nobu za każdym razem używał prezerwatyw to zapomniała już o Nobu, bo pomyślała, że Takumi ma dużo kasy i ona jako, że spodziewa się jego dziecka to może z nim być mając przy tym kupę kasy i własny kąt.. Więc gdzie się podziały te uczucia jakie żywiła do Nobu podkreślając, że go kocha i że jest szczęśliwa? Nobu też stanął przed ważną decyzją by o niej zapomnieć bo musiałby zrezygnować z kariery muzyka i wziąć odpowiedzialność za Hachi i dziecko. Gdyby jednak ona kochała Nobu a on Hachi to wspólnie by pomyśleli co z tym faktem zrobić…. Później nie było żadnego wątku, że Nana myśli o Nobu bo zajęta była opiewaniem w luksusach i Takumim, który był z nią tylko ze względu na wieść o dziecku. Który martwił się o nią tylko wtedy. Dał jej wybór by sama postanowiła czy chce z nim być czy nie. Zaproponował jej ślub by ludzie nie gadali, bo z tego co zauważyłam to chciał by widziano go w jasnym świetle… Zimny drań ale o dobrym sercu bo wziął kobietę w ciąży pod swój dach…. Hehehe Realia są nieco troche inne. Skoro nie nadawał się do miłości i do tego by wychować dziecko to mógł pomyśleć by dawać pieniądze Nanie na dziecko tzn (wesprzeć ją finansowo) a nie udawać dobrego i odpowiedzialnego. Nana mogła wychować dziecko z Nobu skoro byli oficjalnie wtedy parą.. Podejrzewam, że jak by sie spotkali i porozmawiali to i takie rozwiązanie by znaleźli… On z nią wychowa a tamten będzie płacił na dziecko bo sam jej tą pomoc oferował… A niekiedy bezczelnie jej mówił, że mu to wszystko zwisa i że rodzice mogą jej pomóc w wychowaniu i utrzymaniu dziecka. Więc gdzie tu logika i „miłość”?? Z drugiej strony Nobu był niedojrzały do takiej decyzji i niezdecydowany. Raz mówił, że zrobi wszystko by ją odzyskać i uszczęśliwić a za drugim razem zapominał o niej kompletnie i nie chciał o niej słyszeć.. Chciał na siłę poznać inną.
Podsumowując. Anime jest dobre ale jak dla mnie to za bardzo wyolbrzymiali dany problem. A zakończenie mogło być inne, mądrzejsze… Bardziej rozważne.. I na korzyść szczęścia dwojga ludzi a nie bezdusznego Takumiego myślącego o jednym i zachowywującego się tak prostacko i arogancko.

Zamaskowano spoilery. Moderacja

Anime dobre. Daje 7/10

W sumie, to myślałem jak mam ocenić to anime, ale po przeczytaniu komentarzy innych, stwierdzam, że użytkowniczka jolekp idealnie odzwierciedliła to, co chciałem powiedzieć.
Odsyłam do jej komentarza poniżej!

Od siebie mogę dodać, że muzyka z tej serii zmiażdżyła mi cojones (chyba mogę użyć tego słowa, co nie?) i szczerze zachęciła mnie, żeby coś pokombinować z ludźmi z osiedla i stworzyć własny zespół – punkowy klimat to to, co lubię. Chyba czas przyodziać się w stare wdzianka, pojechać na koncert jakiegoś lokalnego zespołu i poczuć klimat.
Postaci były U­‑RZE­‑KA­‑JĄ­‑CE w swej budowie! Nigdy jeszcze nie widziałem tak 'czadowo' wystylizowanych osóbek w anime. No i muszę przyznać, że o ile żeńska część nie była jakaś super piękna (może poza Reirą), to płeć męska… Ouhhh… Jestem facetem i zabrzmi to trochę 'gay', ale patrząc na to, jak wyglądają Shin czy Yasu to szczerze zazdroszczę – a to przecież tylko drugoplanowi, animowani bohaterowie!
Waham się z oceną miedzy 8 a 9. W obu przypadkach nie czuję się, jakbym krzywdził twórców i nie mam poczucia winy. Prawdopodobnie wystawię 9, bo dawno nic mnie tak nie poruszyło pod 'muzycznym' względem. 10/10 nie dam, bo tak jak jolekp pisała, czuję pewne rozczarowanie i niedosyt po tym seansie, a i parę średnio­‑dużych mankamentów bym znalazł, gdybym sobie przypomniał.

Do tego tytułu naprawdę długo się przekonywałam. Nie było żadnych podejść, ani nawet intrygujących rozważań. Pomimo tego, że moja siostra opowiadała o Nanie w samych superlatywach to jednak nie potrafiłam włączyć nawet pierwszego odcinka. Dlaczego? Sama niestety nie wiem, być może jakaś wewnętrzna bariera. Przyszedł jednak dzień, w którym nabrałam ochoty na solidny dramat z naprawdę dobrze poprowadzonym wątkiem romantycznym – nie wiedzieć czemu pierwszą myślą była właśnie Nana. I tak zaczęłam swą przygodę z tą serią, a im dalej w las tym większy potok łez płynął po moich policzkach, tym większy niedosyt odczuwałam…

Teraz ciężko znaleźć anime, które dorównywałoby starszym tytułom. Nana nie jest bardzo starą serią, jednak ma swoje lata, które dają o sobie znać oglądając następne odcinki. Takie przeświadczenie tkwi w mojej głowie, bowiem im nowsze anime oglądam tym coraz częściej spotyka mnie zawód. W Nanie przeżywałam wszystkie emocje razem z postaciami. Nawet w wolnych chwilach rozważałam jakie to kolejne przeszkody napotka Nana wraz z resztą paczki. Jest to seria, która gwarantuje nie jedno drgnięcie serducha. Jeśli miałabym z czymś porównać Nanę w obrębie gatunku to tylko z nieco nowszym Clannadem, którego kreska jednak chwilami mnie odstraszała.

Fabuła Nany stoi na naprawdę wysokim poziomie. Jest niezwykle wciągająca, wiarygodna, a przy tym opiewa w wiele pobocznych wątków.  kliknij: ukryte  Samo zakończenie serii jest dla mnie sycące, chociaż niezwykle smutne i przygnębiające. Podejrzewam, że własnie takie uczucia chciano wzbudzić w widzu.

Muzykę z Nany poznałam zanim w ogóle pomyślałam o obejrzeniu serii, ale nawet w najśmielszych snach nie myślałam, że tak świetnie pasuje do całości. Uwielbiam wszystkie utwory  kliknij: ukryte  i jedyne do czego mogłabym się przyczepić to ich ilość, bowiem BLAST wykonuje jedną i tą samą piosenkę przez większość anime.
Nie wiem dlaczego niektórzy czepiają się kreski. Owszem, nie każdemu może się spodobać, ponieważ jest niezwykle charakterystyczna, jednak według mnie oddaje klimat serii i naprawdę do niej pasuje.

Nie będę się rozpisywać o samej fabule itp. Nana to anime, które jest niezwykle życiowe. Pokazuje, że nierzadko życie stawia człowieka w sytuacji, w której musi wybierać między tym co proste, a tym co słuszne.
Z czystym sumieniem tytuł polecam każdemu. Jest to pozycja obowiązkowa, która potrafi nie tylko wzruszyć, ale również zachwycić.

Ps. Komentarz jest tylko i wyłącznie moją opinią toteż można się z nim nie zgodzić. :-)

Zastanawiam się, jak tu sklecić w miarę konstruktywny komentarz. I to o tej porze xD
Zacznę może od tego, że od początku NANA działała na mnie jak jakiś rozrusznik rozchwiania emocjonalnego. Na przemian śmiałam się i płakałam, choć raczej częściej robiłam to drugie. Bywały momenty, gdzie dosłownie się rozklejałam i nie było już dla mnie ratunku. Zwłaszcza, gdy w tle leciały te nastrojowe utwory. Och, tak, muzyka to z pewnością jeden z największych plusów tego anime (zwłaszcza piosenka Starless Night <33).
Przeżywałam perypetie Nany x Hachi bardziej niż własne życie~ Mile będę wspominać chwile spędzone z NANĄ. Co do oceny, daję najwyższe noty i dodatkową tytuł ulubionego. Żałuję tylko, że odkładałam seans tak długo. A to wpadło na listę coś nowego, a to wróciło się do czegoś starszego, to znowu chciało się obejrzeć coś zupełnie innego.
W każdym bądź razie polecam innym tę historię. Mimo paru wad (w moich oczach nieistotnych, choć i ja je dostrzegłam) NANA jest pozycją obowiązkową. A wysokie noty i miejsce w czołówce są jak najbardziej zasłużone.

Mnie poruszyło, aż za bardzo.

zdumiewające, że dopiero za 3 podejściem Nana do mnie przemówiła.

Nawet nie wiem, kiedy konkretnie zaczełam ronić łzy…to był 2 odc, moze troche dalej? Prawde mówiąc miałam już dość siedzenia i przeżywania, oraz chęci rozszarpania poszczególnych postaci. Oderwać sie jednak nie byłam w stanie. Mam wrażenie, że ostatnie odcinki zwolniły nieco tępo, lecz to oceny nie zmienia. jest to prawie idealne anime – prawie, bo zakończenie niesatysfakcjonujące (mimo to warto obejrzeć).

Sama fabuła jest fajna i wciągająca. Mimo to ja porzuciłam te Anime… Czemu? Jej kreska od razu nie przypadła mi do gustu. Co prawda próbowałam się przyzwyczaić, ale nic z tego. Zapewne jest to tylko mój przypadek, albo 3 osobowej grupy, ale wstręt, szczególnie do tych oczu, odgonił mnie od NANY.
Pewnie i tak kiedyś do niej wrócę, ale kreska beznadzieja 5/10.

Jak ktoś nie lubi romansów/obyczajówek/okruchów życia/dramatów ale się zastanawia czy sobie takiej Nany nie obejrzeć to niech się nie zastanawia. Jako zatwardziała przeciwniczka tego typu smętów jestem żywym dowodem, że to się może opłacić. Pamiętam, że ostatni raz płakałam przy filmie jak miałam 13 lat i oglądałam AI w telewizji. I teraz, będąc po 20, obsmarkana, ryczałam jak głupia jęcząc pod nosem „Nanaaaa, czeeemu?”. Dobrze, że nikt nie widział, bo mój imidż legł by w gruzach. Ale oglądanie Nany było dla mnie naprawdę cudownym przeżyciem.

Do tego anime podchodziłam już jakiś czas temu, ale wtedy zaniechałam po 6 „powtórkowym” odcinku. Teraz, po półtorarocznej przerwie, wróciłam do niego bez szczególnego entuzjazmu i zostałam, w dużej mierze, oczarowana. Ale również rozczarowana.

Anime to w przeważającej części jest romansem, ale właściwie żaden z pokazanych tu wątków romantycznych mnie nie przekonał.
 kliknij: ukryte  Związek Hachi z Takumim jest bardzo „zoologiczny”. Ona jest dla niego pieskiem do rozpieszczania, którego może pogłaskać kiedy ma na to ochotę i zganić kiedy jest w złym humorze, a on i tak zawsze będzie na jego widok będzie merdać ogonem. On jest dla niej krową do dojenia, instrumentem do spełniania zachcianek. (Vide scena, kiedy wrócił z Anglii z prezentami albo gdy prosiła go o suknię ślubną – czułam się dramatycznie zażenowana patrząc na to). Szczerze mówiąc do tej pory nie potrafię zrozumieć czemu on w ogóle się z nią zadawał. (Mój brak zrozumienia dla postaci Takumiego w dużej mierze zaważył na końcowej ocenie dla tego anime – właściwie nie umiem znaleźć uzasadnienia dla żadnego z jego działań, wszystko co zrobił wydaje mi się nielogiczne i nieuzasadnione). Może jestem mało romantyczna, ale nie potrafię dostrzec pomiędzy nimi uczucia. Ale ten wątek potrafił mi też dostarczyć niezłej rozrywki. Moim osobistym hitem są najbardziej romantyczne oświadczyny, jakie widziałam w życiu – naprawdę szczerze mnie to ubawiło ;).
Związek drugiej Nany przypomina za to bardziej uwielbienie fanki do idola. Jej przywiązanie do Rena jest momentami dość przerażające.

Drugą rysą na moim odbiorze serii jest fakt, że głównymi bohaterkami są kobiety. Nie wiem dlaczego, ale kobiece bohaterki w ogóle do mnie nie przemawiają. Aczkolwiek na początku wydawało mi się, że nie będzie tak źle i że może nawet się do nich przekonam. Hachi okazała się w całej tej swojej dziecinnej naiwności zaskakująco urocza i stanowiła całkiem niezły element komediowy (przynajmniej na początku). Natomiast potem przeszła moje najśmielsze oczekiwania, okazując się być typem kobiety, którego najbardziej nie trawię.  kliknij: ukryte  Kobieta – chorągiewka, którą może mieć każdy kto poprosi. I nie musi nawet specjalnie długo prosić. Wydaje mi się, że ona nie była w zasadzie zdolna do przeżywania jakiegoś głębszego uczucia do drugiej osoby, tylko lazła do tego, który w danym momencie mógł jej więcej zaproponować. Okropna, materialistyczna kobieta, traktująca mężczyzn przedmiotowo. Absolutnie odrażająca panna.
Z pozostałych postaci największą sympatią darzyłam Shoujiego  kliknij: ukryte  (bardzo żałowałam, gdy rozstali się z Naną), a potem Shina. Szkoda, że tak bardzo zmarginalizowano jego postać, bo z chęcią dowiedziałabym się więcej o jego przeszłości. Bardzo lubiłam też duet przyjaciółki Nany i jej chłopaka – byli taką ostoją normalności, oddechem od tych wszystkich dysfunkcyjnych związków.

I taka już marginalna kwestia, ale w sumie dosyć rzucająca się w oczy. Duża część fabuły dotyczy zespołu muzycznego i jego drogi do kariery, a tak naprawdę przez całe 47 odcinków słyszymy w zadadzie jedną ich piosenkę, graną w kółko do znudzenia. I kilka utworów Trapnest (które notabene podobały mi się bardziej), ale też niezbyt dużo. A ja narzekałam przy „Becku” na małą liczbę utworów… Drugą sprawą, która mi „zgrzytała” przy tym wątku była kwestia mediów.  kliknij: ukryte  Trudno mi sobie wyobrazić, aby w realnym świecie wiadomość o dziewczynie gitarzysty jakiegoś tam zespołu mogła mieć aż taką wagę i pociągnąć za sobą takie skutki, jak to było przedstawione. Żeby za wokalistką jakiegoś początkującego, w sumie niszowego zespołu paparazzi łazili jak za gwiazdą z Hollywoodu? Wiem, że to miało swoje uzasadnienie, ale jakoś go nie kupuję.

Po przeczytaniu mojego przydługiego komentarza, można by odnieść wrażenie, że to anime mi się nie podobało. Ale o dziwo było wręcz przeciwnie. Mimo wszystko ogląda się to bardzo dobrze, historia naprawdę mnie wciągnęła i zostawała ze mną nawet po wyłączeniu odcinków, a to dla mnie dużo znaczy przy oglądaniu. Aczkolwiek, nie ukrywam, że czuję po jego obejrzeniu naprawdę spory niedosyt.

Przede wszystkim ogromny plus za muzykę, moje klimaty.
Kreska ogółem bardzo fajna, fabula nie jest przesłodzona, przez co NANA nie jest takim „słodkim romansidłem ze szczęśliwym zakończeniem”. A co do zakończenia… cholernie mi zal Nobu.
Nana O. stała się moim natchnieniem pod względem ubioru, haha ;>

To jedyne anime, na które nie umiem powiedzieć złego słowa.
Po prostu jest wspaniałe.
Nic dodać, nic ująć.
I bardzo wstrząsające. Przynajmniej ja po nim ogarniałam się kilka dni.
Obie bohaterki uwielbiam. I muzyka, i kreska.
Uosabiałam się bardziej z Hachiko, mimo że z pozoru bliżej stoję Nany.
Jedno z moich ulubionych. Dojrzały, ciężki romans. Zmuszający do refleksji. Dlatego go tak uwielbiam. Bo wybija się na tle dosyć nudnych, przewidywalnych szkolnych romansów.

Jestem rozczarowany zakończeniem. Poświęciłem temu anime prawie 20 godzin życia, a na koniec pozostały jedynie pytania kliknij: ukryte  np. co dalej z Yasu, Shinem i Reirą.
Największą wadą anime jest główna bohaterka, Hachi. Lekkomyślna, naiwna jak 4­‑latek i nie będąca w stanie podejmować za siebie decyzji w tym wieku.  kliknij: ukryte  Totalnie zignorowała Nobu i Nane, a potem miałem wrażenie że jest tylko z Takumim dla kasy i przez dziecko.

Więc chyba będę pierwszą osobą, która nie da tak wysokiej oceny tej serii.

Zacząć mogę jednak od jednej kwestii – jest to chyba pierwszy romans anime(obejrzany przeze mnie), w którym w końcu ktoś podszedł na poważnie do fabuły. Jako romans(i to taki typowo dla żeńskiej części widowni) można ocenić dość wysoko – ale jeśli chodzi o dramat, czy elementy komediowe(tak wiem, że był to tylko dodatek, nie mniej wstawki występowały dość często) – znalazłbym co najmniej kilka innych, lepszych tytułów. No i w ogóle pomijając fakt, że po 47 odcinkach nie zdołali domknąć wszystkich wątków na ostatni guzik, tylko jeszcze prezenterka ładnie poinformowała, że to koniec sezonu pierwszego i w mandze można dowiedzieć się więcej… jak ja takie coś uwielbiam…

Jeśli chodzi o samą oprawę muzyczną serii – niespecjalnie przepadam za punkiem, spodobał mi się utwór(chyba pod balladę bardziej podchodził?) puszczany na endingu przez pierwsze odcinki(Olivia Lufkin – A little pain), choć też jego nadmierne występowanie przez zaledwie kilka odcinków(w środku) trochę mnie zniechęcił :\ Generalnie nie moje klimaty muzyczne ale starałem się odstawić na bok, ze względu na fabułę.

Grafika – na przeciętnym poziomie. Większość dziewczyn wygląda praktycznie tak samo – praktycznie różniły się tylko fryzurą i ubraniem, wyglądały jak odrysowane od jednego szkicu. W przypadku mężczyzn nie było tego tak widać, nie mniej jednak postaci graficznie nie wyróżniały się za specjalnie. Dziwna również była jedna rzecz – bywały sceny, w której zadbano o najmniejszy szczegół twarzy, a bywały i takie, w których postaci wyglądały jak mocniej zarysowane koncepty(i nie mówię tutaj o komediowych wstawkach). Wyglądało to trochę, jakby momentami zwyczajnie komuś nie chciało się rysować. Nie nazwałbym znowu też słabą(widywałem gorsze) ale mogliby się troszkę bardziej postarać.

Fabuła, przez jakieś 20­‑30 odcinków wszystko działo się bardzo powoli, wątki były trochę dłużej rozwijane i nic pośpiechem – nagle bum, punkt kulminacyjny dla fabuły i zaczyna robić się chaos, miałem trochę wrażenie jakby pod koniec ktoś szybko próbował pociągnąć wątki do końca. Fabuła jak na romans zapewne jest bardzo dobra, nie wciskali żadnych smutów na siłę, nie trzeba było się posiłkować motywami ecchi, czy jeszcze czymś innym – serii raczej niczego nie brakowało(no może poza tym, że powinni wszystko domknąć w tych 47 odcinkach), jednak mnie aż tak nie zainteresowało(oglądałem kilka romansów), jest to dla mnie ewidentny znak, że typowy romans nie jest przeznaczony dla facetów :)

Postaci, przez całą serię właściwie udało mi się polubić tylko Yasu. Próbowałem się przekonać do obu Nan ale po prostu nie potrafiłem… są to dziewuchy, które można pooglądać na ekranie, jednak raczej nie jest dobry to materiał na „przyjaciela”. Hachi  kliknij: ukryte  była zbyt lekkomyślna, podejmowała zbyt wiele nieprzemyślanych decyzji – wliczając w to chłodne potraktowanie Nobu, strasznie niestabilna w uczuciach. Dla mnie była idealnym przykładem niedojrzałej dziewczyny. Podczas ostatniej rozmowy z Junko udało się jej powiedzieć kilka mądrych słów, a tak przez całą serię praktycznie nic. Nana(wokalistka) –  kliknij: ukryte  zbyt często przechodziła „metamorfozy” jak na mój gust, ciężko ją określić całokształtem. Nie miałem raczej nic przeciwko jej ale polubić też byłoby ciężko.

Generalnie starałem się oceniać samą serię obiektywnie, pomimo kilku rzeczy, które mi się nie podobały zauważyłem również mnóstwo plusów. Serię zapewne poleciłbym wszystkim dziewczynom, które szukają dobrego romansu z dopracowaną fabułą(zresztą po innych komentarzach, chyba dodatkowo nie muszę zachęcać. W przypadku facetów – jeśli nie przeszkadza narracja prowadzona przez kobietę jak i styl serii utrzymany w kobiecym spojrzeniu, to można zobaczyć jak najbardziej. W najgorszym przypadku można zobaczyć całkiem interesującą historię.

Ocena końcowa ode mnie to 7/10 – wystawiam z czystym sumieniem.

Na prawdę cudne anime, nie raz się popłakałam. Po prostu świetne 10/10, ulubione.

piękne anime,jestem oczarowana Naną brunetką jej postać i charakter jest mi bliższy niż charakter Hatchi która za wszelką cenę pragnęła miłości,ale porażki dały jej wiele do zrozumienia,refleksje i przemyślenia obu tak różnych postaci.Nana dopięła swego,została gwiazdą,jednak nie mogę zrozumieć końcówki która pozostawia wiele do rzeczenia,tyle niewiadomych,jakby autor chciał zmusić widza do domysłów.O Nobu Shinie czy innych bohaterach nie wspomnę chociaż oni też przyczynili się do mojego pozytywnego odbioru.Scieżka dzwiękowa też bardzo fajna.Moja ocena 9/10.Końcówka mogła być inna mimo wszystko.

Żałuję, że obejrzałam to anime. Żałuję z tego względu, że od czasu 'Grobowca Świetlików' było pierwszym, które wywołało we mnie burzę emocji i skończyło się na smarkaniu w chusteczkę. Właśnie uświadomiłam sobie, jak płytkie było moje postrzeganie nie tylko anime, ale i wielu spraw z życia codziennego i jaką przytłaczającą samotność odczuwam. Z całą gamą sytuacji się utożsamiłam, dlatego nie mogłam utrzymać emocji na wodzy mimo usilnych prób.

Świat punka nie jest mi nieznany, z tego względu żywo zainteresowałam się serią. Oczekiwałam czegoś naprawdę z przykopem, tymczasem dostałam historię, którą pisze samo życie. To niesamowite, jak skrajnie różne osobowości (nie mówię tu tylko o dwóch Nanach) były w stanie stworzyć coś na wzór rodziny, której większość z bohaterów nigdy lub prawie nigdy nie miała. Nie doświadczymy tu ciepła domowego ogniska (wyjątkiem jest dom rodzinny Nany vel Hachi), szczęścia spełnienia. Wręcz przeciwnie, każdy kto w końcu osiąga to, o czym marzył, uświadamia sobie, jak złudne było to marzenie, przez co zaczyna jeszcze bardziej cierpieć. Bohaterowie nie zdawali sobie nawet sprawy z tego, jaką cenę przyjdzie im płacić za chwile triumfu.

Jednego nie rozumiem.  kliknij: ukryte  Dlaczego w przypadku muzyki punkowej za wzór bierze się akurat Sex Pistols, jakby inne znane kapele brudpunkowe nie istniały na rynku muzycznym? Rozumiem, że Sid Vicious jest najbardziej znanym muzykiem punk na świecie, ale niekoniecznie trzeba było brać go za pierwowzór dla Rena a Nobuo upodabniać do Malcolma McLarena. Trochę uderzyło mnie to po oczach, ale nie na tyle, bym w jakikolwiek sposób mogła krzywo spojrzeć na serię, bo nie liczą się detale, mają najmniejsze znaczenie, jak wygląd bohaterów czy muzyka, jakiej słuchają, ale ich osobowość, która do tuzinkowych na pewno nie należy. Z początku jedynie Hachi jawiła mi się jako kompletny pustostan umysłowy (jej wysmarkana samoopalaczem młodsza siostrunia do teraz ma coś z głową). Szybko jednak zaczęła nadrabiać i aż na język zaczęły nasuwać się przekleństwa skierowane pod adresem Takumi'ego, który potraktował ją jak całe stado innych kobiet, które omamił i wykorzystał (Takumi, ty *cenzura*!) i wyrzucając ze swojego życia jak zużyte chusteczki do nosa. Nie pokrzepiło mnie nawet, gdy zaczął interesować się Hachi trochę poważniej, niż dotychczas. Powód był wprost trywialny. To on miał porzucić, a gdy jego zdobycz zaczynała uciekać lub, co gorsza, ktoś inny miał ją odbić, robił w tył zwrot, by ją dogonić i na nowo usidlić. Wiedziałam, że to związek na siłę, w którym dziewczyna będzie się kisić, a książę na białym rumaku szybko zechce wiać do innych księżniczek, które nie zostały jeszcze wyjęte ze swoich wież. Dobrze chociaż, że postanowił wziąć odpowiedzialność za dziecko, którego był ojcem. Nie zmienia to jednak faktu, że nie tak powinien wyglądać związek dwojga ludzi.

Pod względem graficznym anime wypadło całkiem przyzwoicie. Nie podoba mi się tylko zniekształcanie ludzkiego ciała w postaci wydłużonych kończyn i przesadnej chudości. Na szczęście w całym anime nie ma krztyny lukru. Nie wyobrażam sobie, z resztą, walenia różem po oczach w anime dotyczącym subkultur. Nawet Hachi zgrabnie wpasowała się w ten klimat, choć, ku mojemu lekkiemu rozczarowaniu, nigdy nie przybrała stylu swoich towarzyszy, a szkoda. Nie obraziłabym się, gdyby za sprawą Nany pokazała pazur.

Pod względem muzycznym seria mnie nie rozczarowała. Mogła być trochę bardziej agresywna, ale i tak wpadła w ucho. W końcu muzyka Japończyków prawie zawsze jest nieco ugrzeczniona. Nie usłyszymy w niej przekleństw, jak to jest w naszym rodzimym muzycznym światku czy tzw. 'trzy akordy, darcie mordy'. Z resztą, muzyka idealnie pasuje do całości, więc nie ma się do czego przyczepić. Openingi i endingi dały radę ;).

Szkoda tylko, że na sam koniec nie pokazano dalszego życia bohaterów po Hanabi. Nie wiemy, jak rozwinęła się kariera Black Stones'a i jak potoczyły się losy bohaterów, przede wszystkim, czy odnaleźli szczęście, za którym tak usilnie gonili. Moja ocena końcowa 9,5/10. Zazwyczaj nie wystawiam tak wysokich ocen innym tytułom. Anime musi sobie na to zasłużyć. Nana podołała zadaniu prawie w 100%.

Ps. Gdyby Yasu naprawdę istniał, wzięłabym go za męża :P. Nie spotyka się facetów, którzy świadomie braliby na swoje barki odpowiedzialność za wszystko i wszystkich. Rzadko spotyka się również facetów tak inteligentnych, jak on :). Anioł stróż w postaci cielesnej, a nie prawnik (ci zazwyczaj są zepsutymi do szpiku kości szumowinami) i muzyk.

Nie wyobrażam już sobie bez muzyki z Nany mojego mp3! Z resztą, nie tylko to jest mocną stroną serii. Życiowe i realne problemy, z którymi mierzą się bohaterowie są nader dojrzałe i bardzo wymagające od nich samych. Moimi zdecydowanymi faworytami są Reira i Shin, ale także (a co! będę przewidywalna) Nana Osaki i Ren. Jestem ciekawa czy będą kolejne odcinki na podstawie dalszych, mangowych losów. Czy ktoś coś o tym wie? ^^

Oglądam anime już kilka ładnych lat, ale to dopiero druga seria, której wystawiam 10/10.
Przekonywująca historia, o której rozpisywanie się zajęłoby sporo akapitów. Świetni, wielowymiarowi bohaterowie, których łatwo polubić, a z niektórymi na pewno się utożsamiać. Odpowiednio dozowany humor na poziomie. Można by tak jeszcze długo…
Graficznie jest bardzo dobrze. Rozumiem oczywiście, że taki styl nie wszystkim się podoba, ale chyba nikt nie zaprzeczy, że twarze w tej serii są piękne bez uciekania się do moe­‑zabiegów czy innych wyolbrzymień fizjonomicznych.
Muzyka w serii traktującej w dużej mierze o zespole rockowym nie może być słaba. Mamy tu ostrzejsze kawałki i spokojniejsze. Są ze 3 różne kawałki w openingu i chyba jeszcze więcej endingów. Na pewno warto sięgnąć po soundtrack.
Na siłę szukając minusów: dla mnie zbyt szybko idąca akcja w końcowych odcinkach (przynajmniej w porównaniu z początkowymi) oraz trochę niesatysfakcjonujące zakończenie, które pozostawia kilka otwartych wątków.

Dla fanów romansów i dramatów z dozą jRock'a pozycja obowiązkowa.

Wie ktoś gdzie można kupić cygaretki Black Stone Cherry ;)? Po obejrzeniu Nany, naszła mnie ogromna chęć na zapalenie tych papierosów ;) Szukałem trochę w necie, ale wygląda to jakby wycofali je z obiegu ;/ Mam nadzieję, że się mylę. Jeśli te papierosy nie są tak rzadkie, to byłbym wdzięczny jakby ktoś podał adres sklepu w Bydgoszczy lub okolicach ;) Z góry dzięki !

„Nana” to anime, które ogląda się jednym tchem. Jeśli ktoś szuka humoru, wzruszeń i świetnej muzyki to dla niego pozycja obowiązkowa.
 kliknij: ukryte  Gdyby nie zakończenie, a właściwie jego „brak” spowodowany tak luźnym „rozwiązaniem” nie miałabym serii nic do zarzucenia.
Seria dla nieco dojrzalszych widzów, daje do myślenia, oby więcej takich perełek.

Jedno z najlepszych anime jakie widzialam, na poczatku myslalam blee ale ochydna kreska chyba nie bd tego ogladac ale tak mnie to wciagnelo ze kreska przestala mi przeszkadzac, a wrecz bardzo ja polubilam. Swietnie dobrany romans, komedia jak i z muzyczna czescia a takze to anime zdawalo sie byc bardzo realistyczne, czego czesto sie nie spotyka – to zyskalo u mnie wielki szacunek. Niestety koncowka mnie troche rozczarowala…Mialam nadzieje na inny koniec. Nie wiem czemu ubzduralam sb ze koncowka bd taka ze Hachi wroci do Nobu i bd zawsze razem a tu takie orzczarowanie…W kazdym razie moja opinia to mocne 10/10 ) Polecam

Nanę pochłonęłam, by nie powiedzieć – pożarłam – w 5 dni. Przypuszczam zresztą, że gdyby nie te wszystkie codzienne bzdury – jak konieczność chodzenia do pracy, spania, jedzenia etc. :P – rozprawiłabym się z tą serią w dobę, bo każdą przerwę między odcinkami musiałam sobie zarządzać niemal przemocą. Rzadko zdarza się tytuł aż tak wciągający i uzależniający!

Na poziom Nany składa się sporo czynników – już choćby od takich detali, jak muzyka. Prawdziwa moc drzemie jednak w bohaterach – tak niesamowicie realnych, ze wszystkimi swoimi słabościami i wadami. W gruncie rzeczy jestem zaskoczona tym, że aż tak porwał mnie czar tych postaci, z tego prostego względu, że tak naprawdę z żadną z nich nie umiałam się identyfikować. Więcej, główne bohaterki wielokrotnie postępowały w sposób, którego nie akceptowałam ( kliknij: ukryte  chociażby cała postawa Hachiko w jej relacjach z Nobu i Takumim, zwieńczona wyborem tego drugiego), przez co traciły moją sympatię – ale nawet nie pochwalając ich decyzji, rozumiałam z czego one wynikają. A to dlatego, że charaktery obu postaci –  kliknij: ukryte  Hachiko bardziej, Nany niestety nieco mniej – zostały naprawdę rewelacyjnie sportretowane. Czy osobiście umiałabym się zaprzyjaźnić z powierzchowną i tak zmienną w uczuciach Hachi lub z zaborczą i dumną Naną? Raczej nie. Ale zupełnie nie przeszkadzało mi to w poznawaniu ich losów i w zachwycaniu się nimi jako postaciami świata przedstawionego. Inna sprawa, że te ich trudne charaktery i decyzje, z którymi widz chyba z założenia miał się często nie zgadzać, były czymś, co napędzało zaangażowanie – z wypiekami na twarzy obserwowałam kolejne wybory bohaterek, najczęściej błagając o to, by postąpiły dokładnie odwrotnie do tego, na co ostatecznie się decydowały ;)

Doskonale nakreślone zostały też postaci drugoplanowe – Yasu, Nobu, Shin byli dla mnie kolejnymi perłami tej serii. Każdy złożony, w pewien sposób ułomny, ale w tej niedoskonałości również piękny. Wszyscy dojrzali ponad swój wiek.

Jak większość chyba, tak i mnie rozczarowało nieco zakończenie – rozumiem, że stanowi ono zaproszenie do mangi, z której można się dowiedzieć o dalszych losach bohaterów,  kliknij: ukryte  przede wszystkim o tym, dlaczego wśród osób zgromadzonych po latach w mieszkaniu 707, zabrakło Nany, ale to jest jednak trochę nie fair w stosunku do widza produkcji telewizyjnej. Mimo, że anime jest adaptacją mangi, to stanowi też byt niezależny, a jako takiemu należy mu się zakończenie. Rozumiem ideę zakończenia otwartego, pozwalającego na kontynuację, ale tutaj  kliknij: ukryte  tak naprawdę dostajemy na koniec jeden wielki znak zapytania w związku z kompletnie nieznanym losem jednej z głównych bohaterek. Otwartość tego zakończenia poszła zdecydowanie za daleko…

Mimo tego mankamentu, nie umiem odjąć choćby pół gwiazdki z pełnej puli oceny. Ta seria to arcydzieło w swoim gatunku. Realne problemy ( kliknij: ukryte  no może zaczęło to lekko telenowelą trącić w związku z wątkiem ciąży Hachiko, ale poza tym do niczego się nie mogę przyczepić), realne decyzje – nawet te, a może zwłaszcza te, z którymi widz się nie zgadza – doskonale wyważona mieszanka komedii i dramatu, fascynujące relacje między bohaterami. I pomyśleć, że tak długo zwlekałam z seansem ;) Na pierwszy ogień poszło u mnie Paradise Kiss i chociaż było niezłe, to jakoś nie podbiło mojego serca – obawiałam się, że z Naną będzie podobnie. Nic bardziej mylnego.

Niesamowita seria – zachwyca, daje do myślenia, miejscami też wywołuje mnóstwo smutku. Słowem, uderza w najróżniejsze struny i wywołuje masę, czasem skrajnych emocji. Do wielokrotnych seansów.

Wiem że większość osób mnie za to znienawidzi ale musze to powiedzieć. To anime ma tak paskudną kreske że aż mi się żal robi jak na nią patrze. Wierze że anime pod względem fabuły jest świetne (nawet Heniek polecał) ale grafika jest tak okropna że nie mam zamiaru oglądać.

NANA…ta pozycja długo czekała na chęci z mojej strony i należyte zabranie się z nią, ale w końcu się doczekała. Niestety, nie na długo, obejrzenie bowiem całej serii zajęło mi raptem 4 dni – gdyby nie obowiązki połknęłabym to pewnie w 2;p

Czekałam na to rąbnięcie, na anime, które nie będzie powielało schematów, kończyło happyendem i pierdzącą muzyczką. A tutaj mam wszystko: i muzykę (utworze „rose” witaj w mojej playliście;p), i fabułę (kocham tą istną modę na sukces, radości, smutki, śmiech, płacz), i grafikę (chociaż chude postaci z długimi nogami i nadmiar wysokich czół – tylko ja mam takie problemy?xD – na początku lekko drażniły, ale po przyzwyczajeniu miodzio).

Projekty postaci, przedstawienie złożoności uczyć – kocham! Chociaż dowiedziałabym się czegoś więcej na temat Shina (czyżby przyszedł czas na mangę? ;p).

W dużym skrócie –słowa, choćby nie wiem jak trafne, marnie oddają klimat anime – POLECAM POLECAM I JESZCZE RAZ POLECAM!

Ocena 10/10

P.S Też nie lubię Takumiego;p

Pokochałam to anime od pierwszego odcina, a na prawdę rzadko się zdarza, żeby tak było. 'Nana' to szał.
Uwielbiam tę historię, zagmatwania, problemy, humor, postaci, muzykę. Nawet mr. Co­‑by­‑to­‑nie­‑ja­‑jestem­‑och­‑ach­‑cudo­‑geniusz­‑i-artysta,-mam­‑kasy­‑jak­‑lodu­‑a-kobiety­‑do­‑mnie­‑lgną Takumi mnie jakoś super nie drażnił (no dobra, czasem..)
Jeden, jedyny minus tego anime to zakończenie. Za nic mnie nieusatysfakcjonowało. Za krótkie, zbyt zagmatwane, niby wiadomo co i jak, ale tylko ogólnikami, niczym więcej. Może to taki trick, żeby ludzie do mangi sięgnęli? Jeżeli tak, to im się udało – już to zrobiłam i polecam!

10

Nana należy do czołówki najlepszych anime, jakie obejrzałam. A za co je uwielbiam? Za klimat. Za postaci. Za nieprzewidywalność. Za muzykę. Za tę charakterystyczną kreskę. I przede wszystkim za świetną fabułę, która jeszcze bardzo wciąga widza w świat tego anime. Jak dla mnie, absolutny must­‑watch.

Przepiękna opowieść dwóch dziewcząt, niestety nie dostało max, ale oceniam że chyba musze wszystkie Anima które obejrzałem zaniżyc oceny. Żadko kiedy trafiają się taki „perełki”.

Cóż porazić, że to tak wciąga. Zaczynało się tak niewinnie i przeżywałam rozterki Hachi z Shojim, wydawało mi się, że nawet gdy pojawiła się Sachiko, to właśnie Shoji będzie tą ważną dla niej osobą i nie wejdzie na dalszy plan. :) Uwielbiałam ją z Nobu, nie trawię Takumiego, standard. Przeczytałam, co z bohaterami dzieje się później w mandze, jakie to wszystko przytłaczające i dołujące… A wracając – początkowo oglądało się dla relaksu, pomimo wad Nany, Hachi i pozostałych, uważałam, że jednak im się jakoś poukłada, ale gdzieś od połowy pochłaniałam po prostu odcinek po odcinku z nadzieją, że niedługo wszystko się rozjaśni, wszystko zbliży się do happy endu, może nie dla wszystkich, ale chociaż niektórych, no ale niestety.
Nana początkowo wydawała się bardzo silną osobowością, która ma pełną kontrolę nad swoim życiem, emocjami, uczuciami, im lepiej ją poznawałam, tym bardziej uświadamiałam sobie jak ogromne to były pozory. Hachi początkowo wydawała mi się strasznie głupia, naiwna… no cóż, typ dziewczyn, których się nie lubi. Ale ja ją mimo to szczerze polubiłam. Drażniły mnie momenty gdy przestały się pojawiać jej monologi wewnętrzne w momencie gdy najbardziej chciałam wiedzieć co teraz ma w głowie. Jakkolwiek głupio to zabrzmi, wydała się wtedy taka odległa.
Podsumowując bardzo dobre anime, świetna historia, realizacja, nie ma do czego się przyczepić. Lubię gdy coś zmusza mnie do zastanowienia nad sytuacjami w moim własnym życiu. Piszę bez sensu^^
10/10

Nana to pierwsze „dojrzalsze” anime, jakie miałam przyjemność oglądać (dwa lata temu). Tytuł znalazłam w dość nietypowy sposób – na youtubie w jednym z makijażowych tutoriali. Obejrzenie całej serii zajęło mi zaledwie tydzień, połykałam po 5­‑7 odcinków dziennie. Chyba żadne kolejne anime nie sprawiło, żebym aż tak związała się z bohaterami.

Jeśli chodzi o postacie, to jestem zadowolona, że każdy miał wyraźnie zarysowaną osobowość. Obie Nany były bardzo barwnymi i sympatycznymi osobami. Jedyne, co mnie raziło, to fakt, że obie wszystko przesadnie przeżywały i były tak niezdecydowane, że aż mnie krew czasem zalewała. W związku z tym najbardziej z całej serii polubiłam Yasu – ostoję spokoju i chyba jedynego rozsądnego.

Na kresce się nie znam, ale bardzo raziło mnie, że w niektórych scenach czoło „czarnej” Nany było tak ogromne, że jej głowa wyglądała jak balon.

Do gustu przypadła mi też muzyka – do dziś temat przewodni Hachi sprawia, że się uśmiecham, a zawodzenie gitary ze sceny pierwszego spotkania Nany z Renem sprawia, że kręci się łezka w oku.

Potem sięgnęłam po mangę, by z żalem zauważyć, że jest urwana… Mam nadzieję, że kiedyś doczekam się kontynuacji.

piękne anime, wspaniała muzyka i postaci, ale….do obejrzenia w listopadzie przy lampce dobrego wina, albo szklaneczce whisky, latem nie oglądam takich tytułów, jest za gorąco na sentymentalne rozkimny, nie mniej 10/10 za wszystko co ta seria zawiera

Do wszystkich, którzy szukają fajnego anime i natknęli się na ten tytuł. Jesteście wielkimi szczęściarzami!!! Sam nie mogę uwierzyć, że tak długo zwlekałem z obejrzeniem go. U mnie w pierwszej piątce, a widziałem 150+ anime w tym wiele niesamowitych produkcji. Absolutnie 10/10 (oglądnie zajęło mi 3 dni qrdee!!)

obejrzałam w 4dni. musze pisać więcej? oczywiście dyszka z czystym sercem ;)

Ja pokochałam obie Nany, Hachi wcale mnie nie irytowała – była zabawna, naiwna, typowa młoda dziewczyna, kompletnie nie dojrzała uczuciowo, ale potrafiła zdobyć się na wyjście z tej powierzchowności, przywiązała się do Nany i dawała jej ogromne wsparcie. Podobnie było z Naną, te jej wszystkie kryzysy, płacz. Pod maską oschłości kryła się dusza artystyczna. Potrzebowała przyjaciół, prawdopodobnie ogromny wpływ na nią wywarło dzieciństwo i piętno samotności. Martwiła się o zespół, o Shina, o Hachi – do tego stopnia,że po trosze straciła kontakt z rzeczywistością. Mówię tu o tych odcinkach, kiedy np. „utopiła” telefon i o tym zapomniała, kłóciła się z Nobu, a on potem relacjonował, że Nan dziwnie się zachowuje, ma ciągłe huśtawki nastrojów, mówi coś, a potem zapomina. No i ta miłość do Rena, która zaprowadziła ją, wraz z Blastem na szczyty popularności. Jej uczucia były bardzo sprzeczne, poza tym miała nie mniej skomplikowany świat uczuciowy co Hachi. Ten atak astmy też był skutkiem stresu – Nana miała problem z wyrażaniem swoich emocji, dlatego uwielbiała się wydzierać na przyjaciół, dlatego tyle razy przybiegała do Yasu i nic nie mówiąc wypłakiwała mu się na piersi.

Jeśli ktoś ma jakieś nowości co do Nany – pisać! Strasznie chciałabym żeby anime jednak kontynuowano. Nienawidzę takich niedokończonych historii, poza tym głęboko je przeżyłam, zresztą jak wszystkie obrazy tak dobrej jakości ;D jakby co mój e­‑mail: esmenu@wp.pl

godzina 3:45 a ja dopiero skoczylem ogladac anime, tak mnie wciągnęło, 2 lub 3 dni spedzilem na ogladaniu i nie zaluje tego, anime bardzo mi sie spodobało, a zwlaszcza realizm, ktory jest w serii

Nana bez wątpienia jest anime wybitnym.Ale dla starszej widowni­‑młodsi mogą nie być w stanie zrozumieć historii,postawić się w sytuacji bohaterów.
Jest to anime,które potrafi całkowicie zawładnąć świadomością człowieka.Każdy odcinek przynosi nowy zwrot akcji. Wtapiasz się w świat obu Nan,uzależniasz się od bohaterów.Dlaczego? Ponieważ wszystko,co widzimy na ekranie mogło zdarzyć się naprawdę. Co ważniejsze­‑mogło się przytrafić właśnie Tobie.

Swoją drogą­‑Sex Pistols ;) Zagłębiając się w ich historię można z łatwością zauważyć,że postaci z Nany nie są wyłącznie wyobraźnią autorki. Polecam zapoznać się z filmem Sid i Nancy,jeśli dobrze pamietam,to Hachi w którymś odcinku mówi „Sid Vicious?Znam go,bo oglądałam 'Sid i Nancy' ". Nanę można porównać do Nancy,a Ren,nie oszukujmy się,jest po prostu animowanym Sidem ;) Ubrani tak samo,palili nawet te same fajki i pili to samo piwo,jeśli spojrzy się na stare zdjęcia ^^ Ba, kliknij: ukryte  ćpali nawet to samo...
W którymś odcinku Nana pyta Rena  kliknij: ukryte  „Zabiłbyś mnie,gdybym cię o to poprosiła?”-jest to cytat z ww filmu :) Wg mnie te podobieństwa pozwoliły Yazawie stworzyć niesamowite 'ludzkie' postaci,do których mozna się przywiązać. Ten pomysł bardzo mi się spodobał ;)

Przygodę z Naną rozpoczęłam dzięki Romi Paku – która podkłada głos Nanie(oraz takim postaciom jak Edward Erlic,Toushiro Hitsugaya, Ren Tao itp itp) :). Na Wikipedii przeczytałam, że Nana przez nią przemawia :)

Jedno z lepszych anime, które mnie tak bardzo wciągnęło. „Nana” pokazuje piękną historię, która jest bardzo realistyczna. Idzie się pośmiać…i tez popłakać( co udawania, że można się przywiązać do bohaterów).Odcinki ogląda się jeden po drugim- mnie ciągle ciekawiło „co będzie dalej”


Postacie są wykreowani z pomysłem!
Szczególnie Nany- które na są jak ogień i woda(choć z czasem zachodzą małe zmiany)
(dla fanów Final fantasy: Takumi ma głoś Sephiroth'a. także oboje mają podobne charaktery)

Muzyka- jest to wielki plus :) Do dziś mam na swoim odtwarzaczu mp3 soudtracki z anime. A dla tych co grają na gitarze bądź pianinie – polecam spróbować pograć endingi lub openingi(te z lżejszym brzmieniem) :)

Co do grafiki- jest niesamowita i „nietypowa”. Pozytywnie wpływa to na całokształt. Lecz mam „ale”:
-postacie bywają czasami zbyt chudzy :( a czasami kreska jest malowana tak, że postacie wychodzą jakby byli nieproporcjonalni  kliknij: ukryte  np. gdy Sachiko siedziała u Shoujiego w domu

końcówka… mnie troszeczkę dobiła- czułam jakby czegoś brakowało i coś było nie tak… Dlatego polecam także przeczytać mangę- tam częściowo możemy ujrzeć co się dalej stanie i dlaczego. Ja osobiście dzięki temu nie mam żalu do końcówki :)

Hej, czy ktokolwiek ma jakieś nowe informacje na temat anime tudzież mangi? Ostatnio próbowałam znaleźć cokolwiek w necie ale niestety bez większych rewelacji :(

Ogólnie anime bardzo fajne. Dobra muzyka, ciekawi bohaterowie, fabuła także interesująca. Jednak jak to w każdej serii bywa, w tej także są i minusy.

Jedną z denerwujących rzeczy jest ta nagła  kliknij: ukryte  ciąża Hachi. Gdy zobaczyłam tytuł odcinka, myślałam, że będzie to dziecko Nobu. Do końca wierzyłam, że to on jest ojcem. A wtedy zobaczyłam dziewczynkę i od razu doszłam do wniosku, że to wypisz wymaluj Takumi.

Kolejny minus to sama postać Takumi'ego. Niby taki kobieciarz i w ogóle, ale  kliknij: ukryte  dla Nany gotów był zrobić wszystko – jak kochający mąż. Takumi jest także jedną z postaci, dla której mogłabym pojechać do Japonii, nauczyć się rysować i stworzyć drugą część anime, w której owy człek wpadłby pod pociąg [wiem, że anime jest na podstawie mangi].

I ostatnie to Nobu&Hachi. Dlaczego!? Gdyby  kliknij: ukryte  tylko otwarł te drzwi.

Dobra. To teraz ostatnia. Nana i Ren. Czy Nana  kliknij: ukryte  w końcu przyjęła oświadczyny? Może coś niedokładnie obejrzałam, ale twórcy chyba pominęli ten moment.

I to koniec. Moja ogólna ocena to 8,5/10. Może i dałabym więcej, bo seria jest naprawdę godna uwagi, ale zakończenie mnie troszkę zdemotywowało.

Po prostu cudne. Kolejne anime, które trzeba zobaczyć albo przynajmniej mieć jakieś pojęcie o co chodzi. I mam nadzieje, że nie będzie drugiej serii. Mam wrażenie, że druga seria zepsuła by klimat tego anime. Mnie odpowiada tak jak jest mimo iż wiele wątków nie zostało do końca wyjaśnionych np.  kliknij: ukryte  bardzo bym chciała wiedzieć co się dalej dzieje z Reirą i Shinem ( strasznie mi się ta para podoba ).. Najbardziej mnie wkurzała Hachiko. Jakoś cała ta historia z  kliknij: ukryte  Nobu, Takumim, ciążą i te jej ciągłe narzekanie jaka ona biedna doprowadzało mnie do szału.

Widzę że mamy dużo komentarzy zatem ja krótko.
Zachwyca i tyle.
Świetna telenowela ciekawa tematyka i muzyka.
Polecam.

Zakończenie anime nie jest zakończeniem całej historii gdyz manga ciagnie się dalej! Anime jest wspaniałe ale manga jest dużo lepsza bo
- wątek Takumiego i Reiry jest duzo bardziej rozwinięty
-poznajemy historie Trapnestu z perspektywy Takumiego i Naokiego
- postacie wyglądają duzo lepiej
-rozwinięty jest wątek przyjaźni Reiry i Rena
-więcej retrospekcji z przyszłości
-Reira i Ren to postacie ktore najbardziej ucierpiały w anime. W mandze oboje sa bardzo charyzmatyczni.
Anime skupia się głownie na Hachi i na Blaście a w mandze przedstawiona jest dokładna historia Trapnestu i poznajemy dokładniej Takumiego i jego uczucia do Reiry. Wyjaśnione jest co sie dalej dzieje z Naną i Renem…

Uff wreszcie skończyłam oglądać.Sama się dziwie,że obejrzenie NANY zajęło mi ponad 4 miesiące.
Tym bardziej się sobie dziwię bo NANA naprawdę mi się podobała.Przyznać muszę,że cała historia naprawdę wciąga.Ale gdzieś w okolicach 39 odcinka zaczęło mi się z lekka dłużyć co nie zmienia jednak faktu,że z przyjemnością brnęłam dalej.
Może opinię na temat NANY wyrażę w świetle pozytywnym i negatywnym.
To co podobało mi się najbardziej to sama fabuła oraz prześwietni bohaterowie.Polubiłam prawie wszystkich (wyjątkiem naturalnie był Takumi,ale i Junko,Shouji,a pod koniec serii Hachiko).Z całej plejady najbardziej polubiłam Reirę,Nobu i Rena.Reira była naprawdę niesamowita.Śliczna,mądra a tak zakompleksiona,że aż się w głowie nie mieści.To dlatego  kliknij: ukryte  pocieszenia szukała w ramionach Shina – 7 lat młodszego dzieciaka,dla którego była swoistym wyzwaniem.Ale nawet się cieszę,że ich stosunki nabrały innego znaczenia.Moja ulubiona bohaterka wreszcie znalazła bratnią duszę,a może i coś więcej? :) Dalej mamy Nobu.Ideał chłopaka jak dla mnie.Świetnie określiła go Nana Osaki,że to chłopak,który zawsze myśli o innych i zawsze stara się by każdy był zadowolony.Nie dość,że przesympatyczny,to wierny i nie wstydzi się swoich uczuć.Widać,że Hachi była dla niego bardzo ważna,już sam fakt,że  kliknij: ukryte  gdy uprawiał z nią seks i używał zabezpieczenia wiele o nim świadczy. Był również strasznie zagubiony.Nie mogłam uwierzyć,że Hachi wykręciła mu taki numer.To właśnie od tamtej pory czułam do Hachi niewysłowiony wstręt.
No i na końcu Ren.Ten chłopak na początku wydał mi się jakiś płytki,takie flaki z olejem.Jednak z biegiem akcji polubiłam go i to bardzo.Widać było,że naprawdę kochał Nane. kliknij: ukryte  A kiedy się jej oświadczył to po prostu odleciałam.Strasznie pozytywny bohater.Choć rzeczywiście nagrabił sobie  kliknij: ukryte  opuszczając Nane i odchodząc do Trapnest.Choć z drugiej strony,chciał ją zabrać ze sobą.Oczywiste jest,że jeśli chcemy spełniać marzenia musimy walczyć,a odejście Rena do Trapnest jest świetnym tego przykładem.Gdybym miała wybrać Nobu lub Rena,byłabym w kropce.
To może teraz o najważniejszych ogniwach całej serii – Nanach.Może na początek Nana Komatsu.Na początku mówię szczerze – lubiłam ją.Było mi jej strasznie szkoda  kliknij: ukryte  po rozstaniu z Shoujim.Smutno mi się robiło gdy przytrafiały się jej problemy i z całej mocy kibicowałam gdy  kliknij: ukryte  związała się z Nobu. No właśnie.Po tym co stało się po tym,strasznie u mnie podpadła.No co tu dużo mówić – Hachi okazała się być zwykłą łatwą i płytką dziewuchą.No bo czy możemy nazwać ją inaczej? Tak,pragnęła miłości i szukała jej z całych sił.Ale jej wszystkie przygody z mężczyznami kończyły się tak samo.Czy to nie daje do myślenie,jak  kliknij: ukryte  po raz 10 uprawiasz seks z mężczyzną,którego nie kochasz,a który następnego dnia Cię zostawia?? Hachi litości!! A to co zrobiła Nobu.Nie po prostu krew mnie zalewa.Mówiła,że  kliknij: ukryte  skończyła z Takumim.Obiecała mu,że to zakończy i co zrobiła? Zadzwoniła do Takumiego i powiedziała jedno zdanie „nie przychodź do mnie więcej” czy jakoś tak…czy tak się „zrywa” z chłopakiem? Tym bardziej z chłopakiem,który traktuje wszystkich z wyższością,jak swoje zabawki? Nie,nie Hachi,popełniłaś tu wielki błąd.A Nana Osaki? Ta dziewczyna wzbudzała we mnie mieszane uczucia.W jednej chwili ją lubiłam w innym odcinku prosiłam żeby zniknęła z ekranu.Jak dla mnie ciężko było mi ją rozgryźć.Niby kocha tego Rena,a w myślach pragnie zakończyć ten związek.Sama nie wiedziała czego chciała.Nazywała się przyjaciółką Hachi,a gdy ta wpadła w mega kłopot,zostawiła ją.Tak właściwie to muszę przyznać,że do końca nie rozkminiłam o co im tak właściwie poszło. kliknij: ukryte  Hachi zaszła w ciążę z człowiekiem,którego panna Osaki nie trawiła i co,to wszystko? A niby takie z nich przyjaciółki…
To co wkurzyło mnie na maksa,to zakończenie.I nie chodzi mi wcale o to,że  kliknij: ukryte  Hachi wybrała Takumiego,ale ogólnie ostatni odcinek.Co to miało być do diaska?! 6 lat później i co? Gdzie się podziała Osaki,a co z Renem? A Reira i Shin? A co robi ten łotr Takumi? No zero jakiegoś wyjaśnienia.Wiem,wiem,że miała powstać kontynuacja,ale chociażby jakaś tyci wzmianka.Ale z tego 47 odcinka wywnioskowałam jedno,Nana nie jest szczęśliwa.Ale to i dobrze.Powinna słuchać głosu serca.Przecież Takumi nie spętałby jej i nie wywiózł na Syberię i trzymał jako zakładniczkę…Lol..I pomimo upływu 6 lat,Nobu nadal ją kocha…no troszkę to naciągane jak dla mnie,ale i słodkie.
Seria dała mi jednak do myślenia.Nie długa sama rozpocznę „samodzielne życie” -> czyt.będę studiować w innym mieście,daleko od domu i myślę,że kilka nauk wyciągniętych z seansu NANY głęboko sobie zakoduje.

A teraz szybko o oprawie wizualnej.
Kreska mi się nie podobała.Twarze jak greckich bogów,znaczy piękne,ale sylwetki,o matko.Długie i chude,chociaż z drugiej strony widać różnice pomiędzy wiekiem bohaterów,spójrzcie na Shina i Rena np. Muzyka mega mega mega (chociaż bardziej podobał mi się się wokal Olivii – Reiry).Op i endingi – mogą być.

Reasumując,polecam każdemu.U mnie NANA w „Wielkiej 4” już od połowy serii.

Seria, która przyciągała mnie do monitora jak magnes, nad którą rozmyślałem potem wieloma godzinami.

W połowie serii Hachi zaczęła mnie irytować na tyle, że podczas sceny  kliknij: ukryte  rozmowy z Juncią o jej ciąży musiałem wyłączyć laptopa, tak mnie to wkurzyło. Bezmyślna, samolubna, egoistyczna idiotka z rodzynkiem zamiast mózgu, raniąca wszystkich wokoło, tak myślałem. Mimo to jestem rozdarty jeśli chodzi o jej postać, bo budzi ona też współczucie.

Gdzieś w okolicach  kliknij: ukryte  wiadomości o ciąży seria zapachniała mi telenowelą, ale spowodowało to tylko tyle, że z większym dystansem zacząłem odnosić się do bohaterów. Niestety nie trwało to długo, w ostatnim odcinku po prostu się wzruszyłem.

Czarna Nana magnetyzuje, jest niesamowicie złożoną i oryginalną postacią kobiecą, jedną z najlepszych, jakie powstały w ogóle.

Reszta zespołu dzielnie jej wtóruje, Shin, Nobu, Yasu. Relacje między bohaterami są szczegółowo zarysowane, nie ma miejsca na logiczne błędy fabuły.

Było parę słabszych momentów, odcinak spotkania dwóch Nan został praktycznie powtórzony.
Ciała postaci są długaśne, ale taki jest styl Pani Yazawy.

Nie sposób nie wspomnieć o doskonałej oprawie muzycznej. Najbardziej do gustu przypadł mi pierwszy opening i ending, a potem endingi. Zwłaszcza w ostatnim odcinku, ostatnie sceny i ta muzyka.. coś wspaniałego.

Słyszałem opinie, że ta seria jest głupia, niezrozumiała i w ogóle nudna telenowela. Wiem, że nie każdemu ta seria przypadnie do gustu, trzeba się wykazać pewną wrażliwością i chciećwczuć się w klimat serii, w problemy i rozterki bohaterów.

Polecam. 9/10, choć gdyby było 8.5/10, to bym dał ;P

Zabieram się za filmy LIVE i mangę.

Kolejne anime, które przed obejrzeniem wzbudzało we mnie wiele wątpliwości. Mówię tu opisie, który przeczytałam na jednej ze stron. Był on w stylu „Dwie dziewczyny, które poznały się w pociągu i obie miały tak samo na imię”. „Ale ciekawe” pomyślałam i odłożyłam na bok. Tak stało się parę razy i w końcu miałam już dość – postanowiłam dać szansę „Nanie” i jak w wielu przypadkach, kiedy jestem nieprzekonana, tak i tym razem byłam zachwycona.
Świetne postacie – zarówno charakter, jak i wygląd. Bardzo fajna muzyka (choć na co dzień słucham raczej ostrzejszych klimatów, to muzyka w „Nanie” wspaniale komponowała się z fabuła i dawała „ten klimat”), humor, kreska – wszystko pasuje.
Najbardziej denerwującą postacią jest dla mnie Hachi,  kliknij: ukryte  która rozrywa serce biednego Nobu, a potem płacze, więc i tak wszyscy współczują jej. Zdarza się. Typowy przykład „irytującej bohaterki”. . Jedno z pierwszych miejsc zajmuje też u mnie Reira, którą w anime lubiłam o wiele bardziej od Nany i kibicowałam jej związkowi  kliknij: ukryte  z Shinem. W mandze jednak wszystko się pokićkało, ale więcej nie zdradzę, bo pierwsze: musicie same przeczytać, po drugie: to komentarz do anime, a nie do mangi.
Moim zdaniem te wszystkie trójkąty miłosne i zdrady stają się w „Nanie” trochę przesadzone i robi się z tego taka trochę „Moda na sukces”, której motto jest „Każdy z każdym”, ale mimo wszystko samo anime ma w sobie wiele uroku i na pewno jest pozycją obowiązkową dla wszystkich miłośniczek łzawych romansów, tudzież zastanawiania się kogo wybierze dziewczyna albo kto jeszcze pojawi się w jej życiu.
Mam nadzieję, że powstanie drugi sezon. Mam nadzieję, że manga będzie kontynuowana.
I to tyle ode mnie.

Do Nany powracam co 2 miesiące , niesamowite anime. kliknij: ukryte  Scena gdzie obie Nany płaczą na koncercie widząc Rena bezcennaCaly czas gdy widze tytuł Nana czuje uścisk w sercu . Naprawdę polecam – wciąga i wzrusza :)

Zacząłem od produkcji z dużego ekranu. Świetnia opowieść o przyjaźni, życiowych wyborach. Każdy z bohaterów wywarł na mnie pozytywne wrażenie, najprzyjemniej oglądało się obie Nany. W anime nie jest już tak wesoło. Liczba postaci które zyskały moją sympatię wynosi dokładnie 0. Baka­‑Nana [pozwólcie że ją tak nazwę] to puszczalska pinda bez osobowości. Jak można kogoś takiego bezboleśnie śledzić na ekranie?

Jestem w trakcie oglądania, na razie seans nie został zaprzestany jedynie ze względu na film. Kolejne „wady typowego anime” to doskonałość postaci. Wszyscy mega przystojni, drapią się po czole z taką gracją, iż bardziej klasowo się nie da. Znów, oglądanie takiego czegoś boli.

Powstrzymam się od dalszej krytyki, zobaczymy co przyniosą następne epizody. Być może zgubiła mnie ostentacyjna pewność fanów tego anime, którzy zarzekali się, że przy animacji film jest niczym.

Tak, anime jest niesamowite. Oprócz ciekawej historii oraz postaci bardzo poruszyła mnie muzyka. Żałuje jedynie, że nie ma kontynuacji serii. 10/10

Taaak pamietam te długie chwile , godziny spędzone przed komputerem by zobaczyć do końca całe anime , obyczajowe anime , które mnie wciagnelo do reszty . Największym plusem poza muzyka są postacie ,które każda na swój sposób jest niepowtarzalna i posiadająca osobowość . To one tak przyciagaly widza czyli mnie . Dla mnie ulubione anime , czasami łza mi sie w oku zakrecila. Niestety to jedyne anime gdzie nie podoba mi sie zakończenie . W mandze było jeszcze dalsze rozwinięcie pewnych wątków a tu jak by cos urwali i skrocili . Czekam na 2 cześć o ile powstanie bo manga chyba stoi w miejscu :(

Długo zwlekałam z obejrzeniem NANY, bo uciekam od dramatów :) W sumie gdybym napisała komentarz świeżo po obejrzeniu ostatniego ep. to z pewnością byłby bardziej „uczuciowy”, ale po głębszych przemyśleniach stwierdzam, że…zakończenie było dobre.  kliknij: ukryte  Wybrała Takumiego, bo to on mógł jej zapewnić stabilność,  kliknij: ukryte  jej i dziecku. Poza tym, na swój pokręcony, egoistyczny sposób kochał ją. Mając cały zastęp fanek i tysiąc możliwości (i kasę!) był wierny (aż prosi się dodać, że nie to co ona…). Fabuła jest tak świetnie złożona, że czego ona głupiego by nie zrobiła i tak ją lubię. Lubię i rozumiem. Uważam, że nie powinna co chwilę jęczeć  kliknij: ukryte  na Takumiego i swój los. Podjęła taką decyzję, jaka wydawała jej się najlepsza w związku z czym, powinna twardo stanąć na ziemi. Sprawa z Nobu…cóż…no każda chciałaby takiego chłopaka! Zarówno w jego jak i jej sercu została ogromna rana, ból po ich wspólnej decyzji. Myślę, że nawet  kliknij: ukryte  bez jej ciąży, pojawiłby się problem związku z Takumim, to była kwestia czasu. Cały czas myślałam nad tym, którego bym wybrała będąc nią. I szczerze? Nie mam pojęcia. Wcale nie obstawiałabym tak pewnie na Nobu, gdyby w okolicy czaił się taki Takumi. Jeżeli chodzi o Nanę i Rena, to żal mi tego drugiego. Ma zbyt wrażliwe serce, a myśli Nany na jego temat niby świadczą o miłości, a jednocześnie są takie okrutne, smutne. Przeskakując na kolejną postać – Yasu, co tu dużo mówić, jest świetny tak samo jak Shin :) Największym plusem serii była narracja Nan. Tak tylko wtrącę, że czytając prawie przy każdym odcinku komentarze typu „beczałam cały odcinek” zaczęłam się zastanawiać, czy coś ze mną nie tak, bo seria, owszem, przygnębiająca, ale bardzie skłaniająca do przemyśleń niż płaczu. Wciągnęłam się w tą całą historię. Emocje powoli słabną, ale cały czas mam mnóstwo obrazów z NANY w głowie :) Równie dużo pytań natury filozoficznej :) Wspomniane już – kogo bym wybrała? oraz – do którego momentu w przeszłości bym się cofnęła i zmieniła? Oczywiści doczytuję sobie kontynuację w mandze, dlatego swoją ocenę tutaj kieruję tylko do anime, jest to 9/10. Podsumowując…polecam obejrzeć, z zastrzeżeniem, że lepiej wybrać na ten moment „gorszy” czas w życiu, bo te dobre chwile mogą Wam zostać gwałtownie odebrane. Nie ogarniam jak wielką depresję musiała mieć autorka mangi. I nie uważam, że problemy poruszane w anime są błahe.

NANA.
Anime, które właściwie to nie wiem czemu obejrzałam. Nie pamiętam jakim cudem mnie zaintrygował ten tytuł, ale pamiętam jak bardzo odpychał mnie plakat tegoż anime (umieszczony na filmwebie – nie reklamuję tutaj żadnego portalu! Ot opowiadam :)) ów plakat był taki słodziutki, zarówno jedna Nana jak i druga Nana miały taki słodziutkie pysiulki (KOSZMAR!), ale pewnego dnia po obejrzeniu Naruto na pewnej stronce zauważyłam, że mają tam również udostępnione anime NANA. Pomyślałam, raz kozie śmierć, najwyżej wyłączę.

I tak się zaczęło.
Pierwsze sekundy, bajka, takie… Niecodzienne. Opening – rockowy, poczułam ten smaczek, a potem już poszło z górki. Pokochałam to anime, wbrew pozorom jest tak niewiarygodnie życiowe. To jest po prostu historia z życia młodej kobiety (młodych kobiet) – i nie zdziwi mnie jak wiele Pań przyzna mi rację. Parokrotnie miałam wrażenie, że patrzę na samą siebie. A do tego muzyka, nie jakaś rewelacyjna – zwalająca z nóg, ale adekwatna, naprawdę dobrze dopasowana.

Anime warte polecenia jako coś na odprężenie – ale uwaga, miłośników „okruchów życia” uprzedzam – wciąga.

Anime raczej skierowane dla płci żeńskiej. Sugeruje to m.in. naiwność głównej bohaterki z którą koleżanki mogą się utożsamiać. Błahość problemów występujących w serii jest zatrważająca. Klimat tego anime taki z czego słynie dzisiejsza popkultura japońska czyli muzyka punk rockowa czy emo, brakowało tam jeszcze orgazmu przez prostatę, sypiącego się białego proszku albo robieniu kupy na partnera w czasie stosunku.

Fabuła wygląda tak: wyobraźmy sobie przeciętną 20­‑latkę, która jest zmuszona sama egzystować, przeżyć w dużym mieście. Co robi? Oczywiście podejmuje masę nieprzemyślanych decyzji które skutkują  kliknij: ukryte  połączeniem plemnika z komórką jajową. Ot co tak w skrócie prezentuje się koncept fabularny twórców.

Czyli można powiedzieć że anime postawiono na realizm…


Ukryto spoiler.
IKa

Jak dla mnie przepiękne ale wyniszczające anime. Od pierwszego odcinka wchłania cię atmosfera tego ci widzisz na ekranie, ale zarazem sprawia, że zapadasz się wraz z bohaterami. Osobiście, jeszcze jakiś czas po zakończeniu oglądania serii odczuwałam bezsens życia. Dałabym 10/10, gdyby nie fakt, iż w pewnym momencie serii wiedziałam dokładnie co zrobi każdy bohater (poza Takumim), mianowicie – COŚ CO SPRAWI,ŻE BĘDZIE JESZCZE BARDZIEJ NIESZCZĘŚLIWY I ROZDARTY. Nie oczekiwałam happy endu, ale nawet prawdziwe życie bywa łaskawsze niż w NANIE. Jedyną osobą, która naprawdę wiedziałam czego chce i po to sięgała bez żalu, była zimna lecz szczera aż do bólu postać Takumiego. Pomimo tego,że nie lubię tej postaci to wzbudzała we mnie swego rodzaju szacunek.

Nie znam innych dzieł autorki NANY, ale pomimo tego,że udało jej stworzyć prostą historię opowiedzianą w niezwykly sposób to mam wrażenie, że ona sama żyje w ciągłej depresji. A może się mylę ...

Jak na razie moje ulubione anime, realistyczne, zabawne i wzruszające.Bardzo polubiłam Nanę Osaki, kliknij: ukryte  była na początku taka tajemnicza i intrygująca, a narratorem stała się dopiero gdzieś w połowie serii. Fajne było to, że stopniowo poznawaliśmy główne postacie. Najsilniejszą stroną serii są postacie i kreska, która bardzo przypadła mi do gustu :)

Anime niezwykłe – aż nie mogę uwierzyć ,że tyle czasu leżało u mnie nieruszone. Realizm postaci, zachowań, wyborów – niezależnie od tego, czy mi osobiście owe decyzję się podobały czy nie, muszę przyznać, że były spójne i prawdopodobne. Seria ma wspaniałą dawkę humoru, realizmu, dobrej muzyki i świetnie zbudowanych postaci, o których niezwykle dużo się dowiadujemy. W kwestii wyboru jakie zostały dokonane pod koniec serii – jak dla mnie były bardzo smutno bliskie tego, jak takie sytuacje rozwiązują się na codzień, w prawdziwym życiu, zwłaszcza wtedy, kiedy w grę wchodzi dobro kogoś jeszcze nienarodzonego, a o kogo chce się zadbać. Choć sama życzyłabym sobie innego rozwiązania sytuacji i zakończenia – nie mniej nie dziwi mnie jednak ostateczny rozwój zdarzeń, bo choć miłość to rzecz wspaniała, ma różne rodzaje, natężenia i oblicza. Podumowując – koniecznie trzeba obejrzeć, mimo wielu tragicznie wręcz realnych sytuacji. Ponieważ jest to głęboka, pełna prawdziwych, dających do myślenia spostrzeżeń i porywająca historia :)

Jak najbardziej godne uwagi anime! Polecam wszystkim – chłopcom jak i dziewczętom. Oprócz chwytliwej historii głównych bohaterek, serii towarzyszy naprawdę dobra muzyka. Anime rozśmiesza, wzrusza i w sumie uczy, pokazując jak ciężkie w życiu mogą być chwile. Jedno spotkanie może odmienić całe życie i zmusić do wielu poświęceń. Anime pokazuje również jak ważna i trwała może być przyjaźń.

Oglądać! nie marudzić.

jedno z moich ulubionych anime ale mam pytanie czy będzie 2 seria ? Jeśli tak to na kiedy przewidują premierę ? Bo czekam i czekam

Anime dla mnie genialne. Nic dodać nic ująć. Muzyka, kreska, fabuła… jeżeli chodzi o mój gust to trafione nie w 10 a w 11.
Ryczałam jak bóbr. Zakończenie pozostawia wielki niedosyt ( o Kami­‑sama błagam o 2 sezon)
Byłam gotowa i nada jestem jeżeli dałoby to jakiś skutek, napisać do autorki żeby  kliknij: ukryte  Nobu był z Hachi.

Polecam każdemu kto jest gotowy na płacz do monitora i złamane serce xD

Zamaskowano spoiler.
IKa

Na początku trochę przynudzało ale potem bardzo mi się spodobało. Twórcy jednak zbyt skupili się na wątku z  kliknij: ukryte  Hachiko a mniej na tym z drugą Naną. Daję 8/10

Świetne postacie, różne charaktery, ciekawa akcja, oprawa muzyczna również fajna… Taka prawdziwa historia, bez żadnych happy endów w stylu „żyli długo i szczęśliwie”. Po prostu chłoniesz jeden odcinek za drugim i wydaje ci się, że żyjesz obok bohaterów tego anime. Będę miała do tego wielki sentyment i niebawem obejrzę jeszcze raz :)

... to jedno z tych anime, które na długo zapadają w pamięć i o których nie sposób później zapomnieć. Dosyć długi czas temu często natykałam się na forach na ludzi, którzy opisywali zarówno anime jak i mangę w samych superlatywach, a ja – jako że nie znoszę dramatów, a czytałam, że sporo tu smutnych sytuacji – trzymałam się od tego małego dziełka z daleka. Przyszła jednak chwila, kiedy miałam ochotę sobie popłakać, albo chociaż trochę poemować jak Werter nad żywotami bohaterów, padło więc na Nanę. Po pierwszym odcinku myślałam sobie: „Co w tym może być smutnego? O, spotykają się dwie dziewczyny w tym samym wieku, w dodatku noszące to samo imię, a w wyniku psikusa od losu zamieszkują razem w jednym mieszkaniu”. Mimo to wciągnęło mnie i to bardzo, a tym, co zmusiło do obejrzenia dalszych epizodów, bez wątpienia była sama końcówka pierwszego odcinka i towarzyszący jej utwór A little pain. Po ciarkach na ciele jasnym dla mnie było, że nie zostawię Nany i w ten oto sposób dotarłam do końca serii. Przechodząc do sedna; mamy Nanę i Hachi. Pierwszą część historii poznajemy z perspektywy tej drugiej – dziewczyny uczuciowej, kochliwej i łatwowiernej. Przyznaję, w większości przypadków kumulacja tych cech to gwóźdź do trumny, ale, o dziwo, Hachi nie denerwowała mnie. W swoim zagubieniu zdawała się całkowicie naturalna – normalna, zwyczajna dziewczyna, która po prostu pragnie być kochana i otoczona ciepłem. Z biegiem czasu jej postępowania wzbudzały we mnie różne uczucia i nie, nie było to zdenerwowanie; bardziej coś na kształt żalu, współczucia, a czasami nawet ja – zwykły widz – czułam się autentycznie bezradna wobec jej zachowania.
Z drugiej strony jest Nana – silna, niezależna, twardo stąpająca po ziemi i dążąca ku realizacji swoich marzeń. Ciężko powiedzieć mi, którą z nich wolę bardziej, bo z nimi obiema zżyłam się naprawdę mocno.
Poza bardzo realistyczną fabułą przepełnioną życiowymi problemami, niewątpliwie największą zaletą anime jest muzyka. Openingi, endingi, cała ścieżka dźwiękowa to po prostu coś pięknego. Podkład zawsze pasował do danej sytuacji, a szczególnie upodobałam sobie te smutne kawałki przewijające się w tle najbardziej przykrych momentów.
Nana to z pewnością jedna z pozycji must see i gdyby zdecydowano się na kontynuację, byłabym wniebowzięta.

Ciekawe zwroty akcji, trochę wysmakowanego humoru. Jestem ciekaw co jest w mandze, skoro czytam, że anime jest trochę ugrzecznione, a były w nim np. seks z podduszaniem ;-)

Emocjonujące – były momenty kiedy brałem pause, mówiłem sobie kilka razy „o k…, o k…, o k…” i włączałem dalej :D

Jedno z tych anime które po zakończeniu zostawia cie z mocno bijącym sercem i żalem, że „to by było na tyle”

Jak dla mnie 9/10.

Ps. Bardzo fajnie pokazany jest w tym anime problem dążenia do osiągnięcia swoich marzeń, ludzkich planów i tego jak to wychodzi w praktyce.

Cytat z ep 43 by Nana Osaki:

I always thought life was about standing your ground, no matter how strong the current was. But going with he flow isn't so foolish after all. As long as it takes you forward.

Pomimo wszystkich pozytywnych komentarzy i recenzji ponad dwa lata zabierałem się za to anime. Ale w końcu oglądnąłem „od deski do deski” i żałuję… Żałuję że nie dane mi poznać reszty historii, anime po prostu się „zatrzymało”. Me wrażenia? Byłem, ba! jestem zachwycony, muzyką, postaciami (Seiyū „pierwyj sort”) fabułą a nawet „grafą” (choć ta przez pierwsze odcinki mnie troszkę irytowała). Dzięki tym elementom ani przez chwilę się nie nudziłem, towarzyszyła mi ciekawość i zachwyt, ponieważ pomimo „stosu historii” jakie już widziałem ponownie odnalazłem coś ciekawego, dającego do myślenia i budzącego emocje. I obejrzę serię jeszcze raz.

Ehh jeden z najgenialniejszych romansów jakie widziałem ale cholera tak anime jak i manga urwane… Szkoda gadać. Czasem zastanawiam się co za idioci decydują co należy wydawać a co nie. Anime pozostawia ogromny niedosyt, a brnięcie w mangę tylko ten niedosyt powiększa, aczkolwiek nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby tego nie obejrzeć!!!!

„Nana” mnie po prostu zauroczyła! Rewelacyjna fabuła. Postacie, których nie się nie lubić. w 100% polecam każdemu.
Jednak nie mogąc się pogodzić z końcem anime czytam mange dalej =) reszcie także polecam sięgnąć po rysunkowy pierwowzór anime.

Nie no zakończenie było straszne.Nie tego się spodziewałam.Niby druga seria ale skoro do tej pory nie wyszła to pewnie nie wyjdzie .Wiele spraw zostało nierozwiązanych ,można powiedziec że od groma.Nadal nie wiem co o tym myślec.Ogólnie nie biorę się za długie serie.Preferuję te z max 26 odcinków ale że Nana miała tyle pozytywnych komentarzy więc spróbowałam i nie żałuję.Jednak nadal ubolewam nad tym końcem.Muzyka świetna.Uwielbiałam śmiech Nany Osaki w tym anime .

Chce mi się płakać, na samą myśl o tym anime. Nie umiem się pogodzić z tym, że to się tak skończyło. Wiem że i tak nie mogę tego zmienić, ale jestem załamana. Najbardziej dobił mnie koniec.. Byłam pewna że kliknij: ukryte  Nana pójdzie na pokaz fajerwerków i zejdzie się z Nobu, a tu nagle, pare lat później Nana.. ze swoim dzieckiem.. całkiem inny Shin, jak przypuszczam już dorosły.. i Nobu.. który najwyraźniej po tylu latach, nadal kochał Nane.. i brak drugiej Nany. Anime nie na moją psychikę. Nie umiem się pozbierać.. ale nie odradzam. Warte obejrzenia.

Cóż, dopiero skończyłam to anime, i nie wiem co powiedzieć. Już dawno tak nie płakałam. Zgadzam się z kuroioni. Do momentu gdy Nana  kliknij: ukryte  zaszła w ciąże, bardzo mi się podobało. Szkoda, że już wtedy się nie zakończyło. Tak jak teraz o tym myślę, całość nie była udana. Może dlatego że nie skończyło się po mojej myśli. Tak więc do  kliknij: ukryte  ciąży Nany, pomyślałam sobie, że to jedno z najlepszych anime jakie oglądałam. I nie wiem czemu, ale nie pasowała mi do tego anime  kliknij: ukryte  ciąża, i urodzenie dziecka. Jak się okazało że jest w  kliknij: ukryte  ciąży, uświadomiłam sobie że dalej już nie będzie takich odcinków, jak do tej pory. Potem, wszystko się zaczęło psuć. Dalej już był sam dramat, i ciągle myślałam że w następnym odcinku się coś poprawi i rozwiąże. Dalej oglądałam to tylko dlatego, że nie chciałam żeby to się tak skończyło, i miałam nadzieję co do ostatniego odcinka. Ale nie.. Cóż, do tej pory nie mogę się otrząsnąć i jestem zdenerwowana. Tak chciałam żeby  kliknij: ukryte  była z Nobu. Do ostatniego odcinka czekałam i wierzyłam że będą razem. To zepsuło moją psychikę. I ostatni odcinek mnie bardzo zaskoczył i zawiódł.. Nigdy nie wczułam się tak w żadne anime. Choć nadal nie mogę się pogodzić z końcem. No i nie mogę się przyzwyczaić że to już koniec Nany. Tak, jak teraz o tym myślę, to anime było piękne.

Hej, Nana..

Po Nodame Cantabile zaczęłam interesować się seriami obyczajowymi, zatem zaraz po zakończeniu znajomości z Nodame i Chiakim sięgnęłam po Nanę(x2). Znowu strzał w 10! Chyba na stałe przerzucę się na ten gatunek. Dojrzałe podejście do tematu i świetni bohaterowie to przepis na sukces tej serii. Mimo długości ani razu nie miałam chęci odłożenia oglądania na czas nieokreślony. Oby jak najszybciej powstała kontynuacja!

Podeszłam do tego anime za rozkazem czy też nakazem przyjaciółki. Początkowo błędnie zakładałam że to jest yuri, a za yuri jako takim nie przepadam… Tak więc Nana była dla mnie pozycją „można, ale kiedyś tam”.
Mieć ciastko pod nosem i go nie zjeść. Ah, to mogę być tylko ja~
Zacznijmy od tego, że Nana ma strasznie wolną fabułę, to też fani mocnych wrażeń proszeni są o opuszczenie pomieszczenia.
Akcja wciąga już koło 3/4 odcinka, to też jak przebrnie się do 5 można liczyć na to, że zostanie się wciągniętym przez Nanowatość..
Co jest urzekające w tym anime? Fabuła której nie da się streścić jednym zdaniem. Wiele wątków, które nakładają się na siebie nawzajem, to też jak się wejdzie w połowie anime albo będzie się skakało po odcinkach – można się pogubić.
Grafika prosta ale urzekająca.
Muzyka – Ah Cudo Cudo!
Postacie bardzo realistyczne, spokojnie można się odnaleźć w którejś z nich. Ale że książka telefoniczna to już inna sprawa.
Były momenty wzruszeń i nerwów, niewątpliwie. Jest to anime, które oglądane jest nie ze stoickim spokojem, ale emocjami! Działa na dusze człowieka, podobnie jak i mądre słowa w nim zawarte. Polecam.

Jedyny dramatem dla mnie było koniec tego anime. Mangę czytam, aby wiedzieć co dzieje się dalej. Śmiem wątpić w drugi sezon..Otóż takie zdołowanie po anime już mnie spotkało ale NANA jest na tyle realistyczna, że nie mogę się pozbierać. Zakochałam się w Nanie Osaki, w tej ich przyjaźni, przywiązałam się do wszystkich. Sama chciałabym przeżyć coś takiego, poznać takich ludzi.

Wiem, że raczej nie spotkam takich ludzi, ale mam nadzieję. Podczas tego przygnębienia deską ratunku są pełne wigoru kawałki BLAST, ale są takie, podczas których w smutku wspominam radosne chwile jakie spędziłam oglądając NANĘ.

Polecam wszystkim, nie koniecznie dla fanów muzyki.
Cudo.

Ci co zwracają większą uwagę na treść anime temu na pewno się spodoba. Chociaż w teorii anime pisane pod płeć żeńską, uważam Nanę za produkcję nader wybitną i zachęcam do obejrzenia serii również facetów. To anime żyje! Szczerze polecam!

Hum. Po obejrzeniu nany czuje wyraznie, ze ta seria przedzielona jest jakby na pol. Granice postawilabym mniej wiecej w momencie gdy wszyscy zainteresowani dowiaduja sie ze hachi  kliknij: ukryte  jest w ciazy. Do tego momentu anime ogladalo sie po prostu cudownie. Plynnie, przyjemnie, interesujaco, wciagajaco jak jasna cholera xD Natomiast wlasnie mniej wiecej w w/w miejscu seria (w moim odczuciu) zostaje wytracona z tego cudownego rytmu, wynikiem czego fabula traci prawie zupelnie balans. Tak jak wczesniej siedzialam przyssana do monitora i laknelam kolejnych odcinkow niczym kania dzdzu, tak pozniej zaczelam poziewywac chwilami, lampic sie za okno, na drugi monitor, na kota.. Chwilami po prostu sie irytowalam i jechalam na FF bo nudno..
Ale dojechalam do konca (na FF czy nie, niewazne :p ). I skonczylo sie tak ni z gruchy ni z pietruchy jak dla mnie, ale cos mnie tknelo i chwile poszperalam. Okazuje sie mianowicie ze anime oddaje mange calkiem dokladnie.. z jednym tylko minusikiem. Konczy sie na tomie 12tym, rozdzial 43 bodajze. Nana w tej chwili natomiast siedzi dumnie na tomach 21.
Tak wiec dla tych, co sa podobnie jak ja rozczarowani rozlazlym jak zaba na lodzie zakonczeniem – wyciagac lapki, ostrzyc slepka i chwytac sie za mange, ale zwawo! Wiem na pewno, ze ja to zrobie :]

Przyznam szczerze , że dawno nie byłem tak przygnębiony po skończeniu anime. Drugi raz się na pewno za nią nie zabiorę. Nie chce znowu złapac doła.

Prócz kreski która mogła być ciut łagodniejsza nie ma rzeczy do której mógłbym się przyczepić. Mam wrażenie, że przez długie lata ta pozycja pozostanie w moim top 10.

Odnośnie osobistych przemyśleń- wg mnie Hachi to typowa postać z oklepanych shoujo – jest kochliwa, idealizuje miłość i uczucia, patrzy na życie przez różowe okulary itp. Dramatyczne przeżycia jakich doznała później to po prostu konsekwencje jej postępowania. Taki los czekałby 90% bohaterek shoujo po ukończeniu liceum.

Najpierw zaczne od ogolnikow. Anime mi sie podobalo, nie mialo zadnych nierealistycznych scen czy tez przesadnie wydramatyzowane czy tez przeslodzone. Duzo w anime humoru, gdzie nawet w tych smutniejszych chwilach, pojawial sie usmiech na mojej twarzy. Muzyka dla mnie przepiekna, rytmy wpadaly w ucho dzieki czemu umilalo jeszcze bardziej ogladanie. Grafika mnie nie irytowala, wiec tez nie mam na co narzekac. A teraz przejde do osobistych przemyslen.  kliknij: ukryte  Tak jak wspomnial klonik, wszystko z Hachi bylo ok, do momentu, az nie zaszla w ciaze (moim zdaniem powinno u niego byc to zacenzurowane, jednak zdradza wazny fragment fabuly). Wczesniej jej zachowanie mozna bylo tlumaczyc wiekiem, ale kurde, po bolacym rozstaniu z Shouji'm i po nawet jego doswiadczeniu, powinna zrozumiec, ze to co pozniej zaczela odwalac jest zle dla Nobu i tylko on na tym najbardziej cierpi. Ogolnie uwazam, ze Hachi jest najgorsza kobieta jaka ogolnie moze istniec. Zakochuje sie slepo i patrzy tylko na partnera, z ktorym jest. Nie wazne czy ja bedzie lal czy bedzie pij czy tez znecal sie psychicznie, nie wazne jest to, ze jest nieszczesliwa, musi byc z tym facetem na zawsze. Dobrze to Nana na koncu podsumowala. Ogolnie ciekawi mnie czy kiedykolwiek powstanie 2 seria, bo niby widzimy dokladnie, jak sie zamykaja rozdzialy zyciowe bochaterow, lecz jednak nie do konca.

Zgadzam się z klonik1958, w tym właśnie momencie przepadło klimatyczne rozjuszenie, a nastąpiło wiosenne przesilenie, że tak to nazwę. Co jak co, ale jak na razie Nana znajduję się na liście moich ulubionych anime i na pewno tego anime nie zapomnę. Szczególnie udanych openingów i endingów…I need you love, I'm broken rose…

Mimo, że jestem przedstawicielem „płci brzydkiej” to anime bardzo przypadło mi do gustu. Oglądałem odcinek za odcinkiem aż do momentu kiedy  kliknij: ukryte  Hachi zaszła w ciąże (jakoś zaczął się wtedy gubić ten fajny klimacik i odcinki wchodziły mi już troszkę oporniej). Największą zaletą tej serii są świetne postacie. Ja najbardziej „zżyłem się” z całą ekipą Blast (Yasu wymiata !!!), jeżeli zaś chodzi o Trapnest to strasznie irytowali mnie Ren i Takumi, a co do Hachi to generalnie mam mieszane uczucia. Nie można też zapomnieć o świetnej muzyce, która do teraz co chwila pobrzmiewa w moich głośnikach. Czekam z niecierpliwością na drugą serię aczkolwiek w związku z chorobą Ai Yazawy i zawieszeniem prac nad mangą szanse na kontynuację znacznie zmalały :-(

Ukryto spoilery.

Morg

Wreszcie jakieś shoujo, które nie stawia na schematy/ idiotyzmy/przesadzony dramatyzm/tony lukru polane czekoladą i posypane wiórkami kokosowymi.Nie przepadam za tym gatunkiem ale Nana mnie urzekła. Fajne, bardzo realistyczne postacie,świetna muzyka i dobra fabuła.Projekty postaci też mi się podobały,były takie oryginalne. Ai Yazawa jest moim numerem 1 w mangaczkach tworzących shoujo i życzę jej dalszych sukcesów a tych co Nany jeszcze nie oglądali bardzo zachęcam aby się z nią zapoznali. 9/10

NANA to zdecydowanie jedno z moich ulubionych anime. Muszę przyznać, że zraziłam się początkowo dużą ilością odcinków (preferuje krótsze serie), do tego kreska w pierwszym odcinku mnie po prostu odrzuciła. Jednak po pewnym czasie postanowiłam dać jeszcze jedną szansę NANIE i nie żałuję. Świetnie prowadzona akcja, rozbudowane charaktery postaci, cudna oprawa muzyczna (OLIVIA i Anna Tsuchiya to wciąż jedne z moich ulubionych wokalistek), płynna animacja, ładne kolory, dramatyzm, zwroty akcji. Jednak to co dzieje się w anime to nic w porównaniu do mangi. Gorąco polecam fanom romansów z dużą dozą dramatyzmu.

Wielu ludzi się tym zachwyca.. ehh.. mnie osobiście to anime męczyło.. jednak w tym wypadku to kwestia gustu.
Nie cierpię takich romansów (?)
Chociaż muszę przyznać, że ta ostrzejsza Nana była fajna :D

Może ze mną jest coś nie tak, ale mi się nie podobało. Naprawdę dziwi mnie zachwyt nad tą serią. Mocno naciągana historia, główna bohaterka była strasznie irytująca. Mężczyźni byli odpychający i nie dało się ich polubić. Nie widzę również w tym anime realizmu, który podobno jest otoczką tej serii. Mam straszną awersję do tego serialu. Niestety jest numerem 1 na mojej liście znienawidzonych.

Świetne anime polecam każdemu
Nigdy jeszcze nie spotkałem się z tak rozbudowanymi postaciami drugoplanowymi. Uważam że uznanie obu Nan za jedyne główne bohaterki jest zbyt krzywdzoące. W tym anime występuje bohater zbiorowy który jest tworzony przez cały zespół BLAST. Choć nie można zaprzeczyć że obie Nany są swoistym spoidłem tej grupy.

Co tu dużo mówić – NANA to po prostu klasa sama w sobie.

Wciągająca, sprawnie poprowadzona i realistyczna fabuła, z życia wzięta. Zdarzały się sytuacje, których się kompletnie nie spodziewałam i które spadały jak grom z jasnego nieba zarówno na widzów jak i na samych bohaterów. Na ten przykład  kliknij: ukryte  zerwanie Hachi i Shoujiego albo ciąża Hachiko.

Postaci zazwyczaj lubiłam. Uważam, że są bardzo realistyczne… W sumie to miałam do nich taki sam stosunek jak do ludzi, których spotykam w życiu (co jest w moim przypadku rzadkością). Powiem tak – nikt nie był mi obojętny, niektóre postacie lubiłam, ale z małymi zastrzeżeniami, bo to i tamto mnie w nich irytowało, niektórych nie znosiłam, ale nie miałam wobec nich przynajmniej morderczych zamiarów (bo to też ludzie, a poza tym jeśli by ich zabić to będzie to miało wpływ na to i na to…), inne po prostu uwielbiałam (co nie znaczy, ze zawsze podobało mi się to, co robili…).
Doskonałym przykładem pierwszej grupy jest Nana, drugiej Takumi a trzeciej Shin­‑chan i Nobu.
Najbardziej mieszane uczucia mam co do Hachi – od początku ją lubiłam, potem mi podpadła. I od tego czasu, za każdym razem kiedy zyskała w moich oczach robiła coś (ew. działo się coś) od czego dosłownie ręce opadały. W sumie do teraz nie do końca wiem, co o niej myślę – bynajmniej ostatni odcinek zrobił mi duże nadzieje na to, że ostatecznie podjęła decyzję, która bardzo mi się podoba.

Muzyka jest po prostu niesamowita i piękna. Najbardziej polubiłam kawałki Trapnest. Olivia została idealnie dobrana zarówno do postaci Reiry jak i do jej seiyuu (swoją drogą genialnej) Hirano Ayi. Naprawdę miało się wrażenie, że to śpiewa ta sama osoba. To samo tyczy się Anny Tsuchiyi, ale nie aż w takim stopniu moim zdaniem.
No właśnie, seiyuu – odwalili kawał świetnej roboty. Wszyscy bez wyjątku idealnie oddali charaktery postaci, tchnęli w nie jeszcze więcej życia.

Na koniec nieszczęsna grafika. Powiem tak – samej animacji jako takiej nie mam niczego do zarzucenia. Postacie poruszają się płynnie, nie ma tak zwanej lazy animation i ogólnie widać że się do tego przyłożono. Projekty twarzy też są bardzo ładne. Ale… cóż, te ich nieszczęsne sylwetki. No nie mogę, po prostu nie mogę się przyzwyczaić do tej nadmiernej chudości. W zasadzie, to jedyna wada jaką znalazłam w tym anime… Bynajmniej nie oglądać z takiego powodu byłoby czystą głupotą.
Aha, no i na plus idą te stonowane kolory. Miła odmiana po innych produkcjach atakujących nas jaskrawymi barwami.

Na samym początku zaznaczę, że jestem facetem. xD
Nie jestem jakoś wyjątkowo ckliwy, co nie zmienia faktu, że to anime(i kontynuacja w mandze)doprowadziło mnie do łez. Szkoda tylko, że nowa manga nie wychodzi z uwagi na stan zdrowia Ai- przez rok była w szpitalu i nie jest pewne czy wróci do pisania.

Jestem świeżo po obejrzeniu 47'u odcinków nany, z przyjemnością muszę przyznać iż anime należy do przyjemniejszych jakie ostatnio miałam okazję obejrzeć :))) nie zalatuje to ani troche tasiemcowatą fabułą, wbrew 47'odcinków, wszystkie wątki są rozwijane płynne i n ie wprawiają widza w zakłopotanie a'la 'ale o co chodzi?'
Na początku animacja…która uważam, zasługuje sporemu uznaniu, jest płynna, starannie wykonana i nie ma tutaj raczej powtarzanych scen, ani dziwnych nieforemnych twarzy lub ciał <pomijając anoreksję wszystkich bohaterów ;)...no ale to już znak charakterystyczny autorki ;p>
Muzyka…miodzio :) dla każdego coś miłego :) zarówno lekka doza j- popu w wykonaniu trapnest <Olivia Lufkin!!! uwielbiam jej głos *-*> jak i doza rockowego brzmienia w wykonaniu Blast :)))) także ost jest przyjemne w odbiorze :))))
Odcinki są starannym oddaniem mangowego pierwowzoru :) wręcz co do kadru :) wiele scen wprawia we wzruszenie, inne zmuszają do refleksji :) rozrywka na dość wysokim poziomie :))))
może sie nie spodobać zażarłym shounenowcom ;))))
oczekuję z niecierpliwością 2 serii :)))
gorąco polecam ^^

Obawiam się, że nie popiszę się oryginalnością, gdy napiszę, iż to anime jest świetne. Wciągająca fabuła, gama różnorodnych i ciekawych postaci, przepiękna kreska oraz bardzo dobra muzyka. Anime obiektywnie ponadprzeciętne we wszystkich aspektach – w opinii przeważającej części ogółu społeczeństwa (jak to mądrze brzmi ;p) wręcz genialne. Mnie osobiście nie złapało to to jakoś mocno za serce (acz nic w tym dziwnego, mnie ciężko wzruszyć ;]), ale co najważniejsze potrafiłam się wczuć w sytuację bohaterów.

W pełni rozumiem fenomen tego anime, bo jest po prostu świetne. 9/10, o.

Kocham to anime. Nie mogłam się od niego oderwać, a najbardziej lubię Nanę(Osaki), Yasu i Rena!!!

Zamiast odrabiać lekcje to siedziałam i przez ładne 3 dni oglądałam . Dzisiaj skończyłam . Mam cały rękaw mokry, w nosie też mokro a kosz pęka od zasmarkanych chusteczek . Wydaje mi się, że Nana jako Hachiko miała życie jak papier toaletowy [trzeba miec tego pecha] . Jeszcze żadne anime nie dało mi tak po dupie jak to . Beczałam non stop .
Nie pasował mi charakterek i zachowanie Hachiko . Jak dla mnie była za bardzo irytująca ale to właśnie to miało taki urok . Muzycznie to moje klimaty, więc byłam zachwycona .
Podobno druga część miała się ukazać czy już się ukazała jako manga . Na mojej wsi nie znajde żadnej mangi, trza by było jechać do stolicy a jakby mi sie tak chciało ..
Złamało noge, serce, wątrobe, świetne .

Omg jeszcze takich emocji nie przezyłam o.O Powiem tak Nana jest tak rewelacyjna, ze mi niezle na psychike wlazła. Wszystko oglądałam z zapartym tchem do 47 odcinka. Postacie bardzo polubiłam szczególnie Nobu, Shin'a, nane(spiewająca), Ren'a. Najbardziem mnie wkurzył Takumi wziełabym drania i zabiła. Jak bedzie 2 sezon ja chce osobna role jak to wrzucam tą łajze do studni!! >< nie cierpię go!
Końcówką byłam tak załamana, ze mi niezle na psychike poszło i złamało serce kliknij: ukryte  Dlaczego Hachi niemogła byc z Nobu ja tego tak pojąć nie mogę. T_T i jeszcze ta ciąza z tym frajerem Takumim!Mogę przyznać ilekroć byłam załamana psychicznie na końcu to i tak czuje cholerny niedosyt. Mam nadzieję, że bedzie 2 sezon i osobna rulka dla mnie <lol2>
Nane chciałam ocenić na 9,5/10 za to, ze mi na końcu zniszczyła psychikę, i przelamała serce. Choć nie ma takiej oceny to daje 10=/10
I gorąco polecam obowiązkowo do oglądnięcia!

Pierwszy raz się biorę za obyczajowe anime- i wiecie co? Oglądałam z zapartym tchem:)
Jak już kilka osób tu wspomniało może nawet lepsze od DN.
Jednak końcówka mnie niemal obezwładniła:/
 kliknij: ukryte  Nobu, ideał faceta, wrażliwy romantyk poległ w boju o serce Hachi z bogatym, sławnym cwaniaczkiem.

Nana(śpiewająca) była strasznie zaborcza ale jej postać przypadła mi do gustu. kliknij: ukryte  Szkoda tylko Yasu:/
Hachi nie wiedziała zego chce, w jednej chwili mówiła że z Nobu jest jej najlepiej, potem zaręczyła się z Takumim a na końcu spotkała Shoujiego i chciała do niego wrócić.

Jak dla mnie anime mogłoby się skończyć na odcinku 23 czy tam 24 potem było coraz gorzej…

Ale jak na tak długi dystans, nie zmęczyłam się na żadnym odcinku opowieści…może po części dlatego, że obejrzawszy wcześniej live action orientowałam się w fabule i chętnie odkrywałam, jak rzecz wygląda w anime. A wyglądała o niebo lepiej. Z przyjemnością zauważyłam, że w przeciwieństwie do filmu, jest tu więcej postaci mających jakąś swoją historię i mających więcej do zagrania; pomijając już główną gromadkę, Junko i Kyouske – w filmie praktycznie nieistniejący tutaj ogromnie mi się podobali. No i nie mogę przemilczeć rewelacyjnej Paku Romi jako seiyuu Nany O. Właściwie nie znajduję żadnego elementu, który chciałabym wytknąć twórcom jako błąd, zgrzyt czy niedociągnięcie. Jeśli miałabym wdać się w dyskusję, to tylko pod kątem bawienia się w psychologiczną analizę postaci. W ramach tego podejścia wyznam, iż niejaka Hachiko doprowadza mnie do furii i absolutnie nie jest archetypem, z którym mogłabym się utożsamiać (jak sugeruje recenzja). To, co mnie w niej razi, to predyspozycja do następującego ciągu przyczynowo­‑skutkowego: kochliwa->łatwa->uległa = zero kobiecej dumy. Takie kobiety zawsze kończą z władczymi panami, którzy bardzo szybko przestają je szanować znając ich uniżenie względem siebie. Tym jest to smutniejsze, że Hachi jest bardzo ciepłą osobą, która roztaczaną aurą potrafi ogrzać emocjonalnie wiele spragnionych tego osób, ale ten dar się marnuje, gdy pozwala się zdominować i zamknąć w świecie jednego człowieka, któremu owo ciepło nie jest specjalnie potrzebne. A co do Nany O., jakkolwiek ona sama wmawia sobie, że stara się trzymać bliskich na jakiejś uwięzi, nie jest to do końca prawda. W rzeczywistości nigdy nie zrobiła niczego, żadnego szantażu emocjonalnego, żadnego władczego aktu, żadnej intrygi, która miałaby służyć podporządkowaniu sobie ważnych dla niej osób. Wręcz przeciwnie. Daje im wolność często na przekór własnemu dobru emocjonalnemu. Bo tak jest z najwrażliwszymi ludźmi – chronią się pod płaszczykiem dumy, szorstkości, samowystarczalności (...), ale w głębi duszy zawsze mają nadzieję, że ktoś uzna za warte zachodu przebicie się przez tą fasadę i ogrzanie ich serca bez względu na wszystko. Hachi to zrobiła, dlatego tak ciężki do zniesienia stał się scenariusz, którym potem podążyła oddalając się od Nany. (nie referuję tu żadnych homoerotycznych interakcji) Żeby już nie przedłużać, ludzie – usiądźcie i obejrzyjcie. Mam cichą nadzieję, że druga seria, która się kiedyś ukaże będzie trzymać poziom pierwszej.

początek serii był bardzo obiecujący, ponieważ skupiał się na problemach, do których niejako można się odwzorować. nie da się ukryć, że bohaterzy sporo ewoluują i ogląda się to z przyjemnością. bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły zwroty akcji  kliknij: ukryte  zwłaszcza ten związany z ciążą Nany
Niestety około trzydziestego któregoś odcinka poziom spada. akcja wlecze się niemiłosiernie, a wszyscy bohaterowie od góry do dołu mają natłok przesadzonych problemów, które, jak to w wątkach romantycznych bywa, można rozwiązać za pomocą porządnej rozmowy. mam jeszcze nadzieję na zmiany, przede mną jeszcze z dziesięć odcinków, ale nuży mnie niesamowicie moment, na którym utknęłam. nic się nie zmienia, nic nie posuwa się do przodu, możemy tylko wysłuchiwać jak to życie w owym świecie przedstawionym jest ciężkie. ale – jak w temacie – mam jeszcze nadzieję.

Zamaskowano spoiler. Moderacja

Teraz wszyscy mnie znokautują, bo mimo wszystko strasznie się wynudziłam podczas oglądania. Bardzo podobał mi się początek i koniec, ale środek ledwo wytrzymałam. I troszkę (no, dobrze, więcej niż troszkę) nie podobało mi się zakończenie. Myślałam, że COŚ stanie się pod koniec, np.  kliknij: ukryte  Shin będzie z Reirą, poród Hachi, może coś z Nobu i intrygującą sąsiadką… :) Spodziewałam się czegoś kończącego serię… a tu nic! kliknij: ukryte  No, ale lepszy rydz niż nic, i pozostaje tylko czekac na drugą serię…

Słuchajcie!! Kocham Nane..Strasznie spodobała mi się ta bajka..Najbardziej lubię Nobu..Shina..Nane..Hachi..i może Reirę..:)
Zmoderowano – to nie tablica ogłoszeń. Moderacja

Po prostu kocham.
I nic więcej mówić nie trzeba. :3

oglądnęłam już bardzo dużo różnego rodzaju anime .. ale to anime jest najlepsze z najlepszych.. number 1 ;D

Ja osobiście byłam zachwycona, skończyłam oglądać NANĘ jakiś miesiąc temu i zaraz potem zabrałam się za filmy i mangę, a wciąż z chęcią oglądam niektóre odcinki. A trzeba powiedzieć że rzadko mi się zdarza zaraz po zakończeniu serii wracać do niej. Co do wyboru jakiego dokonała Hachi, ech mam straszny dylemat z jednej strony jakimś niesamowitym trafem polubiłam  kliknij: ukryte  Takumiego, ale z kolei wolałabym aby była ona z Nobu i tu mamy konflikt. Chyba jednak, po głębszym zastanowieniu, dochodze do wniosku że wolałabym aby była z Nobu. Byli dla siebie stworzeni.
Co do Nany, ona była idealna pod każdym względem…
Natomiast coś co mnie zwaliło z nóg, to końcowy napis „koniec serii pierwszej”... Boże myslałam że zaraz mnie coś trafi.

Zamaskowano spoiler. Moderacja

Hmm… Anime wybitne pod wieloma względami, aczkolwiek nie zgodziłabym się z wyborem głównej bohaterki. Ale to jestem ja:) A Nana to Nana. 10/10

jestem zachwycona. oglądałam to anime miesiące temu, jednak nadal pozostaje jako 1st na liście.

Ale to jeszcze nie koniec mamy przecież kontynuacje w mandze :D Za którą się właśnie zabrałam. Tak jak większość z was seria wciągnęła i mnie, jedno z najlepszych anime jakie miała zaszczyt oglądać. Nie mogę się doczekać 2 serii =^:^=

Pozdrawiam :]

To mogło się zdarzyć naprawdę, dlatego chyba każdy przeżywa niezliczoną ilość emocji oglądając to anime. Pozdrawiam

Świetne anime. Dość prawdopodobna historia, taki romans, ale coś więcej. Wiele razy czułam się zirytowana, ale to tak naprawdę dowodzi faktu, że bardzo wczuwałam się w sytuacje i przeżywałam silne emocje, oglądając. Historia bardzo, bardzo mnie wciągnęła. Chociaż wcześniej przerażały mnie te odcinki, nie mogłam oderwać się od ekranu. Poza tym nie czuję niedosytu. Anime zostało należycie zakończone. Poza tym zakończenie to jest jak najbardziej prawdopodobne i będąc Naną (Hachiko) postąpiłabym tak samo.
 kliknij: ukryte  Cokolwiek by nie było, Takumi przecież ją kochał i chciał jej zapewnić życie. Z resztą, nie było wyboru, bo była w ciąży. Ona chyba w końcu też go pokochała. To jak w prawdziwym życiu, w którym nie zawsze kierujemy się sercem. Hachiko wyszła za niego właściwie też chyba po części z rozsądku, a miłość przyszła później. Zapewniła sobie życie. Najrozsądniej. W końcu Nobu się pozbierał, a i Shouji ułożył życie. Widocznie nie byli sobie z Naną przeznaczeni. Tylko dręczy mnie sprawa Yasu… Przez całe anime myślałam, że kocha Nanę (Nanę). A tu jednak takie zakończenie… Ale takie rozwiązanie podoba mi się. W końcu okazał się po prostu starszym bratem i wiernym przyjacielem wszystkich. .
Jednym słowem: historia przedstawiona jest bardzo realistyczna. Bohaterowie nie kierują się wyłącznie sercem jak w większości produkcji, a także jak najbardziej rozsądkiem – jak w prawdziwym życiu.
Anime to szczerze polecam wszystkim, którzy chcą zobaczyć naprawdę porządny romans, bez żadnych głupich uniesień jak w Romeo i Julii. W życiu naprawdę też nie zakochujemy się raz.
Dla mnie Nana jest sto razy lepsza niż Bokura ga Ita, który do tej pory uważałam za najlepszy romans, jaki udało mi się zobaczyć.

Muszę jeszcze dodać, że kocham też to anime za jedną piosenkę. A jest to piosenka A little pain (chyba tak?) z pierwszego endingu. Po prostu ubóstwiam. Piękna. Uwielbiam jej słuchać.

Scalono.
Moderacja

Tak jak napisała Nisa, nawet lepsze od Death Note. Nie sądziłam, że to kiedyś powiem, ale NANA kompletnie przysłoniła wszystkie serie, jakie widziałam. I jeszcze przy żadnym anime nie miałam aż tak mieszanych uczuć, co do dosłownie wszystkiego ... Kończąc na tym, że nie mogę się doczekać następnej serii (która podobno ma być w kwietniu), ale z drugiej strony słyszałam trochę co się tam będzie działo i nie wiem czy wytrzymam to psychicznie ... o.o Ale odkąd skończyłam oglądać cały czas roztrząsam co się stało i co podobno ma się stać (co momentami doprowadza mnie do płaczu), więc pewnie nie będę mogła się powstrzymać przed obejrzeniem ... ^^" Tak mnie wciągnęło, że kładąc się spać myślałam tylko o tym, że chcę się już obudzić, żeby oglądać dalej ... ^^" A jednocześnie dostarczało tyle emocji, że nie mogłam zasnąć -.-
Ale się rozpisałam +_+ Właściwie o NANIE mogłabym jeszcze gadać, ale i tak nikt pewnie nie dotrwałby do końca XD

Zabrałam się za to anime ze względu na Bokura ga ita. Mówiono mi, że jest równie realistyczne co interesujące. Nie zawiodłam się. Co prawda kilka razy chciałam skończyć z tym (emocje brały górą), byłam wściekła na takie zakończenie, na takie, a nie inne decyzje bohaterów i zrozumiałam jacy my jesteśmy bezsilni i nie ważne ile razy będę waliła pięścią w biurko i tak nic nie zmienię. Mam nadzieję, ze zrobią drugą serię. Co do Bokura ga ita – straciłam nadzieję, tutaj zaś nadzieja powraca :)

Widziałam anime juz chyba pol roku temu, ale nadal gdy zobacze jakis teledysk czy cos i tak rycze… :( Kocham ... ;( nawet lepsze od death note.. ;(

Kocham, kochame a widziałam naprawdę dużo jedynie nie podoba mi s i jeszcze raz kocham nie znam lepszej animię jak zrobili zakończenie po nim według mnie nie istnieje lepsze anime. Moja ocena to 10, ale dałabym 100000000000000000000…

Postaci 10
muzyka 10
fabuła 10
grafika 9,5 xD
zakończenie denne :/ a poza tym KOCHAM!!!! xD
Po tej anime ryczałam przez kilka nocy xD

Niektóre kawałki z openingów i endingów to całkiem niezłe numery indie rockowe. Bardzo lubię taką muzykę i kilkukrotnie cofałem anime do początku by przesłuchać jakąś piosenkę. Natomiast te z zakończeń powtarzałem kilkanaście razy.
A, no i scena z początku pierwszego odcinka gdy siedzą w wagonie i Komatsu wysyła sms. Mina Oosaki – bezcenne.

Powiem tak.Idealne wykorzystanie 47 odcinków.Żadne inne anime nie potrafiło mnie przyciągnąć na tak długi czas.Hachi i Nana są chyba najbardziej rozbudowanymi postaciami jakie udało mi się obejżeć.Konwencja odcinków jaka jest zastosowana idealnie nadaje klimatu całej serii.Gdy przeczytałem krótką recenzję tego anime oraz gdy zobaczyłem że to aż 47 odcinków nie miałem ochoty tego oglądać,ale po pierwszych 22 min zmieniłem zdanie diametralnie.To że zakończenie każdemu wydawało sie że powinno być inne,dowodzi że Nana wywarła duzy wpływ na odbiorców i poruszyłą nie jedną duszę.

Udalo mi sie w 3 obejrzec wszystkie 47 odcinkow… i chce jeszcze! Nie myslalam, ze jakiekolwiek anime bedzie w stanie mnie wzruszyc do lez, ktorego bohaterowie, co do jednego, beda mi nieobojetni, ktore niesie ze soba powazne tresci, z ktorymi niejeden widz moze sie utozsamic… Daje do myslenia, po prostu cudo! Jedyne, co mnie denerwowalo, to wciaz placzaca i przepraszajaca Hachiko, ale moze na tym ma polegac jej urok… Nie polecam tytulu wrazliwcom, mozna sie niezle poplakac w niektorych momentach ;]
Btw, wiadomo cos o dalszych odcinkach, kiedy sie pojawia?

Jednakże podobnie jak Loveless nie mogłam przejść odcinków od 33 w górę. Po prostu to nie na moje nerwy. Wspaniałe, prawdziwe, wciągające, jednak tak złe wybory bohaterki były dla mnie po prostu psychiczną torturą… Ale i tak gorąco polecam.

NANA bez wątpienia jest świetnym, realistycznym anime, ale chyba jednak wolę szczęśliwe historie… po odcinku 33. zaprzestałam oglądania. Uważam że Hachi dokonała zdecydowanie złego wyboru. Szkoda słów, to już drugie anime, w którym ważne sprawy idą nie po mojej myśli. Poddałam się, jednak mimo wszystko polecam to anime. Ja nie byłam w stanie go dokończyć, ale z pewnością uda się to Wam.

Bardzo się cieszę, że obejrzałam te anime. Nie żałuję żadnej minuty spędzonej na „Nanie”. Fabuła przez cały czas była bardzo ciekawa, a zakończenie…zostaje mi tylko czekać na drugą serię. Wspomnę jeszcze, że muzyka była cudowna, a w szczególności piosenka „Wish”.

jestem na 33 odcinku. wszyskto sie poplatalo. denerwuja mnie smutne anime ale nie moge sie oderwac i co zrobie. dzis 12 godzin ofladalam. kurcze 47 odcinkow, chce juz wiedziec jak sie skonczy. na pewno sie zalamie, zawsze za bardzo sie wczuwam, ale odbieglam od tematu. muzyka nic specjalnego w sumie przynajmniej jak dla mnie ale przeciez tu nie chodzi o muzyke tylko o te wszyskie uczucia… jak dla mnie swietne, na poczatku bylam sceptyczna ale zachecona ocena zaczelam ogladac, nie zaluje :D^^

Powiem tyle, odpadłem po 4. odcinku. – nawet nie chce mi się pisać dlaczego.
Sam, na trzeźwo tego nie zobaczę, więc jak na razie będzie gnić.

Powiem tylko, że to była miłość od pierwszego odcinka.

Myslalam,ze na koniec umre…jestem w totalnym szoku!!!Nic tego nie rozumiem wiec musze przeczytac mange!Zaraz sie zabieram…mam ogromna nadzieje,ze powstanie 2 sezon!Bo teraz czuje pustke!Tak jak bym straciła kogoś mi bliskiego!nana to jedno z najlepszych anime jakie ogladałam,zarawalam 2 noce i jeden dzień.Cudowna muzyka, o edingach juz nie bede sie rozpisywac bo chyba sie rozpłyne ;D..charakterystyczni bohaterowie,klimat..ah..cudowny Ren,Takumi,Nobu,Shin ;d Uwielbiam te anime tak jak Paradise kiss

przykłady z życia wzięta, anime, ukazujące, jak jest naprawdę;
nie dość, że wciągnęło mnie od pierwszego odcinka, to jeszcze ta muzyka.. chyba najlepiej dobrana do anime jak dotąd. Shin był niepowtarzalny, mnie tam wiek odpowiada^^  kliknij: ukryte  ten na końcu trochę mniej, ale ledwo go poznałam w tych blond włosach, Takumi jak dla mnie był i jest draniem mimo wszystko, czas spędzony przy Nanie był naprawdę miły, to jest anime, do którego można wracać… ba, nawet trzeba :)

jedno z najciekawszych anime, jakie oglądałam. Realistyczne, bez słodzenia. Nie było cukierkowate, nie ubarwiało świata – sama rzeczywistość. :) zakończenie… cóż, ja czekam na ciąg dalszy serii ;)  kliknij: ukryte  hmm, a co do Takumiego i Hachiko, to rzecz jasna wolę Nobusia, ale… Hachi nie chciała stanąć mu na drodze do spełnienia marzeń, domyślała się bowiem, czyja będzie Satsuko :P Takumi ogólnie wstręciuch, ale jaki przystojny <3 , rozbroił mnie jak kupił maleństwu buciki. nie jest taki zły :P szkoda, że prawdziwa miłość Hachi, ta do Nobu, nie została spełniona.
bardzo mi się podobała muzyka, ciuchy od Vivienne i te projektu pani Yazawy :)
i… Shinuś! tylko dla mnie za młodziutki :P ale pod koniec serii w sam raz ;P

Nawet jeśli rockowe piosenki śpiewane przez obie panie zachwycają średnio, można zwrócić uwagę na muzykę w tle, autorstwa Tomoki Hasegawy. Niektóre tematy są baaardzo klimatyczne i ogólnie soundtracku, choć pozornie nie zwraca on uwagi, naprawdę dobrze się słucha
.
A co do samego anime, to tworzą je przede wszystkim postaci, ich charaktery i różne podejścia do życia. Poza postaciami – naprawdę świetny humor! Jako że łatwo do NANY podchodzić emocjonalnie i utożsamiać się z jej bohaterami, nietrudno pół serii przepłakać… a drugie pół się prześmiać. Chyba niewiele więcej trzeba, żeby uznać tytuł za dobry.

Mimo że jestem jeszcze w trakcie to moge powiedzieć jedno; tak zawikłanego emocjonalnie anime nie widziałem a troche juz w tym siedze. Oglądając NANE nigdy nie wiesz czego sie spodziewć, zawsze gdy myślisz że wiesz jak się to skończy kolejny epizod udawednia ci że sie mylisz. Plusem także jest przedstawienie tej histori w bardzo życiowy sposób bez koloryzowania i upiększania, samo życie choć w pewnych momentach miałem wrażenie że było troche za dużo nieszczęść jak na pół roku ich życia. Co do technicznych spraw to uważam że nie ma do czego sie przyczepić; grafika postaci i otoczania jest na całkiem wysokim poziomie a muzyka to już sie nie wypowiedam bo każdy lubi co innego. Podsumowując jest to anime warte obejrzenia.

W kategorii anime 'muzycznych' bezsprzecznie II miejsce, za niesamowitym Beckiem.

Sama historia Nany i Hachi jest tak wciągająca, że pomimo swoich 20 lat na karku nie byłem w stanie się oderwać. :D

Kolejna zaleta serii, szczególnie dla pań to mnóstwo bishonenów. ;-)

Kolejny szlagier ze studia Madhouse.

Najlepsze anime jakie w życiu widziałam,krótko mówiąc.Cała historia jest tak świetna , że az brakuje mi słów hehe Muzyka równiez świetna , mimo że juz tą serie dosc dawno widziałam to dalej słucham utworów z tego anime . Postacie też są świetne xD tak jak mówiłam tak mi sie spodobało to anime że ja każdy element w nim uważam za najlepszy.W recenzji był podany tytuł Beck , niestety ja nie moge prównac obu tych tytułów gdyż nie widziałam Becka ciach!

Sama recenzja bardzo mi sie spodobała :)

Zmoderowano na podstawie Regulaminu Tanuki.pl rozdział V, pkt. 3, ppkt. 3

Morg

doskonale oglądało mi się Nanę, a openingi i endingi, jak i muzyka w trakcie anime, świetnie oddawały wg mnie nastrój relacji między bohaterami i ich pasjami (10 na 10 za całość a co); ciekawe kiedy dwójeczka

... To wszystko co mam na ten temat do powiedzenia.

Właśnie obejrzałam ostatni odcinek i jestem zdruzgotana.  kliknij: ukryte  Czemu Nobu nie spotkał się z Hachi? Czekałam na to od momentu ich rozstania, byłam przekonana, że w końcu będą razem. Ja po prostu nie akceptuję tego głupiego zakończenia! Omal się nie popłakałam, być może z rozczarowania. Nobu jest dla mnie najfajniejszą postacią. Dziecko bez wątpienia było Takumiego. To starszne. Przecież Hachi powiedziała, że najszczęśliwsze chwile przeżyła z Nobu, dlaczego wybrała Takumiego? Mam nadzieję, że manga jednak rozwinie to na korzyść Nobu, chociaż to niemożliwe po tym, co pokazali w ostatnim odcinku ;P

Poza tym wielkim rozczarowaniem NANA to jedno z najlepszych anime jakie widziałam. W ciągu 47 odcinków ani chwilę się nie nudziłam i obejrzałam je naprawdę szybko jak na mnie.

Bohaterowie o świetnie zarysowanych charakterach, chociaż nie wszystkich polubiłam  kliknij: ukryte  właściwie to nie polubiłam tylko Takumiego, bo nie dość, że zabrał Nobu Hachi, to jeszcze jest zimny nieczuły ;P Najbardziej polubiłam Nobu, chociażby z tego względu, że gra na gitarze. Poza tym jest naprawdę uroczy, a jak się smucił to ja razem z nim. Tak samo Shin,  kliknij: ukryte  jego 'związek' z Reirą również był uroczy. Yasu oczywiście też jest świetny, jak dla mnie najbradziej tajemniczy ze wszystkich bohaterów. Niespodziewanie Reirę też polubiłam,  kliknij: ukryte  może ze względu na Shina , chociaż na początku myślałam, że będzie mnie irytować. Naoki nie dostał zbyt wielkiej roli, za wiele nie powiem poza tym, że jest sympatyczny. Również Ren dostał zaskakująco małą rolę,  kliknij: ukryte  właściwie większość czasu był mrukliwy i bezproblemowy, historia jego i Nany dziwnie spokojna w porównaniu z burzliwym życiem miłosnym Hachi. Za to Shouji wkurzył mnie niezmiernie, ponieważ  kliknij: ukryte  nie znoszę w anime bohaterów, którzy zdradzają swoje dziewczyny. Z tego samego powodu nie polubiłam Sachiko, chociaż gdyby nie moje uprzedzenia, mogłabym polubić obydwoje.
Co do głownych bohaterek, sama już nie wiem, jak je oceniać. W połowie serii zaczęłam je postrzegać trochę inaczej, zapewne przez podział anime na dwie części, z których w jednej narratorką jest Hachi a w drugiej Nana. Hachi spoważniała pod koniec, a Nana nagle zaczęła przeżywać kryzys, chociaż przez połowę serii żyła raczej spokojnie.

Kreska mi się podobała, chociaż postaci były czasem zbyt chude, zwłaszcza Nana i faceci, ale do tego szybko się przyzwyczaiłam. Świetnie przedstawione koncerty, chociaż nie wiem, czemu wywarły na mnie takie wrażenie. Muzyka aż tak mnie nie zachwyciła, najbardziej zapadła mi w pamięci piosenka 'Recorded Butterflies', która pojawiła się chyba tylko w dwóch albo trzech odcinkach.

Nie jestem w stanie powiedzieć, co mnie tak w NANIE zachwyciło, może byłabym to okreśłiwć przed ostatnim odcinkiem, który był dla mnie dziwny. Miałam ochotę wyłączyć go w połowie i wymyślić własne zakończenie, chociaż to w anime było być może najbardziej realistyczne.

Specjalnie dla tej serii zarwałem dwie nocki, bez bólu brnąłem przez kolejne epizody, w sumie to z wielką przyjemnością brnąłem dalej w tą piękną historię. Opowieść jakby zaczyna się całkiem przypadkowo, tak naturalnie. Od tego momentu wszystko prezentowało się tak realnie, że można się doskonale wczuć w sytuacje bohaterów. Kreacje bohaterów były doskonałe, problemy z jakimi się stykali jak najbardziej przypominały te, które my przeżywamy – Pełny realizm, to życie w pełnym swego słowa znaczeniu. Pokazuje jak cenna w życiu ludzi jest przyjaźń, ile korzyści daje ona jednostce społecznej.
Muzyka trzymał poziom przez cały czas trwania serii, szczególnie koncerty w wykonaniu NANY.

Anime jest po prostu genialne. postacie są bardzo dobrze rozbudowane i autentyczne, a fabuła jest po prostu boska. Niby nic wielkiego,ale zachowuje realia prawdziwego życia, bo w życiu nie jest jak w bajce. Zdarzają się i wzloty i upadki. Duży plus ma u mnie opening, nie tylko pod względem muzyki, ale także animacji ( to oko jest cudne). Ogółem daję temu tytułowi 10:D i z całego serca polecam wszystkim fanom anime.

Ehh to jest moje ukochane anime. Fabuła, postacie, wszystko mnie po prostu zauroczyło :)
SPAM:  kliknij: ukryte  jednak brak mi szcześliwego zakończenia Nana powinna być z Nobu a nie z tą ośmiornicą Takumim.KONIEC SPAMU.

jastem świeżo po tej serii i przyznam że bardzo mi sie podobała wiem wiem prawie każdy miał w głowie inne zakończenie ale pocieszmy sie tym że napewno pojawi sie 2 sezon.Ogólnie bardzo dobre i moge polecić to anime KAŻDEMU a nie tak jak przy większości ( he jak nie macie co oglądać to nie zaszkodzi :/ ) tu jest odwrotnie ...... NANA jest wspaniała a nie obejrzenie jest grzechem I NIECH WAS NIE WYSTRASZY LICZBA ODCINKÓW bo mnie na początku też zniechęciła właściwie nie wim jak to sie stała że NANA pojawiła sie na monitorze ale nie żełuje i wy też nie bedzieci do tago super bohaterowie, muzyka, moda i fabuła

ogólnie 9/10 POLECAM ^^

Największą zaletą serii jest ukazanie prawdy, o tym że życie nigdy nie jest różowe. Bardzo podobały mi się kreacje bohaterów, a cała historia(od strony obyczajowej) może się wydarzyć zawsze. Hachi wcale nie jest denerwująca, wręcz przeciwnie; rozładowuje atmosferę, która miejscami bywa naprawdę duszna. I co najważniejesze pokazuje co może grozić każdemu fangirlowi, kliknij: ukryte  bo wbrew pozorom wcale nie trudno wpaść…

I muzyka. Świetna i klimatyczna.
9

Anime na mojej liście figuruje dość wysoko. Muzyka świetna! Openingi i endingi bardzo mi się podobały. Seria jest fantastyczna, nic się zbyt szybko, ani też zbyt wolno, nie dzieje. 47 odcinków na początku mnie zniechęcało, bo gustuję w mniejszych seriach. Mimo to cieszę się, że w tym przypadku ta liczba nie była mniejsza. Mogłam do woli rozkoszować się cudną kreską (już w Paradise Kiss mi się podobała) i nie spieszyć się. Tylko, że w tym wszystkim naprawdę denerwowała mnie Hachi!!!!  kliknij: ukryte  Ona ma niesamowicie pojemne serce. Dobrze, że w końcu zdecydowała się na Takumiego. A on był jedną z moich ulubionych postaci. Mimo że drań, to w końcu pragnął opiekować się dzieckiem Nany, nawet jeśli okazałoby się, że Nobu jest ojcem. Wiadomo niestety, że z Takumim Hachi nie będzie tak szczęśliwa, jak by być mogła z Nobu.. Ale tak w ogóle to Shouji był najlepszy, dopóki nie zrobił tego świństwa. Podobał mi się również ostatni odcinek, choć miałam wrażenie, że twórcy troszkę na siłę chcą to zakończyć. Na szczęście jest duże prawdopodobieństwo pojawienia się 2. serii. Obym się nie myliła, bo NANA jest jedną z najlepszych anime, jakie widziałam. Niewiele jest rzeczy, które mi się nie podobały. Świetnym świadectwem tej serii jest fakt, że Nigdy w ciągu tych aż 47 odcinków się nie nudziłam. Naprawdę warto!